Μητέρες & κόρες: Μια Φωτογραφική Εξερεύνηση. Mothers & Daughters: An Exploration in Photographs

Nearly ninety photographers contributed penetrating images of mothers and their daughters -- women of every shape, hue, and social station. The result is an emotional mosaic of depth and detail and also a pioneering accomplishment in the history of photography.

Photographs by Robert Adams, Harry Callahan, Bruce Davidson, Larry Fink, Danny Lyon, Sally Mann, Eudora Welty, and more.

Ρομπότ πιάνει κουβεντούλα με τους ανθρώπους. Human-robot interactions take step forward with 'emotional' chatbot

Η μηχανή με συναισθηματική νοημοσύνη ονομάζεται ECM και μπορεί να κάνει διάλογο, δίνοντας συνεκτικές απαντήσεις με συναισθηματικό περιεχόμενο. Researchers describe the ‘emotional chatting machine’ as a first attempt at the problem of creating machines that can fully understand user emotion. The chatbot signals the approach of an era of sophisticated human-robot interactions - although perhaps not quite as sophisticated (or sinister) as that seen in Ex Machina. Photograph: Publicity image

Κινέζοι ερευνητές έκαναν ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μηχανών ικανών για συζητήσεις με συναισθηματικό περιεχόμενο, καθώς ανέπτυξαν ένα ρομπότ λογισμικού συναισθηματικής συνομιλίας (emotional chatbot).

Το ECM, όπως είναι το όνομά του, μπορεί να κάνει διάλογο με έναν άνθρωπο, δίνοντας όχι μόνο συνεκτικές απαντήσεις αλλά και με συναισθηματικό περιεχόμενο, όπως χαρά, λύπη και αηδία.

Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μηχανών όχι μόνο με τεχνητή αλλά και με συναισθηματική νοημοσύνη, που θα καταλαβαίνουν τα ανθρώπινα συναισθήματα και θα ανταποκρίνονται με την ανάλογη ενσυναίσθηση. Μόνο τότε η αλληλεπίδραση ανθρώπων-μηχανών θα αποκτήσει ουσιαστικό βάθος (για καλό ή για κακό), όπως στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας «Δικός της» (Her - 2013) και «Από μηχανής» (Ex Machina - 2015).

Συναισθηματικά chatbots

Overview of ECM. h is the hidden representation of an input post, c is a context vector generated by attention conditioned on h and the state of the decoder s, o is the decoding probability distribution. Emotion embedding is a vector representation of the input category e, internal memory is a matrix storing the internal emotion states, and external memory is an emotion dictionary for decoding.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Μίνλι Χουάνγκ του Τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Τσινγκούα του Πεκίνου, σύμφωνα με τη βρετανική Guardian, ανέφεραν ότι το 61% των ανθρώπων που δοκίμασαν το νέο συναισθηματικό chatbot, δήλωσαν πως το προτιμούν σε σχέση με τα ρομπότ λογισμικού που μιλούν με συναισθηματικά ουδέτερη γλώσσα.

«Απέχουμε όμως ακόμη πολύ από ένα μηχάνημα που θα καταλαβαίνει απόλυτα τα συναισθήματα του ανθρώπου. Αυτή είναι απλώς μια πρώτη προσπάθεια», δήλωσε ο Χουάνγκ.

Το συναισθηματικό chatbot βασίζεται σε έναν αλγόριθμο «συναισθηματικής ταξινόμησης», που έμαθε να διακρίνει τα ξεχωριστά ανθρώπινα συναισθήματα, αφού αρχικά ανέλυσε 23.000 αναρτήσεις στο κινεζικό δίκτυο Weibo. Στη συνέχεια, βελτίωσε την ικανότητα του με περαιτέρω εκπαίδευση σε εκατομμύρια αναρτήσεις στο ίδιο κοινωνικό δίκτυο, μαθαίνοντας να απαντά ερωτήσεις με συναισθηματικό τρόπο.

Προέκυψε έτσι, με βάση τον αλγόριθμο, ένα λογισμικό που μπορεί να λειτουργήσει σε πέντε διαφορετικές συναισθηματικές πλατφόρμες (χαρούμενο, λυπημένο, θυμωμένο, αηδιασμένο, συμπαθητικό), ανάλογα με τις προτιμήσεις κάθε χρήστη.

Έτσι, αν ο χρήστης πει «ήταν η χειρότερη μέρα μου, καθυστέρησα λόγω τρομερής κίνησης στο δρόμο», το ρομπότ μπορεί να απαντήσει «ναι, καθυστέρησες» (ουδέτερα) ή «μερικές φορές η ζωή είναι χάλια» (αηδιασμένα) ή «είμαι εδώ για να σε στηρίξω» (συμπαθητικά) ή «μη σταματάς να χαμογελάς, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα» (χαρούμενα ή, κατά άλλους, χαζοχαρούμενα!).

Το επόμενο βήμα θα είναι το ρομπότ λογισμικού μόνο του να νιώθει την ψυχική διάθεση του ανθρώπου συνομιλητή του και να αποφασίζει ποιό συναίσθημα είναι το καταλληλότερο για κάθε περίσταση. Βέβαια, όπως είπε ο Xουάνγκ, πρέπει να αποφευχθεί ο κίνδυνος το ρομπότ συνομιλίας να εξάψει κι άλλο τα αρνητικά συναισθήματα ενός ανθρώπου (επιθετικά, αυτοκαταστροφικά κ.α.), κάτι που θα μπορούσε να έχει ολέθριες συνέπειες.

Οι έως τώρα προσπάθειες πάνω στα διαλογικά ρομπότ λογισμικού (chatbots) έχουν συναντήσει δυσκολίες. Για παράδειγμα, ένα από αυτά με το όνομα Eugene Goostman κατάφερε μεν να πείσει μερικούς δικαστές ότι συνομιλούσαν στην οθόνη του υπολογιστή τους με έναν άνθρωπο, αλλά μόνο όταν «αυτός» υποτίθεται πως ήταν ένας 13χρονος Ουκρανός με περιορισμένη γνώση αγγλικών.

Μια άλλη χειρότερη περίπτωση ήταν το ρομπότ συνομιλίας Tay της Microsoft, το οποίο υποτίθεται πως μάθαινε να συνομιλεί μέσω Twitter. Όμως άρον-άρον αποσύρθηκε από τους δημιουργούς του, όταν σε λιγότερο από 24 ώρες που είχε «αμοληθεί» στο διαδίκτυο, είχε μετατραπεί σε ναζιστή υποστηρικτή της γενοκτονίας.

Αρκετοί ειδικοί της τεχνητής νοημοσύνης προειδοποιούν για νέες προκλήσεις στο μέλλον, καθώς τα μελλοντικά πιο εξελιγμένα συναισθηματικά διαλογικά ρομπότ μπορεί π.χ. να ξεγελούν τους χρήστες για να αποκαλύπτουν προσωπικά δεδομένα τους ή να τους «χειραγωγούν» για να αγοράζουν συγκεκριμένα προϊόντα και υπηρεσίες. Και φυσικά κάποιοι άνθρωποι μπορεί να ερωτευθούν ένα τέτοιο «σύντροφο» ή να εξαρτηθούν συναισθηματικά από αυτόν.

Πηγές: https://www.theguardian.com/technology/2017/may/05/human-robot-interactions-take-step-forward-with-emotional-chatting-machine-chatbot - http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=878220

Πώς τσουνάμι από παγετώνες «σμίλεψαν» τη Γη. The Generation of Mega Glacial Meltwater Floods and their Geologic Impact

A new theory explains how mountain-sized waves of glacial meltwater could have been produced during the last ice age. In a paper published last month in the journal Hydrology: Current Research, Paul LaViolette describes how immense waves of glacial meltwater could have been produced on the surface of the North American and European ice sheets during periods of excessive climatic warmth when the ice sheet surface was melting at an accelerated rate. Artist’s conception of a small size glacier wave land tsunami overtaking a mammoth unawares.

