Στα βράχια της Νταμούχαρης - Οδοιπορικό στο Πήλιο. On the rocks of Damouhari - Travelogue in Pelion

Η «πράσινη πισίνα» στο Αυλάκι της Νταμούχαρης.

Η Νταμούχαρη είναι το μοναδικό φυσικό λιμάνι της Νότιας πλευράς του Πηλίου. Πρόκειται για ένα μικρό γραφικό και ήσυχο οικισμό που αποτελείται από δύο μικρούς κολπίσκους που ενώνονται με μία χερσόνησο, πάνω στην οποία υπάρχουν ερείπια κάστρου. Ο Βόρειος κόλπος, είναι και στις μέρες μας ένα λιμανάκι με ταβέρνες και σπίτια. Ο Νότιος, έχει μία πανέμορφη ακρογιαλιά στρωμένη με ολόλευκα μεγάλα βότσαλα και πεντακάθαρα νερά, που σε συνδυασμό με το γειτονικό φαράγγι, δίνουν στην Νταμούχαρη μια άγρια ομορφιά.

Damouchari is the only natural port of the South side Of Pelion. It is a small picturesque and peaceful village, consisted of two small gulfs which are connected by a peninsula, on which there are the ruins of a castle. The north gulf is in our times a small port with taverns and houses. The south one has a beautiful beach covered with white pebbles and with crystal clear waters, which along with the adjacent gorge, offer to Damouchari a wild beauty.

Η Νταμούχαρη ξεχωρίζει από τα άλλα Πηλιορείτικα χωριά, για το ιδιαίτερο χρώμα της. Είναι το μόνο παραθαλάσσιο σημείο με τόσο μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, γεγονός που το κάνει ένα ιδιαίτερο και γραφικό παράκτιο χωριουδάκι με πολύ παλιά κτήρια και μοναδική ατμόσφαιρα.

Damouchari stands out among the other Pelion villages, because of its special colour. It is the only historic seaside settlement found on East Pelion, fact that makes it an original and picturesque little coastal village with very old buildings and unique atmosphere.

Ο Ορφέας, ο σκύλος που κολυμπούσε…

Το παλιό ναυτόσπιτο της κυρα Φωτεινής.

Η βυθισμένη αποβάθρα του παλιού τελωνείου της Νταμούχαρης. Η παράδοση διατηρείται στον οικισμό, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μία νοσταλγική διάθεση για τα χρόνια που πέρασαν. Παλιά ήταν το μοναδικό λιμάνι του Ανατολικού Πηλίου με μεγάλη εμπορική κίνηση και το ετοιμόρροπο πέτρινο τελωνείο βρίσκεται εκεί για να το θυμίζει αυτό.

Η Παλιά Νταμούχαρη, η μοναδική πετρώδης παραλία του χωριού.

Palia Damouhari, the unique pebbled beach of the village. Some of the most popular hiking routes of Pelion are starting from here, like the impressive long mule-track to Tsagarada, and the two coastal paths: on the south to Fakistra beach and Secret School and on the north to Papa Nero, Agios Ioannis and Plaka.

Λιμανάκι Νταμούχαρης.

Σκιές στο νερό…

Shadows in the water…

Το παλιό τελωνείο της Νταμούχαρης. The port of Damouchari with the old customs office at the back.

Ο γάτος της Χαρίκλειας Χαμίνης…

Η οργιώδης βλάστηση του Πηλίου αγκαλιάζει τις αμμώδεις παραλίες του Χορευτού, που υπήρξε ξακουστό λιμάνι απ’ όπου ξεκινούσαν τα “Ζαγοριανά καράβια” για τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ανατολής. Σ’ αυτόν τον τόπο που στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου τα κύματα “χορεύουν” ο Γεώργιος Δροσίνης εμπνεύστηκε την ποιητική του συλλογή “Γαλήνη”.

This place, where the waves "dance almost all year long, inspired G. Drosinis to write his poetic collection "Peace". A green path leads from the north side of the village to the beautiful deserted, sandy beaches Parisena and Analipsi. The luxuriant vegetation of Peiion embraces the sandy beaches of Chorefto, which was a great harbour were ships from Zagora set out on the journey to the big markets of Europe and the East.

Η Τσαγκαράδα είναι το πιο αραιοκατοικημένο χωριό του Πηλίου. Είναι τέσσερις γειτονιές: οι Ταξιάρχες, η Αγία Κυριακή, ο Άγιος Στέφανος και η -ανέκαθεν κεντρικότερη- Αγία Παρασκευή.

Μια ερμηνεία για το σκόρπισμα λέει ότι οι Τσαγκαραδιώτες επιχειρηματίες γυρίζοντας από την Αίγυπτο -όπου δραστηριοποιήθηκαν επιτυχώς στο εμπόριο καπνού και βαμβακιού από τον 19ο αιώνα- αγόραζαν μεγάλες ιδιοκτησίες και έχτιζαν τα αρχοντικά τους. 

