Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων. Mystery of Greek Amphitheater's Amazing Sound

Η ηχητική των αρχαίων θεάτρων που θαυμάζουμε σήμερα εξασφαλιζόταν με τα αντηχούντα αγγεία που βρίσκονταν κάτω από τα σκαλιά του κοίλου και τα σκηνικά άλλαζαν σχεδόν αυτόματα, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου.

The Theater at Epidaurus on the Peloponnese in Greece. An ancient theatre filters out low-frequency background noise.

Η τεχνολογία του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου, και ιδιαιτέρως το Θέατρο του Δίου, έχει απασχολήσει τον αρχιτέκτονα, καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Καραδέδο. Ο ίδιος μας είπε ότι «τα αντηχούντα αγγεία τοποθετούνταν σύμφωνα με έναν μαθηματικό υπολογισμό σε κόγχες κάτω από τα σκαλιά του κοίλου, διηρημένα σε αγγεία τέταρτης, πέμπτης, όγδοης και διπλής όγδοης, σύμφωνα με τις αντηχήσεις τους στις διάφορες νότες. Όταν η φωνή των ηθοποιών, περιβάλλοντας τα αγγεία, που είναι στον ίδιο τόνο με αυτήν, προκαλεί την αντήχησή τους, γίνεται πιο δυνατή, πιο καθαρή και πιο μεγαλεπήβολη».

Aristoxenus of Tarentum.

Όλα ξεκίνησαν όπως φαίνεται από την εισαγωγή των μαθηματικών και της θεωρίας των αριθμών από τους Πυθαγόρειους στην αρχιτεκτονική. Τότε χρησιμοποίησαν γεωμετρικές χαράξεις στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των κτιρίων και ειδικότερα των θεάτρων. «Ειδικά ο σχεδιασμός των θεάτρων επηρεάστηκε σημαντικά από την ακουστική, η οποία διαμορφώνεται σε επιστήμη από τον Αριστόξενο τον Ταραντίνο.

Ο Βιτρούβιος στο πέμπτο βιβλίο του αναλύει την αρμονική θεωρία του Αριστόξενου και παραθέτει μουσικό διάγραμμα του Αριστόξενου. Το διάγραμμα αυτό δεν έχει σωθεί. Είναι όμως εύκολο να το αναπαραστήσουμε με βάση τις περιγραφές του Βιτρούβιου. Ο Αριστόξενος μας δίνει τις ακριβείς θέσεις και τις προδιαγραφές των "ηχείων", δηλαδή των αντηχούντων αγγείων».

Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου. Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».

The Dionysus Theater in Greece, from a German encyclopedia, 1891 (Wikimedia Commons).

Το θέατρο ως λόγος και τέχνη εξελίχθηκε μαζί με το κτίριο της σκηνής, τη σκηνογραφία και την τεχνολογική υποστήριξή της. Οι «σκηνικοί αγώνες» απαιτούσαν τέσσερις έως πέντε παραστάσεις την ημέρα. Έπρεπε λοιπόν τα σκηνικά να αλλάζουν γρήγορα και εύκολα. Τα θέατρα διέθεταν «θύρες», μεγάλα ανοίγματα στο κτίριο της σκηνής, τα οποία καλύπτονται με ζωγραφισμένους ξύλινους πίνακες ή υφασμάτινα πετάσματα. Για την αυτόματη αλλαγή των σκηνικών αναφέρεται πως είχαν την «περίακτο», μια πρισματική περιστρεφόμενη κατασκευή.

Plans and sections of the performance spaces evolved after the 6th century b.c., with locations of typical receivers and receiver lines used in the simulation. (a) Classic Greek theatre; (b) Hellenistic theatre; (c) Roman theatre.

Είχαν επίσης το «εκκύκλημα» το «ημικύκλιο» και το «στροφείο», κυλιόμενες εξέδρες, τη «μηχανή» ή «κράδη» και την «γέρανο» για τη μεταφορά στον αέρα ανθρώπων ή των «από μηχανής θεών» και το «θεολογείο», εξέδρα στην οποία κάθονταν οι θεοί για να μιλήσουν με τους θνητούς. Για την αναπαράσταση καιρικών φαινομένων είχαν το «κεραυνοσκοπείο» και το «βρονείο», καθώς και τη «χαρώνεια κλίμακα», υπόγειο διάδρομο για την άνοδο και κάθοδο στον κάτω κόσμο των χθόνιων θεών και των φαντασμάτων.

