Ανεξίτηλη βαφή από… φτερά πεταλούδας; Butterfly wings hold secret to paint that never fades

Το μυστικό πίσω από τα εντυπωσιακά ιριδίζοντα χρώματα που κοσμούν τα φτερά των λεπιδοπτέρων «ξεκλείδωσαν» βρετανοί επιστήμονες. Team of researchers in the UK uses cells taken from a butterfly to grow fully formed insect forewings. Morpho didius – Museum specimen. Credit: Wikipedia

Εδώ και εκατοντάδες χρόνια τα εντυπωσιακά ιριδίζοντα χρώματα στα φτερά της πεταλούδας και στον εξωσκελετό του σκαθαριού μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων, οι οποίοι προσπαθούσαν να αναπαραγάγουν το ιδιαίτερο χρωματικό αποτέλεσμα στο εργαστήριο.

Μελετώντας ενδελεχώς τις νανοδομές στα φτερά της πεταλούδας βρετανοί επιστήμονες από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου κατάφεραν να λύσουν τον χρωματικό «γρίφο». Τα ευρήματά τους μάλιστα, όπως υποστηρίζουν, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας «αθάνατης» βαφής.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα ιριδίζοντα χρώματα οφείλονται σε τρισδιάστατες δομές οι οποίες αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο ανακλάται επάνω τους το φως. Για την ακρίβεια, αναφέρουν, τόσο τα φτερά της πεταλούδας όσο και ο εξωσκελετός του σκαθαριού είναι διάφανα. Ωστόσο το φως ανακλάται με τρόπο ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση του πλούσιου ιριδίζοντος διακόσμου. 

Φτερά... εργαστηρίου

A recent paper in the journal Bioinspired, Biomimetic and Nanobiomaterials details a series of experiments that ended with the growing of butterfly wings in laboratory conditions.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους ο καθηγητής Άντριου Πάρκερ και οι συνεργάτες του καλλιέργησαν κύτταρα από τα φτερά πεταλούδας και το «κέλυφος» του σκαθαριού στο εργαστήριο του μουσείου με σκοπό να φέρουν τους επιστήμονες ένα βήμα πιο κοντά σε μια ανεξίτηλη βαφή που δεν θα ξεθωριάζει ποτέ.

Εταιρείες καλλυντικών και βαφών έχουν ήδη εκφράσει το ενδιαφέρον τους για τα τελευταία ευρήματα των ειδικών, στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν μια νέα γκάμα ασφαλέστερων βαφών χαμηλής τοξικότητας.

«Μελετώ τα χρώματα των πεταλούδων, των κολιμπρί και των τροπικών ψαριών εδώ και πολύ καιρό για να δω πώς δημιουργούνται» εξηγεί ο δρ Πάρκερ. «Όπως φάνηκε από τη μελέτη μας, τα ιριδίζοντα χρώματα στα φτερά της πεταλούδας δεν οφείλονται σε χρωστικές ή σε άλλες ουσίες, αλλά σε μια μορφή "αθάνατων" νανοδομών. Έχουμε μελετήσει σκαθάρια ηλικίας 49 εκατ. ετών τα οποία εξακολουθούν να διατηρούν το χρώμα που είχαν κατά τον θάνατό τους».

How a butterfly wing looks under the microscope. Credit: Andrew Parker/Trustees of The Natural History Museum, London.

Ο επιστήμονας παραδέχεται ότι «το πρόβλημα με τις συγκεκριμένες νανοδομές είναι ότι πολύ δύσκολα μπορούν να δημιουργηθούν στο εργαστήριο με τα εργαλεία που διαθέτουμε σήμερα. Πρόκειται για υπερβολικά περίπλοκες δομές ακόμη και για τις σύγχρονες τεχνικές». Προσθέτει πως «συνειδητοποιήσαμε ότι τα διάφορα είδη τα "καταφέρνουν" περίφημα ως προς την ανάμειξη υλικών σε χαμηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, για τη δημιουργία των νανοδομών. Ετσι καλλιεργήσαμε κύτταρα τα οποία δημιουργούν από μόνα τους τις εν λόγω δομές. Μας πήρε κάποια χρόνια για να το επιτύχουμε αυτό, όμως καταφέραμε να καλλιεργήσουμε τα κύτταρα που γεννούν τα ιριδίζοντα "λέπια" στα φτερά της πεταλούδας».

A butterly wing grown by Professor Andrew Parker. Credit: Andrew Parker/Trustees of The Natural History Museum, London.

Με κύτταρα που έλαβαν από μια χρυσαλίδα οι βρετανοί επιστήμονες ανέπτυξαν ολόκληρο το εμπρόσθιο μέρος του φτερού της εντυπωσιακής μπλε πεταλούδας του είδους Morpho peliedes.

Ο χρησμός της πεταλούδας

Scientists have worked out how butterflies use nano-structures to create their beautiful colours and have recreated it in the lab Photo: Geoff Pugh/The Telegraph

Πριν από περίπου έναν χρόνο ερευνητές από το Πανεπιστήμιο των Βαπτιστών στο Χονγκ Κονγκ είχαν εντοπίσει ανεπαίσθητες διαφορές ως προς τις επιστρώσεις μικροκρυστάλλων στην επιφάνεια των φτερών της πεταλούδας. Οι ίδιοι θεωρούν ότι οι συγκεκριμένες κρυσταλλικές νανοδομές θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας καινοτόμου τεχνολογίας για ρούχα που θα αλλάζουν χρώμα κατ' απαίτηση του ιδιοκτήτη τους.

Μελετώντας τρία διαφορετικά είδη τροπικών πεταλούδων - της γαλάζιας Papilio ulysses, της πρασινωπής Papilio peranthus και της επίσης πρασινωπής Papilio palinurus - με τη βοήθεια της ηλεκτρονικής μικροσκοπίας οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το έντονο μπλε μετατρέπεται σε βαθύ πράσινο ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία κοιτάζει κανείς τα φτερά.

Ulysses Butterfly (Papilio ulysses).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα φτερά των πεταλούδων ήταν καλυμμένα από πολλαπλές στρώσεις επίπεδων δομών που έμοιαζαν με «λέπια». Το γαλάζιο είδος P. ulysses μάλιστα φάνηκε να διαθέτει επτά διαφορετικές στρώσεις των εν λόγω δομών, ενώ το P. peranthus είχε οκτώ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι δομές αυτές παραπέμπουν σε μικροσκοπικά κάτοπτρα τα οποία ανακλούν συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός και άρα χρωμάτων.

Ενεργά ηφαίστεια «θα εμφανιστούν ξανά στη Σελήνη». Recent volcanic eruptions on the moon

Πρόσφατες ηφαιστειακές ροές ανακαλύφθηκαν σε 70 περιοχές της ορατής πλευράς της Σελήνης. Dark outpourings of lava gave the "man in the moon" his face more than three billion years ago. And volcanic activity continued on the moon until it halted a billion years ago – or so lunar scientists have long thought. However, a new discovery by a group of geologists at Arizona State University's School of Earth and Space Exploration shows that the moon has seen small but widespread eruptions of basaltic lava during the last 50 million years, a geologically recent period. The discovery was announced in a paper published online Oct. 12 in Nature Geoscience. The science team identified 70 small volcanic features scattered across the moon's dark volcanic plains, or maria. Credit: NASA/GSFC/Arizona State University

Το φεγγάρι μπορεί να φαίνεται νεκρό και παγωμένο, δεν αποκλείεται όμως να είναι ακόμα ζωντανό. Δορυφόρος της NASA ανακάλυψε ίχνη πρόσφατης ηφαιστειακής δραστηριότητας, ένδειξη ότι η Σελήνη μπορεί να διαθέτει ακόμα μεγάλα αποθέματα θερμότητας στο εσωτερικό της, ικανής να τροφοδοτήσει ηφαιστειακές εκρήξεις και στο μέλλον.

Τι πιστεύαμε 

Last volcanic activity on moon thought to be a billion years ago. Now small lava flows on moon’s dark plains suggest activity as recently as 50 million years ago. Geologically recent eruptions of basaltic lava made smooth, mounded patches on the floor of this shallow depression the team calls Sosigenes IMP (irregular mare patch). The oval feature is about 1,000 feet (300 meters) deep and measures roughly 2 miles wide by 4.5 miles long (3 by 7 kilometers). The sparse number of craters on the lava flows suggests the eruptions occurred only about 18 million years ago. Credit: NASA/GSFC/ARIZONA STATE UNIVERSITY

Η κρατούσα θεωρία θέλει τη Σελήνη να σχηματίστηκε από τα απομεινάρια μιας σύγκρουσης ανάμεσα στη νεογέννητη Γη και ένα σώμα στο μέγεθος του Άρη πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Για εκατομμύρια χρόνια μετά το συμβάν, το φεγγάρι ήταν μια σφαίρα από μάγμα.

Ακόμα και όταν ο φλοιός κρύωσε και στερεοποιήθηκε, το μάγμα συνέχισε να αναβλύζει στην επιφάνεια και σχημάτισε τις βασαλτικές πεδιάδες που ονομάζονται σήμερα «θάλασσες». Η ηφαιστειακή αυτή δραστηριότητα κορυφώθηκε πριν από 3 δισ. χρόνια και σταμάτησε σχεδόν τελείως πριν από ένα δισ. χρόνια.

Τι συμβαίνει

The feature called Ina is about 2 miles long by 1.2 miles wide (2 by 3 km) and 160 feet (50 meters) deep. Its floor is covered with many small, low lava mounds. The number of craters seen on the mounds indicates that the eruptions happened about 33 million years ago. Photo credit: NASA/GSFC/Arizona State University

Την εικόνα αυτή δείχνουν τώρα να ανατρέπουν παρατηρήσεις του δορυφόρου LRO της NASA, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά από το 2009. Η κάμερα του σκάφους μεταδίδει εικόνες με ανάλυση 50 με 200 μέτρα ανά εικονοστοιχείο (pixel), τις πιο λεπτομερείς που έχουν ληφθεί ως σήμερα στην επιφάνεια της Σελήνης.

Ερευνητές από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία αναφέρουν τώρα στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ότι αναγνώρισαν στις εικόνες 70 περιοχές στη θεατή πλευρά του φεγγαριού που πρέπει να αντιστοιχούν σε πρόσφατες ροές λάβας. Ο μικρός αριθμός κρατήρων από προσκρούσεις μετεωριτών, καθώς και η απουσία ιχνών διάβρωσης, δείχνουν ότι πρόκειται για ηφαιστειακές ροές που χρονολογούνται στα 18 με 100 εκατομμύρια χρόνια -«ουσιαστικά πριν από μια στιγμή» στην κλίμακα του γεωλογικού χρόνου.

This feature on the moon is called Maskelyne. It appears to be a relatively young volcanic deposit. Image via NASA/GSFC/Arizona State University

Ενδείξεις πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας είχαν εξάλλου ανακαλυφθεί και το 2006, περιορίζονταν όμως σε ένα σημείο και θεωρήθηκαν ιδιαίτερη περίπτωση. «Η μεγάλη είδηση είναι ότι η Σελήνη είναι θερμότερη από ό,τι πιστεύαμε» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο της επιθεώρησης «Science» o Μαρκ Ρόμπινσον του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Παραμένει ασαφές από πού προέρχεται η θερμότητα που διατηρεί ρευστό το εσωτερικό της Σελήνης -ίσως πρόκειται για θερμότητα που παραμένει από την εποχή της γέννησης του φεγγαριού, ή για θερμότητα που απελευθερώνεται σήμερα από την αυθόρμητη διάσπαση ραδιενεργών στοιχείων. Σε κάθε περίπτωση, η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι απίθανο να σταμάτησε εντελώς τα τελευταία 18 εκατομμύρια χρόνια. Το πιθανότερο είναι ότι νέες ηφαιστειακές ροές θα εμφανιστούν και στο μέλλον. «Αμφιβάλλω όμως αν θα ζήσουμε αρκετά για να τις δούμε» επισημαίνει ο Ρόμπινσον.