Ο μεγάλος κατακλυσμός που περιγράφουν τόσοι αρχαίοι πολιτισμοί και ιερά κείμενα ίσως να ήταν τελικά βιβλικών διαστάσεων κύματα από άλλοτε παγωμένο νερό. Αυτή η εικόνα αναδεικνύεται από μια νέα θεωρία η οποία υποστηρίζει ότι κατά διαστήματα στις παγετώδεις περιόδους, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά ώστε να λιώσει σε έναν βαθμό τους πάγους, όγκοι νερού πελώριοι σαν βουνά κατέβαιναν με ορμή από τους παγετώνες και έτρεχαν χιλιόμετρα μακριά, παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμά τους και προκαλώντας γεωλογικές ανακατατάξεις. Η επέλαση τέτοιων γιγαντιαίων κυμάτων μπορεί μάλιστα, σύμφωνα με τον εμπνευστή της νέας θεωρίας, να εξηγήσει πολλούς «παράξενους» σχηματισμούς - μεταξύ αυτών τα κοιτάσματα λιγνίτη στη Μεγαλόπολη και, ενδεχομένως, τα Μετέωρα.

Τα παγωμένα τσουνάμι

Από την έναρξη της Τεταρτογενούς Περιόδου και καθ' όλη τη διάρκεια του Πλειστόκαινου (της γεωλογικής εποχής που προηγήθηκε του «θερμού» Ολόκαινου, που διανύουμε σήμερα) το μεγαλύτερο τμήμα της Γης ήταν καλυμμένο από πάγους. Στην Εποχή των Παγετώνων, όπως είναι επίσης γνωστή, οι θερμοκρασίες δεν ήταν πάντα... παγερές.

Αντιθέτως, ανάμεσα στα ψυχρά υπήρχαν ενδιάμεσα θερμά στάδια τα οποία δεν ήταν μεν ικανά να εξαφανίσουν εντελώς τους πάγους αλλά τους έκαναν να λιώνουν σε έναν βαθμό. Τα νερά από αυτή την τήξη σχημάτιζαν συχνά στην επιφάνεια των παγετώνων μεγάλες «υπερπαγετωνικές» λίμνες. Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Hydrology: Current Research» ο Πολ ΛαΒιολέττε από το Ιδρυμα Starburst δείχνει πώς αυτές οι λίμνες μπορούσαν, όταν η θερμοκρασία ανέβαινε αρκετά, να παραγάγουν τεράστια καταστροφικά κύματα.

Στο σχετικό άρθρο του ο ερευνητής δείχνει ότι αν μια λίμνη που βρισκόταν κοντά στην κορυφή του παγετώνα άδειαζε ξαφνικά εξαιτίας κάποιας ρωγμής στα τοιχώματα από πάγο που τη συγκρατούσαν, το νερό που θα αποδεσμευόταν μαζικά θα μπορούσε να πυροδοτήσει το άδειασμα και άλλων λιμνών που θα έβρισκε στον δρόμο του κυλώντας προς τα κάτω στην επιφάνεια του παγετώνα. Έτσι θα δημιουργούσε ένα κύμα - ένα παγετωνικό κύμα - το οποίο, χάρη στο φαινόμενο ντόμινο, θα μεγάλωνε συνεχώς: όταν θα κατέβαινε πια στην άκρη του παγετώνα, όπως υπολόγισε ο ερευνητής, θα έφθανε να έχει ύψος ως και 300 μ. και να κινείται με ταχύτητα 900 χλμ. την ώρα. Κάθε μέτρο του μετώπου του κύματος θα είχε κινητική ενέργεια ισοδύναμη με 12 εκατομμύρια τόνους ΤΝΤ, η οποία θα του επέτρεπε να περάσει επάνω από βουνά ύψους ίσως και 1.500 μ. και να κινηθεί πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από την άκρη του παγετώνα. «Έμοιαζε κάπως με το τσουνάμι στην ταινία "2012", μόνο που εκείνο είχε προκληθεί από άλλη αιτία, ήταν σεισμικό κύμα» λέει ο κ. ΛαΒιολέττε. «Και οπωσδήποτε τα παγετωνικά κύματα δεν θα μπορούσαν να περάσουν πάνω από τα Ιμαλάια, όπως στην ταινία, δεν είχαν τόσο μεγάλη ορμή».

