Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Αρχαία, Τσιζ-Μπιζ και άλλες Ιστορίες…

ΗΛΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Εσείς πόλεις του Ευφράτη!
Της Παλμύρας δρόμοι εσείς!
Κι εσείς δάση από κολόνες στην απλωσιά της ερήμου,
Τί είστε αλήθεια;
Καθώς ξεπεράσατε τα όρια
Των θνητών που αναπνέουν
Τις κορφές σας
Πήραν
Των Ουρανίων ο καπνός και η φωτιά·
Τώρα κάτω απ’ τα σύννεφα κάθομαι (όπου
Το καθετί μέσα του έχει την ησυχία) κάτω
Από βαλανιδιές με τάξη φυτεμένες, στα μέρη
Όπου βόσκουν ελάφια, και ξένα
Μου φαίνονται κι αποθαμένα
Των Μακαρίων τα πνεύματα.

 Μετάφραση: Θανάσης Λάμπρου

Από το βιβλίο: Φρήντριχ Χαίλντερλιν, «Ύμνοι, ελεγεία και αποσπάσματα», μετάφραση: Θανάσης Λάμπρου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2006, σελ. 107.






ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΩΝ ΓΝΩΜΗ

Τους πίστευα,
με κάποιο δισταγμό, βεβαίως,
όπως πιστεύουμε όσους μίλησαν με τους Θεούς, στα όρη τους,
και διηγούνται μετά το μυστικό·
μια μέρα όμως
αναιρέθηκε από τα στόματά τους που ήσαν πουλιά ψευδόμενα·
ύστερα τους είδα να πεθαίνουν
μέσα σ’ ένα βρωμοκάλυβο,
τυφλοί και μπαμπαλίζοντας λέξεις άνευ νοήματος.

Κατόπιν άρχισα να τους πιστεύω και πάλι,
να πιστεύω τη σπασμένη σοφία τους,
όμως χωρίς καμμία πλέον υποψία λογικής.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

ALEJANDRO NICOTRA (1931)




ΑΝΤΙΜΕΤΡΗΜΑ

Σαν τεντωμένο, όσο δεν παίρνει κι άλλο,
τόξο η καρδιά μου, απά στον τοξεμό,
σ’ ένα στερνό αντιμέτρημα μεγάλο
να σπάσει, ενώ γενναία θα πολεμώ.

Οι ορμές, οι ανησυχίες της να κροτήσουν
την αγανάκτησή μου στο κενό
μια λάμψη, ένας καπνός και να σκορπίσουν
ερωτηματικά στον ουρανό.

Από το βιβλίο: «Μίνως Ζώτος – Μια παρουσίαση από τον Τάκη Καρβέλη», Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2000, σελ. 67.


Η ΑΛΛΟΤΙΝΗ ΖΩΗ

Κάτω από ευρύχωρους, καιρό εκατοίκησα , πυλώνες,
Που οι ήλιοι τούς χρωμάτιζαν με χίλιες δυό βαφές,
Και που με τις μεγάλες τους ίσιες, αδρές κολόνες,
Από γρανίτη έμοιαζαν, όταν βράδιαζε, σπηλιές.

Οι ανεμοζάλες, τ’ ουρανού κυλώντας τις εικόνες,
Εσμίγαν μ’ έναν τρόπο επίσημο και μυστικό
Τις συγχορδίες τους τις πλούσιες και τις μεγαλοφώνες
Με του ηλιοβασιλέματος το φέγγος το λαμπρό.

Μέσα στις ήρεμες χαρές καιρό έζησα εκεί πέρα,
Μέσα στο κύμα, μες στο φώς, μες στο λαμπρόν αιθέρα,
Μέσα σε σκλάβους, με γυμνά ολοεύωδα κορμιά,

Που με δροσάτ’ ανέμιζαν κλαδιά το μέτωπό μου,
Και που να προσπαθούν να βρουν, μονάχη έγνοια είχαν,
Τ’ οδυνηρό, που μ’ έκαμνε να λυώνω, μυστικό μου.

Μετάφραση: Κλέων Παράσχος

Από το βιβλίο: Charles Baudelaire, «Εικοσιοκτώ ποιήματα», επιλογή – μετάφραση Κλέων Παράσχος , Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 1999, σελ. 47.



ΠΑΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ

Πάνω μέσα στη σιωπή την πράσινη
σιωπή με μια άσπρη γη μέσα της

θα (φίλησέ με) φύγεις

Έξω μες στο πρωινό το νέο
πρωινό μ’ ένα ζεστό κόσμο μέσα του

(φίλησέ με) θα φύγεις

κοντά μες στο ηλιόφως το ωραίο
ηλιόφως με μια αμετακίνητη μέρα μέσα του

θα φύγεις (φίλησέ με

μέσα βαθιά στη μνήμη σου και
μια μνήμη και μνήμη

εγώ) φίλησέ με (θα φύγω).

Μετάφραση: Mανώλης Χαιρετάκης

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Λέξη», τχ. 6, Ιούλιος-Αύγουστος 1981, σελ. 457. E.E. CUMMINGS






 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΕΝΕΡΑΣ

Στο άσπρο το σπιτάκι μέσα
ξεψυχά η αντροχαλάστρα.

Εκατό φοράδες κάνουν σούζα.
Πεθαμένους έχουν αναβάτες.

Αναβοσβήνουν τ’ αστεράκια
των λαμπαδοκεριών τριγύρω,
κι η μουαρέ της φούστα τρέμει
στους μπρούντζινους μηρούς της πάνω.

Εκατό φοράδες κάνουν σούζα.
Πεθαμένους έχουν αναβάτες.

Ίσκιοι μακριοί κι ακονισμένοι
απ’ ορίζοντες θαμπούς θα μπούνε
και η μπάσα της κιθάρας κόρδα
τινάζεται μεμιάς και σπάει.

Εκατό φοράδες κάνουν σούζα.
Πεθαμένους έχουν αναβάτες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

FEDERICO GARCÍA LORCA





ΑΛΗΘΕΙΑ

Έτσι ως το θάνατο, πρόσωπα ενωμένα,
Αδέξιες κινήσεις της καρδιάς στο ξανακερδισμένο σώμα.
Και πάνω του να πεθαίνεις, άκρα αλήθεια,,
Σ’ αυτό το σώμα παρατημένο στ’ αδυνατισμένα χέρια σου.

Η οσμή του αίματος θά ’ναι το αγαθό που ζητούσες,
Τόσον ελάχιστον, αχτιδοβολώντας σε μια σέρα από πορτοκαλιές.
Ο ήλιος θα στριφογυρίζει, με τη ζωηρή αγωνία του
Φωτίζοντας τον τόπο όπου όλα φανερώθηκαν.

Μετάφραση: Μηνάς Δημάκης & Χριστόφορος Λιοντάκης

Από το βιβλίο: Υβ Μπονφουά, «Ποιήματα», μετάφραση: Μηνάς Δημάκης & Χριστόφορος Λιοντάκης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1985, σελ. 55.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

Ποίηση: Φρήντριχ Χαίλντερλιν, ALEJANDRO NICOTRA, Μίνως Ζώτος, Charles Baudelaire, E.E. CUMMINGS, YVES BONNEFOY, FEDERICO GARCÍA LORCA.

2 σχόλια: