Μιχάλης Κατσαρός, «Θα σας περιμένω»

Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος-

Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.

Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου

ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.

Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος

χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω από το χάρτινο κήπο σας

πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας

εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη

ο άνεμος δικός μου

μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες

μάταιοι λόγοι.

Μην αμελήσετε.

Πάρτε μαζί σας νερό.

Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

Μιχάλης Κατσαρός, «Κατά Σαδδουκαίων» (1953)

Το ιδανικό σώμα στην αρχαία Ελλάδα. Defining beauty: the body in ancient Greek art

Μαρμάρινο άγαλμα γυμνής Αφροδίτης. Ρωμαϊκό αντίγραφο, 2ος αι. μ.Χ. Royal Collection Trust/Her Majesty Queen Elizabeth II, 2015.

Την εξέλιξη των κανόνων του ωραίου στην αρχαία Ελλάδα και τις επιρροές τους παρουσιάζει το Βρετανικό Μουσείο σε έκθεσή του, συγκεντρώνοντας εμβληματικά αγάλματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή του καθώς και «θαυμαστά» δάνεια από άλλα μουσεία.

Ρωμαϊκό αντίγραφο του περίφημου Δισκοβόλου του Μύρωνα, από τη συλλογή του Βρετανικού Μουσείου. Nobility of nudity: a Roman copy of Myron’s 5th century BC bronze discus-thrower (discobolus).

Με τίτλο «Ο ορισμός του ωραίου: το σώμα στην τέχνη στην αρχαία Ελλάδα», η έκθεση παρουσιάζει τις διάφορες απεικονίσεις του σώματος στην αρχαία Ελλάδα.

Figure of a River God, (circa 438-432BC) – one of the Parthenon Sculptures or ‘Elgin Marbles’. It comes from the west pediment of the Parthenon, and is thought to represent the river Ilissos. To  get a figure to fit the space of a pediment’s raking cornice, you have to make it miniature or have it recline, and once you’ve got the figure to lie, it becomes a good subject for representing water, as it “flows” into the corner. The piece has about it that shifting indefinable quality of breathing vitality; cold marble is made lissom and languid by a process of almost magical alchemy and turned into warm flesh and flowing drapery, which is then converted again into water.

Το ιδεατό και παγκόσμιο του καιρού των μεγάλων γλυπτών της Αθήνας κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. γίνεται πιο προσωπικό και ρεαλιστικό την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο τέλος του 4ου αιώνα π.Χ.

Marble metope from the Parthenon, by Pheidias. Photograph: PR

A Marble relief (Block XLVII) from the North frieze of the Parthenon.

A figure of a naked man, possibly Dionysos. Designed by Phidias, Athens, Greece, 438BC-432BC.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται και έξι από τα περίφημα Γλυπτά του Παρθενώνα, καθώς και «θαυμαστά» δάνεια, σύμφωνα με την έκφραση του διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ ΜακΓκρέγκορ. Μεταξύ των δανείων αυτών είναι ένα εκπληκτικό μπρούτζινο άγαλμα το οποίο ανασύρθηκε από τα νερά της Μεσογείου το 1999 και πλέον ανήκει στην Κροατία.

Bronze statuette of Zeus (1st-2nd century AD). This representation of the great Lord Olympus, some 20cm high, is an extraordinary piece: macho, commanding, erotically inspiring, all the things that the male body can be. It came into the British Museum collection in the mid 19th century having been in the collection of Dominique Vivant Denon, the first director of the Louvre.

‘Lely’s Venus’ a Roman copy of the lost Greek original (Royal Collection Trust/Her Majesty Queen Elizabeth II 2015). She’s a truly exceptional piece of carving and composition who represents the danger of getting too close to goddesses: the idea is that you approach her from behind and you see her broad flat back, her head looking forcefully down over her right shoulder, and her right arm reaching over her left shoulder and seeming to play with our attention and beckon us to move closer. So we do first a quarter turn, and then a three-quarter turn, but finally our expectations are denied because we do not get an intimate view of her sexual parts and instead what we get is an intimidating stare. A piece that seems at first welcoming is in fact, very threatening.