Η σύγχρονη έρευνα για τον αρχαίο μηχανολογικό εξοπλισμό των θεάτρων καταλήγει σε αντικρουόμενες απόψεις, υποστηρίζει ο κ. Καραδέδος, γιατί βασίζεται σε ελλιπή δεδομένα. «Στο πρόσφατα ανασκαμμένο Θέατρο του Δίου, όμως, παρά την κακή κατάσταση διατήρησής του, σώθηκαν αρκετά στοιχεία, τα οποία τεκμηριώνουν τη θέση και εν μέρει τη λειτουργία αρκετών από τους θεατρικούς μηχανισμούς, όπως των "περιάκτων", του "θεολογείου", της "γέρανου", της "χαρώνειας κλίμακας", του "κεραυνοσκοπείου", καθώς και ανασυρόμενης αυλαίας χωρισμένης σε τρία τμήματα».

Το σουρεαλιστικό, τεχνητό σύμπαν του Yang Yongliang. The surreal, artificial universe of Yang Yongliang

Heavenly City. A Cloud On The Horizon

Ο Yang Yongliang είναι ένας νέος καλλιτέχνης από τη Σαγκάη, γεννημένος το 1980, που μελέτησε την παραδοσιακή κινεζική τέχνη, όπως τη ζωγραφική shui mo.

 Enjoyment of the Moonlight

Horse-Herder

 Viridescence no.3

Στην καλλιτεχνική του πορεία θα χρησιμοποιήσει την τεχνική Shanshui, ένας καθαρά κινεζικός τρόπος ζωγραφικής που ανάγεται στον 5ο αιώνα και την χρησιμοποιούσαν για να ζωγραφίσουν κυρίως τοπία με μελάνι ενός χρώματος, τεχνική που αντικατοπτρίζει τις αρχές του Ταοϊσμού.

 Greece, Greece

Ο Yang Yongliang θα προσαρμόσει αυτή την τεχνική στη σύγχρονη εποχή προσθέτοντας στα απαραίτητα εργαλεία για την παραγωγή της και την φωτογραφική μηχανή, με τη βοήθεια της οποίας θα κάνει τα δικά του τοπία Shanshui.

Phantom Landscape II. Nr.2

On the Quiet Water. Eclipse

Silent Valley. A crocodile and Shotgun

Oι ψηφιακά επεξεργασμένες φωτογραφίες του αποτελούν μια μίξη παραδοσιακών τοπίων με την προσθήκη σουρεαλιστικών και φουτουριστικών εικόνων. Ενώ από απόσταση παραπέμπουν στην παραδοσιακή κινέζικη ζωγραφική, μια προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι κάθε σύνθεση αποτελείται από βιομηχανικά και μεταβιομηχανικά στοιχεία, σχηματίζοντας ευθέως μία αλληγορία σχετικά με την αντιφατική φύση των σύγχρονων κοινωνιών.

The Moonlight - the landscape without night

The Moonlight - new moon

The Moonlight - full moon

Στη σειρά του "The Moonlight" μεταφέρει στους λόφους της Κίνας ένα υπεραστικοποιημένο μέλλον, όπου στεγάζεται μια μεγαλούπολη που λαμπυρίζει τη νύχτα.

Artificial Wonderland 

Η ψηφιακή σειρά του Yang περιλαμβάνει την απροσδόκητη αντιπαράθεση του φυσικού με το ανθρωπογενές. Η τεχνητή χώρα του Yang καλύπτει τα βουνά και τις πεδιάδες με γερανούς και γραμμές ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και πεύκα.

A Bowl of Taipei

Επίσης η πόλη μοιάζει να σερβίρεται σε ένα μπολ Taipei όπου τα τοπία ξεχύνονται από ένα μπολ σούπας.

Η δημιουργία του με τη μεγαλόπολη πάνω στο βουνό δεν περιλαμβάνει μόνο στατικές εικόνες αλλά και ένα βίντεο με τίτλο "Η ημέρα της διαρκούς νύχτας" όπου φαίνεται η φωτεινή φασαρία της πόλης.

Νικόλαος Γύζης. Nikolaos Gyzis

Η Εαρινή Συμφωνία, 1885-1886. Ελαιογραφικό προσχέδιο σε ξύλο.

Ο Νικόλαος Γύζης γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1842 στο Σκλαβοχώρι της Τήνου. Το 1850 έρχεται στην Αθήνα και αργότερα σπουδάζει ζωγραφική στο Πολυτεχνείο, όπου βραβεύεται στους ετήσιους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς.

Προσωπογραφία Γεωργίου Νάζου, 1881. Ελαιογραφία σε μουσαμά.

Το 1862 ο πλούσιος φιλότεχνος και συμπατριώτης του Νικόλας Νάζος του εξασφαλίζει υποτροφία από το ίδρυμα Ευαγγελίστριας Τήνου, για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ευρώπη και το 1965 αναχωρεί για το Μόναχο, όπου παραμένει ως το τέλος της ζωής του.

Μορφές που ακολουθούν το άρμα της Βαυαρίας (Η Αποθέωση της Βαυαρίας), 1895-1899. Ελαιογραφικό σχέδιο σε χαρτί.

Ο Γύζης ήταν φυσικό να ενστερνισθεί τα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά που την εποχή εκείνη κυριαρχούσαν στο Μόναχο. Ως μαθητής του Φον Πιλότυ, ασχολήθηκε αρχικά με το ιστορικό θέμα. Ήταν θα λέγαμε προϋπόθεσης η ενασχόληση με την ιστορία για να εγγραφεί κανείς στο εργαστήριο του δασκάλου εκείνου.

Μικρή χωρική. Λάδι σε ξύλο.

Γνωστό «σπουδαστικό» έργο με το οποίο μάλιστα ο Γύζης απέσπασε βραβείο, είναι ο πίνακας: «Ο Ιωσήφ εξηγών τα όνειρα εν τη φυλακή».

Προσωπογραφία παιδιού, 1866. Λάδι σε μουσαμά.

Το 1873 ο Νικόλαος Γύζης, μετά από οκτώ χρόνια παραμονής στο Μόναχο, επέστρεψε για πρώτη φορά στην Αθήνα. Μαζί με τον φίλο του Νικηφόρο Λύτρα ταξίδεψαν για μεγάλο διάστημα με σκοπό να μελετήσουν την ποιότητα του μεσογειακού φωτός, και να αντλήσουν θέματα κατάλληλα των ηθογραφικών τους επιδιώξεων.

Αποκριά στην Αθήνα. Λάδι σε μουσαμά.

Τη δεκαετία 1875-1885 ο Γύζης από το Μόναχο (τώρα πια) θυμάται νοσταλγικά με την ζωγραφική του σκηνές της καθημερινής ζωής από την Ελλάδα που τόσο του λείπει. Φαίνεται ότι μια τέτοια «Ελληνική» ζωγραφική ήταν πολύ αγαπητή στους Βαυαρούς.

Παιδικοί Αρραβώνες, 1877. Λάδι σε μουσαμά.

Σ’ αυτόν τον κύκλο ανήκουν, το «Τάμα», «Τα’ αρραβωνιάσματα των παιδιών», «Το κρυφό σχολείο», «Οι γίγαντες», «Το κούκου», «Η καλομάνα», «Η χαρτομάντισσα», κ.ά. Μέσα από τους πίνακες αυτούς ξεπροβάλλει η εικόνα της Ελλάδας σαφώς εξωραϊσμένη αλλά και βαθειά συναισθηματική. Ένας ολόκληρος κόσμος ιδεών και αξιών εμπνέουν τον Γύζη σ’ αυτή την ηθογραφική περίοδο της δημιουργίας του.

Θρήνος στο σπίτι του δασοφύλακα, 1880. Λάδι σε μουσαμά.

Το 1882 κι ενώ ο Γύζης προβληματιζόταν για την επιστροφή του στην πατρίδα, εκλέγεται παμψηφεί ως καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου. Η εξαιρετική αυτή τιμή για Έλληνα δημιουργό ματαίωνε τα σχέδια επιστροφής του στην Ελλάδα κι έτσι έμεινε νοσταλγός αυτής της σκέψης που όπως φαίνεται από τις επιστολές του τον απασχολούσε μέχρι το θάνατό του.

