Δεν είναι πίνακας ζωγραφικής, είναι πλαγκτόν! Plankton bloom in the Barents Sea captured by the Sentinel-2A satellite

Πραγματικά ιδιαίτερα εντυπωσιακή η όψη του πλαγκτόν στην Θάλασσα του Μπάρεντς από το Διάστημα. Although it may appear as a watercolour painting, this image is a natural-colour capture of a plankton bloom in the Barents Sea by the Sentinel-2A satellite. Plankton, the most abundant type of life found in the ocean, are microscopic marine plants that drift on or near the surface of the sea. They are sometimes referred to as ‘the grass of the sea’ because they are the basic food on which all other marine life depends. Credit: Contains modified Copernicus Sentinel data (2016), processed by ESA

Μια εκπληκτική φωτογραφία από την συγκέντρωση πλαγκτόν στην Θάλασσα του Μπάρεντς που βρίσκεται στις ανατολικές περιοχές του Αρκτικού Ωκεανού έστειλε ο ευρωπαϊκός δορυφόρος γεωσκόπησης Sentinel-2A. Οι υπεύθυνοι λειτουργίας του δορυφόρου έσπευσαν να σημειώσουν ότι η εικόνα δεν έχει υποστεί κάποια επεξεργασία και το φαινόμενο εμφανίζεται στα φυσικά του χρώματα. Η εικόνα αποτυπώνει το πώς το επονομαζόμενο «χόρτο της θάλασσας» μεταβάλλει το χρώμα του νερού φαινόμενο που προκαλείται από την χλωροφύλλη του πλαγκτόν.

Με τον όρο πλαγκτόν χαρακτηρίζεται γενικά το σύνολο έμβιων οργανισμών που αναπτύσσονται στην επιφάνεια των ωκεανών, θαλασσών και λιμνών και αποτελεί την βασική τροφή για την πλειοψηφία των ψαριών και γενικά των υδρόβιων οργανισμών από την σαρδέλα μέχρι τις φάλαινες. Επιπλέον τα συστατικά του πλαγκτόν και ειδικότερα οι χρωστικές του ουσίες μπορούν να μετατρέπουν ανόργανη ύλη όπως το νερό, το άζωτο, και ο άνθρακας σε οργανική επιτρέποντας την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.

Τα δελφίνια τα… λένε μεταξύ τους. Dolphins recorded having a conversation 'just like two people' for first time

Άλλη μια απόδειξη της υψηλής νοημοσύνης των δελφινιών το γεγονός ότι έχουν αναπτύξει σύνθετο κώδικα επικοινωνίας μεταξύ τους. Dolphins use pulsed clicks in the same way that humans use words, scientists have found. A dolphin swims into a bar... (Jeff K/Flickr)

Τα δελφίνια επικοινωνούν μεταξύ τους όπως δύο άνθρωποι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι οποίοι για πρώτη φορά πιστεύουν ότι κατέγραψαν και ανέλυσαν μια τετ-α-τετ συνομιλία.

Η ανακάλυψη

A graphic showing Yasha and Yana 'chatting' in their pool.

Μπορεί να μην είναι δυνατό -ακόμη τουλάχιστον- να καταλάβουμε τη δελφινογλώσσα, αλλά φαίνεται πως αυτή υπάρχει και χρησιμοποιείται ως μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στα πανέξυπνα και κοινωνικά δελφίνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρώσο δρ. Βιατσεσλάβ Ριάμποφ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Physics and Mathematics», ηχογράφησαν με υποθαλάσσιο μικρόφωνο στη Μαύρη Θάλασσα δύο ρινοδέλφινα (είναι πολύ κοινά και στην Ελλάδα), που έμοιαζαν να συνομιλούν.

Οι ήχοι

The groups of pulsed clicks produced by Yana (down arrows) and Yasha (up arrows) during their conversation.

Η ανάλυση των ήχων διέκρινε τους ήχους («φωνές») του ενός δελφινιού από του άλλου και φανέρωσε μια δομή στη συνομιλία, καθώς κάθε δελφίνι άκουγε μια «πρόταση» από «κλικ» του άλλου χωρίς να το διακόπτει και μετά του απαντούσε ανάλογα.

