Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Πίνακας ζωγραφικής φτιαγμένος από αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης. A Painting Made By Artificial Intelligence

Πωλήθηκε σε δημοπρασία, για σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια, ένας πίνακας που ζωγραφίστηκε από τεχνητή νοημοσύνη. Portrait of Edmond Belamy, (detail) 2018, created by GAN (Generative Adversarial Network). Sold for $432,500 on 25 October at Christie’s in New York. Image © Obvious

Με έναν αλγόριθμο και ένα αρχείο 15.000 πορτραίτων ζωγραφισμένων από τον 14ο μέχρι και τον 20ο αιώνα, ζωγραφίστηκε το έργο ‘Πορτραίτο του Έντμοντ Μπελαμί’.

This photo provided by Christie's shows a portrait of Edmond de Belamy, a work of art created by artificial intelligence. Christie's/AP

Το πορτραίτο πωλήθηκε σε δημοπρασία από τον οίκο Christies για 432.000 δολάρια, ενώ η αρχική τιμή υπολογιζόταν στα 10.000 δολάρια.

La famille de Belamy — all the portraits in GAN’s fictitious Belamy family tree. Image © Obvious

Προκειμένου να παράγει το έργο, ο αλγόριθμος σύγκρινε την προσωπογραφία του με εκείνες του αρχείου ώσπου να μην μπορεί να είναι διακριτή η διαφορά.

Image © Obvious

Το έργο αυτό είναι το πρώτο έργο τέχνης από τεχνητή νοημοσύνη που πωλείται σε δημοπρασία και τράβηξε τα βλέμματα των μίντια.

Ο διοργανωτής της δημοπρασίας, Ρίτσαρντ Λόιντ, δήλωσε πως «Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μία από τις νέες τεχνολογίες που θα αλλάξουν την αγορά τέχνης, παρόλο που είναι πολύ νωρίς να φανταστούμε πως θα είναι η αλλαγή αυτή».




Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018

«Περίεργο» σύννεφο σχηματίστηκε στην ατμόσφαιρα του Άρη. Mars Express keeps an eye on curious cloud

Since September 13, 2018, ESA’s Mars Express spacecraft has been observing the evolution of a water ice cloud formation hovering in the vicinity of Arsia Mons, the southernmost in a trio of giant Martian volcanoes known collectively as Tharsis Montes. The white, elongated cloud in the vicinity of the Arsia Mons volcano, close to the planet’s equator. Image credit: ESA / GCP / UPV / EHU Bilbao / CC BY-SA 3.0 IGO

Είναι το επί 50 εκατομμύρια ανενεργό ηφαίστειο στον Άρη έτοιμο να εκραγεί; Η επιστημονική κοινότητα απαντά, με σιγουριά, πως όχι.

The High Resolution Stereo Camera on board ESA’s Mars Express snapped a view of a curious cloud formation that appears regularly in the vicinity of the Arsia Mons volcano. This water ice cloud, which arises as the volcano slope interacts with the air flow, can be seen as the long white feature extending to the lower right of the volcano. The cloud, which measures 915 km in this view, also casts a shadow on the surface. This image was taken on 21 September 2018 from an altitude of about 6930 km. North is up. Image credit: ESA/DLR/FU Berlin, CC BY-SA 3.0 IGO

Σε φωτογραφία, η οποία τραβήχτηκε από διαστημόπλοιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, διαφαίνεται ένα μακρύ, λευκό σύννεφο, μήκους περίπου χιλίων μιλίων, το οποίο μοιάζει να «βγαίνει» μέσα από ένα τεράστιο ηφαίστειο.

«Είναι απλά ένα σύννεφο», δήλωσε ο Δρ. Έλνταρ Νόε Ντομπρέα, επιστήμονας του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης, το οποίο βασίζεται στο Τουσόν της Αριζόνα.

Πρόσθεσε επίσης, ότι αποκλείεται να πρόκειται για έκρηξη ηφαιστείου, καθώς το διαστημόπλοιο θα είχε εντοπίσει μία αύξηση στις τιμές του μεθανίου, θειικού διοξειδίου και άλλων αερίων, τα οποία εκκρίνονται μετά από εκρήξεις ηφαιστείων. Αντ’ αυτού, το γεγονός αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως η τοπογραφία επηρεάζει τον καιρό.

The elongated cloud on Mars. Image credit: ESA / GCP / UPV / EHU Bilbao / CC BY-SA 3.0 IGO

Τα σύννεφα σχηματίζονται όταν οι υγρές αέριες μάζες κινούνται ανοδικά κατά μήκος ενός βουνού. Οι πιο ψυχρές αέριες μάζες δεν μπορούν να συγκρατήσουν την ίδια ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα μερική από την υγρασία να παγώνει και να σχηματίζει σύννεφα.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «ορογραφική ανύψωση» και συνήθως αναφέρεται στις συχνές καταιγίδες των βουνών της Σιέρα Νεβάδα στη Καλιφόρνια.





Μετρώντας τα «Καθιερωμένα Πρότυπα» της θεωρίας των χορδών. Counting String Theory Standard Models

String theory was once the hottest thing in physics. In the 1980s and ’90s, it promised seemingly unlimited bounty. Arising from the notion that matter and energy are fundamentally composed of tiny, vibrating strings rather than pointlike particles, this theory attempted to unify all the known forces into a single, elegant package. Some physicists hailed string theory as the long-sought “theory of everything.” Credit: Varsha Y S, CC BY-SA

Πόσες θεωρίες στοιχειωδών σωματιδίων μπορούν να προκύψουν από την θεωρία των χορδών; Μόνο 10723, λένε οι Andrei Constantin, Yang-Hui He και Andre Lukas στην δημοσίευση με τίτλο «Counting String Theory Standard Models». 

The Standard Model of elementary particles provides an ingredients list for everything around us. Credit: Fermi National Accelerator Laboratory, CC BY

Το Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Model) είναι η φυσική θεωρία που περιγράφει τα δομικά συστατικά της ύλης και τις μεταξύ τους ισχυρές, ασθενείς και ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Δεν περιλαμβάνει καμία περιγραφή των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων.

Πως γίνεται η θεωρία των χορδών να μας οδηγεί σε 10723 Καθιερωμένα Πρότυπα Στοιχειωδών Σωματιδίων; Πόσο παράλογος είναι ένας τέτοιος ισχυρισμός; Μήπως πρόκειται για όμορφες μαθηματικές ακροβασίες που οδηγούν την φυσική σε αδιέξοδο;

“Why should the laws of nature care about what I find beautiful?” With that statement, theoretical physicist and prolific blogger Sabine Hossenfelder sets out to tell a tale both professional and personal in her new book, Lost in Math. It explores the morass in which modern physics finds itself, thanks to the proliferation of theories devised using aesthetic criteria, rather than guidance from experiments. It also charts Hossenfelder’s own struggles with this approach. The Large Hadron Collider at CERN has ruled out many elegant physics theories. Credit: Maximilien Brice/CERN

Τέτοιου είδους προβληματισμούς, για το πως η αναζήτηση της ομορφιάς οδηγεί τους φυσικούς σε όμορφους μαθηματικούς λαβύρινθους και την φυσική σε λάθος κατεύθυνση, πραγματεύεται η θεωρητικός φυσικός Sabine Hossenfelder στο βιβλίο της «Lost in Math». Υποστηρίζει πως η πίστη στην ομορφιά προκάλεσε μια κρίση στη φυσική, κάτι που επισημάνθηκε παλαιότερα από τον Lee Smolin με το «The Trouble with Physics» και με το «Not Even Wrong» του Peter Woit. Η Hossenfelder επιτίθεται στην θεωρία των χορδών, η οποία απέτυχε να κάνει επαληθεύσιμες προβλέψεις, και γενικότερα εναντίον της μαθηματικής κομψότητας όταν αυτή τίθεται υπεράνω των πειραματικών δεδομένων.

Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο «Lost in Math»:

«Η θεωρία των χορδών αρχικά αναπτύχθηκε για να περιγράψει τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις, όμως οι φυσικοί συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα ότι μια άλλη θεωρία, η κβαντική χρωμοδυναμική, ήταν καταλληλότερη για τον σκοπό αυτό. Ωστόσο, παρατήρησαν πως η θεωρία των χορδών μπορεί να περιγράψει μια δύναμη που μοιάζει με την βαρύτητα κι έτσι έβαλε υποψηφιότητα για μια Θεωρία των Πάντων.

Σύμφωνα με τη θεωρία των χορδών, όλα τα σωματίδια αποτελούν διαφορετικούς τρόπους δόνησης χορδών, οι οποίες είναι τόσο μικροσκοπικές που είναι αδύνατον να τις «δούμε» με τις μέχρι τώρα ενέργειες που διαθέτουν οι επιταχυντές. Για λόγους συνέπειας, οι θεωρητικοί των χορδών έπρεπε να υποθέσουν ότι οι χορδές κατοικούν σε έναν χώρο 25 διαστάσεων (συν μια, την χρονική διάσταση).

Επειδή αυτές οι πρόσθετες διαστάσεις δεν φαίνονται, οι φυσικοί θεωρούν ότι οι διαστάσεις αυτές έχουν πεπερασμένο μέγεθος ή είναι «συμπαγοποιημένες» – όπως οι διαστάσεις μιας (υψηλότερων διαστάσεων) σφαίρας, παρά ενός απείρου επίπεδου. Και δεδομένου ότι η αποκάλυψη των μικρών αποστάσεων απαιτεί υψηλές ενέργειες, οι υψηλότερες διαστάσεις δεν έχουν παρατηρηθεί ακόμη, διότι είναι πολύ μικρές. Στη συνέχεια οι θεωρητικοί των χορδών ανακάλυψαν πως η υπερσυμμετρία ήταν απαραίτητη και αυτό περιόρισε τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων από 25 σε 9 (συν μία, την χρονική διάσταση), αλλά η αναγκαιότητα της συμπαγοποίησης παρέμεινε.

Δεδομένου ότι δεν παρατηρήθηκαν τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, οι θεωρητικοί των χορδών υπέθεσαν ότι η υπερσυμμετρία καταρρέει στις υψηλές ενέργειες, και γι αυτό τα σωματίδια που ονομάζονται υπερσυμμετρικοί σύντροφοι, αν υπάρχουν, δεν παρατηρήθηκαν ακόμη. Δεν πέρασε πολύ χρόνος μέχρι να σημειωθεί ότι, ακόμα κι αν η υπερσυμμετρία καταρρέει στις υψηλές ενέργειες, θα οδηγούσε σε αντιφάσεις με το πείραμα επιτρέποντας αλληλεπιδράσεις που κανονικά απαγορεύονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο, αλληλεπιδράσεις που δεν έχουμε δει.

Και έτσι εφευρέθηκε η ομοτιμία (parity) R, μια συμμετρία που όταν συνδυάζεται με την υπερσυμμετρία, απλά απαγορεύει τις μη παρατηρούμενες αλληλεπιδράσεις, αφού θα έρχονταν σε αντίθεση με τη νέα υπόθεση της συμμετρίας. Όμως τα προβλήματα δεν τελείωσαν. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, οι θεωρητικοί των χορδών είχαν ασχοληθεί με χορδές μόνο σε χωροχρόνους που έχουν αρνητική κοσμολογική σταθερά. Όταν η κοσμολογική σταθερά μετρήθηκε και αποδείχθηκε θετική, οι φυσικοί έπρεπε να βρουν τον τρόπο ώστε να προσαρμοστεί στην θεωρία. Kατάφεραν με τις τροποποιήσεις που επέφεραν να φτιάξουν μια λειτουργική θεωρία, όμως η θεωρία των χορδών εξακολουθεί να είναι κατανοητή για την περίπτωση της αρνητικής κοσμολογικής σταθεράς. Αυτή είναι η περίπτωση που οι περισσότεροι θεωρητικοί των χορδών εξακολουθούν να εργάζονται. Που όμως, δεν περιγράφει το σύμπαν μας.

Τίποτε από αυτά δεν θα είχαν σημασία αν οι διάφορες τροποποιήσεις είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια Θεωρία των Πάντων. Αντ’ αυτού, οι φυσικοί διαπίστωσαν ότι η θεωρία επιτρέπει έναν τεράστιο αριθμό πιθανών διαμορφώσεων, που οδηγούν σε ισάριθμες διαφορετικές δυνατές συμπαγοποιήσεις, κάθε μια από τις οποίες οδηγεί σε διαφορετικές θεωρίες στο όριο των χαμηλών ενεργειών. Δεδομένου ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι για να χτιστεί μια θεωρία –γύρω στους 10500 τρόπους–το Καθιερωμένο Πρότυπο είναι λογικά ανάμεσα σ’ αυτές.

Αλλά κανείς δεν το βρήκε και δεδομένου του τεράστιου αριθμού των δυνατοτήτων, οι πιθανότητες λένε ότι δεν θα βρεθεί ποτέ. Σε αντίδραση, οι περισσότεροι θεωρητικοί των χορδών απορρίπτουν την ιδέα ότι η θεωρία τους θα καθορίσει με μοναδικό τρόπο τους νόμους της φύσης και αντ’ αυτού υιοθετούν το πολυσύμπαν, στο οποίο όλοι οι δυνατοί νόμοι της φύσης είναι πραγματικοί κάπου. Τώρα προσπαθούν να κατασκευάσουν μια κατανομή πιθανότητας, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν μας θα ήταν πιθανόν να υπάρχει στο πολυσύμπαν.

Άλλοι θεωρητικοί των χορδών προσπάθησαν να βρουν εφαρμογές σε άλλους τομείς χρησιμοποιώντας τεχνικές της θεωρίας των χορδών για να κατανοήσουν τις συγκρούσεις μεγάλων ατομικών πυρήνων (βαρέα ιόντα). Σε τέτοιες συγκρούσεις (που επίσης αποτελούν μέρος του προγράμματος LHC), μπορεί να δημιουργηθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα πλάσμα κουάρκ-γλουανίων. Η συμπεριφορά του πλάσματος είναι δύσκολο να εξηγηθεί με το Καθιερωμένο Πρότυπο, όχι επειδή το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν λειτουργεί, αλλά επειδή κανείς δεν ξέρει πώς να κάνει τους υπολογισμούς. Οι πυρηνικοί φυσικοί καλωσόρισαν τις νέες μεθόδους από τη θεωρία χορδών. Δυστυχώς, οι προβλέψεις που βασίζονται στη θεωρία των χορδών για τον LHC δεν ταιριάζουν με τα δεδομένα και οι θεωρητικοί των χορδών έθαψαν αθόρυβα την προσπάθεια.

Στο βίντεο η Sabine Hossenfelder αναπτύσσει «Τα υπέρ και κατά της θεωρίας των χορδών».






Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Οι κορυφαίες φωτογραφίες αστρονομίας του 2018. See the Glorious Winners of the 2018 Astronomy Photographer of the Year Contest

Ο φωτογράφος, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (πάνω αριστερά), ο Γαλαξία μας (πάνω δεξιά) και η Σελήνη. Η φωτογραφία του Brad Goldpaint βραβεύθηκε ως η καλύτερη φωτογραφία από το σύνολο των 4200 συμμετοχών. Brad Goldpaint’s winning image, “Transport the Soul.” A stunning photograph of Utah’s Badlands—with the Andromeda and Milky Way galaxies in the background—captured the top prize of this year’s Insight Investment Astronomy Photographer of the Year competition. Photo: Brad Goldpaint

Ο Διαγωνισμός Αστρονομικής Φωτογραφίας διοργανώνεται τα τελευταία 10 χρόνια από το Βασιλικό Παρατηρητήριο του Greenwich, σε συνεργασία με την Insight Investment και το περιοδικό BBC Sky at Night. Φέτος είχε 4200 συμμετοχές από 91 χώρες.

Το πρώτο βραβείο (13.000$) δόθηκε στον Αμερικανό φωτογράφο Brad Goldpaint για την εντυπωσιακή φωτογραφία με τίτλο «Transport the Soul». Η φωτογραφία που ανήκει στην κατηγορία 'Άνθρωποι και Διάστημα' λήφθηκε στο Μόαμπ της Γιούτα, δείχνει έναν μοναχικό φωτογράφο, τον γαλαξία της Ανδρομέδας, τον Γαλαξία μας και τη Σελήνη.

Ακολουθούν οι φωτογραφίες που έλαβαν τα υπόλοιπα βραβεία(από 1.950$). Κάντε κλικ πάνω στις εικόνες για μεγέθυνση:

Το βόρειο σέλας στο Sirkka της Φινλανδίας από τον Nicolas Lefaudeux που λήφθηκε στο Sirkka της Φινλανδίας. Αν κοιτάξετε προσεκτικά θα δείτε τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου στο κέντρο του σέλαος, που διήρκησε λιγότερο από ένα λεπτό. Taken from Sirkka, Finland, this otherworldly photo by Nicolas Lefaudeux was chosen as the best in the Aurorae category. If you look carefully, you can see the Big Dipper constellation at the heart of this aurorae, which lasted less than a minute.

Η φωτογραφία του Γάλλου Nicolas Lefaudeux που λήφθηκε στο Sirkka της Φινλανδίας, πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία ‘Σέλας’.

O γαλαξίας NGC 3521 απέχει περίπου 26 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη. Φωτογραφήθηκε από τον Steven Mohr. This winning image for the Galaxies category shows spiral galaxy NGC 3521, which is located around 26 million light-years from Earth. The reddish-yellow hues are produced by ancient stars, and the blue-white tones by young, hot stars. This image, taken from Victoria, Australia, comprises around 20.5 hours of exposure time.

Η φωτογραφία του γαλαξία NGC 3521 που λήφθηκε από τον Αυστραλό Steven Mohr πρώτευσε στην κατηγορία ‘Γαλαξίες’. Ο γαλαξίας NGC 3521 απέχει περίπου 26 εκατομμύρια έτη φωτός από την Γη. Οι κοκκινο-κίτρινες αποχρώσεις παράγονται από αρχαία άστρα, ενώ οι μπλε-άσπρες αποχρώσεις από νέα άστρα. Η φωτογραφία λήφθηκε από την Βικτώρια της Αυστραλίας.

Η επιφάνεια της Σελήνης από τον Jordi Delpeix Borrell. By creating an inverted telescopic image of the lunar landscape, photographer Jordi Delpeix Borrell was able to highlight some of the Moon’s finer details. Taken from a telescope near Barcelona Spain, the photo won top prize in the Our Moon category.

Στην κατηγορία ‘Σελήνη’ βραβεύθηκε ο Ισπανός Jordi Delpeix Borrell που με την φωτογραφία του ανέδειξε λεπτομέρειες από την επιφάνεια της Σελήνης. Η φωτογραφία λήφθηκε από περιοχή κοντά στην Βαρκελώνη.

Η φωτογραφία λήφθηκε από τον Γάλλο Nicolas Lefaudeux στο Unity του Oregon. Φαίνεται ο Άρης (κόκκινη κουκκίδα δεξιά) και το μπλε άστρο Βασιλίσκος (ή Regulus), αριστερά της Σελήνης. This is definitely one of the coolest shots of the August 2017 eclipse we’ve seen. The winner of the Our Sun category shows the eclipsed moon, Mars (the red dot at far right), and the blue star Regulus (just to the left of the Moon). The total exposure lasted 100 seconds and was recorded in more than 120 individual images. Nicolas Lefaudeux captured this photo from Unity Oregon, a location he chose based on weather forecasts.

Το πρώτο βραβείο στην κατηγορία ‘Ο Ήλιος μας’ δείχνει την έκλειψη Ηλίου τον Αύγουστο του 2017.

Η υπέρυθρη εικόνα του πλανήτη Αφροδίτη από τον Martin Lewis. Η φωτογραφία λήφθηκε  από το Σεντ Άλμπανς στην Αγγλία. This infrared image of Venus was awarded top prize in the Planets, Comets, and Asteroids category. The photo was captured in St. Albans, Hertfordshire, UK.

Στην κατηγορία ‘Πλανήτες, Κομήτες και Αστεροειδείς’ το πρώτο βραβείο κέρδισε ο Βρετανός Martin Lewis.

Μια φωτογραφία εξαιρετικά μακράς έκθεσης που λήφθηκε από τον Ferenc Szémár, στο Gatyatető της Ουγγαρίας, κατά την διάρκεια του μισού χειμώνα. Βλέπουμε πάνω από τον ορίζοντα την πορεία του διπλού αστέρα Αλμάχ. This extra-long exposure taken in Gatyatető, Hungary, took half the winter to create. The circumpolar star Almach, also known as Gamma Andromedae, can be seen streaking above the horizon. This photo won Ferenc Szémár top prize in the Skyscapes category.

Στην κατηγορία με θέμα την ‘απεικόνιση του ουρανού’ βραβεύθηκε ο Ούγγρος Ferenc Szémár.

Η εντυπωσιακή φωτογραφία του νεφελώματος NGC 6726-27-29, το σκοτεινό νέφος σκόνης Bernes 157 και το σφαιρικό σμήνος NGC 6723 και άλλα ουράνια αντικείμενα λήφθηκε από ένα αγρόκτημα στην Ναμίμπια. This stunning photo of nebulas NGC 6726-27-29, dark dust cloud Bernes 157, globular cluster NGC 6723, and other celestial objects, was awarded top prize in the Stars and Nebulae category. This six-hour exposure was taken from a farm in Namibia.

Στην κατηγορία ‘Άστρα και Νεφελώματα’ βραβεύθηκε ο Ιταλός Mario Cogo.

Ένα πρωινό πριν πάει στο σχολείο του, ο 15χρονος Fabian Dalpiaz αποφάσισε να πάρει μερικές φωτογραφίες. Σε μια από αυτές συνέλαβε έναν μετεωρίτη να περνάει πάνω από την οροσειρά Δολομίτες. 15-year old Fabian Dalpiaz won the Young Astronomy Photographer of the Year award for this moody image. On an early Monday morning (before an exam at school) Dalpiaz decided to go out and take some images. He got lucky and captured this incredible photograph of a meteor passing over the Dolomites.

Στον 15χρονο Ιταλό Fabian Dalpiaz δόθηκε το βραβείο ‘Νέου Φωτογράφου Αστρονομίας’.

