Πόλη 7.000 ετών αποκαλύφθηκε στην Αίγυπτο. Long-lost ancient Egyptian city dating back 7,000 years discovered near Abydos

Ancient Egyptian tombs and traces of a lost city have been uncovered near Abydos. Credit: Egyptian Antiquities Ministry

Μία πόλη 7.000 ετών και ένα αρχαίο νεκροταφείο από την περίοδο της Πρώτης Δυναστείας, αποκαλύφθηκε στη νότια επαρχία Σοχάγκ της Αιγύπτου, πλάι στον Νείλο.

Egypt has unearthed a more than 7,000-year-old city and cemetery dating back to its First Dynasty in the southern province of Sohag, the Antiquities Ministry said on Wednesday. Pictured, one of the graves believed to belong to a high ranking city official.

Πιθανολογείται ότι κάτοικοι της πόλης ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και κατασκευαστές τάφων -οι οποίοι είχαν εμπλακεί στην κατασκευή των βασιλικών τάφων στην πόλη Άβυδο.

Archaeologists have so far uncovered huts, pottery remains and iron tools as well as 15 huge graves.

Η ανακάλυψη της ίσως δώσει νέα στοιχεία για την Άβυδο, μία από τις αρχαιότερες πόλεις της αρχαίας Αιγύπτου, ανέφερε το υπουργείο Αρχαιοτήτων στην ανακοίνωση του.

Εμπειρογνώμονες τονίζουν πως η Άβυδος ήταν η πρωτεύουσα της Αιγύπτου προς το τέλος της Προδυναστικής περιόδου και κατά την διάρκεια τεσσάρων πρώτων Δυναστειών.

Façade of the Temple of Seti I in Abydos, which was founded in honor of the ancestral pharaohs of the early dynasties.

Η πόλη εντοπίστηκε 400 μέτρα μακριά από τον ναό του Φαραώ Σέτι Α’, μνημείο της περιόδου του Πρώτου Βασιλείου στον Νείλο.

The discovery should shed a light on early Egyptian history. Credit: Egyptian Antiquities Ministry

Οι έρευνες των αρχαιολόγων έχουν φέρει στο φως έως τώρα καλύβες, κεραμεική και εργαλεία επεξεργασίας σιδήρου, καθώς και 15 τεράστιους τάφους, κάποιοι εκ των οποίων είναι μεγαλύτεροι και από τους τάφους βασιλέων στην Άβυδο, τόνισε το υπουργείο.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Εmdrive: Παραβιάζοντας τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα. NASA's Physics-Defying EM Drive Passes Peer Review

H συσκευή ΕmDrive. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της η κατασκευή αυτή θα μπορούσε να στείλει ένα διαστημόπλοιο στον Άρη μέσα σε 70 ημέρες. Scientists just published a paper saying that the controversial EmDrive produces thrust, even though that defies known laws of physics. A prototype of the EmDrive, as seen in a test chamber at a NASA lab. PHOTOGRAPH COURTESY AIAA

Το EmDrive είναι ένα επαναστατικό σύστημα προώθησης που μυστηριωδώς … αψηφά τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται οι κατασκευαστές του, που συνδέουν έντεχνα την έρευνά τους με το διαστημικό κέντρο Johnson της ΝΑSΑ. Καλύτερα όμως να κρατήσετε πολύ μικρό καλάθι.

Η ώθηση ενός πυραύλου επιτυγχάνεται με την εκτόξευση κάποιου υλικού από τον πύραυλο. Ο πύραυλος ασκεί δύναμη στο εκτοξευόμενο υλικό και το υλικό σύμφωνα με τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα (δράση – αντίδραση) ασκεί μια δύναμη αντίθετη στον πύραυλο, προκαλώντας την προώθησή του.

Experimental setup of the EM Drive. Credit: White, et al.

Το ΕmDrive δεν έχει καμιά σχέση με αυτή την διαδικασία. Πρόκειται για μια ασύμμετρη κλειστή κοιλότητα στην οποία βρίσκονται παγιδευμένα μικροκύματα, ως στάσιμα ηλεκτρομαγνητικά κύματα – κάτι σαν … φούρνος μικροκυμάτων. Και χωρίς να διαφεύγει-εκτοξεύεται από την κοιλότητα ύλη ή ακτινοβολία, το ΕmDrive καταφέρνει μυστηριωδώς να προωθηθεί, έστω και λίγο. Σύμφωνα με την φυσική που γνωρίζουμε δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια ώθηση.

Σε παλαιότερα αντίστοιχα πειράματα με τον κινητήρα ΕmDrive, κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι πιθανώς η μικρή ώθηση που παρατηρήθηκε να οφειλόταν στην θέρμανση της μηχανής, η οποία με τη σειρά της θέρμαινε τον περιβάλλοντα αέρα.

The relation of thrust to power for the EM Drive. Credit: Smith, et al.

Έτσι η συσκευή ΕmDrive αυτή τη φορά δοκιμάστηκε στο κενό, και μετρήθηκε μια ώθηση 1.2 ± 0.1 millinewtons ανά kilowatt ισχύος, ίδιας τάξης μεγέθους με την ώθηση που μετρήθηκε όταν η συσκευή βρισκόταν στον αέρα. Συγκριτικά, η ώθηση από έναν κινητήρα ιόντων – που υπακούει στον τρίτο νόμο του Νεύτωνα – είναι πολύ μεγαλύτερη, 60 millinewtons ανά kilowatt.

Η παρουσίαση του ΕmDrive στο παρελθόν δέχθηκε μεγάλη κριτική διότι δεν είχε υποβληθεί προς δημοσίευση σε ένα επιστημονικό περιοδικό με κριτές.  Όμως την περασμένη εβδομάδα η εργασία των Harold White et al, «Measurement of Impulsive Thrust from a Closed Radio-Frequency Cavity in Vacuum»,  δημοσιεύθηκε σε ένα τέτοιο περιοδικό. Που σημαίνει πως οι κριτές του περιοδικού θεώρησαν ότι η πειραματική διαδικασία είναι σωστή. Κι αφού το πείραμα είναι άψογο, τότε η λειτουργία του ΕmDrive κρύβει μέσα της … νέα φυσική. Για παράδειγμα, τα φωτόνια των εγκλωβισμένων μικροκυμάτων στην κοιλότητα καταφέρνουν να προκαλέσουν την παρατηρούμενη ώθηση κόντρα στο «εν δυνάμει» πλάσμα του κβαντικού κενού!

Όμως, ποιος θυμάται σήμερα τις θεωρίες που εμφανίστηκαν μετά το πείραμα OPERA (εκεί η ταχύτητα των νετρίνων βρέθηκε μεγαλύτερη της ταχύτητας του φωτός), οι οποίες έδιναν απίθανες ερμηνείες στην υποτιθέμενη κατάρριψη μιας θεμελιώδους αρχής της θεωρίας της σχετικότητας; Ούτε αυτοί που τις διατύπωσαν!

Πηγή: www.forbes.com – news.nationalgeographic.com

Η τεχνητή νοημοσύνη στην αναζήτηση εξωγήινης ζωής. How scientists will use artificial intelligence to find aliens

Atmosphere is the key to life. Scientists have developed an artificial intelligence to help them analyze the atmospheres of exoplanets to determine which ones may be suitable for extraterrestrial life. Courtesy of NASA

Η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής είναι ένα από τα πιο τρελά όνειρα της σύγχρονης επιστήμης- ωστόσο, πρακτικά μιλώντας, η αναζήτηση αυτή είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς, πέρα από προγράμματα αποστολής και αναζήτησης σημάτων προηγμένων πολιτισμών (όπως το SETI), προϋποθέτει και την ανάλυση μακρινών εξωπλανητών, βάσει στοιχείων από τηλεσκόπια.

Η ανάλυση ενός εξωπλανήτη είναι χρονοβόρα διαδικασία- και για αυτό ερευνητές του University College London δημιούργησαν τον RobERt, μια τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να εξετάζει δεδομένα από το μακρινό διάστημα για ενδείξεις και ίχνη κατοικήσιμων πλανητών γρηγορότερα από τους ανθρώπους.

Όπως αναφέρει το Popular Science, η διαδικασία έχει ως εξής: Οι πλανήτες αντανακλούν ένα μικρό κλάσμα φωτός από γειτονικά άστρα. Καθώς αυτό το φως περνά από την ατμόσφαιρα, τα διάφορα αέριά της είτε το απορροφούν, είτε το αφήνουν να περάσει, σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Επιστήμονες στον πλανήτη μας μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με τη σύνθεση της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, και ως εκ τούτου να συμπεραίνουν αν θα μπορούσε να υποστηρίξει ζωή- είτε πιθανές εξωγήινες μορφές ζωής, είτε ανθρώπους εξερευνητές στο μακρινό μέλλον.

The UCL software also has a 'dream mode' that allows it to predict what forms alien signals may take so it knows what to look for.

Ο RobERt (Robotic Exoplanet Recognition) μπορεί να αναλύει τα δεδομένα αυτά από έναν εξωπλανήτη μέσα σε δευτερόλεπτα, χάρη σε ένα DBN (deep-belief neural network), το οποίο λειτουργεί παρόμοια με τον ανθρώπινο εγκέφαλο: Φιλτράροντας δεδομένα μέσα από πολλαπλά στρώματα «νευρώνων», ο καθένας εκ των οποίων φιλτράρει περισότερο τα αποτελέσματα, μέχρι το σύστημα να καταφθάνει σε αυτό που θεωρεί πως είναι η σωστή απάντηση (στην περίπτωση του RobERt, ποια αέρια είναι παρόντα σε ένα δεδομένο φάσμα).

Οι επιστήμονες «εκπαίδευσαν» το σύστημα δίνοντάς του 85.000 εξομοιωμένα φάσματα. Όπως προέκυψε, ο RobERt βρήκε σωστά το μείγμα αερίων στο 99,7% των περιπτώσεων, ακόμα και όταν τα «πακέτα» των δεδομένων ήταν «δύσκολα».

Πέρα από την ανάλυση των εξωπλανητών και την εύρεση κόσμων που θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή, το σύστημα μπορεί να βοηθήσει και στη μελέτη της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, αποτελώντας, στην ουσία, έναν «θεωρητικό αστρονόμο σε κουτί», που θα μπορούσε να εξαχθεί και για χρήση από διαστημικές υπηρεσίες του εξωτερικού.

Πηγή: www.popsci.com

Τα πορτρέτα του Francesco Scavullo. Francesco Scavullo Celebrity Portraits

Αναγνωρισμένος ως ένας από τους μεγαλύτερους φωτογράφους και προσωπογράφους της Αμερικής, ο Scavullo έχει συλλάβει στο φιλμ μερικές από τις πιο διάσημες προσωπικότητες του 20ού αιώνα. 

Acknowledged as one of America's greatest photographers and portraitists, Scavullo has captured on film some of the most famous personalities of the 20th century. 

Αποτελώντας έμπνευση για αρκετές γενεές φωτογράφων, η δουλειά του απεικόνισε τις γλυπτικές ιδιότητες της ομορφιάς και του χαρακτήρα. 

An inspiration for generations of photographers, his work portrayed the sculptural qualities of beauty and character. 

Διάσημος όσο και οι άνθρωποι που φωτογράφισε, ο Scavullo, για περισσότερα από 50 χρόνια, απαθανάτισε διασημότητες από κάθε τομέα επαγγελματικής δραστηριότητας. Στο εκλεκτικό αυτό μείγμα ανθρώπων, συμπεριλαμβάνονται αναδυόμενοι και καθιερωμένοι αστέρες στο χώρο της μόδας, της ομορφιάς, της μουσικής, του κινηματογράφου, του θεάτρου, του αθλητισμού. Η καινοτόμος τεχνική φωτισμού που χρησιμοποιούσε ο Scavullo, καθώς και η άψογη καλλιτεχνική του δεξιότητα δημιούργησαν φωτογραφίες-σύμβολο που σήμερα αποτελούν μέρος του Αμερικανικού πολιτιστικού τοπίου. 

As famous as the people he photographed, for over 50 years Scavullo immortalized celebrities in every field of endeavor. Among the eclectic mix were emerging and established stars in fashion, beauty, music, film, theatre and sports. Scavullo's innovative lighting technique and impeccable artistry created iconic images that are now part of the American cultural landscape. 

Νεοϋορκέζος σ' όλη του τη ζωή, ο Scavullo γεννήθηκε στο Staten Island, στις 16 Ιανουαρίου 1929. Σε ηλικία 6 ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Manhattan, όπου ο πατέρας του είχε αγοράσει μια κομψή λέσχη φαγητού. 

Scavullo was a life-long New Yorker, born in Staten Island on January 16, 1929. When he was six, his family moved to Manhattan, where his father had bought a chic supper club. 

Το όνειρο του πατέρα του ήταν να τον διαδεχθεί ο γιος του στην επιχείρηση. Γοητευμένος από τις εικόνες της ομορφιάς, τα ενδιαφέροντα του νεαρού Scavullo περιελάμβαναν βόλτες στις βιτρίνες της Πέμπτης Λεωφόρου και διάβασμα των περιοδικών μόδας της μητέρας του. 

It was the elder Scavullo's dream that his son would one day follow him into the business. Fascinated by images of beauty, the youngster's interests included window-shopping on Fifth Avenue and looking through his mother's fashion magazines. 