Αργότερα, ολόγυρα δημιουργούνταν μικρότερα σπίτια και μετά ολόκληρες γειτονιές. Έτσι είναι και σήμερα. Εκεί που πας και βλέπεις μόνο καστανιές, τσουπ ξεφυτρώνει μια κρυμμένη γειτονιά. 

Τα περισσότερα είναι θαυμάσια σπίτια και συνδυάζουν νεοκλασικά στοιχεία με ανατολίτικα, αφού οι Αιγυπτιώτες κτήτορές τους αγαπούσαν τον εκλεκτικιστικό ρυθμό της εποχής.

Αχ, αυτά τα δάση της Τσαγκαράδας! Όταν ο καλός Θεός έφτιαχνε το Πήλιο είχε φαίνεται μεγάλο περίσσευμα και σκόρπισε χωρίς φειδώ καστανιές και οξιές και βελανιδιές και φλαμουριές στην ανατολική πλευρά του βουνού… 

H πλατεία της Αγ. Παρασκευής, όπου και ο ομώνυμος ναός του 1719. Ολόκληρη η πλατεία σκιάζεται από έναν τεράστιο πλάτανο που λέγεται ότι είναι 1.000 ετών. Η περίμετρός του στη βάση φτάνει τα 14 μ.! Κάποιο μεγάλο κλαδί του ζυγίζει πολλούς τόνους, γι' αυτό και στηρίζεται σε πέτρινη κολόνα!

Η παραλία του Μυλοπόταμου είναι από τις πιο φημισμένες παραλίες της Ελλάδας. Έχει κερδίσει γαλάζιες σημαίες και έχει φωτογραφηθεί από πολλά διεθνή περιοδικά.

Ουσιαστικά μιλάμε για διπλή παραλία που χωρίζεται στα δύο από έναν τεράστιο βράχο με μια τρύπα-στοά στο κέντρο του, ο οποίος προσφέρει προστασία από τον αέρα και σκιά για τον ήλιο. Σ' αυτόν τον βράχο υπάρχει και αναρριχητικό πεδίο για τους λάτρεις του αθλήματος.

Milopotamos beach, is one of the most famous beaches in Greece. Blue flags have been awarded to Milopotamos and it has been photographed by many international magazines.

Milopotamos is a "double" beach, divided by a huge rock with a hole at its centre, which provides protection from the wind and the sun. On this rock, there is also available space for climbing, for the funs of the sport.

Τα  Καγκιόλια. Kagiolia (cobbled path). Ένα από τα ωραιότερα περπατήματα στο Πήλιο είναι το παλιό μονοπάτι που ανηφορίζει από τη Νταμούχαρη στην Τσαγκαράδα. To παλιό καλντερίμι, που οδηγεί στο μικρό παραθαλάσσιο οικισμό της Νταμούχαρης, στα βήματα του δρόμου, που ακολουθούσαν οι Τσαγκαραδιανοί για να κατεβάσουν τα εμπορεύματά τους στο μόνο φυσικό λιμάνι της περιοχής. Οι επισκέπτες της Νταμούχαρης μπορούν να φτάσουν με τα πόδια πατώντας πάνω στις γλυμμένες από τα χρόνια πέτρες.

Κοιτάζοντας προς το βορρά από  το ξύλινο κιόσκι. Αριστερά υπάρχει μπαλκονάκι με θαυμάσια θέα προς το βορρά μέχρι το Πουρί. Το καλντερίμι αρχίζει να κατηφορίζει πιο έντονα με ζικ ζακ (καγκιόλια) ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση.

Το «χοροστάσι» στην πλατεία του Κισσού. Ο Κισσός είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά του Πηλίου. Είναι χτισμένος αμφιθεατρικά σε υψόμετρο από 480 μ. έως και 560 μ., στις ανατολικές πλαγιές του βουνού (έχει δηλαδή θέα στο Αιγαίο και όχι στον Παγασητικό). Έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός οικισμός και αριθμεί πληθυσμό περίπου 330 μόνιμων κατοίκων.

Στην πλατεία του Κισσού αξίζει τον κόπο να επισκεφθούμε μία από τις ιστορικότερες εκκλησίες σε ολόκληρο το Πήλιο. 

Πρόκειται για την Αγία Μαρίνα, τρίκλιτη βασιλική του 1650, που ανακαινίσθηκε το 1745 και αγιογραφήθηκε από το λαϊκό ζωγράφο Παγώνη. 

Η Πλάκα στον Άγιο Ιωάννη, μια ήσυχη μεγάλη παραλία με χαλίκια τόσο λεπτά σαν άμμο.

Plaka in Agios Ioannis, a great quiet beach of pebbles so thin like sand.

Από τη Βόρεια πλευρά της Νταμούχαρης, θα βρείτε το μονοπάτι που οδηγεί στην πολύ όμορφη παραλία Παπά Νερό.

Ο γλυκός Χοντρομπαλάς…

Photo credit: Konstantinos Vakouftsis