Kυδώνια, 1880-1885. Λάδι σε ξύλο.

Ο Γύζης, αν και υπήρξε άριστος σχεδιαστής και μιμητής της φυσικής αλήθειας, γρήγορα ξεπέρασε τη ρεαλιστική αναπαράσταση και στράφηκε προς ένα χώρο πιο φιλόδοξο.

Γιάντες, 1878

Εξελίσσοντας το προσωπικό του ιδίωμα κατέληξε σε μια βαθειά ιδεαλιστική αλληγορική ζωγραφική. Ο ιδεαλισμός του αυτός εκφράζεται με τη ζωγραφική απόδοση των πραγμάτων αλλά και των υψηλών ιδεών και εννοιών, σ' ένα μεταφυσικό όραμα.

Η Ιστορία, 1892. Λάδι σε μουσαμά.

Μερικοί τίτλοι έργων του είναι άκρως ενδεικτικοί: «Η δόξα νικά τον θάνατο», «Η τέχνη και το πνεύμα της», «Ο έρως οδηγών τας ψυχάς», «Η χαρά παίζουσα με τα παιδία», «Το πνεύμα της θλίψεως», «Ο ουρανός νυμφίος», «Η εαρινή συμφωνία».

Ιδού ο Νυμφίος Έρχεται, π. 1895

Αποκορύφωμα των αλληγορικών πινάκων του Γύζη είναι η θρησκευτική του σύνθεση «Ιδού ο Νυμφίος», στην οποία κυριαρχούν το Ενορατικό στοιχείο και η βαθειά πνευματικότητα.

The Greek painter Nicolaos Gyzis (1842-1901)

Προς το τέλος της ζωής του ο Γύζης αισθάνεται ώριμος να καταπιαστεί με αυτό το τόσο υψηλό θέμα. Μέσα από ένα βαθύ μπλε φόντο ξεπροβάλλει λουσμένος από ένα χρυσό πορτοκαλί ως ο κύριος της δόξας. Αριστερά και δεξιά άγγελοι βρίσκονται σε στάση σεβασμού, ενώ τον δρόμο του ανοίγουν αρχάγγελοι με ρομφαίες. Για τον «Νυμφίο» ο Γύζης έκανε πάμπολλες σπουδές που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για τον σημερινό θεατή γιατί θυμίζουν αφηρημένη ζωγραφική, ο Γύζης λίγο πριν πεθάνει έδειξε, με τις σπουδές αυτές και τα σχέδιά του σε ζελατίνα, την αληθινή καλλιτεχνική του αξία που αποδεσμευόταν από κάθε ακαδημαϊκή προκατάληψη.

Επεισόδιο της σειράς "Ζωγράφοι της σχολής του Μονάχου"

Επιστημονική Επιμέλεια και παρουσίαση: Μάνος Στεφανίδης - Επιμελητής Εθνικής Πινακοθήκης.

Συνεργάτες: Dr. Helman, υποδιευθυντής της Neue Pinakothek του Μονάχου, Χρύσανθος Χρήστου, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Δημήτρης Μυταράς, ζωγράφος, καθηγητής ΑΣΚΤ, Γιάννης Μετζικώφ, ζωγράφος.

Οι «αρχιτέκτονες» της ερήμου είναι... τερμίτες, Termites, not fairies, cause plant circles in African deserts

Zebras run across plains dotted with fairy circles in Namibia’s Namib Rand Nature Reserve. Photograph by George Steinmetz, National Geographic

Σε μια στενή λωρίδα ερήμου που εκτείνεται από την Ανγκόλα και τη Ναμίμπια μέχρι τη Νότια Αφρική υπάρχουν διάσπαρτοι κάποιοι κύκλοι, μικρά δαχτυλίδια, επάνω στο έδαφος. Η ύπαρξή τους προβλημάτιζε ανέκαθεν τους επιστήμονες. Οι ιθαγενείς υποστηρίζουν ότι είναι «τα ίχνη των θεών», των θεοτήτων δηλαδή των οποίων θεωρούν ότι είναι απόγονοι. Γερμανός επιστήμονας μελέτησε επισταμένα την περιοχή και τα νεραϊδοδαχτυλίδια (ή νεραϊδοκύκλους) και υποστηρίζει ότι δημιουργοί τους δεν είναι κάποιες θεότητες αλλά πολύ πιο μικρά και ταπεινά πλάσματα. Σύμφωνα με τον ερευνητή τα δαχτυλίδια δημιουργούν... οι τερμίτες.