«Ουσιαστικά αυτή η ανταλλαγή μοιάζει με τη συνομιλία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους» δήλωσε ο Ριάμποφ. «Η ανάλυση των ήχων δείχνει πως δεν διακόπτουν το ένα το άλλο, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι ακούνε, προτού απαντήσουν» πρόσθεσε.

Εδώ και χρόνια, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι τα δελφίνια, που είναι θαλάσσια θηλαστικά, χρησιμοποιούν διακριτούς ήχους -πάνω από 1.000- για να δείξουν χαρά ή στρες, την εύρεση τροφής, τον αποχωρισμό από την ομάδα τους κ.α. Ήταν όμως ασαφές κατά πόσο αυτή η επικοινωνία γίνεται και σε «διαπροσωπική» βάση.

Η ένταση

The two Black Sea bottlenose dolphins, Yasha and Yana, were observed waiting for the other to finish their 'sentence' before replying back. 

Τώρα, μετά και τη νέα μελέτη, θεωρείται πιθανό πως τα δελφίνια αλλάζουν σκοπίμως την ένταση και τη συχνότητα των «κλικ» τους, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα είδος δελφινο-λέξεων, τις οποίες βάζουν στη σειρά (έως πέντε «λέξεις») για να σχηματίσουν «προτάσεις» και να «τα πουν» μεταξύ τους.

Σύμφωνα με τον Ριάμποφ, «η (υποθετική) γλώσσα τους έχει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ομιλούμενης γλώσσας, πράγμα που δείχνει υψηλό επίπεδο νοημοσύνης και συνείδησης. Η γλώσσα των δελφινιών, κατά τα φαινόμενα, θα μπορούσε να θεωρηθεί μια άκρως ανεπτυγμένη ομιλούμενη γλώσσα, παρόμοια με την ανθρώπινη».

Εδώ και 25 εκατομμύρια χρόνια τα δελφίνια διαθέτουν εγκεφάλους κάπως μεγαλύτερους και πιο πολύπλοκους από των ανθρώπων. Όπως είπε ο Ριάμποφ, «οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα για να αναπτύξουν σχέσεις με τους πρώτους έξυπνους κατοίκους του πλανήτη Γη, δημιουργώντας συσκευές ικανές να ξεπερνούν τα φράγματα, που στέκονται ανάμεσα στις δύο γλώσσες και στην επικοινωνία δελφινιών και ανθρώπων». Με άλλα λόγια, στο μέλλον μάλλον θα πρέπει να μάθουμε και άλλες ξένες γλώσσες!

Εκπληκτικός κοσμικός ανεμοστρόβιλος. Into the storm

Ένα ανεμοστρόβιλο λαμπρών αερίων και σκουρόχρωμης σκόνης με φόντο νεαρά καυτά άστρα συνέλαβε ο φακός του Hubble. This shot from the NASA/ESA Hubble Space Telescope shows a maelstrom of glowing gas and dark dust within one of the Milky Way’s satellite galaxies, the Large Magellanic Cloud (LMC). This stormy scene shows a stellar nursery known as N159, an HII region over 150 light-years across. N159 contains many hot young stars. These stars are emitting intense ultraviolet light, which causes nearby hydrogen gas to glow, and torrential stellar winds, which are carving out ridges, arcs, and filaments from the surrounding material. At the heart of this cosmic cloud lies the Papillon Nebula, a butterfly-shaped region of nebulosity. This small, dense object is classified as a High-Excitation Blob, and is thought to be tightly linked to the early stages of massive star formation. N159 is located over 160 000 light-years away. It resides just south of the Tarantula Nebula (heic1402), another massive star-forming complex within the LMC. It was previously imaged by Hubble’s Wide Field Planetary Camera 2, which also resolved the Papillon Nebula for the first time. Credit: ESA/Hubble & NASA

Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα του Σύμπαντος προσέθεσε στην γιγάντια συλλογή του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Αυτή τη φορά κατέγραψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένα γειτονικό μας γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 160 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η εικόνα αποτυπώνει ένα ανεμοστρόβιλο λαμπερών αερίων και σκουρόχρωμης σκόνης.

A NASA/ESA Hubble Space Telescope view of a turbulent cauldron of starbirth, called N159, taking place 170,000 light-years away in our satellite galaxy, the Large Magellanic Cloud (LMC). Torrential stellar winds from hot newborn massive stars within the nebula sculpt ridges, arcs, and filaments in the vast cloud, which is over 150 light-years across. Credit: M. Heydari-Malayeri (Paris Observatory) and NASA/ESA

Ο ανεμοστρόβιλος αυτός βρίσκεται μέσα στην περιοχή Ν159 η οποία έχει διάμετρο 150 ετών φωτός και αποτελεί ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν πολλά νεογέννητα καυτά άστρα που εκπέμπουν έντονη υπεριώδη ακτινοβολία η οποία παράγει με τη σειρά της έντονους αστρικούς ανέμους που «σμιλεύουν» την κοσμική ύλη με την οποία έρχονται σε επαφή. Η ακτινοβολία επίσης «υποχρεώνει»  αέρια όπως το υδρογόνο να λάμπουν δημιουργώντας το οπτικό υπερθέαμα που κατέγραψε το Hubble. Όπως είναι ευνόητο τέτοιες εικόνες βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα διάφορα κοσμικά φαινόμενα.

Η απουσία της υπερσυμμετρίας στον LHC προβληματίζει τους φυσικούς. Supersymmetry’s absence at LHC puzzles physicists

Η φύση κρατά ακόμη κρυμμένα τα «μυστικά» της από τον επιταχυντή στο CERN. Scientists watched from the CERN control room as the LHC particle accelerator first began running at higher energies in June 2015. New data from the LHC has revealed no hints of new particles, despite physicists’ high hopes. M. BRICE/CERN

Από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη, αυτό το άγνωστης φύσης υλικό που κατακλύζει το σύμπαν, αντιστοιχώντας περίπου στο 27% της ύλης-ενέργειάς του; Μήπως οι 3 από τις 4 θεμελιώδεις δυνάμεις, η ισχυρή πυρηνική δύναμη, η ηλεκτρομαγνητική και η ασθενής πυρηνική, αποτελούν διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας αλληλεπίδρασης;

Αν και τέτοια ερωτήματα παραμένουν άλυτα στο πλαίσιο της καθιερωμένης θεωρίας της φυσικής, δηλαδή το Καθιερωμένο Πρότυπο, πίσω στο 2000 είκοσι επιστήμονες υποστήριζαν πως δεν θα χρειάζονταν περισσότερο από μια δεκαετία λειτουργίας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN για να ανοίξει ο δρόμος για να απαντηθούν, με τις πρώτες πειραματικές αποδείξεις της υπερσυμμετρίας.

Μάλιστα ήταν τόσο σίγουροι, που καθένας τους στοιχημάτισε κι από ένα μπουκάλι ακριβού κονιάκ, με τιμή όχι μικρότερη από 100 δολάρια, για την πρόβλεψη πως σε 10 χρόνια θα προέκυπταν από τον επιταχυντή οι πρώτες χειροπιαστές αποδείξεις για την υπερσυμμετρία. Στην πορεία, η διορία του στοιχήματος μετατέθηκε για το καλοκαίρι του 2016, αφού ο LHC χρειάστηκε λόγω βλάβης να παραμείνει εκτός λειτουργίας για περίπου 1,5 χρόνο.

Ακόμη κι έτσι όμως, η διορία έληξε στις 16 Ιουνίου, χωρίς να έχει παρουσιασθεί καμία ανακάλυψη που να επιβεβαιώνει την υπερσυμμετρία. Έτσι, λίγες εβδομάδες αργότερα, και πιο συγκεκριμένα στις 22 Αυγούστου, σε μία εκδήλωση στην Κοπεγχάγη παρέδωσαν τα μπουκάλια κονιάκ στους φυσικούς που είχαν ποντάρει εναντίον της υπερσυμμετρίας.

Η υπερσυμμετρία προβλέπει ότι για κάθε γνωστό στοιχειώδες σωματίδιο (επάνω) υπάρχει ο αντίστοιχος υπερσυμμετρικός συντρόφός του (κάτω). Για παράδειγμα ο υπερσυμμετρικός σύντροφος του ηλεκτρονίου είναι το s-ηλεκτρόνιο, ενώ του σωματιδίου Χιγκς το Χιγκσίνο. Τα υπερσυμμετρικά σωματίδια έχουν μεγαλύτερες μάζες από τα αντίστοιχα γνωστά μας σωματίδια (όπως υποδεικνύεται από το μέγεθος των σφαιρών).

Ωστόσο, τουλάχιστον στις απλούστερες εκδοχές της, η υπερσυμμετρία προβλέπει πως τουλάχιστον το πιο ελαφρύ υπερσυμμετρικό σωματίδιο θα έπρεπε να έχει ήδη ανιχνευθεί στις ενέργειες που πετυχαίνει ο LHC – εξ ου και το στοίχημα. Έτσι, πέρα από τα… μπουκάλια κονιάκ, το «κόστος» από το ότι αυτό δεν συνέβη είναι πως «ξεθώριασε» ο ενθουσιασμός για την υπερσυμμετρία, με συνέπεια να ενισχυθούν οι αμφιβολίες μήπως τελικά δεν αποτελεί το «κλειδί» για να εξηγηθούν ορισμένα από τα άλυτα έως σήμερα «μυστήρια» της φύσης.

«Η υπερσυμμετρία ήταν η κυρίαρχη θεωρία εδώ και 30 χρόνια, επειδή είναι πολύ όμορφη, σχεδόν τέλεια», λέει στο σάιτ ScienceNews o Ναθάνιελ Γκρεγκ, θεωρητικός φυσικός από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Ωστόσο, όσο δεν εμφανίζονται ίχνη υπερσυμμετρικών σωματιδίων, τόσο λιγότερο πειστική μοιάζει.

Βέβαια, τίποτε δεν προεξοφλεί πως δεν θα προκύψουν τέτοια ίχνη τα επόμενα χρόνια, κάτι που σημαίνει πως η θεωρία σε καμία περίπτωση δεν έχει καταρριφθεί. Επομένως, αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι πως τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, αν υπάρχουν, πρέπει να είναι βαρύτερα από όσο αναμενόταν.

Βέβαια, τίποτε δεν προεξοφλεί πως δεν θα προκύψουν τέτοια ίχνη τα επόμενα χρόνια, κάτι που σημαίνει πως η θεωρία σε καμία περίπτωση δεν έχει καταρριφθεί. Επομένως, αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι πως τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, αν υπάρχουν, πρέπει να είναι βαρύτερα από όσο αναμενόταν.

«Αυτή τη στιγμή, το μόνο που μας “λέει” η φύση είναι πως, αν η υπερσυμμετρία είναι η σωστή θεωρία, τότε δεν έχει τη μορφή που νομίζαμε», επισημαίνει στο ScienceNews ο Γιόνιτ Χόκμπεργκ, θεωρητικός φυσικός από το Κορνέλ.

Ωστόσο, καθώς το «κατώφλι» μετατοπίζεται σε μεγαλύτερες μάζες, κερδίζουν έδαφος οι πιο περίπλοκες εκδοχές της υπερσυμμετρίας. Επομένως, η θεωρία χάνει ένα μέρος από την αρχική της γοητεία, που έπεισε πριν από δεκαετίες αρκετούς φυσικούς να την υιοθετήσουν.

«Αν τελικά ισχύει η υπερσυμμετρία, δεν είναι πλέον δυνατόν να επαληθευτεί η πιο ελκυστική εκδοχή της», σημειώνει στο ScienceNews ο θεωρητικός φυσικός Μάθιου Μπάκλεϊ από το πανεπιστήμιο Ρούτγκερς στο Νιου Τζέρσεϊ.

To find supersymmetric particles, LHC scientists search for particular signatures in their data. This collision, recorded by the ATLAS experiment at the LHC, was selected as a candidate in the search for supersymmetric particles. In this visualization, rectangles indicate components of the detector, and the five cones indicate “jets” or sprays of particles produced in the collision. The scientists ultimately didn’t find any evidence of the new particles. ATLAS COLLABORATION

Βέβαια, ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν πως είναι νωρίς για απαισιοδοξία, αφού επισημαίνουν πως τα δεδομένα από τον LHC είναι μόλις το 1% των μετρήσεων που θα εξασφαλίσει σε όλη τη διάρκεια «ζωής» τους. Παρ’ όλα αυτά, άλλοι φυσικοί υποστηρίζουν πως η έως τώρα έλλειψη νέων ανακαλύψεων αποτελεί αρνητική έκπληξη για την πλειονότητα της επιστημονικής κοινότητας.

Σε τελική ανάλυση, η μεγαλύτερη ανησυχία των επιστημόνων δεν είναι τόσο αν θα επιβεβαιωθεί ή όχι η υπερσυμμετρία, αλλά μήπως η φύση παραμείνει πεισματικά «σιωπηλή» σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του επιταχυντή. Σε μία τέτοια περίπτωση, μπορεί ο επιταχυντής να έχει γράψει ιστορία ανιχνεύοντας το «σωματίδιο του Θεού» και επαληθεύοντας με αυτό τον τρόπο το Καθιερωμένο Πρότυπο, ωστόσο δεν θα έχει «φωτίσει» καθόλου τις ρωγμές που οι φυσικοί γνωρίζουν πως υπάρχουν στο Καθιερωμένο Πρότυπο.

Αυτό θα σημαίνει πως πλέον οι θεωρητικοί φυσικοί θα έχουν ελάχιστες ενδείξεις για το πού θα πρέπει να προσανατολισθούν, διατυπώνοντας νέες φυσικές θεωρίες. Και πάλι, υπογραμμίζει ο Χόκμπεργκ, «σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε μάθει κάτι θεμελιώδες για τη φύση».

Πηγή: naftemporiki.gr – sciencenews.org

Όταν η επιστημονική φαντασία γίνεται πραγματικότητα. Sometimes, Science Fiction Leads Science

Καλλιτεχνική απεικόνιση της επιφάνειας του εξωπλανήτη Proxima b. Ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που δημοσιεύθηκε το 2013 προβλέπει τα βασικά χαρακτηριστικά του πλησιέστερου στη Γη εξωπλανήτη. A science fiction novel published in 2013 pegged some of the most salient details for our nearest neighboring exoplanet. This artist's impression shows a view of the surface of the planet Proxima b orbiting the red dwarf star Proxima Centauri, the closest star to the solar system. The double star Alpha Centauri AB also appears in the image. Credit: ESO, M. KORNMESSER

Είναι πολύ εντυπωσιακό όταν ένας συγγραφέας με την φαντασία του προσεγγίζει την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, η φαντασία του Ιουλίου Βερν που περιέγραψε στα μυθιστορήματά του «Από τη Γη στη Σελήνη» (1865) και «Γύρω από τη Σελήνη» (1870) όχι μόνο έγινε πραγματικότητα, αλλά σ’ αυτά τα μυθιστορήματα προέβλεψε:

1. ότι η πρώτη εκτόξευση ανθρώπων προς τη Σελήνη θα γίνει στη Φλόριντα των ΗΠΑ,

2. τον ακριβή αριθμό αστροναυτών στη σεληνάκατο (τρεις)

3. με μεγάλη προσέγγιση τις διαστάσεις και το βάρος της σεληνακάτου,

4. την επιστροφή με προσθαλάσσωση στον Ειρηνικό Ωκεανό – στην περίπτωση του «Απόλλων 8» με σφάλμα 4 μόλις χιλιομέτρων!

Simulated comparison of a sunset on Earth and Proxima b. Credit: PHL @ UPR Arecibo

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα σύμπτωσης της πραγματικότητας με την επιστημονική φαντασία είναι η ανακάλυψη του Proxima b, ενός εξωπλανήτη παρόμοιου με τη Γη, στον Εγγύτατο του Κενταύρου.

A view of the skies over the European Southern Observatory's La Silla Observatory in Chile. The bottom right image shows Proxima Centauri — the closest star to the solar system, orbited by the planet Proxima b — while the bottom left image shows the pairs of stars called Alpha Centauri A and B. Credit: Y. Beletsky (LCO)/ESO/ESA/NASA/M. Zamani

Ο Εγγύτατος του Κενταύρου (Proxima Centauri) είναι το πλησιέστερο άστρο έξω από το ηλιακό μας σύστημα – σε απόσταση μόλις 4,24 έτη φωτός από τη Γη. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι η ελάχιστη μάζα του εξωπλανήτη είναι 1,3 φορές η μάζα της Γης και απέχει περίπου επτά εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Εγγύτατο Κενταύρου, σε μια απόσταση που πιθανόν θα επέτρεπε την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή, άρα και την ανάπτυξη ζωής.

