Ναι, στη Γη ζούσαν… «Alien». Ancient mystery worm found to have surprise eyes and teeth

Το Hallucigenia είχε πραγματικά ξεχωριστή όψη. Το τρομακτικό σε όψη πλάσμα κατοικούσε στον πλανήτη πριν από 508 εκ. έτη. Hallucigenia sparsa, one of most common creatures 500m years ago, had previously baffled scientists as an anatomical misfit without distinguishable head or rear. Colour reconstruction of Hallucigenia sparsa. Photograph: Danielle Dufault/ Nature

Ομάδα παλαιοντολόγων από τον Καναδά και τη Βρετανία μελέτησαν εκ νέου και με προηγμένα τεχνικά μέσα τα απολιθώματα ενός θαλάσσιου σκουληκιού που είχε εντοπιστεί παλαιότερα στα Βραχώδη Όρη του Καναδά. Το σκουλήκι αυτό ζούσε πριν από 508 εκ. έτη και ανήκει στο γένος των ονυχοφόρων σκουληκιών μέλη της οποίας υπάρχουν και σήμερα. 

The remains of an ancient worm species called ‘Hallucigenia' were so bizarre looking that scientists originally reconstructed it upside down and back to front. Now Martin Smith reveals the most complete picture so far of this peculiar marine worm.

Όμως όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές το σκουλήκι αυτό είχε μια όψη παρόμοια με την οποία δεν συναντάμε όχι μόνο σε σκουλήκια αλλά σε κανένα άλλο σημερινό ή αρχαίο ζώο. Θυμίζει έντονα εξωγήινα τέρατα που βλέπουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και ειδικά το τρομακτικό κινηματογραφικό «Alien». 

Hallucigenia sparsa fossil from the Burgess Shale. Photograph: Martin R Smith

Το ον αυτό είχε επτά ζευγάρια μεγάλων αγκαθιών που προεξείχαν από το πάνω μέρος του σώματος του ενώ κάτω από κάθε ζεύγος αγκαθιών διέθετε ένα ζεύγος ποδιών με γαμψά νύχια. Υπήρχαν τρία ζευγάρια πλοκαμιών κοντά στο κεφάλι του που οι ερευνητές εκτιμούν πώς χρησιμοποιούνταν είτε για την επεξεργασία της τροφής του είτε ως κάποιου είδους κεραίες. Επειδή το πλάσμα αυτό μοιάζει βγαλμένο από κάποια... ψευδαίσθηση οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον αγγλικό όρο για την ψευδαίσθηση (hallunication) και του έδωσαν την ονομασία Hallucigenia sparsa. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Ο πρώτος πλανητοκομήτης! Bizarre Cometlike Alien Planet Is First of Its Kind

Καλλιτεχνική απεικόνιση του πρώτου πλανήτη που μοιάζει με κομήτη. Διαθέτει μια τεράστια ουρά που δημιουργείται από τη σταδιακή απώλεια της ατμόσφαιράς του. This artist's impression shows exoplanet GJ 436b, which is surrounded by a massive gas cloud that streams behind the planet like a comet's tail for millions of miles. Credit: Mark Garlick/University of Warwic

Διεθνής ερευνητική ομάδα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble εντόπισε ένα ακόμη εξωπλανήτη. Όμως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο πλανήτη αφού διαθέτει μια τεράστια ουρά παρόμοια με εκείνη των κομητών. Η ουρά αυτή δημιουργείται από τη σταδιακή απώλεια της ατμόσφαιράς του. Είναι ο πρώτος πλανήτης που εντοπίζεται με αυτό το χαρακτηριστικό.

Ο πλανήτης

Artist's impression showing the warm, Neptune-size exoplanet GJ 436b at the beginning of its transit across the surface of its parent star, a red dwarf that is half the diameter of the sun. The planet is 33x closer to its parent star than the Earth is to the sun, heating the atmosphere to the point where it expands and escapes the planet attraction. The star is, however, 40x fainter than the sun, allowing the evaporating atmosphere to form a giant cloud surrounding and trailing the planet, much like a comet. Credit: D. Ehrenreich / V. Bourrier (Université de Genève) / A. Gracia Berná (Universität Bern)

Ευρωπαίοι και αμερικανοί αστρονόμοι, με επικεφαλής τον Ντέιβιντ Έρενράιχ του Αστεροσκοπείου του Πανεπιστημίου της Γενεύης έστρεψαν το Hubble σε απόσταση περίπου 33 ετών φωτός από τη Γη  όπου βρίσκεται ο Gliese 436, ένα άστρο που ανήκει στην κατηγορία των ερυθρών νάνων. Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία ενός πλανήτη σε πολύ κοντινή απόσταση από το άστρο. Ο GJ 436b όπως ονομάστηκε ο εξωπλανήτης βρίσκεται 33 φορές πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι η Γη και 13 φορές πιο κοντά από ό,τι ο Ερμής. Πρόκειται για ένα μεγάλο σε μέγεθος πλανήτη, παρόμοιο με τον Ποσειδώνα, και φυσικά λόγω της απόστασης του από το άστρο του οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτόν είναι πολύ μεγάλες και δεν είναι βέβαια φιλικός στη ζωή.

Η ουρά

Possible interior structure of Gliese 436b, via Wikipedia.

Εκείνο όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι ο GJ 436b δεχόμενος την καυτή ανάσα και πολύ κοντινή ακτινοβολία του μητρικού του άστρου χάνει συνεχώς μόρια υδρογόνου από την ατμόσφαιρά του. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργείται μια τεράστια και… θεαματική ουρά, που εκτείνεται εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω από τον πλανήτη. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ατμόσφαιρα του GJ 436b ήδη έχει μειωθεί κατά 10% σε σχέση με το αρχικό μέγεθός της, καθώς περίπου 1.000 τόνοι αερίων εκτοξεύονται στο διάστημα ανά δευτερόλεπτο. Η σφαιρική «κεφαλή» του νέφους αερίων (κυρίως υδρογόνου) έχει διάμετρο περίπου 3 εκατ. χλμ., ενώ το μήκος της ουράς μπορεί να φθάνει τα 15 εκατ. χλμ.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα βρουν χιλιάδες ακόμη πλανήτες -κομήτες τα επόμενα χρόνια. Μάλιστα δεν αποκλείουν ότι κάποτε η ίδια η Γη μπορεί να είχε και εκείνη ουρά κομήτη, όσο έχανε ένα μέρος από την πλούσια σε υδρογόνο ατμόσφαιρά της. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

«Καμία διαφορά» στα παιδιά που μεγαλώνουν με γκέι γονείς. No evidence that children of same sex couples negatively impacted, study shows

Jean Cocteau, Sans titre (histoire amoureuse), 1926. Η λεπτομερέστερη μέχρι σήμερα επιστημονική ανάλυση δείχνει ότι τα παιδιά αυτά δεν εμφανίζουν διαφορές στη συμπεριφορά ή στην εκπαιδευτική πορεία τους. Scientists agree that children of same-sex parents experience 'no difference' on a range of social and behavioral outcomes compared to children of heterosexual or single parents, a new report concludes.

Οι επιστήμονες συμφωνούν σήμερα ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια «δεν έχουν καμία διαφορά» από τα άλλα, όπως προκύπτει από ανασκόπηση της διαθέσιμης βιβλιογραφίας.

Μεγάλη μετα-ανάλυση πριν την απόφαση του αμερικανικού Ανωτάτου Δικαστηρίου

Jean Cocteau, Homodesiribus. While the US Supreme Court was considering two related cases involving the constitutionality of same-sex marriage, one major question informing that decision was whether scientific research had achieved consensus regarding how children of same-sex couples fare. Determining the extent of consensus has become a key aspect of how social science evidence and testimony is accepted by the courts. Here, we show how a method of analyzing temporal patterns in citation networks can be used to assess the state of social scientific literature as a means to inform just such a question. Patterns of clustering within these citation networks reveal whether and when consensus arises within a scientific field. We find that the literature on outcomes for children of same-sex parents is marked by scientific consensus that they experience “no differences” compared to children from other parental configurations.

Η μελέτη, μια μετα-ανάλυση 19.000 μελετών που δημοσιεύτηκαν από το 1977 έως το 2013, έρχεται λίγες μέρες πριν από την απόφαση του αμερικανικού Ανωτάτου Δικαστηρίου στο τέλος του μήνα για τη νομιμότητα του γκέι γάμου -ένα θέμα που ακόμα διχάζει τις αμερικανικές πολιτείες.

Η νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Social Science Research», επιχειρεί να παραθέσει τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία στη νομική διαμάχη. 

Η θέση ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με γκέι γονείς δεν υστερούν σε τίποτα «έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας [των επιστημόνων]» δήλωσε στο Reuters ο Ράιαν Λάιτ, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον.

Πράγματι, έκθεση του Αμερικανικού Συλλόγου Παιδιατρικής το 2013 ανέφερε ότι η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλόφιλων θα ήταν προς το συμφέρον των παιδιών, αφού η ανατροφή από ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει επίπτωση στην ψυχοσύνθεση και την κοινωνικοποίηση.

Ομόφωνη επιστημονική απόφαση

Scientists agree that children raised by same-sex couples are no worse off than children raised by parents of the opposite sex.

Όπως ανέφερε ο Λάιτ, η νέα ανάλυση εντόπισε διαφωνίες μεταξύ των επιστημόνων τη δεκαετία του 1980, οι οποίες όμως υποχώρησαν τη δεκαετία του 1990. Μέχρι το 2000, η επιστημονική κοινότητα είχε καταλήξει στην ομόφωνη άποψη ότι η ανατροφή από ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει ψυχολογικές, συμπεριφορικές ή εκπαιδευτικές επιπτώσεις στα παιδιά.

Ο Λάιτ, ο οποίος συνέταξε τη μελέτη μαζί με τον Τζίμι Άνταμς του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Ντένβερ, δήλωσε ότι η έρευνα είναι η «λεπτομερέστερη ανάλυση του είδους της».

Ο ίδιος θεωρεί απίθανο να επηρεάσει η μελέτη την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αν και ελπίζει ότι τα ευρήματα θα καθοδηγήσουν μελλοντικές υποθέσεις. «Ελπίζω ότι ο γκέι γάμος θα κερδίσει την αποδοχή των δικαστηρίων και του κοινού γενικά» είπε.

Πηγή: Jimi Adams, Ryan Light. Scientific Consensus, the Law, and Same Sex Parenting Outcomes. Social Science Research, 2015; DOI:10.1016/j.ssresearch.2015.06.008

Προφυλακτικό «φωνάζει» τα αφροδίσια νοσήματα. British students just invented a condom that changes colour if it detects an STI

Τα προφυλακτικά αποκτούν «νοημοσύνη» και η προφύλαξη νέα έννοια... Students have designed a condom concept that changes colour when in the presence of bacteria or viruses that cause common sexually transmitted infections. Molecules in the rubber would glow different colours depending on the disease being detected. Pictured is an example of what the condom might look like.

Ένα «έξυπνο» προφυλακτικό ικανό να αλλάζει χρώμα όταν έρχεται σε επαφή με σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), προειδοποιώντας έτσι για την ύπαρξή τους ανέπτυξε μια ομάδα μαθητών από τη Βρετανία.

Το S.T.EYE, όπως ονομάζεται, είναι εξοπλισμένο με έναν ενσωματωμένο δείκτη ο οποίος ανιχνεύει νόσους όπως τα χλαμύδια και η σύφιλη, με αποτέλεσμα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με το παθογόνο που εντοπίζεται κάθε φορά.

Μαθητική καινοτομία για ένα υγιέστερο μέλλον

Αναπτύχθηκε από τρεις έφηβους και προειδοποιεί για χλαμύδια και σύφιλη, αλλάζοντας χρώμα. Students Musaz Nawaz, Daanyaal Ali and Chirag Shah (shown left to right) came up with the S.T.EYE condoms as a way to tackle soaring STI rates around the world by providing a visual warning of risk of infection.

Συγκεκριμένα, οι μαθητές Ντάνιαλ Αλί, 14 ετών, Μουάζ Ναουάζ, 13 ετών και Σιράγκ Σα, 14 ετών, από την Ακαδημία Άιζακ Νιούτον, στο Έσεξ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα χρήσιμο «εργαλείο» το οποίο «καθιστά την ανίχνευση επικίνδυνων ΣΜΝ ασφαλέστερη από κάθε άλλη φορά», χωρίς την ανάγκη για επεμβατικές εξετάσεις.

Η επαναστατική ιδέα των ευρηματικών μαθητών μάλιστα, απέσπασε το βραβείο εφηβικής καινοτομίας TeenTech, ως η καλύτερη καινοτομία υγείας.

«Δημιουργήσαμε το S.T.EYE, με στόχο έναν νέο τρόπο ανίχνευσης ΣΜΝ ώστε να συνεισφέρουμε στο μέλλον της επόμενης γενιάς» δήλωσε ο Αλί. «Σκοπός μας ήταν να προσφέρουμε στους χρήστες έναν ασφαλή τρόπο εντοπισμού αφροδίσιων νοσημάτων, μέσα από την ιδιωτικότητα του ίδιου τους του σπιτιού. Θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι που να προσφέρει γαλήνη στους χρήστες και παράλληλα να ενισχύει την υπευθυνότητά τους περισσότερο από κάθε άλλη φορά».

Το «έξυπνο» προφυλακτικό διαθέτει στο υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο μόρια τα οποία προσδένονται σε συγκεκριμένα βακτήρια και ιούς. Τα μόρια αυτά, κάνουν στη συνέχεια το προφυλακτικό να… λάμπει, φθορίζοντας σε διάφορα χρώματα και σε χαμηλό φωτισμό, ανάλογα με τις παθογόνες ουσίες που έχουν ανιχνευθεί. Για παράδειγμα, όταν το S.T.EYE εντοπίζει χλαμύδια θα… πρασινίζει, στην ύπαρξη έρπητα γεννητικών οργάνων θα κιτρινίζει, στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) θα γίνεται μοβ, ενώ όταν εντοπίζει σύφιλη θα παίρνει μπλε χρώμα.

Ο ουρανός βάφτηκε κόκκινος. Stunning red aurora created by massive solar storm

Οι αστροναύτες είδαν την ατμόσφαιρα της Γης να κοκκινίζει. NASA astronaut Scott Kelly sees red aurora from the International Space Station on June 22, 2015. IMAGE: SCOTT KELLY/NASA

Ένα ακόμη εντυπωσιακό φαινόμενο κατέγραψαν με τις φωτογραφικές κάμερές τους οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Η έντονη δραστηριότητα που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα ο Ήλιος είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν αλλεπάλληλες εκλάμψεις. Αυτές οι εκλάμψεις δημιουργούν τις λεγόμενες ηλιακές καταιγίδες οι οποίες εκτοξεύουν στο Διάστημα γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων.

Iceland aurora. IMAGE: © ARCTIC-IMAGES/CORBIS

Όταν αυτά τα σωματίδια φτάνουν στη Γη προκαλούν το φαινόμενο του σέλαος ενώ ταυτόχρονα προκαλούν προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα. 

Εντυπωσιακό φαινόμενο κατέγραψαν οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Astronaut Scott Kelly tweets amazing picture of red northern lights on June 22, 2015. IMAGE: SCOTT KELLY/NASA

Η έντονη δραστηριότητα του μητρικού μας άστρου των τελευταίων ημερών είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν πολλές καταιγίδες, τρεις εκ των οποίων «ταξίδεψαν» μέχρι τη Γη και λίγο πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας ενώθηκαν με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα σπάνιο σέλας που είχε έντονο ερυθρό χρώμα. 

Εικόνες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που λήφθηκαν στο χρονικό διάστημα Ιανουαρίου – Μαΐου 2015 (Expeditions 42-43).

Το φαινόμενο συνεχίζεται και, σύμφωνα με τους ειδικούς,  θα είναι ορατό το βράδυ της Τετάρτης σε πολλούς ευρωπαϊκούς ουρανούς αλλά και στις συνοριακές περιοχές ΗΠΑ-Καναδά.

Κοσμικό ουράνιο τόξο. X-Ray Echoes Pinpointing Distant Neutron Star

Οι ακτίνες Χ του πάλσαρ Circinus X-1 δημιούργησαν τους εικονιζόμενους εντυπωσιακούς δακτυλίους. Πίσω από τους δακτυλίους διακρίνεται το πάλσαρ. A light echo in X-rays detected by NASA’s Chandra X-ray Observatory has provided a rare opportunity to precisely measure the distance to an object on the other side of the Milky Way galaxy. The rings exceed the field-of-view of Chandra’s detectors, resulting in a partial image of X-ray data. Credit: X-ray: NASA/CXC/Univ. of Wisconsin-Madison/S.Heinz et al; Optical: DSS

Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν ένα σπάνιο και ιδιαίτερα εντυπωσιακό όσο και χρήσιμο κοσμικό φαινόμενο το οποίο οι ειδικοί ονομάζουν «κοσμικό ουράνιο τόξο».

Τα πάλσαρ

Astronomers have found that the neutron star in Circinus X-1 is less than 4,600 years old, making it much younger than any other X-ray binary known in the Milky Way. Image credit: University of Wisconsin-Madison / S.Heinz et al.

Ένα από τα αποτελέσματα μιας έκρηξης σουπερνόβα είναι ο σχηματισμός σωμάτων υψηλής πυκνότητας τα οποία ονομάστηκαν άστρα νετρονίου ή «πάλσαρ». Ολα τα πάλσαρ εκπέμπουν δέσμες ακτινοβολίας από τους πόλους τους και καθώς περιστρέφονται, γίνονται ορατά από τη Γη ως περιοδικές, σύντομες λάμψεις. Τα πάλσαρ εκπέμπουν την ακτινοβολία (είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ) με σταθερό ρυθμό. Ορισμένοι μάλιστα τα περιγράφουν ως «κοσμικούς ραδιοφάρους». 

Το φαινόμενο

This composite image shows the X-ray binary Circinus X-1. Image credit: X-ray – NASA / CXC / University of Wisconsin-Madison / S.Heinz et al; optical – DSS; radio – CSIRO / ATNF / ATCA.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν έστρεψαν τα τηλεσκόπια σε μια περιοχή του γαλαξία σε απόσταση 30.700 ετών φωτός από εμάς. Εκεί βρίσκεται ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα γιγάντιο άστρο γύρω από το οποίο βρίσκεται σε τροχιά το πάλσαρ Circinus X-1. Το πάλσαρ περιβάλλουν πυκνά νέφη διαστρικών αερίων και σκόνης. Η παρουσία νεφών κοσμικής ύλης κοντά σε πάλσαρ παράγουν διάφορα φαινόμενα εξαιτίας της δραστηριότητας των άστρων νετρονίου. Οι ακτίνες Χ που εκπέμπονται από ένα πάλσαρ πέφτοντας πάνω σε τέτοια νέφη παράγουν εντυπωσιακούς δακτυλίους.

Ακτίνες Χ ενός πάλσαρ πέφτουν πάνω σε νεφελώματα δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. This artist's illustration shows in detail how the ringed structure seen by Chandra is produced. Each ring is caused by X-rays from the Circinus X-1 flare bouncing off of different dust clouds. If the cloud is closer to us, the ring appears to be larger. The result, as seen by Chandra, is a set of concentric rings with different apparent sizes depending on the distance of the intervening cloud from us. The physical sizes of the rings, using the labels given the illustration, are 41 light years (ring a), 49 light years (ring b), 55 light years (ring c), and 52 light years (ring d).

Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Circinus X-1. Οι ακτίνες Χ του πάλσαρ πέφτοντας πάνω στα νέφη δημιούργησαν τους δακτυλίους μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δημιούργησαν τους μεγαλύτερους και πιο λαμπρούς δακτυλίους αυτού του είδους. Οι δακτύλιοι αυτοί επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν με ακρίβεια την απόσταση του Circinus X-1 από τη Γη. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

Ένα τριπλό μισοφέγγαρο στον Κρόνο. Triple crescent moons grace the Saturn sky

Ο Τιτάνας, η Ρέα και ο Μίμας δημιουργούν ένα πληθωρικό «ουρανό» στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Saturn has over 50 named moons. NASA's Cassini spacecraft caught three of them together, decorating space with a trio of crescents. The moons on display are Titan, Rhea and Mimas. At 3,200 miles across, Titan is the ringed planet's largest moon. Rhea comes in second at 949 miles across and Mimas is a dainty object at just 246 miles across. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Ο ουρανός μπορεί να γίνει πληθωρικός από τα δεκάδες φεγγάρια που γυροφέρνουν τον Κρόνο. Η αποστολή Cassini της NASA, η οποία εξερευνά το σύστημα του Κρόνου από το 2004, απαθανάτισε ένα τριπλό μισοφέγγαρο που σχηματίζουν ο Τιτάνας (δεξιά), η Ρέα (πάνω) και Μίμας (κάτω).

Το σύστημα του Κρόνου

Τιτάν, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Head of a Titan, possibly by Damophon. National Archeaological Museum of Athens.

Από τους 150 γνωστούς δορυφόρους του Κρόνου, μόνο οι 53 είναι αρκετά μεγάλοι για να αποκτήσουν επίσημα ονόματα, κυρίως ονόματα από τους Τιτάνες της ελληνικής μυθολογίας. Ο Τιτάνας, μακράν ο μεγαλύτερος δορυφόρος με διάμετρο 5.150 χιλιόμετρα, έχει τριπλάσιο όγκο σε σχέση με τη Σελήνη. Στην παραπάνω εικόνα, το περίγραμμά του εμφανίζεται θολό λόγω της πυκνής, πορτοκαλί ατμόσφαιρας που κρύβει την επιφάνεια.

This view shows a close up of toward the south polar region of Saturn's largest moon, Titan, and show a depression within the moon's orange and blue haze layers near the south pole. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Το ραντάρ του Cassini διαπέρασε για πρώτη φορά το αέρινο πέπλο και αποκάλυψε ένα παγωμένο τοπίο που θυμίζει τη Γη, γεμάτο λίμνες και αμμόλοφους. Αντί για νερό, όμως, οι λίμνες του Τιτάνα περιέχουν υγροποιημένο μεθάνιο, το οποίο εξατμίζεται και ξαναπέφτει στο έδαφος σαν βροχή.

Surface features on Rhea - mostly impact craters in this image - are thrown into sharp relief thanks to long shadows. Viewing this terrain near the day/night terminator makes it easier to appreciate just how violent Rhea's geological history has been. The craters on Rhea (949 miles, or 1,527 kilometers across) are the result of 4.6 billion years of bombardment by small bodies. With very little erosion, the scars and craters remain unless they are overwritten by other, newer impacts. This view looks toward the anti-Saturn hemisphere of Rhea. North on Rhea is up and rotated 11 degrees to the right. The image was taken in visible light with the Cassini spacecraft narrow-angle camera on Feb. 10, 2015. The view was acquired at a distance of approximately 47,000 miles (76,000 kilometers) from Rhea. Image scale is 1,500 feet (460 meters) per pixel. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Η Ρέα, το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, έχει πιο ανώμαλη επιφάνεια λόγω των πολυάριθμων κρατήρων που καλύπτουν την παγωμένη επιφάνεια.

Ο Μίμας είναι ένας φυσικός δορυφόρος του πλανήτη Κρόνου. Πήρε το όνομά του από τον γίγαντα Μίμα, γιο της Γαίας σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία. Although we are used to seeing Saturn's moons lit directly by the Sun, sometimes we can catch them illuminated by "Saturnshine." Here, we see Mimas (upper right) lit by light reflected off of Saturn. With each reflection, the intensity of the illumination is decreased significantly. To better illustrate the effect of Saturnshine, in this image Mimas (246 miles, 396 kilometers across), has had its brightness enhanced by a factor of 2.5 relative to the rings. This view looks toward the trailing hemisphere of Mimas. North on Mimas is up and rotated 8 degrees to the right. The image was taken in visible light with the Cassini spacecraft narrow-angle camera on Feb. 16, 2015. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Εξίσου σκληρό, λόγω της δικιάς του βίαιης ιστορίας, είναι το πρόσωπο του μικρού Μίμα, με διάμετρο μόλις 396 χιλιόμετρα. Κάτω από το κάλυμμα πάγου του Μίμα ίσως κρύβεται ένας υπόγειος ωκεανός, όπως συμβαίνει πιθανότατα και στον Εγκέλαδο, έναν μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου που δεν αποκλείεται μάλιστα να φιλοξενεί ζωή. Η εικόνα ελήφθη στο ορατό τμήμα του φάσματος στις 25 Μαρτίου.