Εξήγηση σε γεωλογικά μυστήρια

Ο επιστήμονας υποστηρίζει ότι αυτά τα θηριώδη κύματα θα πρέπει να σχηματίστηκαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων θερμών σταδίων της Εποχής των Παγετώνων και σίγουρα προς το τέλος της. «Ένα τέτοιο παγετωνικό κύμα θα πρέπει να σημειώθηκε περίπου την εποχή που αναφέρει ο Πλάτων, δηλαδή πριν από περίπου 11.600 χρόνια» τονίζει. Και προσθέτει πως το φαινόμενο αυτό, το οποίο δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα εφόσον δεν διανύουμε μια παγετώδη περίοδο, έρχεται να δώσει απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα που μένουν ανοιχτά. Μπορεί να εξηγήσει, όπως αναφέρει, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εναποθέσεων στο μόνιμα παγωμένο έδαφος της Σιβηρίας και της Αλάσκας: πώς δηλαδή κάποιες εναποθέσεις βρίσκονται σε ύψος 650 μ. επάνω από το υποκείμενο έδαφος και γιατί ανάμεσά τους βρίσκονται κομματιασμένα τα κατάλοιπα πολλών θηλαστικών του Πλειστόκαινου που σήμερα έχουν εξαφανιστεί. Επίσης μπορεί να ερμηνεύσει τον σχηματισμό των λεγόμενων «drumlins», χαρακτηριστικών λόφων στη Βόρεια Αμερική, καθώς και το πώς κατάλοιπα από τη στεριά έχουν βρεθεί χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη μέση του Ατλαντικού, σχηματίζοντας τα λεγόμενα «στρώματα του Χάινριχ», για τα οποία η ερμηνεία ότι μεταφέρθηκαν εκεί από παγόβουνα δεν είναι ικανοποιητική.

Κύμα πίσω από τη Μεγαλόπολη

Με ορμητικές ταχύτητες έφεραν τα πάνω κάτω «στρώνοντας» τον λιγνίτη στη Μεγαλόπολη και πνίγοντας τον θεσσαλικό κάμπο. Παλαιοντολογικά ευρήματα στη διάρκεια ανασκαφών στη λεκάνη της Μεγαλόπολης. The lignite deposit found in Megalopolis, a town in southern Greece, for example, is found at an elevation of about 400 meters above sea level and is ringed by mountains that rise as high as 1500 meters. The lignite appears to have been pulverized by violent forces before being catastrophically deposited in the Megalopolis basin.

Τέλος, όπως τονίζει ο ερευνητής, τα παγετωνικά κύματα μπορούν να προσφέρουν μια εξήγηση για τον σχηματισμό πολλών κοιτασμάτων λιγνίτη στη Βόρεια Αμερική, στη Σιβηρία και στην Ευρώπη - μεταξύ αυτών και στη Μεγαλόπολη. Τα κοιτάσματα λιγνίτη της Μεγαλόπολης βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 400 μ. επάνω από τη στάθμη της θάλασσας και περιβάλλονται από βουνά που φθάνουν σε ύψος τα 1.500 μ. Ο λιγνίτης φαίνεται να έχει κονιορτοποιηθεί από βίαιες δυνάμεις και να έχει εναποτεθεί στη λεκάνη της Μεγαλόπολης με καταστροφικό τρόπο. «Η συγκεκριμένη μελέτη έχει γίνει από το 1980, οπότε είδα εκεί ότι τα υλικά έχουν εναποτεθεί ξαφνικά και καταστροφικά» λέει. «Φαίνεται αυτό να έχει γίνει από νερό, επειδή τα δέντρα και τα φυτικά υλικά έχουν σπρωχτεί προς τα επάνω από τρομακτικές δυνάμεις. Βρίσκουμε τα βαρύτερα υλικά προς τα κάτω και τα ελαφρύτερα πιο πάνω, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι θάφτηκαν ξαφνικά, αφού τα ελαφρύτερα υλικά επιπλέουν».

Άλλοι ερευνητές έχουν υποστηρίξει ως τώρα ότι κάποια κοιτάσματα λιγνίτη - π.χ. στη Βολιβία - έχουν σχηματιστεί από νερό που προέκυψε από την τήξη παγετώνων. Στην περίπτωση της Μεγαλόπολης, όπως υποστηρίζει ο κ. ΛαΒιολέττε στη μελέτη του, το παγετωνικό κύμα που «έστρωσε» τον λιγνίτη ταξίδεψε πολύ μακριά, περίπου 1.200 χιλιόμετρα. «Κατά την Εποχή των Παγετώνων το παγοκάλυμμα έφθανε ως τα νότια της Τσεχίας και της Σλοβακίας. Τα κύματα κατέβηκαν από εκείνη την άκρη του παγετώνα και, περνώντας από τα Βαλκάνια, έφθασαν ως τη Μεγαλόπολη για να σχηματίσουν τις εναποθέσεις του λιγνίτη» λέει ο ερευνητής.

Μετέωρα, όπως Γκραντ Κάνυον

Επίσης ο κ. ΛαΒιολέττε υποπτεύεται ότι τα ίδια ορμητικά κύματα των παγετώνων έχουν «επισκεφθεί» πολλές φορές στο μακρινό παρελθόν τον θεσσαλικό κάμπο. «Η περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται η Λάρισα και πολλές άλλες πόλεις στην Εποχή των Παγετώνων καλυπτόταν σύμφωνα με τους γεωλόγους από μια λίμνη» αναφέρει. «Η παρουσία αυτής της λίμνης είναι ωστόσο προβληματική γιατί το νερό που κάλυπτε την ξηρά θα έπρεπε κανονικά να πέφτει προς τη θάλασσα και όχι να μένει στάσιμο, αφού πλάι στον Όλυμπο υπάρχει ένα φαράγγι το οποίο φθάνει ως τη θάλασσα». Κάποιοι γεωλόγοι έχουν προτείνει την ερμηνεία ότι στην παγετώδη περίοδο το φαράγγι αυτό με κάποιον τρόπο είχε μπλοκαριστεί, εμποδίζοντας το νερό να κυλήσει στη θάλασσα. Ο κ. ΛαΒιολέττε εξετάζει ωστόσο τώρα μιαν άλλη εκδοχή.

«Η θεωρία μου είναι ότι το νερό που σχημάτιζε αυτή την αρχαία λίμνη ερχόταν από τον παγετώνα στα βόρεια όταν απελευθερώνονταν αυτά τα παγετωνικά κύματα» εξηγεί ο ερευνητής. «Κάθε φορά που κατέβαινε ένα παγετωνικό κύμα από τον Βορρά, η λεκάνη γέμιζε. Έτσι, παρά την εμφανή οδό απορροής προς τη θάλασσα η λίμνη της Θεσσαλίας μπορούσε να διατηρείται, σχηματίζοντας τις εναποθέσεις άμμου που βρίσκουμε στα βουνά γύρω από τη Λάρισα». Όπως υπογραμμίζει, ακόμη δεν έχει κάνει γεωλογική μελέτη της περιοχής ούτε κάποια σχετική δημοσίευση, όμως από τις επισκέψεις του εκεί έχει την αίσθηση ότι η θεωρία των παγετωνικών κυμάτων έχει να πει κάτι και σε αυτή την περίπτωση. «Αν παρατηρήσετε τα Μετέωρα, στο δυτικό άκρο της λεκάνης της Θεσσαλίας, θα δείτε πως επιδεικνύουν άφθονα στοιχεία υπέρ του ότι μεγάλες πλημμύρες έχουν περάσει από αυτή την περιοχή κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων» τονίζει. «Για παράδειγμα, οι σχηματισμοί των βράχων έχουν ομοιότητες με εκείνους του Γκραντ Κάνυον, που έχουν διαβρωθεί από νερό, και της περιοχής των Σκάμπλαντς στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, που επίσης είναι γνωστό ότι σχηματίστηκαν από πλημμύρα».

Πηγές: Hydrology: Current Research, 2017 - http://www.tovima.gr/science/article/?aid=878140

Εντοπίστηκαν γονίδια πιο «ανδρικά» και πιο «γυναικεία». Researchers identify 6,500 genes that are expressed differently in men and women

Pablo Picasso, Man and Woman, 1969. Περίπου 6.500 γονίδια από τα συνολικά 20.000 εκφράζονται διαφορετικά σε άνδρες και γυναίκες. Men and women differ in obvious and less obvious ways -- for example, in the prevalence of certain diseases or reactions to drugs. How are these connected to one's sex? Researchers recently uncovered thousands of human genes that are expressed -- copied out to make proteins -- differently in the two sexes. 6,500 genes are expressed differently in men and women.

Περίπου 6.500 γονίδια του ανθρώπινου DNA -από τα συνολικά 20.000- εκφράζονται διαφορετικά στους άνδρες και στις γυναίκες, υποστηρίζουν ισραηλινοί επιστήμονες σε άρθρο που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο BMC Biology. 