The Belvedere Torso (1st century BC to 1st century AD). This piece was much praised by Michelangelo, and inspired The Creation of Adam; when asked by the Pope to restore it, he refused on the grounds it was an inimitable work of art which, though broken, possessed the ideal principles of Greek sculpture. I think it’s probably a representation of Hercules, after his labours, awaiting divinity, though there are a few different theories – there is a suggestion that he’s Ajax – and what’s so remarkable about it is the articulation of the different planes of the body; it’s like a cubist painting by Picasso.

«Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων 30 ετών», εξήγησε ο ΜακΓκρέγκορ. 

Statuette of a veiled and masked dancer, aka the Baker Dancer (3rd-2nd century BC). It’s a virtuoso, almost dazzling display of modelling, first of all in clay and then cast in bronze, of a female dancer using her drapery to suggest the body beneath, which she’s clearly very proud of. It’s a great example of the use of drapery as sexual innuendo by sculptors in a society where the depiction of the female body was more problematic than the male.

Marble statue of a boy athlete, aka the Westmacott Athlete (1st century AD). This is a copy of a lost Greek original from around the time of Socrates, and I like to think of him as from Plato’s Charmides, a dialogue in which a beautiful boy is admired and interrogated by Socrates, who determines that he is not only beautiful but morally sound: he is drawn even more to him because he demonstrates “charis” or grace. You can also see here how the sexuality of the athletic nude is reduced by the downsizing of the genitals – and there’s no thrusting as you find with the goal-scoring footballers of today.

«Είναι ένας εθνικός θησαυρός και μια ευκαιρία για εμάς να δούμε πώς έμοιαζαν πραγματικά τα ελληνικά, μπρούτζινα αγάλματα», πρόσθεσε.

LMUs Doryphoros: Georg Römer reproduced what were regarded as the qualitatively most convincing and best preserved elements of three Roman copies. (Snapshot of the exhibition’s trailer)

Πραγματικά, πολλά από τα μπρούτζινα αγάλματα έχουν εξαφανιστεί, καθώς καταστράφηκαν κατά την αρχαιότητα επειδή είχαν μεγαλύτερη αξία ως μέταλλο παρά ως έργα τέχνης. Η πλειονότητά τους έχει φτάσει ως την εποχή μας μέσω μαρμάρινων, ρωμαϊκών αντιγράφων.

Black-figured amphora featuring the death of Priam, 550BC-540BC. Photograph: PR

Η έκθεση αυτή, η πρώτη μιας σειράς που έχει στόχο να επιδείξει τις μόνιμες συλλογές του Βρετανικού Μουσείου, θα διαρκέσει ως τις 5 Ιουλίου 2015.

Defining Beauty is at the British Museum, London WC1, from March 26 to 5 July, sponsored by Julius Baer. Details: britishmuseum.org.

Οδυσσέας Ελύτης, «ΣΑΒΒΑΤΟ, 18»

Louis Anquetin, Femme au parapluie.

Ακόμη βρέχει. Αιωνίως φαίνεται θα βρέχει.

Κι αιωνίως θα κυκλοφορώ με μιαν ομπρέλα ψάχνοντας για μια πολίχνη ροζ

γεμάτη ωραία υπαίθρια ζαχαροπλαστεία.

ΣΑΒΒΑΤΟ. 18 β

Vincent Van Gogh, Paysage à Auvers sous la pluie, 1890. Huile sur Toile, 50x100 cm, Cardiff, National Museum of Wales.

Βάρος της τρυφεράδας τ' ουρανού

μετά που εβρόντησε και ξεκινά ο σαλίγκαρος.

Κομμάτια σπίτια που επιπλέουν, μπαλκόνια με μπροστά

το κοντάρι τους, ο αέρας.

Γεγονός είναι ο θάνατος που επίκειται

φορτωμένος κάτι ευτυχίες παλιές

κι εκείνη την πολύ γνωστή (που λευκάνθηκε στις άγριες

ερημιές) απελπισία.

ΣΑΒΒΑΤΟ. 18 γ

Gustave Caillebotte, Portrait d'homme, 1880. Huile sur Toile, 82x65 cm, Collection Mrs. Noah L. Butkin.

Κάθομαι ώρες και κοιτάζω το νερό στις πλάκες

ώσπου, τέλος, γίνεται πρόσωπο που μου μοιάζει και φέγγει

απ' όλη την περασμένη μου ζωή.

Οδυσσέας Ελύτης, «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου» (1984).

Η διαδρομή-μαραθώνιος του Opportunity στον Άρη. NASA's Opportunity Mars Rover Finishes Marathon, Clocks in at Just Over 11 Years

This illustration depicts some highlights along the route as NASA's Mars Exploration Rover Opportunity drove as far as a marathon race during the first 11 years and two months after its January 2004 landing in Eagle Crater. The vehicle surpassed marathon distance of 26.219 miles (42.195 kilometers) with a drive completed on March 24, 2015, during the 3,968th Martian day, or sol, of Opportunity's work on Mars. For this map, north is on the left. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Cornell Univ./USGS/Arizona State Univ.

Το όχημα Οpportunity της NASA αξίζει αναμφίβολα τον χαρακτηρισμό του «γηραιού» του Άρη, καθώς εξερευνά τον Κόκκινο Πλανήτη εδώ και 11 χρόνια. Καθώς το όχημα πλησιάζει το αντίστοιχο ενός μαραθωνίου όσον αφορά στην απόσταση που έχει καλύψει, οι τεχνικοί που το ελέγχουν προέβησαν σε νέο format της flash μνήμης του, μετά από αποφυγή χρήσης του για διάστημα τριών μηνών.

This map shows the southward path driven by Opportunity from late December 2014 until it passed marathon distance on March 24, 2015, during the 3,968th Martian day, or sol, of the rover's work on Mars. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona

Η ομάδα ελέγχου έλαβε επιβεβαίωση στις 20 Μαρτίου ότι το reformat ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Νωρίτερα μέσα στον μήνα, το όχημα άρχισε να χρησιμοποιεί αναβαθμισμένο λογισμικό για την αποφυγή χρήσης μιας από τις επτά μνήμες. Κάποια από τα προβλήματα που είχαν αναγκάσει την ομάδα να στραφεί σε λειτουργία no -flash mode στα τέλη του 2014 είχαν ως αιτία προέλευσης την Bank 7 των μνημών. Οι εναπομείνασες έξι παρέχουν επαρκείς δυνατότητες.

Στο no -flash mode λειτουργίας, το Opportunity συνέχισε τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών και κίνησης, αλλά μετέδιδε όλα τα δεδομένα που είχαν συγκεντρωθεί σε μία ημέρα πριν απενεργοποιηθεί για εξοικονόμηση ενέργειας τη νύχτα. Η flash memory μπορεί να διατηρεί δεδομένα ακόμα και χωρίς ενέργεια. Το Opportunity διαθέτει επίσης και random access memory (RAM) που διατηρεί δεδομένα μόνο όσο υπάρχει ενέργεια.

This map shows the rover's entire traverse from landing to that point. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS/NMMNHS

Πρόσφατα το Opportunity ολοκλήρωσε την εξέταση ασυνήθιστων βράχων που βρήκε σε ένα σημείο κοντά στην αποκαλούμενη «Marathon Valley». Επίσης, πλησιάζει έναν κρατήρα, το «Spirit of St. Louis» καθώς κατευθύνεται προς την «Κοιλάδα Μαραθώνα», στις 23 Μαρτίου είχε ακόμα 43 μέτρα για να φτάσει να έχει καλύψει μια συνολική απόσταση ενός ολυμπιακού μαραθωνίου, οπότε και βρίσκεται κοντά – ίσως αυτή τη στιγμή να το έχει κάνει. Στις 16 Μαρτίου, το Opportunity είχε καλύψει απόσταση 42,152 χιλιομέτρων από τότε που προσεδαφίστηκε στον Άρη, τον Ιανουάριο του 2004. Ο Μαραθώνιος είναι 42,195 χιλιόμετρα.

