Ο πλανήτης του… Αιόλου. Astronomers Measure Wind Velocities on Hot Jupiter Exoplanet

Σε κοντινό εξωπλανήτη πνέουν άνεμοι ταχύτητας περίπου εννέα χιλιάδων χλμ/λεπτό! HD 189733b is shown here in front of its host star, HD 189733; a belt of wind around the equator of the planet travels at 5,400 mph from the heated day side to the night side. Image credit: Mark A. Garlick / University of Warwick.

Το 2005 εντοπίστηκε σε απόσταση 63 ετών φωτός από εμάς ένας ακόμη εξωπλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία HD 189733b. Ηταν ένας γίγαντας αερίου ο οποίος παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον για αυτό και οι επιστήμονες τον παρατηρούν συνέχεια. Εχει αποδειχθεί ότι έχει γαλάζιο χρώμα όπως και η Γη αλλά και μια σειρά από εντυπωσιακά ατμοσφαιρικά φαινόμενα. Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι στον HD 189733b πνέουν πολύ ισχυροί άνεμοι.

Ομάδα ερευνητών από το βρετανικό Πανεπιστήμιο Warwick διαπίστωσε ότι στον εξωπλανήτη δημιουργούνται άνεμοι που κινούνται με ταχύτητες περίπου εννέα χιλιάδων χλμ/λεπτό! Η νέα ανακάλυψη έγινε με τη χρήση του τηλεσκοπίου Harps στη Χιλή και προστίθεται στις υπόλοιπες στον HD 189733b ο οποίος είναι πλέον ο πρώτος εξωπλανήτης στον οποίο έχουν οι επιστήμονες καταφέρει να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα καιρικών συνθηκών σε ένα εξωπλανήτη.

Ο εξωτικός γαλάζιος βόλος

Using observations from the High Accuracy Radial velocity Planet Searcher (HARPS), a high-precision spectrograph on ESO’s 3.6-m telescope at La Silla Observatory, astronomers have managed to measure wind velocities on opposite sides of an exoplanet called HD 189733b, the closest hot Jupiter to the Solar System. This image shows the planet HD 189733b with the Sun, Sirius and Alpha Centauri in the background. Image credit: NASA / ESA / G. Bacon / AURA / STScI

Το γαλάζιο χρώμα είναι όπως φαίνεται η μόνη ομοιότητα ανάμεσα στη Γη και τον HD 189733b. Ο εξωπλανήτης ανήκει σε μια κατηγορία σωμάτων που ονομάζονται «καυτοί Δίες» -γίγαντες από αέριο που κινούνται σε πολύ μικρή απόσταση από το μητρικό τους άστρο. Λόγω της πολύ μικρής απόστασης, η περίοδος περιφοράς του HD 189733b είναι ίδια με την περίοδο περιστροφής -με άλλα λόγια, μία μέρα σε αυτόν τον παράξενο πλανήτη διαρκεί όσο ένα έτος.

Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά του πλανήτη κοιτάζει μόνιμα προς το άστρο, και ψήνεται στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, ενώ η άλλη πλευρά παραμένει βυθισμένη στην αιώνια, παγωμένη νύχτα. Η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια είναι αυτή σύμφωνα με τους επιστήμονες που προκαλεί τους... υπερηχητικούς ανέμους.

Researchers from the University of Warwick have directly measured the weather on a planet outside our solar system for the very first time. And, it gets pretty windy. The winds of exoplanet HD 189733b were recorded at over 5,400 miles per hour. That's more than a mile per second—seven times the speed of sound. The brutal gusts of wind were noticed in the process of measuring the exoplanet's velocities using highly advanced spectroscopy techniques. Tom Louden, with the university's astrophysics department, said, “This is the first ever weather map from outside of our solar system. Whilst we have previously known of wind on exoplanets, we have never before been able to directly measure and map a weather system.” Researchers hope the methods used to measure the weather patterns on HD 189733b will someday be used to further our understanding of Earth-like planets. HD 189733b isn't much like Earth at all—a so-called "Hot Jupiter"—it's not only enormous, but scorching, with a temperature exceeding 2000 degrees Fahrenheit. 

Ψηλά στην ταραγμένη ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη οι επιστήμονες εκτιμούν ότι σωματίδια πυριτίου λιώνουν από τη ζέστη και σχηματίζουν σταγονίδια γυαλιού, τα οποία πέφτουν προς τα κάτω υπό τη μορφή μιας βίαιης θύελλας. Τα σταγονίδια γυαλιού σκεδάζουν το γαλάζιο χρώμα περισσότερο από ό,τι το κόκκινο, δίνοντας έτσι στον πλανήτη το χαρακτηριστικό του χρώμα.

Πηγή: Astrophysical Journal Letters (arXiv.org preprint).

Ανακαλύφθηκε σημαντικός εξωπλανήτης σε πολύ κοντινό ηλιακό σύστημα. Closest Earth-size Alien Planet Found, May Be a Venus Twin

Καλλιτεχνική απεικόνιση του... πιο σημαντικού εξωπλανήτη που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. A team of astronomers has discovered a new rocky, Earth-sized exoplanet orbiting a star approximately 39 light-years away. In this artist’s conception GJ 1132b circles a red dwarf star. Image credit: Dana Berry.

Οι «κυνηγοί» των εξωπλανητών ανακοίνωσαν ότι έκαναν μία από τις σημαντικότερες έως σήμερα ανακαλύψεις τους: βρήκαν έναν βραχώδη καυτό πλανήτη με ατμόσφαιρα, ο οποίος φαίνεται να μοιάζει πολύ με την Αφροδίτη και βρίσκεται σε απόσταση 39 ετών φωτός από τη Γη (περίπου 370 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα). Πρόκειται για τον κοντινότερο εξωπλανήτη που έχει ποτέ ανακαλυφθεί στο μέγεθος περίπου της Γης, καθώς έχει διάμετρο 14.800 χιλιομέτρων, έναντι 12.700 χιλιομέτρων της Γης και 12.100 χλμ. της Αφροδίτης.

Η ανακάλυψη

This cartoon shows the transiting planet GJ 1132b to scale against its host star GJ 1132. Credit: Zach Berta-Thompson

Ο έως τώρα πιο «γήινος» εξωπλανήτης ανακαλύφθηκε φέτος τον Ιούλιο, απέχει 1.400 έτη φωτός από τη Γη. Από την άλλη, ο εξωπλανήτης HD 219134b, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και απέχει μόλις 21 έτη φωτός, δηλαδή είναι ακόμη πιο κοντινός, είναι πολύ μεγαλύτερος (4,5 φορές) από τη Γη.

Όμως ο νέος εξωπλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία GJ 1132b είναι αφενός σχεδόν ίδιου μεγέθους με τον δικό μας πλανήτη (έχει μόνο 1,2 φορές μεγαλύτερη διάμετρο και 60% μεγαλύτερη μάζα) και αφετέρου είναι αρκετά κοντά, ώστε τα υπό κατασκευή μεγάλα τηλεσκόπια επόμενης γενιάς, όπως το διαστημικό James Webb ή το επίγειο GMT, να μπορέσουν να μελετήσουν την ατμόσφαιρά του με μεγαλύτερη λεπτομέρεια σε λίγα χρόνια. Όμως ασφαλώς δεν είναι τόσο κοντά, ώστε να μπορεί να τον επισκεφθεί κάποιο διαστημόπλοιο.

O πλανήτης

A planet close to its parent star is hot like Venus, but rotates quickly and could have a substantial atmosphere. Credit: by Karl Tate, Infographics artist

Επειδή ο εξωπλανήτης κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, τον Gliese1132, έναν ερυθρό νάνο πολύ πιο κρύο και μικρότερο από τον Ήλιο μας (το ένα πέμπτο σε μέγεθος), έχει υψηλή θερμοκρασία της τάξης των 135 έως 304 βαθμών Κελσίου.

Εντοπίστηκε ο «πιο σημαντικός εξωπλανήτης». Έτσι χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες ένα πλανήτη δίδυμο της Αφροδίτης σε απόσταση 39 ετών φωτός. Earth-like world could be 'most important planet found outside solar system'. GJ 1132b’s star (Gliese 1132) is considerably smaller than the Sun. The rocky planet is slightly larger than the Earth and, like Venus, its surface is too hot to support liquid. Credit: Nature.com/NASA/SDO

Συνεπώς δεν αναμένεται να έχει υγρό νερό, άρα δεν θεωρείται κατοικήσιμος. Έχει πάντως αισθητά μικρότερη θερμοκρασία από κάθε άλλον επιβεβαιωμένο βραχώδη εξωπλανήτη μέχρι σήμερα.

The MEarth-South telescope array, located on Cerro Tololo in Chile, searches for planets by monitoring the brightness of nearby small stars. This photograph shows the array, comprising eight 40cm telescopes, at twilight. Credit: Jonathan Irwin

Eρευνητική ομάδα  από διάφορες χώρες, με επικεφαλής τον αστρονόμο του Πανεπιστημίου ΜΙΤ Ζάκορι Μπέρτα-Τόμσον, έκαναν την ανακάλυψή τους με τη συστοιχία ρομποτικών τηλεσκοπίων MΕarth-South στη Χιλή.

This time-lapse video shows MEarth-South discovering the planet GJ 1132b. Credit: Jonathan Irwin

«Ο απώτερος στόχος μας είναι να βρούμε μια δίδυμη Γη, αλλά στην πορεία βρήκαμε μια δίδυμη Αφροδίτη», δήλωσε ο αστρονόμος Ντέηβιντ Σαρμπονό του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν. Μάλιστα, δίπλα στον GJ 1132b υπάρχουν και άλλοι εξωπλανήτες, οι οποίοι πρόκειται να μελετηθούν στο μέλλον. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Η πρώτη ακτίνα γ από άλλο γαλαξία. Fermi satellite detects first gamma-ray pulsar in another galaxy

Εντυπωσιακή και ιστορική ανακάλυψη από το τηλεσκόπιο Fermi. NASA's Fermi Gamma-ray Space Telescope has detected the first extragalactic gamma-ray pulsar, PSR J0540-6919, near the Tarantula Nebula (top center) star-forming region in the Large Magellanic Cloud, a satellite galaxy that orbits our own Milky Way. Fermi detects a second pulsar (right) as well but not its pulses. PSR J0540-6919 now holds the record as the highest-luminosity gamma-ray pulsar. The angular distance between the pulsars corresponds to about half the apparent size of a full moon. Background: An image of the Tarantula Nebula and its surroundings in visible light. Credit: NASA's Goddard Space Flight Center; background: ESO/R. Fosbury (ST-ECF)

Ομάδα ερευνητών στη Γαλλία χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi εντόπισε μια παλλόμενη πηγή ακτινοβολίας γ σε άλλο γαλαξία. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτού του είδους η ακτινοβολία έξω από τον γαλαξία μας και είναι φυσικά η πιο μακρινή που γνωρίζουμε.

Η πηγή

The Large Magellanic Cloud (pictured) is one of the Milky Way's nearest neighbours, 163,000 light years away. It is the third closest galaxy to our own. Astronomers say the discovery of the powerful gamma-ray pulsar PSR J0540–6919 in its midst may change our knowledge of how pulsars produce light.

Η ακτινοβολία εντοπίστηκε στις παρυφές του νεφελώματος της Ταραντούλας σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία.

The Tranatula Nebula (pictured) is thought to be an intense area of star formation but the new discovery of a bright gamma-ray pulsar at its heart suggests much of the energy emitted by this region may come from this single object. It means astronomers may need to alter their view of what is happening in this region.

Το νεφέλωμα της Ταραντούλας αποτελεί μόνιμο στόχο των αστρονόμων αφού πρόκειται για ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής άστρων. Έχει διάμετρο περίπου χίλια έτη φωτός. Χρωστά το όνομά του στο γεγονός ότι οι  επιστήμονες που το βάφτισαν θεώρησαν ότι το σχήμα του και ειδικά οι πιο λαμπρές περιοχές του θυμίζουν (πολύ αμυδρά είναι η αλήθεια) τη γνωστή αράχνη.

A gamma-ray view of the same region shown above in visible wavelengths. Lighter colors indicate greater numbers of gamma rays with energies between 2 and 200 billion electron volts. For comparison, visible light ranges between 2 and 3 electron volts. The two pulsars, PSR J0540−6919 (left) and PSR J0537−6910, clearly stand out. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration

Ονομάζεται επίσης 30 Δοράδος και αποτελεί ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο μέσα στο οποίο γεννιούνται κατά εκατομμύρια νέα άστρα. Είναι δε τόσο λαμπρό που οι ειδικοί λένε πως αν ήταν κοντά μας σε απόσταση ίση με αυτή του νεφελώματος του Ωρίωνα, θα κάλυπτε τον μισό ουρανό μας και το φως του θα μετέτρεπε τη νύχτα σε ημέρα.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι η πιο γόνιμη αλλά και πιο λαμπρή περιοχή όχι μόνο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος αλλά σε ολόκληρο το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει ο γαλαξίας μας. Δεν εντυπωσιάζει όμως μόνο ο αριθμός αλλά και το μέγεθος των άστρων που «γεννά» η συγκεκριμένη περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένα από αυτά έχουν μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου.

