Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Philip Jones Griffiths: Dark Odyssey

Every so often, a series of photographs changes the way we look at the world. When Collier Books published Philip Jones Griffiths' Vietnam Inc. in 1971, the book was a revelation and, for Jones Griffiths, a labour of both love and revenge.


Philip Jones Griffiths was born in 1936 in the Welsh village of Rhuddlan near Rhyl in Flintshire. Growing up during a time when the great picture magazines – Life, Illustrated and Picture Post – were producing powerful picture stories, he became fascinated by photo-reportage and its ability to open a window on the world. He taught himself photography and before long was photographing weddings in his home town.


For the group of photographers who congregated around Jones Griffiths in the early 1960s, the London scene was an exciting one. At the Institute for Contemporary Arts there was considerable interest in the new documentary photography, and a recent touring Cartier Bresson exhibition caused much interest, as had the large-scale "Family of Man" show at the Royal Festival Hall.


Photographers were central characters on the post-war arts and media scene – John Deakin was active as a portraitist in Soho, Roger Mayne was establishing himself as London's foremost social documentarist and most of the Picture Post photographers were still working. David Bailey and Terence Donovan would soon become not just successful fashion photographers, but media celebrities, as they brought a new street style into fashion magazines. Men's magazines such as Queen employed the new photographers and gave their pictures space and dignity. In 1964, The Observer launched its own colour supplement, and Jones Griffiths, already on staff, became a central photographer.


Documentary photography was very much the vogue, and from the late 1950s, Jones Griffiths was travelling around Britain to record a country still in a state of post-war dereliction.


The new weekend supplements, plus the older US magazines such as Life, gave photojournalists ample opportunities to document the war zones. Don McCullin's story, for The Sunday Times, on the famine in Biafra has become the stuff of journalistic legend, and in Vietnam, Philip Jones Griffiths consolidated his reputation as an incisive and committed photojournalist.

























Jones Griffiths had always been an acute social critic, and gravitated to the left. Like many of the younger photographers in Vietnam, he questioned the U S presence in South-east Asia, and took the military media managers by surprise. Those who had expected the journalistic contingent to be "on side" were horrified by the critical reports and revealing photo stories that began to appear in mainstream publications across the world and were unable to control the output of energetic reporters who, as the war continued, arrived in Saigon by the score.


































The most powerful written memories of the war in Vietnam came from Michael Herr in his reports for Rolling Stone magazine, but the most acute photographic statement was undoubtedly made by Jones Griffiths, who spent three years reporting from the country. He was passionate about the plight of the Vietnamese and as well as making photographs he also compiled data about the depredations of the Vietnamese economy. His book Vietnam Inc. (reportedly funded by the proceeds of a set of photographs of Jackie Kennedy holidaying in Cambodia) was an instant success. As well as taking the photographs, Jones Griffiths had written the detailed and acerbic text, a series of extended picture captions, which powerfully expressed the photographer's anger and despair.


In Vietnam Inc., Jones Griffiths showed children in burnt-out villages, captured Viet Cong under interrogation, families held at gunpoint by the US Marines, dead children, blood-soaked babies, Saigon brothels, girl prostitutes, all against the background of a beautiful and primarily rural country. He also photographed the Marines, bewildered and confused, lashed by the monsoon, wading their way through the rice fields and the jungle, fighting a war which, for most of them, had no rhyme or reason.


And, along the way, he made a valuable document of the increasing use of high technology by the US military, the emergence of the computer, the beginning of management speak. Jones Griffiths was particularly fascinated by the military's clumsy attempts to become involved in the complex Vietnamese social structure. 


To expect foreigners to be able to tune into this complexly structured existence, even when afforded every encouragement, is to be highly optimistic, especially in the case of the Americans whose alienation as a group from the Vietnamese is extreme; but, when the society as a whole is actively using every means possible to prevent its happening, the expectation is wildly unrealistic.




























So, what the previous American administration should have asked itself is, whether or not to become involved in revolutionising (and simultaneously being exploited by) a people with whom it could not communicate: whether or not Americans should attempt to win the hearts and minds of a people who never reveal their desires or aspirations: whether or not it would be feasible to co-operate with a people who have a language that is impossible to speak and difficult to read even with the aid of a dictionary or phrase book . . . To put it another way, was it fair to send American boys to a country where they have twenty-five different ways of pronouncing the word "Ma"?


Vietnam Inc. was arguably the most important photo book of the 1970s. Its first printing sold out quickly, and has since become one of the most sought-after photography books of our time. (It was finally reissued, 30 years later, in 2001). Though its influence as a catalyst of political change is debatable, its importance within photoreportage cannot be underestimated.




For the young photographers emerging onto the independent scene in the 1970s, Vietnam Inc. epitomised the power of photography and the photo book and pointed to the emerging status of the photographer as author, rather than as the "other half" of a journalistic team. Together with Don McCullin's The Destruction Business (1971), The Concerned Photographer (1972) by Cornell Capa, David Douglas Duncan's War Without Heroes (1970) and Larry Burrows' Compassionate Photographer (1972), Vietnam Inc. was a central part of the new wave of photo books in which the photographer's personal experience was central.


The idea of the concerned photographer as a contemporary figure became the core of photographic practice in Europe and the US. The young men (and a very few women) who were embarking on their photographic education at the beginning of the 1970s saw these books as models for their own practice, even when their work took them no further than the north east of England or the English seaside. The immediacy and passion of Vietnam Inc., together with its trenchant early warning about the dangers of globalisation and US imperialism, set Jones Griffiths apart from most of the English photojournalists who had worked alongside him in the UK, and established him as a much-revered figure.


In 1971 Jones Griffiths joined the photographers' co-op Magnum, which had been set up by Robert Capper, Henry Cartier Bresson and George Rodger at the end of the Second World War. With the demand for high-quality photojournalism from magazines and galleries, Magnum was riding high as the dominant power in the photography market, with a status that elevated its members far above the press pack. The war photographer became a heroic figure in the public imagination and photographers such as Don McCullin became celebrities.


Magnum protected the interests of its members with ferocity and, as well as editorial work, the photographers received lucrative commissions from the corporate world to provide the visuals for company reports and increasingly, for advertising. But however many bargains Magnum and its photographers struck with the world of business, the public face of the agency was always that of high-minded, conscience-driven photoreportage, promoted through books and exhibitions, as well as through magazine pieces.


For Philip Jones Griffiths, and the other British photographers who joined around the same time, Magnum was the perfect home. Although noted for its tempestuous annual meetings and the arguments around who should or shouldn't be allowed to join (Jones Griffiths was bitterly opposed to Martin Parr's membership and refused even to speak to Parr after he was finally allowed to join), it has been a remarkably successful and influential organisation and Jones Griffiths played a pivotal part in the agency throughout the next three decades, serving as president for five years from 1980.


He continued to make photojournalism for the rest of his life, though, based in New York from 1980, he was not a familiar figure on the British scene. He retained his passionate attachment to South-east Asia but also made photographs in Algeria, Northern Ireland, Lebanon, Kuwait and Bosnia. Vietnam Inc. was perhaps a curse as well as a blessing for, despite all the work he produced after its publication, his name would always be linked to this work.


The images which Philip Jones Griffiths made in Vietnam in the late 1960s have remained a cornerstone of the post-war photojournalistic achievement. Passionate, partisan, campaigning, they challenged notions of objectivity and distance, and proclaimed that the photographer was a witness rather than an observer, a taker of testaments and a grave giver of warnings.


He continued to make photographs, despite illness, publishing Agent Orange in 2004 and Viet Nam at Peace in 2005. At the time of his death, he was working on Recollections, a collection of his photographs of British life and society from the 1950s to the 1970s.














Philip Jones Griffiths' eagerly anticipated retrospective, "Dark Odyssey" traces his forty-year journey through this chaotic world, from his native Wales to the ravaged villages of war-torn Vietnam, through Europe, Africa, and Asia, in more than one hundred black-and-white photographs. The collision of culture and ideology is often the basis of Griffiths' work, sometimes in simple pairings of figures, other times in a dizzying throng of life. Love, death, frivolity, politics, violence; the images in "Dark Odyssey" (the first collection since Griffiths' acclaimed "Vietnam Inc." in 1971) comment on virtually every aspect of human life, offering a gripping and unforgettable view of both the beauty and devastation of our era.


Πηγή: The Independent

ΟΗΕ: προσαρμογή ή θάνατος σε έναν καυτό πλανήτη. New U.N. Report: Climate Change Risks Destabilizing Human Society

Jérôme Bosch, Le Jardin des Délices, l'Enfer, Détail Incendies en arrière plan, 1480-1490. Δόθηκε στη δημοσιότητα η νέα έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή.  The Intergovernmental Panel on Climate Change’s new report—which is seven years in the making—draws on “widespread” evidence of “substantial” climate change impacts “on all continents and across the oceans.” For the first time, the IPCC has scientifically linked the changing climate with the destabilization of nation states. It is also increasingly confident of serious effects on food crops, water supplies, and human health, plus global species loss.

Η ανθρωπότητα θα χρειαστεί να προσαρμοστεί σε σοβαρές και μη αναστρέψιμες ανατροπές πλανητικής κλίμακας, προειδοποιεί στην τελευταία έκθεσή της η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Από τους πόλους μέχρι τα Ιμαλάια, η παγκόσμια θέρμανση ήδη προκαλεί αλλαγές στα οικοσυστήματα και απειλεί την υγεία και την ευημερία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ειδικά στις παράκτιες περιοχές και τις φτωχότερες χώρες.

In this Aug. 20, 2013 file photo, Syrian refugees cross into Iraq at the Peshkhabour border point in Dahuk, 260 miles (430 kilometers) northwest of Baghdad, Iraq. In an authoritative report due out Monday, March 31, 2014, a United Nations climate panel for the first time is connecting hotter global temperatures to hotter global tempers. Top scientists are saying that climate change will complicate and worsen existing global security problems, such as civil wars, strife between nations and refugees. (AP Photo/Hadi Mizban, File)

«Η πιθανότητα να υπάρξουν σοβαρές, εκτεταμένες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις αυξάνεται με την εντατικοποίηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη» αναφέρουν οι ερευνητές της IPCC στην περίληψη της έκθεσης.