«Το Opportunity μπορεί να λειτουργεί παραγωγικά χωρίς τη χρήση flash memory, όπως έχουμε δείξει τους τελευταίους τρεις μήνες, αλλά με flash έχουμε μεγαλύτερη ευελιξία επιχειρήσεων» είπε ο Τζων Κάλας, υπεύθυνος προγράμματος του Opportunity. «Το όχημα μπορεί να συλλέγει πιο πολλά δεδομένα από όσα μπορούν να επιστραφούν στη Γη μέσα σε μία ημέρα. Η μνήμη flash επιτρέπει δεδομένα από έντονες επιστημονικές δραστηριότητες να αποστέλλονται μέσα σε διάστημα αρκετών ημερών».

Στα «πρόθυρα» κατάρρευσης το σύμπαν, σύμφωνα με νέα θεωρία. Universe may be on the brink of collapse (on the cosmological timescale)

Forget ISIS, Hackers and Money — The Universe Is About to Collapse. In a paper published in Physical Review Letters a group of physicists have theorized a mechanism for "cosmological collapse" which predicts the universe will at some point stop expanding and then collapse back onto itself, destroying us and pretty much all matter.

Φυσικοί προτείνουν ένα νέο μηχανισμό «κοσμολογικής κατάρρευσης», σύμφωνα με τον οποίο το σύμπαν σύντομα θα σταματήσει να διαστέλλεται και θα αρχίσει να συρρικνώνεται, καταστρέφοντας τελικά όλη την ύλη που περιέχει.

Μάλιστα, οι υπολογισμοί τους δείχνουν πως, για τα κοσμολογικά δεδομένα, η κατάρρευση θα συμβεί «άμεσα» – δηλαδή σε μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια.

Όπως αναφέρουν στο άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters [‘The End‘] οι Nemanja Kaloper από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και Antonio Padilla από το πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, ο μηχανισμός αυτός οφείλεται στη δράση της σκοτεινής ενέργειας και απαντά σε μερικά από τα συμπαντικά «μυστήρια».

Έτσι, δίνει μία ερμηνεία για τη φύση της σκοτεινής ενέργειας και εξηγεί γιατί αυτή τη στιγμή το σύμπαν διαστέλλεται με επιταχυνόμενο ρυθμό.

This is the "South Pillar" region of the star-forming region called the Carina Nebula. Like cracking open a watermelon and finding its seeds, the infrared telescope "busted open" this murky cloud to reveal star embryos tucked inside finger-like pillars of thick dust. Credit: NASA

Οι δύο φυσικοί υποστηρίζουν πως το σύμπαν δημιουργήθηκε με τέτοιες αρχικές συνθήκες που, αν και σε πρώτη φάση είχαν σαν αποτέλεσμα τη διαστολή του, στη συνέχεια θα προκαλέσουν τη συρρίκνωσή του. Επομένως, η «μοίρα» του είναι να καταρρεύσει στο τέλος.

Η «χρονοκαθυστέρηση» στην ενεργοποίηση του μηχανισμού κοσμολογικής συστολής, την οποία περιλαμβάνει το μοντέλο των δύο επιστημόνων, σημαίνει πως το σύμπαν εξελίσσεται με αργό ρυθμό, όπως δείχνουν και τα μέχρι σήμερα παρατηρησιακά δεδομένα για την «ιστορία» του.

Ωστόσο, οι επιστήμονες τονίζουν πως αυτή η «χρονοκαθυστέρηση» δεν ορίσθηκε αυθαίρετα στο μοντέλο τους, ακριβώς για να συμφωνεί με την έως τώρα παρατηρούμενη εξέλιξή του, αλλά είναι «φυσιολογική» από τεχνικής πλευράς, αφού προκύπτει από τη συμμετρία της θεωρίας.

Dr Tony Padilla on some recent work he has been doing. See the papers (not the faint-hearted) here: http://arxiv.org/abs/arXiv:1309.6562 AND http://arxiv.org/abs/arXiv:1406.0711

Οι φυσικοί σπεύδουν να συμπληρώσουν πως στόχος τους είναι να εξελίξουν περαιτέρω τη θεωρία τους. «Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παντίλα.

«Αυτή την εποχή ψάχνουμε έναν τρόπο διατύπωσης της θεωρίας που θα την εναρμονίζει ακόμη περισσότερο με τις βασικές αρχές της κβαντομηχανικής. Θέλουμε επίσης να βρούμε και άλλους τρόπους για τον έλεγχό της, από την πλευρά τόσο της κοσμολογίας όσο και της αστροφυσικής».

«Σε δεύτερη φάση, στοχεύουμε να ψάξουμε με ποιον τρόπο το μοντέλο θα μπορούσε να προκύψει από μία πιο θεμελιώδη θεωρία, όπως η θεωρία των χορδών», συμπληρώνει ο επιστήμονας.

Θεόφιλος Βέικος, Οι Προσωκρατικοί

«Το άλμα, από τον θρησκευτικό φόβο στο ελεύθερο και καθαρό πνεύμα, είναι το σημαντικότερο στην ιστορία της επιστήμης και δεν έχει προηγούμενο σε κανένα άλλο πολιτισμό. Σε ολόκληρη την ιστορία, τίποτε δεν είναι πιο εκπληκτικό ή τόσο δύσκολο να περιγραφεί όσο η αιφνίδια άνοδος του πολιτισμού στη Ελλάδα. Πολλά απ’ όσα δημιουργούν τον πολιτισμό υπήρχαν ήδη επί χιλιάδες χρόνια στην Αίγυπτο και στη Μεσοποταμία, και είχαν απλωθεί από εκεί στις γειτονικές χώρες. Αλλά ορισμένα στοιχεία έλειπαν, ωσότου τα προμήθευσαν οι Έλληνες. Το τι απετέλεσαν στην τέχνη και τη λογοτεχνία είναι γνωστό στον καθένα, αλλά ό,τι έχουν πραγματοποιήσει στον καθαρά διανοητικό τομέα είναι ακόμη εξαιρετικότερο.» (Bertrand Russel, «Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας»)

Η φιλοσοφία, σαν εκδήλωση του ανθρώπινου πνεύματος, δεν υπήρξε ποτέ αυτονόητη. Αντίθετα, αυτή απαιτούσε από την αρχή και απαιτεί πάντοτε εξήγηση της γέννησής της, της ανάπτυξής της και της όλης σταδιοδρομίας της διαμέσου της ιστορίας.

Η φιλοσοφία, όπως παρουσιάζεται στην ιστορία του ελληνικού και του δυτικού πολιτισμού, δεν ήρθε στον κόσμο σαν ένα ξαφνικό ξέσπασμα της ανθρώπινης  σκέψης, σαν μια επαναστατική καινοτομία, ριζοσπαστική και ξαφνική αλλαγή, παρά σαν αποτέλεσμα μιας βαθμιαίας ανάπτυξης, που άρχισε από παλιά. Είναι σαν να προηγήθηκε μια περίοδος κύησης και κάποτε γεννήθηκε η φιλοσοφία σαν ένας καινούριος ζωντανός οργανισμός γεμάτος δίψα για ζωή και ανάπτυξη.

Zeno shows the Doors to Truth and Falsity (Veritas et Falsitas). Fresco in the Library of El Escorial, Madrid.

Οι Έλληνες δεν επέβλεπαν απλά και μόνο σε πρακτικούς σκοπούς, όπως π.χ. οι βαβυλώνιοι, αλλά επιζητούσαν γνώση ορθολογικά και συστηματικά οργανωμένη, πράγμα, που εξηγεί γιατί στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε βαθμιαία επιστημονική γνώση και δεν συσσωρεύτηκε (όπως π.χ. στους βαβυλώνιους και τους αιγύπτιους) ασυστηματοποίητη τεχνική και πρακτική γνώση. Έτσι, στην Ελλάδα η ανάπτυξη της φιλοσοφίας συνυφάνθηκε με την ανάπτυξη της επιστήμης, γιατί ακριβώς υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για όσο γίνεται θεμελιωμένη, ακριβολογικά και συστηματικά οργανωμένη γνώση. 

Όσο μοναδικά σημαντικό είναι να γνωρίσουμε την αρχή της φιλοσοφίας, τόσο εξαιρετικά δύσκολο είναι να πετύχουμε μια ικανοποιητική προσέγγισή της. Δεν έχουμε από τα έργα των προσωκρατικών και των σοφιστών ολοκληρωμένα κείμενα. Και τα ελάχιστα αποσπάσματα, που σώζονται, αντανακλούν τα ενδιαφέροντα μερικών μετασωκρατικών συγγραφέων. Ο Αριστοτέλης μάλιστα, αναφέρθηκε στη σκέψη των πρώτων στοχαστών θεωρώντας τη σαν προανάκρουσμα της δικής του φιλοσοφίας. Και ο μαθητής του Θεόφραστος, έγραψε το βιβλίο του «Φυσικών Δόξαι», βασική πηγή της αρχαίας δοξογραφίας, παρωθημένος από περιπατητικά ενδιαφέροντα.

Γενικά, τα αποσπάσματα των προσωκρατικών σώζονται μέσα σε συμφραζόμενα, που αλλοιώνουν το νόημα της σκέψης τους, μιας και φέρονται με πλατωνικό, περιπατητικό, σκεπτικιστικό, στωικό, χριστιανικό κ.λ.π. ένδυμα. Αν και είναι αδύνατο να τα δούμε σήμερα γυμνά, μπορούμε ωστόσο να τα δούμε πιο διακριτικά και κριτικά.

Το βιβλίο αυτό περιέχει αναλύσεις κειμένων, που αποσκοπούν να δώσουν μια συνεκτική και εύλογη εικόνα του στοχασμού, που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κυρίως από τους μιλήσιους, τον Ξενοφάνη, τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα και τους πρώτους πυθαγόρειους, τον Παρμενίδη και τους ελεάτες, τον Εμπεδοκλή, τον Αναξαγόρα και τους ατομικούς. 

Χωρίς να φιλοδοξεί να δώσει μια πλήρη εικόνα αυτού του στοχασμού, θέλει να εισδύσει κριτικά στα κύρια προβλήματα, που αντιμετώπισαν οι πρώτοι στοχαστές, στις μεθόδους, με τις οποίες τα αντιμετώπισαν και στα κύρια αποτελέσματα τής δραστηριότητάς τους. (Από τον πρόλογο του βιβλίου).

Κατεβάστε δωρεάν ολόκληρο το βιβλίο κάνοντας κλικ εδώ. (253 σελίδες, αρχείο μορφής pdf, 7,95 MB)

Ο Θεόφιλος Βέικος (1936-1995) υπήρξε καθηγητής της ιστορίας της φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Αθηνών.

Βραβείο συνολικής προσφοράς στον αστροφυσικό Σταμάτιο Κριμιζή. Stamatios “Tom” Krimigis Receives National Air and Space Museum’s Lifetime Achievement Trophy

The Smithsonian’s National Air and Space Museum Trophy Award for 2015 will be awarded to Stamatios “Tom” M. Krimigis for Lifetime Achievement. Credit: Johns Hopkins/Applied Physics Laboratory

Mε το βραβείο «Συνολικής Προσφοράς» (Lifetime Achievement Trophy), τιμήθηκε από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ ο διακεκριμένος Έλληνας αστροφυσικός Σταμάτιος Κριμιζής. Η απονομή του βραβείου έγινε προχθές, σε ειδική τελετή στην Ουάσινγκτον.

"The Web of Space" sculpture by John Safer. A miniature version of this sculpture is given to the National Air and Space Museum Trophy Award winners every year. Credit: Image by Eric Long, National Air and Space Museum, Smithsonian Institution

Το συγκεκριμένο βραβείο, που θεσμοθετήθηκε το 1985, απονέμεται σε αναγνώριση των εξαιρετικών επιτευγμάτων στο χώρο της αεροδιαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας. Ο J.R. Dailey, εκ των διευθυντών του Μουσείου, δήλωσε ότι ο δρ. Κριμιζής «έχει συμβάλει όσο λίγοι άνθρωποι στη γνώση μας για το ηλιακό σύστημα». Mε το ίδιο βραβείο έχουν τιμήθηκαν στο παρελθόν ο μέντορας του Κριμιζή, James Van Allen (2006), καθώς και οι αστροναύτες John Glenn (2001) και Neil Armstrong (2004).

