Η Βιολογία φωτίζει τη… Γαλλική Επανάσταση. What can 200-year-old DNA tell us about a murdered French revolutionary?

Jacques-Louis David, The Death Of Marat, 1793. Περισσότερο από δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Μαρά, οι ερευνητές εντοπίζουν τον μικροοργανισμό που τον έκανε να ζει στην μπανιέρα του. Jean-Paul Marat was stabbed to death in his bathtub in 1793. Now, blood preserved from his assassination may reveal the disease that struck him down in life.

Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, στις 13 Ιουλίου 1793, ο Ζαν-Πολ Μαρά (Jean-Paul Marat, 1743-1793), φυσικός, δημοσιογράφος και ηγετική φυσιογνωμία της κοινωνικής επανάστασης έναντι της μοναρχίας, βρίσκεται δολοφονημένος στην μπανιέρα του. Δίπλα του βρίσκεται η λεκιασμένη από το αίμα του εφημερίδα «L’ami du peuple» (Ο φίλος του λαού), την οποία εκδίδει ο ίδιος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μαρά ταλαιπωρείται από μία δερματική ασθένεια, στην οποία ορισμένοι ερευνητές αποδίδουν τη σταδιακή του απόσυρση από την ενεργό δράση στην Επανάσταση. Έπειτα από 226 χρόνια, μία σύμπραξη ισπανών, γάλλων και άγγλων βιολόγων με έδρα το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης προσπαθεί να ρίξει φως στη δερματική πάθηση που βασάνιζε τον Μαρά. Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία προδημοσιεύθηκαν στην πλατφόρμα «bioRxiv», ανατρέπουν ορισμένες από τις προηγούμενες υποθέσεις των ερευνητών της Ιστορίας, της Ιατρικής και της Βιολογίας, αφού μελετώντας το DNA το οποίο συνέλεξαν από τη λεκιασμένη εφημερίδα οι ερευνητές διαπίστωσαν ποια μικρόβια ενδέχεται να είχαν επιβαρύνει την υγεία του Μαρά. Τα ευρήματα αυτά δεν έριξαν μόνο φως στο ιατρικό ιστορικό της ηγετικής φυσιογνωμίας της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά άνοιξαν επίσης τον δρόμο για προηγμένες τεχνικές της λεγόμενης αναδρομικής διάγνωσης, της διερεύνησης των αιτιών παθολογικών καταστάσεων προσώπων των οποίων το ιατρικό ιστορικό παρουσιάζει επιστημονικό ενδιαφέρον.

Αναζητώντας την ασθένεια

This 19th-century engraving depicts the moment after French revolutionary Jean-Paul Marat is assassinated in his bathtub by Charlotte Corday. PHOTOGRAPH BY ULLSTEIN PICTURE, GETTY

Η υγεία του Ζαν-Πολ Μαρά κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του έχει απασχολήσει πολύ έντονα τους ερευνητές, γι’ αυτό και υπάρχει μία πολύ εκτενής βιβλιογραφία γύρω από την ασθένεια η οποία τον ταλαιπωρούσε. Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι ο γάλλος επαναστάτης υπέφερε από μία δερματική πάθηση η οποία είχε επιβαρύνει πολύ την υγεία του. Ο μόνος τρόπος για να ανακουφιστεί από τους πόνους, ήταν να περνάει πολλή ώρα στο ιαματικό λουτρό του σπιτιού του. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, συνέβαλε καθοριστικά στην απόσυρση του Μαρά από την ενεργό δράση της Επανάστασης. Με τις γνώσεις τις οποίες διέθεταν οι γιατροί εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε η δυνατότητα να προσδιοριστεί ακριβώς η φύση της ασθένειας. Ακριβώς λόγω της επίδρασης που είχε η ασθένεια στη δράση και στην προσωπικότητα του Μαρά, η ερευνητική κοινότητα προσπαθεί εδώ και χρόνια (μέσω των περιγραφών των εκζεμάτων του από τον ίδιο, από ανθρώπους του περιβάλλοντός του αλλά και από τους γιατρούς οι οποίοι είχαν παρακολουθήσει την πορεία της ασθένειάς του) να κάνει διάγνωση εκ των υστέρων. Ανάμεσα στις ασθένειες οι οποίες είχαν προταθεί μέχρι σήμερα είναι η σύφιλη, η λέπρα, η ψώρα, το ατοπικό έκζεμα, η σμηγματορροϊκή και η ερπητοειδής δερματίτιδα.

Από τον 21ο στον 19ο αιώνα

Edvard Munch, The Death Of Marat, 1907

Στην πρόσφατη ερευνητική εργασία οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν σύγχρονες τεχνικές του πεδίου της μεταγενωμικής ανάλυσης, η οποία συνίσταται στη μελέτη γενετικού υλικού το οποίο εντοπίζεται σε δείγματα που έχουν ληφθεί από το περιβάλλον. Η μεταγενωμική ανάλυση έχει καταστεί δυνατή έπειτα από την αλματώδη ανάπτυξη της αλληλούχισης του DNA τα τελευταία χρόνια, του προσδιορισμού δηλαδή της πληροφορίας που «κρύβεται» σε ένα δείγμα γενετικού υλικού. Εν αντιθέσει με τη γενωμική ανάλυση η οποία στοχεύει στη μελέτη του γενετικού υλικού ενός συγκεκριμένου οργανισμού, η μεταγενωμική ανάλυση επιτρέπει τον προσδιορισμό της γενετικής ταυτότητας όσων οργανισμών υπάρχουν στο εκάστοτε δείγμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η μεταγωνιδιωματική ανάλυση είχε στόχο την ανίχνευση γενετικού υλικού μικροβιακών στελεχών τα οποία υπήρχαν στο υπό μελέτη δείγμα. Οι ερευνητές δηλαδή συνέλεξαν δείγμα γενετικού υλικού από την κηλίδα αίματος η οποία βρίσκονταν επάνω στην εφημερίδα που βρέθηκε δίπλα στο πτώμα του Μαρά. Έπειτα, χρησιμοποίησαν εξειδικευμένες τεχνικές μεταγονιδιωματικής ανάλυσης ώστε να κατατάξουν το γενετικό υλικό είτε σε ανθρώπινης είτε σε μικροβιακής προέλευσης. Μετά από αυτόν τον διαχωρισμό, οι επιστήμονες συνέκριναν το γενετικό υλικό το οποίο είχαν συλλέξει με το γενετικό υλικό ήδη γνωστών μικροβιακών στελεχών, με σκοπό να αναγνωρίσουν μικρόβια τα οποία περιέχονταν στο συγκεκριμένο δείγμα.

Η Ελληνίδα της έρευνας

Sofia Morfopoulou | University College London

Μία από τις τεχνικές τις οποίες χρησιμοποίησαν οι ερευνητές είχε αναπτυχθεί από την ελληνίδα βιολόγο Σοφία Μορφοπούλου, η οποία συμμετείχε στην εν λόγω δημοσίευση. Όπως η ίδια σημείωσε η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία ήταν η πρώτη της επαφή με την ανάλυση πολύ παλιού γενετικού υλικού. Η ίδια συνέβαλε στην εργασία πραγματοποιώντας την κύρια μεταγενωμική ανάλυση του γενετικού υλικού το οποίο είχε συλλεχθεί από την κηλίδα αίματος, χρησιμοποιώντας την τεχνική την οποία η ίδια είχε αναπτύξει. «Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται και σε άλλες αναλύσεις μεταγενωμικής αλλά όχι με δεδομένα από τόσο παλιά δείγματα όπως αυτό της κηλίδας αίματος του Μαρά» σημειώνει η ερευνήτρια του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου στην εφημερίδα μας, για να συμπληρώσει ότι «το κύριό μου ενδιαφέρον είναι η ανάλυση μεταγενωμικών δεδομένων  με σκοπό τη διάγνωση ασθενών με λοιμώδεις ασθένειες οι οποίες είναι δύσκολο να διαγνωσθούν με τα υπάρχοντα τεστ.  Έχω ασχοληθεί με λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος όπως η εγκεφαλίτιδα, και εκεί χρησιμοποιείται κυρίως και η μέθοδος την οποία ανέπτυξα, στο πλαίσιο συνεργασίας μου με διαγνωστικά τμήματα νοσοκομείων». Όπως επεσήμανε η ίδια, παράλληλα με τη δική της οι ερευνητές εφάρμοσαν άλλη μία τεχνική, η οποία τους επέτρεψε να βεβαιωθούν ότι το γενετικό υλικό των μικροοργανισμών οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για την πάθηση του Μαρά είναι όντως παλιοί και δεν προέρχονται από επιμολύνσεις του δείγματος με σύγχρονους μικροοργανισμούς.

Απαντήσεις σε ιστορικά ερωτήματα

Jean-Paul Marat, a portrait by Joseph Boze, 1793; in the Museum of the History of Paris.

Η ανάλυση αυτή αποδείχθηκε πολύτιμη για τους ερευνητές: το δείγμα περιείχε γενετικό υλικό τόσο ανθρώπινης προέλευσης όσο και μικροβιακής. Μερικοί από τους μικροοργανισμούς των οποίων το γενετικό υλικό ανιχνεύτηκε επάνω στο φύλλο της εφημερίδας είναι γνωστό ότι αναπτύσσονται σε χαρτί ή σε ξηραμένο αίμα. Άλλοι όμως είναι παθογόνοι και γνωστοί για την πρόκληση ασθενειών. Ένα άμεσο συμπέρασμα της συγκεκριμένης ανάλυσης είναι ότι τα συμπτώματα του Μαρά δεν θα μπορούσαν να οφείλονται στη σύφιλη, στη λέπρα ή στην ψώρα, αφού δεν βρέθηκε στο δείγμα γενετικό υλικό των μικροοργανισμών οι οποίοι προκαλούν τις συγκεκριμένες παθολογικές καταστάσεις.

Κατάφεραν ωστόσο να ανιχνεύσουν το γενετικό υλικό ενός μύκητα, γνωστού στην επιστημονική κοινότητα ως Malassezia restricta. Ο μύκητας αυτός συνδέεται με την εμφάνιση παθολογικών καταστάσεων του δέρματος όπως το ατοπικό έκζεμα του δέρματος ή η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα. Εκτός από το συγκεκριμένο στέλεχος μύκητα, οι ερευνητές ανίχνευσαν επίσης στελέχη των βακτηρίων Cutibacterium acnes και Staphylococcus aureus, τα οποία είναι επίσης υπεύθυνα για δερματικές παθήσεις.

Το συμπέρασμα των ερευνητών από αυτή την ανάλυση είναι ότι πιθανότατα η ασθένεια η οποία ταλαιπωρούσε τον Μαρά ήταν η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, ενώ παράλληλα ήταν μολυσμένος από πολλά μικροβιακά στελέχη, κάτι το οποίο επιδείνωσε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση της υγείας του. Αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο συμπέρασμα, το ΒΗΜΑ-Science επικοινώνησε με τον καθηγητή Καρλ Λαουέντζα-Φοξ, επικεφαλής της δημοσίευσης και ερευνητή του Ινστιτούτου Παλαιοντολογίας Μικέλ Κρουσαφόντ στην Καταλωνία, ο οποίος μας διευκρίνισε κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να είχε μολυνθεί ο Ζαν-Πολ Μαρά.

