Μια βόλτα πάνω από τα σύννεφα του Κρόνου. New Movie Shows Cassini's First Dive over Saturn

Μια νέα σειρά φωτογραφιών της επιφάνειας του Κρόνου από το διαστημικό σκάφος Cassini. A new sequence of images from Cassini shows the view as the spacecraft swooped over Saturn during the first of its Grand Finale dives between the planet and its rings on April 26.

Oι φωτογραφίες λήφθηκαν κατά την διάρκεια της πρώτης «βουτιάς» του διαστημικού σκάφους ανάμεσα στον Κρόνο και τους δακτυλίους του. Θα ακολουθήσουν κι άλλες 21 τέτοιες βουτιές μέχρι στις 15 Σεπτεμβρίου, όταν το Cassini σκάφος θα αυτοκαταστραφεί πέφτοντας στα πυκνά σύννεφα του πλανήτη που εξερευνούσε επί δώδεκα χρόνια.

As NASA's Cassini spacecraft made its first-ever dive through the gap between Saturn and its rings on April 26, 2017, one of its imaging cameras took a series of rapid-fire images that were used to make this movie sequence. The video begins with a view of the vortex at Saturn's north pole, then heads past the outer boundary of the planet's hexagon-shaped jet stream and continues further southward.

Το βίντεο που έδωσε χτες στη δημοσιότητα η NASA περιέχει μια ώρα παρατηρήσεων του Cassini που πραγματοποιήθηκαν στις 26 Απριλίου. Οι εικόνες λήφθηκαν από απόσταση 72.400 έως 6.700 χιλιόμετρα πάνω από τα σύννεφα του Κρόνου. Οι επιστήμονες της NASA περιμένουν ακόμα καλύτερες φωτογραφίες κατά την διάρκεια της επόμενης βουτιάς στις 28 Ιουνίου.

Το Cassini εκτοξεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου 1997 και χρησιμοποιώντας την βαρυτική ώθηση της Γης, της Αφροδίτης και του Δία έφτασε στον προορισμό του. Στις 30 Ιουνίου του 2004 μπήκε σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο μετά από ένα ταξίδι επτά χρόνων. Στις 25 Δεκεμβρίου, η βολίδα Huygens αποχωρίστηκε από το κυρίως σώμα του σκάφους και προσεδαφίστηκε στον δορυφόρο του Κρόνου, Τιτάνα, στις 14 Ιανουαρίου 2005, στέλνοντας πίσω δεδομένα και εικόνες. Έκτοτε το Cassini έχει στείλει στη Γη τεράστιο όγκο επιστημονικών δεδομένων, επιτρέποντας τη δημοσίευση πάνω από 3.000 επιστημονικές εργασίες. Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες διαστημικές αποστολές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Πηγές: https://saturn.jpl.nasa.gov/news/3035/new-movie-shows-cassinis-first-dive-over-saturn/ - physicsgg

Γυμναστική σε χάπι; An Exercise Pill May Be In Our Future

Χημική ουσία μιμείται τα οφέλη της αερόβιας άσκησης στο σώμα και θα μπορούσε να βοηθήσει ηλικιωμένους και άτομα με προβλήματα κίνησης. Οι επιστήμονες χορήγησαν επί δύο μήνες σε ποντίκια τη χημική ουσία GW1516, η οποία επέτρεψε στα πειραματόζωα να έχουν αντοχή για να τρέχουν σε διάδρομο επί 270 λεπτά. Drug could transform lives of those who are unable to exercise because of obesity or serious physical disability, mouse study suggests. The study’s findings might also explain why runners, cyclists and others athletes can “hit the wall” when they push themselves hard. Photograph: Tim Flach/Getty Images

Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι μια χημική ουσία αποδίδει στο σώμα τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα με την αερόβια γυμναστική, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism. 

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Salk της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον Μοριακό και Αναπτυξιακό Βιολόγο Ρόναλντ Έβανς, υποστηρίζουν ότι στο μέλλον θα μπορούσαν να σχεδιάσουν ένα χάπι που θα το παίρνουν όχι μόνο αθλητές, αλλά επίσης άτομα με περιορισμένη κινητικότητα, όπως ηλικιωμένοι, παχύσαρκοι και άνθρωποι με αναπηρίες, που δυσκολεύονται να γυμναστούν.

Ελπιδοφόρες δοκιμές σε ποντίκια

Salk scientists move one step closer to developing 'exercise-in-a-pill.' Partial view of a mouse calf muscle stained for different types of muscle fibers: oxidative slow-twitch (blue), oxidative fast-twitch (green), glycolytic fast-twitch (red). Credit: Salk Institute/Waitt Center

Οι επιστήμονες χορήγησαν επί δύο μήνες σε ποντίκια τη χημική ουσία GW1516, η οποία επέτρεψε στα πειραματόζωα να έχουν αντοχή για να τρέχουν σε διάδρομο επί 270 λεπτά. Αντίθετα, τα τρωκτικά που δεν είχαν πάρει την GW1516, άντεχαν να τρέξουν μόνο επί 160 λεπτά (70% λιγότερο), προτού εξαντληθούν. Ακόμη, τα ποντίκια που είχαν πάρει την ουσία, είχαν και άλλα οφέλη, όπως χαμηλότερο σωματικό βάρος και καλύτερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Η συγκεκριμένη ουσία επιδρά σε εκατοντάδες γονίδια που εμπλέκονται στον ενεργειακό μεταβολισμό και στις καύσεις μέσα στο σώμα. Κυρίως ενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το λίπος και απενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το σάκχαρο.

Salk Institute scientists build on earlier work that identified a gene pathway triggered by running, finding pathway conserves glucose and encourages fat-burning and endurance. Credit: Salk Institute

Η συγκεκριμένη ουσία επιδρά σε εκατοντάδες γονίδια που εμπλέκονται στον ενεργειακό μεταβολισμό και στις καύσεις μέσα στο σώμα. Κυρίως ενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το λίπος και απενεργοποιούνται τα γονίδια που «καίνε» το σάκχαρο.

Οι ερευνητές θεωρούν σημαντικό ότι μειώνεται η διάσπαση της γλυκόζης, επειδή όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα πέφτουν (υπογλυκαιμία), τότε ο εγκέφαλος επηρεάζεται αρνητικά και εμφανίζεται κόπωση στο σώμα. Όταν, όμως, γίνεται εξοικονόμηση σακχάρου και το επίπεδό του αργεί να πέσει, όπως συμβαίνει χάρη στη GW1516, τότε η αντοχή αυξάνεται.

«Αν αναπρογραμματίσει κανείς τα κατάλληλα γονίδια, μπορεί να αποκτήσει ένα υψηλό επίπεδο αντοχής, χωρίς να χρειάζεται να δαπανήσει πολλή ενέργεια», εξηγεί ο δρ Έβανς.

Salk Institute scientists activate gene pathway in sedentary mice with a drug, mimicking beneficial effects of exercise. http://www.salk.edu/news-release/exer...

Η συγκεκριμένη ουσία πρωτοεμφανίσθηκε στη δεκαετία του 1990 με στόχο τη θεραπεία μεταβολικών και καρδιαγγειακών παθήσεων. Αργότερα ξεχάστηκε, καθώς ορισμένες μελέτες έδειξαν ότι μπορεί να είναι καρκινογόνος σε μεγάλες δόσεις.

Όμως, ορισμένοι επιστήμονες συνέχισαν να τη μελετούν ενώ παρανόμως έχει χρησιμοποιηθεί και από αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 και τελικά να απαγορεύθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Αντι-Ντόπινγκ ως μη ασφαλής.

Πηγές: Weiwei Fan et al. PPARδ Promotes Running Endurance by Preserving Glucose, Cell Metabolism (2017). DOI: 10.1016/j.cmet.2017.04.006 , www.cell.com/cell-metabolism/fulltext/S1550-4131(17)30211-5 - http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=877418

Κάμερα-αστραπή τραβά 5 τρισ. εικόνες το δευτερόλεπτο. The world’s fastest film camera: when light practically stands still

Μια εικόνα ανά 0,2 τρισεκατομμυριοστά του δευτ. απαθανατίζει η πρωτοποριακή κάμερα των σουηδών ερευνητών. Forget high-speed cameras capturing 100 000 images per second. A research group at Lund University in Sweden has developed a camera that can film at a rate equivalent to five trillion images per second, or events as short as 0.2 trillionths of a second. This is faster than has previously been possible. Elias Kristensson (Photo: Kennet Ruona)

Ερευνητές στη Σουηδία ανακοίνωσαν ότι κατασκεύασαν την ταχύτερη κάμερα στον κόσμο, η οποία μπορεί να τραβήξει πέντε τρισεκατομμύρια εικόνες το δευτερόλεπτο, ή μία εικόνα ανά 0,2 τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου.

Οι ταχύτερες κάμερες σήμερα τραβάνε έως 100.000 διαδοχικές εικόνες το δευτερόλεπτο. Αντί για μία εικόνα τη φορά, η νέα κάμερα τραβά πολλαπλές εικόνες ταυτόχρονα και χρησιμοποιεί έναν ειδικό αλγόριθμο για να τις βάλει στη σειρά σε μορφή βίντεο.

«Κλικ» ρεκόρ

Elias Kristensson and Andreas Ehn (Photo: Kennet Ruona)

Η νέα κάμερα προορίζεται για επιστημονικούς κυρίως σκοπούς, με στόχο να παρατηρήσει τρομερά γρήγορες φυσικές, χημικές, βιολογικές κ.ά. διαδικασίες. Στο μέλλον θα μπορούσε να έχει επίσης βιομηχανικές και άλλες εφαρμογές.

Ήδη οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την κάμερα για να παρακολουθήσουν φωτόνια που ταξιδεύουν μια απόσταση όσο το πάχος ενός φύλλου χαρτιού, μια διαδικασία που διαρκεί περίπου ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου (picosecond).

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της πόλης Λουντ, με επικεφαλής τον Ελίας Κρίστενσον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Light: Science & Applications», ονόμασαν τη νέα τεχνολογία FRAME (Frequency Recognition Algorithm for Multiple Exposures).

Ήδη μια γερμανική εταιρεία αναπτύσσει τη νέα τεχνολογία και αναμένεται σε περίπου δύο χρόνια να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα.

Πηγές: FRAME: femtosecond videography for atomic and molecular dynamics - http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=876945

Κώστας Καρυωτάκης, «Κάθαρσις»

Igor Mościcki, Catharsis

Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ένα και, χαίδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ - παφ, παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να είπω «κύριε Άλφα».

Ύστερα έπρεπε να περιμένω στη γωνιά, κι όταν αντίκριζα την κοιλιά του άλλου, αφού θα 'χα επί τόσα χρόνια παρακολουθήσει τα αισθήματα και το σφυγμό της, να σκύψω άλλη μια φορά και να ψιθυρίσω εμπιστευτικά: «Ωχ, αυτός ο Άλφα, κύριε Βήτα...»

Έπρεπε πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλώσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχθώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν' αρθρώσω: «Δούλος σας, κύριε μου».

Αλλά πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν υπό λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή δεν θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ...»

Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.

Κανάγιες!

Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαρας μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.

Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρία πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασα τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστριες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ' ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα¹...

Δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του ποιητή στα Ευρισκόμενα.

José Clemente Orozco, Catharsis, 1934 

«…Πέμπτο δείγμα πως η γνήσια ποίηση είναι καθαρά πολιτική, λαβαίνω ένα κείμενο του Καρυωτάκη. Είναι το Κάθαρσις.

Γραμμένη λίγο προτού πεθάνει ο ποιητής, η Κάθαρσις είναι καθαρή, όσο και η αυτοκτονία του. Που η αυτοκτονία του Καρυωτάκη στην Πρέβεζα λειτούργησε σαν καθαρμός για όλους τους ποιητές και ολόκληρη την ποίηση της εποχής του.

Η Κάθαρσις είναι ένα σύντομο κείμενο, που γράφτηκε στα 1928 και περιγράφει την πολιτική ζωή της Ελλάδας εξήντα χρόνους αργότερα. Το κείμενο αυτό δίνει μια πρωθύστερη αναπαράσταση της πολιτικής αθλιότητας του σήμερα με πιστότητα ανατριχιαστική.

Ποιος Έλληνας στις μέρες μας από τα λυκόπουλα της Κυριακής ως τους κρονόληρους και τους τριγέροντες, δεν έχει ακούσει τη λέξη «κάθαρση» ;

Με αφορμή έναν αλήτη του σκοινιού και της φούρκας· ένα κάθαρμα της πολιτείας, όπως θα έλεγε ο Πλάτων², που αν αλλάξεις το πέμπτο γράμμα στο όνομά του θα διαβάσεις τη λέξη σκατάς· και με υπόδικους μία κυβέρνηση, μία αντιπολίτευση, μία δικαιοσύνη, και ολόκληρο τον ημερήσιο τύπο και το κύκλωμα ενημέρωσης, τρία χρόνια τώρα μέρα και νύχτα η λέξη κάθαρση λερώνει τα αυτιά και τα μάτια μας.

Όσο πιο πολύ την ακούμε, τόσο πιο βαθιά βεβαιώνεται μέσα μας το αληθινό της όνομα: ακαθαρσία, βορβορυγμός και βόρβορος.