Όμως, ενδέχεται ο εξωπλανήτης Proxima b να είναι παλιρροιακά κλειδωμένος, να έχει δηλαδή την μία πλευρά του συνεχώς στραμμένη προς το άστρο του. Αυτό σημαίνει ότι στο ένα ημισφαίριο μάλλον επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και θα βρίσκεται στο απόλυτο σκοτάδι, ενώ στο άλλο θα επικρατούν συνθήκες κόλασης.

Αν και στο παρελθόν οι επιστήμονες πίστευαν ότι το «παλιρροιακό κλείδωμα»” είναι ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη ζωής, πιο σύγχρονα κλιματικά μοντέλα δείχνουν ότι σε ένα τέτοιον πλανήτη θα μπορούσε γίνει μεταφορά θερμότητας και να υπάρξει ζωή.

Στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Stephen Baxter που κυκλοφόρησε το 2013, περιγράφεται η ανθρώπινη εξερεύνηση και αποίκιση ενός παρόμοιου εξωπλανήτη γύρω από τον Εγγύτατο του Κενταύρου σε μερικούς αιώνες από τώρα. Ο Baxter ονομάζει τον πλανήτη του μυθιστορήματός του με το ποιητικό όνομα «Per Ardua», αντί για Proxima b (από το λατινικό «per ardua ad astra» που σημαίνει «μέσω δυσχερειών προς τα άστρα»).

Ο φανταστικός πλανήτης Per Ardua, βρίσκεται όπως ο Proxima b στην κατοικίσιμη ζώνη του Εγγύτατου του Κενταύρου, είναι παλιρροιακά κλειδωμένος, απέχει 6 εκατομμύρια χιλιόμετρα από το άστρο του και η μάζα του είναι 8% μικρότερη από τη μάζα της Γης (κι όχι 30% μεγαλύτερη). Ο αστρονόμος Guillem Anglada-Escude, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που ανακάλυψε τον Proxima b (όπου συμμετείχε και ο δρ Γιάννης Τσάπρας), εντυπωσιασμένος αποκάλεσε την ομοιότητα «μυστηριώδη».

Πηγές: Μπορείτε να διαβάσετε ένα απόσπασμα του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας «Proxima», του Stephen Baxter, εδώ: The Book That Predicted Proxima b [Excerpt]

Διαβάστε επίσης το σχετικό άρθρο του συγγραφέα Stephen Baxter για την Washington Post με τίτλο: «Sometimes, Science Fiction Leads Science»

Απίστευτη αρχαιολογική ανακάλυψη – Άγαλμα 200 Κιλών της θεάς Κυβέλης. 2,100-year-old statue of Cybele the Anatolian mother goddess unearthed in northwestern Turkey

An estimated 2,100-year-old rare marble statue of Cybele, the mother goddess of Anatolia, has been unearthed in excavations in northwestern Ordu province located on the Black Sea coast. The historic sculpture of Cybele sitting on her throne weighed a whopping 200 kilograms and was about 110 centimeters tall.

Μια απίστευτη αρχαιολογική ανακάλυψη ήρθε στο φως την Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου στα Κοτύωρα, ικανή να αλλάξει στην ιστορία της περιοχής. Πρόκειται για άγαλμα 2.100 ετών της θεάς Κυβέλης, που βρέθηκε σχεδόν άθικτο, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που γίνονται στον αρχαιολογικό χώρο Κουρούλ Καλεσί, ο οποίος βρίσκεται στην επαρχία Αλτίνορδου των Κοτυώρων.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του τμήματος Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Γκαζί, καθηγητή Σουλεϊμάν Γιουτζέλ Σενγιούρτ, που είναι επικεφαλής 25 αρχαιολόγων που συμμετέχουν στην ανασκαφή, πρόκειται για μαρμάρινο άγαλμα ύψους 1,10 μέτρων, βάρους 200 κιλών, που παρουσιάζει τη θεά καθισμένη σε θρόνο.

Ο Σουλεϊμάν Σενγιούρτ, μιλώντας για το εντυπωσιακό εύρημα, είπε ότι πρόκειται για άγαλμα της θεάς Κυβέλης και ότι είναι το πρώτο μαρμάρινο άγαλμα που βρίσκεται στην περιοχή.

