Δημήτρης Λιαντίνης, «Τα Ελληνικά»

Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς: Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων. Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου. Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν. - Δημήτρης Λιαντίνης. Jacek Malczewski (1854–1929), Vicious Circle (1895-97), oil on canvas, 174 x 240 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań, Poland. Wikimedia Commons.

«Από την άποψη της φυσικής πραγματικότητας ζωντανός άνθρωπος σημαίνει ταυτόχρονα και πεθαμένος. Αφού μια μέρα θα πεθάνει, φέρνει από τώρα που ζει δυνάμει μέσα του αυτή την κατάσταση της ανυπαρξίας του.»

Taleides Painter, Dispute between Ajax and Odysseus for Achilles’ Armour (c 520 BCE), Attic black-figure oinochoe, Kalos inscription, Musée du Louvre, Paris. Original image © Marie-Lan Nguyen, via Wikimedia Commons.

«Η ελληνική τέχνη είναι το γέννημα του αδυσώπητου αλλά και του εξαίσιου κόπου να μετουσιώσει το βάρος του κόσμου σε ελαφράδα ζωής. Η θλίψη που γέννησε στον Έλληνα η γνωριμία του με το κακό του κόσμου, με το malum physicum καθώς το λεν, παραχώρησε τη θέση της σε μία πικρή αποδοχή, σε μία συναίνεση ανάγκης με τις σκληρές δομές της φύσης.

Charles Brocas (1774–1835), Aristides (detail) (1806), oil on canvas, 235 x 183 cm, Musée des Augustins de Toulouse, Toulouse, France. Image by Didier Descouens, via Wikimedia Commons.

Και το πράγμα έγινε μ’ έναν τρόπο, ώστε την εγγενή συφορά του ανθρώπου να μην τη νοθέψει η δειλία και ο δόλος. Να μην κουκουλωθεί το κακό δηλαδή με την αυταπάτη και το ψέμα.»

George William Joy (1844-1925), Laodamia (1878), oil on canvas, 107.3 x 153.3 cm, Portsmouth City Museum, Portsmouth, England. The Athenaeum.

«Η τέχνη των ελλήνων είναι η αποτύπωση της συμπεριφοράς τους να ξεπεράσουν τον πόνο που τους έδινε η γνώση τους για τον κόσμο και για τη θέση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Εάν οι έλληνες δεν έβρισκαν διέξοδο στην τέχνη τους, θα   ̓παιρναν τα βουνά και τα όρη. Κάτω από κάθε δέντρο θα μας άφηναν και από μια αγχόνη.»

Lawrence Alma-Tadema (1836–1912), Sappho (and Alcaeus) (1881), oil on canvas, 66.1 x 122 cm, Walters Art Museum, Baltimore, MD. Wikimedia Commons.

«Με την τέχνη οι έλληνες το βαθύ τους πόνο και την τιμιότητα να μην τον ψευτίσουν τα έκαμαν τραγούδι. Έτσι γεννήθηκε η ραψωδία του αοιδού, η λύρα και ο χορός του Αλκαίου και του Αλκμάνα, η διδασκαλία στα θέατρα, ο δωρικός κίονας, το αέτωμα του ναού, το άγαλμα του γλύπτη, το επιτύμβιο επίγραμμα, το πλατωνικό φιλοσόφημα.»

Diego Velázquez (1599–1660), The Triumph of Bacchus, or The Drinkers (1628-29), oil on canvas, 165 x 225 cm, Museo Nacional del Prado, Madrid, Spain. Wikimedia Commons.

«Γνωρίζουμε πως την τραγωδία των ελλήνων τη γέννησε το δράμα της ζωής του Διονύσου. Και ο θεός Διόνυσος εικόνιζε μυθικά την πορεία της φύσης από το γέννημό στη χαρά της αύξησης, στην οδύνη του θανάτου, στην ταφή του σπόρου, και στον ξαναγεννημό. Την ώρα που πεθαίνει ο παππούς έχει κιόλας γεννηθεί το εγγόνι του.»

Luc-Olivier Merson (1846–1920), The Soldier of Marathon (1869), further details not known. Wikimedia Commons.

«Όσο ο άνθρωπος θα ζει σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, και όσο η πολιτική του συνείδηση θα αναζητεί το τέλειο πολίτευμα για να συμβιώνει ειρηνικά και δίκαια στις κοινωνίες του, πάντα θα σημαδεύει σα στόχο τη δημοκρατία του Σόλωνα. Θα γυρίζει προς το κέντρο της, όπως η πυξίδα γυρίζει προς το βοριά.»

Jean-Charles Nicaise Perrin (1754–1831), The Friendship of Pericles for Anaxagoras (date not known), oil on canvas. dimensions and location not known. Wikimedia Commons.

«Μ’ ενδιαφέρει λιγότερο, δηλαδή, αν ο τάδε πολίτης είναι πιο α­κουστός από μένα, απ’ όσο μ’ ενδιαφέρει να με κοιτάξει ευφρόσυνα ένα κορίτσι μέσα στους μπαχτσέδες, ή να κοιτάξω λυπημένα ένα ά­στρο που βασιλεύει και να συλλογιστώ ότι έτσι ταχιά θα βασιλέψω κι εγώ.»

