Pablo Picasso, Lovers, 1904. Οι
άνθρωποι εξελίχθηκαν να ερωτεύονται και αυτό για πολύ συγκεκριμένους λόγους που
ήταν οι αναπαραγωγικοί. Study shows being in love is associated with number of
children, indicating an ancient evolutionary basis.
Είναι
ένα ανθρώπινο καθολικό «φαινόμενο», ωστόσο επί μακρόν οι επιστήμονες προσπαθούν
να βρουν τις βιολογικές βάσεις του χωρίς να τις έχουν εντοπίσει – δεν είναι
άλλο από τον έρωτα. Τώρα μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν να
ερωτεύονται και αυτό για πολύ συγκεκριμένους λόγους που ήταν οι αναπαραγωγικοί.
Επίδραση
στον αριθμό των παιδιών
Commitment helps
people maintain stable relationships and people often decide to stay together
in order to have children. Pictured is
a Hadza woman with her child.
Προηγούμενες
έρευνες είχαν προσπαθήσει να εντοπίσουν μια γενετική ή νευρολογική «ρίζα» του
έρωτα. Ωστόσο τα νέα στοιχεία παρέχουν τις πρώτες ενδείξεις σχετικά με το ότι ο
έρωτας επηρεάζει την αναπαραγωγική επιτυχία η οποία μετριέται με τον αριθμό των
παιδιών που αποκτά κάθε άνθρωπος.
Συγκεκριμένα
η μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Frontiers in Psychology» έδειξε
ότι ο έρωτας, η αγάπη και η αφοσίωση σε έναν σύντροφο τόσο στους άνδρες όσο και
στις γυναίκες συνδέονταν άμεσα με τον αριθμό των παιδιών που αποκτούσε το κάθε
ζευγάρι στη φυλή κυνηγών-τροφοσυλλεκτών Χάτζα στην Τανζανία.
The lives of the
Hadza are believed to have changed little in the last ten thousand years and
for this reason they could provide insight into the early evolution of love
among our ancestors.
Η
νέα μελέτη «ρίχνει φως στο νόημα του έρωτα στο εξελικτικό παρελθόν των
ανθρώπων» σημειώνουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Βρότσλαβ στην Πολωνία.
Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, παράγοντες όπως η αντισύλληψη παρεμβαίνουν
και διακόπτουν τη σύνδεση μεταξύ έρωτα και αριθμού παιδιών. Για αυτόν τον λόγο
η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον δρα Πιοτρ Σοροκόφσκι επέλεξε να μελετήσει
τους Χάτζα. Η λογική των ερευνητών ήταν πως ο τρόπος ζωής των Χάτζα είναι πολύ
περισσότερο συγκρίσιμος με εκείνον των προγόνων μας και έτσι μπορεί να παρέχει
χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με την εξελικτική πορεία του έρωτα.
Η
«Τριγωνική Θεωρία του Έρωτα»
Sternberg's Triangular Theory of Love
Οι
επιστήμονες χρησιμοποίησαν για τη διεξαγωγή της μελέτης τους μια μέθοδο που
ονομάζεται «Τριγωνική Θεωρία του Έρωτα» (διατυπώθηκε από τον R.J.
Stenberg το 1986)
σύμφωνα με την οποία ο έρωτας συντίθεται από τρία συστατικά: την εγγύτητα που
περιλαμβάνει τα συναισθήματα της οικειότητας, του δεσίματος και της επαφής με
το άλλο άτομο, το πάθος που αναφέρεται στον ερωτικό πόθο, σε φαντασιακές
σκέψεις για τον άλλο, σε αίσθηση ειδυλλίου και στη σεξουαλική ολοκλήρωση και
την απόφαση /δέσμευση που περικλείει τη συναίσθηση του ατόμου πως είναι
ερωτευμένο και τη δέσμευση προς τον εαυτό του και τον άλλον να κρατήσει τον
έρωτά του για εκείνον.
Μετά
τη συλλογή των απαντήσεων από τους συμμετέχοντες σχετικά με αυτά τα τρία
«συστατικά», οι ερευνητές συνέκριναν τα σκορ που προέκυψαν με τον αριθμό των
παιδιών που είχε αποκτήσει το κάθε ζευγάρι. «Ανακαλύψαμε ότι η δέσμευση και η
αναπαραγωγική επιτυχία συνδέονταν μεταξύ τους άμεσα και σταθερά και στα δύο
φύλα» αναφέρεται στη μελέτη και προστίθεται ότι από την ανάλυση των δεδομένων
προέκυψε και θετική συσχέτιση μεταξύ του πάθους και της αναπαραγωγικής
επιτυχίας, μόνο όμως στις γυναίκες.
Με
βάση τα ευρήματά τους οι επιστήμονες σημειώνουν ότι το πάθος και η δέσμευση
αποτελούν παράγοντες-«κλειδιά» που αυξάνουν τις πιθανότητες αναπαραγωγής. Αυτό
πιθανότατα σημαίνει ότι «η επιλογή οδήγησε στην προαγωγή του έρωτα στην πορεία
της ανθρώπινης εξέλιξης».
Βέβαια,
ένα άλλο ερώτημα είναι ποια θέση παίρνει ο έρωτας πλέον στον σύγχρονο κόσμο
μας, τουλάχιστον στον αποκαλούμενο αναπτυγμένο. Διότι υπεισέρχονται πλέον
πολλοί και διάφοροι παράγοντες με αποτέλεσμα πιθανώς σήμερα ο έρωτας να μην
συνδέεται τόσο άμεσα με την αναπαραγωγική επιτυχία. Αυτό όμως μένει να
αποδειχθεί από σχετικές μελέτες σε πληθυσμούς που δεν ακολουθούν τον τρόπο ζωής
των Χάτζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου