Ρενέ Σαρ, «…Το δέντρο είναι που βλέπει». René Char, «Feuillets d' Hypnos»

Φωτογραφία: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

32.

Ένας άνθρωπος χωρίς ελάττωμα είναι ένα βουνό χωρίς χαράδρες. Δεν μ’ ενδιαφέρει.

Un homme sans defauts est une montagne sans crevasses. Il ne m’ interesse pas.

46.

Η πράξη είναι αγνή, ακόμα κι αν την επαναλάβεις.

L’act est vierge, meme repete.

62.

Καμιά διαθήκη δεν προηγήθηκε της κληρονομιάς μας.

Notre heritage n’est precede d’aucum testament.

78. 

Το σημαντικότερο σε ορισμένες καταστάσεις είναι να ελέγχεις έγκαιρα την ευεξία σου.

Ce qui importe le plus dans certaines situations c’est de maitriser a temps l’euphorie.

81.

Η συγκατάθεση φωτίζει το πρόσωπο. Η άρνηση του δίνει κάλλος. L’aquiescement eclaire le visage. Le refus lui donne la beaute.

104.

Μόνο τα μάτια μπορούν ακόμα να βγάλουν κραυγή.

Les yeux seuls sont encore capables de pousser un cri.

110.

Η αιωνιότητα δεν έχει απαραιτήτως μεγαλύτερη διάρκεια από τη ζωή.

L’eternite n’est guere plus longe que la vie.

165.

Ο καρπός είναι τυφλός. Το δέντρο είναι που βλέπει.

Le fruit est aveugle. C’est l’arbre qui voit.

169.

Η διαύγεια είναι η πληγή η πιο κοντινή στον ήλιο.

La lucidite est la blessure la plus rapprochee du soleil.

193.

Πρέπει άλλη μια φορά, να αγαπήσουμε πολύ τον εαυτό μας, να αναπνεύσουμε πιο δυνατά από τα πνευμόνια του δήμιου.

Il faut beaucoup nous aimer, cette fois encore, respirer plus fort que le poumon du bourreau.

197.

Να επιζητείς το άλμα. Όχι ό,τι ακολουθεί, το ξεφάντωμα.

Etre du bond. N’etre pas du festin, son epilogue.

198.

Ας μπορούσε η ζωή να είναι μονάχα αποκαρδιωτικός ύπνος.

Si la vie pouvait n’etre que du sommeil desppointe.

224.

Άλλοτε, τη στιγμή που έπεφτα στο κρεβάτι, με παρηγορούσε στη μέση του ύπνου η ιδέα ενός προσωρινού θανάτου, σήμερα αποκοιμιέμαι για να ζήσω έστω κάποιες ώρες.

Autrefois au moment de me mettre au lit, l’idee d’une mort temporaire au sein du sommeil me rasserenait, aujourd’hui je m’endors pour vivre quelques heures.

227.

Ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει αυτό που είναι ανίκανος να φανταστεί. Ο νους του διασχίζει τους γαλαξίες του παράλογου.

L’homme est capable de faire ce qu’il est capable d’imaginer. Sa tete sillone la galaxie de l’absurde.

R.B. Kitaj, The Man on the Ceiling, 1989

«...Το δέντρο είναι που βλέπει» (αποσπάσματα), μτφρ. Κατερίνα Τρακάκη-Σωτήρης Γουνελάς, Αθήνα, Αρμός, 2005.