Το ιστολόγιο "Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία" είναι ένας διαδικτυακός τόπος που αφιερώνεται στην προώθηση και ανάδειξη της τέχνης, της επιστήμης και της φιλολογίας. Ο συντάκτης του ιστολογίου, Κωνσταντίνος Βακουφτσής, μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις του, τις αναλύσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό, το σύμπαν και τη λογοτεχνία.
Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.
Discoveries at the
Large Hadron Collider, now being upgraded, will inform designs for the next
accelerator. ANNA
PANTELIA/CERN
Έπειτα
από την περυσινή ανακάλυψη του περίφημου μποζονίου του Χιγκς στον Μεγάλο
Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, η σωματιδιακή φυσική προετοιμάζεται για το
επόμενο βήμα. Αμερικανοί ερευνητές παρουσίασαν το όραμά τους για τον «Πολύ
Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων», ο οποίος θα απαιτούσε μια κυκλική σήραγγα τέσσερις
φορές μακρύτερη και θα προσέφερε επτά φορές υψηλότερη ενέργεια στις συγκρούσεις
σωματιδίων.
Απλά...γιγάντιο
Δεδομένου
του κόστους και της περιπλοκότητας των σύγχρονων επιταχυντών, οι φυσικοί πρέπει
να προγραμματίζουν τέτοιου είδους πειράματα δεκαετίες πριν από την έναρξή τους,
επισημαίνει στο δικτυακό τόπο της επιθεώρησης «Nature» ο Μάικλ Πέσκιν,
θεωρητικός φυσικός του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντών στο Μένλο
Παρκ της Καλιφόρνια.
Στις
2 Νοεμβρίου, ο Πέσκιν παρουσίασε ένα γενικό σχέδιο για τον Πολύ Μεγάλο
Επιταχυντή (VLHC) σε συμβουλευτική επιτροπή της αμερικανικής κυβέρνησης. Οι σωματιδιακοί φυσικοί απαιτούν από το
γιγάντιο μηχάνημα να είναι σε θέση να προκαλεί συγκρούσεις πρωτονίων με
ενέργεια 100 TeV. Συγκριτικά, ο LHC του CERN προσέφερε μέχρι σήμερα ενέργειες 7
ΤeV και τώρα βρίσκεται εκτός λειτουργίας για εργασίες αναβάθμισης που θα
ανεβάσουν το νούμερο στα 14 TeV.
H
σήραγγα του LHC στο CERN. Το υπόγειο τούνελ του VLHC θα ήταν τέσσερις φορές
μακρύτερο.
Σε
γενικές γραμμές, όσο υψηλότερη είναι η ενέργεια των συγκρούσεων τόσο πιο κοντά
μπορούν να πλησιάσουν τα πειράματα τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης που γέννησε το
Σύμπαν. Ο VLHC θα μπορούσε έτσι να προσφέρει απαντήσεις για ορισμένα ερωτήματα
που αδυνατεί να αντιμετωπίσει ο LHC. Θα μπορούσε για παράδειγμα να εξηγήσει
γιατί το μποζόνιο του Χιγκς, το οποίο εμπλέκεται στο μηχανισμό που δίνει στην
ύλη τη μάζα της, έχει το ίδιο τόσο μεγάλη μάζα. Άλλα καυτά ερωτήματα είναι η
σύσταση της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης που γεμίζει το Σύμπαν καθώς και η
υπερσυμμετρία, μια αναπόδεικτη θεωρία σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό
σωματίδιο αντιστοιχεί και και ένα «υπερσυμμετρικό» σωματίδιο μεγαλύτερης μάζας.
Οι
διαστάσεις
Η
απαίτηση για τόσο υψηλές ενέργειες αυξάνει και τις διαστάσεις που απαιτείται να
έχει ο VLHC. Ο επιταχυντής θα χρειαζόταν μια υπόγεια κυκλική σήραγγα μήκους 100
χιλιομέτρων, συγκριτικά με τα 27 χιλιόμετρα στη σήραγγα του προκατόχου του. Η
υλοποίηση ενός τόσο φιλόδοξου έργου θα απαιτούσε επίσης προόδους σε τεχνικό
επίπεδο, όπως η ανάπτυξη υπεραγώγιμων μαγνητών που λειτουργούν σε πολύ
ισχυρότερα μαγνητικά πεδία.
Σίγουρα
θα περάσουν χρόνια μέχρι να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και να επιλεγεί
τοποθεσία για τον VHLC, εφόσον βέβαια λάβει το πράσινο φως η κατασκευή του. Στο
μεταξύ, το CERN σχεδιάζει έναν επιταχυντή ανάλογης ισχύος ο οποίος θα μπορούσε
να ξεκινήσει να κατασκευάζεται τη δεκαετία του 2020 κάτω από τη Λίμνη της
Γενεύης.
Περίπου
75.000 μαθητές κάνουν ήδη τα πρώτα τους βήματα στο νέο Γενικό Λύκειο καθώς
φοιτούν περίπου 2 μήνες στην Α΄ τάξη του η οποία αποτελεί τάξη αποκλειστικά
γενικής παιδείας, σε αντίθεση με τη Β΄ και τη Γ΄ τάξη Λυκείου που ακολουθούν.
Παρουσιάζουμε σήμερα όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι μαθητές και οι γονείς τους
για τη φυσιογνωμία του Γενικού Λυκείου, τους τρόπους αξιολόγησης και την
εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι
περίπου 75.000 μαθητές που φέτος παρακολουθούν την Α” τάξη Λυκείου είναι αυτοί
που θα εγκαινιάσουν το 2016 το νέο σύστημα εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά
Ιδρύματα. Θα εξεταστούν τον Μάιο του 2014 σε εξετάσεις στις οποίες το 50% των
θεμάτων θα προέρχεται από τράπεζα θεμάτων και το άλλο 50% θα είναι θέματα που
θα βάλουν οι καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα. Το ίδιο θα γίνει και στις
επόμενες τάξεις του Λυκείου (Β΄ και Γ΄ τάξη). Όσοι από τους μαθητές «επιβιώσουν
σχολικά» και πάρουν το απολυτήριό τους το 2016 μπορούν, αν θέλουν, να δώσουν
πανελλαδικές εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα που θα αντιστοιχούν στο επιστημονικό
πεδίο που έχουν επιλέξει, διεκδικώντας μια θέση στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.