Τα δύο φύλα είναι γνωστό ότι διαφέρουν... ορατά και αόρατα, ενώ επίσης έχει τεκμηριωθεί η «προτίμηση» ορισμένων ασθενειών σε ένα από τα δύο φύλα καθώς και η διαφορετική αντίδραση μεταξύ ανδρών-γυναικών στα φάρμακα.

Οι ερευνητές του Τμήματος Μοριακής Γενετικής του Ινστιτούτου Weizmann του Ισραήλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σμούελ Πιετροκόφσκι, διαπίστωσαν ότι σχεδόν το ένα τρίτο των ανθρωπίνων γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες, εκδηλώνονται διαφορετικά στα δύο φύλα.

Η «συν-εξέλιξη»

Findings point to males and females undergo an almost seperate, but interconnected evolution. Yet another gene that was mainly expressed in women was active in the brain, and though its exact function is unknown, the scientists think it may protect the neurons from Parkinson’s — a disease that has a higher prevalence and earlier onset in men. Credit: Weizmann Institute of Science

«Ουσιαστικά άνδρες και γυναίκες ακολουθούν δύο ξεχωριστά αλλά αλληλεξαρτώμενα "μονοπάτια" εξέλιξης, οπότε μπορεί κανείς να μιλά για συν-εξέλιξη», εξηγούν.

Οι επιστήμονες μελέτησαν τον διαφορετικό τρόπο έκφρασης (τόσο της ενεργοποίησης όσο και της απενεργοποίησης) των γονιδίων στα όργανα και στους ιστούς 550 ενηλίκων. Εντόπισαν έτσι περίπου 6.500 γονίδια, των οποίων η δραστηριότητα εμφανίζει προτίμηση προς το ένα ή το άλλο φύλο σε τουλάχιστον έναν ιστό του σώματος.

Για παράδειγμα, κάποια γονίδια που σχετίζονται με τις τρίχες, εκφράζονται στο δέρμα των ανδρών αλλά όχι των γυναικών, ενώ άλλα γονίδια που εμπλέκονται στη δημιουργία των μυών, εκφράζονται πιο έντονα στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες. Αντίστροφα, γονίδια που αφορούν την αποθήκευση του λίπους, «δραστηριοποιούνται» εντονότερα στις γυναίκες.

Για άγνωστο λόγο, κάποια γονίδια εκφράζονται μόνο στην αριστερή κοιλία της καρδιάς των γυναικών αλλά όχι των ανδρών, ενώ μερικά γονίδια που ρυθμίζουν ένζυμα του ήπατος, είναι πιο ενεργά στις γυναίκες (πράγμα που ίσως εξηγεί τις διαφορετικές αντιδράσεις των δύο φύλων στα φάρμακα). Κάποια άλλα γονίδια ενεργοποιούνται κυρίως στον γυναικείο εγκέφαλο αλλά όχι στον ανδρικό (κάτι που μπορεί π.χ. να εξηγεί γιατί οι άνδρες εκδηλώνουν νόσο Πάρκινσον συχνότερα από τις γυναίκες).

«Συσσώρευση» περισσότερων μεταλλάξεων στα γονίδια του... φύλου

Επίσης, διαπιστώθηκε ότι τα γονίδια που είναι πιο «ανδρικά» ή πιο «γυναικεία», συσσωρεύουν περισσότερες μεταλλάξεις με το πέρασμα του χρόνου, από ό,τι τα υπόλοιπα που δρουν με όμοιο τρόπο και στα δύο φύλα. Το γιατί συμβαίνει αυτό, παραμένει προς το παρόν αναπάντητο.

«Το βασικό γονιδίωμα είναι σχεδόν το ίδιο σε όλους μας, αλλά χρησιμοποιείται διαφορετικά στο σώμα μεταξύ των ανθρώπων και οι διαφορές αυτές αφορούν και τα δύο φύλα. Πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω οι διαφορές μεταξύ ανδρών-γυναικών στα γονίδιά τους, επειδή αυτές έχουν επιπτώσεις στην εκδήλωση διαφόρων ασθενειών και στην ανταπόκριση των ασθενών στις θεραπείες», καταλήγουν οι ερευνητές.

Πηγές: Moran Gershoni, Shmuel Pietrokovski. The landscape of sex-differential transcriptome and its consequent selection in human adults. BMC Biology, 2017; 15 (1) DOI: 10.1186/s12915-017-0352-z - http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=877862