Krimigis and team for the MIMI (Magnetospheric Imaging Instrument) experiment on the Cassini spacecraft now orbiting Saturn at a recent (4/30/11) meeting at the Johns Hopkins Applied Physics Laboratory.

Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Σταμάτιος Σταμάτιος Κριμιζής, έχει θεμελιώδη συνεισφορά στη διαστημική επιστήμη και εξερεύνηση. Είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που έχει ηγηθεί, ή συμμετάσχει, σε πειράματα διαστημικής φυσικής, που έχουν αποσταλεί και στους οκτώ πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Έχει, επίσης, πραγματοποιήσει αξιόλογες ανακαλύψεις στη φυσική του ηλιακού ανέμου και της μαγνητόσφαιρας, που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα.

Ο δρ. Σταμάτιος Κριμιζής γεννήθηκε στον Βροντάδο της Χίου το 1938, όπου και αποφοίτησε από το τοπικό Γυμνάσιο Αρρένων το 1956. Το ίδιο έτος πήγε στις ΗΠΑ και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου ολοκλήρωσε τη μεταπτυχιακή εξειδίκευσή του και τη διδακτορική του διατριβή. Εργάστηκε ως ερευνητής καθηγητής της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, ενώ το 1968 ηγήθηκε της Ομάδας Διαστημικής Φυσικής και Διαστημικών Οργάνων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς.

“Krimigis standing by the Voyager proof-test model spacecraft on display at the Jet Propulsion Laboratory. The LECP (Low Energy Charged Particle) instrument for which he is Principal Investigator can be seen above his left shoulder.”

Μέγιστη είναι η συμβολή του Κριμιζή στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των ΗΠΑ. Διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της διαστημικής εξερεύνησης, ως εισηγητής του προγράμματος διαστημικών αποστολών Discovery της NASA και ως επικεφαλής του τμήματος Διαστημικής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στη δημιουργία των αποστολών NEAR, Shoemaker, MESSENGER και New Horizons. Σήμερα, συμμετέχει σε αποστολές στον Ερμή, τον Κρόνο, τον Πλούτωνα, και την Ηλιόσφαιρα, καθώς και σε πρωτοποριακές μελέτες για την κατανόηση της μεταβατικής ζώνης προς τον μεσοαστρικό χώρο.

Προς τιμήν του, το 1999, η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU) ονόμασε με το όνομά του τον αστεροειδή 8323 Krimigis (1979 UH). Το 2005 εξελέγη ακαδημαϊκός στην Ακαδημία Αθηνών στη νεοϊδρυθείσα έδρα «Επιστήμη του Διαστήματος» και έγινε πρόεδρος της Τάξεως Θετικών Επιστημών για το 2007. Από τον Δεκέμβριο 2006 έχει αναλάβει εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος.

Krimigis, recognized as an innovative leader in space-program development, has made fundamental contributions to space science and exploration. He has led or participated in space physics experiments deployed to all eight major planets, the only scientist in the world to do so. He has also made valuable discoveries in the physics of the solar wind and the magnetosphere of the solar system. He played a crucial role in transforming planetary exploration as one of the initiators of NASA Discovery, a planetary missions program, and as the leader of the Johns Hopkins Applied Physics Laboratory Space Department in the development of the NEAR Shoemaker, MESSENGER and New Horizons missions. Currently, he is involved in missions to Mercury, Saturn, Pluto and the heliosphere, and participating in path-breaking contributions to understanding the transition zone to interstellar space. In Greece, his native country, he is playing a critical role in encouraging the development of space science.

Η Ένωση Ελλήνων Φυσικών θα τιμήσει τον κ. Κριμιζή, για το συνολικό έργο του, στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 6 Απριλίου.

Πηγή: http://www.jhuapl.edu/newscenter/pressreleases/2015/150326.asp