Εξοδεύτηκαν μια Πρέσπα μελάνι και κορμοί δέντρα χαρτί ένα δάσος για τη λέξη αυτή. Και χαθήκανε εκατομμύρια ανθρωποώρες εργασίας. Τόσο, που αν είχε χρησιμοποιηθεί γόνιμα ο χρόνος αυτός από τους έλληνες, θα είχαμε σκάψει το μετρό της Αθήνας, και θα είχαμε διώξει το νέφος.

Εt tamen. Όσο γνωρίζω, αυτά τα τρία χρόνια ούτε μια φορά δεν ακούστηκε η Κάθαρσις του Καρυωτάκη. Το λιτό αυτό κείμενο, που πριν εξήντα χρόνια ζωγράφισε πιστά την απολίθωση και την ενανθράκωση της πολιτικής μας ζωής και συνείδησης σήμερα.

Διαβασμένο έγκαιρα και σωστά το Κάθαρσις του Καρυωτάκη, θα είχε προφτάσει να κάμει άχρηστες τα δύο εκατομμύρια σελίδες και βιντεοκασέτες που γράφτηκαν για την κάθαρση από το πήλινο μυαλό και το ξύλινο χέρι μας.

Τόσο δραστικό είναι το πολιτικό βεληνεκές της αληθινής ποίησης. Μια σελίδα ποίηση είναι ίσον ή μεγαλύτερο από μια βιβλιοθήκη φλυαρίες».

Igor Mościcki, Nemesis

1. Μετά το «Με ήβρε η νύχτα…» το χειρόγραφο του Καρυωτάκη είχε ακόμη τη φράση «κι ο θάνατος» Βλ. την έκδοση του Γ.Π.Σαββίδη 2, 231

2. Κτείνειν ως νόσον πόλεως = να τον σκοτώνουν σα να’τανε κάθαρμα της πολιτείας. Πλάτ., Πρωταγ. 322d

Απόσπασμα από τα «Ελληνικά» του Δημήτρη Λιαντίνη (σελ. 62 - 63)

Ανάλυση αρχαίων οστών επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία της Αμερικής. Humans in California 130,000 Years Ago? Get the Facts

Αμφιλεγόμενη χαρακτηρίζεται η μελέτη καθώς τα ευρήματα σπρώχνουν τον αποικισμό του Νέου Κόσμου 100 χιλ. χρόνια πίσω. A new study has dropped a bombshell on archaeology, claiming signs of human activity in the Americas far earlier than thought. A side view of groove produced by percussion on a mastodon leg bone. Credit: Tom Deméré/San Diego Natural History Museum

Προϊστορικοί άνθρωποι, οι οποίοι μάλλον δεν ήταν καν Homo sapiens, έτρωγαν το μεδούλι από τα κόκαλα παχύδερμων στην Αμερική πριν από 130.000 χρόνια, υποδεικνύει νέα μελέτη. Θα είναι όμως δύσκολο να πειστούν όλοι οι ανθρωπολόγοι, δεδομένου ότι τα ευρήματα σπρώχνουν τον αποικισμό του Νέου Κόσμου 100.000 χρόνια πιο πίσω στο παρελθόν.

Αμφιλεγόμενη μελέτη

Two mastodon femur balls, one face up and one face down, are among the remains found at the Cerutti site in San Diego. PHOTOGRAPH BY SAN DIEGO NATURAL HISTORY MUSEUM

Η μελέτη προκαλεί μεγάλο ντόρο μεταξύ των ανθρωπολόγων, χαρακτηρίζεται όμως αμφιλεγόμενη ακόμα και από τον δικτυακό τόπο του περιοδικού Nature όπου δημοσιεύεται. Αφορά τα οστά μαστόδοντων, προϊστορικών συγγενών των μαμούθ και των ελεφάντων, τα οποία, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται να σπάστηκαν επίτηδες.

Οστά μαστόδοντου και μεγάλες πέτρες βρέθηκαν στη διάρκεια χωματουργικών εργασιών στο Σαν Ντιέγκο. San Diego Natural History Museum paleontologist Don Swanson points at a rock fragment near a large mastodon tusk fragment. PHOTOGRAPH BY SAN DIEGO NATURAL HISTORY MUSEUM

Τα κόκαλα ήρθαν κατά τύχη στο φως το 2002 κατά τη διάρκεια οδικών έργων σε προάστιο του Σαν Ντιέγκο. Μαζί με τα οστά βρέθηκαν μεγάλες πέτρες διάσπαρτες ανάμεσα σε λεπτόκοκκα ιζήματα, οι οποίες σύμφωνα με τους ερευνητές δεν θα μπορούσαν να μεταφερθούν εκεί από νερό.

A boulder discovered at the Cerutti Mastodon site thought to have been used by early humans as a hammerstone. Credit: Tom Deméré/San Diego Natural History Museum

Τα ίχνη θραύσης, λέει η μελέτη, δείχνουν ότι κάποιος τοποθέτησε επίτηδες τα οστά σε κάποια μεγάλη πέτρα και στη συνέχεια χρησιμοποίησε μια δεύτερη, μικρότερη πέτρα για να τα σπάσει, πιθανώς για να αποσπάσει το θρεπτικό μεδούλι.

A close-up view of a spirally fractured mastodon femur bone from the site. PHOTOGRAPH BY TOM DEMÉRÉ, SAN DIEGO NATURAL HISTORY MUSEUM

Οι πέτρες φέρουν επίσης ίχνη από χτυπήματα, και τα πειράματα των ερευνητών με πέτρες και κόκαλα ελέφαντα παρήγαγαν πολύ παρόμοια ίχνη.

Ηλικίας 130.000 ετών

The Cerutti site also revealed unbroken mastodon ribs and vertebrae. PHOTOGRAPH BY SAN DIEGO NATURAL HISTORY MUSEUM

Τα οστά των μαστόδοντων δεν ήταν δυνατό να χρονολογηθούν με την αξιόπιστη μέθοδο του άνθρακα-14, καθώς το κολλαγόνο που περιέχει άνθρακα είχε προ πολλού χαθεί. Χρονολογήθηκαν όμως με μια άλλη μέθοδο που βασίζεται στη διάσπαση των ιχνών ουρανίου που υπάρχει στο περιβάλλον, και οι μετρήσεις έδειξαν την καταπληκτική ηλικία των 130.000 ετών.

Την εποχή εκείνη ο σύγχρονος άνθρωπος Homo sapiens ζούσε μόνο στην Αφρική -οι αρχαιότερες ενδείξεις μετανάστευσης σε άλλες ηπείρους χρονολογούνται σε λιγότερο από 100.000 χρόνια πριν.

Ποιοι ήταν οι μυστηριώδεις πρώτοι άνθρωποι της Αμερικής;

An archaeological site in California may have opened up a whole new chapter in the history of humans in the Americas. Researchers claim the site shows evidence of humans interacting with the bones of a mastodon, an ice age relative of elephants and mammoths. New dating suggests the site may be 130,000 years old – 100,000 years earlier than the accepted date for the first human colonisation of the Americas.

Τότε, όμως, ποιοι μπορεί να ήταν οι μυστηριώδεις, πρώτοι άνθρωποι της Αμερικής; Εφόσον τα συμπεράσματα της ανάλυσης ευσταθούν, ένα ενδεχόμενο είναι να επρόκειτο για Homo sapiens που ταξίδεψαν από την Αφρική νωρίτερα από ό,τι πιστεύεται. Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι να επρόκειτο για Νεάντερταλ από την Ευρώπη, ή για τους μυστηριώδεις «ανθρώπους της Ντενίσοβα» που ζούσαν εκείνη την εποχή στην Ευρασία.

Δεδομένου πάντως ότι η μελέτη δεν προσφέρει άμεσες αρχαιολογικές ενδείξεις, παρά μόνο έμμεσα συμπεράσματα, ο ισχυρισμός της δύσκολα θα γίνει καθολικά αποδεκτός πριν υπάρξουν νέα ευρήματα.

Οι επικρίσεις εστιάζονται μεταξύ άλλων στις εικασίες της μελέτης σχετικά με το πώς το ουράνιο περνά από το νερό στα οστά, καθώς και στους παράγοντες που οδήγησαν στη θραύση των οστών.

Αν και οι ερευνητές επιμένουν ότι τα οστά βρέθηκαν στην αρχική τους κατάσταση, μια υποψία που διατυπώνουν συνάδελφοί τους είναι ότι τα κόκαλα έσπασαν λόγω του βάρους των χωματουργικών μηχανημάτων που άνοιγαν νέο δρόμο στο Σαν Ντιέγκο. Για την οριστική απάντηση φαίνεται ότι θα περιμένουμε.

Πηγές: Nature - http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=876459

Νέα δεδομένα για την αλληλεπίδραση του ήλιου με τον γαλαξία. NASA’s Cassini, Voyager Missions Suggest New Picture of Sun’s Interaction with Galaxy

Απεικόνιση της μορφής της ηλιακής αστρόσφαιρας (ηλιόσφαιρας) και της θέσης των διαστημοπλοίων Voyager 1 & 2 βασισμένη σε μετρήσεις των Voyagers και του Cassini. Ο Ήλιος βρίσκεται στο κέντρο. Το Voyager 1 (επάνω) έχει περάσει στον μεσοαστρικό χώρο από τον Αύγουστο του 2012 και «αισθάνεται» τη ροή του μεσοαστρικού αερίου (κόκκινα βέλη) και το μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο (γκρι γραμμές), ενώ το Voyager 2 (κάτω) βρίσκεται ακόμη μέσα στην «ηλιοθήκη», έναν σχεδόν σφαιρικό φλοιό που λειτουργεί ως μια μεγάλης κλίμακας «δεξαμενή» πλάσματος και σηματοδοτεί την αλληλεπίδραση της ηλιακής «φυσαλίδας» με τον μεσοαστρικό χώρο. Η χρωματική κλίμακα δείχνει την κατανομή των ενεργητικών ουδετέρων ατόμων που καταγράφει το Cassini. Τα ενεργητικά ουδέτερα άτομα προκύπτουν από μια διαδικασία ανταλλαγής φορτίου μεταξύ ενεργητικών ιόντων και ουδέτερων σωματιδίων και μπορούν να λειτουργήσουν ως κομιστές σημαντικών πληροφοριών προερχόμενα από πολύ απομακρυσμένες περιοχές της ηλιόσφαιρας. (b) Σε αντίθεση με την παλαιότερη θεωρητική αντίληψη, η μορφή της ηλιόσφαιρας είναι περισσότερο συμμετρική και μοιάζει με μια σφαιρική «φυσαλίδα». New data from NASA’s Cassini, Voyager and Interstellar Boundary Explorer missions show that the heliosphere — the bubble of the sun’s magnetic influence that surrounds the inner solar system — may be much more compact and rounded than previously thought. The image on the left shows a compact model of the heliosphere, supported by this latest data, while the image on the right shows an alternate model with an extended tail. The main difference is the new model’s lack of a trailing, comet-like tail on one side of the heliosphere. This tail is shown in the old model in light blue. Credits: Dialynas, et al. (left); NASA (right)

Μέχρι σήμερα η θεωρητική έρευνα για την ηλιόσφαιρα υποστήριζε πως η μορφή της μοιάζει περισσότερο με μαγνητόσφαιρας. Η τελική πειραματική επιβεβαίωση πως η θεώρηση αυτή δεν είναι ακριβής, ήρθε πρόσφατα από ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών και του Applied Physics Laboratory/Johns Hopkins University, µέσω της δημοσίευσης των αποτελεσμάτων τους στο περιοδικό Nature Astronomy στις 24 Απριλίου 2017.

Ύστερα από 55 χρόνια επιστημονικής έρευνας, οι συνδυασμένες μετρήσεις των διαστημοπλοίων Voyager 1, Voyager 2 και Cassini αποδεικνύουν ότι οι μεταβολές του ηλιακού ανέμου εκτείνονται έως τα όρια της ηλιόσφαιρας κατά τη διάρκεια του 11ετούς ηλιακού κύκλου και υποδεικνύουν πως αυτή αλληλεπιδρά µε το μεσοαστρικό αέριο ως μία διαμαγνητική «φυσαλίδα» πλάσματος.

Η ηλιόσφαιρα είναι μια εκτεταμένη περιοχή που κυριαρχείται από τη ροή του ηλιακού ανέμου, περιλαμβάνει το ηλιακό µας σύστημα και εκτείνεται σε αποστάσεις ως και 120 φορές μεγαλύτερες από την απόσταση Γης-Ήλιου. Από το 1961, το σχήμα και η αλληλεπίδρασή της με το μεσοαστρικό αέριο, περιγραφόταν στο πλαίσιο δύο σημαντικά διαφορετικών θεωρητικών μοντέλων: ενός μοντέλου τύπου μαγνητόσφαιρας (όπως εκείνη της Γης) µε μαγνητοουρά που θα μπορούσε να εκτείνεται σε αποστάσεις μεγαλύτερες κατά τουλάχιστον 1000 φορές από την απόσταση Γης-Ηλίου, και ενός μοντέλου που προέβλεπε μία περισσότερο συμμετρική, σχεδόν σφαιρική δομή που αλληλεπιδρά με ένα μεγάλης κλίμακας μεσοαστρικό μαγνητικό πεδίο.