Στόχος το νερό

Τα δαχτυλίδια στην αφρικανική έρημο είναι ουσιαστικά «παγίδες» νερού τις οποίες φτιάχνουν τερμίτες. Natural rings of perennial grasses manage to survive in parched terrain of NamibRand, Namibia, thanks to a termite that creates areas of moisture within the sand. Credit: N. Jürgens

Ο Νόρμπερτ Γιούργκενς, καθηγητής Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, διεξήγαγε πολύχρονες μελέτες στην περιοχή όπου βρίσκονται τα δαχτυλίδια η οποία έχει έκταση δύο χιλιάδων χ.λ.μ. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δημιουργοί των δαχτυλιδιών είναι οι τερμίτες Psammotermes allocerus. Σύμφωνα με τον ερευνητή, αυτοί οι τερμίτες τρώνε τις ρίζες ενός είδους χαμηλών χόρτων (κάτι σαν γρασίδι) τα οποία εμφανίζονται μια φορά τον χρόνο και έχουν πολύ μικρή διάρκεια ζωής.

Οι τερμίτες Psammotermes allocerus φτιάχνουν τις «οάσεις» στην έρημο.

Οι τερμίτες «καθαρίζουν» τα συγκεκριμένα σημεία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αυτά τα δαχτυλίδια που παγιδεύουν το λιγοστό νερό και λειτουργούν ως «οάσεις» -  τους είναι απαραίτητο να υπάρχουν αρκετά αποθέματα νερού ώστε να επιβιώνουν κατά τις περιόδους έντονης ξηρασίας. Σύμφωνα με τον Γιούργκενς, οι «οάσεις» αυτές λειτουργούν ευεργετικά και για άλλα είδη που ζουν στη περιοχή καθώς δροσίζουν σαύρες, αράχνες αλλά και μεγαλύτερα ζώα όπως τυφλοπόντικες, μυρμηγκοφάγους, ακόμη και τσακάλια.

Fairy circles in Namibia, by Thorsten Becker.

«Θαυμάζουμε τους κάστορες για τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνουν τα φράγματά τους και μετατρέπουν κάποια σημεία των ποταμών σε μικρές λίμνες. Όμως οι τερμίτες μετατρέπουν την έρημο σε μια περιοχή γεμάτη μικρές οάσεις οι οποίες επιτρέπουν τη διατήρηση της ζωής ακόμη και σε περιόδους μακράς ξηρασίας. Αυτό είναι πιο εντυπωσιακό επίτευγμα» δήλωσε στο BBC ο Γιούργκενς. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

To «βιολογικό» ρολόι του Διαδικτύου. Researcher sets up illegal 420,000 node botnet for IPv4 internet map

Ο χάρτης της κίνησης στο Διαδίκτυο. World map of 24 hour relative average utilization of IPv4 addresses observed using ICMP ping requests.

Ένας άγνωστος προς το παρόν χάκερ χρησιμοποιώντας ολίγον... αθέμιτα μέσα κατάφερε να χαρτογραφήσει τη κίνηση στο Διαδίκτυο στη διάρκεια του 24ωρου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αθώα εισβολή

Hilbert map of 24 hour relative average utilization of IPv4 addresses observed using ICMP ping requests.

Ο χάκερ χρησιμοποίησε μια από τις συνήθεις μεθόδους παράνομης εισόδου σε υπολογιστές και καταγραφής των δεδομένων της χρήσης που κάνουν οι κάτοχοί τους. Απλώς, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έκανε την εισβολή με κακό σκοπό αλλά είχε πιο αθώες προθέσεις.

Κατάφερε να εμφυτεύσει το πρόγραμμα καταγραφής των δεδομένων (που είχε μέγεθος μιας χαμηλής ανάλυσης φωτογραφίας τύπου jpeg) σε εκατομμύρια υπολογιστές σε ολόκληρο τον πλανήτη. O χάκερ ονόμασε τον χάρτη του «Carna Botnet» - Carna είναι το όνομα μιας θεάς των Ρωμαίων, προστάτιδας των ανθρώπινων οργάνων και της υγείας γενικότερα και botnet είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τα προγράμματα που χρησιμοποιούν οι χάκερ προκειμένου να διεισδύουν σε μεγάλο αριθμό υπολογιστών.

