Βλέπουν το τέλος του ηλιακού μας συστήματος. Cosmic ‘Death Star’ destroys a planet

Εντοπίστηκε λευκός νάνος που καταστρέφει ένα πλανήτη σε απόσταση 570 ετών φωτός. Καλλιτεχνική απεικόνιση του βραχώδους πλανήτη που διαλύεται από τον λευκό νάνο που ήταν κάποτε το μητρικό του άστρο. In this artist's conception, a Ceres-like asteroid is slowly disintegrating as it orbits a white dwarf star. “We now have a ‘smoking gun’ linking white dwarf pollution to the destruction of rocky planets,” says Andrew Vanderburg of the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Within about a million years the object will be destroyed, leaving a thin dusting of metals on the surface of the white dwarf. Credit: Mark A. Garlick/markgarlick.com

Επιστήμονες του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian εντόπισαν μια εντυπωσιακή κοσμική διεργασία σε απόσταση 570 ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Παρθένου. Ένα άστρο να διαλύει ένα πλανήτη.

  

Το φαινόμενο

The Death Star of the movie Star Wars may be fictional, but planetary destruction is real. Astronomers announced today that they have spotted a large, rocky object disintegrating in its death spiral around a distant white dwarf star. The discovery also confirms a long-standing theory behind the source of white dwarf 'pollution' by metals. The fictional Death Star from the Star Wars movies. (Credit: Lucasfilm)

Εκεί υπήρχε ένα πλανητικό σύστημα παρόμοιο με το δικό μας όπου το άστρο του συστήματος ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Ήλιο. Όπως θα συμβεί και με τον Ήλιο έτσι και το άστρο του εν λόγω συστήματος έχει κάψει τα καύσιμα του και δεν μετατράπηκε σε υπερκαινοφανή αστέρα (να εκραγεί) αλλά σε λευκό νάνο. Χρησιμοποιώντας δεδομένα που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler οι ερευνητές εντόπισαν ένα βραχώδη πλανήτη να βρίσκεται σε κοντινή τροχιά γύρω από τον λευκό νάνο η βαρυτική ισχύ του οποίου διαλύει τον πλανήτη κυριολεκτικά στα εξ ων συνετέθη.

Οι ερευνητές από την ύλη που περιφέρεται κοντά στο άστρο εκτιμούν πως το πλανητικό σύστημα που είχε δημιουργηθεί γύρω από αυτό αριθμούσε περίπου 6-7 πλανήτες η τύχη των οποίων δεν είναι ακόμη γνωστή. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Η Γη

Η ανακάλυψη είναι έτσι και αλλιώς από μόνη της πολύ σημαντική αλλά έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον αφού με δεδομένο ότι και ο Ήλιος θα μετατραπεί σε λευκό νάνο οι ειδικοί παρατηρούν τι θα συμβεί και στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Πάντως η κρατούσα θεωρία για την τύχη της Γης μιλάει για εντελώς διαφορετικό τέλος από αυτό του πλανήτη που διαλύει ο λευκός νάνος. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πώς όταν το μητρικό μας άστρο κάψει τα καύσιμα του αρχικά θα διογκωθεί και μετατραπεί σε κόκκινο γίγαντα και σταδιακά θα συρρικνωθεί μετατρεπόμενος σε λευκό νάνο. Λόγω της κοντινής απόστασης της Γης με τον Ήλιο η διόγκωση του θα έχει ως αποτέλεσμα είτε το μητρικό μας άστρο να καταπιεί κυριολεκτικά τον πλανήτη μας είτε αν δεν τον εξαφανίσει να τον κάνει κυριολεκτικά.. κάρβουνο!

Πηγή: Andrew Vanderburg, John Asher Johnson, Saul Rappaport, Allyson Bieryla, Jonathan Irwin, John Arban Lewis, David Kipping, Warren R. Brown, Patrick Dufour, David R. Ciardi, Ruth Angus, Laura Schaefer, David W. Latham, David Charbonneau, Charles Beichman, Jason Eastman, Nate McCrady, Robert A. Wittenmyer, Jason T. Wright. A disintegrating minor planet transiting a white dwarf. Nature, 2015; 526 (7574): 546 DOI: 10.1038/nature15527

Το κοσμικό φιλί του θανάτου. Final Kiss of Two Stars Heading for Catastrophe

Δύο άστρα βρίσκονται σε εναγκαλισμό που θα καταλήξει σε συγχώνευση ή σε μαύρες τρύπες. This artist’s impression shows VFTS 352 — the hottest and most massive double star system to date where the two components are in contact and sharing material. The two stars in this extreme system lie about 160 000 light-years from Earth in the Large Magellanic Cloud. This intriguing system could be heading for a dramatic end, either with the formation of a single giant star or as a future binary black hole. Credit: ESO/L. Calçada

Διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα τηλεσκόπια του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή εντόπισαν το μεγαλύτερο και πιο καυτό δυαδικό αστρικό σύστημα που γνωρίζουμε. Τα δύο άστρα βρίσκονται στο νεφέλωμα της Ταραντούλας στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, έναν μικρό γειτονικό μας γαλαξία.

Δείτε ένα βίντεο που παρουσιάζει το εντυπωσιακό φαινόμενο. This animated artist’s impression shows VFTS 352 — the hottest and most massive double star system to date where the two components are in contact and sharing material. The two stars in this extreme system lie about 160 000 light-years from Earth in the Large Magellanic Cloud. This intriguing pair could be heading for a dramatic end, either with the creation of a single monster star or the formation of a binary black hole. Credit: ESO/L. Calçada

Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δύο άστρα βρίσκονται σε μια τροχιακή σύγκλιση που θα οδηγήσει σε μια συγχώνευση αποτέλεσμα της οποίας θα είναι είτε ο σχηματισμός ενός νέου γιγάντιου άστρου ή η γέννηση ενός νέου δυαδικού συστήματος που θα αποτελείται αυτή τη φορά από δύο μελανές οπές.

Που βρίσκονται

This image shows the location of VFTS 352 — the hottest and most massive double star system to date where the two components are in contact and sharing material. The two stars in this extreme system lie about 160 000 light-years from Earth in the Large Magellanic Cloud. This intriguing system could be heading for a dramatic end, either merging to form a single giant star or forming a binary black hole. This view of the Tarantula star-forming region includes visible-light images from the Wide Field Imager at the MPG/ESO 2.2-metre telescope at La Silla and infrared images from the 4.1-metre infrared VISTA telescope at Paranal. Credit: ESO/M.-R. Cioni/VISTA Magellanic Cloud survey. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit

Το δυαδικό σύστημα έλαβε την κωδική ονομασία VFTS 352 και βρίσκονται σε απόσταση 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη.  Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων.  Το νεφέλωμα της Ταραντούλας έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι  επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη.

This zoom sequence starts with a broad panorama of the southern night sky and closes in on the Tarantula star-forming region in the Large Magellanic Cloud. Among the many hot young stars here lies VFTS 352 — the hottest and most massive double star system to date where the two components are in contact and sharing material. The final frames show a close-up of the region of this exotic object, in an image created from images from the Wide Field Imager at the MPG/ESO 2.2-metre telescope at La Silla. Credit: ESO/N. Risinger (skysurvey.org)/R. Gendler Music Johan B Monell

Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Τα γιγάντια άστρα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς το μέγεθός τους οδηγεί γρήγορα ένα ποσοστό από αυτά στον θάνατο με εκρήξεις σουπερνόβα.

Πηγή: Astrophysical Journal (arXiv.org preprint).

Έρχονται οι Ωριωνίδες. The 2015 Orionids: Watch the Meteors Fly from the Club of Orion

Οι Ωριωνίδες καταφτάνουν και θα είναι ορατοί την Τετάρτη το βράδυ. A 2014 Orionid slices down towards the horizon. Image credit and copyright: Mark Ezell

Η βροχή από «πεφταστέρια» του φθινοπώρου, οι Ωριωνίδες, κορυφώνονται το βράδυ της Τετάρτης και τα χαράματα της Πέμπτης στο βόρειο ημισφαίριο, το οποίο περιλαμβάνει και την Ελλάδα.    

Πότε και που

The radiant for the Orionid meteors, looking eastward around 2 AM local. Image credit: Stellarium

Οι Ωριωνίδες είναι μια μέσης έντασης βροχή διαττόντων, που κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα από τις αρχές Οκτωβρίου έως τις αρχές Νοεμβρίου. Φέτος αναμένεται να φθάσουν στο μέγιστο σημείο τους το βράδυ της Τετάρτης 21 Οκτωβρίου προς χαράματα Πέμπτης 22 Οκτωβρίου.

The orbit of Halley’s Comet through the inner solar system. Note: in this graphic, celestial south is up. Image credit: NASA/JPL Small Body Database Browser

Οι καλύτερες ώρες για παρατήρηση είναι με κατεύθυνση προς την ανατολή, λίγο μετά τα μεσάνυχτα και πριν την αυγή, στο μέτρο που ο κατά τόπους ουρανός είναι καθαρός από σύννεφα. Οι Ωριωνίδες, που πήραν το όνομά τους επειδή φαίνεται να προέρχονται από τον αστερισμό του Ωρίωνα, δημιουργούνται από την "ουρά" που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης του Χάλεϊ. Δεκάδες μετέωρα -συνήθως 20 έως 25 ανά ώρα- εισέρχονται και καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης.

A 2013 Orionid. Credit: UKMON

Τα «πεφταστέρια» των Ωριωνίδων είναι από τα πιο γρήγορα, καθώς συχνά κινούνται με μεγάλη ταχύτητα έως 67 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και αφήνουν έντονα ίχνη στον ουρανό.

Soon, Earth will pass through a stream of debris from Halley's Comet, source of the annual Orionid meteor shower. Forecasters expect 25 meteors per hour when the shower peaks on Oct. 21st.

Εξάλλου, στις 26 Οκτωβρίου θα υπάρξει στα χαράματα τον ουρανό μια σύζευξη Αφροδίτης και Δία (θα πλησιάσουν μεταξύ τους σε απόσταση μόλις μίας μοίρας), ενώ στις 28 Οκτωβρίου στη σύζευξη θα προστεθεί και ο Άρης σε σχηματισμό τριγώνου, στην κατεύθυνση της ανατολής λίγο πριν βγει ο Ήλιος. Ενδιάμεσα, στις 27 Οκτωβρίου, θα υπάρχει πανσέληνος.

Αμέτρητοι φιλικοί στη ζωή πλανήτες είναι… αγέννητοι! Most Earth-Like Worlds Have Yet to Be Born, According to Theoretical Study

Η Γη είναι από τους πρώτους φιλικούς στη ζωή πλανήτες που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν και αναμένεται να γεννηθούν πολλοί ακόμη. This is an artist's impression of innumerable Earth-like planets that have yet to be born over the next trillion years in the evolving universe. Credit: NASA, ESA, and G. Bacon (STScI)

Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για τη ζωή στο Σύμπαν πραγματοποίησε ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτή μπορεί στο Σύμπαν να υπάρχουν (θεωρητικώς) τρισεκατομμύρια πλανήτες όμως σύμφωνα με τη μελέτη εκείνοι που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή δεν αποτελούν παρά το 8% του συνόλου των πλανητών. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές το υπόλοιπο 92% των φιλικών στη ζωή πλανητών δεν έχει ακόμη γεννηθεί.

Η μελέτη

Μόνο το 8% υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν, το άλλο 92% θα δημιουργηθεί σε απώτερο μέλλον. Earth came early to the party in the evolving universe. According to a new theoretical study, when our solar system was born 4.6 billion years ago only eight percent of the potentially habitable planets that will ever form in the universe existed. And, the party won't be over when the sun burns out in another 6 billion years. The bulk of those planets - 92 percent - have yet to be born.

Ερευνητές, με επικεφαλής τον Πίτερ Μπεχρούζι του διαστημικού ινστιτούτου Space Telescope Science Institute στη Βαλτιμόρη, προχώρησαν στις εκτιμήσεις τους μελετώντας δεδομένα των διαστημικών τηλεσκοπίων Hubble και Kepler.

Σύμφωνα με το «σενάριο» που ανέπτυξαν οι ερευνητές, όταν η Γη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, μόνο ένα μικρό ποσοστό (8%) των πλανητών που βρίσκονταν στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη είχαν αρχίσει να σχηματίζονται ενώ η μεγάλη πλειονότητα αυτών δυνητικά φιλόξενων στη ζωή πλανητών δεν έχουν ακόμη σχηματισθεί. Μάλιστα οι ερευνητές εκτιμούν ότι ακόμη και όταν μετά από περίπου έξι δις. έτη όταν ο Ήλιος «σβήσει» το «πάρτι» της ζωής θα συνεχίζεται με τον συνεχή σχηματισμό φιλικών στη ζωή πλανητών στο Σύμπαν.«Σε σχέση με όλους τους πλανήτες που θα σχηματισθουν ποτέ στο σύμπαν, η Γη στην πραγματικότητα ήταν πολύ πρώιμη», δήλωσε ο Μπεχρούζι.

Τα δεδομένα

Το σύμπαν έχει ηλικία 13,8 δισεκατομμυρίων ετών. Καθώς το Hubble μπορεί να κοιτάξει μακριά στον χώρο και άρα πολύ πίσω στον χρόνο, μπορεί να δώσει στους επιστήμονες ένα είδος «οικογενειακού άλμπουμ» με διαδοχικές φωτογραφίες των γαλαξιών και των άστρων τους στις διάφορες εξελικτικές φάσεις του σύμπαντος. Στη νεανική ηλικία του το σύμπαν γεννούσε άστρα με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό από ό,τι τώρα. Παρόλα αυτά, η διαδικασία σχηματισμού άστρων (άρα και δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών) θα συνεχισθεί για πολύ-πολύ ακόμη καιρό, τόσο στον δικό μας γαλαξία, όσο και σε άλλους.

Το Kepler έχει δείξει ότι οι δυνητικά φιλόξενοι πλανήτες (ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από το άστρο τους) είναι άφθονοι στον γαλαξία μας. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι μόνο στον δικό μας γαλαξία μπορεί να υπάρχουν ένα δισεκατομμύριο εξωπλανήτες με μέγεθος περίπου όσο η Γη. Από αυτούς πολλοί -άγνωστο πόσοι- είναι βραχώδεις και από αυτούς ένα μικρότερο αλλά καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό είναι κατοικήσιμοι. Αν σκεφθεί κανείς ότι στο ορατό σύμπαν μπορεί να υπάρχουν περί τους 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες, αντιλαμβάνεται εύκολα κάποιος πόσοι κόσμοι υπάρχουν που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το τελευταίο άστρο του σύμπαντος δεν αναμένεται να «σβήσει» προτού περάσουν 100 τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, οπότε η ζωή έχει μέλλον μπροστά της να δημιουργήσει ουκ ολίγους εξωγήινους πολιτισμούς. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές όσο περνάει ο καιρός και το Σύμπαν διαστέλλεται και μάλιστα επιταχυνόμενο θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και αδύνατο για τους μελλοντικούς πολιτισμούς να μπορέσουν να κοιτάξουν τόσο μακριά στο ορατό Σύμπαν ή ίσως το ίδιο το Σύμπαν και οι διεργασίες του να έχουν σβήσει τα αρχικά του ίχνη. Έτσι οι μελλοντικοί προηγμένοι πολιτισμοί δεν θα γνωρίζουν αυτά που γνωρίζουμε εμείς, πώς δηλαδή γεννήθηκε ο Κόσμος και δεν θα μάθουν ποτέ πώς βρέθηκαν εκεί που… θα βρίσκονται. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astronomical Society».

Πηγή: Peter Behroozi and Molly Peeples. On The History and Future of Cosmic Planet Formation. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, 2015 DOI: 10.1093/mnras/stv1817

Ανάπτυξη επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων των μαθητών: Η περίπτωση των RollSkillsCrew, ένα συγκρότημα Rap μουσικής στο 2ο ΓΕΛ Νεάπολης

Δύο μαθητές του σχολείου μας ο Giwrgos Giwrgos Boo και ο  Christos Antoniou πρωταγωνιστούν στους Roll$kills.  

Η επιτυχία ή όχι κάθε διδακτικής ή μαθησιακής συνδιαλλαγής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα της διαπροσωπικής σχέσης που υπάρχει μεταξύ του δασκάλου και του μαθητή. Ο δάσκαλος βρίσκεται συνήθως σε πιο ισχυρή θέση από τους μαθητές λόγω του ότι ελέγχει την πρόσβαση στις σωστές απαντήσεις και αξιολογεί την πρόοδο των μαθητών, αφού γνωρίζει περισσότερα από το παιδί κι έχει την ευθύνη για τη μεταβίβαση της γνώσης (Mercer, 2000). Η ασυμμετρία που υπάρχει στις σχέσεις παιδιού–εκπαιδευτικού ωστόσο δεν είναι μονόπλευρη, αφού το παιδί γνωρίζει πράγματα για τον κόσμο και τον εαυτό του τα οποία δεν γνωρίζει ο εκπαιδευτικός (Wood, 1999). Η μάθηση επομένως δεν εξαρτάται μόνο από την παρέμβαση του ενήλικα, αλλά και από τη συμμετοχή του παιδιού στη δική του εξέλιξη και μάθηση με τη λήψη πρωτοβουλιών σχετικά με τον τρόπο χειρισμού και συμμετοχής στην αλληλεπίδραση (Hughes & Westgate, 1999).

To RollSkillsCrew είναι ένα συγκρότημα Rap μουσικής το οποίο έχει ιδρυθεί 14 Ιανουαρίου 2014..έχει σκοπό να περάσει στους νέους ένα ήχο ο οποίος δεν υπάρχει στην Ελλάδα από άτομα τα οποία τον έχουν ετοιμάσει σε τέτοια ηλικία!

"Το όνομα του συγκροτήματος είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε και θα ήταν καλύτερα να το κρατήσουμε για εμάς" λένε οι ίδιοι! Το RollSkills ξεκίνησε τις προσπάθειές του πριν ένα μισή χρόνο, έφτιαξε τρία κομμάτια τα οποία ήταν η αρχή του!

Δεύτερη και σημαντική δουλειά  είναι το #RapErection το οποίο φτιάχτηκε πριν λίγο καιρό και έχει σκοπό τον νέο ήχο η αρχή του νέου ήχου η στίχοι έγιναν από τα μέλη ενώ οι παραγωγές και η μουσική από Αμερικάνο μουσικό!

Έχουν εμφανιστεί δυο φορές στην Θεσσαλονίκη και ετοιμάζουν την 3η τους συναυλία  πριν την επόμενη δουλειά τους που ετοιμάζουν κοντά στον χειμώνα! Οι συναυλίες θα συνεχιστούν και σε άλλες πόλεις από ότι έχουμε πληροφορηθεί!

Η σχολική ζωή προσφέρει καθημερινά ευκαιρίες για πολύπλευρες εμπειρίες που μεταβιβάζουν στο παιδί συναισθήματα αυτοεκτίμησης, αυτοεπιβεβαίωσης, εξωτερίκευσης συναισθημάτων και δεξιότητες, οι οποίες μπορούν να αποκτηθούν μέσω της ενεργούς συμμετοχή του παιδιού στη διαδικασία της μάθησης, με τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος το οποίο δημιουργεί κίνητρα για ανακάλυψη, πειραματισμό, συνεργασία, επικοινωνία, αλληλεπίδραση. Αν και η κοινωνική μάθηση ξεκινά από τα βιώματα των παιδιών είναι αναγκαίο ο εκπαιδευτικός εκμεταλλευόμενος άλλοτε ευκαιριακά θέματα κι άλλοτε οργανώνοντας και προετοιμάζοντας συγκεκριμένες δραστηριότητες να συστηματοποιεί, να προωθεί, να προκαλεί και να ενισχύει τις διαδικασίες της κοινωνικής μάθησης. Για την ανάπτυξη των παραπάνω κοινωνικών δεξιοτήτων ο εκπαιδευτικός μπορεί να οργανώσει δραστηριότητες όπως το θεατρικό παιχνίδι, η δραματοποίηση, η μαγειρική ή προσεγγίσεις μέσα από λογοτεχνικά κείμενα, κατάλληλα παιχνίδια ρόλων ή κανόνων, εικονογραφημένο υλικό, φωτογραφίες, άρθρα κ.ά. Στις περισσότερες από αυτές τις δραστηριότητες η κοινωνική μάθηση καλλιεργείται χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός, με έμμεσο και φυσικό τρόπο.

