Carlos Santana - Ο θρύλος της ροκ μουσικής, Carlos Santana - The legend of rock music

Aug 16, 1969. Carlos Santana trades riffs with bassist David Brown during his namesake band’s performance on Woodstock’s second day. On their eight-song setlist: “Evil Ways.”

Όλα του τα μουσικά κομμάτια μπορούσαν, μπορούν και θα μπορούν για πολλά χρόνια ακόμα να ταξιδεύουν τον ακροατή και ταυτόχρονα να τον κάνουν να νιώθει μέρος του κόσμου της μουσικής. Παρουσιάζουμε λοιπόν ένα μέρος της ήδη γνωστής σε πολλούς βιογραφίας του για να θυμίσουμε στους παλιότερους και να μάθουν ίσως κάποιοι νεώτεροι την πορεία αυτού του μεγάλου μουσικού.

High spirit ... Carlos Santana rides a wave of euphoria. Photograph: Ian Dickson/Rex Features

Ο Carlos Santana γεννήθηκε το 1947 σε ένα χωριό του Μεξικού που λέγεται Αουτλάν. «Μυήθηκε» στην μουσική από τον πατέρα του που ήταν μουσικός και ασχολείτο με τα παραδοσιακά είδη μουσικής, αν και στον Κάρλος άρεσε περισσότερο η μουσική ροκ που εκείνη την εποχή κυριαρχούσε.

Santana performing in Hamburg in November of 1973.

Οι Santana αποτέλεσαν αφετηρία για πολλά μεταγενέστερα συγκροτήματα. Δίκαια τους αξίζει λοιπόν ο χαρακτηρισμός του καλύτερου μουσικού σχήματος στην ιστορία της ροκ. Ήταν οι πρώτοι που έδωσαν στην ροκ μουσική μια άλλη διάσταση αναμειγνύοντάς την με καυτούς αφροκουβανέζικους ρυθμούς. O Carlos Santana ήταν εκείνος που έδωσε το όνομά του στο συγκρότημα. Την θέση του σαν αρχηγός των Santana κατάφερε να τη διατηρήσει από το 1967 μέχρι σήμερα και συνεχίζει ακάθεκτος.

Οι Santana είναι ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα της ροκ εδώ και τρεις δεκαετίες και από τους πρωτοπόρους της Αφρο-Λάτιν Ροκ μουσικής σκηνής.

Για πρώτη φορά έκαναν την εμφάνισή τους στα τέλη της δεκαετίας του '60 στο Σαν Φρανσίσκο. Πολύ γρήγορα όμως ξεπέρασαν ακόμα και τους εαυτούς τους, έχοντας ένα δικό τους μουσικό στυλ που πολλά από τα μεταγενέστερα συγκροτήματα προσπάθησαν μέσα στα επόμενα χρόνια να αφομοιώσουν. Για περισσότερα από 25 χρόνια, ο αρχηγός του συγκροτήματος, ο Carlos Santana (που γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου στο Μεξικό), κατάφερε να συνδυάσει την τζαζ και το φανκ με το δικό του μοναδικό ύφος και συνεχίζει να κάνει το ίδιο μέχρι σήμερα.

Που θα πέσει ο δορυφόρος Kosmos-1220; Russian satellite Kosmos-1220 set to crash to Earth is ‘very real danger’ to populated areas

An artist's rendition of a military reconnaissance satellite in orbit above the Earth. Experts warn it is impossible to say where the former Soviet military hardware will end its descent. 

Ρωσικός δορυφόρος με όνομα «Kosmos-1220» αναμένεται να χτυπήσει σήμερα τη Γη και ενέχει «πραγματικούς κινδύνους», όπως προειδοποιούν οι ειδικοί καθώς θα επιβιώσει από την υψηλή ταχύτητα επανεισόδου στον πλανήτη μας και θα κάνει μία φλογερή και ανεξέλεγκτη κάθοδο μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης. Είναι καθ' οδόν και δεν ελέγχεται, με αποτέλεσμα να προσγειωθεί οπουδήποτε, λένε οι ειδικοί, ενώ μάλλον θα καταλήξει στον Ειρηνικό Ωκεανό.

The Kosmos-1220 was launched into by Russia in 1980 and classified as defunct the same year. Russian officials have now warned it will re-enter the earth's atmosphere on Sunday February 16, however officials say they don't know exactly where it will land. This is a stock image

Ο δορυφόρος με το όνομα «Kosmos-1220» ξεκίνησε από τη Ρωσία το 1980 και ταξινομήθηκε ως ανενεργός το ίδιο έτος. Ωστόσο, Ρώσοι αξιωματούχοι προειδοποιούν ότι θα επανέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα σήμερα, Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου.