Η φωτογραφία της Tianhong Li λήφθηκε στο Ming’antu της Κίνας. Tianhong Li was awarded the Best Newcomer prize for this photo taken in Ming’antu, China.

Η Tianhong Li κέρδισε το βραβείο ‘Best Newcomer’.

Μια πολύ σπάνια σύνοδος κομητών που διέρχονται από το αστρικό σμήνος των Πλειάδων στον αστερισμό του Ταύρου. Ο κομήτης C/2017 O1 (ASASSN) φαίνεται πολύ αριστερά, ενώ ο κομήτης 2015 ER61 (PanSTARRS) βρίσκεται στο κέντρο της φωτογραφίας. Ο Damian Peach συνέλαβε την φωτογραφία στο Mayhill, στο New Mexico. The winning image for the Robotic Scope category shows a very rare conjunction of two bright comets passing the famous Pleiades star cluster in Taurus at the same time. Comet C/2017 O1 (ASASSN) can be seen at far left, while C2015 ER61 (PanSTARRS) is in the center. Photographer Damian Peach captured the seen in Mayhill, New Mexico.

Στην κατηγορία ‘Robotic Scope’ βραβεύθηκε η φωτογραφία του Βρετανού Damian Peach, Δύο κομήτες με τις Πλειάδες.














Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Homo Deus: όνειρα τεχνολογικής θέωσης. Godlike 'Homo Deus' Could Replace Humans as Tech Evolves

Πού θα φτάσει η τεχνολογία και πώς μπορεί να απειλήσει τον δημιουργό το ίδιο του το επίτευγμα; Ποια είναι τα όνειρα και οι εφιάλτες που προβλέπονται για τον 21ο αιώνα αλλά και μετά; Τι ρόλο θα παίξει ο/η/το... Dataism, δηλαδή η νέα «θρησκεία των Δεδομένων» στις επιλογές και στη συμπεριφορά μας αλλά και ανεξάρτητα –ή κυρίως ανεξάρτητα– από αυτές; Η πορεία προς την Αθανασία και τη θεϊκή φύση του ανθρώπου θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερες ανισότητες μεταξύ των πληθυσμών, δημιουργώντας μια κρίσιμη –άχρηστη– για την πορεία της ανθρωπότητας μάζα ανθρώπων; Evolution is a slow affair, taking some 5 million years to turn a chimpanzee-like creature into us. But what happens when we push down the accelerator and take command of our bodies and brains instead of leaving it to nature? What happens when biotechnology and artificial intelligence merge, allowing us to re-design our species to meet our whims and desires? Futuristic Pacific Islander woman watching holograms. Colin Anderson / Getty Images/Blend Images

Το «μετα-ανθρώπινο» και το «δι-ανθρώπινο» είναι δύο νεολογισμοί που κωδικοποιούν ένα πολύ πρόσφατο αλλά πλανητικά διαδεδομένο ρεύμα σκέψης που προπαγανδίζει την τεχνολογική δυνατότητα και κυρίως την ιστορική αναγκαιότητα υπέρβασης της ανθρώπινης κατάστασης, της δημιουργίας δηλαδή ενός εντελώς νέου τύπου ανθρώπου που θα διαθέτει υπεράνθρωπες σωματικές και διανοητικές ικανότητες.

Τα εργαλεία για την επίτευξη αυτού του φιλόδοξου στόχου τα προσφέρει η σύγχρονη τεχνοεπιστήμη, κυρίως η Βιοτεχνολογία και η Βιοπληροφορική, η απόφαση όμως για τη μαζική εφαρμογή αυτών των ιδιαίτερα επαναστατικών τεχνολογιών είναι πολιτική.

Στο σημερινό άρθρο θα εξετάσουμε διάφορες εκδοχές της κυρίαρχης βιοπολιτικής προπαγάνδας για την επιβολή της δήθεν αναγκαίας και πολυπόθητης μετα-ανθρώπινης κατάστασης, όπως αυτή εκφράζεται στα βιβλία «Sapiens» και «Homo Deus» του Γιουβάλ Νώε Χαράρι, του πιο διάσημου προφήτη της μετα-ανθρώπινης κατάστασης.

Η βαθύτερη σημασία αυτών των βιβλίων, ανεξάρτητα από την επιστημονική αξία τους, είναι ότι επανερμηνεύουν το σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας από τη σκοπιά της νέας μετανεωτερικής βιοπολιτικής.

Professor Yuval Noah Harari. Jonathan Nicholson / NurPhoto via Getty Images

Αν στο πρώτο βιβλίο του «Sapiens» ο Γιουβάλ Νώε Χαράρι, διάσημος Ισραηλινός συγγραφέας και ιστορικός, ανασυγκροτεί την ιστορία τού πώς τα διάφορα θρησκευτικά και κοινωνικά μυθεύματα περί θεϊκής προέλευσης της νοητικής και βιολογικής ανωτερότητας του σύγχρονου ανθρώπου συνέβαλαν στην κυριαρχία του είδους μας πάνω σε κάθε άλλη μορφή ζωής, στο δεύτερο βιβλίο του «Homo Deus, μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος» εξετάζει τι θα συμβεί αν αυτές οι πανάρχαιες ψευδαισθήσεις και εμμονές μας συνδυαστούν με τις νέες πανίσχυρες τεχνολογικές δυνατότητές μας, κάτι που ήδη συμβαίνει σήμερα.

Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο -που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδ. Αλεξάνδρεια- επιχειρεί να μας προϊδεάσει για το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων, οι οποίοι, όπως υποστηρίζει, δεν έχουν καμία ελπίδα να επιβιώσουν ει μη μόνον ως τεχνολογικά αναβαθμισμένοι «υπεράνθρωποι» ή «Ανθρωπόθεοι».

