Μαρία Πολυδούρη, «Φαντασία στο τραγούδι μιας νυχτερινής κιθάρας»

Marc Chagall, Lovers in the sky of Nice, 1964

Ο Απρίλης κ’ η Σελήνη μέσα στο άλσος

σμίξαν. Το μεσονύχτι μεθυσμένοι

πέρασαν μ’ ευθυμία.

Και τώρα στη γαλήνη είνε απλωμένη

ρεμβαστική ματιά, η μελαγχολία.

Δυο δέντρα αναπολούνε

μια νύχτα καταίγιδας, που οι κορφές τους

ερωτικά μπλεχτήκαν

και στη ανάμνησή τους ξεπετιέται

λυγμός από χορδές που δονηθήκαν.

- Στον ύπνο σου κόρη γλυκειά...

Έν’ ανοιχτό παράθυρο

στο αγιόκλημα πνιγμένο

κ’ η κόρη κρίνο, με το φως

του φεγγαριού ντυμένο.

- Του τραγουδιού μου η φωνή...

Κι’ αγγίζει στον αμύριστο

κάλυκα της καρδιάς της

σαν όνειρον αθώας χαράς

ο πρώτος έρωτάς της.

Και λίγο λίγο σκοτεινιάζει το άλσος.

Στο κυπαρίσσι στάθηκε η Σελήνη

βαθιά συλλογισμένη.

Ο Απρίλης βαρέθηκε πια να δίνη

φιλιά. Φεύγει κ’ η Νύχτα κουρασμένη.

Όλα σίγησαν μόνο για να μείνη

το φλογερό παράπονο:

- Γιατί μ’ έχεις σ’ αιώνια τυραννία...

το κλάμα της κιθάρας που ανεβαίνει

προς τη χλωμή Σελήνη, προς τα ουράνια...

Arthur Hughes, April Love, 1855–1856

Από τη συλλογή «Ηχώ στο Χάος» (1929)