Μια
σύνθετη εικόνα που δείχνει: (α) τον γαλαξία NGC 4522 στο σμήνος της Παρθένου, το
πλησιέστερο μεγάλο σμήνος γαλαξιών στη δική μας τοπική ομάδα γαλαξιών και (β)
τα αέρια συστατικά του να διασκορπίζονται εξαιτίας του διαγαλαξιακού «άνεμου».
Ο γαλαξίας NGC
4522 φαίνεται στην εικόνα (από
την φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble) με μπλε χρώμα, ενώ με κόκκινο χρώμα
βλέπουμε (από τα δεδομένα από το τηλεσκόπιο Spitzer) τα αέρια συστατικά, κυρίως υδρογόνο, που
διαφεύγουν από τον γαλαξία. Ο Γαλαξίας στην εικόνα κινείται προς τα κάτω και
προς τα μέσα σε σχέση με το επίπεδο της εικόνας. A composite image
shows the galaxy NGC 4522 in the Virgo Cluster, the nearest large cluster of
galaxies to our own local group of galaxies, and the “wake” of gas and dust
being blown from the galaxy. The galaxy appears blue in the Hubble Space
Telescope image in visible light. The superimposed red image is from Spitzer
data and shows emissions from dust that traces molecular hydrogen. In the
image, the galaxy is moving down and into the plane of the photo. Image credit: Suresh Sivanandam; Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics
Αστρονόμοι
από τα πανεπιστήμια του Τορόντο και της Αριζόνα επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά με
παρατηρησιακά δεδομένα την αιτία που η δημιουργία καινούριων άστρων είναι πιο
περιορισμένη στα σμήνη γαλαξιών απ’ ό,τι στους «μοναχικούς» γαλαξίες. Σύμφωνα
με την ερευνητική ομάδα, όταν ένας
γαλαξίας εντάσσεται σε μια τέτοια ομάδα, τότε ο διαγαλαξιακός «άνεμος»
διασκορπίζει τα αέρια συστατικά του, που είναι η «πρώτη ύλη» για να «γεννηθούν»
νέοι αστέρες.
This image shows
one of the observed galaxies, ESO 137-001, with a stream of gas trailing behind
it. It's believed that stars can actually form in this stream of material
behind the galaxy as it heads through the centre of a cluster of other galaxies.
Οι
επιστήμονες εδώ και χρόνια υπέθεταν πως καθώς ένας γαλαξίας προσεγγίζει ένα
σμήνος, τότε αλληλεπιδρά με το νέφος θερμού αερίου που βρίσκεται στο κέντρο της
ομάδας. Με δεδομένο ότι ο γαλαξίας κινείται με ταχύτητα χιλιάδων χιλιομέτρων το
δευτερόλεπτο, το νέφος λειτουργεί σαν «άνεμος», διασκορπίζοντας τα αέρια χωρίς
να διαταράξει τα άστρα του.
Μέχρι
σήμερα, ωστόσο, οι ειδικοί θεωρούσαν πως από αυτή τη διαδικασία δεν
επηρεάζονται τα πυκνά νέφη υδρογόνου, από τα οποία δημιουργούνται οι νέοι
αστέρες. «Αντίθετα, εμείς βρήκαμε πως
ούτε το υδρογόνο μπορεί να αντισταθεί στον “άνεμο”», λέει ο Σούρες
Σιβαναντάμ από το πανεπιστήμιο του Τορόντο.
This remarkable
image shows MACS J0152.5-2852 in the middle, a massive galaxy cluster not
associated with this study. Almost every object seen in the image is a galaxy,
each containing billions of stars.
«Για
περισσότερα από 40 χρόνια, προσπαθούμε να καταλάβουμε για ποιον λόγο τα σμήνη
γαλαξιών έχουν πολύ λιγότερους αστέρες μικρής “ηλικίας”, συγκριτικά με τον
Γαλαξία μας. Τώρα όμως παρατηρήσαμε σε δράση τον μηχανισμό που προκαλεί αυτό το
φαινόμενο και ο οποίος αποτελεί μια σημαντική φάση στην εξέλιξη των γαλαξιών,
από την εποχή του πρώιμου σύμπαντος μέχρι σήμερα», προσθέτει ο Τζορτζ Ρίκε από
το πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Τα
αποτελέσματα της ομάδας δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Astrophysical Journal στις 10 Νοεμβρίου. Καθώς
προέρχονται από την παρατήρηση τεσσάρων διαφορετικών γαλαξιών, σε φάση
«ένταξης» σε σμήνη, υποδεικνύουν πως ο μηχανισμός αποτελεί κανόνα στην ιστορία
του σύμπαντος.
The research was
carried out by astronomers using Nasa's Spitzer Space Telescope (illustration
shown) and the Hubble Space Telescope. It was previously suggested that
so-called 'field galaxies' would have their gas stripped away but this is the
first direct evidence.
Οι
επιστήμονες χρησιμοποίησαν μετρήσεις από τα τηλεσκόπια Spitzer και Hubble στο ορατό, το υπέρυθρο και στο φάσμα
εκπομπής του υδρογόνου, όπως επίσης και παλιότερα δεδομένα από επίγεια
τηλεσκόπια. Όπως καταλήγει ο Ρίκε, με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να δουν να
εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους η διαδικασία που υπέθεταν πριν ξεκινήσουν
τις αναλύσεις.
Πηγή:
dunlap.utoronto.ca
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου