Βύρων Λεοντάρης, Αποχρωματισμοί

Félix Vallotton, Coucher de soleil à Villerville, To lay down sun with Villerville, 1917, huile sur toile, 55,5x97 cm.

Το δείλι σέρνεται κι αλλάζει πάλι δέρμα

Μες τις ψυχές μας, απαρνιέται όλα ξανά

τα χρώματά του – κι απομένουμε στεγνά

τοπία χωρίς αρχή και χωρίς τέρμα.

Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι

χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί

για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί

κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι.

Στα λόγια σπάταλοι, φιλάργυροι όμως στο αίμα

κάναμε χάος το τοσοδά μας το μυαλό

-ο φόβος είναι θερμοκήπιο καλό,

ανθίζει σ’ όλες του τις ποικιλίες το ψέμα.

Ακούς και δεν γνωρίζεις τ’ όνομά σου,

κρυώνει η μοίρα που παλιά σου ‘χε δοθεί

-σε ποιές λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί;

Μέγα κακό είναι ν’ αρνηθείς τ’ ανάστημά σου.

Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους

του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή.

Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,

υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;

Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως

μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή

-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,

άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….'

André Masson, Le Cimetière, 1924.

(από την «Ομίχλη του μεσημεριού», 1959)

Ο Βύρων Λεοντάρης (Νιγρίτα Σερρών, 1932 – Αθήνα, 7 Αυγούστου 2014) γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και το 1939 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αδελφός του κριτικού Μανόλη Λαμπρίδη, του ποιητή Ανδρέα Λεοντάρη, σύζυγος της ποιήτριας Ζέφης Δαράκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης κριτικά δοκίμια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή "Γενική Αίσθηση". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Κριτική", "Εφημερίδα των Ποιητών", "Επιθεώρηση Τέχνης", κ.ά., μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού "Σημειώσεις". Το ποιητικό του έργο τοποθετείται στο χώρο της δεύτερης μεταπολεμικής ελληνικής ποιητικής γενιάς. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά.

Ο «κατοικίδιος» δεινόσαυρος. Laquintasaura venezuelae: New Herbivorous Dinosaur Discovered in Venezuela

Ο Laquintasaura Venezuela είχε μέγεθος μικρού σκύλου και ζούσε σε μικρές ομάδες. An artist's impression of the dinosaur Laquintasaura venezuelae. Paleontologists from Switzerland and the United Kingdom have discovered a new genus and species of plant-eating dinosaur that lived in what is now Venezuela during the earliest Jurassic, about 200 million years ago. Image credit: Mark Witton.

Ένα ακόμη άγνωστο μέχρι σήμερα είδος δεινοσαύρου ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι και όπως φαίνεται πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική ανακάλυψη. Πρόκειται για ένα μικρό είδος δεινοσαύρου με μέγεθος όσο περίπου ένας μικρός σκύλος και είχε ξεχωριστά ανατομικά χαρακτηριστικά.

Η γεωγραφία

A new type of dinosaur, named Laquintasaura venezuelae, has been identified by scientists from the Natural History Museum and the University of Zürich. It was a bird-hipped creature the size of a turkey that lived in herds in South America. Laquintasaura walked on two hind-legs and was about the size of a small dog, measuring one metre in length and 25 centimetres at the hip. The discovery of the remains of at least four Laquintasaura in Venezuela showed that dinosaurs bounced back quickly after the Triassic species wipeout, according to report authors at the Natural History Museum in London.

Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πολ Μπάρετ, παλαιοντολόγο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Τα απολιθώματα του δεινόσαυρου εντοπίσθηκαν στη Βενεζουέλα γεγονός επίσης σημαντικό αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται νέο είδος δεινοσαύρου στις βορειότερες περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Μέχρι σήμερα δεινόσαυροι ανακαλύπτονται είτε σε περιοχές της Βορείου Αμερικής είτε στις νοτιότερες περιοχές της ηπείρου κυρίως σε Αργεντινή και Χιλή.

Πολύ σημαντικό εύρημα

Laquintasaura venezuelae fossils. Image credit: Paul M. Barrett et al.

Όσον αφορά το νέο είδος που ονομάστηκε Laquintasaura Venezuela ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές που το εντόπισαν ένας μικρός δεινόσαυρους που ζούσε πριν από 200 εκ. έτη, δηλαδή ανήκε στην πρώτη γενιά δεινοσαύρων που εμφανίστηκαν στη Γη μετά τη μαζική εξόντωση ειδών στα τέλη της Τριασικής Περιόδου. Ο L.venezuela δεν ξεπερνούσε σε μήκος το ένα μέτρο και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι η ανατομία του. Διέθετε ισχία παρόμοια με αυτά των πτηνών. Η παλαιοντολογική έρευνα έχει εντοπίσει ελάχιστα είδη δεινοσαύρων με αυτό το ιδιαίτερο ανατομικό χαρακτηριστικό και η ανακάλυψη του L.venezuela αναμένεται να προσφέρει πολλά νέα δεδομένα τόσο για τους δεινοσαύρους με αυτό το ανατομικό χαρακτηριστικό όσο και γενικότερα.

«Η καταγωγή και γενικότερα η ιστορία των δεινοσαύρων με ισχία παρόμοιων με εκείνων των πτηνών έχει πολλά σκοτεινά σημεία αφού δεν υπάρχουν πολλά σχετικά ευρήματα. Αυτό το αρχαίο είδος θα φωτίσει την εξέλιξη αυτής της κατηγορίας δεινοσαύρων. Επίσης το γεγονός ότι ο L.venezuela ζούσε αμέσως μετά τη μαζική εξόντωση ειδών δείχνει ότι οι δεινόσαυροι επανέκαμψαν πολύ γρήγορα και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των δεινοσαύρων γενικότερα» αναφέρει ο Μπάρετ.

Ομαδική ζωή

Strange teeth indicate herbivorous habit. Picture Credit: Barrett et al, Proceedings of the Royal Society B.

Ο L.venezuela ήταν ένα κοινωνικό είδος δεινοσαύρων με τα μέλη του να ζουν σε μικρές ομάδες. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ήταν φυτοφάγος και τρεφόταν κυρίως με φτέρες αλλά κάποια χαρακτηριστικά σε ορισμένα δόντια του υποδεικνύουν ότι ίσως να τρεφόταν και με έντομα ή κάποια μικρά θηράματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Society B».

“Η θεωρία των πάντων”, μια ταινία για τον Stephen Hawking. “Theory of Everything:” a Movie about Stephen Hawking

Ο Stephen Hawking (Eddie Redmayne) και η γυναίκα του Jane Wilde (Felicity Jones), σε μια σκηνή της ταινίας. Still of Felicity Jones and Eddie Redmayne in ‘The Theory of Everything.’ Via IMBd and Focus Features. Who says science and love (and science and the arts) don’t go together? A new movie set to premiere in November 2014 will feature the life story of physicist Stephen Hawking and focuses on his relationship with Jane Wilde, the art student he fell in love with while studying at Cambridge in the 1960s. “The Theory of Everything” also depicts Hawking’s genuius amid the diagnosis of a fatal illness at age 21 and how he has survived. See the full cast and info at IMBd.

From left: Stephen Hawking and his second wife, Elaine Mason; and his first wife, Jane. (Photo: Getty)

Eddie Redmayne, left, is set to play Stephen Hawking (Photo: Getty Images/AP Photo - circa 1986)

“Η θεωρία των πάντων” είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας που περιγράφει την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής μας, του Stephen Hawking. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει το Νοέμβριο του 2014.

In character: Eddie Redmayne as Stephen Hawking filming the new movie Theory Of Everything.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:

The Theory of Everything is the story of the most brilliant and celebrated physicist of our time, Stephen Hawking, and Jane Wilde the arts student he fell in love with whilst studying at Cambridge in the 1960s. Little was expected from Stephen Hawking, a bright but shiftless student of cosmology, given just two years to live following the diagnosis of a fatal illness at 21 years of age. He became galvanized, however, by the love of fellow Cambridge student, Jane Wilde, and he went on to be called the successor to Einstein, as well as a husband and father to their three children. Over the course of their marriage as Stephen’s body collapsed and his academic renown soared, fault lines were exposed that tested the lineaments of their relationship and dramatically altered the course of both of their lives.

Η εξίσωση της ευτυχίας. A Mathematical Equation to Predict Happiness

Agnolo Bronzino, Allegory of Happiness, 1564, Galleria degli Uffizi, Florence, Italy. It has long been known that happiness depends on many different life circumstances. Now scientists have developed a mathematical equation that can predict momentary delight. They found that participants were happiest when they performed better than expected during a risk-reward task. Brain scans also revealed that happiness scores correlated with areas known to be important for well-being. The team says the equation, published in PNAS Journal, could be used to look at mood disorders and happiness on a mass scale. 

Ερευνητές του πανεπιστημίου UCL του Ηνωμένου Βασιλείου ισχυρίζονται πως εξήγαγαν τη μαθηματική εξίσωση της ευτυχίας, ή τουλάχιστον της ευτυχίας των 18.000 ανθρώπων από όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετείχαν στη διαδραστική τους μελέτη.

H έρευνα που δημοσιεύει το επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, πραγματεύεται τη συσχέτιση που υπάρχει μεταξύ της ευτυχίας και της ανταμοιβής, όπως επίσης και τις νευρολογικές διαδικασίες που οδηγούν σε συναισθήματα όπως αυτό της ευτυχίας.

Το νέο στοιχείο που εισήγαγαν στη μελέτη οι ερευνητές είναι η λεπτομερής καταγραφή της κάθε στιγμής κατά την οποία οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις όπως επίσης και τον αντίκτυπο των αποφάσεων αυτών.

Το μέγεθος της ευτυχίας (ως συνάρτηση του χρόνου !) εξαρτάται από τα μεγέθη CRs (Certain Rewards) , ΕVs (Expected Values) και PREs (Reward Prediction Errors) (www.pnas.org).

Τη διαδικασία αυτή περιγράφει η νέα μαθηματική εξίσωση, η οποία υπολογίζει πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι βάσει των πιο πρόσφατων γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή τους.

Έχοντας μετρήσει το επίπεδο της ευτυχίας, οι ερευνητές προχώρησαν στην ανάλυση των μετέπειτα αποφάσεων που λαμβάνει κανείς, έχοντας ως κριτήριο πιθανές απολαβές που μπορεί κάποιος να έχει.

Το ενδιαφέρον εύρημα είναι πως όταν ο σκοπός είναι η συσσώρευση πλούτου το επίπεδο της ευτυχίας παραμένει χαμηλό, ενώ αντίθετα άλλου είδους μη χρηματικές ανταμοιβές και επιβραβεύσεις σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας.

Tintoretto, Allegory of Happiness, c.1564, Scuola Grande di San Rocco. Researchers investigated the relationship between happiness and reward, and the neural processes that lead to feelings that are central to our conscious experience, such as happiness.

Για τη μελέτη κλήθηκαν αρχικά 26 άτομα, στα οποία υποβλήθηκε επανειλημμένα το ερώτημα “πόσο ευτυχισμένοι είστε τώρα;”, έπειτα από μία σειρά επιλογών τους που οδηγούσαν σε κέρδος ή απώλεια χρημάτων.

Ταυτόχρονα υποβάλλονταν σε μαγνητική τομογραφία προκειμένου να παρατηρηθεί η λειτουργία του εγκεφάλου τους κατά τη λήψη αποφάσεων. Με τον τρόπο αυτό οι επιστήμονες παρήγαγαν το υπολογιστικό τους μοντέλο, κομμάτι του οποίου ήταν και η διαφημιζόμενη “εξίσωση της ευτυχίας”.

Μέρος της εφαρμογής «To πείραμα του Μεγάλου Μυαλού». As part of the Great Brain Experiment smartphone app, users are periodically asked how happy they feel. The happiness of over 18,000 people worldwide has been predicted by a mathematical equation, with results showing that moment-to-moment happiness reflects not just how well things are going, but whether things are going better than expected. Credit: Robb Rutledge, UCL

Η εφαρμογή που ονομάστηκε “The Great Brain Experiment” στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία καθώς συνολικά 18.420 χρήστες συμμετείχαν στο παιχνίδι. Με βάση τα αποτελέσματα από το πείραμα αυτό, επαληθεύτηκε με πολύ μεγάλη ακρίβεια η εγκυρότητα της εξίσωσης της ευτυχίας σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ποσοτικοποίηση μεγεθών όπως η ευτυχία μπορεί να έχει ιατρικές εφαρμογές βοηθώντας στην κατανόηση ψυχολογικών διαταραχών αλλά και να βοηθήσει γενικότερα στην καλυτέρευση των συνθηκών ζωής.

Η αξιολόγηση, η επιτήρηση και η… τιμωρία. The evaluation, monitoring and... punishment

Jan Matejko, Stanczyk, 1862. The jester is depicted as the only person at a royal ball who is troubled by the news that the Russians have captured Smolensk. This event happened in 1514. Το κάλεσμα του υπουργείου Παιδείας για αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης μέσα στο κατακαλόκαιρο στόχο έχει τη νομιμοποίηση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών της σχολικής τάξης, η οποία θα συμπληρώνει ένα σύνολο κυβερνητικών μέτρων που δεν προωθούν την αναβάθμιση της παιδείας.

Με αιφνιδιαστικό έγγραφο του υπουργού Παιδείας Ανδρέα Λοβέρδου, που στάλθηκε σε όλα τα στελέχη εκπαίδευσης, δίνεται εντολή μέχρι τις 31 Αυγούστου να έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των στελεχών εκπαίδευσης (στελέχη εκπαίδευσης εξωτερικού, προϊστάμενοι Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης, σχολικοί σύμβουλοι, διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης).

Στη συνέχεια του εγγράφου ορίζεται ότι θα ακολουθήσει από τον Σεπτέμβριο του 2014 η αξιολόγηση των διευθυντών των σχολείων αρχικά και στη συνέχεια των εκπαιδευτικών, κατά προτεραιότητα όσων καταθέσουν σχετικό αίτημα.

Το τίμημα

Είναι φανερό ότι το κάλεσμα για αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης μέσα στο κατακαλόκαιρο δεν είναι παρά το τίμημα που πρέπει να «πληρώσει» το υπουργείο Παιδείας για να νομιμοποιήσει το επόμενο βήμα, που είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της σχολικής τάξης. Έτσι και αλλιώς, η αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης έχει μικρή σημασία, καθώς η επιλογή τους ήταν καθαρά πολιτική επιλογή.

Στο πλαίσιο αυτό η αξιολόγησή τους αφενός θα έχει το στοιχείο του «μοιράσματος» της τράπουλας των στελεχών ανάμεσα στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, αφετέρου θα χρησιμοποιηθεί ως έξωθεν καλή μαρτυρία του τύπου «η αξιολόγηση αρχίζει από την κεφαλή», όπως είπε με στόμφο παράγοντας του υπουργείου Παιδείας.

Άρα, διώχνοντας την επικοινωνιακή σκόνη, μπορεί εύκολα κανείς να καταλάβει ότι η αξιολόγηση έχει αποκλειστικό στόχο τους εκπαιδευτικούς της τάξης. Παράλληλα, σε μια δύσκολη περίοδο για τους επιτελείς του υπουργείου Παιδείας, θα «κυματίζει» το μήνυμα ότι επιτέλους μπαίνει τάξη στην εκπαίδευση. Η «κοινή γνώμη» πρέπει να τραφεί με αυταπάτες για να αλληθωρίσει.

Γιατί, βέβαια, εδώ και πολλά χρόνια, χέρι χέρι με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας οι μόνιμοι προσηλυτιστές της κοινής γνώμης -δημοσιογράφοι, τεχνοκράτες και «ειδικοί»- εγχαράσσουν στον «σκληρό δίσκο» της κοινής γνώμης, ως αυτονόητο, ότι «η κακοδαιμονία του ελληνικού σχολείου είναι αποτέλεσμα της έλλειψης αξιολόγησης-ελέγχου των εκπαιδευτικών».

Το έδαφος, βεβαίως, είναι εύφορο για την υποδοχή του «αυτονόητου», κοντολογίς για την άκριτη υιοθέτηση, ως φυσικής και εύλογης, της απαίτησης «να ξεκαθαρίσει επιτέλους το εκπαιδευτικό τοπίο από την κόπρο του Αυγείου».

Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των γονέων που αναγκάζονται να «τραυματίζουν» τους οικογενειακούς τους προϋπολογισμούς πληρώνοντας ακριβά -σε καθεστώς «δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης»- το κόστος του εισιτηρίου για την πολυπόθητη είσοδο των παιδιών τους στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την κάθετη πτώση της αποδοτικότητας της «επένδυσης», πριμοδοτεί την οικοδόμηση πεποιθήσεων, σύμφωνα με τις οποίες, αν ένας μαθητής δεν μαθαίνει γράμματα στο σχολείο ή αναγκάζεται να πληρώνει φροντιστήριο ή το απολυτήριό του δεν του εξασφαλίζει μια θέση στην αγορά εργασίας, για όλα αυτά και για άλλα πολλά ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, ο οποίος είναι «αναποτελεσματικός ή άπειρος ή τεμπέλης ή ανίκανος» τόσο όσο και ένας υδραυλικός που δεν μπορεί να επισκευάσει μια βρύση ή ένας γιατρός που δεν είναι ικανός να θεραπεύσει μια γρίπη!

Οφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: Η αξιολόγηση δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό μέτρο που κάποια στιγμή θα «έρθει» και θα «μάθουμε να ζούμε με αυτή», όπως και με τόσα άλλα. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα στην εκπαίδευση.

Το «πέρασμα» και η «επιβολή» της -μέσω ζαχαρωμένων διακηρύξεων- θα αλλάξει δραματικά τόσο τον χάρτη των συσχετισμών στο σχολείο όσο και την καθημερινή εργασία του εκπαιδευτικού, σε όλες της τις πτυχές: από την εργασιακή του σχέση με την εκπαίδευση (μονιμότητα) μέχρι το κλίμα που θα βιώνει καθημερινά στο σχολείο και τις σχέσεις με τους συναδέλφους του. Θα χειραγωγήσει τον εκπαιδευτικό, θα μετακυλίσει πάνω του όλη την ευθύνη για τη λειτουργία του σχολείου, θα νομιμοποιήσει τα σχέδια για απολύσεις.

Εύστοχο και το πικρό «ερώτημα» πολλών εκπαιδευτικών: Είναι δυνατόν η πολιτική που έχει φτωχύνει τη δημόσια εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό και έχει κλείσει το μέλλον στα υπόγεια να έχει αγαθές προθέσεις;

Τα κριτήρια

Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό, διδάκτορα Παιδαγωγικής, Κώστα Διαμαντή, είναι χαρακτηριστικό ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της σχολικής τάξης σε καθεμία από τις πολλές κατηγορίες και υποκατηγορίες αποτυπώνεται σε τετράβαθμη περιγραφική κλίμακα αξιολόγησης, η οποία ταυτόχρονα αντιστοιχεί σε εκατοντάβαθμη κλίμακα, με την εξής κατηγοριοποίηση: α) «ελλιπής» (0-30 βαθμοί), β) «επαρκής» (31-60 βαθμοί), γ) «πολύ καλός» (61-80 βαθμοί) και δ) «εξαιρετικός» (81-100 βαθμοί).

Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο πανεπιστημιακός Χάρης Αθανασιάδης, ο αριθμός των αξιολογικών κριτηρίων αυξάνεται και η αυστηρότητα της διαδικασίας εντείνεται καθώς κατερχόμαστε από την κορυφή στη βάση της πυραμίδας, πράγμα που είναι πρωτοφανές αλλά συμβατό με τον πειθαρχικό έλεγχο που θέλει να επιβάλει το Π.Δ.

Ένα παράδειγμα: Η περιγραφή των κριτηρίων και των διαδικασιών της αξιολόγησης των σχολικών συμβούλων καλύπτει 5 σελίδες, των εκπαιδευτικών της σχολικής τάξης 20 σελίδες.

Πώς μπορεί να χωρέσει η διδασκαλία στον κατάλογο των κατηγοριών και των κριτηρίων αξιολόγησης, αναρωτιέται ο πανεπιστημιακός Γιώργος Μαυρογιώργος; Ποιος είναι αυτός ο αξιολογητής που θα βάλει βαθμό από το 0 έως το 100 σε μια ρευστή και εξελισσόμενη παιδαγωγική σχέση που μπορεί ακόμη και να «καταργεί» ή να «σκοτώνει» την αυθεντία του δασκάλου; Αν «η διδασκαλία είναι αϋπνία… δημιουργική αϋπνία» (George Steiner), ποια «Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας» μπορεί «να διαμορφώνει, να οργανώνει, να εξειδικεύει, να τυποποιεί… διαδικασίες αξιολόγησης, κριτήρια και δείκτες…»;

Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό Γιώργο Γρόλλιο, το Προεδρικό Διάταγμα 152 εντάσσεται στην κυβερνητική εκπαιδευτική πολιτική των σαρωτικών περικοπών των λειτουργικών δαπανών και των συγχωνεύσεων των σχολικών μονάδων, των ελάχιστων διορισμών, των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων, της εξάλειψης της επιμόρφωσης και της μετεκπαίδευσης, της ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών μέσω του νέου πειθαρχικού δικαίου και της οικονομικής υποβάθμισής τους, ιδιαίτερα των νέων.

Τα αποτελέσματα

Πολλές μελέτες έχουν δείξει τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτών των πολιτικών για τη μεγάλη πλειονότητα των εκπαιδευτικών: πτώση του ηθικού τους, πρόωρη εγκατάλειψη του επαγγέλματος, αύξηση των ωρών εργασίας, μειώσεις μισθών, απολύσεις, επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, επιδείνωση των συνθηκών εντός των οποίων διεξάγεται η διδασκαλία.

Όσο για τη μεγάλη πλειονότητα των μαθητών, τα αποτελέσματα είναι αναλόγως αρνητικά: αντιμετώπισή τους ως εμπορευμάτων, εμπέδωση των άτυπων διακρίσεων εναντίον των μαθητών με χαμηλές επιδόσεις από τη μεριά των διευθύνσεων για να μη βρεθούν τα σχολεία τους στην κατηγορία των αποτυχημένων που κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται, τυποποίηση και συντηρητικοποίηση των παιδαγωγικών πρακτικών με στόχο την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις των πανεθνικών εξετάσεων, πτώση ή στασιμότητα των μαθητικών επιδόσεων σε μακροχρόνια βάση.

Το Προεδρικό Διάταγμα συμπληρώνει ένα σύνολο κυβερνητικών μέτρων που δεν προωθεί την αναβάθμιση της παιδείας, αλλά την υποβάθμισή της. Η ατομική ιεραρχική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, συνδεόμενη με τη μισθολογική τους εξέλιξη, προσλαμβάνει έναν σαφή τιμωρητικό χαρακτήρα και εάν εφαρμοστεί θα οδηγήσει σε εκπαιδευτικούς πολλών κατηγοριών, με σημαντικό μέρος τους να κινδυνεύει άμεσα με απόλυση.

Η σύνδεση της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών με τις επιδόσεις των μαθητών παραγνωρίζει κρίσιμους παράγοντες που διαμορφώνουν τις τελευταίες σε σημαντικό βαθμό, όπως η κοινωνικοοικονομική – μορφωτική προέλευση των μαθητών. Η κατάταξη των εκπαιδευτικών σε κατηγορίες με βάση μια ολιγόωρη παρακολούθηση της διδασκαλίας τους, η οποία επιχειρεί να συνοψίσει το τριετές έργο τους, κάθε άλλο παρά αξιόπιστη είναι.

Η κατάτμηση αυτού του έργου σε ένα πλήθος συχνά αλληλοεπικαλυπτόμενων και ασαφών κριτηρίων παραγνωρίζει την πολυπλοκότητα, τον ζωντανό και πολλές φορές απρόβλεπτο χαρακτήρα της διδασκαλίας, παρομοιάζοντάς την με μια μηχανιστική διαδικασία και με ένα μετρήσιμο τεχνικό μέγεθος.

Στην έλευση αυτού του «νέου» σχολείου, το οποίο προωθείται με αυταρχικό τρόπο μέσω (και) της ιεραρχικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, ενός σχολείου που έχει στραμμένο το βλέμμα του σε σκοτεινές περιόδους του παρελθόντος, η συναίνεση ή η αδιαφορία των παιδαγωγών μπορεί να αποτελέσει ένα λάθος με ολέθριες συνέπειες.

Του Χρήστου Κάτσικα

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Εξωτικό κοσμικό σώμα. Planet-like object may have spent its youth as hot as a star

Καλλιτεχνική απεικόνιση του σπάνιου καφέ νάνου που εντοπίστηκε και των μεταβολών θερμοκρασίας που βίωσε. Αρχικά ήταν καυτός σαν άστρο και υποχώρησε σταδιακά σε συνθήκες πλανήτη. A four-stage sequence (left to right) showing the possible extreme temperature evolution for WISE J0304-2705. When young the object was as hot as a star, shining with a temperature of at least 2800 degrees C for about 20 million years. After 100 million years or so it had cooled to 1500 degrees C, and by a billion years its temperature was around 1000 degrees C. The final stage is billions of years later, when WISE J0304-2705 had cooled to its current planetary temperature of 100-150 degrees C. Credit: John Pinfield

Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου WISE ένα κοσμικό σώμα με κλιματικό ιστορικό που εντυπωσιάζει.

Σπάνιο είδος

This artist's conception illustrates what a "Y dwarf" might look like. Y dwarfs are the coldest star-like bodies known, with temperatures that can be even cooler than the human body. Image credit: NASA/JPL-Caltech

Οι καφέ νάνοι είναι σώματα που οι ειδικοί τα αναφέρουν ως «αποτυχημένα άστρα» και είναι κάτι ανάμεσα σε άστρα και πλανήτες. Οι ερευνητές εντόπισαν στον αστερισμό της Καμίνου ένα υπο-είδος καφέ νάνου, ένα σώμα που ανήκει στη φασματική ομάδα Υ, το οποίο οι επιστήμονες ονομάζουν «Υ νάνο». Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος κοσμικού σώματος αφού έχουν εντοπισθεί μόλις 20 Υ νάνοι μέχρι σήμερα.