Ο υποσχόμενος νέος φωτογράφος ξεκίνησε τραβώντας στιγμιότυπα με τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του, χρησιμοποιώντας τις αδερφές του ως μοντέλα. 

The aspiring young photographer began by taking snapshots with his father's camera, drafting his sisters as models. 

Αποφοιτώντας από το Γυμνάσιο, βρήκε δουλειά σε ένα στούντιο παραγωγής καταλόγων μόδας. Σύντομα μετακινήθηκε στο περιοδικό Vogue, όπου εργάστηκε με εξέχοντες φωτογράφους μόδας, όπως οι Cecil Beaton, John Rawlings, και Horst P. Horst. 

Upon graduating from high school, Scavullo found work at a studio that produced fashion catalogs. He soon moved to Vogue magazine, where he worked with prominent fashion photographers Cecil Beaton, John Rawlings, and Horst P. Horst. 

Σαν βοηθός του Horst, ο Scavullo μελετούσε τις μεθόδους του και μάθαινε πώς να χρησιμοποιεί τις γωνίες των φωτογραφικών μηχανών και τις τεχνικές φωτισμού, όπως η χρήση φίλτρων από μουσελίνα ή η αναπήδηση του φωτός από μια άσπρη ομπρέλα προκειμένου να προσδοθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ελκυστικά. 

Scavullo was Horst's assistant, studying his methods, and learning how to employ camera angles and lighting techniques such as using muslin filters or bouncing light off a white umbrella to make the most flattering pictures possible. 

Ο Scavullo έκανε το πρώτο του εξώφυλλο μόδας για το περιοδικό Seventeen, εκτοξεύοντας έτσι την καριέρα του ως φωτογράφος μόδας. Καθ' όλη τη διάρκεια των δεκαετιών του ΄50 και ΄60 βρισκόταν σε διαρκή ζήτηση. Το 1965, η εκδότρια του περιοδικού Cosmopolitan Helen Gurley Brown τον προσέλαβε προκειμένου να προσδώσει μια πιο σέξι εμφάνιση στο εξώφυλλο του περιοδικού. 

Scavullo shot his first cover for Seventeen, launching his career as a fashion photographer, and throughout the 50's and 60's he was in constant demand. In 1965 Cosmopolitan editor Helen Gurley Brown hired him to develop a sexier look for the magazine's cover. 

Έτσι, ο Scavullo δημιούργησε το Cosmo Girl, γιορτάζοντας έτσι την σεξουαλικότητα των γυναικών. Φωτογράφισε κάθε εξώφυλλο για τα επόμενα 30 χρόνια. 

Scavullo created the Cosmo Girl, celebrating women's sexuality. He shot every cover for the next 30 years. 

Από το 1972, είχε σαν βοηθό τον στυλίστα και εκδότη Sean M.Byrnes ο οποίος έγινε και σύντροφός του στη ζωή. Ο Scavullo δημιούργησε αξιομνημόνευτα εξώφυλλα δίσκων, αφίσες ταινιών και έργων του Broadway. 

Beginning in 1972, he was assisted by stylist and editor Sean M. Byrnes who became his life partner. Scavullo created memorable shots for album covers, movie posters, and Broadway shows. 

Οι φωτογραφίες του κόσμησαν τα εξώφυλλα των περιοδικών Vogue, Rolling Stone, Life, Time, Newsweek, Town and Country, Harper's Bazaar, Mademoiselle, Glamour, Harper's and Queen, L'Officiel και Max. 

His photographs graced the covers of Vogue, Rolling Stone, Life, Time, Newsweek, Town and Country, Harper's Bazaar, Mademoiselle, Glamour, Harper's and Queen, L'Officiel and Max. 

Ανάμεσα στις αξέχαστες εικόνες του Scavullo συμπεριλαμβάνονται: ο Andy Warhol και η Gail Cook κρατώντας ένα λουρί μαστιγίου, η Barbra Streisand και ο Kris Kistofferson στο «Ένα Αστέρι Γεννιέται», η Janis Joplin δείχνοντας προς τον φακό, η Diana Ross φορώντας ένα βρεγμένο t-shirt για το άλμπουμ της Diana, η Cher φορώντας μια ποικιλία από περούκες, η Brooke Shields ως παιδί και η Julie Andrews στο «Victor Victoria». 