Παράλληλα με αυτές τις δραστηριότητες η διδασκαλία και η μάθηση πρέπει να πραγματοποιούνται με τρόπους που λαμβάνουν υπόψη το περιβάλλον και τις σχέσεις που αναπτύσσονται. Σε κάθε σχολείο οι τρόποι με τους οποίους αλληλεπιδρούν οι δάσκαλοι και οι μαθητές διαμορφώνονται από τις πολιτισμικές παραδόσεις και από συγκεκριμένα περιβάλλοντα μέσα στα οποία λειτουργούν (Mercer, 2000). Σε κάθε κοινωνία οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν κάποια είδη στρατηγικών που θα καλλιεργήσουν και θα επεκτείνουν την κατάκτηση επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων και ικανοτήτων -που είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται στο οικογενειακό περιβάλλον- και οι οποίες συντελούν στην κοινωνικοποίηση και στη γνωστική ανάπτυξη των ατόμων.

Δείτε περισσότερα: https://www.facebook.com/RollSkillsOf...

Πηγή: Νικολέττα Γκλιάου-Χριστοδούλου/ Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής Π.Ι. «Μεθοδολογικές προσεγγίσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων για αποτελεσματική συμμετοχή των παιδιών στη μαθησιακή διαδικασία».

Λάκκοι και τάφροι στον Πλούτωνα. Thousands of Pits Punctuate Pluto’s Forbidding Plains in Latest Photos

Στο μικροσκόπιο των επιστημόνων έχουν μπει οι λάκκοι και οι τάφροι του Πλούτωνα. Rows of small pits pockmark the ice in Sputnik Planum on Pluto in this latest photo returned by NASA’s New Horizons spacecraft shortly before closest approach to Pluto on July 14, 2015. Could these divots be caused by sublimating nitrogen ice? It resolves details as small as 270 yards (250 meters) and the scene is about 130 miles (210 km) across. Click on this and all the images for high resolution views. Credits: NASA/JHUAPL/SwRI

Η NASA έδωσε μια ακόμη εικόνα από τον Πλούτωνα, μια κοντινή φωτογραφία από ένα μυστηριώδες γεωλογικό φαινόμενο στον πλανήτη νάνο.

Life’s definitely the pits on Pluto’s Tombaugh Regio. This photo shows the fainter “ghost” pits well. Is ice filling them in or are we seeing the beginning of a pit’s formation? Credit: NASA/JHUAPL/SwRI

Πρόκειται για εκατοντάδες μεγάλους λάκκους και τάφρους ορισμένες από τις οποίες έχουν διάμετρο εκατοντάδες μέτρα και βάθος δεκάδες μέτρα.

Νέες εικόνες από ένα ακόμη μυστηριώδες γεωλογικό φαινόμενο στον πλανήτη νάνο. This wider view shows the snakeskin-like textured surface of Pluto’s icy plains riddled with small pits. It almost looks like the dark areas in the sinuous channels between the mounds were once covered with frost or ice that has since sublimated away. They look similar to the polar regions on Mars where carbon dioxide frost burns off in the spring to reveal darker material beneath. Credit: NASA/JHUAPL/SwRI

Οι λάκκοι και οι τάφροι βρίσκονται σε μια περιοχή που έχει λάβει την ονομασία Sputnik Planum. Το τι προκάλεσε την ύπαρξη αυτών των γεωλογικών δομών δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί με τους επιστήμονες να κάνουν μια πρώτη εικασία που αφορά την παρουσία ασταθούς πάγου (στερεού αζώτου) στην επιφάνεια της συγκεκριμένης περιοχής.