In this Nov. 10, 2013 file photo, a survivor walks by a large ship after it was washed ashore by strong waves caused by powerful Typhoon Haiyan in Tacloban city, Leyte province, central Philippines. Freaky storms like 2013’s Typhoon Haiyan, 2012’s Superstorm Sandy and 2008’s ultra-deadly Cyclone Nargis may not have been caused by warming, but their fatal storm surges were augmented by climate change’s ever rising seas, Maarten van Aalst, a top official at the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies said. Global warming is driving humanity toward a whole new level of many risks, a United Nations scientific panel reports, warning that the wild climate ride has only just begun. (AP Photo/Aaron Favila, File)

Η κλιματική αλλαγή είναι στην πραγματικότητα μια πρόκληση διαχείρισης κινδύνων» δήλωσε στο Reuters ο Κρίστοφερ Φιλντ του Ινστιτούτου Carnegie στην Καλιφόρνια, μέλος της συντακτικής ομάδας.

Τα βασικά σημεία

CJ. Yokohama (Japan), 31/03/2014.- Rajendra Pachauri (L) Chairman of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) and Christopher Field (R), IPCC Working Group II Co-Chair attend a press conference during the tenth Plenary IPCC Working Group II and 38th Session of the IPCC in Yokohama, south of Tokyo, Japan, 31 March 2014. The IPCC announced that the effects of climate change are already taking place globally on all continents and across ocean waters. Although the world today is not prepared for risks resulting from a climate change, there are opportunities to act on such risks. EFE/EPA/CHRISTOPHER JUE

Το κείμενο των 2.000 σελίδων, του οποίου η τελική μορφή συμφωνήθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις μιας εβδομάδας στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας, προειδοποιεί μεταξύ άλλων:

This Nov. 9, 2013 file photo provided by NASA shows Typhoon Haiyan taken by astronaut Karen L. Nyberg aboard the International Space Station. Freaky storms like 2013’s Typhoon Haiyan, 2012’s Superstorm Sandy and 2008’s ultra-deadly Cyclone Nargis may not have been caused by warming, but their fatal storm surges were augmented by climate change’s ever rising seas, Maarten van Aalst, a top official at the International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies said. Global warming is driving humanity toward a whole new level of many risks, a United Nations scientific panel reports, warning that the wild climate ride has only just begun. (AP Photo/NASA, Karen L. Nyberg, File)

  • Οι παράκτιες περιοχές θα πληγούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα γίνουν συχνότερα σε όλο τον πλανήτη, μεγάλοι πληθυσμοί ανθρώπων ίσως αναγκαστούν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές.
  • Πολλά είδη ζώων και φυτών, ορισμένα με οικονομική σημασία, επίσης θα μετακινηθούν για να αποφύγουν τη ζέστη. Πολλά κινδυνεύουν επίσης να εξαφανιστούν.

In this Oct. 22, 2005 file photo, a motorcyclist rides past a mountain of trash, sheet rock and domestic furniture, removed from homes damaged by Hurricane Katrina, at one of three dump areas setup for that purpose, in New Orleans, LA. In the cases of the big storms like Haiyan, Sandy and Hurricane Katrina in 2005, the poor were the most vulnerable, a United Nations scientific panel reports said. The report talks about climate change helping create new pockets of poverty and “hotspots of hunger” even in richer countries, increasing inequality between rich and poor. (AP Photo/Nati Harnik, File)
  • Η άνοδος της θερμοκρασίας απειλεί ταυτόχρονα τα αποθέματα πόσιμου νερού αλλά και τη διατροφική ασφάλεια, καθώς βασικές καλλιέργειες όπως το καλαμπόκι δεν αποκλείεται να επηρεαστούν.

In this Aug. 7, 2010 file photo, a firefighter tries to stop a forest fire near the village of Verkhnyaya Vereya in Nizhny Novgorod region, some 410 km (255 miles) east of Moscow. Twenty-first century disasters such as killer heat waves in Europe, wildfires in the United States, droughts in Australia and deadly flooding in Mozambique, Thailand and Pakistan highlight how vulnerable humanity is to extreme weather, says a massive new report from a Nobel Prize-winning group of scientists released early Monday, March 31, 2014. (AP Photo/Alexander Zemlianichenko Jr., File)
  • Αν η άνοδος της θερμοκρασίας φτάσει τους 2 βαθμούς μέχρι το τέλος του αιώνα, οι απώλειες για το παγκόσμιο ΑΕΠ ίσως φτάσουν το 0,2 έως 2,0 τοις εκατό το χρόνο
  • Η μόνη θετική συνέπεια της κλιματικής αλλαγής ίσως είναι η μείωση των θανάτων από κρύο σε κάποιες περιοχές.