Σημείωσε επίσης ότι το άγαλμα παρέμεινε σχεδόν άθικτο στην πορεία των αιώνων, μετά την κατάληψη της περιοχής –που ανήκε στο βασίλειο των Μιθριδατών– από τους Ρωμαίους. Υπογράμμισε δε ότι πρόκειται για εύρημα πραγματικά ανυπολόγιστης αξίας.

Το άγαλμα αναμένεται να μεταφερθεί μετά από κάποιο διάστημα στο αρχαιολογικό μουσείο των Κοτυώρων. Τον αρχαιολογικό χώρο επισκέφθηκε και ο δήμαρχος Κοτυώρων, Ενβέρ Γιλμάζ, ο οποίος αφού τόνισε ότι ο Δήμος ενισχύει οικονομικά την ανασκαφή, υπογράμμισε ότι η ανακάλυψη αυτή θα τονώσει τον τουρισμό της περιοχή.

Τα νεφελώματα του Star Trek! 'Enterprise' Nebulae Seen by Spitzer

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα και την παραπάνω σύνθεση όπου στη μια εικόνα εμφανίζονται τα δύο νεφελώματα και δίπλα μια σύνθεση όπου δείχνει την ομοιότητα των νεφελωμάτων με τα δύο διαστημικά σκάφη. These nebulae seen by NASA's Spitzer Space Telescope, at left, may resemble two versions of the starship Enterprise from "Star Trek," overlaid at right. Credit: NASA/JPL-Caltech

Ήταν 8 Σεπτεμβρίου του 1966 όταν στην αμερικανική τηλεόραση έκανε πρεμιέρα μια νέα σειρά η οποία γρήγορα απέκτησε φανατικούς φίλους και τελικά αποτέλεσε σταθμό στην παγκόσμια τηλεοπτική και αργότερα κινηματογραφική βιομηχανία.

Δείτε ένα βίντεο για τα δύο νεφελώματα που μοιάζουν με το Enterprise. Just in time for the 50th anniversary of the TV series "Star Trek," which first aired September 8th,1966, a new infrared image from NASA's Spitzer Space Telescope may remind fans of the historic show. Astronomically speaking, the region pictured in the image falls within the disk of our Milky Way galaxy and displays two regions of star formation hidden behind a haze of dust when viewed in visible light. Spitzer's ability to peer deeper into dust clouds has revealed a myriad of stellar birthplaces like these, which are officially known only by their catalog numbers, IRAS 19340+2016 and IRAS19343+2026. Trekkies, however, may prefer using the more familiar designations NCC-1701 and NCC-1701-D. Fifty years after its inception, Star Trek still inspires fans and astronomers alike to boldly explore where no one has gone before.

Στην επέτειο των 50 ετών από την πρώτη προβολή του Star Trek η NASA έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες που τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer από μια περιοχή του γαλαξία μας στην οποία βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο δύο νεφελώματα.

Credit: NASA/JPL-Caltech

Το IRAS 19340+2016 και το IRAS 19343+2026 περιβάλλονται από πολύ πυκνή κοσμική ύλη, κυρίως σκόνη» ενώ στο εσωτερικό τους υπάρχουν έντονες κοσμικές διεργασίες και ειδικότερα γέννηση νέων άστρων.

 

The nebulae are known officially as IRAS 19340+2016 and IRAS 19343+2026, in the Milky Way’s disk. But according to Nasa, Trekkies ‘may prefer using the more familiar designations NCC-1701 and NCC-1701-D,’ for the original starship, and its Next Generation successor. The original USS Enterprise is pictured above, on left, and the Enterprise D is pictured on right.

Τα δύο νεφελώματα έχουν συγκεντρώσει το ενδιαφέρον στη δεδομένη στιγμή επειδή το μεν ένα θυμίζει στην όψη το Enterprise, το θρυλικό διαστημόπλοιο της σειράς, ενώ  το άλλο νεφέλωμα θυμίζει το σκάφος που εμφανίστηκε ως διάδοχος του Enterprise στην σειρά την περίοδο 1987-1994, στον κύκλο της σειράς με γενικό τίτλο Next Generation.