Πηγή: M. Ackermann, A. Albert, L. Baldini, J. Ballet, G. Barbiellini, C. Barbieri, D. Bastieri, R. Bellazzini, E. Bissaldi, R. Bonino, E. Bottacini, T. J. Brandt, J. Bregeon, P. Bruel, R. Buehler, G. A. Caliandro, R. A. Cameron, P. A. Caraveo, C. Cecchi, E. Charles, A. Chekhtman, C. C. Cheung, J. Chiang, G. Chiaro, S. Ciprini, J. Cohen-Tanugi, A. Cuoco, S. Cutini, F. D'Ammando, F. d. P. R. Desiante, S. W. Digel, L. Di Venere, P. S. Drell, C. Favuzzi, S. J. Fegan, E. C. Ferrara, A. Franckowiak, S. Funk, P. Fusco, F. Gargano, D. Gasparrini, N. Giglietto, F. Giordano, G. Godfrey, I. A. Grenier, M.- H. Grondin, J. E. Grove, L. Guillemot, S. Guiriec, K. Hagiwara, A. K. Harding, E. Hays, J. W. Hewitt, A. B. Hill, D. Horan, T. J. Johnson, J. Knodlseder, M. Kuss, S. Larsson, L. Latronico, M. Lemoine-Goumard, J. Li, L. Li, F. Longo, F. Loparco, M. N. Lovellette, P. Lubrano, S. Maldera, A. Manfreda, F. Marshall, P. Martin, M. Mayer, M. N. Mazziotta, P. F. Michelson, N. Mirabal, T. Mizuno, M. E. Monzani, A. Morselli, I. V. Moskalenko, S. Murgia, G. Naletto, E. Nuss, T. Ohsugi, M. Orienti, E. Orlando, D. Paneque, M. Pesce-Rollins, F. Piron, G. Pivato, T. A. Porter, S. Raino, R. Rando, M. Razzano, A. Reimer, O. Reimer, T. Reposeur, R. W. Romani, P. M. S. Parkinson, A. Schulz, C. Sgro, E. J. Siskind, D. A. Smith, F. Spada, G. Spandre, P. Spinelli, D. J. Suson, H. Takahashi, J. B. Thayer, D. J. Thompson, L. Tibaldo, D. F. Torres, Y. Uchiyama, G. Vianello, K. S. Wood, M. Wood, L. Zampieri. An extremely bright gamma-ray pulsar in the Large Magellanic Cloud. Science, 2015; 350 (6262): 801 DOI: 10.1126/science.aac7400

Κωνσταντίνος Καβάφης, «Το πρώτο σκαλί». C.P. Cavafy, “The First Step”

Edward Hopper, Steps in Paris, Escaliers à Paris, 1906.

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν

μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης :

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.

Το μόνον άρτιον μου έργον είναι.

Αλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα

κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος».

Είπ’ ο Θεόκριτος : «Αυτά τα λόγια

ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι περήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι`

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο

πρέπει με το δικαίωμα σου νάσαι

πολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι

και σπάνιο να σε πολιτικογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι`

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Mark Rothko, Interior,  1936. 

C.P. Cavafy, “The First Step”

Mark Rothko, Entrance to Subway (Subway Scene), 1938.

The young poet Evmenis

complained one day to Theocritos:

“I have been writing for two years now

and I have composed just one idyll.

It’s my only completed work.

I see, sadly, that the ladder of Poetry

is tall, extremely tall;

and from this first step I now stand on

I will never climb any higher.”

Theocritos replied: “Words like that

are improper, blasphemous.

Just to be on the first step

should make you happy and proud.

To have come this far is no small achievement:

what you have done is a glorious thing.

Even this first step

is a long way above the ordinary world.

To stand on this step

you must be in your own right

a member of the city of ideas.

And it is a hard, unusual thing

to be enrolled as a citizen of that city.

Its councils are full of Legislators

no charlatan can fool.

To have come this far is no small achievement:

what you have done already is a glorious thing.”

Mark Rothko, Phalanx of the Mind, 1945.

(C.P. Cavafy, Collected Poems. Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992)

To πιο μακρινό αντικείμενο του Ηλιακού Συστήματος. Astronomers spy most distant Solar System object ever

Οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν την ακριβή τροχιά του νέου νάνου πλανήτη, κάτι που θα γίνει εντός του 2016. Όσον αφορά τις διαστάσεις του, η διάμετρός του εκτιμάται σε 500 έως 1.000 χιλιόμετρα, δηλαδή μικρότερη από τον μισό Πλούτωνα. Three times farther than Pluto, V774104 may join a club of solar system objects whose orbits cannot yet be explained. Credit: NASA/JPL-CALTECH

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν το πιο μακρινό αντικείμενο που έχουν ποτέ βρει στο ηλιακό μας σύστημα. Πρόκειται για έναν παγωμένο βραχώδη κόσμο, πιθανότατα έναν νάνο πλανήτη, σε απόσταση 103 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο από ό,τι η Γη και τρεις φορές πιο μακριά από ό,τι είναι ο Πλούτων. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν από το 2005 ο νάνος πλανήτης Έρις, σε απόσταση 97 φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τον πλανήτη μας.

A moving blip in a forest of stars, V774104 was spotted last month by the Subaru telescope in Hawaii. Credit: Subaru Telescope by Scott Sheppard, Chad Trujillo, and David Tholen.

Η σχετική ανακοίνωση από τον αστρονόμο Σκοτ Σέπαρντ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον έγινε στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, σύμφωνα με το «Science», το «Nature» και το «New Scientist». Η ανακάλυψη έγινε με το διαμέτρου οκτώ μέτρων τηλεσκόπιο «Σουμπαρού» στο όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης.

The Kuiper belt lies beyond Neptune. Credit: NASA/ESA/G. Bacon/STScI

To εν λόγω αντικείμενο, με την ονομασία V774104, βρίσκεται πέρα από τη Ζώνη του Κάιπερ, όπου κινούνται ο Πλούτων και η Έρις, πιθανώς στα σύνορα του Νέφους του Όορτ, στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής, μόνο δύο σώματα είναι γνωστά στο Νέφος του Όορτ, η Σέντνα (ανακαλύφθηκε το 2003) και το αντικείμενο 2012 VP113 (ανακαλύφθηκε το 2012).

Inner Oort cloud objects are speculated to orbit up to 1000 AU away, at the very edge of the Solar System. Credit: NASA / JPL-Caltech

Τα σώματα στο Νέφος του Όορτ, από όπου πιστεύεται ότι προέρχονται και πολλοί κομήτες που επισκέπτονται περιοδικά την «γειτονιά» της Γης, θεωρούνται μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, επειδή, καθώς βρίσκονται έξω από τη βαρυτική επίδραση του Ποσειδώνα, έχουν τροχιές πιθανώς αδιατάρακτες από την πρώιμη εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος πριν 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Most distant solar system object yet could hint at hidden planet. Credit: Mikkel Juul Jensen/Science Photo Library

Επιπλέον, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται κάποιος κρυμμένος μεγάλος πλανήτης και η ανακάλυψη του νέου σώματος V774104 μπορεί να φέρει νέα στοιχεία και για την πιθανή ύπαρξή του «αγνώστου Χ».

Οι αστρονόμοι δεν έχουν ακόμη αρκετά δεδομένα για να προσδιορίσουν την ακριβή τροχιά του νέου νάνου πλανήτη, κάτι που θα γίνει εντός του 2016. Όσον αφορά τις διαστάσεις του, η διάμετρός του εκτιμάται σε 500 έως 1.000 χιλιόμετρα, δηλαδή μικρότερη από τον μισό Πλούτωνα. Περισσότερες παρατηρήσεις θα γίνουν με τα Μαγγελανικά Τηλεσκόπια στη Χιλή την επόμενη εβδομάδα.