Η θερμοκρασία

This artist's conception illustrates what brown dwarfs of different types might look like to a hypothetical interstellar traveler who has flown a spaceship to each one. Astronomers have discovered an extremely cool object that could have a particularly diverse history - although it is now as cool as a planet, it may have spent much of its youth as hot as a star. The current temperature of the object is 100-150 degrees Celsius, intermediate between that of the Earth and Venus. But the object shows evidence of a possible ancient origin, implying that a large change in temperature has taken place. Image credit: NASA/JPL-Caltech

Ο νέος Υ νάνος βρίσκεται σε απόσταση 33-55 εκ. ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε WISE J0304-2705. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το σώμα αυτό έχει βιώσει ακραίες κλιματικές μεταβολές. Την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του στο WISE J0304-2705 αναπτύσσονταν θερμοκρασίες τουλάχιστον 2.800 βαθμών Κελσίου. Η θερμοκρασία αυτή διατηρήθηκε για περίπου 20 εκ. έτη και στη συνέχεια άρχισε σταδιακά να πέφτει.

Όταν πλέον ήταν 120 εκ ετών το WISE J0304-2705 είχε θερμοκρασία 1.500 βαθμών Κελσίου η οποία γρήγορα έπεσε στους χίλιους βαθμούς και διατηρήθηκε σε αυτά τα επίπεδα για περίπου ένα δισ. έτη. Στη συνέχεια η θερμοκρασία του άρχισε να πέφτει και άλλο για να φτάσει στα σημερινά επίπεδα που κυμαίνονται από 100-150 βαθμούς Κελσίου. Η ανακάλυψη του WISE J0304-2705 ρίχνει νέο φως σε αυτή τη σπάνια κατηγορία σωμάτων αλλά προσφέρει και νέα δεδομένα για τις αλλαγές θερμοκρασίας που μπορεί να λαμβάνουν χώρα σε διάφορα κοσμικά σώματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society»

Τα άλογα «μιλάνε» με τα… αυτιά τους. Flexible Ears Help Horses Communicate

Diego Vélasquez, Cheval blanc, 1634. Huile sur Toile, 3,10 x 2,45 m, Madrid, Palais royal. Η κίνηση των αυτιών αποτελεί τρόπο επικοινωνίας αφού μεταφράζεται σε πληροφορίες. New research suggests horses communicate through facial expressions such as moving the eyes and ears. The findings, reported in the Cell Press journal Current Biology on August 4, suggest animals communicate in more ways than humans give them credit for.

Ερευνητική ομάδα στη Βρετανία μελετά εδώ και καιρό τη συμπεριφορά των ζώων προσπαθώντας να συλλέξει στοιχεία για την εξέλιξη της κοινωνικότητας τους αλλά και των μηχανισμών επικοινωνίας τους. Οι ερευνητές έκαναν μια αναπάντεχη ανακάλυψη αφού διαπίστωσαν ότι τα άλογα ανάμεσα στους τρόπους επικοινωνίας τους χρησιμοποιούν και τα… αυτιά τους.

Το φαγητό

Horsing around: When a horse's ears are flopping down, it means the creature is relaxed, the study claims. But when the ears are pinned back, and the horse is expressing anger (stock picture shown).

Την έρευνα διεξάγουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάσεξ που διαπίστωσαν ότι τα άλογα όταν σκέφτονται κάτι κουνούν με χαρακτηριστικό τα αυτιά τους. Τις κινήσεις αυτές τα άλλα άλογα μπορούν να τις αποκωδικοποιούν και να πράττουν αναλόγως. Οι ερευνητές μελετώντας 72 άλογα διαπίστωσαν ότι με την κίνηση των αυτιών τα άλογα στέλνουν πληροφορίες στα άλλα άλογα για το που θα πάνε να φάνε.

Body language: When a horse is interested in something, it pricks up its ears and swivels them towards whatever has caught its attention. The ability to read each other's interest level is disrupted when the ears are covered up, the researchers found.

Οι ερευνητές συνεχίζουν τα πειράματα με τα άλογα μπλοκάροντας τα μάτια ή τα αυτιά τους για να ανακαλύψουν και άλλες μορφές επικοινωνίας μεταξύ τους ή κάποια επιπλέον είδη μηνυμάτων που ανταλλάσσουν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Current Biology».