Το ιστολόγιο "Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία" είναι ένας διαδικτυακός τόπος που αφιερώνεται στην προώθηση και ανάδειξη της τέχνης, της επιστήμης και της φιλολογίας. Ο συντάκτης του ιστολογίου, Κωνσταντίνος Βακουφτσής, μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις του, τις αναλύσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό, το σύμπαν και τη λογοτεχνία.
Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.
Earlier this year I
wrote about a psychology experiment that
revealed that mathematicians appreciate beautiful equations in the same way
that people experience great works of art. In the experiment, which conjures up
a slightly comical scene, mathematicians were hooked up to a functional
magnetic resonance imaging (fMRI) machine and asked to view a series of
equations. When the subjects looked at equations they had previously rated as
beautiful, it triggered activity in a part of the emotional brain associated
with the experience of visual and musical beauty. The formula most commonly
rated as beautiful in the study, in both the initial survey and the brain scan,
was Euler’s equation, eiπ+ 1 = 0.
Ένα πείραμα ψυχολογίας είχε δείξει ότι οι
μαθηματικοί (υποθέτω και οι φυσικοί …) εκτιμούν τις όμορφες εξισώσεις με τον
ίδιο τρόποι που οι άνθρωποι αισθάνονται τα μεγάλα έργα τέχνης. Μια
εξίσωση που εν γένει θεωρείται όμορφη είναι η εξίσωση του Euler: e iπ +
1 = 0.
Ο ιστότοπος physicsworld με το infographic που ακολουθεί
επιχειρεί να δικαιολογήσει γιατί οι περισσότεροι μαθηματικοί είναι ερωτευμένοι
με αυτή την μικρή εξίσωση:
Inspired by this
study, we have put together this infographic to dissect the Euler identity and
try to understand why so many mathematicians are enamoured with this little
equation.
Ενδιαφέρον
βίντεο που παρουσιάζει τα σενάρια για το μέλλον του Σύμπαντος. In a
video called 'The Far Future of the Universe' host Joe Hanson discusses how
Earth and ultimately the universe might end. He says that within 500,000 years
we can expect a climate-altering large asteroid to hit our planet, while in a
billion years all life will be gone.
Ο
Αμερικανός κωμικός και σεναριογράφος Τζοε Χάνσον ανάμεσα στις άλλα
δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στη δημιουργία και παρουσίαση
διαδικτυακών εκπομπών.
In 600 million
years the sun will have caused so much carbon dioxide to be trapped in Earth's
crust that photosynthesis will cease says Hanson, leading to all multicellular
life being eradicated. By the billion-year mark, all oceans and life will have
disappeared from the surface of Earth, leaving it looking somewhat like Mars.
Η
τελευταία του διαδικτυακή εκπομπή τιτλοφορείται «Το Μακρινό Μέλλον του Σύμπαντος» και με ένα πρωτότυπο για το
αντικείμενο του θέματος τρόπο ο Χάνσον περιγράφει και σχολιάζει τα πιθανά
σενάρια για το μέλλον της Γης αλλά και του Σύμπαντος.
Τα σενάρια
In four billion
years our Milky Way will collide with the Andromeda galaxy but, owing to the
huge spaces between stars, it is unlikely many collisions will occur. In fact,
it's possible that only six out of a total of a trillion stars will hit each
other.
Σύμφωνα
με εκτιμήσεις ειδικών σε 100 χιλιάδες έτη η θέση της Γης και του Γαλαξία θα
έχουν μεταβληθεί με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του πλανήτη (αν υπάρχουν βέβαια
ακόμη άνθρωποι εδώ) θα βλέπουν ένα τελείως διαφορετικό ουράνιο θόλο από τον
σημερινό.
In 7.9 billion
years, when our sun runs out of gas, it starts to expand and consumers the
inner planets Mercury and Venus before deflating into a white dwarf 1.6 billion
years later.
Μέσα
στα επόμενα 500 χιλιάδες έτη θεωρείται πιθανότατη η πτώση στη Γη ενός
αστεροειδούς με τέτοιο μέγεθος που η σύγκρουση θα οδηγήσει σε αλλαγή των
κλιματικών συνθηκών.
In 110 trillion
years all stars will have died out while in a quadrillion years our planet, now
a lifeless hunk of rock, will fall into what is left of the sun (now a black
dwarf) as its orbit decays.
Σε 600 εκ. έτη η διαδικασία της φωτοσύνθεσης θα είναι
αδύνατη αφού στον φλοιό της Γης θα παγιδεύονται τεράστιες ποσότητες διοξειδίου
του άνθρακα.
Ultimately the
universe will continue to expand until everything in it is dead. All matter
will be so spread out than, in essence, nothing will remain and the cosmos will
be completely empty, says Hanson.
Σε
ένα δισ. έτη θα έχει ξεκινήσει η διαδικασία αυτοκαταστροφής του Ήλιου με τη
σταδιακή του διόγκωση αρχικά. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί τόσο πολύ η
θερμοκρασία στη Γη ώστε το νερό των ωκεανών να αρχίσει να βράζει και να
καταστραφεί κάθε ίχνος χλωρίδας στην επιφάνεια του πλανήτη.
Στο
βίντεο γίνονται επίσης αναφορές για το πώς θα είναι το Σύμπαν σε δεκάδες
δισεκατομμύρια ή και τρισεκατομμύρια έτη.
Το
πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του Τοξότου είναι ότι μέσα σε αυτόν κείται το
κέντρο του Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 28.000 έτη φωτός από τη Γη. Παρότι
αποκρύπτεται από εμάς πίσω από πυκνά νέφη διαστρικής σκόνης, αρκετές
λεπτομέρειες διακρίνονται στο υπέρυθρο. Η ραδιοπηγή Τοξότης A* (SagittariusA*) συνδέεται με τη γιγάντια υποτιθέμενη
μαύρη τρύπα στο Γαλαξιακό κέντρο. This image was taken with NASA's Chandra
X-Ray Observatory. Sgr A* (centre) and two light echoes from a recent explosion
(circled).
Ένα
από τα πιο εκπληκτικά αντικείμενα στον γαλαξία μας είναι ο Τοξότης Α*. Αυτό το μικρό αντικείμενο, που ανακαλύφθηκε το 1974 , είναι μια ισχυρή πηγή των
ραδιοκυμάτων στον αστερισμό του Τοξότη. Έκτοτε οι αστρονόμοι έχουν
παρατηρήσει πολλές φορές τον Τοξότη Α* και τα άστρα που βρίσκονται στην
γειτονιά του, εκ των οποίων μερικά βρίσκονται σε τροχιά με πολύ μεγάλες
ταχύτητες.
Αυτό
σημαίνει ότι η μάζα του Τοξότη Α* είναι εξαιρετικά μεγάλη και δεδομένου ότι
είναι πολύ μικρός θα πρέπει να έχει τεράστια πυκνότητα. Γι αυτό οι
αστρονόμοι πιστεύουν ότι αυτό το αντικείμενο είναι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα
που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία.
This Chandra image
of Sgr A* and the surrounding region is based on data from a series of
observations lasting a total of about one million seconds, or almost two weeks.
Such a deep observation has given scientists an unprecedented view of the
supernova remnant near Sgr A* (known as Sgr A East) and the lobes of hot gas
extending for a dozen light years on either side of the black hole. These lobes
provide evidence for powerful eruptions occurring several times over the last
ten thousand years. The image also contains several mysterious X-ray filaments,
some of which may be huge magnetic structures interacting with streams of
energetic electrons produced by rapidly spinning neutron stars. Such features
are known as pulsar wind nebulas. Credit: NASA/CXC/MIT/F. Baganoff, R.
Shcherbakov et al.
Στην
πραγματικότητα, ο Τοξότης Α* έχει περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα
από τον Ήλιο και το μέγεθός του δεν είναι πολύ μεγαλύτερο από το ηλιακό μας
σύστημα.
Αλλά
υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία για το παράξενο αυτό αστρικό αντικείμενο: Ότι πρόκειται για μια σκουληκότρυπα που συνδέεται με κάποια άλλη περιοχή του
σύμπαντος ή ακόμα και με ένα άλλο μέρος του πολυσύμπαντος (σύμφωνα με τη θεωρία
οι σκουληκότρυπες θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί πολύ νωρίς μετά την Μεγάλη
Έκρηξη).
