Κώστας Παπαθανασίου, «Θωμάς»

Καραβάτζο, Ο άπιστος Θωμάς, 1601–1602

Δεν πιστεύω σε θαύματα

Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι

οι πληγές δεν κλείνουν

Όταν στριφογυρνάω

το δάχτυλο μέσα τους

νιώθω ζωντανός

Κανείς δεν άντεξε ελευθερία, μου ’πες

Όλοι ψάξαμε τα όρια

Αγαπήσαμε όπως μπορούμε

Αντέξαμε για λίγο

Εκείνη τη νύχτα μας μοίρασες

το λιγοστό σου αίμα

Το λιπόσαρκο κορμί σου

έτρεμε

Όταν ήρθαν να σε πάρουν

σιωπήσαμε

Κανείς μας δεν τόλμησε

ν’ ακολουθήσει

Στα μάτια των άλλων η ζωή

χάνεται σαν θλιβερό αστείο

Χθες σε ονειρεύτηκα

Έλεγες πάλι εκείνα

τα όμορφα λόγια

που μας συνεπήραν

Τα μάτια σου

δεν με κοιτούσαν

-Άγγιξε με, είπες

γύρισα

Δεν σε πιστεύω πια

Τίποτα δεν θα μείνει

Βαρέθηκα αυτήν την λαγνεία

του πόνου

να μας κυνηγάνε

τα χρόνια

να εξηγούμε

Ας διαλέξουμε την ελπίδα

και το θάνατo

χωρίς οπαδούς

Albert Birkle, Νυχτερινοί Ταξιδιώτες, 1923

(Περιοδικό Λόγου και Τέχνης «Κύμα» τ.1)