Η σκοτεινή ύλη του Γαλαξία είναι… μισή. Milky Way has half the amount of dark matter as previously thought

H ποσότητα της σκοτεινής ύλης ενός γαλαξίας καθορίζει και το εύρος της γαλαξιακής της γειτονιάς. This artist’s impression shows the Milky Way galaxy. The blue halo of material surrounding the galaxy indicates the expected distribution of the mysterious dark matter, which was first introduced by astronomers to explain the rotation properties of the galaxy and is now also an essential ingredient in current theories of the formation and evolution of galaxies. New measurements show that the amount of dark matter in a large region around the Sun is far smaller than predicted and have indicated that there is no significant dark matter at all in our neighbourhood. Credit: ESO/L. Calçada

Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα για την παρουσία της σκοτεινής ύλης στον γαλαξία μας. Η μελέτη αυτή δίνει λύση σε ένα διαχρονικό κοσμικό γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες σχετικά με τον αριθμό των γειτονικών μας γαλαξιών.

50% λιγότερη

Astronomers at the University of Western Australia studied our Milky Way. They found the mass of dark matter should be 800 billion suns. This is half what the previous estimate for dark matter in the galaxy was. The discovery helps solve a mystery as to why we had so few satellite galaxies. Earlier this year, in separate research scientists created the most detailed computer simulation of the history of the universe called Illustris, revealing dark matter density in the universe (illustrated here). The simulation was developed by a team led by astrophysicist Mark Vogelsberger of Massachusetts Institute of Technology.

Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία» η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι η συνολική μάζα της σκοτεινής ύλης του γαλαξία μας είναι ίση με εκείνη 1,5 τρισ. άστρων σαν τον Ήλιο. Αυτή η μέτρηση όμως δημιουργεί πονοκεφάλους στους επιστήμονες αφού τα κοσμολογικά μοντέλα δείχνουν ότι μια τέτοια ποσότητα σκοτεινής ύλης σε έναν γαλαξία συνδέεται με την παρουσία πολλών γειτονικών (δορυφορικών) σε αυτόν γαλαξιών. Όμως ο γαλαξίας μας έχει μόλις τρεις δορυφορικούς γαλαξίες  - αριθμός πολύ μικρός σε σχέση με τη μάζα της σκοτεινής ύλης που διαθέτει.

Australian astronomers have 'weighed' dark matter associated with the Milky Way, with a surprising result. There is half as much as previously thought, easing the fit between theory and observation. The original 'lambda cold dark matter' theory (explained in this simulation) predicted the Milky Way should be surrounded by satellite galaxies. But it has only 3 (Large Magellanic Cloud, Small Magellanic Cloud and the Sagittarius Dwarf Galaxy). That's just about what we should see, According to the new dark matter measurement. Credit: Prof Chris Power and Dr Rick Newton, ICRAR. Music by Reuben Christman

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας λύνουν τώρα, όπως φαίνεται, αυτόν τον κοσμικό γρίφο. Χρησιμοποιώντας μια μέθοδο που ανέπτυξε το 1915 ο βρετανός αστρονόμος Τζέημς Τζιμς για να μετρά την ταχύτητα των άστρων οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μάζα της σκοτεινής ύλης του γαλαξία μας είναι 50% λιγότερη από ό,τι πιστεύαμε. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μάζα της σκοτεινής ύλης του γαλαξία μας δεν ξεπερνάει τη μάζα  800 δισ. άστρων σαν τον Ήλιο. Αυτό το δεδομένο «κουμπώνει»  με την παρουσία του μικρού αριθμού γαλαξιών που βρίσκονται κοντά στον δικό μας. H μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

Πατρίκ Μοντιανό: Σε έναν απόγονο της Θεσσαλονίκης το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Patrick Modiano wins the Nobel prize in literature 2014

Ο γάλλος συγγραφέας Πατρίκ Μοντιανό, απόγονος της γνωστής εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης Μοδιάνο, βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2014. Patrick Modiano, the winner of the Nobel prize in literature 2014. Photograph: AP

Η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι ο Μοντιανό βραβεύεται για την «τέχνη της μνήμης με την οποία "ξύπνησε" τα πιο αδιανόητα ανθρώπινα πεπρωμένα και αποκάλυψε τον μικρόκοσμο της Κατοχής».

Ο Μοντιανό, γεννήθηκε το 1945 στα προάστια του Παρισιού, στην κάποτε φτωχή περιοχή της Μπιλανκούρ, που τώρα είναι κέντρο πολυεθνικών γραφείων. Τότε εκεί έβρισκαν φτηνό κατάλυμα οι φτωχοί Σεφαραδίτες Εβραίοι όπως η οικογένεια του πατέρα του Μοντιανό, η οποία μετακόμισε από τη Θεσσαλονίκη στο Παρίσι. Η οικογένεια Μοδιάνο όπως ονομαζόταν στα ελληνικά, αποτελούσε μάλιστα παράδειγμα στην συμπρωτεύουσα καθώς ήταν πολύ θρησκευόμενη και πολλά μέλη της ήταν ραβίνοι στις συναγωγές της πόλης. Η στοά Μοδιάνο στην όμορφη πόλη του Θερμαϊκού είναι δημιούργημα της πολύ ισχυρής τότε οικογένειας Μοδιάνο.

Παρ' όλα αυτά όμως, το άμεσο παρελθόν των προγόνων του Μοντιανό δεν ήταν και τόσο άσπιλο. Ο πατέρας του κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν μαυραγορίτης ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι συνεργάστηκε με τους Ναζί κάνοντας χρυσές δουλειές. Ίσως όλα αυτά να οδήγησαν τον νεαρό Πατρίκ να προσπαθεί να εξιλεωθεί μέσω μιας συνεχούς αναζήτησης και εξιστόρησης των τραγικών γεγονότων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στις ιστορίες των βιβλίων του. Τα παράδοξα των Εβραίων και τα πολλές φορές ειρωνικά και αυτοσαρκαστικά του διηγήματα, περιγράφουν την εξέλιξη και την πολλές φορές κωμικοτραγική ζωή χαρακτήρων που συνδεόνται με τον εβραϊσμό.

Ο Πατρίκ Μοντιανό, Παρίσι (2007). Φωτογραφία Νικόλας Χιδίρογλου. 69-year-old Modiano is 13th French writer to win medal, cited by the Swedish Academy for ‘the art of memory with which he has evoked the most ungraspable human destinies and uncovered the life-world of the occupation’.

«Ο παππούς μου γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1867 στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται ότι ήταν αρκετά νέος όταν έφυγε για την Αίγυπτο» έχει πει ο ίδιος. «Πιστεύω ότι εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Ωστόσο, ήταν ο πατέρας του που είχε φύγει από τη Θεσσαλονίκη στα 1880 και είχε εγκατασταθεί στην Αίγυπτο με τα παιδιά του. Ο προ-πάππος μου είχε τέσσερα παιδιά από τον πρώτο του γάμο με την Τζόια Σαράνο. Ο παππούς μου ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Και τα τέσσερα γεννήθηκαν πιθανότατα στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο προ-πάππος μου παντρεύτηκε για δεύτερη φορά και έκανε άλλα τέσσερα παιδιά, όλα γεννημένα στην Αλεξάνδρεια» αφηγείται ο συγγραφέας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα themodianos.gr.

Από το 1967 ασχολείται επαγγελματικά με το γράψιμο. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν γίγαντα εξαιτίας του ύψους του (είναι 1,98 μέτρα).

French author Patrick Modiano in his first interview after the announcement of the Nobel Prize. Patrick Modiano confirms that he is coming to Stockholm in December for the Nobel Prize Award Ceremony. English transcript at this link: http://www.nobelprize.org/nobel_prize...

Σύμφωνα με τον μόνιμο γραμματέα της Σουηδικής Ακαδημίας, Πήτερ Ένγκαλντ, ο Μοντιανό ασχολείται με τα θέματα της μνήμης, του χρόνου, της ταυτότητας, της αναζήτησης. Έχει γράψει εκτός από μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία και σενάρια. Πολλά από τα έργα του διαδραματίζονται στο Παρίσι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η Σουηδική Ακαδημία τον χαρακτήρισε τον «Μαρσέλ Προυστ της εποχής μας».

Modiano is “a kind of Marcel Proust for our time, rewinding backwards,” according to Nobel’s Peter Englund, as reported in the Luxemburger Wort. Patrick Modiano in 1977. Photograph: Rue des Archives/Louis Monier/Rue des Archives/Writer Pictures

Έχει τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1972, με το βραβείο Goncourt το 1976, με το βραβείο του Ιδρύματος Pierre de Monaco το 1984 και με το μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας Paul Morand, για το σύνολο του έργου του, το 2000.

Το γνωστότερο μυθιστόρημά του είναι η Οδός Σκοτεινών Μαγαζιών, με ήρωα τον Ντετέκτιβ Γκυ Ρολάν που πάσχει από αμνησία.

Έχει γράψει το σενάριο για την ταινία του Λουί Μαλ Lacombe Lucien. Είχε παίξει στο πλευρό της Κατρίν Ντενέβ στην ταινία Geneologies of a crime (1997).

If any of you speak French and want to hear it from the horse’s mouth, here is a clip where Modiano talks about his novel Dans le café de la jeunesse perdue.

Για το Νόμπελ, η Σουηδική Ακαδημία έλαβε 210 υποψηφιότητες. Διαψεύδοντας τα προγνωστικά -τα οποία δεν τον ανέφεραν καν- ο Μοντιανό άφησε πίσω του τις δημοφιλείς επιλογές των Φίλιπ Ροθ και Χαρούκι Μουρακάμι.

Εργογραφία:

• (1968) La Place de l'Étoile

• (1969) La Ronde de nuit

• (1972) Les Boulevards de ceinture (Grand prix du roman de l’Académie française)

• (1975) Villa triste

• (1977) Livret de famille

• (1978) Rue des boutiques obscures (Prix Goncourt)

• (1981) Une Jeunesse

• (1981) Memory Lane

• (1982) De si braves garçons

• (1984) Quartier Perdu

• (1986) Dimanches d'août

• (1988) Catherine Certitude

• (1988) Remise de Peine

• (1989) Vestiaire de l'enfance

• (1990) Voyage de noces

• (1991) Fleurs de Ruine

• (1992) Un Cirque passe

• (1993) Chien de printemps

• (1997) Dora Bruder

• (1999) Des inconnues

• (2001) La Petite Bijou

• (2003) Accident nocturne

• (2004) Un pedigree

• (2007) Dans le café de la jeunesse perdue

Στα ελληνικά κυκλοφορούν:

•  (2008) Στο café της χαμένης νιότης, Πόλις

•  (2005) Νυχτερινό ατύχημα, Πόλις

•  (2004) Ήταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά..., Πόλις

•  (2002) Η μικρή Μπιζού , Πόλις

•  (1999) Ντόρα Μπρούντερ, Πατάκη

•  (1996) Κυριακές του Αυγούστου, Καστανιώτη

•  (1995) Το άρωμα της Υβόννης, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη

•  (1992) Άνθη ερειπίων, Οδυσσέας

•  (1988) Οδός σκοτεινών μαγαζιών, Κέδρος

•  (1987) Η χαμένη γειτονιά, Χατζηνικολή

Υπολογιστές αναγνωρίζουν ανθρώπινες μορφές στον κυβισμό. Computer Vision Algorithms Detect Human Figures In Cubist Art

Στο κατά πόσο ένα πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να αναγνωρίσει ανθρώπινες φιγούρες σε πίνακες ζωγραφικής που εντάσσονται στο κίνημα του κυβισμού προσπάθησαν να απαντήσουν ορισμένοι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Μπέρκλι στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Humans still rule when it comes to recognising people in Picasso’s paintings. But the way machine vision algorithms fail hints at how humans do this task, say computer scientists.

Η ανθρώπινη όραση έχει εξελιχθεί ώστε να αναγνωρίζει ανθρώπινες φιγούρες σε όλες τις διαφορετικές περιπτώσεις είτε πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο, είτε για τέχνη μέσω αναπαραστάσεων.

Pablo Picasso, Portrait d'Ambroise Vollard, 1910. Huile sur Toile, 93x66 cm.

Η κατάσταση γίνεται λίγο πιο περίπλοκη όταν εμπλέκονται πιο αφηρημένες μορφές τέχνης όπως ο κυβισμός ή ο υπερρεαλισμός στις οποίες τα σχήματα αλλοιώνονται, δυσχεραίνοντας πολλές φορές την αναγνώρισή τους. Εάν μάλιστα οι άνθρωποι έχουν αποδείξει πως δε δυσκολεύονται ιδιαίτερα να αναγνωρίσουν έναν άνθρωπο σε ένα πίνακα του Πικάσο, για τους υπολογιστές τα πράγματα δεν φαίνονται να είναι τόσο απλά.

Στο ερώτημα αυτό, στο κατά πόσο δηλαδή ένα πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να αναγνωρίσει ανθρώπινες φιγούρες σε πίνακες ζωγραφικής που εντάσσονται στο κίνημα του κυβισμού προσπάθησαν να απαντήσουν ορισμένοι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Μπέρκλι στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ στη μελέτη τους «Αναγνωρίζοντας ανθρώπους στον κυβισμό».

Pablo Picasso, Femme aux poires, Fernande, Woman with pears, Fernande, 1909. Huile sur Toile  92x73 cm.

O κυβισμός ήταν ένα από τα κινήματα στη ζωγραφική του 20ού αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή ανάμεσα στους καλλιτέχνες, με πρωτεργάτες ζωγράφους όπως τον Ζόρζ Μπρακ και τον Πάμπλο Πικάσο. Στις εικόνες των αντίστοιχων πινάκων οι μορφές παρουσιάζονται τεθλασμένες, σα να ενώνονται οι οπτικές που θα είχαν παρατηρητές από διαφορετικές γωνίες. Ως αποτέλεσμα, ένας πίνακας κυβισμού περιέχει πολλά θραύσματα της αντίληψης του ζωγράφου για το ίδιο αντικείμενο.

Η μέθοδος που ακολούθησαν οι ερευνητές στην εργασία τους ήταν να επιλέξουν μία λίστα από 218 πίνακες κυβισμού με τίτλους που υποδείκνυαν πως περιείχαν ανθρώπινες φιγούρες. Στη συνέχεια ρώτησαν 18 συμμετέχοντες τα βαθμολογήσουν το βαθμό της αφαίρεσης σε κάθε εικόνα, σε μία κλίμακα από το 1 εώς το 5 και να σχηματίσουν ένα παραλληλόγραμμο γύρω από κάθε άνθρωπο.

Έπειτα στράφηκαν στους υπολογιστές τους, προσπαθώντας να αναπαράγουν τα αποτελέσματα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν αλγορίθμους που βασίζονται στα νευρωνικά δίκτυα, μία τεχνική που τα τελευταία χρόνια έχει φέρει επανάσταση στον τομέα της αναγνώρισης προσώπου καθώς χρησιμοποιεί υπάρχοντα δεδομένα για να εκπαιδευθεί και να βελτιώσει την απόδοσή της. Εκπαιδεύοντας αρχικά το σύστημά τους με φωτογραφίες ανθρώπων, το τροφοδότησαν στη συνέχεια με τη βάση δεδομένων των 218 πινάκων που είχαν παρουσιάσει στους συμμετέχοντες στην έρευνα, με την ίδια απαίτηση να τοποθετήσουν ένα περίγραμμα γύρω από κάθε άνθρωπο.

Having trained all of these algorithms using a dataset of natural images of human figures, Ginosar and co then gave each algorithm the set Cubist images to study. The goal for each algorithm was to draw a box around the area of the picture containing the human figure, just as the human participants had done. The results provide a fascinating insight into the capabilities of computer vision algorithms but also into the nature of human perception.

Τα αποτελέσματα δίνουν μία πολύ χρήσιμη ματιά στο πως λειτουργούν οι αλγόριθμοι υπολογιστικής όρασης ενώ είναι αποκαλυπτικά και για την ανθρώπινη αντίληψη. Δίχως να αποτελεί έκπληξη, οι άνθρωποι τα πηγαίνουν καλύτερα στην εκτίμηση του κυβισμού, συγκεντρώνοντας διπλάσιο βαθμό στη σχετική αξιολόγηση, σε σχέση με τους υπολογιστές. Καθώς μάλιστα η αφαίρεση στον πίνακα αυξάνεται, τα αποτελέσματα για τον αλγόριθμό γίνονται ολοένα και πιο καταστροφικά, αντίθετα με τους ανθρώπους οι οποίοι δε φαίνονται να επηρεάζονται τόσο. Η παρατήρηση αυτή αντίκειται σε μία διαδεδομένη αντίληψη των νευρολόγων πως οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα αντικείμενα αναλύοντας τα επιμέρους τμήματά τους.

Georges Braque, Woman with mandolin, 1910.

Φαίνεται πάντως πως αν η υπολογιστική όραση μπορεί να ανταγωνιστεί την ανθρώπινη και ακόμη και να την ξεπεράσει σε φυσιολογικές συνθήκες, οι αφηρημένες συνθήκες που τους υποβάλλει η τέχνη δείχνει πως η ανθρώπινη αντίληψη είναι πολύ πιο ευέλικτη και αξιόπιστη. Τα αποτελέσματα πάντως της συγκεκριμένης έρευνας θα αξιοποιηθούν για τη βελτιστοποίηση της όρασης των υπολογιστών, οι οποίοι μία μέρα όχι πολύ μακριά από σήμερα, μπορεί να βρεθούν σε θέση να εκτιμήσουν καλύτερα ένα πίνακα μοντέρνας τέχνης.