NASA's Nuclear
Spectroscopic Telescope Array, or NuSTAR, has captured these first, focused
views of the supermassive black hole at the heart of our galaxy in high-energy
X-ray light. The background image, taken in infrared light, shows the location
of our Milky Way's humongous black hole, called Sagittarius A*, or Sgr A* for
short. In the main image, the brightest white dot is the hottest material
located closest to the black hole, and the surrounding pinkish blob is hot gas,
likely belonging to a nearby supernova remnant. The time series at right shows
a flare caught by NuSTAR over an observing period of two days in July; the
middle panel shows the peak of the flare, when the black hole was consuming and
heating matter to temperatures up to 180 million degrees Fahrenheit (100
million degrees Celsius). The main image is composed of light seen at four
different X-ray energies. Blue light represents energies of 10 to 30
kiloelectron volts (keV); green is 7 to 10 keV; and red is 3 to 7 keV. The time
series shows light with energies of 3 to 30 keV. The background image of the
central region of our Milky Way was taken at shorter infrared wavelengths by
NASA's Spitzer Space Telescope. Credit: NASA
Και
αυτό εγείρει ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Αν Τοξότης Α* είναι μια σκουληκότρυπα,
πως θα μπορούσαν οι αστρονόμοι να τον ξεχωρίσουν από μια μαύρη τρύπα; Το
ερώτημα αυτό επιχειρούν να ξεδιαλύνουν οι Ζilong Li και Cosimo Bambi από το
πανεπιστήμιο της Σαγκάης με την εργασία τους «Distinguishing black
holes and wormholes with orbiting hot spots».
If Sagittarius A*
is a wormhole, how can astronomers distinguish it from a black hole? Today, we
get an answer thanks to the work of Zilong Li and Cosimo Bambi at Fudan
University in Shanghai. These guys have calculated that plasma orbiting a black
hole would look different to the same plasma orbiting a wormhole. They have
calculated the difference and even simulated the resulting images that should
be possible to collect using the next generation of interferometric telescopes.
In other words, if there is a wormhole at the centre of our galaxy, we should
be up to see it within the next few years.
Οι
Li και Bambi κάνοντας προσομοιώσεις συμπέραναν ότι το πλάσμα που βρίσκεται σε
τροχιά γύρω από μια μαύρη τρύπα θα έχει διαφορετική εμφάνιση με το αντίστοιχο
πλάσμα σε τροχιά γύρω από μια σκουληκότρυπα.
Aerial view of the
observing platform on the top of Cerro Paranal, with the four enclosures for
the 8.2-m Unit Telescopes (UTs) and various installations for the VLT
Interferometer (VLTI). Three 1.8-m VLTI Auxiliary Telescopes (ATs) and paths of
the light beams have been superimposed on the photo. Also seen are some of the
30 "stations" where the ATs will be positioned for observations and
from where the light beams from the telescopes can enter the Interferometric
Tunnel below. The straight structures are supports for the rails on which the
telescopes can move from one station to another. The Interferometric Laboratory
(partly subterranean) is at the centre of the platform. Credit: ESO
Ενώ
προς το παρόν αυτές οι διαφορές δεν μπορούν να διακριθούν, οι Li και Bambi, υπολόγισαν ότι οι
παρατηρήσεις που θα γίνουν με τα νέας γενιάς τηλεσκόπια θα μπορούν να
διακρίνουν τις διαφορές μαύρης τρύπας – σκουληκότρυπας. Ένα τέτοιο τηλεσκόπιο
είναι το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο Συμβολόμετρο (VLTI) στην Ατακάμα της Χιλής.
Έτσι
λίγα χρόνια είναι πιθανό να έχουμε τις πρώτες παρατηρησιακές ενδείξεις ύπαρξης
σκουληκότρυπας, και μάλιστα μέσα στον ίδιο τον γαλαξία μας!
Έχει
ηλικία 16 εκ. έτη και είναι 20 φορές μεγαλύτερο από το άνθρωπινο. Giant
sperm coiled in the seminal vesicles of a male Heterocypris collaris from
16 million years ago. Uncoiled, these sperm would be longer than the organism
itself. Credit: Renate Matzke-Karasz
Επιστήμονες
ανακάλυψαν στην Αυστραλία ένα απολιθωμένο σπερματοζώαριο ηλικίας τουλάχιστον 16
εκατ. ετών (ίσως και 23 εκατ. ετών), το οποίο όχι μόνο είναι το παλαιότερο που
έχει βρεθεί ποτέ, αλλά επιπλέον είναι τεράστιο, ξεπερνώντας σε μήκος το ένα
χιλιοστό, περίπου 20 φορές μεγαλύτερο από ένα ανθρώπινο σπερματοζωάριο.
Αξιοθαύμαστο
A cross section of
a male Heterocypris collaris, showing Zenker organs, which act as sperm
pumps, as well as sperm stored in the seminal vesicle and ducts. Credit: Renate Matzke-Karasz
Την
ανακάλυψη έκανα ερευνητές, με επικεφαλής τη γεωβιολόγο Ρενάτε Μάτζκε-Κάρατζ του
Πανεπιστημίου Λούντβιχ-Μαξιμίλιαν του Μονάχου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση
στο περιοδικό βιολογίας της ανέφεραν ότι το εν λόγω αναπαραγωγικό κύτταρο
(γαμέτης) προέρχεται από ένα μαλακόστρακο σαν μικρή γαρίδα, που έμοιαζε σαν…
φασόλι με πόδια.
A modern ostracod (Newnhamia).
These tiny crustaceans create sperm longer than their own bodies. Credit: Renate Matzke-Karasz
«Είναι
αξιοθαύμαστο ότι ο τρόπος αναπαραγωγής αυτών των μικρών μαλακόστρακων έχει
ουσιαστικά παραμείνει αμετάβλητος μέχρι σήμερα» δήλωσε η Γερμανίδα ερευνήτρια.
Είναι, επίσης, εντυπωσιακό ότι το σπερματοζωάριο είχε μήκος 1,26 χιλιοστών,
πιθανώς μεγαλύτερο και από το μήκος του ίδιου του υδρόβιου οργανισμού, που
έφθανε τα 1,2 έως 1,3 χιλιοστά. Παραμένει άγνωστο από εξελικτική άποψη γιατί
ένα τόσο μικρό πλάσμα χρειαζόταν έναν τόσο μεγάλο γαμέτη, ο οποίος ήταν
«κουλουριασμένος» μέσα στα σεξουαλικά όργανα, γι' αυτό έφθανε σε τέτοιο μήκος.
Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «ProceedingsofRoyalSocietyB»
Το
περιβάλλον
An artist's
impression of what the North Queensland site might have looked like 17 million
years ago.
Το
αρχαίο μαλακόστρακο ζούσε σε στάσιμα νερά μέσα σε ένα σπήλαιο. Το
σπερματοζωάριό του που μόλις ανακαλύφθηκε, είναι ιδιαίτερο, επειδή δεν διαθέτει
την χαρακτηριστική ουρά που αποτελεί τον «κινητήρα» των περισσότερων
αναπαραγωγικών κυττάρων. Αποτελείτο απλώς από ένα μεγάλο επίμηκες κεφάλι, το
οποίο κινείτο χάρη σε συνεχείς συσπάσεις που έκανε η μεμβράνη του. Η μελέτη του
απολιθώματος έγινε με τη βοήθεια ακτίνων-Χ στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού
Συγχρότρου στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας.
What the site looks
like today. The fossilised shrimp which housed the sperm was discovered in 1988.
Το
προηγούμενο αρχαιότερο γνωστό σπερματοζωάριο μαλακόστρακου ήταν ηλικίας μόλις
15.000 ετών. Παλαιότερα, είχε βρεθεί ένα ακόμη αρχαιότερο σπερματοζωάριο μέσα
σε ένα έντομο ηλικίας περίπου 40 εκατ. ετών, το οποίο όμως δεν ήταν
απολιθωμένο, αλλά παγιδευμένο μέσα σε κεχριμπάρι.
Το
μεγαλύτερο σπερματοζωάριο που υπάρχει σήμερα στη φύση, ανήκει σε μια μύγα
«δροσόφιλα» και ξεπερνά τα πέντε εκατοστά.
Εικ.
6. Τοιχογραφία «τέταρτου στυλ» από την Πομπηία, Νάπολη, Mus. Naz. 119690 (LIMCIV 2, σ. 324, εικ.
177).
Εικ.
7. Μαρμάρινο ανάγλυφο 2ου μ.Χ. αιώνα, Βατικανό, Mus. Greg. Prof. 9982 (LIMC IV 2, σ. 324,
εικ. 178).
Στην
τραγωδία Ἑλένη, η οποία διδάχθηκε το 412 π.Χ., ο
Ευριπίδης δίνει μια διαφορετική εκδοχή του μύθου της Ελένης επηρεασμένος από
την Παλινῳδίαν του Στησιχόρου, η οποία γράφτηκε στο
τέλος του 7ου αιώνα π.Χ., προκειμένου να αναιρέσει τον επικό μύθο της Ελένης
(σημ. 1), σύμφωνα με τον οποίο ο Τρώας Αλέξανδρος είχε αρπάξει από τον Μενέλαο
τη σύζυγό του Ελένη (εικ. 1-7) (σημ. 2), με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Τρωικός
Πόλεμος: Διόπερ Μενελάῳ αὐτὴν ἐκδίδωσιν. Καὶ
μετ’ οὐ πολὺἁρπασθείσης αὐτῆς (Ἑλένης) ὑπὸἈλεξάνδρου ἐκοινώνησαν
τῇ στρατείᾳ
διὰ τοὺς γενομένους ὅρκους.
Ἡἱστορία παρὰ
Στησιχόρῳ(σημ. 3). Στην Παλινῳδίαν του ο Στησίχορος αποκαθιστούσε την εικόνα της Ελένης
επισημαίνοντας ότι δεν ανέβηκε σε πλοία με καλά έδρανα για τους κωπηλάτες και
ότι δεν έφτασε στην ακρόπολη της Τροίας, πληροφορία που αντλούμε από τον
πλατωνικό Φαῖδρον: Οὐκ ἔστ’ ἔτυμος λόγος οὗτος,
οὐδ’ ἔβας ἐν νηυσὶν ἐϋσσέλμοις οὐδ’
ἵκεο πέργαμα Τροίας (σημ. 4).
Helen of Troy by
Dante Gabriel Rossetti. 1863, oil
on panel. Kunsthalle, Hamburg.
Eκτός από την Παλινῳδίαν, ο Ευριπίδης πρέπει να είχε κατά νου και μία μαρτυρία του
Ηροδότου (σημ. 5), σύμφωνα με την οποία ο Αλέξανδρος απήγαγε την Ελένη από τη
Σπάρτη, αλλά λόγω κακών καιρικών συνθηκών βρέθηκαν στην Αίγυπτο, όπου ο
βασιλιάς Πρωτέας του απαγόρευσε να πάρει μαζί του την Ελένη και τα χρήματα, με
αποτέλεσμα η γυναίκα να παραμείνει στην Αίγυπτο: Ἀλέξανδρον
ἁρπάσαντα Ἑλένην
ἐκ Σπάρτης ἀποπλέειν
ἐς τὴν ἑωυτοῦ. Καὶ μιν, ὡς ἐγένετο ἐν τῷ Αἰγαίῳ, ἐξῶσται ἄνεμοι ἐκβάλλουσι ἐς
τὸ Αἰγύπτιον πέλαγος… Γυναῖκα μὲν ταύτην καὶ τὰ χρήματα οὔ τοι προήσω (ἐγὼὁ Πρωτεύς) ἀπάγεσθαι
(σημ. 6). Αναφορά στο είδωλο της Ελένης, το οποίο οι Τρώες θεωρούσαν ότι ήταν η
πραγματική Ελένη, γίνεται από ένα σχολιαστή ενός χωρίου του Αιλίου Αριστείδη: Ὥσπερ οἱ Στησιχόρου Τρῶες οἱ τὸ τῆς Ἑλένης εἴδωλον
ἔχοντες ὡς
αὐτὴν (σημ. 7).
Λεπτομέρεια
αγγειογραφίας όπου η μυθική Ελένη εικονίζεται με τα χέρια υψωμένα ως τρομερό θεϊκό
είδωλο Παράσταση σε πρωτο-κορινθιακή λήκυθο
(πηγή: JaneHarrison, ProlegomenatotheStudyofGreekReligion, MerlinPress, Λονδίνο. 1980,
σ.323).
