Βρέθηκε άγνωστο είδος αρχαϊκών ανθρώπων. 'Game of Thrones' scenario seen in Neandertal ancestors

Καλλιτεχνική απεικόνιση των αρχαικών ανθρώπων τα απολιθώματα των οποίων ανακαλύφθηκαν στο σπήλαιο της Ισπανίας. Sima de los Huesos hominins lived in what is now Spain about 400,000 years ago. Image credit: © Kennis & Kennis / Madrid Scientific Films.

Το 1976 σε ένα υπόγειο σπήλαιο στα όρη Αταπουέρκα της βόρειας Ισπανίας εντοπίστηκαν ανθρώπινα απολιθώματα δεκάδων χιλιάδων ετών. Τα επόμενα χρόνια οι ανασκαφές εκεί έφεραν στο φως περίπου επτά χιλιάδες απολιθώματα ανθρώπων που ζούσαν πριν από δεκάδες χιλιάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες έτη.

This image shows the Gran Dolina site, where the first remains of Homo antecessor were discovered in 1994. Credit: SINC

Η επιστημονική κοινότητα έχει βαφτίσει το σπήλαιο «Η χαράδρα των οστών» (Sima de los Huesor) και η τελευταία έρευνα που έγινε εκεί αποκάλυψε 17 κρανία που σύμφωνα με τις πρώτες μελέτες τους ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος αρχαϊκών ανθρώπων που ζούσε στην Ευρώπη που αποτελεί μάλιστα πρόγονο των Νεάντερταλ. Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην εξέλιξη όχι μόνο των Νεάντερταλ αλλά και του ανθρώπινου γένους γενικότερα.

Τι γνωρίζουμε

Like something from beyond GoT’s great wall ... an early Neanderthal skull uncovered from the Sima de los Huesos cave in Spain. Image credit: © Kennis & Kennis / Madrid Scientific Films.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι ο μοντέρνος άνθρωπος (Homo sapiens) είναι το μόνο εν ζωή είδος homo, το όνομα του βιολογικού γένους στο οποίο ανήκουν οι άνθρωποι. Τα πρώτα είδη homo πιστεύεται ότι έκαναν την εμφάνιση τους στην Αφρική πριν από περίπου δύο εκ. έτη. Πριν από περίπου 500-400 χιλιάδες έτη κάποια είδη αρχαϊκών ανθρώπων διαχωρίστηκαν από άλλα είδη ανθρωπιδών που ζούσαν την ίδια περίοδο σε Αφρική και τις ανατολικές περιοχές της Ασίας.

Αυτά τα αρχαϊκά είδη ανθρώπων εγκαταστάθηκαν τελικά σε περιοχές της Ευρασίας. Η εξέλιξη αυτών των ειδών οδήγησε στην εμφάνιση των Νεάντερταλ που έκαναν την εμφάνιση τους στην Ευρώπη και την Ασία πριν από περίπου 400 χιλιάδες έτη και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 50 χιλιάδες έτη.

Ο μοντέρνος άνθρωπος έκανε την εμφάνιση του πριν από 200-100 χιλιάδες έτη στην Αφρική και γρήγορα μετανάστευσε σε Ευρώπη και Ασία. Οι Νεάντερταλ θεωρούνται οι κοντινότεροι συγγενείς του μοντέρνου ανθρώπου. Έχει διαπιστωθεί ότι υπήρξε πρόσμιξη μοντέρνων ανθρώπων και Νεάντερταλ και αν και έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για την εξαφάνιση τους πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι τελικά ο μοντέρνος άνθρωπος εξώθησε σε εξαφάνιση του Νεάντερταλ.

Για πολλά χρόνια η εικόνα που υπήρχε για τους Νεάντερταλ ήταν ότι επρόκειτο για ιδιαίτερα σωματώδη άτομα αλλά με περιορισμένες νοητικές ικανότητες. Τα τελευταία χρόνια σειρά ευρημάτων έχουν ανατρέψει αυτή την εικόνα αφού φαίνεται ότι οι Νέαντερταλ ήταν πολύ πιο έξυπνοι και ικανοί από όσο πιστεύαμε.

Ο άγνωστος πρόγονος

Incredible finding ... palaeontologists found skull fragments in the Pit of Bones, Spain. Image credit: © Kennis & Kennis / Madrid Scientific Films.

Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοανθρωπολογίας Χουάν- Λουίς Αρσουάγκα, του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης πραγματοποίησαν νέες ανασκαφές στην Χαράδρα των Οστών. Ανακάλυψαν 17 κρανία και πολυάριθμα οστά από 28 σκελετούς. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα κρανία αυτά ανήκουν σε έναν «χαμένο κρίκο» μεταξύ των Νεάντερταλ και ενός πιο πρωτόγονου είδους που προηγήθηκε και που μένει τώρα να προσδιοριστεί.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτό το αρχαιότερο προγονικό είδος ζούσε στην Ευρώπη πριν από ένα εκατομμύρια χρόνια και θα έπρεπε να ονομαστεί Homo antecessor. Πιθανώς από αυτό το άγνωστο είδος ξεπήδησαν πριν από περίπου 500.000 χρόνια τόσο οι Νεάντερταλ, όσο και ο μοντέρνος άνθρωπος.

Οι συγκρούσεις

A skull belonging to a member of the species, which does not have a name yet. The findings are described in an article in the journal Science published June 19. Scientists reconstruct skull 17 at the field laboratory. Javier Trueba/Madrid Scientific Films

Η μελέτη των απολιθωμάτων αποκαλύπτει συνεχείς μάχες επιβίωσης και εξουσίας ανάμεσα σε διαφορετικά «βασίλεια» και φυλές, γεγονός που, μεταξύ άλλων, είχε ως συνέπεια ορισμένοι πρόγονοι των Νεάντερταλ να εξελίξουν ορισμένα χρήσιμα χαρακτηριστικά του προσώπου τους πιο γρήγορα από άλλους.

Just live TV ... scientists say the ancient world was filled with a diverse bunch of archaic humans ‘just like Game of Thrones’. And most of them were hairy. Picture: Supplied Source: Supplied

«Ένα σενάριο όπως αυτό της σειράς "Games of Thrones" πιθανότατα περιγράφει την εξέλιξη των ανθρωπιδών στην Ευρασία και την Αφρική κατά τη Μέση Πλειστόκαινο περίοδο. Όπως και στη διάσημη σειρά, ποτέ δεν υπήρξε ένα ενωμένο και ενιαίο ευρωπαϊκό "βασίλειο" εκείνη την εποχή, αλλά ένας αριθμός "οίκων" που ζούσαν σε διαφορετικές περιοχές και συχνά ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τη γη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ανθρώπινη εξέλιξη δεν ήταν μια βαθμιαία και αργή διαδικασία όλου του πληθυσμού με τον ίδιο ρυθμό σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο» αναφέρει ο Αρσουάγκα.

Τα χαρακτηριστικά

Model of a male Homo antecessor of Atapuerca mountains (Ibeas Museum, Burgos, Spain).

Η ανάλυση των κρανίων δείχνει ότι τα μεγάλα σαγόνια με τα γερά δόντια ήταν το πρώτο χαρακτηριστικό που ξεχώρισε σε αυτούς τους προ- Νεάντερταλ, καθώς τα χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο ή «τρίτο χέρι» όπως αναφέρουν οι ερευνητές. Τα κρανία τους όμως ήσαν μικρά, καθώς δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη τα ογκώδη κρανία των κατοπινών Νεάντερταλ.

Game of bones ... this nearly complete skull displays Neanderthal facial bones. The remains bear some resemblance to Neanderthals, with heavy brows, protruding noses and powerful mouths that could open extremely wide. But they don’t have the large skulls characteristic of the species. The fossils were previously thought to belong to an already discovered species of early humans, Homo heidelbergensis. But DNA evidence suggests they were members of a separate species that were apparently ancestors of Neanderthals. Image credit: © Kennis & Kennis / Madrid Scientific Films.

Τα κρανία ανήκουν σχεδόν όλα σε νεαρά άτομα και ανακύπτει το ερώτημα του πώς πέθαναν αφού δεν φαίνεται η αιτία να ήταν κάποια φυσική ή γεωλογική καταστροφή αλλά και γιατί βρέθηκαν όλα μαζί στον πάτο του σπηλαίου. Οι επιστήμονες αναζητούν τώρα να βρουν έναν τρόπο για να τους κατατάξουν στο ανθρώπινο οικογενειακό δέντρο. H ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Η γλώσσα μας ήρθε από τα πουλιά. Human language's deep origins appear to have come directly from birds, primates

Georges Guyot, Perroquet, Parrot. Η ανθρώπινη επικοινωνία εξελίχθηκε από την επικοινωνία των πτηνών και των άλλων πρωτευόντων. Human language builds on birdsong and speech forms of other primates, researchers hypothesize in new research. From birds, the researchers say, we derived the melodic part of our language, and from other primates, the pragmatic, content-carrying parts of speech. Sometime within the last 100,000 years, those capacities fused into roughly the form of human language that we know today.

Ένας ιδιαίτερος γίββωνας που ζει στην Ινδονησία ίσως αποτελεί τον «μεσάζοντα» που πέρασε στον άνθρωπο τις βάσεις της ομιλίας που είχαν τεθεί από τα πουλιά έτσι ώστε, συνδυάζοντάς τες με τους τρόπους επικοινωνίας των πρωτευόντων, το είδος μας να αναπτύξει τη μοναδική ανθρώπινη γλώσσα. Έτσι τουλάχιστον θεωρεί ότι έγιναν τα πράγματα μια ομάδα ιαπώνων και αμερικανών γλωσσολόγων - αν και ο εμπνευστής της ιδέας αναγνωρίζει ότι το ζήτημα παραμένει ανοιχτό προς συζήτηση και μελέτη.

Οι ασημένιοι γίββωνες της Ιάβας (Hylobates moloch), οι οποίοι ζουν στα τροπικά δάση και έχουν κηρυχθεί απειλούμενο είδος, έχουν ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο χαρακτηριστικό - το ότι τραγουδούν. Μπορούν να εκφωνήσουν 14 διαφορετικές νότες για να συνθέσουν μακροσκελή, σύνθετα τραγούδια τα οποία χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν με τους ομοειδείς τους οριοθετώντας το έδαφός τους και στέλνοντας μηνύματα στα μέλη της οικογένειάς τους ή στους υποψήφιους-ες παρτενέρ για το ζευγάρωμα.

Με μια μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Frontiers in Psychology» δύο καθηγητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) υποστηρίζουν ότι το τραγούδι του ασημένιου γίββωνα «κρύβει» μέσα του ενδείξεις που μας αποκαλύπτουν την εξέλιξη της ανθρώπινης γλώσσας και συγκεκριμένα το πώς αυτή αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας ως βάσεις τους αρχαιότερους τρόπους επικοινωνίας των άλλων πρωτευόντων θηλαστικών αλλά και των πτηνών. Από τα πτηνά, λένε οι επιστήμονες, πήραμε τη μελωδική πλευρά της ομιλίας μας, ενώ από τα άλλα πρωτεύοντα πήραμε την πιο «πραγματιστική» πλευρά του λεκτικού νοήματος του περιεχομένου της. Κάποια στιγμή μέσα στα τελευταία 100 εκατομμύρια χρόνια το είδος μας ένωσε τις δύο αυτές πλευρές σε μία δημιουργώντας τη μοναδική, πλούσια και απείρως εξελισσόμενη ανθρώπινη γλώσσα.

Άπειρες δυνατότητες

Η ανθρώπινη γλώσσα εξελίχθηκε από τον συνδυασμό των γλωσσών των πτηνών και των πρωτευόντων: από τα πουλιά πήραμε τη μελωδικότητα και από τα πρωτεύοντα το νόημα, υποστηρίζει ομάδα ερευνητών του ΜΙΤ. "Yes, human language is unique, but if you take it apart in the right way, the two parts we identify are in fact of a finite state," Miyagawa says. "Those two components have antecedents in the animal world. According to our hypothesis, they came together uniquely in human language." Credit: Illustration by Christine Daniloff/MIT

Σε αντίθεση με τον άνθρωπο όλα τα άλλα ζώα φαίνονται να έχουν ένα «όριο» στην επικοινωνία τους: τα σύνολα εννοιών που μπορούν να εκφράσουν είναι πεπερασμένα. Η ανθρώπινη γλώσσα όμως είναι απεριόριστη: μπορεί να επεκτείνεται συνεχώς ενσωματώνοντας άπειρα σύνολα νέων εννοιών. Το πώς δημιουργήθηκε αυτό το μοναδικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί την επιστήμη.

«Πώς προέκυψε η ανθρώπινη γλώσσα; Αυτό έγινε τόσο μακριά στο παρελθόν ώστε δεν μπορούμε απλώς να πάμε προς τα πίσω και να εξαγάγουμε άμεσα συμπεράσματα» εξήγησε σε δελτίο Τύπου ο Σιγκέρου Μιγιαγκάουα, καθηγητής Ιαπωνικής Γλώσσας στο ΜΙΤ, εκ των συγγραφέων της μελέτης και κύριος εμπνευστής της νέας θεωρίας. «Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε μια θεωρία η οποία να είναι σε γενικές γραμμές συμβατή με τα όσα γνωρίζουμε για την ανθρώπινη γλώσσα και τα άλλα παρόμοια συστήματα στη φύση».

Ο κ. Μιγιαγκάουα και οι συνάδελφοί του θεωρούν ότι το «κλειδί» βρίσκεται ακριβώς στις «απεριόριστες» δυνατότητες της ανθρώπινης γλώσσας, οι οποίες τελικά, όπως υποστηρίζουν, είναι μόνο φαινομενικά «άπειρες»: ορισμένες από αυτές αν αναλυθούν επιδεικνύουν τις πεπερασμένες ιδιότητες των γλωσσών των άλλων ζώων. Αυτό κατά τη γνώμη τους σημαίνει ότι η ανθρώπινη γλώσσα έχει πολύ περισσότερες ομοιότητες απ' ό,τι νομίζαμε με τις άλλες γλώσσες του ζωικού βασιλείου. «Ναι, η ανθρώπινη γλώσσα είναι μοναδική, αν όμως τη διαχωρίσουμε με τον σωστό τρόπο τα δύο μέρη που εντοπίζουμε έχουν στην ουσία πεπερασμένο χαρακτήρα» λέει ο καθηγητής «και έχουν προηγούμενα στον κόσμο των ζώων. Σύμφωνα με την υπόθεσή μας ενώθηκαν με μοναδικό τρόπο στην ανθρώπινη γλώσσα».

Meaningful and expressive: Humans can communicate essential information, like bees or primates - but like birds, we also have a melodic capacity and ability to recombine parts of our language.

Τα συμπεράσματα της νέας μελέτης - την οποία υπογράφουν επίσης ο Ρόμπερτ Μπέργουικ από το ΜΙΤ και οι Σίρο Οτζιμα και Καζούο Οκανόγια από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο - βασίζονται σε προηγούμενη ερευνητική εργασία του κ. Μιγιαγκάουα, η οποία υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη γλώσσα αποτελείται από δύο διαφορετικά «επίπεδα»: το εκφραστικό, το οποίο σχετίζεται με τη μεταλλασσόμενη δομή των προτάσεων, και το λεκτικό, το οποίο ενσωματώνει τον πυρήνα του περιεχομένου των προτάσεων (η ιδέα αυτή βασίζεται με τη σειρά της στο προηγούμενο έργο άλλων γλωσσολόγων, μεταξύ των οποίων ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Κένεθ Χέιλ και ο Σάμιουελ Τζέι Κέιζερ). Σύμφωνα με τους συγγραφείς της, το εκφραστικό επίπεδο σχετίζεται με το κελάηδισμα των πουλιών ενώ το λεκτικό σχετίζεται με τις γλώσσες των πρωτευόντων. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι καθώς ο πιο πρόσφατος κοινός πρόγονος των πτηνών και των ανθρώπων τοποθετείται περίπου πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια, η «γλωσσική» μεταξύ τους σχέση θα πρέπει να είναι έμμεση, μέσω των πρωτευόντων, πιθανώς ακόμη και μέσω του ασημένιου γίββωνα.

Μουσείο Ακρόπολης: πέντε χρόνια στην κορυφή. Acropolis Museum: Five successful years

Ιππείς της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα. Τρισδιάστατη ψηφιακή εικόνα (© Μουσείο Ακρόπολης). 3D digital images of the horse riders of the west Parthenon frieze. (© Acropolis Museum). On the occasion of its fifth birthday on Friday 20 June 2014, the Acropolis Museum will commence an ambitious digital restoration program of the Parthenon sculptures. Horse riders of the west frieze will be presented in 3D digital images with additions of copper weapons and bridles, with alternating light and color testing.

Ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ψηφιακής αποκατάστασης των γλυπτών του Παρθενώνα ξεκινά το Μουσείο Ακρόπολης με τη συμπλήρωση του πέμπτου έτους λειτουργίας του, την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014. Έτσι, την ημέρα των γενεθλίων του θα παρουσιαστούν οι ιππείς της δυτικής ζωφόρου σε τρισδιάστατες ψηφιακές εικόνες με προσθήκες χάλκινων όπλων και χαλινών, με εναλλασσόμενο φωτισμό και δοκιμαστικό χρωματισμό.

Ιππείς της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα. Τρισδιάστατη ψηφιακή εικόνα (© Μουσείο Ακρόπολης). The Museum’s President, Dimitrios Pandermalis gave a brief account of the museum’s achievements and success in its five years of operation, noting that “The over 6.5 million visitors in that period and the satisfaction commonly expressed about the quality of its services is public testimony to the Museum’s contribution. It is no accident that one in four visitors has visited the Museum on two or more occasions in the past year”.

Τον απολογισμό των πέντε χρόνων λειτουργίας του μουσείου έκανε σε μήνυμά του ο Πρόεδρός του Δημήτριος Παντερμαλής. «Η αναγνώριση της προσφοράς του Μουσείου στο κοινό φαίνεται από τον αριθμό των επισκεπτών του που ξεπέρασε τα 6,5 εκατομμύρια αλλά και από τη δηλωμένη ικανοποίησή τους για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 25% των επισκεπτών έχουν έρθει περισσότερο από δύο φορές στο Μουσείο», τονίζει ο κ. Παντερμαλής.

Ο κ. Παντερμαλής, αναφερόμενος στην επιτυχία του Μουσείου να αντιμετωπίσει αποκλειστικά με τα δικά του έσοδα τις δαπάνες λειτουργίας του και μάλιστα μέσα στα πέντε πιο δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, επισημαίνει ότι «σε αυτό συνέβαλε η συνετή διαχείριση της διοίκησης, η στοχευμένη επιλογή των δαπανών, η συνεχής βελτίωση και διεύρυνση της μόνιμης έκθεσης, η φιλότιμη προσπάθεια των εργαζομένων αλλά και η θερμή ανταπόκριση του κοινού».

Ιππέας της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα. Τρισδιάστατη ψηφιακή εικόνα (© Μουσείο Ακρόπολης). 3D digital images of the horse riders of the west Parthenon frieze. (© Acropolis Museum). Significant success was also achieved with work on the collections, according to the President. “The program focusing on the colors of the sculptures was greeted with enthusiasm by both visitors and experts. The diverse reconstructions of details on marble copies, on cast copies and with digital modeling allowed visitors to obtain a complete picture of the ancient sculptures and to creatively stimulate their interest,” he added. 

Ο Πρόεδρος του Μουσείου Ακρόπολης αναφέρθηκε και στο έργο του Μουσείου: «Το πρόγραμμα για την πολυχρωμία των αγαλμάτων χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από το κοινό αλλά και τους ειδικούς. Ποικιλία αναπαραστάσεων σε μαρμάρινα αντίγραφα λεπτομερειών, σε γύψινα εκμαγεία αλλά και ψηφιακά προπλάσματα επιτρέπουν στον επισκέπτη να αποκτά ολοκληρωμένη εικόνα των αρχαϊκών γλυπτών και διεγείρουν δημιουργικά το ενδιαφέρον του.»

Οι ιππείς της δυτικής ζωφόρου του Παρθενώνα (φωτ. Γιώργος Βιτσαρόπουλος © Μουσείο Ακρόπολης). Horse riders of the west Parthenon frieze. (Photo: Giorgos Vitsaropoulos, © Acropolis Museum). The use of new technologies has brought remarkable results. “In the Parthenon Gallery the three dimensional scanning of the frieze provided its first results through four clear and impressive digital applications that highlight the original carving process of the frieze, its enrichment with bronze attachments, its violent separation and its digital restoration,” D. Pandermalis explained, adding that “new technologies are increasingly finding their place in the Museum galleries offering essential tools to aid the understanding of the exhibits. The Museum is consistently conscious of the need to maintain the necessary balance between the authentic exhibit and the digital image it offers to visitors.” “The production of exact cast copies of original works in the collection continued with particular care, and with an avid interest in the accurate presentation of detail and in some cases, the remaining traces of exhibit polychromy”, the President said. This successful attempt of the museum to produce precise reduced scale copies made large exhibits accessible to the public.

«Στην αίθουσα του Παρθενώνα η τριασδιάστατη ψηφιακή σάρωση της ζωφόρου έδωσε τα πρώτα της αποτελέσματα σε τέσσερις εφαρμογές που αναδεικνύουν με σαφή και εντυπωσιακό τρόπο τη διαδικασία λάξευσής της, τον εμπλουτισμό της με χάλκινα πρόσθετα στοιχεία, τη βίαιη διάσπασή της και την ψηφιακή αποκατάστασή της. Οι νέες τεχνολογίες βρίσκουν ολοένα και περισσότερο ζωτικό χώρο στις αίθουσες του Μουσείου προσφέροντας ουσιαστική βοήθεια στην κατανόηση σπουδαίων εκθεμάτων. Το Μουσείο παράλληλα επιδιώκει την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στο αυθεντικό έκθεμα και στην ψηφιακή εικόνα που προσφέρονται στον επισκέπτη.»

The Caryatids. Photo © Bernard Tschumi Architects

«Με ιδιαίτερη φροντίδα το Μουσείο προχώρησε στην παραγωγή πιστών αντιγράφων από πρωτότυπα έργα των συλλογών του, επιμένοντας ιδιαίτερα στην ακριβή απόδοση των λεπτομερειών και σε ορισμένες περιπτώσεις των υπολειμμάτων της πολυχρωμίας τους. Ακόμη επιχειρήθηκε με επιτυχία η δημιουργία αντιγράφων με ακριβή σμίκρυνση προκειμένου να γίνουν προσιτά στο κοινό».

The design, by Swiss architect Bernard Tschumi, is itself an allegory of unification: the Acropolis Museum Photo: GETTY. “In this five years of operation the Museum has serviced large crowds with an overage of over 3000 visitors daily,” the President said adding that “staff met the challenge through continuous vigilance and by making a sustained effort to maintain high standards of service. For the Museum, it is particularly important that visitors are comfortable; that they develop their own personal experience in the galleries and that they feel personally welcomed in spite of comprising the individual members of a crowd.”

Το Μουσείο Ακρόπολης δέχεται περισσότερα από 3.000 άτομα κατά μέσο όρο καθημερινά, ενώ έχει αναγνωριστεί διεθνώς ανάμεσα στα τρία καλύτερα μουσεία του κόσμου, επισημαίνει στο μήνυμά του ο κ. Παντερμαλής, ζητώντας παράλληλα από την πολιτεία «να ρυθμίσει ορισμένα θεσμικά θέματα της λειτουργίας του για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η πορεία του».

The Acropolis Museum in Athens, Greece, has been included on a list of the 20 most amazing museums in the world, compiled by the editors of online architectural magazine Archdaily. On Friday, 20 June 2014, the exhibition areas will remain open from 8 a.m. until 12 midnight. The restaurant will be open during the same hours. On this occasion, admission to the Museum will be reduced (3 euros) for all visitors. At 9:30 p.m., the Museum will present a music concert in its entrance courtyard of the famous artist Leon of Athens. Visitors will have the chance to listen to their favorite songs from the two albums released so far (‘Futrue’ and ‘Global’), but also remixes of popular songs of the international discography.

Την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014 οι εκθεσιακοί χώροι και το εστιατόριο του Μουσείου θα παραμείνουν ανοιχτά από τις 8 το πρωί έως τα μεσάνυχτα και η είσοδος θα είναι μειωμένη (3 ευρώ) για όλους. Το ίδιο βράδυ, στις 21:30, το Μουσείο θα γιορτάσει στο προαύλιο με συναυλία του δημοφιλούς καλλιτέχνη Leon of Athens. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν αγαπημένα τραγούδια από τους δύο δίσκους που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (Futrue και Global) αλλά και διασκευές γνωστών τραγουδιών από τη διεθνή δισκογραφία.

Πηγή: Αρχαιολογία Online

Νέα μέθοδος ανίχνευσης μεθανίου σε εξωπλανήτες. New Methane-Hunting Tool Could Boost Search for Alien Life

Για τη μελέτη της σύνθεσης των μακρινών πλανητών, οι ερευνητές αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, οι οποίες απορροφούν το φως από το κοντινό τους άστρο και το επανεκπέμπουν έχοντας όμως αφήσει την υπογραφή των χημικών τους στοιχείων στο φάσμα της ακτινοβολίας. A newly developed spectrum could help astronomers detect hot methane on exoplanets. Credit: ESA (European Space Agency)

Ερευνητές του πανεπιστημίου UCL της Αγγλίας ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να εντοπίσουν ζωή σε πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος με τη μεγαλύτερη ακρίβεια που έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα.

To μοντέλο βασίζεται στην ανίχνευση μεθανίου, του απλούστερου οργανικού μορίου του οποίου η παρουσία σε κάποιο περιβάλλον αποτελεί πιθανό σημάδι για την ύπαρξη ζωής. ["Spectrum of hot methane in astronomical objects using a comprehensive computed line list", Yurchenko et al]

Για τη μελέτη της σύνθεσης των μακρινών πλανητών, οι ερευνητές αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, οι οποίες απορροφούν το φως από το κοντινό τους άστρο και το επανεκπέμπουν έχοντας όμως αφήσει την υπογραφή των χημικών τους στοιχείων στο φάσμα της ακτινοβολίας.

New modelling will make it easier to find methane on "Hot Jupiters". Credit: Harvard-Smithsonian CFA

H νέα συνεισφορά των επιστημόνων έγκειται στο γεγονός πως επέκτειναν το φάσμα των ερευνών για ίχνη μεθανίου ώστε να περιλαμβάνει και θερμότερες περιοχές, έως τη θερμοκρασία των 1220ο C, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν δυνατό.

«Οι υπάρχουσες έρευνες για το μεθάνιο είναι ατελείς και οδηγούν σε σοβαρή υποεκτίμηση των επιπέδων μεθανίου στους πλανήτες», εξηγεί ο Τζόναθαν Τένισον, καθηγητής φυσικής στο UCL. «Περιμένουμε πως το μοντέλο μας θα έχει μεγάλο αντίκτυπο σε μελλοντικές μελέτες πλανητών και ψυχρών αστέρων εκτός Ηλιακού Συστήματος και ίσως βοηθήσει τους επιστήμονες να ανιχνεύσουν σημάδια εξωγήινης ζωής», κατέληξε.

Η εξέλιξη του μοντέλου ήταν δυνατή χάρη στη χρήση υπερυπολογιστών οι οποίοι ήταν σε θέση να επεξεργαστούν δισεκατομμύρια γραμμές κώδικα και δεδομένων. Οι υπολογισμοί μάλιστα χρειάστηκαν το αντίστοιχο 3 εκατομμυρίων ωρών χρήσης της μονάδας επεξεργασίας CPU, κάτι που μεταφράζεται σε 3 αιώνες υπολογισμών ενός συμβατικού υπολογιστή. Τα όρια του φάσματος περιορίστηκαν στους 1220ο C εξαιτίας των περιορισμών της υπάρχουσας υπολογιστικής μνήμης και έτσι στο μέλλον θεωρείται βέβαιο πως το μοντέλο θα επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες θερμοκρασίες.