Η ιντερνετική κίνηση

Με τα δεδομένα που συνέλεξε ο χάκερ έφτιαξε έναν χάρτη στον οποίο η ημερήσια κίνηση στο Ίντερνετ καταγράφεται χρωματικά. Στον χάρτη τα χρώματα μεταβάλλονται ανάλογα με το επίπεδο της κίνησης. Με μπλε χρώμα αποτυπώνεται η φυσιολογική κίνηση και με κόκκινο η κίνηση όταν χτυπά... κόκκινο. Φυσικά, ανάλογα με την ώρα, κάθε περιοχή του πλανήτη «βάφεται» με διαφορετικά χρώματα δημιουργώντας μια κινούμενη παλέτα χρωμάτων που αναπαριστά την τοπική αλλά και την πλανητική δραστηριότητα στον κυβερνοχώρο κατά τη διάρκεια του 24ωρου.

Στον χάρτη η κίνηση στο Διαδίκτυο σε Ευρώπη και ΗΠΑ φαίνεται ότι παραμένει όλο το 24ωρο σε πολύ υψηλά επίπεδα αλλά, σύμφωνα με τον δημιουργό του χάρτη, αυτό πιθανώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όπως υποστηρίζει ο χάκερ, προφανώς τις νυχτερινές ώρες η κίνηση μειώνεται αλλά, σε αντίθεση με άλλες λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια υπολογιστές σε μόνιμη σύνδεση με το Ίντερνετ. Έτσι, ακόμη και αν κάποιος δεν χρησιμοποιεί τον υπολογιστή του κάποια στιγμή, το ψηφιακό στίγμα του παραμένει ενεργό στις λεωφόρους του κυβερνοχώρου.

Η ύπαρξη του τίποτα. The Existence of Nothing

Η έννοια του τίποτα είναι τόσο παλιά όσο και η έννοια του μηδενός. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε την έννοια του τίποτα;

The 2009 Asimov Debate “From Planets to Plutoids” on Pluto’s demunition from planet to dwarf planet.

Στο ερώτημα αυτό αναφέρεται το βίντεο που ακολουθεί.

Πρόκειται για μια συζήτηση σχετικά με την έννοια του τίποτα, που πραγματοποιήθηκε στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στις 20 Μαρτίου 2013 (Isaac Asimov Memorial Debate), μεταξύ φυσικών, φιλοσόφων και δημοσιογράφων υπό την καθοδήγηση του Neil deGrasse Tyson.

Συμμετείχαν:

J. Richard Gott, καθηγητής αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Princeton, και συγγραφέας του βιβλίου: «Sizing Up the Universe: The Cosmos in Perspective».

Jim Holt, δημοσιογράφος επιστημονικών θεμάτων και συγγραφέας του βιβλίου: «Why Does the World Exist? An Existential Detective Story».

Lawrence Krauss, καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Arizona και συγγραφέας του βιβλίου: «A Universe from Nothing: Why There is Something Rather Than Nothing».

Charles Seife, καθηγητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και συγγραφέας του «Zero: The Biography of a Dangerous Idea».

Eve Silverstein, καθηγήτρια φυσικής στο πανεπιστήμιο του Stanford και επιμελήτρια του «Strings, Branes and Gravity».

Πως βλέπει τον Άρη το Curiosity. Mars Gigapixel Panorama - Curiosity rover: Martian solar days 136-149

Χρησιμοποιώντας τις φωτογραφίες από την επιφάνεια του Άρη που μας έστειλε το διαστημικό ρόβερ Curiosity, ο φωτογράφος Andrew Bodrov δημιούργησε ένα εντυπωσιακό διαδραστικό πανόραμα των 4 δισεκατομμυρίων pixel.

The images for panorama obtained by the two rover's Mast Cameras:

Narrow Angle Camera (NAC), which has a 100 mm focal length

Medium Angle Camera (MAC), which has a 34 mm focal length

The mosaic, which stretches 90000x45000 pixels, includes 295 images from NAC taken on Sols 136-149 and 112 images from MAC taken on Sol 137.

Image credit: NASA/JPL-Caltech