Η
υπόθεση του ευριπίδειου έργου είναι η ακόλουθη (σημ. 8). Διαδραματίζεται στο
νησί Φάρος της Αιγύπτου, όπου η ηρωίδα έχει μεταφερθεί από τον Ερμή. Μένει στα
ανάκτορα του βασιλιά Πρωτέα, ενώ το είδωλό της έχει ακολουθήσει τον Πάρη στην
Τροία. Μετά το θάνατο του Πρωτέα, ο γιος του Θεοκλύμενος επιμένει να τη
νυμφευθεί, αλλά εκείνη εξακολουθεί να μένει πιστή στον Μενέλαο. Ο Τεύκρος της
φέρνει την πληροφορία για την άλωση της Τροίας και για τον πιθανό θάνατο του
Μενελάου, αλλά η μάντισσα Θεονόη τη διαβεβαιώνει ότι ο σύζυγός της ζει.
Πράγματι, ο Μενέλαος φτάνει εξαθλιωμένος στην Αίγυπτο φέρνοντας μαζί του το
είδωλο της Ελένης. Στην πορεία του έργου συναντά την πραγματική Ελένη, την
αναγνωρίζει και το είδωλό της εξαφανίζεται. Με τη βοήθεια της Θεονόης
σχεδιάζουν την απόδρασή τους με πλοίο. Το σχέδιό τους στέφεται με απόλυτη
επιτυχία.
Η πλήρης αγγειογραφική αναπαράσταση της Ελένης ως θεϊκού είδωλου μαζί με τα αδέλφια της, τους "δίδυμους" Διόσκουρους (αριστερά), που την σώζουν από τον απαγωγέα της Θησέα (δεξιά, με το σπαθί) στην παραπάνω πρωτοκορινθιακή λήκυθιο (πηγή: J. Harrison, ό.π.)
Στο τέλος, οι Διόσκουροι παρουσιάζονται ως από μηχανής θεοί και
κατευνάζουν την οργή του Θεοκλυμένου έναντι της Θεονόης, η οποία βοήθησε το
ζεύγος να δραπετεύσει.
Εικ.
8. Μικρογραφία χειρογράφου του 10ου μ.Χ. αιώνα, Παρίσι, Bibl. Nat. cod. suppl. gr. 247 (LIMCIV 1, σ. 553, εικ.
375).
Σε
ό,τι αφορά την επίδραση της συγκεκριμένης παραλλαγής του μύθου της Ελένης στην
εικονογραφία, είναι ανύπαρκτη (σημ. 9), όπως προκύπτει από την έλλειψη
αρχαιολογικών τεκμηρίων. Εντοπίσθηκε μόνο μια παράσταση με την Ελένη και τον
Μενέλαο στην Αίγυπτο, η οποία απαντά σε ένα χειρόγραφο του 10ου αιώνα μ.Χ.
(εικ. 8) και απηχεί την ομηρική εκδοχή, όπως θα δούμε παρακάτω (σημ. 10). Το
συγκεκριμένο χειρόγραφο είχε συμπεριληφθεί στην εικονογράφηση των Θηριακῶν της Νικάνδρης (σημ. 11). Σε αυτό έχει απεικονιστεί ο θάνατος
του Κανώπου στην Αίγυπτο παρουσία του Μενελάου και της Ελένης. Δεξιά υπάρχει
ένα πλοίο. Ο Κάνωπος είναι καθισμένος μετά την επίθεση που δέχτηκε από το
ερπετό «Αιμορροΐδα» και η Ελένη σπεύδει να τον σώσει παρουσία του Μενελάου
(σημ. 12). Ο Κάνωπος ήταν ο κυβερνήτης του πλοίου που μετέφερε μετά την άλωση
του Ιλίου την Ελένη και τον Μενέλαο στη Σπάρτη. Όταν οι βασιλείς σταμάτησαν
στην Αίγυπτο, δέχτηκε δήγμα από ένα ερπετό και πέθανε, με αποτέλεσμα να
ενταφιαστεί στην περιοχή (σημ. 13).
Evelyn de Morgan. Helen of Troy, 1898.