Astronomers now have a powerful new tool to sniff out methane on alien planets.  Credit: Reuters/NASA

Το νέο μοντέλο δοκιμάστηκε με επιτυχία στις περιπτώσεις των καφέ νάνων, όπου έδωσε τις σωστές τιμές για την απορρόφηση του φωτός από το μεθάνιο και πλέον οι ερευνητές σκοπεύουν να το δοκιμάσουν σε άλλα ουράνια αντικείμενα με σκοπό να βρουν ίχνη ζωής.

Ο Ερμής των δεινοσαύρων. Mercuriceratops: New Long-Horned Dinosaur Discovered

Ανακαλύφθηκε νέο είδος με εντυπωσιακό κρανίο. Reconstruction of Mercuriceratops gemini. A team of paleontologists from Canada and the United States has discovered a new genus and species of horned, plant-eating dinosaur that lived during the Late Cretaceous, about 77 million years ago. Image credit: Danielle Dufault.

Σε μια περιοχή των ΗΠΑ και μια του Καναδά που ανακαλύπτονται συχνά απολιθώματα δεινοσαύρων είχαν ανασυρθεί και κάποια απολιθώματα που δεν είχε επιτευχθεί η ταυτοποίηση τους. Ειδικοί που τα μελέτησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος δεινοσαύρου κύριο χαρακτηριστικό το οποίο είναι το παράξενο κρανίο του.

Mercuriceratops gemini, skull fossils of two individuals in dorsal and ventral views. Dr David Evans, a paleontologist with the Royal Ontario Museum and a co-author on the paper, added: “Mercuriceratops shows that evolution gave rise to much greater variation in horned dinosaur headgear than we had previously suspected. The butterfly-shaped frill, or neck shield, of Mercuriceratops is unlike anything we have seen before.” Image credit: Michael J. Ryan et al / Naturwissenschaften.

Οι ερευνητές ονόμασαν το νέο είδος Mercuriceraptor (Ερμηκεράτωψ) που σημαίνει Ερμής με κεφάλι που έχει κέρατα. Το όνομα αυτό επιλέχθηκε γιατί το κρανίο του δεινοσαύρου θύμισε στους ερευνητές το κράνος που φοράει στο κεφάλι του ο αγγελιοφόρος των θεών. «O Mercuriceraptor διαθέτει ένα κρανίο παρόμοιο με το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί μέχρι σήμερα στον κόσμο των δεινοσαύρων» αναφέρει ο καθηγητής Ντέιβιντ Εβανς, έφορος στο Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο στον Καναδά εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Ο Mercuriceraptor ήταν ένα φυτοφάγο είδος που ζούσε προς το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων πριν από περίπου 77 εκ. έτη. Έφτανε σε μήκος τα 6 μέτρα και το βάρος του ξεπερνούσε τους δύο τόνους.

Nίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Ερείπια της Παλμύρας. Nikos-Alexis Aslanoglou, The ruins of Palmyra

Palmyra at Sunrise, Syria.

Όσο περνά ο καιρός και κάνω ένα προχώρημα

βαθύτερο μες στην παραδοχή, τόσο καταλαβαίνω

γιατί βαραίνεις κι αποχτάς τη σημασία

που δίνουν στα ερείπια οι άνθρωποι. Εδώ που όλα

σκουπίζονται, τα μάρμαρα κι οι πέτρες κι η ιστορία

μένεις εσύ με την πυρακτωμένη σου πνοή για να θυμίζεις

το πέρασμα ανάμεσα στην ομορφιά, τη μνήμη

εκείνου που εσίγησε ανεπαίσθητα εντός μου

σφαδάζοντας στην ίδια του κατάρρευση κι ακόμα

τους άλλους που ανύποπτοι μες σε βαθύν ύπνο διαρρέουν.

Όσο περνά ο καιρός και προχωρώ βαθύτερα

στο ακίνητο φθινόπωρο που μαλακώνει πλένοντας

με φως τα πεζοδρόμια, τόσο βλέπω

στη χρυσωμένη δωρεά του ήλιου μια εγκατάλειψη

για όσα περιμένω και δεν πήρα, για όσα

μου ζήτησαν κι αρνήθηκα μη έχοντας, για όσα

μοιράστηκα απερίσκεπτα και μένω

ξένος και κουρελιάρης τώρα.