The Fifth Assessment Report (AR5) will provide a clear view of the current state of scientific knowledge relevant to climate change. It will comprise three Working Group (WG) reports and a Synthesis Report (SYR). The outline and content can be found in the AR5 reference document and SYR Scoping document.

Η έκθεση, η οποία επικεντρώνεται στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και τις δυνατότητες προσαρμογής, είναι η δεύτερη σε μια σειρά τριών τόμων που συνέταξε η IPCC για να καθοδηγήσει της κυβερνήσεις. Ο πρώτος τόμος εστιαζόταν στα αίτια και τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και υπολόγισε σε 95% την πιθανότητα να ευθύνεται ο άνθρωπος για την άνοδο της θερμοκρασίας. Ο τρίτος τόμος θα εκδοθεί τον επόμενο μήνα και αφορά τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να μετριαστεί το φαινόμενο.

Αξιολόγηση των τελευταίων στοιχείων

This Nov. 13, 2013 file photo, shows typhoon damaged fuel tanks along the coast in Tanawan, central Philippines. A United Nations panel of scientists has drafted a list of eight ``key risks” about climate change that’s easy to understand and illustrates the issues that have the greatest potential to cause harm to the planet. The list is part of a massive report on how global warming is affecting humans and the planet and how the future will be worse unless something is done about it. The report is being finalized at a meeting on the weekend of March 29, 2014 by the Intergovernmental Panel on Climate Change. (AP Photo/Wally Santana, File)

Ο δεύτερος τόμος συντάχθηκε από 309 συγγραφείς με τη βοήθεια χιλιάδων ακόμα ερευνητών και συμβούλων. Εξετάζει τις περίπου 12.000 επιστημονικές δημοσιεύσεις για την κλιματική αλλαγή που δημοσιεύτηκαν από το 2005 έως το καλοκαίρι του 2013. Η ιδιαιτερότητα της τελευταίας έκδοσης -η προηγούμενη είχε δημοσιευτεί το 2007- είναι ότι φέρνει μαζί τις θετικές επιστήμες με την πολιτική επιστήμη.

«Η ευρεία αυτή έκθεση παραθέτει ξεκάθαρα τις ενδείξεις ότι η κλιματική αλλαγή έχει ήδη πολλές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο» σχολίασε στο δικτυακό τόπο του Science ο οικονομολόγος Νίκολας Στερν, πρώην σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης που έγινε γνωστός από μια ανεξάρτητη έκθεση για τις οικονομικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

«Η έκθεση προειδοποιεί ότι, στη διάρκεια αυτού του αιώνα, η κλιματική αλλαγή θα αυξήσει τον κίνδυνο μετακίνησης ανθρώπινων πληθυσμών προκειμένου να αποδράσουν αλλαγές στα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και ξηρασίες, καθώς και σε σχετικά μεταγενέστερες επιπτώσεις, όπως η ερημοποίηση και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών» είπε.

Smoke is discharged from chimneys at a plant in Tokyo, Tuesday, March 25, 2014. Along with the enormous risks global warming poses for humanity are opportunities to improve public health and build a better world, scientists gathered in Yokohama for a climate change conference said Tuesday. (AP Photo/Eugene Hoshiko)

Η έκθεση της IPCC ουσιαστικά παρουσιάζει τα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ως συμβόλαιο ασφάλειας για τον πλανήτη: «Η έκθεση ζητά από όλους να επιταχύνουν και να κλιμακώσουν τις προσπάθειες για να μεταβούμε σε μια οικονομία χαμηλού άνθρακα και να διαχειριστούμε το ρίσκο» δήλωσε η Κριστιάνα Φιγκέρες, επικεφαλής της προσπάθειας για το κλίμα στον ΟΗΕ.

Το θετικό είναι ότι η IPCC βρίσκει πλέον ευήκοα ώτα και στις ΗΠΑ, τον δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό αερίων του θερμοκηπίου μετά την Κίνα. «Η επιστήμη μας λέει ότι το κλίμα και ο τρόπος ζωής μας βρίσκονται σε κίνδυνο» δήλωσε ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι. «Η άρνηση της επιστήμης είναι κακή πρακτική».

Η θερινή ώρα «εχθρός» της καρδιάς; Daylight saving impacts timing of heart attacks

Francisco Goya, Time of the Old Women, 1820. Με το πέρασμα στη θερινή ώρα, οι καρδιακές προσβολές αυξάνονται 25%. Still feeling the residual effects of springing ahead for daylight saving time? The hour of sleep lost -- or gained -- may play a bigger, perhaps more dangerous role in our body's natural rhythm than we think. It seems moving the clock forward or backward may alter the timing of when heart attacks occur in the week following these time changes, according to research.

Ο αριθμός των καρδιακών προσβολών κάνει άλμα κατά 25% στις ΗΠΑ τη Δευτέρα μετά το πέρασμα στη θερινή ώρα, σε σύγκριση με τις άλλες Δευτέρες της χρονιάς, σύμφωνα με μελέτη.