Η βαθύτατη ανησυχία των ειδικών, όμως, εντοπίζεται στο πού θα καταλήξουν τα θραύσματα του δορυφόρου. «Από τις 7 Φεβρουαρίου του 2014 τα θραύσματα αναμένεται να φτάσουν στη Γη στις 16 Φεβρουαρίου» είπε ο συνταγματάρχης Αλεξέι Ζολότουκχιν στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ria Novosti.

ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΟΥ. If you’d like to track the position of Kosmos-1220 during its last few hours over Earth, head on over to the Real Time Satellite Tracking and Prediction page, which shows the satellite’s position using map data from Google.

«Ο ακριβής χρόνος που θα φτάσουν στη γη τα θραύσματα από τον “Kosmos-1220” μπορεί να αλλάξει λόγω εξωτερικών παραγόντων », πρόσθεσε. Ο δορυφόρος το πιο πιθανόν είναι να προσγειωθεί κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό και έτσι δεν θα αποτελέσει απειλή. Ωστόσο, σύμφωνα με το Fox News, ειδικοί προειδοποιούν ότι θα μπορούσε δυνητικά να πέσει οπουδήποτε στη Γη.

Ποιες είναι η πιθανότητες ο δορυφόρος να πέσει στο κεφάλι μας;

The last high-profile satellite re-entry was when the European Space Agency’s GOCE unit – dubbed the “space Ferrari” because of its sleek and compact design – came down without damage to property in November last year. The GOCE satellite weighed only one tonne, however – and had innovative ion drive propulsion systems allowing agency officials to direct it down over the uninhabited Southern Ocean. The probability of debris from Kosmos-1220 coming down on land is higher, but it is still statistically unlikely anyone will be harmed.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκανε ο Mark Matney, ένας επιστήμονας της NASA (με αφορμή την πτώση ενός άλλου δορυφόρου πριν από μερικά χρόνια), οι πιθανότητες να χτυπήσουν τα συντρίμμια ενός δορυφόρου οποιονδήποτε από τους 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους της Γης είναι 1 προς 3200, ενώ οι πιθανότητες να χτυπήσει ειδικά εσένα … είναι 1 προς αρκετά τρισεκατομμύρια!

Serge Haroche: Τα παράξενα και παράδοξα του κβαντικού κόσμου. Serge Haroche: Paradoxes of quantum mechanics

From hypothetical microscopic strings (top left) to fluctuations of cosmic radiation (the map of these fluctuations revealed by the COBE satellite is shown bottom right), quantum physics must explain phenomena across more than 60 spatial orders of magnitude.

Συναντήσαμε τον καθηγητή Serge Haroche, στα πλαίσια της διάλεξής του "Παράξενα και παράδοξα του κβαντικού κόσμου" στο μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τον ρωτήσαμε για την έρευνά του και τις εμπειρίες του ως ερευνητή. 

Serge Haroche, Professor, Chair of Quantum Physics – Director, Collège de France, Nobel Prize winner in physics 2012.

Ο Serge Haroche διευθύνει την ομάδα κβαντικής ηλεκτροδυναμικής κοιλότητας στο εργαστήριο Kastler Brossel, το οποίο ανήκει στην École normale supérieure, στο Πανεπιστήμιο Pierre et Marie Curie και στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών).

Understanding the classical appearance of the macroscopic world and the non-existence of superpositions of macroscopic states is the major problem of interpretation of quantum physics.

To 2012, τιμήθηκε με το βραβείο Nόμπελ Φυσικής για την έρευνά του σχετικά με την μέτρηση και τον χειρισμό των απομονωμένων κβαντικών συστημάτων.

Ανακαλύπτοντας τα μυστικά του μικρόκοσμου, συνέντευξη με τον Serge Haroche, Νόμπελ Φυσικής 2012.

La mécanique quantique d'hier à aujourd'hui. Principes, expériences de pensée réalisables aujourd'hui au laboratoire. Conférence de Serge Haroche, prix Nobel 2012, au Collège de France.

Πηγή: Η Ναυτεμπορική

Ελληνική παράδοση και γυναικείες φορεσιές στο Λονδίνο. Greek chic: London exhibition unveils the beauty of Hellenic fashion

«Ελληνικό σικ» στο Λονδίνο. Διάλογο με το παρόν ανοίγουν φορεσιές του 18ου και του 19ου αιώνα. Peloponnese mid-19th century Kondogouni 'Amalia' jacket. From pleats to geometric designs and intricate embroidery, the full splendour of Greek fashion is on display at a new show called Patterns of Magnificence. Photo: Hellenic Centre

Την μεγαλύτερη και πιο αντιπροσωπευτική έκθεση της ελληνικής γυναικείας ενδυμασίας που παρουσιάστηκε ποτέ στην Αγγλία φιλοξενεί από 4 Φεβρουαρίου μέχρι 2 Μαρτίου 2014 το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου με τον τίτλο Patterns of Magnificence:Tradition and Reinvention in Greek Women’s Costume.