Το σκεπτικό του συγγραφέα, μολονότι αρκετά απλό, είναι κάθε άλλο παρά αυθαίρετο ιστορικά. Αν, όπως σχεδόν οι πάντες παραδέχονται, η νεωτερική εποχή και η ανθρωπιστική κοσμοθεώρηση (Διαφωτισμός) αποδόμησαν τη μεσαιωνική θεοκρατική κοινωνία και, στην πράξη, εξάλειψαν τον Θεό από τα γήινα πράγματα, τοποθετώντας στη θέση Του τον άνθρωπο.

Επιπλέον αν, κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, η ανθρωπότητα εξάλειψε οριστικά ή, έστω, έθεσε υπό έλεγχο τον λιμό, τις μαζικές επιδημίες και τον πόλεμο, τότε το αμέσως επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη μιας τεχνοεπιστήμης ικανής να αναβαθμίσει τις σωματικές και νοητικές ικανότητες των ανθρώπων, να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής υπερνικώντας τα γηρατειά και, στο μέλλον, τον θάνατο.

Συνεπώς, μια τεχνολογία που θα επιτρέψει, πρώτη φορά, στο ανθρώπινο είδος να αποκτήσει την πολυπόθητη αθανασία και ευδαιμονία των... αθανάτων.

Δυστυχώς, αυτές τις κοσμοϊστορικές τεχνολογικές καινοτομίες δεν θα τις καρπωθεί το σύνολο της ανθρωπότητας αλλά μια πολύ μικρή ελίτ πλουσίων, οι οποίοι συνειδητά και «εκ των πραγμάτων» θα δημιουργήσουν την κάστα των υπερανθρώπων. «Αυτοί οι υπεράνθρωποι θα διαθέτουν πρωτάκουστες ικανότητες και πρωτοφανή δημιουργικότητα... Εντούτοις, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είναι αναβαθμισμένοι και, συνεπώς, θα μετατραπούν σε μια κατώτερη κάστα», όπως παραδέχεται ο Χαράρι στη σελ. 342.

Με άλλα λόγια, ο Ισραηλινός μετανεωτερικός προφήτης υποστηρίζει ότι, όπως συνέβη κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα όταν η Βιομηχανική Επανάσταση έφερε στο προσκήνιο την εξαθλιωμένη εργατική τάξη, ο 21ος αιώνας θα δημιουργήσει μια τεράστια βιομάζα από βιολογικά «περιττούς» και κοινωνικά «άχρηστους» ανθρώπους.

Μια ευρύτατη «κάστα» υπανθρώπων που, μετά το 2050, θα είναι όχι μόνο κοινωνικά αλλά, επιπλέον, βιολογικά υποβαθμισμένη και άρα στο έλεος των βιοτεχνολογικά αναβαθμισμένων υπερανθρώπων. Επομένως, σύμφωνα με τον Χαράρι, οι βιολογικά ακατάλληλοι και κοινωνικά περιττοί Homo sapiens του σήμερα είναι καταδικασμένοι να εξαλειφθούν προοδευτικά από τους Homo Deus του αύριο.

Από τον Θεάνθρωπο στον... Ανθρωπόθεο

Σε ποιες βαθύτερες θεολογικές-πολιτισμικές προκείμενες βασίζεται το ζοφερό σενάριο της αναβάθμισης του ανθρώπινου είδους που προτείνει ο Χαράρι στο «Homo Deus» και πόσο ρεαλιστικό από επιστημονική άποψη είναι αυτό το σενάριο;

Σύμφωνα με την εβραϊκή και τη χριστιανική θρησκευτική παράδοση, ο άνθρωπος απώλεσε την αιώνια ζωή μετά το προπατορικό αμάρτημα. Παρ’ όλα αυτά, επειδή οι άνθρωποι είναι δημιουργημένοι «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού, διαθέτουν τη δυνατότητα να ταυτιστούν ξανά με τον Δημιουργό τους, μέσα από μια ιδιαίτερα επώδυνη και επίπονη διεργασία... «θέωσης».

Πράγματι, μια πρωτοχριστιανική και μάλλον σκοτεινή θεολογική παράδοση διδάσκει ότι η θέωση του ανθρώπου, δηλαδή η επίτευξη της αιώνιας και μακάριας ζωής, δεν αφορά μόνο την άυλη ψυχή αλλά και την υλικότατη σάρκα των πιστών.

Αυτή η δυνατότητα σχετίζεται με την πίστη στην «ενανθρώπηση» του Θεού-Λόγου στο πρόσωπο του Θεανθρώπου, δηλαδή του Χριστού. Κάτι που, εξάλλου, υποστηρίζουν στα κείμενά τους αρκετοί Πατέρες της Εκκλησίας: η γέννηση και η ανάσταση του Χριστού δημιούργησε μια εντελώς νέα κατάσταση: έκτοτε, καθίσταται όχι μόνο νόμιμη αλλά και εφικτή η θέωση κάθε βαθύτατα πιστού ανθρώπου.

Για τους χριστιανούς, λοιπόν, η ενανθρώπιση ή ενσάρκωση του Θεού-Λόγου ισοδυναμεί με πνευματική και σαρκική θέωση της ανθρώπινης φύσης.

Η αναφορά σε αυτούς τους αρχαιότατους και προφανώς ανεπιβεβαίωτους θρησκευτικούς μύθους είναι υποχρεωτική αν κάποιος επιθυμεί να κατανοήσει το πώς οι μονοθεϊστικές θρησκείες διαχειρίζονται τον φόβο του θανάτου και χειραγωγούν -για ιδιοτελείς σκοπούς- την επιθυμία των περισσότερων ανθρώπων για αιώνια ζωή.

Κυρίως όμως, ο διαχρονικός και πανανθρώπινος χαρακτήρας τέτοιων θρησκευτικών μυθευμάτων μας βοηθά να διαφωτίσουμε την αρχαιολογία ορισμένων πρόσφατων ιδεολογημάτων και πρακτικών, όπως το μετανεωτερικό αλλά εμφανώς κρυπτοθεολογικό πρόγραμμα επίτευξης της ανθρώπινης αθανασίας με αμιγώς τεχνοεπιστημονικά μέσα.

Πρόκειται για την πιο σύγχρονη εκδοχή του «ιμορταλισμού», του ιδεολογήματος δηλαδή της «αθνησκίας», σύμφωνα με την οποία ο βιολογικός θάνατος δεν αποτελεί βιολογικό πεπρωμένο και θα πρέπει να πάψει να έχει την τελευταία λέξη στη ζωή των ανθρώπων! Έτσι, τα τελευταία χρόνια, με το σύνθημα «Σκοτώστε τον θάνατο!» κάποιοι δισεκατομμυριούχοι της Σίλικον Βάλεϊ έγιναν όχι απλώς οι πιο φανατικοί κήρυκες της μετανεωτερικής εκδοχής της αθνησκίας, αλλά και οι βασικοί χρηματοδότες των τεχνοεπιστημονικών προγραμμάτων για την επίτευξή της.

Νέα ερευνητικά προγράμματα που, μέσω βιοτεχνολογικών και βιοϊατρικών πρακτικών, στοχεύουν άμεσα στην παράταση επ’ αόριστον του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων και, πιο έμμεσα, στην επίτευξη του ονείρου της αθανασίας, τουλάχιστον για όσους μπορούν να πληρώνουν το υψηλότατο τίμημα αυτών των βιοϊατρικών πρακτικών.

Αυτά τα ερευνητικά προγράμματα συνδέονται εμφανώς με τη μετανεωτερική «θρησκεία» του «Τρανσουμανισμού», η οποία ευαγγελίζεται την έλευση του «μετα-ανθρώπου»: την υπέρβαση δηλαδή μέσω της τεχνολογίας των βιολογικών περιορισμών της ανθρώπινης κατάστασης.

Στο προηγούμενό άρθρο είδαμε ότι όσο βαθαίνουν οι επιστημονικές μας γνώσεις και οι τεχνολογικές μας δυνατότητες να επεμβαίνουμε στην εξελικτικά διαμορφωμένη βιολογική μας ταυτότητα τόσο περισσότερο διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραβιάσουμε τη λεπτή -αλλά ακόμη ορατή- διαχωριστική γραμμή που μας επιτρέπει να διακρίνουμε το φυσικό από το τεχνητό και την επιστημονική γνώση από την ιδιοτελή χειραγώγηση της ανθρώπινης φύσης.

Ωστόσο, σήμερα, ο εργαστηριακός γενετικός επανασχεδιασμός και η τεχνολογική «αναβάθμιση» της ανθρώπινης κατάστασης αποτελούν καθημερινές πρακτικές και δεν θεωρούνται κοινωνικά ύποπτες ή ηθικά ανεπίτρεπτες επεμβάσεις στη φυσιολογική πορεία της ζωής.

Έτσι, ύστερα από χιλιάδες χρόνια γόνιμων αλλά ναρκισσιστικών ψευδαισθήσεων, αυτό το περίεργο είδος δίποδων θηλαστικών, που με περισσή μετριοφροσύνη αυτοαποκαλείται Homo sapiens (Άνθρωπος o έμφρων), είναι έτοιμο να απελευθερωθεί οριστικά από τους περιορισμούς της ίδιας του της φύσης και με τη βοήθεια της Βιοτεχνολογίας και της Πληροφορικής να επανασχεδιάσει το μέλλον του ως... Ανθρωπόθεου (Homo Deus).

Αν όμως η ανθρώπινη Ιστορία ξεκίνησε όταν επινοήσαμε τις πρώτες θεότητες, τότε υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να τελειώσει οριστικά μόλις πιστέψουμε ότι είμαστε οι ίδιοι παντοδύναμες θεότητες.

Η νεκροφιλική αθανασία του μετανεωτερικού Homo Deus

It’s a chilling prospect, but the AI we’ve created could transform human nature, argues this spellbinding new book by the author of Sapiens. Mind and machine … a cross section of an artificial brain. Photograph: Alamy

Γιατί όλο και περισσότεροι επιστήμονες και κορυφαίοι στοχαστές επισημαίνουν ότι οι προσπάθειες να καταργήσουμε ή, έστω, να παρατείνουμε επ’ αόριστον το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων θα στερούσε την ανθρώπινη ζωή από κάθε νόημα και θα μετέτρεπε τους «αθάνατους» σε τεχνητά συντηρούμενα φαντάσματα;

Τις τελευταίες δεκαετίες, χάρη στις εντυπωσιακές προόδους της βιοϊατρικής, ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων έχει ήδη αυξηθεί σημαντικά, τουλάχιστον στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά κοινωνίες.

Η Βιογεροντολογία είναι ένας σχετικά πρόσφατος διεπιστημονικός τομέας έρευνας που μελετά τους βιολογικούς μηχανισμούς της γήρανσης με στόχο να τους επαναρυθμίσει ώστε να γίνει εφικτή η παράταση του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων.