«Δεν γνωρίζουμε εάν ο μύκητας Malassezia restricta ήταν διαδεδομένος την εποχή την οποία ζούσε ο Ζαν-Πολ Μαρά» αναφέρει ο ισπανός παλαιοντολόγος στην εφημερίδα, διευκρινίζοντας ότι «οι μύκητες δεν ήταν γνωστό να προκαλούν μολύνσεις του δέρματος και δεν υπάρχουν αναλύσεις βιολογικού υλικού ανθρώπων από εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η μόλυνση θα μπορούσε να αποδοθεί στην ιδιαιτερότητα της ζωής του Μαρά, όπως παραδείγματος χάριν στο γεγονός ότι κρυβόταν σε κελάρια και στους υπονόμους του Παρισιού για διάστημα εβδομάδων. Αυτό ενδέχεται να είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη μόλυνσή του».

Είναι αξιόπιστα τα αποτελέσματα;

A forensic swab was used to take DNA from Marat’s bloodstained newspapers. (de-Dios et al.)

Ένα άλλο ερώτημα το οποίο προκύπτει από μία τέτοιου είδους ανάλυση, είναι η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, δεδομένου ότι αφενός το βιολογικό υλικό είναι πολύ παλιό, αφετέρου η εφημερίδα με την κηλίδα αίματος η οποία χρησιμοποιήθηκε για τις αναλύσεις θα μπορούσε να είχε αλλάξει πολλά χέρια, «μολύνοντας» το δείγμα με γενετικό υλικό προερχόμενο από το δέρμα άλλων ανθρώπων εκτός του Μαρά. Όπως σημειώνουν οι ερευνητές στην εργασία τους, παλαιότερα έχουν γίνει προσπάθειες για ανάλυση του μικροβιακού προφίλ διαφόρων δειγμάτων πολύ παλιού DNA, όπως από γενετικό υλικό δοντιών ή από «πλακάκια» πάνω στα οποία τοποθετούνταν βιολογικό υλικό προς μελέτη στο μικροσκόπιο. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο καθηγητής Καρλ Λαουέντζα-Φοξ, «παρότι υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία για προσπάθειες αναδρομικής διάγνωσης ασθενειών ιστορικών προσώπων, είναι η πρώτη φορά όπου δεδομένα μεταγενωμικής ανάλυσης παράγονται από ένα βιολογικό δείγμα ενός τέτοιου προσώπου. Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της ανάλυσής μας αποκλείουν κάποιες υποθέσεις οι οποίες είχαν διατυπωθεί σχετικά με τη νόσο του Μαρά, ενώ ενδυναμώνουν κάποιες άλλες με δεδομένα μεταγενωμικής. Δεν αποκλείουμε την περίπτωση να κάνουμε λάθος, αλλά τουλάχιστον πρόκειται για δεδομένα τα οποία μπορούν να ελεγχθούν και όχι απλώς για υποθέσεις». Όσον αφορά το ενδεχόμενο η εφημερίδα να έχει αλλάξει πολλά χέρια, ο καθηγητής σημειώνει ότι η επικρατούσα υπόθεση υποδεικνύει ότι δεν είναι πιθανό να έχει γίνει κάτι τέτοιο, καθώς επάνω στην εφημερίδα βρέθηκαν σημειώσεις και ως εκ τούτου, καθώς ο εκδότης της εφημερίδας ήταν ο ίδιος, μάλλον το συγκεκριμένο φύλλο επρόκειτο για ένα προσωπικό του αντίτυπο. «Παραμένει φυσικά μια υπόθεση», σημειώνει ο καθηγητής, συμπληρώνοντας ότι «πιθανότατα όμως πρόκειται για ένα αντίτυπο το οποίο είχε εκδώσει ο ίδιος και το οποίο χρησιμοποίησε για να σημειώσει. Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι πολύ ασυνήθιστο ο μύκητας Malassezia restricta να προέρχεται από εξωτερική μόλυνση, η ύπαρξη του μύκητα στο δείγμα αντανακλά κατά πάσα πιθανότητα την παθολογική κατάσταση του ίδιου του Μαρά και όχι κάποιου άλλου προσώπου».

Τι είναι και πώς λειτουργεί η αναδρομική διάγνωση

Η αναδρομική διάγνωση είναι το πεδίο το οποίο ασχολείται με την ταυτοποίηση της ασθένειας ή των αιτιών θανάτου ιστορικών προσώπων ή προσώπων τα  οποία έχουν αξία για την επιστημονική κοινότητα. Οι ερευνητές αξιοποιούν δηλαδή σύγχρονες τεχνικές έρευνας και ανάλυσης για να διερευνήσουν, μέσα από το πρίσμα των σύγχρονων επιστημονικών γνώσεων, παθολογικές καταστάσεις ανθρώπων οι οποίοι έζησαν στο παρελθόν. Σε αυτή τη διερεύνηση των αιτιών μιας νόσου δεν περιλαμβάνονται μόνο δεδομένα από σύγχρονες τεχνικές ανάλυσης αλλά και ιστοριογραφικές αναφορές, όπως ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση της δερματοπάθειας του Ζαν-Πολ Μαρά. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της αναδρομικής διάγνωσης είναι η εκ των υστέρων διάγνωση του σπουδαίου συνθέτη Εκτόρ Μπερλιόζ ως πάσχοντος από ιδιοπαθή επιληψία, μέσα από την ανάλυση των γραπτών του, στα οποία ο συνθέτης αναφέρεται σε συμπτώματα τα οποία περιγράφηκαν από την επιστημονική κοινότητα τα τελευταία 60 χρόνια. Προσπάθειες για εξέταση βιολογικού υλικού ιστορικών προσώπων έχουν υπάρξει με την ανάλυση ίχνους αίματος το οποίο αποδιδόταν (τελικά λανθασμένα) στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΣΤ’ και την ανάλυση γενετικού υλικού το οποίο βρέθηκε στον σκελετό τόσο του Ριχάρδου Γ’ της Αγγλίας όσο και συγγενικών του προσώπων.