Οι
εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διεξάγονται μετά την απόλυση
του μαθητή από το Λύκειο, σε πανελλαδικό επίπεδο, με θέματα από την εξεταστέα
ύλη της τάξης αυτής, τα οποία προκύπτουν: α) κατά ποσοστό 50% με κλήρωση από
τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας και β) κατά ποσοστό 50% από κεντρική
επιτροπή εξετάσεων.
Το
σύνολο των εξεταζόμενων μαθημάτων από την Α” Λυκείου μέχρι τις πανελλαδικές
εξετάσεις ανέρχεται σε 43, ενώ ακόμη είναι άγνωστο με ποιους όρους θα
λειτουργήσει η τράπεζα θεμάτων που, σύμφωνα με τη νομοθεσία, θα εγκαινιαστεί
από φέτος και θα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον δείκτη επιτυχίας σε κάθε τάξη.
Οφείλουμε
να επισημάνουμε πως αν και δεν είναι υποχρεωτικό για όσους μαθητές ολοκληρώνουν
τις σπουδές τους στο Λύκειο να πάρουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, ωστόσο
η διάρθρωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Νέου Λυκείου έχει σχεδιαστεί
μόνο για όσους επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια
εκπαίδευση. Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για όσους θέλουν μόνο να αποφοιτήσουν
από το Λύκειο, καθώς για παράδειγμα η Γ” Λυκείου είναι, τυπικά και ουσιαστικά,
τάξη προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και αυτό φαίνεται από το
γεγονός ότι από τις 34 ώρες διδασκαλίας, οι 20 ώρες αφιερώνονται σε μαθήματα
κατεύθυνσης!
Η
αξιολόγηση των μαθητών
Ας
δούμε, όμως, 2 βασικές αλλαγές που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μαθητές της Α΄
τάξης του Λυκείου.
Πρώτον
οι γραπτές προαγωγικές εξετάσεις στην Α΄ τάξη του Γενικού Λυκείου διεξάγονται
ενδοσχολικά και περιλαμβάνουν όλα τα διδασκόμενα μαθήματα εκτός των μαθημάτων
της Ερευνητικής Εργασίας και της Φυσικής Αγωγής, με κοινά θέματα για όλα τα
τμήματα του ίδιου σχολείου, που ορίζονται ως εξής: α) κατά ποσοστό 50% με
κλήρωση από τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας και β) κατά ποσοστό 50%
από τον διδάσκοντα ή τους διδάσκοντες. Τα γραπτά διορθώνονται από τον καθηγητή
που κάνει το μάθημα.
Όσοι
έχουν ασχοληθεί με την εκπαιδευτική διαδικασία και τις λειτουργίες της
γνωρίζουν καλά ότι αν οι εκπαιδευτικές ανισότητες μεταξύ των μαθητών
αποτελούσαν στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων την εκπαιδευτική τους
ιστορία, στο Νέο Λύκειο θα είναι το ζωντανό τους παρόν. Παράλληλα όλοι
γνωρίζουν ότι η κρυφή ενσωμάτωση του συστήματος επιλογής στην καρδιά της Λυκειακής
Βαθμίδας με τις πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις από την Α΄ τάξη μπορεί να
απλώσει τη «σκιά του» στην ημερήσια διάταξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Επίσης
δεν υπάρχει καλύτερο έδαφος για να βαθύνει ακόμη περισσότερο τις ρίζες της η
εκπαίδευση της ακριβοπληρωμένης αμάθειας, δεν υπάρχει καλύτερη λωρίδα ταχείας
κυκλοφορίας για να τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα οι εργολάβοι των εξετάσεων, τα
φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα! Χέρι χέρι, ο πάλαι ποτέ «Μέγας Εξισωτής» όχι
μόνο δεν θα ελαφρώνει αλλά θα επικυρώνει και θα νομιμοποιεί με τον πιο
«αντικειμενικό» τρόπο το στένεμα των διόδων!
Η
δεύτερη αλλαγή αφορά τις προϋποθέσεις για την προαγωγή του μαθητή οι οποίες
είναι: α) η επίτευξη γενικού βαθμού ίσου ή ανώτερου του δέκα (10) και β) Μ.Ο.
προφορικής και γραπτής βαθμολογίας κατά διακριτό γνωστικό αντικείμενο των
μαθημάτων: Ελληνικής γλώσσας, Μαθηματικών τουλάχιστον δέκα (10) και τουλάχιστον
οκτώ (8) σε καθένα από τα υπόλοιπα μαθήματα. Όταν μαθητής δεν πληροί τις
προϋποθέσεις α” και β” επαναλαμβάνει τη φοίτηση, ενώ όταν δεν πληροί την
προϋπόθεση β΄ κατά διακριτό ή διακριτά γνωστικά αντικείμενα μαθημάτων ή στα
υπόλοιπα μαθήματα, παραπέμπεται σε επανεξέταση σε αυτό ή σε αυτά.
Είναι
φανερό ότι οι προϋποθέσεις προαγωγής και απόλυσης δυσκολεύουν πολύ καθώς η
προαγωγή στην επόμενη τάξη είναι πια πολύ δυσκολότερη. Είναι εξίσου φανερό ότι
μέσα σε λιγότερο από μία πενταετία λειτουργίας του Γενικού Λυκείου αυτό θα έχει
χάσει περίπου 50.000 μαθητές από τους 200.000 που φοιτούν σήμερα.
«Πρώτα
ο μαθητής» ή «πρώτα η ύλη»;
Μείωση
της διδακτέας ύλης των Αρχαίων Ελληνικών, της Α′ τάξης Γενικού Λυκείου κατά 40%
ζητούν σχολικοί σύμβουλοι των φιλολόγων με υπόμνημα προς τον υπουργό Παιδείας.
Οι σχολικοί σύμβουλοι εκτιμούν ότι η αποσταλείσα διδακτέα ύλη είναι αδύνατο να
καλυφθεί διδακτικά, έστω και στοιχειωδώς, και επισημαίνουν: «Κατόπιν
υπολογισμού των υπαρκτών και διαθέσιμων ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των
Αρχαίων Ελληνικών της Α’ τάξης ΓΕΛ, καταλήξαμε ότι οι πραγματικές ώρες
ανέρχονται περίπου στις 84, στην πιο αισιόδοξη εκτίμησή τους. Συγκρίνοντάς τες
με τις 142 απαιτούμενες ώρες για την κάλυψη της διδακτέας ύλης, σύμφωνα με την
με αριθμ. πρωτ. 139610/Γ2 /01-10-2013 εγκύκλιο του υπουργείου, παρατηρούμε ότι
προκύπτει μεγάλη διαφορά, άνω του 40% του διαθέσιμου χρόνου. Επιπροσθέτως, αν
συνεκτιμηθεί και ο χρόνος των όποιων περιπάτων, αργιών και απεργιών, ο χρόνος
των 84 ωρών που υπολογίσαμε μειώνεται κι άλλο. Ακόμη, στον πραγματικά αναγκαίο
χρόνο υλοποίησης της διδακτέας ύλης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι κατά
περιπτώσεις επιβραδύνσεις του ρυθμού διδασκαλίας, λόγω δυσκολιών ανταπόκρισης
των μαθητών. Με βάση τα παραπάνω, προτείνουμε το υπουργείο Παιδείας άμεσα να
αναθεωρήσει τη διδακτέα ύλη, προσαρμόζοντάς την στον πραγματικό διδακτικό
χρόνο. Μια ρεαλιστική λύση, κατά τη γνώμη μας, θα ήταν η ύλη να περικοπεί κατά
40%».
Δεν
χρειάζεται να καταναλώσουμε πολύ στατιστική για να αποδείξουμε ότι το
επιχειρούμενο «ρεκτιφιέ» της λυκειακής δημόσιας εκπαίδευσης περνάει όχι μέσα
από τη βελτίωση των όρων λειτουργίας της για όλους τους μαθητές, αλλά μέσα από
τη νομιμοποίηση της «έξωσης» χιλιάδων μαθητών οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως
«πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται».
Οι
παραλήπτες του «μηνύματος», που προβάλλεται σαν το τέλος της «εποχής χάριτος»,
δεν θα περιοριστούν, βεβαίως, στους «αποτυχόντες» της νέας σχολικής χρονιάς.
Στήνεται ήδη ένας ολοκληρωμένος και «θωρακισμένος μηχανισμός αναχαίτισης» όσων
ετοιμάζονται στο μέλλον να χτυπήσουν τις πόρτες του Νέου Λυκείου.
Professor Stephen
Hawking in his office at University of Cambridge. Photo: Sarah Lee/Science
Museum
Ο
διάσημος βρετανός κοσμολόγος, που βρέθηκε στα εγκαίνια μίας νέας έκθεσης που
φιλοξενείται στο Μουσείο Επιστήμης του Λονδίνου για τον Μεγάλο Επιταχυντή
(LHC), μίλησε για τα αναπάντητα ερωτήματα της σύγχρονης Φυσικής και παραδέχτηκε
ότι έχασε ένα στοίχημα που είχε βάλει με τον συνάδελφό του Γκόρντον Κέιν του
πανεπιστημίου του Μίσιγκαν ότι το μποζόνιο του Χιγκς δεν θα βρισκόταν ποτέ.
Παρόλο
που η θεωρία για το μποζόνιο είχε διατυπωθεί πρώτη φορά στις αρχές της
δεκαετίας του ’60, υπήρξαν πολλοί επιστήμονες που πίστευαν πως το σωματίδιο δεν
θα βρεθεί ποτέ. Μεταξύ αυτών φυσικά και ο Χόκινγκ, που υποστήριξε πως αν δεν
είχε βρεθεί, οι φυσικοί θα έπρεπε να πάρουν ξανά τα πράγματα από την αρχή και
να επανεξετάσουν πολλές από τις θεμελιώδεις ιδέες τους σχετικά με τη φύση των
σωματιδίων και των δυνάμεων, ένα πεδίο εξαιρετικά ενδιαφέρον για ορισμένους
επιστήμονες.
Τελικά
όμως το μποζόνιο βρέθηκε και ο βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς, μαζί με τον βέλγο
Φρανσουά Ενγκλέρ, τιμήθηκαν με το φετινό Βραβείο Νόμπελ Φυσικής.
World-famous
cosmologist admits to losing bet as a result of particle's discovery.
«Συγχαρητήρια
και στους δύο, αλλά η ανακάλυψη του νέου σωματιδίου είχε προσωπικό κόστος για
μένα. Είχα βάλει στοίχημα με τον Γκόρντον Κέιν ότι το σωματίδιο δεν θα
βρισκόταν ποτέ. Αυτό το Νόμπελ μου κόστισε 100 δολάρια», είπε ο Χόκινγκ.
Ωστόσο,
η βράβευση των Χιγκς και Ενγκλέρ παραδέχεται ότι αποτελεί μία υπενθύμιση για
τον ίδιο ότι «έζησα μια λαμπρή στιγμή και έκανα έρευνα στη θεωρητική φυσική. Η
εικόνα μας για το Σύμπαν έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 50 χρόνια και είμαι
ευτυχής αν κατάφερα να συμβάλλω έστω και λίγο.»
M-theory unites
gravity (which rules at the largest scales of the universe) with quantum
mechanics (which controls the behaviour of atoms and smaller particles). As yet
there has been no incontrovertible experimental evidence to show that M-theory
is correct.
Ο
ίδιος πλέον ελπίζει πως ο LHC θα προχωρήσει στην ανακάλυψη νέων στοιχείων για
θεμελιώδεις θεωρίες που εξηγούν τη φύση του σύμπαντος και, πιο συγκεκριμένα,
ελπίζει να βρεθούν τα πρώτα στοιχεία υπέρ της Θεωρίας-Μ, γνωστή και ως «θεωρία
των πάντων», που πολλοί πιστεύουν ότι αποτελεί τον καλύτερο υποψήφιο για την
ενοποίηση των τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης (ισχυρή και ασθενής
πυρηνική δύναμη, ηλεκτρομαγνητισμός, βαρύτητα).
Ουσιαστικά,
η Θεωρία-Μ ενώνει τη βαρύτητα (που παίζει καθοριστικό ρόλο στις μεγαλύτερες
κλίμακες του σύμπαντος) με την κβαντομηχανική (που ελέγχει τη συμπεριφορά των
ατόμων και των μικρότερων σωματιδίων). Μέχρι στιγμής πάντως, δεν έχει προκύψει
κάποια πειραματική επιβεβαίωση ότι η Θεωρία-Μ είναι σωστή.
Supersymmetry is the
concept that known particles – such as electrons, quarks and photons – have a
heavier and as-yet-undetected "superpartner". The superpartners of
quarks and electrons, for example, are called squarks and selectrons; the
superpartners of the Higgs, and of force carriers such as the photon, are the
higgsino and photino. Experimental
evidence for the idea has, however, been elusive.
«Υπάρχει
ακόμα ελπίδα ότι θα δούμε τις πρώτες ενδείξεις για τη θεωρία-Μ στον επιταχυντή
σωματιδίων του CERN στη Γενεύη. Από την άποψη της Θεωρίας-Μ, ο επιταχυντής
ερευνά μόνο σε χαμηλές ενέργειες, αλλά ίσως να είμαστε τυχεροί και να δούμε ένα
ασθενέστερο σήμα της θεμελιώδους θεωρίας, όπως η υπερσυμμετρία. Νομίζω ότι η
ανακάλυψη υπερσυμμετρικών σωματιδίων για τα ήδη γνωστά σωματίδια θα φέρει
επανάσταση στην κατανόησή μας για το σύμπαν», δήλωσε ο Χόκινγκ.
Σύμφωνα
με τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, τα γνωστά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, τα
κουάρκς και τα φωτόνια, έχουν έναν βαρύτερο -αν και αναπόδεικτο-
«σούπερ-σύντροφο».
Σε
ό,τι αφορά στο χαμένο στοίχημα, ο Χόκινγκ παραδέχτηκε ότι απολαμβάνει να
τζογάρει. Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που χάνει στοίχημα σχετικά με τη φύση
του Κόσμου. Στο παρελθόν είχε βάλει στοίχημα με τον συνάδελφο του Τζον Πρέσκιλ
για το κατά πόσο οι πληροφορίες καταστρέφονται όταν πέφτουν μέσα μια μαύρη
τρύπα.
The so-called
"information paradox" was troubling because Hawking's calculations
suggested that anything that fell into a black hole would be obliterated,
including the information about what that stuff was. But destroying information
is not allowed under the rules of quantum mechanics.
Το
λεγόμενο «παράδοξο της πληροφορίας» φαίνεται ότι τους ταλαιπώρησε καθώς οι
υπολογισμοί του Χόκινγκ έδειξαν πως οτιδήποτε πέφτει μέσα σε μία μαύρη τρύπα θα
έπρεπε να χάνεται, συμπεριλαμβανομένης και της πληροφορίας για το τι ήταν αυτό
που έπεσε μέσα στην τρύπα. Η κβαντική μηχανική, όμως, δεν επιτρέπει την
καταστροφή της πληροφορίας. Μετά από 30 χρόνια διαμάχης πάνω στο συγκεκριμένο
θέμα, ο Χόκινγκ παραδέχτηκε τελικά ότι η πληροφορία δεν χάνεται μέσα στις
μαύρες τρύπες, αλλά ούτε και μπορεί να επιστρέψει με κάποιο χρήσιμο τρόπο. Όπως
είπε, η θεωρία του ήταν το μεγαλύτερο επιστημονικό λάθος του μέχρι σήμερα.
Πολλές
από τις θεωρίες του Χόκινγκ έχουν προκύψει από τη μελέτη του σύμπαντος, με τον
ίδιο να υποστηρίζει πως η ανθρωπότητα θα πρέπει να ενδιαφερθεί περισσότερο για
το διάστημα και να συνεχίσει τα διαστημικά ταξίδια αν θέλει να έχει μέλλον.
In 2013, Professor
Stephen Hawking was awarded the prestigious Fundamental Physics Prize "for
his discovery of Hawking radiation from black holes, and his deep contributions
to quantum gravity and quantum aspects of the early universe". In addition
to his scientific achievements, he is world-famous for bringing fundamental
physics to a wider audience, notably with A Brief History of Time.
«Δεν
νομίζω ότι θα επιβιώσουμε άλλα χίλια χρόνια, χωρίς να ξεφύγουμε από τον
εύθραυστο πλανήτη μας. Γι’ αυτό, θέλω να ενθαρρύνω το ενδιαφέρον του κοινού για
το διάστημα και εγώ ο ίδιος εκπαιδεύομαι σχετικά», όπως είπε. Σε αυτό το
πλαίσιο, μάλιστα, πρόσφατα πήρε μέρος σε μια πτήση μηδενικής βαρύτητας γύρω από
τη Γη.
«Να
θυμάστε να κοιτάτε ψηλά τα άστρα και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Προσπαθήστε να
βγάλετε νόημα με αυτά που βλέπετε και διατηρήστε τον παιδικό ενθουσιασμό σας
γι’ αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει», κατέληξε.
The study found
that, unsurprisingly, the first great musical age is adolescence, which is
defined by a short, sharp burst of 'intense' music.
Πολλοί
έφηβοι - και κυρίως έφηβες - μπορεί να νομίζουν ότι θα ακούνε το διάσημο
νεανικό συγκρότημα OneDirection για πάντα και
δεν θα ζητούσαν ποτέ από τους γονείς τους να τους δανείσουν ένα CD κλασικής μουσικής, ωστόσο βρετανοί
επιστήμονες ανακάλυψαν έπειτα από μεγάλη μελέτη ότι τα μουσικά γούστα του
ανθρώπου αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής του και ακολουθούν πέντε
φάσεις-«κλειδιά».
Γούστα
ανάλογα με τις προκλήσεις
Οι
ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αναφέρουν ότι η μουσική παραμένει
σημαντική καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, ωστόσο τα μουσικά γούστα
ταιριάζουν με τις «προκλήσεις» που ο καθένας αντιμετωπίζει σε διάφορες
περιόδους του βίου του και καλύπτουν τις εκάστοτε κοινωνικές και ψυχολογικές
ανάγκες του.
Συγκεκριμένα
οι ερευνητές εντόπισαν πέντε ευρείες κατηγορίες σε ό,τι αφορά τα μουσικά γούστα
κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Όπως διαπίστωσαν έπειτα από ανάλυση
στοιχείων που αφορούσαν περισσότερα από 250.000 άτομα και συνελέγησαν σε
διάστημα μιας δεκαετίας, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη μουσική για να
πειραματιστούν με την ταυτότητά τους, να βρουν τη θέση τους στον κόσμο, ως
κοινωνικό «όχημα» για να δημιουργήσουν ομάδες και να βρουν σύντροφο, αλλά και
ως «όχημα» για να εκφράσουν το πνεύμα τους, την κοινωνική θέση τους και για να
κατανοήσουν συναισθηματικά τους άλλους (και συγχρόνως να γίνει κατανοητό το
δικό τους συναίσθημα).
Οι
επιστήμονες από το Κέιμπριτζ αναφέρουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο
επιστημονικό έντυπο «PersonalityandSocialPsychology» ότι είναι η πρώτη που καταγράφει ενδελεχώς
τη σχέση των ανθρώπων με τη μουσική από την εφηβεία ως και τη μέση ηλικία.
Το
μοντέλο MUSIC
Στην
επαναστατική φάση της εφηβείας είναι... επαναστατικά και τα ακούσματα και
κυριαρχούν η πανκ και η μέταλ. 'Intense' music, such as punk and metal peaks in
adolescence and declines in early adulthood, while 'contemporary' music such as
pop begins a rise that plateaus until early middle age. Dr Rentfrow said
teenage years are often dominated by the need to establish identity and music
is a cheap way to do this.
Προκειμένου
να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ειδικοί χώρισαν τα είδη μουσικής σε
πέντε μεγάλες κατηγορίες, τις οποίες ονόμασαν «μοντέλο MUSIC» [αρκτικόλεξο των
λέξεων Μellow (γλυκιά), Unpretentious (απροσποίητη), Sophisticated
(εκλεπτυσμένη), Intense (έντονη), Contemporary (σύγχρονη)]. Στη συνέχεια
μελέτησαν τα μοτίβα της προτίμησης διαφορετικών ηλικιακών ομάδων με βάση τις
κατηγορίες.
Οι
ευρείες αυτές κατηγορίες περιλαμβάνουν πολλά είδη μουσικής τα οποία έχουν κοινά
χαρακτηριστικά - όπως την ένταση ή την πολυπλοκότητα.
Από
τη μελέτη προέκυψε ότι η πρώτη σημαντική «μουσική ηλικία» είναι η εφηβεία, η
οποία χαρακτηρίζεται από έντονο ρυθμό και «ξεσπάσματα» (όπως αυτά που συναντάμε
στην πανκ και στη μέταλ). Στα πρώτα ενήλικα χρόνια η έντονη αυτή μουσική
αντικαθίσταται σε μεγάλο βαθμό από σύγχρονα ακούσματα όπως ποπ και ραπ - κάτι
που συνεχίζεται ως τις αρχές της μέσης ηλικίας.
Η
επαναστατική μουσική της εφηβείας
As 'intense' gives
way to the rising tide of 'contemporary' and 'mellow', like R&B, in early
adulthood, the next musical age emerges. Dr Rentfrow said 'these forms of music
reinforce the desire for intimacy and complement settings where people come
together with the goal of establishing close relationships'.
Όπως
εξήγησε ο δρ Τζέισον Ρέντφροου, πρώτος ερευνητής της νέας μελέτης, «τα χρόνια
της εφηβείας είναι εκείνα που ο άνθρωπος θέλει να βρει την ταυτότητά του και η
μουσική αποτελεί έναν φθηνό, αποτελεσματικό τρόπο για να το καταφέρει. Η έντονη
μουσική είναι επιθετική και χαρακτηρίζεται από δυνατό ήχο που ταιριάζει με την
επαναστατική φάση των εφήβων οι οποίοι επιθυμούν να αυτονομηθούν».
Ο
ερευνητής συνέχισε λέγοντας ότι το έντονο στάδιο δίνει τη θέση του στις πρώτες
δεκαετίες της ενήλικης ζωής σε πιο σύγχρονα αλλά και πιο ήπια ακούσματα όπως η
R&B και η ποπ. Και αυτό διότι «αυτών των ειδών η μουσική είναι πιο
ρομαντική, εκφράζει πιο θετικά συναισθήματα ενώ παράλληλα χορεύεται. Μόλις το
άτομο ξεπεράσει την ανάγκη για αυτονομία η επόμενη πρόκληση στη ζωή του είναι
να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Έτσι αναζητεί ακούσματα που ενισχύουν την επιθυμία
για εγγύτητα και οικειότητα. Τέτοια ακούσματα συμπληρώνουν την εικόνα σε ένα
πάρτι, ένα μπαρ, ένα κλαμπ όπου οι άνθρωποι συναντιούνται και προσπαθούν να
χτίσουν στενές σχέσεις». Κατά τον ειδικό, η πρώτη μουσική ηλικία του ανθρώπου
έχει ως στόχο την ανεξαρτησία ενώ η επόμενη την αποδοχή των άλλων ανθρώπων.
Η
σοφιστικέ μέση ηλικία
As people settle
down and middle age begins to creep in, the last musical age, as identified by
the researchers, is dominated by 'sophisticated' music, such as jazz and
classical and 'unpretentious' tunes, such as country, folk and blues.
Καθώς
ο άνθρωπος κατασταλάζει και περνά στη μέση ηλικία φαίνεται ότι προτιμά να
ακούει πιο «σοφιστικέ» μουσική, όπως η τζαζ και η κλασική, ενώ σε ακόμη
μεγαλύτερη ηλικία πιο «φολκλόρ» ήχοι κυριαρχούν στη ζωή του. Σύμφωνα με τους
ερευνητές, η πιο «διανοούμενη» μουσική ταιριάζει και με τη φάση ζωής του
ανθρώπου στην οποία έχει κατακτήσει στόχους στα επαγγελματικά του και θέλει να
ακούει ήχους που ταιριάζουν με το πνεύμα και το κοινωνικό στάτους του. Όσο για
τους πιο «απροσποίητους» φολκλόρ ήχους, αυτοί εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό την
οικογένεια, την αγάπη και την απώλεια (εμπειρίες που στην ώριμη μέση ηλικία
όλοι αντιμετωπίζουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο).
The study found
that for many middle-aged people, frequently exhausted by work and family,
there is a requirement for relaxing, emotive music for down times that reflect
the other major life challenge of this stage - that of nurturing a family and
maintaining long-term relationships.
Η
επικεφαλής της μελέτης δρ Αριέλ Μπονβίλ-Ρουσί από το Τμήμα Ψυχολογίας του
Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ τόνισε σχετικά με τα ευρήματα της ομάδας της ότι
«χάρη στο πολύ μεγάλο δείγμα ατόμων που συλλέξαμε - από online πηγές και
κανάλια κοινωνικής δικτύωσης - ήμασταν σε θέση να ανακαλύψουμε πολύ ισχυρές
τάσεις σε ό,τι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις. Είναι εκπληκτικό να βλέπει
κάποιος πώς μια συμπεριφορά όπως η ακρόαση μουσικής συνδέεται με τόσες
ψυχολογικές πτυχές του ανθρώπου».
Μια
εντυπωσιακή φωτογραφία του Κρόνου στην οποία διακρίνεται και η Γη τράβηξε το
διαστημικό σκάφος Cassini της Nasa. On July 19, 2013,
in an event celebrated the world over, NASA's Cassini spacecraft slipped into
Saturn's shadow and turned to image the planet, seven of its moons, its inner
rings -- and, in the background, our home planet, Earth.
Μια
σπάνια φωτογραφία της Γης όπως φαίνεται από το εξωτερικό ηλιακό μας σύστημα
έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.
Το «πορτραίτο», το οποίο απεικονίζει με εντυπωσιακό τρόπο τον Κρόνο και τα
δαχτυλίδια του και, πίσω από αυτά τη Γη και τη Σελήνη, τραβήχτηκε από το
διαστημικό σκάφος Cassini,
τον περασμένο Ιούλιο. Δεν είναι το πρώτο «ενσταντανέ» του πλανήτη μας από τον
διαστημικό εξερευνητή, είναι όμως ίσως το πιο εντυπωσιακό και έρχεται να σταθεί
επάξια δίπλα σε μια άλλη διάσημη εικόνα, εκείνη της «Αχνής γαλάζιας κουκκίδας»
που είχε αποτυπώσει το Voyager
στη δεκαετία του 1990.
O
Kρόνος, η Αφροδίτη, ο Άρης και η Γη με την Σελήνη. With the sun's
powerful and potentially damaging rays eclipsed by Saturn itself, Cassini's
onboard cameras were able to take advantage of this unique viewing geometry.
They acquired a panoramic mosaic of the Saturn system that allows scientists to
see details in the rings and throughout the system as they are backlit by the
sun. This mosaic is special as it marks the third time our home planet was
imaged from the outer solar system; the second time it was imaged by Cassini
from Saturn's orbit; and the first time ever that inhabitants of Earth were
made aware in advance that their photo would be taken from such a great
distance.
Τα
«μακρινά πλάνα» της Γης από το Διάστημα δεν είναι πολλά. Αιτία για αυτό είναι
το γεγονός ότι ο πλανήτης μας βρίσκεται πολύ κοντά στον Ήλιο με αποτέλεσμα να
«σβήνει» στις φωτογραφίες που λαμβάνονται από πολύ μεγάλες αποστάσεις.
With both Cassini's
wide-angle and narrow-angle cameras aimed at Saturn, Cassini was able to
capture 323 images in just over four hours. This final mosaic uses 141 of those
wide-angle images. Images taken using the red, green and blue spectral filters
of the wide-angle camera were combined and mosaicked together to create this
natural-color view. A brightened version with contrast and color enhanced
(Figure 1), a version with just the planets annotated (Figure 2), and an
annotated version (Figure 3) are shown above. This image spans about 404,880
miles (651,591 kilometers) across. Image credit: NASA/JPL-Caltech/SSI
Το
περασμένο καλοκαίρι όμως, στις 19 Ιουλίου, το Cassini βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση καθώς ο Κρόνος
είχε «κρύψει» τον Ήλιο επιτρέποντάς του να συλλάβει με τον φακό του όχι μόνο τη
Γη αλλά και τη Σελήνη, σε μια εξαιρετικά σπάνια στιγμή.
A crowd gathered on
the mall at NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Pasadena to wave at Saturn on
July 19 (NASA/JPL-Caltech)
Την
ημέρα εκείνη μάλιστα η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία, η οποία είχε
προγραμματίσει τη «φωτογράφιση», είχε διοργανώσει μια καμπάνια με τίτλο «TheDaytheEarthSmiled» («Η μέρα που η Γη χαμογέλασε») ζητώντας
από τους γήινους να χαιρετήσουν το Cassini χαμογελώντας και στέλνοντας φωτογραφίες τους.
Οι
δορυφόροι του Κρόνου και οι πλανήτες που διακρίνονται στη φωτογραφία
απεικονίζονται στις θέσεις τους και σε μεγέθυνση μέσα σε τετράγωνα (Πηγή:
NASA/JPL-Caltech/SSI)
Στη
νέα εικόνα που τράβηξε το διαστημικό σκάφος της NASA από απόσταση σχεδόν 1,5
δισ. χλμ. από εμάς η Γη φαίνεται σαν μια γαλάζια κουκκίδα ενώ δίπλα της
διακρίνεται μια πιο μικρή λευκή κουκκίδα – η Σελήνη. Είναι η πρώτη φορά που η
κάμερα υψηλότερης ανάλυσης του Cassini συλλαμβάνει ταυτόχρονα τον πλανήτη μας
και τον δορυφόρο του ως δυο καθαρά διακριτά μεταξύ τους αντικείμενα. Γύρω και
ανάμεσα στα δαχτυλίδια του Κρόνου διακρίνονται επίσης οι δορυφόροι του
Εγκέλαδος, Τηθύς και Μίμας καθώς και ο Άρης και η Αφροδίτη.
Η
Γη (αριστερά) και η Σελήνη (δεξιά) σε «ζουμ» από τη νέα φωτογραφία του Cassini
(Πηγή NASA/JPL-Caltech/SSI)
«Δεν
μπορούμε να δούμε ηπείρους ή ανθρώπους σε αυτό το πορτραίτο της Γης αλλά η αχνή
γαλάζια κουκκίδα αποτελεί μια περιεκτική σύνοψη του ποιοι ήμαστε στις 19
Ιουλίου» δήλωσε η Λίνα Σπίλκερ, επιστήμονας της αποστολής Cassini από το
Εργαστήριο Αεριώθησης στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας, σε σχετικό δελτίο Τύπου.
«Η εικόνα του Cassini μας θυμίζει πόσο μικροσκοπικός είναι ο πλανήτης μας μέσα
στην απεραντοσύνη του Διαστήματος και επίσης μαρτυρεί την ευφυΐα των πολιτών
αυτού του μικροσκοπικού πλανήτη που έστειλαν ένα ρομποτικό διαστημόπλοιο τόσο
μακριά για να μελετήσει τον Κρόνο και να πάρει από εκεί μια φωτογραφία της
Γης».
Λεπτομέρεια
της εικόνας στην οποία διακρίνεται καλύτερα η «αχνή γαλάζια κηλίδα» της Γης. Raw
image (RGB composite) of Saturn in eclipse with Earth in the distance — just a
pale blue dot. (NASA/JPL-Caltech/SSI.
Composite by J. Major.)
«Κοιτάξτε
προσεκτικά, κάτω από τα δαχτυλίδια και προς τα δεξιά του Κρόνου, φαινομενικά
χαμένη μέσα στη λάμψη του τοπίου, βρίσκεται μια μικροσκοπική κουκκιδίτσα, από
γαλάζιο φως που αρμενίζει μέσα σε μια θάλασσα από άστρα» έγραψε από την πλευρά
της στο BBC η Κάρολιν Πόρκο, επικεφαλής της ομάδας απεικόνισης της αποστολής
Cassini η οποία συνέθεσε το νέο πορτραίτο της Γης από τα δεδομένα του
διαστημικού σκάφους. «Αυτό είναι το σπίτι μας, με όλους εμάς επάνω του, μέχρι
τον τελευταίο – εσάς, εμένα, τα παιδιά της γειτονιάς, ακόμη και αυτούς που
μένουν από την άλλη πλευρά της Γης. Όλοι μας κατοικούμε σε αυτήν την όμορφη
γαλάζια κουκκίδα» προσθέτει η δρ Πόρκο, η οποία είχε επίσης συμμετάσχει στην
επεξεργασία της φωτογραφίας της Γης που είχε τραβήξει το Voyager.
Καλλιτεχνική
απεικόνιση ενός κβάζαρ με τα αέρια που το περιβάλλουννα κατευθύνονται προς το
κέντρο του αντί να απομακρύνονται όπως αναφέρει η κρατούσα θεωρία. One
theory of a newly discovered type of black-hole quasar suggests gas flows into
a central black hole. More frequent particle collisions close to the black hole
make the gas hot in regions that are closer to the center (shown in blue and
white). Regions further away are cooler (yellow and orange). Credit: York
University/Patrick Hall
Τα
κβάζαρ είναι από τα πιο εντυπωσιακά αλλά και μυστηριώδη κοσμικά αντικείμενα.
Εντελώς πρόσφατα ανακαλύφθηκαν ορισμένα κβάζαρ με ιδιότητες και «συμπεριφορά»
που προβληματίζει τους επιστήμονες αυξάνοντας το μυστήριο γύρω από την ύπαρξη
και λειτουργία τους.
Αρχαία
και φωτεινά
This artist's
concept illustrates a quasar, or feeding black hole, similar to APM 08279+5255,
where astronomers discovered huge amounts of water vapor. Gas and dust likely
form a torus around the central black hole, with clouds of charged gas above
and below. Credit: NASA/ESA
Τα
κβάζαρ είναι μακρινά και λαμπρά αντικείμενα του Σύμπαντος, που το καθένα
εκπέμπει ενέργεια εκατοντάδες φορές μεγαλύτερη από έναν γιγάντιο
γαλαξία. Πρωτοανακαλύφθηκαν το 1960, όταν οι αστρονόμοι έψαχναν για πολύ
ισχυρές ραδιοπηγές. Γι' αυτόν το λόγο ονομάστηκαν QUAsi-stellAR (ημιαστρικές ραδιοπηγές) ή ημιαστέρες.
Σήμερα
ξέρουμε πως δεν έχουν καμιά ομοιότητα με τους αστέρες αν και στις φωτογραφίες
μοιάζουν. Η μελέτη τους είναι ιδιαίτερα σημαντική λόγω της εικόνας που
σχηματίζουμε για τα αρχαιότερα αντικείμενα του Σύμπαντος. Δημιουργήθηκαν στο
αρχέγονο Σύμπαν και η ηλικία τους συγκρίνεται με αυτή του ίδιου του Σύμπαντος.
Αν και υπήρχαν πολλές θεωρίες για την προέλευσή τους η κυρίαρχη επιστημονική
άποψη είναι πως τα κβάζαρ είναι πυρήνες γαλαξιών που περιέχουν στο κέντρο τους
μια μεγάλη μαύρη τρύπα.
Το
νέο κβάζαρ
Luminous: This is
an artist's impression of a closeup of the new quasar 12.9 billion light years
away. Its light began travelling across space when the universe was only 770
million years old.
Τα
μοντέλα που έχουν δημιουργηθεί με βάση όσα γνωρίζουμε για τα κβάζαρ δείχνουν
ότι το φως και η θερμότητά τους απομακρύνουν τα αέρια που βρίσκονται κοντά στο
κέντρο τους και τα «σπρώχνουν» προς τις παρυφές του γαλαξία στον οποίο
βρίσκονται. Ομάδα αστρονόμων εντόπισε 17 κβάζαρ αναλύοντας δεδομένα του SloanDigitalSkySurvey, μια ευρεία ερευνητική προσπάθεια για τη
ψηφιακή χαρτογράφηση του ουρανού. Αυτά τα 17 κβάζαρ εκ πρώτης όψεως εμφανίζουν
«συμβατική» συμπεριφορά απομακρύνοντας τα αέρια από το κέντρο τους. Όμως όπως
διαπίστωσαν οι ερευνητές κάποια από τα αέρια επιστρέφουν ξανά στο κέντρο του
κβάζαρ.
Illustration of
another possibility, showing the gas of a quasar rotating around a black hole. Credit: York University
«Δεν
προκαλεί εντύπωση η ύπαρξη ύλης που πλησιάζει μια μαύρη τρύπα και τελικά πέφτει
μέσα σε αυτή. Αυτό όμως που ανακαλύψαμε αποτελεί μυστήριο και δεν προβλέπεται
από τις υπάρχουσες θεωρίες» αναφέρει ο Πάτρικ Χολ, του βρετανικού Πανεπιστημίου
York, επικεφαλής της
ερευνητικής ομάδας που θα συνεχίσει την παρατήρηση αυτών των «εξωτικών» κβάζαρ
χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά τα τηλεσκόπια του δικτύου Gemini που βρίσκονται στη Χαβάη και τη Χιλή. Η
ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal
Astronomical Society».
This diagram
details the different features of the SeaOrbiter vessel. It has a platform lift
for divers on the left-hand side, while stern thrusters power the ship. Bunks
for the crew as well as the VIP cabin and Captain's room are on the right-hand
side. The retractable keel weighs 180 tonnes.
Αν
μας βλέπει από κάπου ο Ζακ Υβ Κουστό είναι βέβαιο ότι θα ζηλεύει πολύ…
Called SeaOrbiter,
the 1,000-tonne floating aquatic lab, pictured, was designed by French
architect Jacques Rougerie. Construction on the ship is due to start in May
2014. Almost two-thirds of the 170-ft tall vessel will sit underwater making it
possible to directly study ecosystems and fish levels.
Ανακοινώθηκε
ότι στις 31 Μαΐου του 2014 θα ξεκινήσει η κατασκευή ενός εκπληκτικού θαλάσσιου
ή καλύτερα υποθαλάσσιου εργαστηρίου που μοιάζει βγαλμένο από ταινία
επιστημονικής φαντασίας. Το SeaOrbiter θα αναζητήσει απαντήσεις στα μυστήρια
των ωκεανών.
Υποβρύχιο…
Διάστημα
The SeaOrbiter,
illustration pictured, will feature a fish-collection system for studies of the
pelagic ecosystem, plankton biodiversity, and fish stocks. The project costs
$52.7 million and has support from Nasa and the European Space Agency because
the conditions on the SeaOrbiter are similar to those found in space.
Το
SeaOrbiter είναι μια εγκατάσταση ύψους 55 μέτρων. Το ένα τρίτο της εγκατάστασης
θα επιπλέει στο νερό ενώ τα δύο τρίτα θα βρίσκονται κάτω από την επιφάνειά του.
This computer
generated image shows what the SeaOrbiter will look like underwater. The
French-designed ship will be able to explore depths of around 6,000 metres.
Between 18 and 22 marine biologists will live on board at any one time because
it has living quarters and kitchens.
Το
θαλάσσιο εργαστήριο σχεδίασε ο γάλλος αρχιτέκτονας Ζακ Ρουζερί και το κόστος
της κατασκευής ανέλαβαν από κοινού η NASA και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός
Διαστήματος (ESA).
This is how the
SeaOrbiter is expected to look from the ocean floor. The laboratory part of the
ship, pictured, will sit below the surface to make the SeaOrbiter buoyant, but
to also give a direct line of sight and access into the ocean.
Οι
δύο υπηρεσίες αποφάσισαν να συγχρηματοδοτήσουν το SeaOrbiter επειδή τόσο το
ίδιο το εργαστήριο όσο και οι συνθήκες στις οποίες θα λειτουργεί προσομοιάζουν
με εκείνες του Διαστήματος - αποτελεί έτσι ένα σημαντικό και σχετικά προσιτό
οικονομικώς «πείραμα».
The SeaOrbiter
vessel, pictured, will be powered by wind, wave and solar energy. Although the
SeaOrbiter has been designed to drift with ocean currents, the European Defense
and Space systems (EADS) is also said to be developing a biofuel that could be
used as a secondary power source.
Το
κόστος του SeaOrbiter αναμένεται να αγγίξει τα 53 εκ. δολάρια. Θα λειτουργεί με
φιλικές στο περιβάλλον, ανανεώσιμες πηγές ενέργειες (αιολική, ηλιακή κ.α.).
Στο
εργαστήριο θα μπορούν να ζουν και να εργάζονται 18-22 επιστήμονες και
αναμένεται να αποτελέσει «παράδεισο» για τους ωκεανολόγους και τους θαλάσσιους
βιολόγους.