Πηγή: www.nature.com

Μια φορά κι έναν καιρό… Ζώντας με έναν κομήτη. Once upon a time... Living with a comet

After a ten-year journey, Rosetta and Philae had finally reached their destination, Comet 67P/Churyumov–Gerasimenko. Rosetta spent many weeks studying the comet, sending lots of information back to Earth. But where was Philae going to land? Eventually the scientists on Earth found the best place on the comet for Philae to land. Soon it was time to make the final preparations for Philae's great adventure. Both spacecraft couldn't wait any longer. The whole world would be watching as Rosetta and Philae prepared for their biggest challenge yet... Credit: ESA

Το διαστημικό σκάφος Rosetta μας εξιστορεί όσα έμαθε για τον κομήτη 67P / Churyumov-Gerasimenko:

Rosetta tells us what she's learned in her first year studying Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko, and Philae wakes up from hibernation. Credits: ESA

Πηγή: http://rosetta.esa.int/

Η ισχυρότερη έκρηξη στο Σύμπαν μετά το Big Bang! Astronomers capture most powerful explosion since big bang

Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα την παραπάνω εικόνα που αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Σε αυτή εικονίζεται με γαλαζωπό χρώμα καυτό αέριο που περιβάλλει το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421. Οι κοιλότητες που φαίνονται στην εικόνα είναι... τρύπες στο πέπλο αερίων οι οποίες δημιουργήθηκαν από ραδιοκύματα τα οποία δημιουργήθηκαν από την τρομερή έκρηξη. This is a composite image of galaxy cluster MS0735.6+7421, located about 2.6 billion light-years away in the constellation Camelopardus. The image represents three views of the region that astronomers have combined into one photograph. The optical view of the galaxy cluster, taken by the Hubble Space Telescope's Advanced Camera for Surveys in February 2006, shows dozens of galaxies bound together by gravity. Diffuse, hot gas with a temperature of nearly 50 million degrees permeates the space between the galaxies. The gas emits X-rays, seen as blue in the image taken with the Chandra X-ray Observatory in November 2003. The X-ray portion of the image shows enormous holes or cavities in the gas, each roughly 640,000 light-years in diameter -- nearly seven times the diameter of the Milky Way. The cavities are filled with charged particles gyrating around magnetic field lines and emitting radio waves shown in the red portion of image taken with the Very Large Array telescope in New Mexico in June 1993. The cavities were created by jets of charged particles ejected at nearly light speed from a supermassive black hole weighing nearly a billion times the mass of our Sun lurking in the nucleus of the bright central galaxy. The jets displaced more than one trillion solar masses worth of gas. The power required to displace the gas exceeded the power output of the Sun by nearly ten trillion times in the past 100 million years. Credit: X-ray: NASA/CXC/Univ. Waterloo/B.McNamara; Optical: NASA/ESA/STScI/Univ. Waterloo/B.McNamara; Radio: NRAO/Ohio Univ./L.Birzan et al.

Αστρονόμοι εντόπισαν το 2005 τη λάμψη ενός βίαιου κοσμικού φαινομένου σε απόσταση 2.6 δισ. ετών φωτός από εμάς.

Nasa released a series of images from Chandra's 16 years of observation, including the new composite image of MS 0735.6+7421, shown bottom right. Others included a series of supernova explosions (top row), but they all are dwarfed by the blast coming from MS 0735.6+7421.

Νέες παρατηρήσεις στην περιοχή αποκαλύπτουν ότι η λάμψη αυτή προέρχεται σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν τα δεδομένα από την ισχυρότερη έκρηξη που έχει συμβεί στο Σύμπαν μετά τη Μεγάλη Έκρηξη!

Using optical telescopes it is only possible to see a hint of the bright light from the cluster of galaxies (pictured), which is 2.6 billion light years from Earth and can be found in the constellation of Camelopardalis.

Η λάμψη προέρχεται από το γαλαξιακό σμήνος MS 0735.6+7421 που βρίσκεται στον Αστερισμό της Καμηλοπάρδαλης και διεθνής ομάδα ερευνητών μελέτησε εικόνες και δεδομένα που συλλέξει από την περιοχή το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας έκρηξης.

Nasa's Chandra telescope was the first to reveal the awesome power of the explosion in MS 0735.6+7421 when it detected this glowing mass of hot gas illuminated by X-rays from the black hole back in 2005.

Σύμφωνα με τους ερευνητές η έκρηξη αυτή είναι προϊόν της δράσης μιας υπερμεγέθους μελανής οπής που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξιακού σμήνους. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μαύρη τρύπα έχει «συλλάβει» και καταπίνει ποσότητα ύλης ίση με εκείνη που περιέχουν 300 εκ. άστρα σαν τον Ήλιο!

Πηγή: http://chandra.si.edu/photo/2006/ms0735/