Many other stars show tails that trail behind them like a comet’s tail, supporting the idea that our solar system has one too. However, new evidence from NASA’s Cassini, Voyager and Interstellar Boundary Explorer missions suggest that the trailing end of our solar system may not be stretched out in a long tail. From top left and going counter clockwise, the stars shown are LLOrionis, BZ Cam and Mira. Credits: NASA/HST/R.Casalegno/GALEX

Μετρήσεις Ενεργητικών Ουδετέρων Σωματιδίων (ΕΝΑ) από το πείραμα Magnetospheric IMaging Instrument (MIMI) του διαστημοπλοίου Cassini σε συνδυασμό µε μετρήσεις ενεργητικών ιόντων από τα πειράματα Low Energy Charged Particle (LECP) στα Voyager 1 και 2, δείχνουν πως η ηλιόσφαιρα αποκρίνεται στις αλλαγές της ροής του ηλιακού ανέμου μέσα στη διάρκεια του 11-ετούς ηλιακού κύκλου και εντός ενός σύντομου χρονικού διαστήματος, περίπου 2-3 ετών. Η απόκριση της ηλιόσφαιρας, µμάλιστα, εμφανίζει παρόμοια συμπεριφορά σε αυτές τις αλλαγές, τόσο προς την κατεύθυνση της αιχμής της («ρύγχος»), όπου συναντά την εισερχόμενη ροή του μεσοαστρικού αερίου, όσο και προς την αντιδιαμετρική κατεύθυνση, εκείνη της «ουράς».

Η έξοδος του Voyager 1 στο μεσοαστρικό χώρο συνοδεύτηκε από ένα σύνολο εντυπωσιακών μετρήσεων, όπου, μεταξύ άλλων αποτελεσμάτων, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός πολύ ισχυρότερου μαγνητικού πεδίου από αυτό που αναμενόταν θεωρητικά. Τα παραπάνω αποτελέσματα, σε συνδυασμό µε την εξακρίβωση πως η πίεση του πλάσματος μέσα στην «ηλιοθήκη» (μια περιοχή, «φλοιός», µεταξύ του κρουστικού κύματος παύσης και της ηλιόπαυσης) είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη του μαγνητικού πεδίου, υποδεικνύουν πως η ηλιόσφαιρα είναι μια σχεδόν συμμετρική «φυσαλίδα» πλάσματος που εμφανίζει διαμαγνητική συµπεριφορά: «αντιστέκεται» στη ροή του μεσοαστρικού αερίου που περιτυλίγεται γύρω από την ηλιόσφαιρα, λίγο έως πολύ, όπως το νερό ρέει γύρω από ένα βότσαλο σε ένα ποτάμι.

Η Ακαδημία Αθηνών συμμετέχει ενεργά στην έρευνα των ορίων του ηλιακού µας συστήματος µέσω των ερευνητών του Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας και του Ακαδημαϊκού Καθηγητή Σταμάτιου Μ. Κριμιζή, επικεφαλής του Γραφείου και των πειραμάτων LECP στα Voyager 1 και 2, αλλά και του πειράματος MIMI στο Cassini (έως το έτος 2015).

Επίσημες ανακοινώσεις των αποτελεσμάτων εμφανίζονται στους παρακάτω συνδέσμους: 

Nature Astronomy Journal: Dialynas, K., S. M. Krimigis, D. G. Mitchell, R. B. Decker & E. C. Roelof, The bubble-like shape of the heliosphere observed by Voyager and Cassini. Nat. Astron. 1, 0115 (2017). https://www.nature.com/articles/s41550-017-0115

NASA News: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2017/nasa-s-cassini-voyager-missions-suggest-new-picture-of-sun-s-interaction-with-galaxy

European Geosciences Union (highlighted announcement, abstracts of special, public interest, 25/04/2017): http://meetingorganizer.copernicus.org/EGU2017/orals/24849

Johns Hopkins University/Applied Physics Laboratory: http://www.jhuapl.edu/newscenter/pressreleases/2017/170424.asp

Πηγή: imerisia.gr

Απευθείας επικοινωνία εγκεφάλου - υπολογιστή σε 4 χρόνια. Neuralink: A Startup Soon To Implant Computers Within Human Brains

Σε έναν κόσμο όπου όλοι μαζί θα ενώνουμε τα κομμάτια του παζλ της τεχνητής νοημοσύνης αποβλέπει ο Έλον Μασκ. What would happen if your computer worked as fast as your brain? It sounds scary right now, but Elon Musk is already on his way to make it a reality. Elon Musk is scared that the world will be taken over by Artificial Intelligence (AI). Was he speaking about his own creation then? Welcome, Neuralink – a technology that can link itself to our neurons.

Στη δημιουργία μιας τηλεπαθητικής «γλώσσας», η οποία θα επιτρέπει την απευθείας επικοινωνία εγκεφάλου - ηλεκτρονικού υπολογιστή, αποβλέπει ο Έλον Μασκ, και μάλιστα σε μόλις τέσσερα χρόνια από σήμερα. Η φουτουριστική επικοινωνία ανθρώπου - μηχανής, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, θα βασίζεται σε λιλιπούτειες εμφυτεύσιμες συσκευές, οι οποίες μάλιστα θα ενισχύουν τις επιδόσεις του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Hi-tech «ανάγνωση» των ανθρώπινων σκέψεων

Εμφυτευμένες μικροσυσκευές θα μπορούν στο μέλλον να «ανεβάζουν» και να «κατεβάζουν» τις ανθρώπινες σκέψεις. Upload your thoughts and download them when needed, Elon Musk’s ‘Neuralink’ aims at connecting brains with computers.

Το σχέδιο από το μέλλον έχει αναλάβει η νέα επιχείρηση του Μασκ, Neuralink, η οποία τον περασμένο Ιούλιο συστάθηκε στην Καλιφόρνια ως εταιρεία «ιατρικής έρευνας». Η Neuralink πρόκειται να δουλέψει επάνω στο όραμα του ιδρυτή της γύρω από την τεχνολογία «neural lace», η οποία βασίζεται στην εμφύτευση μικροσκοπικών ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο που θα μπορούσαν κάποτε στο μέλλον να «ανεβάζουν» (upload) και να «κατεβάζουν» (download) τις ανθρώπινες σκέψεις.

«Αν έπρεπε να εξηγήσω τη συγκεκριμένη ιδέα, τότε πιθανότατα να την περιέγραφα ως συναινετική τηλεπάθεια» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μασκ.

Στόχος της Neuralink, ο οποίος αναμένεται να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, είναι η δημιουργία ενός προϊόντος που να βοηθάει άτομα με σοβαρούς εγκεφαλικούς τραυματισμούς, οι οποίοι οφείλονται σε σοβαρά εγκεφαλικά επεισόδια ή ακόμη και καρκίνους.

Σε οκτώ με δέκα χρόνια από τώρα η τεχνολογία αυτή δεν αποκλείεται να είναι διαθέσιμη για το κοινό, αναφέρει ο ίδιος.

Ο Μασκ θεωρεί ότι ο πραγματικός χρόνος κυκλοφορίας των εν λόγω μικροσυσκευών για τη βοήθεια ασθενών θα εξαρτηθεί από την πορεία των δοκιμών, αλλά και από τις αρμόδιες υπηρεσίες οι οποίες θα πρέπει να προχωρήσουν στην έγκρισή τους.

Συλλογική η τεχνητή νοημοσύνη του Μασκ

Illustration by James Bareham / The Verge

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο αμερικανός επιχειρηματίας εξήγησε ότι το ιδανικό αποτέλεσμα της επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και υπολογιστών θα είναι ένας κόσμος όπου «όλοι εμείς θα αποτελούμε την τεχνητή νοημοσύνη».

Κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τον Μασκ, θα μπορούσε να αποκλείσει την κακή πλευρά της τεχνητής νοημοσύνης επιτρέποντας στους ενδιαφερομένους να αποτελέσουν μέρος ενός φουτουριστικού συμβιωτή «ανθρώπου-τεχνητής νοημοσύνης». Μάλιστα, ο ίδιος παρομοίασε τον τρόπο λειτουργίας του νέου συστήματος με την επικοινωνία μεταξύ μεταιχμιακού συστήματος (γνωστό και ως λιμβικό) - ένα σύνολο ανατομικών εγκεφαλικών δομών - και φλοιού του ανθρώπινου εγκεφάλου.

«Θεωρώ ότι σε περίπτωση μιας επιτυχούς συγχώνευσης του ανθρώπου και της τεχνητής νοημοσύνης, μέσω της βελτίωσης του νευρωνικού συνδέσμου μεταξύ του φλοιού του εγκεφάλου και της ψηφιακής προέκτασης του εαυτού μας - ο οποίος ήδη υπάρχει αλλά χρήζει βελτίωσης ως προς την ευρυζωνικότητά του - τότε θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε μέρος ενός ευρύτερου συμβιωτή ανθρώπου - τεχνητής νοημοσύνης. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να μας απασχολεί η κακή ή η επικίνδυνη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς θα την αποτελούμε όλοι μαζί συλλογικά» καταλήγει ο Μασκ.

Πηγές: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=875755 - Wait Buy Why