Η
παραπάνω παράσταση απομακρύνεται από την ευριπίδεια παράδοση, επειδή ο μεγάλος
τραγικός παρουσιάζει τον Μενέλαο να φτάνει στην Αίγυπτο μαζί με το είδωλο της
Ελένης και όχι με την πραγματική Ελένη, Ἑλένη: Οὐκ ἦλθον ἐς γῆν Τρῳάδ’, ἀλλ’ εἴδωλον ἦν…Ἄγγελος: Βέβηκεν ἄλοχος σὴ πρὸς αἰθέρος πτυχὰς ἀρθεῖσ’ ἄφαντος. Οὐρανῷ δὲ κρύπτεται λιποῦσα σεμνὸν ἄντρον οὗ
σφ’ ἐσῴζομεν (σημ. 14) και επιβεβαιώνει την εκδοχή
του Ομήρου, Ἀτὰρ τάς πέντε νέας κυανοπρωείρους Αἰγύπτῳἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶὕδωρ… Αἰγύπτῳ μ’ ἔτι δεῦρο θεοί μεμαῶτα
νέεσθαι ἔσχον, ἐπεὶ οὔ σφιν ἔρεξα τεληέσσας ἑκατόμβας. Οἱ δ’ αἰεὶ βούλοντο θεοί μεμνῆσθαι ἐφετμέων (σημ. 15), σύμφωνα με την οποία η
Ελένη και ο Μενέλαος βρέθηκαν στην Αίγυπτο, όταν επέστρεφαν από την Τροία στη
Σπάρτη (σημ. 16).
Εικ.
9. Ανάγλυφος πίθος της Μυκόνου χρονολογούμενος μεταξύ 675-650 π.Χ., Μύκονος,
Μουσείο Μυκόνου 2240 (LIMCIV 2, σ. 331, εικ.
225).
Εικ.
10. Χάλκινο αγγείο της εποχής του Τιβερίου, Νάπολη, Mus. Naz. 5673 (7533) (LIMCIV 2, σ. 331, εικ. 227).
Εικ.
11. Ερυθρόμορφος σκύφος χρονολογούμενος περί το 485 π.Χ. Βοστόνη, MFA 13,186 (LIMCIV 2, σ. 334, εικ. 243).
Εικ.
12. Ερυθρόμορφος ελικωτός κρατήρας του τέλους του 4ου π.Χ. αιώνα, Ζυρίχη, GalerieNefer (LIMCIV 2, σ. 356, εικ. 361).
Εικ.
13. Ερυθρόμορφος κιονωτός κρατήρας των μέσων του 5ου π.Χ. αιώνα, Νάπολη, Mus. Naz. H
3115 (LIMCIV 2, σ. 344, εικ. 285).
Η
εικονογραφική σύνθεση της εικόνας 8 επιβεβαιώνει τη σημαντική επίδραση των
φιλολογικών πηγών –στην προκειμένη περίπτωση των Ὀμηρικῶν Ἐπῶν- στην τέχνη. Πάντως, στην πλειονότητα των
παραστάσεων απαντούν ο Μενέλαος με την Ελένη να επιστρέφουν στη Σπάρτη χωρίς
ενδιάμεση στάση στην Αίγυπτο (σημ. 17). Σε αυτές ο Μενέλαος απειλεί την Ελένη
άλλοτε με ξίφος και άλλοτε με δόρυ (εικ. 9-14) (σημ. 18).
Εικ.
15. Αττικός ερυθρόμορφος αμφορέας του «Ζωγράφου της Altamura» χρονολογούμενος μεταξύ 470-450 π.Χ.,
Λονδίνο, BME 263 (LIMCIV 2, σ. 337, εικ. 264).
Υπάρχει,
βέβαια, και ο εικονογραφικός τύπος του έκθαμβου από την ομορφιά της Ελένης
Μενελάου με το πεσμένο στο έδαφος ξίφος (εικ. 15) (σημ. 19).
Ευαγγελία
Κ. Μιμίδου. Διδάκτωρ Κλασσικής Αρχαιολογίας, εργαζόμενη στο Γραφείο Τεκμηρίωσης
του Παρθενώνα (Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης).
Notes
A. Podlecki, “Stesichoreia”, Athenaeum 49, 1971, σ.325/ L.Kahil,
“Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und München, 1988, σ. 499.
Υπάρχει
πληθώρα παραστάσεων με τον Αλέξανδρο καθώς οδηγεί την Ελένη στην Τροία με
διάφορους τρόπους, όπως η προσφορά δώρων και η πειθώ: βλ. L.Kahil,
“Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und München, 1988, σ. 515, εικ.
70, σ. 520, εικ. 106, σ. 526, εικ. 143, σ. 528-529, εικ. 157, σ. 530, εικ.