Πηγές: https://www.biorxiv.org/content/10.1101/825034v1 - https://www.nationalgeographic.co.uk/history-and-civilisation/2019/11/what-can-200-year-old-dna-tell-us-about-murdered-french - https://www.tovima.gr/2019/12/07/science/i-viologia-fotizei-ti-galliki-epanastasi/

Eπιστήμονες δημιούργησαν το πρόσωπο μαχήτριας των Βίκινγκ που έζησε πριν 1.000 χρόνια. Meet Erika the Red: Viking women were warriors too, say scientists

Το πρόσωπο μίας γυναίκας, πολεμίστριας των Βίκινγκ που έζησε πριν από 1.000 χρόνια επαναδημιούργησαν οι επιστήμονες. A facial reconstruction image of the skull of the Viking woman found at Solør, Norway shows a large head injury, possibly sustained in battle. Photograph: National Geographic

Το πρόσωπο της φωτογραφίας δεν είναι τυχαίο, αλλά βασίζεται σε σκελετό που βρέθηκε σε νεκροταφείο Βίκινγκ στη Νορβηγία και τώρα είναι στο Μουσείο Πολιτιστικής Ιστορίας του Όσλο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, παρ’ όλο που τα λείψανα είχαν ήδη αναγνωριστεί ως θηλυκά, αρχικά δεν θεωρήθηκε πως πρόκειται για πολεμίστρια, «απλώς και μόνο επειδή η νεκρή ήταν γυναίκα», δήλωσε η αρχαιολόγος Ella Al-Shamahi στο «The Guardian».

Η πρώτη (και με την βούλα) γυναίκα μαχήτρια των Βίκινγκ

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ένα βαθούλωμα στο κεφάλι της, το οποίο φαίνεται να προκλήθηκε από ξίφος.

Δεν είναι σαφές εάν ο βίαιος τραυματισμός ήταν η αιτία του θανάτου της, ωστόσο πιστεύεται ότι είναι «η πρώτη απόδειξη που βρέθηκε ποτέ για γυναίκα Βίκινγκ η οποία τραυματίστηκε σε μάχη», σύμφωνα με την κ. Al-Shamahi.

Πώς δημιουργήθηκε το πρόσωπό της

Ella Al-Shamahi comes face to face with the Viking woman’s skull. Photograph: Eloisa Noble/National Geographic

Ωστόσο οι Βρετανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ξανά την μορφή της, χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής αναγνώρισης προσώπου.

Το πρόσωπο δημιουργήθηκε ανατομικά από τους μυς και την επίστρωση του δέρματος και μάλιστα το ντοκιμαντέρ αναμένεται να προβληθεί στο National Geographic.

Επίσης με την βοήθεια της τεχνολογίας, αναδημιουργήθηκε και ο τάφος της συγκεκριμένης γυναίκας που δείχνει ότι είχε θαφτεί με όπλα.

Πηγές: https://www.theguardian.com/uk-news/2019/nov/02/viking-woman-warrior-face-reconstruction-national-geographic-documentary - https://www.nationalgeographic.com.au/tv/viking-warrior-women/ - https://www.tovima.gr/2019/11/03/science/epistimones-dimiourgisan-to-prosopo-maxitrias-ton-vikingk-pou-ezise-prin-1-000-xronia/

50 χρόνια από τη «γέννηση» του ίντερνετ. First internet message sent 50 years ago at UCLA using DARPA

Η πρώτη σύνδεση μεταξύ δυο υπολογιστών πριν ακριβώς από 50 χρόνια σαν σήμερα σηματοδότησε την απαρχή του ίντερνετ. Η «γέννηση» του διαδικτύου όμως ήταν κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή και πολλά υποσχόμενη. Fifty years ago, two letters were transmitted online, forever altering the way that knowledge, information and communication would be exchanged. In October 1969, a student typed 'LO' on a computer - and the internet was born. Internet business cables in California. Photograph: Bob Sacha/Corbis

Η πρώτη διαδικτυακή σύνδεση μεταξύ δυο υπολογιστών συνέπεσε χρονικά με την πρώτη προσσελήνωση. Η προσεδάφιση του ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης το 1969 ήταν ένα γεγονός το οποίο επισκίασε, φυσικά, κάθε άλλη εξέλιξη και είδηση από το χώρο της επιστήμης. Και αυτό παρότι οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες της χρήσης του ίντερνετ είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερες και πολύπλευρες από τη νίκη των Αμερικανών στη μάχη του διαστήματος.

Η γέννηση του ίντερνετ ξεκίνησε με ένα crash. Στις 29 Οκτωβρίου του 1969 ο φοιτητής Πληροφορικής Τσαρλς Κλάιν επιχειρούσε να στείλει ένα μήνυμα από υπολογιστή του Πανεπιστημίου Καλιφόρνια του Λος Άντζελες (UCLA) σε υπολογιστή που βρισκόταν σε απόσταση 500 και πλέον χλμ. στο Stanford Research Institute (SRI). O Κλάιν ήθελε να στείλει τη λέξη «LOGIN», αλλά μετά από δυο μόλις γράμματα το σύστημα κατέρρευσε. Μία ώρα αργότερα η λέξη έφτασε τελικά στον προορισμό της. Μέχρι τη στιγμή εκείνη μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους μόνον υπολογιστές ίδιας κατασκευής. «Πριν από 50 χρόνια κατέστη για πρώτη φορά εφικτό να ανταλλάξουν πληροφορίες και υπολογιστές με διαφορετικά λειτουργικά συστήματα», εξηγεί ο καθηγητής Κρίστοφ Μάινελ, διευθυντής του Ινστιτούτου Hasso-Plattner του Πότσνταμ, εξαίροντας την ιστορική σημασία της εξέλιξης. «Έτσι η 29η Οκτωβρίου του 1969 θεωρείται η ημερομηνία γέννησης του ίντερνετ».

«Δεν γνωρίζαμε πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός»

Leonard Kleinrock, who made internet history 50 years ago today. CREDIT: MICHELLE DAY

Και ενώ η προσσελήνωση μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση, η πρώτη διαδικτυακή σύνδεση στο UCLA πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Ακόμη και οι εμπλεκόμενοι επιστήμονες δεν είχαν αντιληφθεί τη σπουδαιότητα του βήματος. «Γνωρίζαμε ότι αναπτύσσαμε μια σημαντική νέα τεχνολογία για την αναμέναμε ότι θα ήταν χρήσιμη για μέρος του πληθυσμού. Δεν γνωρίζαμε όμως πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός», είπε αργότερα ο προϊστάμενος του Κλάιν, Λέοναρντ Κλάινροκ.

A timeline of Internet history milestones, from the first online message 50 years ago to the first time politics and Twitter intertwined. Credit: Javier Zarracina

Βέβαια χρειάστηκαν πολλά ακόμη χρόνια μέχρι το ίντερνετ να διεισδύσει στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Όταν το 1971 οι χρήστες μπορούσαν να στέλνουν για πρώτη φορά μηνύματα υπό τη μορφή e-mail, το Advanced Research Projects Agency Network (APRANET) μετρούσε μόλις 15 κόμβους. Δυο χρόνια αργότερα έγιναν οι πρώτες συνδέσεις με υπολογιστές εκτός ΗΠΑ σε Όσλο και Λονδίνο.

Χρειάστηκαν άλλα δέκα χρόνια μέχρι το επόμενο μεγάλο ορόσημο στην ιστορία του διαδικτύου το οποίο έφερε και την βελτίωση της ποιότητας των συνδέσεων. Το 1983 εισήχθη το λεγόμενο Πρωτόκολλο Ελέγχου Μετάδοσης/Πρωτόκολλο Διαδικτύου (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), γνωστό με τη συντομογραφία TCP/IP. Πρόκειται για το πρωτόκολλο επικοινωνίας με το οποίο γίνεται ουσιαστικά μέχρι και σήμερα η μεταφορά δεδομένων.

Ο ρόλος του στρατού

The Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) is an agency of the United States Department of Defense responsible for the development of new technologies for use by the military. DARPA has been responsible for funding the development of many technologies which have had a major effect on the world, including computer networking, as well as NLS, which was both the first hypertext system, and an important precursor to the contemporary ubiquitous graphical user interface.

Σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό του ίντερνετ έπαιξαν και οι απαιτήσεις του στρατού. Το αμερικανικό Πεντάγωνο ήθελε να οικοδομήσει ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό σε τυχόν πυρηνικές επιθέσεις δίκτυο επικοινωνίας και έτσι δημιούργησε την υπηρεσία προηγμένων αμυντικών ερευνών Defense Advanced Research Projects Agency (DAPRA). Η σημασία του ρόλου του στρατού στην εξέλιξη του ίντερνετ δεν θα πρέπει ωστόσο να υπερεκτιμάται, σχολιάζει ο καθηγητής Μάινελ. «Η DAPRA ήταν μια υπηρεσία, η οποία μπορούσε να χρηματοδοτεί προγράμματα που εκείνη θεωρούσε σημαντικά, χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια». Το ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκε περισσότερο στους επιστήμονες παρά στους στρατιωτικούς επιβεβαιώνει και ένα «εκ γενετής λάθος»: το πρωτόκολλο επικοινωνίας δεν έχει ενσωματωμένες λειτουργίες ασφαλείας, «ουσιαστικά ισχύει η αρχή ότι στο ίντερνετ ο ένας εμπιστεύεται τον άλλο», εξηγεί ο Γκραντ Μπλανκ από το βρετανικό Oxford Internet Institute. Το λάθος αυτό ακολουθεί το διαδίκτυο μέχρι και σήμερα και επιτρέπει ή διευκολύνει την εγκληματικότητα και την κατασκοπεία αλλά και επιχειρήσεις παραπληροφόρησης.

O Τιμ Μπέρνερς-Λι είναι ο εφευρέτης του World Wide Web. World Wide Web founder Tim Berners-Lee. Photograph: Simon Dawson/Reuters

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι εξελίξεις στο χώρο του ίντερνετ υπαγορεύονταν από τους Αμερικανούς. Το επόμενο μεγάλο βήμα ωστόσο έγινε στην Ευρώπη. Το 1989 ο Τιμ Μπέρνερς-Λι έθετε στο ερευνητικό κέντρο CERN τις βάσεις του World Wide Web. Με τον πρώτο browser λίγα χρόνια αργότερα το σύστημα απλοποιήθηκε και δεν χρειαζόταν πλέον σύνθετες εντολές για την πλοήγηση στο διαδίκτυο.

History of the Internet | National Geographic 2018 | BBC Documentary 2018

Έτσι γεννήθηκαν και οι πρώτοι κολοσσοί του διαδικτύου, όπως η google και η amazon. Έκτοτε οι εξελίξεις είναι ακόμη πιο ραγδαίες. Τα έξυπνα κινητά και κυρίως το λανσάρισμα του iPhone το 2007 κατέστησαν το διαδίκτυο πιο προσιτό και εύχρηστο για τις μάζες.

Πηγές: Κρίστοφ Ντέρνμπαχ (dpa) - https://eu.usatoday.com/story/tech/2019/10/29/first-internet-message-sent-50-years-ago-ucla-using-darpa/4062337002/

Ντα Βίντσι : Αυτή είναι η γέφυρα που είχε σχεδιάσει για να ενώσει την Πόλη με τον Γαλατά. Da Vinci's Forgotten Design for the Longest Bridge in the World Proves What a Genius He Was

Στις αρχές του 16ου αιώνα ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι είχε σχεδιάσει μια πέτρινη γέφυρα μήκους 280 μέτρων για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που θα ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τον Γαλατά πάνω από τον Βόσπορο. Leonardo Da Vinci's original drawing of the bridge included a sailboat passing underneath it. Next to the original drawing, are models created by graduate students Karly Bast and Michelle Xie at MIT that they later 3D-printed.(Image: © Karly Bast and Michelle Xie)

Ο Ντα Βίντσι έγινε διάσημος για τη «Μόνα Λίζα» και τον «Μυστικό Δείπνο», όμως στις αρχές του 16ου αιώνα είχε σχεδιάσει μια πέτρινη γέφυρα μήκους 280 μέτρων για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που θα ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τον Γαλατά πάνω από τον Βόσπορο.