Πηγές: naftemporiki.gr – medium.com

Μαύρη τρύπα… φαταούλας! Hungry black hole eats faster than thought possible

Καλλιτεχνική απεικόνιση της μελανής οπής Ρ13 που βρίσκεται στις εξωτερικές περιοχές του γαλαξία NGC7793 και καταναλώνει κολοσσιαίες ποσότητες ύλης. A rendering of what Black Hole P13 would look like close up. Credit: by Tom Russell (ICRAR) using software created by Rob Hynes (Louisiana State University).

Ονομάζεται P13 και είναι μια μελανή οπή που βρίσκεται σε απόσταση περίπου δώδεκα εκ. ετών φωτός από τη Γη στον γαλαξία NGC7793. Γνωρίζαμε την ύπαρξη αυτής της μελανής οπής όμως ερευνητές του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας Ραδιοαστρονομίας (ICRAR) στην Αυστραλία την παρατήρησαν εκ νέου και διαπίστωσαν ότι βρίσκεται σε μια φάση κοσμικής… υπερφαγίας αφού καταναλώνει την ύλη που βρίσκεται κοντά της δέκα φορές ταχύτερα από όσο εκτιμούσαν μέχρι σήμερα οι ειδικοί.

Primary Image: This is a combined optical/X-ray image of NGC 7793. Inset image: This is a rendering of what P13 would look like close up. Credit: X-ray (NASA/CXC/Univ of Strasbourg/M. Pakull et al); Optical (ESO/VLT/Univ of Strasbourg/M. Pakull et al); H-alpha (NOAO/AURA/NSF/CTIO 1.5m). Insert Image: created by Tom Russell (ICRAR) using software created by Rob Hynes (Louisiana State University).

Οι ερευνητές για να καταδείξουν την «κατανάλωση» που κάνει η P13 ανακοίνωσαν ότι κάθε λεπτό καταπίνει ποσότητα ύλης ίση με 100 δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων… χοτ ντογκ! H ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» προσφέρει στους επιστήμονες νέα δεδομένα για την λειτουργία των μελανών οπών.

Οι επιστήμονες αντιδρούν στην κρίση. They have chosen ignorance - open letter

John Roddam Spencer Stanhope (1829-1908), Knowledge strangling Ignorance. Ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας στην επιθεώρηση «Nature» και σε ευρωπαϊκές εφημερίδες εναντίον των πολιτικών λιτότητας που απειλούν την επιστημονική έρευνα. Scientists from different European countries describe in this letter that, despite marked heterogeneity in the situation of scientific research in their respective countries, there are strong similarities in the destructive policies being followed. This critical analysis, highlighted in Nature and simultaneously published in a number of newspapers across Europe, is a wake-up call to policy makers to correct their course, and to researchers and citizens to defend the essential role of science in society. The letter can be signed at openletter.euroscience.org (@EuroScientist).

Η οικονομική κρίση πλήττει και την επιστημονική έρευνα. Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και παρά τις διαφορές που υπάρχουν από χώρα σε χώρα οι επιστήμονες βιώνουν, όπως αναφέρουν, μια κοινή νέα πραγματικότητα η οποία διαγράφεται ανησυχητική για το μέλλον. Ως αποτέλεσμα ένα πρωτοφανές, «επιστημονικό» κίνημα διαμαρτυρίας γεννιέται στην Ευρώπη και ο Οκτώβριος έχει επιλεγεί ως μήνας κινητοποιήσεων εναντίον των πολιτικών λιτότητας που ακολουθούνται στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης. Τις επόμενες ημέρες ερευνητές στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Ισπανία έχουν προγραμματίσει πορείες (πεζή ή με ποδήλατα) στο Παρίσι, στη Ρώμη και στη Μαδρίτη ενώ δράσεις αναμένεται να οργανωθούν και σε άλλες χώρες. Το «εναρκτήριο λάκτισμα» δίνεται με ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύεται ταυτόχρονα την Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου, στην επιθεώρηση «Nature» και σε πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες – «The Guardian» (Βρετανία),  «Le Monde» (Γαλλία), «La Reppublica» (Ιταλία), «El Pais» (Ισπανία), «Le Soir» (Βέλγιο), «Publico» (Πορτογαλία), «Το Βήμα» και «Τα Νέα» (Ελλάδα).

Amaya Moro-Martin is an astrophysicist at the Space Telescope Science Institute (STSI) in Baltimore, Maryland, and a member of the governing board of Euroscience.

Παράλληλα η επιθεώρηση «Nature» δημοσιεύει ένα άρθρο άποψης της Αμάγια Μόρο-Μαρτίν, αστροφυσικού στο Ινστιτούτο Επιστημών Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, σχετικά με τις επιπτώσεις της κρίσης στην επιστημονική έρευνα και ανοίγει δημόσια συζήτηση επί του θέματος στην ηλεκτρονική διεύθυνση go.nature.com/remlzi

Έχουν επιλέξει την άγνοια

Επιστήμονες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες περιγράφουν στην παρακάτω επιστολή ότι, παρά τη σημαντική ετερογένεια στην κατάσταση της  επιστημονικής έρευνας στις χώρες τους, υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες στις καταστροφικές πολιτικές που ακολουθούνται. Αυτή η κριτική ανάλυση, που δημοσιεύεται ταυτόχρονα στο «Nature» και σε αρκετές εφημερίδες στην Ευρώπη, είναι μια κλήση αφύπνισης προς τους φορείς χάραξης πολιτικής, προκειμένου να διορθωθεί η πορεία, και ένα κάλεσμα προς τους ερευνητές  και τους πολίτες  να υπερασπιστούν τον ουσιαστικό ρόλο της επιστήμης στην κοινωνία. Η επιστολή αυτή μπορεί να υπογραφεί εδώ (openletter.euroscience.org ).