Now that’s what I call getting a photo in low light. Sunlight scrapes across rugged mountains as well as highlight the ubiquitous pitted terrain. Credit: NASA/JHUAPL/SwRI

Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς αυτός ο ασταθής πάγος εξαχνώνεται αφήνοντας πίσω του λάκκους και τάφρους. «Ο Πλούτωνας είναι παράξενος αλλά με θετικό τρόπο. Οι λάκκοι και ο τρόπος με τον οποίο είναι ευθυγραμμισμένοι μας παρέχουν πληροφορίες για τον τρόπο κίνηση των πάγων και τις γεωατμοσφαιρικές διεργασίες του. Οι επιστήμονες μας προσπαθούν να βρουν εξηγήσεις για το συγκεκριμένο φαινόμενο που εξακολουθεί να είναι μυστηριώδες» αναφέρει ο Χάλ Γουίβερ, στέλεχος της αποστολής New Horizons που εξερεύνησε το σύστημα του Πλούτωνα.

Πηγή: https://www.nasa.gov/nh/pluto-puzzling-patterns-and-pits

Η Γη έχει πλέον το δικό της site! Daily Views of Earth Available on New NASA Website

H NASA δημιούργησε δικτυακό τόπο προβολής εικόνων του πλανήτη από δορυφόρο σε καθημερινή βάση. This image shows the far side of the moon, illuminated by the sun, as it crosses between the DSCOVR spacecraft's Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC) camera and telescope, and the Earth - one million miles away. Credits: NASA/NOAA

Η NASA έθεσε σε λειτουργία πριν από λίγες ώρες ένα νέο δικτυακό τόπο, ένα site αφιερωμένο στη Γη.

The Deep Space Climate Observatory, or DSCOVR, is a spacecraft which will orbit between Earth and the sun, observing and providing advanced warning of particles and magnetic fields emitted by the sun (known as the solar wind) which can affect power grids, communications systems, and satellites close to Earth. From its post at the Lagrange point 1 (or L1), approximately one million miles from Earth. DSCOVR will also observe our planet and provide measurements of the radiation reflected and emitted by Earth and images of the sunlit side of Earth for science applications.

Ο δορυφόρος Deep Space Climate Observatory αποτελεί προϊόν συνεργασίας της NASA, της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ.

This animation features actual satellite images of the far side of the moon, illuminated by the sun, as it crosses between the DSCOVR spacecraft's Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC) and telescope, and the Earth - one million miles away. Credits: NASA/NOAA

Βασική αποστολή του δορυφόρου είναι να παρατηρεί τους ηλιακούς ανέμους και γενικά τα φαινόμενα στον Ήλιο ώστε να μπορούν οι επιστήμονες στη Γη να κάνουν προβλέψεις για τις διαστημικές καιρικές συνθήκες και τις επιπτώσεις τους στον πλανήτη μας.

The Earth Polychromatic Imaging Camera (EPIC) is an imager that provides global spectral images of the entire sunlit face of Earth and insight into Earth's energy balance. EPIC's observations will provide a unique angular perspective, and will be used in science applications to measure ozone amounts, aerosol amounts, cloud height and phase, vegetation properties, hotspot land properties and UV radiation estimates at Earth's surface.

Ένα από τα βασικά όργανα του δορυφόρου είναι το EPIC μια κάμερα CCD τεσσάρων megapixel που καταγράφει εικόνες ως φωτογραφική μηχανή αλλά λειτουργεί και ως τηλεσκόπιο. 

The Deep Space Climate Observatory satellite mission, better known as DSCOVR, will monitor the constant stream of charged particles from the sun, also called “Solar Winds.” These observations are the backbone of NOAA space weather alerts and forecasts. The DSCOVR is on track for launch in early 2015.

Στο νέο site θα δημοσιεύονται καθημερινά καινούργιες εικόνες της φωτεινής πλευράς της Γης.