Η γέφυρα όχι μόνο θα ήταν η μεγαλύτερη στον κόσμο εκείνη την εποχή (περίπου δεκαπλάσια σε μήκος από τις τυπικές γέφυρες εκείνου του καιρού), αν είχε υλοποιηθεί, κάτι που τελικά δεν έγινε, αλλά θα ήταν και απίστευτα σταθερή, όπως ανακοίνωσε ομάδα μηχανικών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου του ΜΙΤ, που μελέτησε τα σχέδια του Ντα Βίντσι.

Το 1502 ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ ο 2ος ζήτησε να του υποβληθούν προτάσεις για μια τέτοια μακριά γέφυρα και ο Λεονάρντο ήταν ανάμεσα σε αυτούς που με επιστολή του παρουσίασε την ιδέα του. Αν και ήδη ήταν πολύ γνωστός καλλιτέχνης και εφευρέτης, δεν πήρε τη δουλειά.

Κατασκευάστηκε μια μικρογραφία

Masters of engineering student Karly Bast shows off the scale model of a bridge designed by Leonardo da Vinci that she and her co-workers used to prove the design’s feasibility. Photo: Gretchen Ertl (MIT)

Οι ερευνητές του ΜΙΤ εξέτασαν τα σχέδια του Ντα Βίντσι, φτιάχνοντας σε μικρογραφία ένα ομοίωμα της γέφυρας και παίρνοντας υπόψη τους τα υλικά (βασικά πέτρες) και τον κατασκευαστικό εξοπλισμό που ήσαν διαθέσιμα πριν 500 χρόνια. Επίσης εκτύπωσαν τρισδιάστατα 126 λίθους (μπλοκ), αντιπροσωπευτικούς των χιλιάδων παρόμοιων που θα απαιτούσε μια τέτοια φιλόδοξη κατασκευή.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η γέφυρα που οραματιζόταν ο Ντα Βίντσι, παρά το τεράστιο μήκος της, ήταν μια ενιαία αψίδα (καμάρα), επίπεδη στην κορυφή της, χωρίς καθόλου υποστυλώματα, αρκετά ψηλή για να περνάνε πλοία από κάτω της. Οι μηχανικοί του ΜΙΤ εντυπωσιάστηκαν από το ότι -όπως έδειξε και το ομοίωμα τους- η μονότοξη γέφυρα ήταν πολύ σταθερή χάρη στη γεωμετρία της και μόνο.

Τα μόνα υποστηρίγματα σταθεροποίησης ήσαν στις δύο άκρες της γέφυρας, πιθανώς επειδή ο Λεονάρντο γνώριζε ότι η περιοχή είναι επιρρεπής σε σεισμούς. Τα πειράματα του ΜΙΤ, με την πρόκληση τεχνητών σεισμών στο ομοίωμα, έδειξαν ότι η γέφυρα άντεξε το ταρακούνημα, εμφανίζοντας μόνο μια μικρή παραμόρφωση.

Είναι άγνωστο πόσο είχε μελετήσει ο Ντα Βίντσι το σχέδιο της γέφυρας ή αν, όπως είπε η επικεφαλής Κάρλι Μπλαστ, «ήταν κάτι που σκιτσάρισε μέσα σε 50 δευτερόλεπτα». Το πιθανότερο είναι πάντως το πρώτο, όπως είπε η ερευνήτρια, η οποία παρουσίασε τα πορίσματα της ομάδας της σε διεθνές συνέδριο στη Βαρκελώνη αυτή την εβδομάδα (η μελέτη δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό).

Ορισμένοι σύγχρονοι μηχανικοί έχουν δημιουργήσει ανάλογες γέφυρες, αλλά με σύγχρονα υλικά (χάλυβα και τσιμέντο), πράγμα που έκανε πολύ πιο εύκολο το έργο τους. Πριν 500 χρόνια, η γέφυρα στο Βόσπορο θα είχε χτισθεί με ξύλινες σκαλωσιές, οι οποίες όμως τελικά θα αφαιρούνταν και η λίθινη κατασκευή θα στηριζόταν μόνη της.

Πηγές: http://news.mit.edu/2019/leonardo-da-vinci-bridge-test-1010 - https://www.livescience.com/da-vinci-bridge-never-made.html - https://www.tovima.gr/2019/10/11/world/nta-vintsi-ayti-einai-i-gefyra-pou-eixe-sxediasei-gia-na-enosei-tin-poli-me-ton-galata/

Απήδημα Μάνης: Κρανίο 210.000 ετών αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία. 210,000-year-old skull in Greece is earliest sign of modern humans in Europe or Asia

Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 210.000 έτη αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα από ανατομικής απόψεως σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα ελλήνων και ξένων επιστημόνων. This is the oldest known modern human skull in Eurasia, dating to about 210,000 years ago. The Apidima 1 partial cranium (right) and its reconstruction. The rounded shape of the skull is a unique feature of modern humans and contrasts with Neanderthals and their ancestors. Photograph: Katerina Harvati, Eberhard Karls/University of Tübingen

Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 210.000 έτη αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα από ανατομικής απόψεως σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα ελλήνων και ξένων επιστημόνων.

Αυτό σημαίνει ότι, εάν οι επιστήμονες έχουν δίκιο, το κρανίο είναι κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη.