Το φαινόμενο

Η νέα μελέτη δείχνει ότι η αλλαγή της ώρας παίζει ρόλο στην καρδιακή λειτουργία. Data from the largest study of its kind in the U.S. reveal a 25 percent jump in the number of heart attacks occurring the Monday after we "spring forward" compared to other Mondays during the year -- a trend that remained even after accounting for seasonal variations in these events. Credit: © Les Cunliffe / Fotolia

Το φαινόμενο αυτό επιμένει ακόμη κι αφού ληφθούν υπόψη οι εποχικοί παράγοντες, διευκρινίζουν οι ερευνητές, οι οποίοι παρουσίασαν τις εργασίες τους, που δημοσιεύονται ηλεκτρονικά από την επιθεώρηση «Open Heart», στο συνέδριο του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας στην Ουάσινγκτον.

Αντιθέτως την Τρίτη που ακολουθεί το πέρασμα στη χειμερινή ώρα, αφού έχουμε κερδίσει μια ώρα ύπνου τη νύκτα του προηγούμενου Σαββάτου προς την Κυριακή, ο αριθμός των καρδιακών προσβολών πέφτει κατά 21%, επισημαίνεται επίσης στη μελέτη. «Το ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι ο συνολικός αριθμός των καρδιακών προσβολών δεν αλλάζει την εβδομάδα μετά το πέρασμα στη θερινή ώρα» υπογραμμίζει ο Δρ Αμνίτ Σαντού, καρδιολόγος του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Ντένβερ, ο οποίος είναι ο βασικός συντάκτης της μελέτης.

«Όμως αυτά τα επεισόδια είναι πολύ πιο συχνά τη Δευτέρα μετά το Σαββατοκύριακο της αλλαγής της ώρας και μειώνονται στη διάρκεια των επομένων ημερών» προσθέτει.

Αυτό μπορεί να σημαίνει πως τα πρόσωπα που είναι ήδη ευάλωτα σε καρδιακές νόσους έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο έπειτα από μια ξαφνική αλλαγή της ώρας, υποθέτει αυτός ο καρδιολόγος, ο οποίος υπογραμμίζει πως ιστορικά οι καρδιακές προσβολές σημειώνονται το πρωί της Δευτέρας.

Τα στοιχεία

Nicolas Poussin, A Dance to the Music of Time, c. 1634-1636. Losing one hour of sleep raises the risk of having a heart attack, according to a new study. 

Ο ερευνητής αυτός διευκρινίζει πως ήλεγξε τα στοιχεία για τις άλλες Δευτέρες για να διαπιστώσει αν την εν λόγω Δευτέρα μετά την αλλαγή της ώρας την άνοιξη υπάρχουν άλλοι παράγοντες ή αξιοσημείωτα γεγονότα που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο.

Η ανάλυση των δεδομένων εισαγωγής ασθενών στα επείγοντα περιστατικά των μη ομοσπονδιακών νοσοκομείων του τη συγκεκριμένη Δευτέρα δείχνει μια αύξηση κατά 34% των καρδιακών προσβολών στη διάρκεια τεσσάρων διαδοχικών ετών από την εβδομάδα πριν από το πέρασμα στη θερινή ώρα μέχρι την επόμενη Δευτέρα (93 καρδιακές προσβολές έναντι 125).

Οι ερευνητές αυτοί δεν μπορούν να εξηγήσουν την αύξηση αυτή, αλλά προτείνουν μια υπόθεση: «Πρόκειται ίσως για ένα συνδυασμό παραγόντων, μεταξύ των οποίων το στρες που προκαλείται από το γεγονός ότι αρχίζει μια καινούρια εβδομάδα εργασίας σε συνδυασμό με αλλαγές στον κύκλο του ύπνου» λέει ο Δρ Σαντού.

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Διακόσιες χιλιάδες επισκέπτες για το Ελληνικό Βυζάντιο στην Ουάσινγκτον. Getty Villa's 'Heaven and Earth' a blockbuster show of Byzantium art

Marble plaque with the ascension of Alexander the Great, 12th century. Credit: Karababa Fortress Sculpture Display, Chalkis. When the great Irish poet William Butler Yeats prayed for some kind of connection to permanence and immortality, his thoughts turned to Byzantine art as the most perfect emblem of the profound, eternal state of creative grace he was after. He wrote, in "Sailing to Byzantium," of a yearning to encounter and be transformed by the gold-infused religious images of "sages standing in God's holy fire" that define the Byzantine style. Now Byzantium is sailing to Los Angeles. "Heaven and Earth: Art of Byzantium from Greek Collections," the biggest Byzantine art blockbuster to reach the West Coast, begins a 41/2-month run at the Getty Villa on April 9, along with a smaller related show of illuminated manuscripts at the Getty Center in Brentwood that runs for three months starting March 25.

Περίπου διακόσιες χιλιάδες επισκέπτες από τις ΗΠΑ αλλά και πολλές άλλες χώρες θαύμασαν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον την πολυσυζητημένη έκθεση «Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου από Ελληνικές Συλλογές» («Heaven and Earth. Art of Byzantium from Greek Collections»), που διοργανώνουν το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και το Μουσείο Μπενάκη στις ΗΠΑ.

Η έκθεση «Ουρανός και Γη. Η τέχνη του Βυζαντίου από ελληνικές συλλογές» θα μεταφερθεί στη Βίλα Γκετί στο Λος Άντζελες.

Οι κατάλογοι από τα πωλητήρια του μουσείου εξαντλήθηκαν και πλήθος επαινετικών δημοσιευμάτων προοιωνίζονται τη συνέχεια της επιτυχίας της έκθεσης στο Λος Άντζελες, όπου θα μεταφερθεί από τις 8 Απριλίου. Στη Βίλα Γκετί του Μουσείου Ζαν Πολ Γκετί στο Μαλιμπού θα εκτεθούν τα περισσότερα έργα και στο Κέντρο Γκετί τα χειρόγραφα. Η έκθεση θα διαρκέσει στο Λος Άντζελες έως τις 25 Αυγούστου, για να μεταφερθεί κατόπιν στο Σικάγο, όπου θα εγκαινιαστεί εντός του Σεπτεμβρίου.

Solidus of Theodosius II, 408 – 450. Credit: Numismatic Museum, Athens. Whether the 178 works to be on display at the Villa will induce Yeatsian mystical transports is uncertain, but they promise to be an eyeful. The show includes many painted icons or mosaics of figures enveloped in the golden glow that elicited that "God's holy fire" metaphor from the poet.

Η έκθεση αποτελεί ένα εντυπωσιακό πανόραμα του Βυζαντινού πολιτισμού μέσα από 180 έργα της βυζαντινής τέχνης, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, που προέρχονται από μουσεία και συλλογές απ’ όλη την Ελλάδα καθώς και από το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας.

Mosaic showing the Personification of the Sun, late 3rd - early 4th century. Credit: Archaeological Museum, Sparta. It's drawn from 34 national collections in Greece and spans more than 1,300 years. The starting point goes back even before the reign of the Roman Emperor Constantine, who decreed Christianity the official state religion and in AD 330 relocated its imperial capital from Rome to the site in present-day Turkey that he named Constantinople.

Αριστοτεχνικά ψηφιδωτά, εικόνες, γλυπτά, κεραμικά, τοιχογραφίες, νομίσματα, αρχιτεκτονικά μέλη, αντικείμενα μικροτεχνίας, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά και οικιακά σκεύη, κοσμήματα και υφάσματα, καθώς και πρόσφατα ανασκαφικά ευρήματα που εκτίθενται για πρώτη φορά, προέρχονται από τις απαρχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ. έως την Άλωση το 1453 και παρουσιάζονται σύμφωνα με τις πιο εξελιγμένες μουσειολογικές αντιλήψεις.

Table Support with the Good Shepherd carved from Prokonnesian marble, first half of 4th century. Credit: Byzantine and Christian Museum, Athens. In 330 Emperor Constantine the Great moved the capital of the Roman Empire from Rome some thousand miles to the east, near the site of the ancient Greek city of Byzantium on the Bosphorus Strait linking the Aegean and Black Seas. Renamed Constantinople (now Istanbul), the city became the largest and wealthiest in the Christian world. The Byzantine Empire was the longest-lived political entity of Europe, lasting for more than a millennium before falling to the Ottoman Turks in 1453.

Οργανώνονται δε σε πέντε θεματικές ενότητες. The exhibition includes approximately 178 works of art presented in five thematic sections:

Head of Aphrodite; Greek, 1st century; Parian marble. Credit: National Archaeological Museum, Athens. From the Ancient to the Byzantine World includes works dating from the fourth to the sixth century, when Christianity and paganism coexisted, such as two marbles statues from the fourth century—Orpheus Playing the Lyre and The Good Shepherd. Although some Early Christians defaced pagan images, as seen in a first-century marble bust of Aphrodite with a cross carved on her forehead, others borrowed freely from pre-Christian works of art as they developed a new iconography to express Christian beliefs.

Η πρώτη ενότητα, «Από τον αρχαίο στον Βυζαντινό κόσμο», παρουσιάζει τη μετάβαση από την αρχαιότητα στους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Αντιπροσωπευτικά έργα της γλυπτικής και περίτεχνα ψηφιδωτά μαρτυρούν τη συνύπαρξη του αρχαίου κόσμου με το νέο χριστιανικό που αναδύεται, την επιβίωση του παγανισμού και το σταδιακό εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας. Η νέα θρησκεία για τις ανάγκες της καλλιτεχνικής της έκφρασης υιοθετεί το λεξιλόγιο της κραταιάς ελληνορωμαϊκής παράδοσης. Παραστάσεις διαδεδομένες από τους αρχαίους χρόνους αποβάλλουν την παλιά τους ταυτότητα και ενδύονται με νέο, χριστιανικό περιεχόμενο. Παράλληλα, το ύφος τους διαφοροποιείται: ήδη από την περίοδο της ύστερης αρχαιότητας και υπό την επίδραση των ιδεών του νεοπλατωνισμού μια τάση για αφαίρεση και σχηματοποίηση υπογραμμίζει την εσωτερικότητα και πνευματικότητα της ανθρώπινης μορφής. Ο ίδιος τρόπος απόδοσης στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει εικαστικά το υπερβατικό στοιχείο του χριστιανισμού.

Funerary stele carved from pentelic marble, 6th century. Credit: Epigraphic Museum, Athens. The Christian Empire: Spiritual Life showcases works dating from the sixth to the 14th century made for the church or private worship. They include mosaics—the Byzantine art form par excellence—such as one example from 1100 that depicts the apostle Andrew against a glittering gold background that once adorned the sanctuary of a church and a very rare, large processional mosaic icon of the Virgin and Christ child from the late 1200s that has never before been seen outside of Greece. Among the church furnishings on view are the late 10th-century gilded silver Adrianople Cross and a 14th-century silk-and-linen Epitaphios (a large embroidered cloth icon). Though icons were made in different media, most were painted in tempera on wood. Several examples will are on view in this section, including the golden 12th-century two-sided icon with Virgin Hodegetria and The Man of Sorrows, and the exquisite Archangel Michael, being lent to the United States for the first time. The icon exemplifies Byzantine artists’ ability to mix and blend pigments to create a sense of volume in the figures they modeled, a skill that had waned in Western Europe after the end of antiquity but was preserved in Byzantium. The export of Byzantine icons contributed to the revitalization of panel painting in Europe.

Η δεύτερη ενότητα, «Ο θρησκευτικός βίος», προβάλλει τη χριστιανική ταυτότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέσα από από βασικές εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Η επίδραση της επίσημης θρησκείας του κράτους στη διαμόρφωση της πολιτικής του ιδεολογίας και η ανάπτυξη της στενής του σχέσης με την Εκκλησία παρουσιάζονται ανάγλυφα μέσα από μια συλλογή χρυσών νομισμάτων. Κατόπιν μια μεγάλη σειρά εκθεμάτων μας μεταφέρει στο χώρο άσκησης της δημόσιας λατρείας: γλυπτά αρχιτεκτονικά μέλη, φορητές εικόνες, εικονογραφημένα χειρόγραφα, λειτουργικά υφάσματα ανασυνθέτουν το Βυζαντινό ναό ως μικρογραφία του σύμπαντος κόσμου. Μέσα από τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα παρουσιάζεται η υψηλή τέχνη των εργαστηρίων της Κωνσταντινούπολης, από την οποία εκπορεύονται τα κυρίαρχα ρεύματα, ενώ παράλληλα αναδεικνύεται η ιδιαίτερη καλλιτεχνική φυσιογνωμία σημαντικών αστικών κέντρων όπως η Θεσσαλονίκη, η Βέροια, η Καστοριά. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται επίσης στη σχέση της τέχνης με την ορθόδοξη λειτουργία.

Mosaic icon of the Virgin Episkepsis, late 13th century. Credit: Byzantine and Christian Museum, Athens. Intellectual Life presents illustrated manuscripts containing works of scripture, theology, and liturgy, subjects that dominated intellectual life in the Christian empire. The Byzantines were also proud of their ancient Greek heritage. Manuscript copies of Homer’s Iliad and texts by Euripides, Socrates, and Euclid are included to indicate the important role Byzantine scribes played in passing down the tradition of classical learning and literature to the Renaissance and modern era.

Η τρίτη ενότητα, «Η πνευματική ζωή», εστιάζει στον κόσμο της Βυζαντινής σκέψης, των γραμμάτων και των τεχνών. Μια σειρά από πολυτελή χειρόγραφα υπογραμμίζει την κυριαρχία της Ελληνικής γλώσσας και εκθέτει βασικές πτυχές της πνευματικής ζωής του Βυζαντίου. Εκτός από τα θρησκευτικά κείμενα, στα βιβλιογραφικά εργαστήρια οι Βυζαντινοί γραφείς αντιγράφουν κείμενα των Ελλήνων κλασικών και επιστημονικά έργα, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στη διάδοση της αρχαιοελληνικής παιδείας. Παράλληλα, οι λαμπρές μικρογραφίες που κοσμούν τα χειρόγραφα καταδεικνύουν την επίδραση του κλασικού στοιχείου στη ζωγραφική απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Το φαινόμενο αυτό γίνεται ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους έντονης στροφής προς την αρχαιότητα, τις λεγόμενες Αναγεννήσεις (Μακεδονική, Παλαιολόγεια). Τα εικονογραφημένα χειρόγραφα υπήρξαν το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη διάδοση αυτών των αναγεννητικών κινημάτων, τα οποία ανανέωσαν τη Βυζαντινή τέχνη σε όλες τις μορφές της. Οι φορητές εικόνες που συμπληρώνουν την ενότητα αυτή προέρχονται από καλλιτεχνικά εργαστήρια της Κωνσταντινούπολης, το ίδιο κέντρο απ’ όπου οι Βυζαντινοί λόγιοι κατευθύνουν την πνευματική ζωή της Αυτοκρατορίας.