Διαβάστε την επιστολή:

Lita Cabellut, "Trilogy of Doubt ", (power, injustice, ignorance).

Σε ολοένα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη οι εθνικοί φορείς χάραξης πολιτικής αλλά και οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν χάσει εντελώς την επαφή με την πραγματικότητα της επιστημονικής έρευνας.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν την καθοριστική συμβολή ενός ισχυρού ερευνητικού τομέα στην οικονομία, αναγκαίου ιδιαίτερα για τις χώρες εκείνες που επλήγησαν  περισσότερο από την οικονομική κρίση. Αντ' αυτού, έχουν επιβάλει δραστικές περικοπές του προϋπολογισμού στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης (Ε&Α) οι οποίες καθιστούν  τις χώρες αυτές πιο ευάλωτες,  τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και  μακροπρόθεσμα, σε ενδεχόμενες νέες οικονομικές κρίσεις. ΄Ολα αυτά συμβαίνουν υπό το καθησυχαστικό βλέμμα των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων που ανησυχούν περισσότερο για το αν τα κράτη-μέλη θα συμμορφωθούν με τα μέτρα λιτότητας που προωθούν, και λιγότερο για το αν θα διατηρήσουν  και θα βελτιώσουν τις εθνικές υποδομές Ε&Α, οι οποίες θα μπορούσαν να τα βοηθήσουν να υιοθετήσουν ένα παραγωγικό  μοντέλο περισσότερο εύρωστο, βασισμένο στην παραγωγή γνώσης.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ότι η επιστημονική έρευνα δεν ακολουθεί τους κύκλους της πολιτικής. Ότι η μακροπρόθεσμη, βιώσιμη επένδυση  στην  Ε&Α είναι ζωτικής σημασίας, διότι η επιστήμη είναι ένας αγώνας δρόμου μεγάλων αποστάσεων. ‘Οτι  ορισμένοι από τους καρπούς της επιστημονικής έρευνας  θα μπορούσαν να συλλεχθούν τώρα, αλλά άλλοι μπορεί να χρειαστούν πολλές  γενιές για να ωριμάσουν. Ότι, αν δεν «σπείρουμε» σήμερα, τα παιδιά μας δεν θα έχουν τα εργαλεία για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του αύριο. Αντ' αυτού, ακολουθούν αποσπασματικές πολιτικές επενδύσεων στην Ε&Α με ένα μοναδικό στόχο: τη μείωση του ετήσιου ελλείμματος σε μια μάλλον τεχνητή τιμή που επιβάλλεται από τα ευρωπαϊκά και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αγνοώντας τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχουν αυτές οι επιλογές στην επιστήμη και την καινοτομία των επιμέρους κρατών-μελών αλλά και της Ευρώπης στο σύνολό της.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ότι η δημόσια επένδυση στην Ε&Α προσελκύει ιδιωτικές επενδύσεις. Ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα «κράτος καινοτομίας», το ήμισυ και πλέον της οικονομικής ανάπτυξης προέρχεται από την καινοτομία, που έχει τις ρίζες της στη βασική έρευνα, η οποία χρηματοδοτείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αντ' αυτού, έχουν την απολύτως μη ρεαλιστική ελπίδα ότι η αύξηση των δαπανών για την  Ε&Α – απαραίτητη προκειμένου οι χώρες αυτές να εκπληρώσουν τον ευρωπαϊκό στόχο του 3% του ΑΕΠ για την Ε&Α (Συνθήκη της Λισαβόνας) – θα επιτευχθεί μέσω ιδιωτικών επενδύσεων, ενώ την ίδια στιγμή  θα μειώνουν τις δημόσιες  επενδύσεις. Η ελπίδα αυτή βρίσκεται σε οξεία αντίθεση με τη μείωση του αριθμού των επιχειρήσεων καινοτομίας στις περισσότερες από αυτές τις χώρες και με την επικράτηση, στο σύνολο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, εκείνων των μικρών οικογενειακών μονάδων που δε διαθέτουν δυναμικό καινοτομίας.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ότι απαιτούνται χρόνος και πόροι για την κατάρτιση των ερευνητών. Αντ' αυτού, θωρακισμένοι πίσω από την ευρωπαϊκή οδηγία για μείωση του εργατικού δυναμικού στο δημόσιο τομέα, έχουν επιβάλει δραστικές περικοπές προσλήψεων στα δημόσια ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια. Έτσι η έλλειψη ευκαιριών στον ιδιωτικό τομέα και οι περικοπές στα προγράμματα ανθρώπινων πόρων προκαλούν «διαρροή εγκεφάλων» από το Νότο προς το Βορρά της Ευρώπης και από την Ευρώπη προς άλλες ηπείρους. Το αποτέλεσμα είναι η μη αναστρέψιμη απώλεια επενδύσεων και η επιδείνωση της ανισότητας μεταξύ των κρατών-μελών στον τομέα της Ε&Α. Οι νέοι επιστήμονες, αποθαρρυμένοι από την έλλειψη ευκαιριών και την εγγενή αβεβαιότητα των αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου χρόνου, επιλέγουν να εγκαταλείψουν την επιστημονική έρευνα χωρίς δυνατότητα επιστροφής σε αυτήν λόγω της φύσης της. Έτσι συρρικνώνεται το εξειδικευμένο ερευνητικό δυναμικό που είναι  διαθέσιμο για τη βιομηχανία. Αντί να μειώνεται δηλαδή το έλλειμμα, αυτή η έξοδος επιστημόνων δημιουργεί ένα νέο έλλειμμα στον τομέα της τεχνολογίας, της καινοτομίας και της επιστημονικής ανακάλυψης που αφορά την Ευρώπη στο σύνολό της.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ότι η εφαρμοσμένη έρευνα δεν είναι τίποτε περισσότερο από εφαρμογή της βασικής έρευνας και δεν περιορίζεται στην επιστημονική δραστηριότητα με βραχυπρόθεσμο αντίκτυπο στην αγορά, όπως κάποιοι φορείς χάραξης πολιτικής φαίνεται να πιστεύουν. Αντ' αυτού, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο παρατηρείται μια ισχυρή τάση για επικέντρωση στην έρευνα με εμπορεύσιμα αποτελέσματα, όταν αυτά είναι απλώς οι καρποί που κρέμονται χαμηλότερα στο περίπλοκο δέντρο της επιστημονικής έρευνας. Ακόμα κι αν, σε κάποιες περιπτώσεις, αυτοί βλαστήσουν σε νέες θεμελιώδεις ιδέες, υπονομεύοντας τη βασική έρευνα σιγά-σιγά θανατώνονται οι ρίζες του δέντρου.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν το πώς λειτουργεί η επιστημονική διαδικασία. Ότι η έρευνα απαιτεί πειραματισμό και ότι δεν είναι όλα τα πειράματα επιτυχή. Ότι η αριστεία είναι η κορυφή του παγόβουνου, που επιπλέει μόνο και μόνο λόγω του όγκου της δουλειάς που βρίσκεται από κάτω. Αντ' αυτού, οι πολιτικές για την έρευνα σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν μετατοπιστεί προς τη χρηματοδότηση ενός μικρού αριθμού ήδη καταξιωμένων ερευνητικών ομάδων, υπονομεύοντας την ποικιλομορφία της έρευνας που χρειαζόμαστε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις τεχνολογικές και κοινωνικές προκλήσεις του αύριο. Επιπλέον, αυτή η προσέγγιση συμβάλλει στη "διαρροή εγκεφάλων", καθώς ένας μικρός αριθμός καλά χρηματοδοτούμενων ερευνητικών ιδρυμάτων συστηματικά προσελκύει την επίλεκτη αυτή ομάδα υποτρόφων.