The Apidima 2 cranium, right, and its reconstruction, left. Apidima 2 shows a collection of features characteristic of Neanderthals, indicating that it belongs to the Neanderthal lineage. (Katerina Harvati / Eberhard Karls University of Tübingen)

Ένα δεύτερο κρανίο που βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία της Πελοποννήσου και εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 170.000 ετών διαθέτει χαρακτηριστικά Νεάντερταλ.

Remains discovered on Mani peninsula could rewrite history of Homo sapiens in Eurasia. The Apidima Cave site in Greece, where the fossils were found. (Katerina Harvati / Eberhard Karls University of Tübingen)

Τα δύο απολιθωμένα κρανία είχαν ανακαλυφθεί στο σπήλαιο Απήδημα, δυτικά της Αερόπολης, στη Μάνη, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, κατά τη διάρκεια ερευνών του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Όμως, έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί σε βάθος και είχαν παραμείνει σχετικά άγνωστα, παρά τη μεγάλη σπουδαιότητά τους, όπως τώρα γίνεται αντιληπτό με μεγάλη καθυστέρηση.

These fragmented fossils, which were found mere inches apart, could be the skulls from two hominin species separated by tens of thousands of years—a 170,000-year-old Neanderthal (left) and a 210,000-year-old early modern human. COMPOSITE IMAGE COURTESY OF KATERINA HARVATI, EBERHARD KARLS UNIVERSITY OF TÜBINGEN

Όπως δήλωσε η κ. Χαρβάτη, «τα αποτελέσματα της έρευνάς μας δείχνουν τη σημαντικότητα του ελλαδικού χώρου για την ανθρώπινη εξέλιξη. Έχουμε τον αρχαιότερο σύγχρονο άνθρωπο εκτός Αφρικής, που μεταφέρει την άφιξη του Homo sapiens στην Ευρώπη περισσότερο από 150 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι τώρα. Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα 25 χρόνων έρευνάς μου στην Αφρική, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ως Ελληνίδα, εύχομαι η έρευνα στην Ελλάδα να συνεχιστεί, καθώς πιστεύω ότι η χώρα μας έχει ακόμα πολλά να δώσει στο χώρο της παλαιοανθρωπολογίας».

Η ερευνητική ομάδα, η οποία έκανε, μεταξύ άλλων, εικονική ανακατασκευή των κατεστραμμένων τμημάτων των κρανίων, διεξήγαγε συγκρίσεις με άλλα ανθρώπινα απολιθώματα και χρησιμοποίησε μια υψηλής ακριβείας ραδιομετρική μέθοδο χρονολόγησης, προκειμένου να καθορίσει την ηλικία των δύο κρανίων.

The skull fragment scientists say belonged to an early human, found in a cave in southern Greece. Photograph: Katerina Harvati, Eberhard Karls/University of Tübingen

Το «Απήδημα 2», που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά Νεάντερταλ, ενώ το «Απήδημα 1» δεν έχει καθόλου νεαντερτάλια γνωρίσματα, αλλά συνδυάζει σύγχρονα και πρωτόγονα χαρακτηριστικά, τα οποία -κατά τους επιστήμονες- το κατατάσσουν στην οικογένεια του Homo sapiens.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο σπήλαιο Απήδημα έζησαν δύο ομάδες: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από έναν πληθυσμό Νεάντερταλ, οι οποίοι προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Ελλάδας.

Με τη σειρά τους, οι Νεάντερταλ αντικαταστάθηκαν από προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου της Ανώτερης Παλαιολιθικής Περιόδου, η πιο πρώιμη παρουσία των οποίων στην περιοχή χρονολογείται πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Πολλές «έξοδοι» και η σημασία της Ελλάδας

Some key early fossils of Homo sapiens and related species in Africa and Eurasia. Harvati et al. present their analyses of two fossil skulls from Apidima Cave in Greece. They report that the fossil Apidima 1 is an H. sapiens specimen that is at least 210,000 years old, from a time when Neanderthals occupied many European sites. It is the earliest known example of H. sapiens in Europe, and is at least 160,000 years older than the next oldest H. sapiens fossils found in Europe (not shown). Harvati and colleagues confirm that, as previously reported, Apidima 2 is a Neanderthal specimen, and they estimate that it is at least 170,000 years old. The authors’ findings, along with other discoveries of which a selection is shown here, shed light on the timing and locations of early successful and failed dispersals out of Africa of hominins (modern humans and other human relatives, such as Neanderthals and Denisovans). kyr, thousand years old.

Η ανακάλυψη για την παλαιότητα του κρανίου «Απήδημα 1» και η εκτίμηση ότι ανήκει στον Homo sapiens ενισχύει την άποψη ότι οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων εξαπλώθηκαν από την Αφρική προς την Ευρώπη και την Ασία νωρίτερα απ’ ό,τι συνήθως πιστεύεται.

Η Νοτιοανατολική Ευρώπη γενικότερα και ειδικότερα η περιοχή της σημερινής Ελλάδας αποτέλεσε σημαντικό διάδρομο για την εξάπλωση των πρώτων αυτών «μεταναστών» από την Αφρική. Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, ενισχύει επίσης τη θεωρία ότι δεν υπήρξε μόνο μία «έξοδος» από τη μαύρη ήπειρο, αλλά πολλές.

Four manual reconstructions of Apidima 2. Top row, reconstruction 1 (made by C.R., mirroring criterion). Second row, reconstruction (made by C.R., smoothness criterion). Third row, reconstruction 3 (made by A.B., mirroring criterion). Bottom row, reconstruction 4 (made by A.B., smoothness criterion). Scale bar, 3 cm. From: Apidima Cave fossils provide earliest evidence of Homo sapiens in Eurasia

«Το Απήδημα 2 είναι περίπου 170.000 ετών. Θα λέγαμε ότι ήταν ένας Νεάντερταλ» σύμφωνα με την Κατερίνα Χαρβάτη. «Προς μεγάλη μας έκπληξη, το Απήδημα 1 είναι ακόμα παλαιότερο, ηλικίας περίπου 210.000 ετών, αλλά δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό Νεάντερταλ».

Αντιθέτως, η μελέτη ανέδειξε μια μίξη σύγχρονων ανθρώπινων και αρχαϊκών χαρακτηριστικών, παραπέμποντας σε έναν πρώιμο Homo sapiens.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τουλάχιστον δύο ομάδες ανθρώπων ζούσαν στην περιοχή της Νοτίου Ελλάδας κατά τη Μέση Πλειστόκαινο Εποχή: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens και, αργότερα, μία ομάδα Νεάντερταλ» εξήγησε η κυρία Χαρβάτη. Αυτό στηρίζει την υπόθεση ότι οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι πραγματοποίησαν πολλές φορές εξορμήσεις πέραν της Αφρικής, στην οποία και πρωτοεμφανίστηκαν.

«Το κρανίο Απήδημα 1», όπως ανέφερε, «δείχνει ότι μια πρώτη διασπορά συνέβη νωρίτερα απ’ ό,τι πιστεύαμε, καθώς και ότι εξαπλώθηκε πολύ περισσότερο γεωγραφικά, έως και στο εσωτερικό της Ευρώπης. Εικάζουμε ότι, όπως και στην Εγγύς Ανατολή, ο πρώιμος σύγχρονος ανθρώπινος πληθυσμός, που αντιπροσωπεύεται από το Απήδημα 1, πιθανώς αντικαταστάθηκε από τους Νεάντερταλ, η παρουσία των οποίων στη Νότια Ελλάδα είναι σαφώς τεκμηριωμένη, λαμβάνοντας υπόψιν και το κρανίο Απήδημα 2 από την ίδια τοποθεσία» πρόσθεσε.

Ωστόσο, και οι Νεάντερταλ με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τους σύγχρονους ανθρώπους. Κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική Περίοδο, περίπου 40.000 χρόνια πριν, οι νεοαφιχθέντες σύγχρονοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η παρουσία τους επιβεβαιώνεται από την ανασκαφή λεπτοδουλεμένων λίθινων εργαλείων και άλλων ευρημάτων. Από την άλλη, οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο. «Αυτή η ανακάλυψη υπογραμμίζει τη σημασία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην εξέλιξη του ανθρώπου» τόνισε η κ. Χαρβάτη.

Από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής Βασίλης Γοργούλης (διευθυντής του Τμήματος Ιστολογίας – Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών), η καθηγήτρια Μυρσίνη Κουλούκουσα (διευθύντρια του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ), ο Φώτης Καρακωστής (Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν), ο Παναγιώτης Καρκάνας (Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών), η καθηγήτρια ακτινολογίας Λία Μουλοπούλου (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και ο επίκουρος καθηγητής ακτινολογίας Βασίλης Κουτουλίδης (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ). Μεταξύ των ξένων επιστημόνων είναι ο κορυφαίος διεθνώς παλαιοντολόγος Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.

Οι επιστήμονες επισήμαναν τις λιγοστές γνώσεις που ακόμη υπάρχουν για τα ανθρώπινα απολιθώματα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη σημασία της Ελλάδας για την κατανόηση της ανθρώπινης εξέλιξης και των πρώτων μεταναστευτικών κινήσεων.

The depositional setting of the Apidima 1 and Apidima 2 specimens. a, The interior of Apidima Cave A, with the ‘skull breccia’ (red box) before its removal from the cave, shown wedged between the cave walls and near the ceiling. A cross-section of the Apidima 1 cranium can be seen in the bottom left corner of the red box. Note the bedded appearance of the breccia remnant (black dashed line) consisting of different clast sizes and distribution similar to those seen in the talus cone outside the cave in c. b, Cast of the ‘skull breccia’ in the early stages of preparation and cleaning. Apidima 1 is seen on the left, Apidima 2 on the right. c, View of the Apidima site from the sea. Images courtesy and copyright of the Museum of Anthropology, Medical School, National Kapodistrian University of Athens. From: Apidima Cave fossils provide earliest evidence of Homo sapiens in Eurasia

Έτσι, σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες του ανευρεθέντος υλικού στο σπήλαιο Απήδημα, το οποίο ήδη θεωρούνταν σημαντικό στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και απέκτησε επιπρόσθετη αξία υπό το φως των νέων ανακαλύψεων.

Το σπήλαιο Απήδημα ανεσκάφη στις δεκαετίες του 1970-80 από ερευνητές του Μουσείου Ανθρωπολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφέροντας σημαντικά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1886 και είναι ένα από τα παλαιότερα του είδους του στην Ευρώπη.

Η νέα έρευνα πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Έρευνας στην K. Χαρβάτη, καθώς και του Γερμανικού Ερευνητικού Ιδρύματος (DFG).

Σχεδόν παράλληλα, δημοσιεύτηκε μια άλλη επιστημονική μελέτη από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), που εξέτασαν και αυτοί τα δύο κρανία από το σπήλαιο Απήδημα, καταλήγοντας σε ένα διαφορετικό συμπέρασμα, ότι αυτά αντιπροσωπεύουν μια μεταβατική φάση ανάμεσα στον ευρωπαίο «Όρθιο άνθρωπο» (Homo erectus) και στους Νεάντερταλ, κάτι με το οποίο όμως δε συμφωνεί η ερευνητική ομάδα υπό την Κ. Χαρβάτη.

Πηγές: https://www.nature.com/articles/s41586-019-1376-z - https://www.nature.com/articles/d41586-019-02075-9 - https://www.theguardian.com/science/2019/jul/10/piece-of-skull-found-in-greece-is-oldest-human-fossil-outside-africa - https://www.livescience.com/65906-oldest-modern-human-skull-eurasia.html - https://www.tovima.gr/2019/07/11/science/apidima-manis-kranio-210-000-eton-apotelei-to-arxaiotero-deigma-sygxronou-anthropou-stin-eyrasia/