Fragment of a wall painting of the washing of the feet, 1360-1380. Credit: Musem of Byzantine Culture, Thessaloniki. The Pleasures of Life focuses on secular works of art for the home, such as floor mosaics, silver dinnerware, ceramic plates, perfume flasks, bronze and glass lamps, and exquisite jewelry, including gold bracelets, armbands, necklaces, rings, and earrings. Also on view is the most lavishly illustrated copy of the Romance of Alexander, a fictionalized story of the adventures of Alexander the Great, one of the most popular books of the Middle Ages.

Στην τέταρτη ενότητα, «Οι χαρές της ζωής», ξετυλίγονται ποικίλες όψεις της καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο, ένα θέμα που παραμένει σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο διεθνές κοινό. Το πρώτο μέρος μας εισάγει στον ιδιωτικό χώρο των Βυζαντινών και μας παρουσιάζει τον εξοπλισμό και το διάκοσμο της Βυζαντινής κατοικίας με θέματα από την Ελληνορωμαϊκή και τη χριστιανική παράδοση, παραστάσεις από τον κόσμο των ζώων και την ανθρώπινη δραστηριότητα, επιρροές από την ανατολική και τη δυτική τέχνη. Το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο στον ατομικό καλλωπισμό. Μεταξύ των εκθεμάτων περιλαμβάνεται μια μεγάλη σειρά από Βυζαντινά κοσμήματα, που εντυπωσιάζουν με την ποικιλομορφία τους, τη σχεδιαστική λεπτότητα και την τεχνική αρτιότητά τους, ενώ παρουσιάζονται και κάποια σπάνια δείγματα από το περιβάλλον των ανωτέρων στρωμάτων της Βυζαντινής κοινωνίας.

Miniature icon carved from steatite with the Presentation of Christ in the Temple, 14th century. Credit: ©Benaki Museum, Athens, 2013. The Last Phase: Crosscurrents concludes the exhibition with works of art reflecting the final flowering of Byzantine art under the emperors of the Palaiologan dynasty (1261–1453), the most long-lived of all Byzantine dynasties. The works reflect a heightened interest in naturalism and narrative detail, as seen in the 15th-century icon known as the Volpi Nativity. Works in this section reveal cross-influences between the Byzantines and Western crusaders who occupied Byzantine territories in the 13th century. Crete, which fell to the Republic of Venice in 1211, became a major center of icon production where artists worked for both Greek and Italian patrons, creating paintings in a hybrid style seen in IHS (Jesus Hominum Salvator) by the Cretan artist Andreas Ritzos, which combines Western and Byzantine imagery.

Τέλος, στην πέμπτη ενότητα, «Το Βυζάντιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης», παρουσιάζονται οι γόνιμες επιδράσεις που δέχθηκε η Βυζαντινή τέχνη από τον πολιτισμό των λαών με τους οποίους συναντήθηκε κατά τη μακρόχρονη πορεία της. Στο πρώτο μέρος εκτίθενται αρχιτεκτονικά γλυπτά και κοσμήματα που φέρουν έκδηλες εικονογραφικές και τεχνοτροπικές επιρροές από τον περσικό και αραβικό πολιτισμό. Στο δεύτερο μέρος μια σειρά από εκθέματα, όπως πολύτιμα εκκλησιαστικά σκεύη, τοιχογραφίες και φορητές εικόνες, που αποκαλύπτουν την ποικιλία επιδράσεων του δυτικού κόσμου στην καλλιτεχνική έκφραση του Βυζαντίου. Ανατολικές και δυτικές επιρροές έρχονται σε διάλογο με τα εγγενή Βυζαντινά στοιχεία του κάθε έργου και σχηματίζουν ένα νέο είδος σύνθετης εικαστικής γλώσσας. Παράλληλα καταδεικνύουν τη δεκτικότητα των βυζαντινών καλλιτεχνών στο νέο και το διαφορετικό και την ικανότητά τους να το αφομοιώνουν και να ανανεώνονται διαρκώς.

One of three ivory plaques with scenes from the life of Achilles, first half of 4th century. Credit: Rethymno Archaeological Museum, Chania.

Η έκθεση συνοδεύεται από δίτομο κατάλογο. Ο πρώτος τόμος εξετάζει βασικές πτυχές του Βυζαντινού πολιτισμού, οι οποίες ορίζουν και τους θεματικούς άξονες της έκθεσης, και παρουσιάζει με ερμηνευτικό τρόπο τα εκθέματα. Ο δεύτερος τόμος εξετάζει τις πόλεις και την ύπαιθρο χώρα του Ελλαδικού χώρου κατά τη Βυζαντινή περίοδο, καθώς και τη διάσωση και προβολή των Βυζαντινών αρχαιοτήτων στη σύγχρονη Ελλάδα μέσα από το έργο των Βυζαντινών μουσείων και συλλογών. Τα κείμενα και των δυο τόμων υπογράφουν Έλληνες και ξένοι επιστήμονες διεθνούς κύρους στον τομέα των Βυζαντινών σπουδών.