Τι προβλέπεται όμως να συμβεί στο άμεσο μέλλον; Με δεδομένο τον μεγάλο αριθμό των ερευνητών και των σημαντικών επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι εξελίξεις θα είναι αλματώδεις και η μακροβιότητα ορισμένων ατόμων και πληθυσμών θα αυξηθεί εντυπωσιακά.

The tubeworm species Escarpia laminata. Credit: the Chemo III project, BOEM and NOAA OER

Ίσως οι έρευνες αυτές να μην πετύχουν για τους ανθρώπους τη μακροβιότητα του θαλάσσιου οργανισμού Escarpia laminata, ο οποίος ζει πολύ πάνω από 300 χρόνια στα βάθη των ωκεανών, θα καταφέρουν ωστόσο να επιβραδύνουν τις καταστροφικές συνέπειες της γήρανσης παρατείνοντας, κατά μέσο όρο, τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής έως τα 120 χρόνια.

Ένας φαινομενικά «ταπεινός» στόχος σε σύγκριση με τα υπερβολικά φιλόδοξα όνειρα για «αιώνια νεότητα» ή για «αθανασία». Παρ’ όλα αυτά, μέχρι σήμερα, παραμένει άπιαστος, δεδομένου ότι τα 120 χρόνια θεωρούνται από τους ειδικούς ένα ανυπέρβλητο βιολογικό όριο.

Εντούτοις, υποστηρίζουν διάφοροι βιογεροντολόγοι, αφού καταφέραμε να παρατείνουμε στο εργαστήριο τη ζωή μικρότερων θηλαστικών όπως τα ποντίκια, γιατί να μην το πετύχουμε και με το ανθρώπινο είδος;

Και για την επίτευξη στο άμεσο μέλλον αυτού του στόχου ήδη ενεργοποιούνται διάφοροι ειδικοί (γενετιστές, βιοχημικοί, γιατροί κ.ά.) με την απλόχερη υποστήριξη πολλών βιοτεχνολογικών εταιρειών και μεγιστάνων όχι μόνο της Σίλικον Βάλεϊ αλλά από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Πολύ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του δρος Jon Yun, του κορεατικής καταγωγής μεγιστάνα στον τομέα της βιοϊατρικής και ιδρυτή του Ινστιτούτου Palo Alto, ο οποίος είναι πεπεισμένος ότι είναι εφικτό να μπλοκάρουμε -μέσω της βιοτεχνολογίας- τους παράγοντες που επιφέρουν τη γήρανση. Και για τον σκοπό αυτό καθιέρωσε το βραβείο «Palo Alto Longevity», το οποίο προσφέρει 1 εκατομμύριο δολάρια σε όποιον ερευνητή συμβάλλει στην αποκωδίκευση του μυστικού της διαδικασίας της γήρανσης.

Κάτι ανάλογο έκανε και η Google όταν δημιούργησε την εταιρεία «California Life Company Calico» με στόχο την ανακάλυψη και αντιστροφή των βιολογικών μηχανισμών που οδηγούν στην ανθρώπινη γήρανση.

Σε ποια επιστημονικά δεδομένα βασίζονται αυτές οι προσπάθειες να μας κάνουν μαθουσάλες; Η αποφασιστική καμπή σε αυτόν τον ερευνητικό τομέα υπήρξε μια σειρά από πρωτοποριακές έρευνες στο περίφημο Salk Institute στην Καλιφόρνια. Ούτε λίγο-ούτε πολύ, οι ερευνητές σε αυτό το ινστιτούτο κατάφεραν να αντιστρέψουν σε μια ομάδα ποντικών το βιολογικό ρολόι των κυττάρων τους.

Μέσω της γενετικής μηχανικής, ενεργοποίησαν επιλεκτικά και στοχευμένα τέσσερα γονίδια που ήταν γνωστό ότι μπορούσαν να «αποδιαφοροποιούν» τα κύτταρα των ποντικών, επαναφέροντάς τα στην εμβρυακή τους κατάσταση.

Κοντολογίς, κατάφεραν να αναστρέψουν τη φυσιολογική πορεία γήρανσης των κυττάρων, παρατείνοντας κατά 30-35% τη διάρκεια ζωής των ποντικών!

Αν, υποστηρίζουν κάποιοι αισιόδοξοι βιογεροντολόγοι, υπάρχει ένας ανάλογος μηχανισμός και στον ανθρώπινο οργανισμό, τότε η βιοτεχνολογική ενεργοποίησή του θα μας επέτρεπε να ζούμε άνετα πολύ πάνω από 100 χρόνια.

Άλλες έρευνες εστιάζουν περισσότερο στους βιοχημικούς και γενετικούς παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά ή, εναλλακτικά, οδηγούν στην αναγέννηση της εύρυθμης λειτουργίας των γερασμένων κυττάρων.

Ο καθηγητής Yuval Noah Harari εξηγεί πώς θα αλλάξει ο κόσμος μας τα επόμενα χρόνια από την επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης.

Πού οδηγούν αυτές οι εντυπωσιακές επιστημονικές εξελίξεις; Ο ποιητής Λουκρήτιος, μεταγράφοντας κατά λέξη στα λατινικά τις ιδέες του Επίκουρου, υποστήριζε ότι «όταν εμείς υπάρχουμε, ο θάνατος δεν υπάρχει και όταν υπάρχει ο θάνατος, εμείς δεν υπάρχουμε πια».

Όσοι δεν παρηγορούνται από μια τέτοια φιλοσοφική προσέγγιση του θανάτου καταφεύγουν πανικόβλητοι σε διάφορα «μαγικά» βιοϊατρικά τεχνάσματα που τους υπόσχονται να παρατείνουν «επ’ αόριστον» ή, τουλάχιστον, για πολλά χρόνια την παραμονή τους στον μάταιο τούτο κόσμο.