168, σ. 532, εικ. 177, εικ. 178. Για περισσότερο εικονογραφικό υλικό βλ.
αναλυτικά: L.Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und
München, 1988, σ. 515-532, LIMC IV 2, σ. 303-324.
Σχ. Ὃμηρ. Ἰλ.
Β, 339.
Πλάτ. Φαῖδρ. 243 a.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag
Zürich und München, 1988, σ.
562.
Ἡρόδ. ΙΙ, 113, 115.
Βλ. Σχ. Αἴλ. Ἀριστ.
ΧΙΙΙ, 131 και A. Podlecki,“Stesichoreia”, Athenaeum 49, 1971, σ. 326, σημ.
49.
T.B.L. Webster, The Tragedies of Euripides,
London, 1967, σ.
199-202 / L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und
München, 1988, σ.
562-563.
Bλ.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und München, 1988, σ. 500, 562.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag
Zürich und München, 1988, σ.553,
εικ.
375.
K. Weitzmann, Greek Mythology in Byzantine Art,
Princeton, 1951, σ.
195 - 196/ Τουιδίου, Ancient Book
Illumination, Cambridge, 1959, σ.
99, εικ.
106.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag
Zürich und München, 1988, σ.553,
εικ.
375.
Ο θάνατος
του Κανώπου περιγραφόταν στο μυθολογικό βιβλίο του Κόνωνα, σύμφωνα με την
αναφορά που κάνει στο περιεχόμενο του συγκεκριμένου βιβλίου ο Φώτιος στη
Μυριόβιβλόν του, βλ. K. Weitzmann, Greek Mythology in Byzantine Art,
Princeton, 1951, σ. 196, σημ. 18: Ἦν δ’ οὗτος
(ὁ Κάνωβος) κυβερνήτης Μενελάου τοῦ Τρώου…Καὶὡς ὁ
Κάνωβος καλὸς καὶ
νέος ἀπαίροντος Μενελάου ἀπ’ Αἰγύπτου
καὶἙλένης, καὶ προσορμισαμένων τῇ γῇ,
ὑπὸἐχίδνης δηχθεὶς καὶ
σαπεὶς τὸ
σκέλος μετ’ οὐ πολὺ
θνήσκει. Καὶ Μενέλαος καὶἙλένη θάπτουσιν αὐτὸν ἐπ’
Αἰγύπτου: Για το κείμενο βλ. J.-P.
Migne, (Patrologia Graeca) Ελληνική Πατρολογία, τ. 103, col. 552, Φώτιος
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γ, Αθήναι, 1991.
-Ελένη:
Στην Τροία πήγε μόνο το είδωλό μου… -Αγγελιαφόρος: Χάθηκε η γυναίκα σου
πετώντας μέσα στον αιθέρα. Ανέβηκε στα ουράνια και άφησε τη σπηλιά, στην
οποία την είχαμε, άδεια: Εὐρ. Ἑλ.
582, 605-607. Για τη μετάφραση βλ. εκδόσεις «Κάκτος».
Τα πέντε
μαυρόπλωρα καράβια που σώθηκαν, τα οδήγησε ο άνεμος και το νερό στον
Νείλο, στην Αίγυπτο… Παρόλο που ανυπομονούσα να γυρίσω στην πατρίδα μου,
οι θεοί με κράτησαν κι άλλο στην Αίγυπτο, επειδή είχα αμελήσει να τους
προσφέρω θεάρεστες θυσίες: Ὃμηρ. Ὀδύσσ.
γ, 299, 300 και Ὃμηρ. Ὀδύσσ.
δ, 351 – 353. Για τη μετάφραση βλ. εκδόσεις «Ζαχαρόπουλος».
Βλ.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und München, 1988, σ. 563.
Γιαεικονογραφικόυλικόβλ. αναλυτικά L.
Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag Zürich und München, 1988, σ.536-552 και LIMC IV 2, σ. 328 - 357.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag
Zürich und München, 1988, σ.538,
εικ.
225, εικ.
227, σ.540-541,
εικ.
243, σ.
551, εικ.
361, σ.
545, εικ.
285, εικ.
289 c.
L. Kahil, “Helene”, LIMC IV 1, Artemis Verlag
Zürich und München, 1988, σ.542,
εικ.
264, σ.
543.