Η έκθεση ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κέντρου Λονδίνου σαν αφιέρωμα στην μνήμη της Κούλας Λαιμού η οποία πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Κέντρου πριν από 20 χρόνια. Με την συνεργασία του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος συγκεντρώθηκαν 50 από τις πιο λαμπρές και εντυπωσιακές ενδυμασίες, πολλές από τις οποίες εκτίθενται για πρώτη φορά στο εξωτερικό.

Εκθέματα από τη συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Μουσείου, του Μουσείου Μπενάκη και του Λυκείου Ελληνίδων, παραδοσιακές ενδυμασίες από τα Δωδεκάνησα, την Αττική, την Ήπειρο, κοσμήματα και κεντήματα, λεπτομέρειες από φορεσιές της Σκύρου, της Αστυπάλαιας, της Σκοπέλου συνθέτουν την ιδέα του «Greek Chic» που έως τις ημέρες μας αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους σχεδιαστές μόδας.

Το «Greek Chic» είναι η άποψη που υποστηρίζει η Ιωάννα Παπαντωνίου, διευθύντρια του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, και το παρουσιάζει στην έκθεση «Αχνάρια Μεγαλοπρέπειας: μια νέα ματιά στην παράδοση της Ελληνικής γυναικείας φορεσιάς» που φιλοξενεί το Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου. 

Τα εκθέματα που παρουσιάζονται αφηγούνται με τις πτυχές τους, τα γεωμετρικά μοτίβα τους, τα κεντήματα πάνω στα βελούδινα σακάκια «την ιστορία του ελληνικού σικ.

Three women in everyday dress, with three children. Photo: Wace, 1909. Benaki Museum Photographic Archive, Athens.

Όμως πάνω στις φορεσιές φαίνονται επιδράσεις όλων των πολιτισμών της Μεσογείου, από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έως και των μουσουλμανικών στοιχείων» είπε η Ιωάννα Παπαντωνίου στην παρουσίαση της έκθεσης του Λονδίνου. Άλλη μια εκδήλωση για τον εορτασμό των σαράντα χρόνων του ΠΛΙ, που συνδέεται και με τις «Νύφες» στο Μουσείο Μπενάκη. 

Η έκθεση επικεντρώνεται στην εξέλιξη των τοπικών φορεσιών του ελλαδικού χώρου γύρω στον 18ο αιώνα εντοπίζοντας κατάλοιπα ενδυματολογικών σχημάτων που αποτέλεσαν τη βάση για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου με τα ρομαντικά κινήματα αποκρυσταλλώθηκαν οι τοπικές φορεσιές στην Ελλάδα, την Ευρώπη και αλλού.

Ως αφετηρία έχει το φόρεμα της Κάσου - Καρπάθου, ένα φόρεμα τρίμετρο που αναδιπλώνεται και απηχεί τον «κόλπο» του ιωνικού χιτώνα και το πολύπτυχο, ριχτό φόρεμα της Κρήτης που μοιάζει να διαμορφώθηκε κυρίως στην Ιταλία στους χρόνους της Αναγέννησης.

Queen Amalia in her garden, c. 1855. Lithograph by Franz Hanfstaengl, based on the oil painting by Ernst Rietschel. National Historical Museum, Athens.

Η αφήγηση καταλήγει στα ενδύματα της βασίλισσας Αμαλίας και της βασίλισσας Όλγας. Κατά την άποψη της επιμελήτριας η Αμαλία που αγαπούσε τη μόδα υιοθέτησε το ελληνικό ένδυμα της εποχής της όταν ήρθε στη χώρα το 1836 και το ενσωμάτωσε σε στοιχεία της ευρωπαϊκής ενδυμασίας της.

The chrysomándilo costume. Late 19th century. Lyceum Club of Greek Women, Athens.

Από αυτή τη σύνθεση προέκυψε το «σακάκι της Αμαλίας», ένα κοντό σε γραμμή μπολερό βελούδινο ζακετάκι κεντημένο με παραδοσιακά σχέδια. Έγινε το πιο δημοφιλές κομμάτι στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και οι γυναίκες άρχισαν να το αντιγράφουν σε όλη την επικράτεια, επηρεάζοντας τις αστικές ενδυμασίες και τις αγροτικές φορεσιές στην περιοχή των Βαλκανίων έως την Κύπρο. 

“The vast variety of Greek costume has held my attention and intrigued my curiosity since childhood,” says Greco-Austrian designer Marios Schwab. “The forms, shapes and textures are timeless yet each layer tells a captivating story. I have a real affection for these rare artefacts which I so often refer back to.”

Παράλληλα, οργανώνεται κύκλος ομιλιών με αναφορές στο θέμα της έκθεσης. Ανάμεσα στους ομιλητές ο ελληνιστής Ρόντερικ Μπίτον και ο ελληνοαυστριακός σχεδιαστής Μάριος Σγουάμπ που παρουσιάζει τις συλλογές του στο Λονδίνο.

Cult brand Ancient Greek Sandals has been a huge success since launching in 2011.

Κατά την διάρκεια της έκθεσης λειτουργεί πωλητήριο με αντικείμενα που παρουσιάζουν στο κοινό της Μεγάλης Βρετανίας το δημιουργικό πνεύμα Ελλήνων σχεδιαστών που εμπνεύστηκαν από την έκθεση. Κατά την πρώτη βδομάδα της έκθεσης η ανταπόκριση του κοινού στο Λονδίνο και ο σχολιασμός στον τύπο για την έκθεση, τον κατάλογο, τις εκδηλώσεις και το ελληνικό design που παρουσιάζεται στο πωλητήριο ξεπέρασε κάθε προσδοκία. 

Πληροφορίες και πλήρες πρόγραμμα:

Η έκθεση φιλοξενείται στο Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου έως τις 2 Μαρτίου. Στη συνέχεια θα ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη, τη Λευκωσία και θα καταλήξει το φθινόπωρο στην Αθήνα.

www.helleniccentre.org

www.patternsofmagnificence.org

Elliott Erwitt

Ο Erwitt γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1928 στο Παρίσι από Ρωσο-εβραίους μετανάστες. Φοιτά το 1934 σε δημοτικό σχολείο στην Ιταλία, όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς του, αλλά το 1939 η οικογένεια Erwitt αποφασίζει να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρχικά στη Νέα Υόρκη και έπειτα από 2 χρόνια στο Λος Άντζελες. Εκεί σπούδασε φωτογραφία και κινηματογράφο στο Los Angeles City College. Μετά την μετακόμισή του στη Νέα Υόρκη το 1946, παρακολουθεί ένα σεμινάριο ιστορίας του κινηματογράφου στο New School for Social Research, ανταλλάσσοντας το κόστος των μαθημάτων με την προσωπική του εργασία στην ίδια σχολή. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1950.

Τη δεκαετία του 1950 υπηρέτησε τον στρατό των ΗΠΑ ως βοηθός φωτογραφίας στη Γαλλία και τη Γερμανία. Μετά το τέλος της θητείας του εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.

Ο Erwitt επηρεάστηκε από τη γνωριμία του με τους διάσημους φωτογράφους Edward Steichen, Robert Capa και Roy Stryker, οι οποίοι τον καθοδήγησαν στις φωτογραφικές του αναζητήσεις. Ο τελευταίος τον προσέλαβε για να εργαστεί σε μια φωτογραφική δουλειά για την εταιρεία Standard Oil Company. Τότε ο Erwitt ξεκίνησε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας φωτογράφος και συνεργάστηκε με τα περιοδικά Life, Look, Holiday και Collier’s. Η ένταξή του στο πρακτορείο Magnum το 1953, μετά από πρόσκληση του Robert Capa, του έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί σε πολλά μέρη σε όλον τον κόσμο. Γίνεται μόνιμο μέλος του Magnum το 1954 και το 1968 υπηρέτησε ως πρόεδρος του πρακτορείου για 3 περιόδους.

Ασχολείται με πολλά είδη φωτογραφίας: διαφημιστική, κινηματογραφική, βιομηχανική, μόδας, ρεπορτάζ κ.ά. Εξέδωσε περισσότερα από 20 βιβλία και έκανε πολλές εκθέσεις σε μεγάλα μουσεία και εκθεσιακούς χώρους σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσμο. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να είναι ενεργός φωτογράφος και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο.

Από το 1970 η φωτογραφική δραστηριότητα συνδυάζεται με την κινηματογραφική, που πολύ γρήγορα θα απορροφήσει μεγάλο μέρος του χρόνου του, με τη δημιουργία τόσο διαφημιστικών ταινιών και ρεπορτάζ, όσο και θεματικών ταινιών. Ασχολείται με την παραγωγή, σκηνοθεσία, σενάριο και φωτογραφία κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το 1974, με το "Son of Bitch" αρχίζει την παραγωγή βιβλίων, που συνοδεύεται και υποστηρίζεται από εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία. Καταγράφει θεματικά έργα (όπως "Οn the Beach", το 1991 ή το "Museum Watching" του 1999) και γενικά έργα όπως το "Snaps", που δημιούργησε το 2001.

Όπως δηλώνει και ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα, αγαπάει τα παιδιά και τα σκυλιά.