Έχουν επιλέξει να αγνοήσουν την κρίσιμη συνέργεια μεταξύ έρευνας και εκπαίδευσης. Αντ' αυτού, έχουν συρρικνώσει τη χρηματοδότηση της έρευνας στα δημόσια πανεπιστήμια, υπονομεύοντας συνολικά την  ποιότητά τους  και απειλώντας το ρόλο τους ως υπερασπιστών των ίσων ευκαιριών.

Και πάνω από όλα, έχουν επιλέξει να αγνοήσουν ότι η έρευνα δεν πρέπει μόνο να υπηρετεί την οικονομία, αλλά πρέπει να προωθεί τη γνώση και την κοινωνική πρόνοια, συμπεριλαμβάνοντας και εκείνους που δεν διαθέτουν τους  πόρους για να πληρώσουν το λογαριασμό.

French science supporters are converging on Paris to protest funding cuts, culminating at the Porte d’Orlean on 17 October. Photograph: Veronique Tarrade/www.sciencesenmarche.org

Έχουν επιλέξει την άγνοια, αλλά είμαστε αποφασισμένοι να τους υπενθυμίσουμε  όσα «αγνοούν», γιατί η δική τους άγνοια μπορεί να μας στοιχίσει το μέλλον. Ως  ερευνητές και ως πολίτες, διαμορφώνουμε ένα διεθνές δίκτυο που χρησιμοποιείται για να ανταλλάσσουμε  πληροφορίες και προτάσεις. Και συμμετέχουμε σε μια σειρά πρωτοβουλιών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, που στόχο έχουν να αντισταθούν σθεναρά στη συστηματική καταστροφή των εθνικών υποδομών Ε&Α και να συμβάλουν στην οικοδόμηση μιας «από κάτω προς τα πάνω» κοινωνικής Ευρώπης. Καλούμε τους ερευνητές αλλά και όλους τους πολίτες  να υπερασπιστούν αυτή τη θέση μαζί μας. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.

Signatories

Amaya Moro-Martin, αστροφυσικός, Ινστιτούτο Επιστήμης Διαστημικού Τηλεσκοπίου (Space Telescope Science Institute), Βαλτιμόρη, Μέριλαντ, ΗΠΑ, Euroscience Strasbourg; Εκρπόσωπος της πρωτοβουλίας «Αξιοπρεπής Έρευνα» (“Investigación Digna”) (για την Ισπανία).

Gilles Mirambeau, ιολόγος HIV, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, Πανεπιστήμιο Pierre και Marie Curie, Παρίσι VI (Γαλλία) και Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών August Pii Sunyer (IDIBAPS), Βαρκελώνη, Euroscience Strasbourg.

Rosàrio Mauritti, κοινωνιολόγος, ISCTE, Κέντρο Κοινωνιολογικών Μελετών και Ερευνών, Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Λισαβόνας, Λισαβόνα (Πορτογαλία).

Sebastian Raupach, φυσικός, εμπνευστής του επιστημονικού κινήματος "Perspektive statt Befristung" («Προοπτική αντί Λήξης») (Γερμανία).

Jennifer Rohn, κυτταρικός βιολόγος καρκίνου, Τομέας Ιατρικής, University College London, Λονδίνο (Μεγάλη Βρετανία), πρόεδρος του κινήματος «Η επιστήμη είναι ζωτικής σημασίας» (“Science is Vital”).         

Francesco Sylos Labini, φυσικός, Κέντρο Enrico Fermi, Ινστιτούτο Σύνθετων Συστημάτων (Complex Systems, ISC-CNR), Ρώμη (Ιταλία), συντάκτης του ROARS.it.

Βαρβάρα Τραχανά, κυτταρικός βιολόγος, Τμήμα Ιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα (Ελλάδα).

Alain Trautmann, ανοσολόγος καρκίνου, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), Ινστιτούτο Cochin, Παρίσι (Γαλλία).

Patrick Lemaire, εμβρυολόγος, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών CNRS, Κέντρο Έρευνας Βιοχημείας Μακρομορίων του Μονπελιέ, εμπνευστής και εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας «Επιστήμες σε πορεία» (“Sciences en Marche”) (Γαλλία).

Δήλωση: Οι απόψεις που εκφράζονται από τους υπογράφοντες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με εκείνες των εργοδοτών τους.