Μα όταν

μες στη θρυμματισμένη θύμηση αναδεύω

ερείπια, βρίσκω απόκριση βαθιά γιατί τα μάρμαρα

κι οι πέτρες κι η ιστορία μένουν για να θυμίζουν

το πέρασμά σου ανάμεσα στην ομορφιά - απόκριση

για όσα περιμένω και δεν πήρα.

Προτομή γυναίκας από τα μέσα του 2ου αιώνα. Βρετανικό Μουσείο. Funerary bust of Aqmat, daughter of Hagagu, descendant of Zebida, descendant of Ma'an, with Palmyrenian inscription. Stone, late 2nd century CE. From Palmyra, Syria.

Από την ενότητα «Ο θάνατος του Μύρωνα», 1954 - 1959/ Συγκεντρωτική συλλογή «Ο δύσκολος θάνατος», 1985.

 *************

The ruins of Palmyra

Panorama of Palmyra.

As time passes and I advance even

deeper into acceptance, the more do I discern

why you acquire weight and attain the significance

people give to ruins. Here where everything

is swept clean, marbles and stones and history,

you remain with your fervid breathing to remind us

of a passing amid beauty, the remembrance

of him who fell imperceptibly silent within me,

writhing in his own downfall and even

in that of others who unwittingly lapse into a deep sleep.

As time passes and I advance deeper

into a still autumn that in mellowing cleanses

the pavements with light, the more do I see

in the sun’s gilted gift an abandoning

of all I have waited for and never received, of all

they asked me for and I declined, possessing nothing, of all

I squandered thoughtlessly, until now

I remain only a stranger, a man in tatters.

But when

within fragmented memory I rummage through

ruins, I find a profound answer as to why marbles

and stones and history remain to remind us

of your passing amid beauty – a secret answer

to all I have waited for and never received.

Early morning panorama of Palmyra.

Nikos-Alexis Aslanoglou (1931-1996), Poems in English (translated from the Greek by Yiannis Goumas).

Ο Νίκος Ασλάνογλου (το ψευδώνυμο Αλέξης διάλεξε στα εφηβικά του χρόνια από τον ομώνυμο ήρωα του Ντοστογιέφσκι στο έργο του Ταπεινοί και καταφρονεμένοι) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Τέλειωσε το πειραματικό σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1949), όπου στη συνέχεια σπούδασε γαλλική φιλολογία. Γύρω στο 1950 (μετά το θάνατο του πατέρα του) ανέλαβε συνδιευθυντής (μαζί με το γαμπρό του Βασίλη Φράγκο) στην εριουργία Μάκερ, που χρεοκόπησε λίγο αργότερα.

Στη συνέχεια έφυγε στη Γαλλία και την Αίγυπτο και συνέχισε τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια Καΐρου και Αιξ - αν Προβάνς. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ως καθηγητής σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, ως επιστημονικός συνεργάτης στην Αρχιτεκτονική Σχολή Θεσσαλονίκης και μετά το 1980, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ως επιμελητής και λογοτεχνικός σύμβουλος στον εκδοτικό οίκο Ευσταθιάδη. Το 1951 ίδρυσε από κοινού με τον Κ. Κατσανό το περιοδικό Σκέψη, που κυκλοφόρησε ένα μόνο τεύχος, στο οποίο ο Ασλάνογλου δημοσίευσε το πρώτο του δοκίμιο, με τίτλο Θάνατος και γέννηση στην ποίηση του Γιώργου Θέμελη.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με την πολυγραφημένη έκδοση του έμμετρου θεατρικού μονόπρακτου έργου Θάλασσα και συγχρονισμός, απόσπασμα του οποίου δημοσίευσε το 1953 στις σελίδες του φοιτητικού περιοδικού Πυρσός. Στο ίδιο περιοδικό υπήρξε επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής (1953-1955) και δημοσίευσε οχτώ ακόμη ποιήματα. Βασικό στέλεχος του περιοδικού του Ντίνου Χριστιανόπουλου Διαγώνιος (1958-1962), συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά Διάλογος, Καινούρια Εποχή, Ευθύνη, Ausblicke και τις εφημερίδες Δράσις και Ναυτεμπορική. Πέθανε στην Αθήνα. 

Η ποίηση του Ασλάνογλου δέχτηκε επιδράσεις από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του νεοσυμβολισμού και του υπαρξισμού, ενώ καθοριστικό ρόλο στη γραφή του έχουν η ανάμνηση εμπειριών και βιωμάτων, η θεματική της μετεμφυλιακής ελληνικής πραγματικότητας και επιρροές από την ποίηση του Σεφέρη, του Καρυωτάκη, του Άγρα. Από τη μεταφραστική λογοτεχνική του δραστηριότητα σημειώνουμε τις Εκλάμψεις του Ρεμπώ.