Scavullo's unforgettable images include: Andy Warhol and Gail Cook holding a whiplash; Barbra Streisand and Kris Kristofferson in "A Star is Born", Janis Joplin stubbing her forefinger, Diana Ross in a wet t-shirt for her album "Diana", Cher in her assortment of wigs, a child Brooke Shields, and Julie Andrews in "Victor Victoria". 

O Francesco ήταν διάσημος για τη χρήση σμάλτου στον καμβά των φωτογραφικών μεταξοτυπιών, τα πορτρέτα και τις φωτογραφίες με θέμα τη νεκρή φύση. 

Francesco was renowned for his enamel on canvas photo silk-screens, portraits and still lifes. 

Μερικά από τα πορτρέτα που του έχουν ανατεθεί περιλαμβάνουν αυτά των Grace Kelly, Cher, Madonna, Kim Basinger, Sylvester Stallone, και του Arnold Schwarzenegger. Επίσης, του ανατέθηκε η φωτογράφηση των 93ων γενεθλίων της Rose Kennedy's στο Hyannis Port και της Nancy Reagan στον Λευκό Οίκο το 1984. 

Some commissioned portraits include Grace Kelly, Cher, Madonna, Kim Basinger, Sylvester Stallone, and Arnold Schwarzenegger. He was also commissioned to photograph Rose Kennedy's 93rd birthday in Hyannis Port and Nancy Reagan at the White House in 1984. 

Το 2003 ο Scavullo ξεκίνησε ένα ιδιαίτερο εκδοτικό εγχείρημα. Ήθελε να εκδοθούν οι πιο διάσημες εικόνες του σε μια σειρά portfolio. Στο πρώτο portfolio με τίτλο Song παρουσιάζονται οι Mick Jagger, Sting, Janis Joplin, Bernadette Peters, Diana Ross, Cher, Luciano Pavarotti, Ravi Shankar, Lena Horne και η Deborah Harry. 

In 2003, Scavullo embarked on a special publishing project. He wanted his most celebrated images to be produced in a series of portfolios. The first portfolio titled "Song", features Mick Jagger, Sting, Janis Joplin, Bernadette Peters, Diana Ross, Cher, Luciano Pavarotti, Ravi Shankar, Lena Horne and Deborah Harry. 

Το δεύτερο portfolio κυκλοφόρησε το 2006, μετά το θάνατό του, με τίτλο Hollywood Women, στο οποίο παρουσιάζονται οι ηθοποιοί-σύμβολο Lauren Bacall, Sophia Loren, Liza Minnelli, Barbra Streisand, Faye Dunaway, Susan Sarandon, Rene Russo, Elizabeth Taylor, Glenn Close και η Bette Midler. 

The second portfolio titled "Hollywood Women", features iconic actresses Lauren Bacall, Sophia Loren, Liza Minnelli, Barbra Streisand, Faye Dunaway, Susan Sarandon, Rene Russo, Elizabeth Taylor, Glenn Close and Bette Midler. 

Αυτές οι εκδόσεις αποτελούν αρχειακές εκτυπώσεις (σε ασημένια ζελατίνη), οι οποίες δημιουργήθηκαν από τα αρχικά αρνητικά, πιστοποιημένα από τον Sean Byrnes. 

These editions are "Archive Prints" (silver gelatin) made from the original negative and authenticated by Sean Byrnes. 

Οι φωτογραφίες του Scavullo αποτελούν μέρος της μόνιμης συλλογής του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης (ΜΟΜΑ), του Μουσείου Guggenheim, καθώς και του Μουσείου Amon Carter στο Forth Worth, στο Texas. 

Scavullo's photographs are part of the permanent collection of the Metropolitan Museum of Art, MOMA, Guggenheim and the Amon Carter Museum in Fort Worth Texas. 

Αντίστοιχα, η αναδρομική του έκθεση έχει συμπεριληφθεί στις μόνιμες συλλογές των κυριότερων διεθνών μουσείων, ειδικότερα δε στην National Portrait Gallery, και στο Ινστιτούτο Smithsonian. 

Accordingly, the retrospective has been included in the permanent collections of leading international museums, most notably The National Portrait Gallery, Smithsonian Institution. 

Ο Scavullo εργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του. Μέχρι τότε, το πάθος του για τη φωτογραφία και η καλλιτεχνική του επιδεξιότητα παρέμειναν ισχυρά. Ο Scavullo πέθανε στη Ν.Υόρκη στις 6 Ιανουαρίου 2004.

Scavullo worked until the very end of his life, and both his passion for photography and artistry remained strong. Scavullo died in New York on January 6, 2004. His partner in life and art, Sean Byrnes, survives him.

Πηγή: Francesco Scavullo