Artist not known, Aspasia’s Salon (1913), detail of fresco over portal of main building in University of Athens, Greece. Wikimedia Commons.

«Δίκη θα ειπεί να μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου μπροστά στο άδικο, στο ψέμα, στην αδυναμία, σ’ αυτό που το νομίζεις συφέρο σου. Και όλες σου τις επιθυμίες να τις αφήνεις να ευδοκιμήσουν και να αυξηθούν όσο και το μπόι σου. Ούτε χιλιοστό περισσότερο.»

Οι έλληνες ζήσανε

Kazimierz Sichulski (1879–1942), Bachanale (1924), tempera on cardboard, 69 x 98 cm, Lviv National Art Gallery, Lviv, Ukraine. Wikimedia Commons.

«Το πρόβλημα λοιπόν διατυπώνεται έτσι: Δεν έχει νόημα να διδάσκεις τη διδακτική των Αρχαίων Ελληνικών, έστω κι αν η δεξιοτεχνία σου ξεπερνά τις «ηλεκτρικές τρίπλες» του Μαραντόνα, όταν δεν έχεις ιδέα για το τι είναι ο κλασικός κόσμος. Όταν δεν άκουσες ποτέ σου το λόγο: οι έλληνες δε γράψανε, οι έλληνες ζήσανε.»

Αγάπη είναι η υποταγή στη φυσική και στην ηθική τάξη

Ascoli Satriano’ painter, Eros (c 340-320 BCE), Red-Figure Plate, diameter 24.5 cm, Walters Art Museum, Baltimore, MD. Wikimedia Commons.

«Σχετικά με την αγάπη, την παρούσα στους χριστιανούς και την απούσα στους Έλληνες, αν θέλουμε να βρισκόμαστε σύμμετροι όχι με την πλάνη και την υποκρισία αλλά με την αλήθεια και την εντιμότητα, θα υποχρεωθούμε να αναδιατάξουμε τις θέσεις μας από τα θεμέλια τους.»

Piero della Francesca (1420–1492), Cupid Blindfolded (1452-66), fresco, Basilica di San Francesco, Arezzo, Italy. Wikimedia Commons.

Για τους Έλληνες αγάπη είναι η υποταγή στη φυσική και στην ηθική τάξη, αυτό που διαφορετικά το περιγράψανε με τη μεγαλώνυμη λέξη της Δίκης. Να επιδικάζεις στον άνθρωπο την τιμή του, να μη γίνεσαι υπέρογκος και υβριστής απέναντι στους νόμους της φύσης και στους νόμους των ανθρώπων, αυτό που οι ευρωπαίοι ερμηνευτικά το βάφτισαν ουμανισμό Και όλα αυτά χωρίς γλυκασμούς και χωρίς ηχηρότητα. Με γνώση, με πικρά και με βούληση.

Franz von Stuck (1863–1928), The Guardian of Paradise (1889), oil on canvas, 250 × 167 cm, location not known. Wikimedia Commons.

Για τους έλληνες δηλαδή, αγάπη δε σημαίνει να δίνεις τον ένα από τους δυο χιτώνες σου. Αλλά να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει τρεις χιτώνες όταν ο διπλανός δεν έχει κανένα.

Jacopo Tintoretto (c 1518–1594), The Origin of the Milky Way (1577-79), oil on canvas, 149.4 × 168 cm, The National Gallery (Bought, 1890), London. Image courtesy of and © The National Gallery, London.

Η θέση των χριστιανών να δίνεις από τα δυο το ένα σε κείνον που δεν έχει κανένα, είναι η νοσηρή αντίδραση απέναντι στους νοσηρούς όρους. Η ελεημοσύνη δεν ταιριάζει στον αξιοπρεπή και τον περήφανο άνθρωπο. Γιατί ζητεί να λύσει το πρόβλημα προσωρινά, και εκ των ενόντων να «κουκουλώσει» μια κοινωνική αταξία.

Jean-Léon Gérôme (1824–1904), Phryné before the Areopagus (detail) (1861), oil on canvas, 80 x 128 cm, Kunsthalle Hamburg, Germany. Wikimedia Commons.

Ενώ η θέση των ελλήνων να μην αποχτήσεις τρία, όταν ο δίπλα σου δεν έχει ούτε ένα, είναι η υγεία. Σου υποδείχνει να προλαβαίνεις στοχαστικά, για να μη χρειάζεσαι ύστερα να γιατροπορεύεις ατελέσφορα.»

 Η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους χριστιανούς

William Holman Hunt (1827–1910), The Shadow of Death (1870-73), oil on canvas, 214.2 x 168.2 cm, Manchester Art Gallery, Manchester, England. Wikimedia Commons.

«Τι ορίζει τη διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και στους χριστιανούς; Μια διαφορά, που από ένα σημείο και πέρα γίνεται αντίθεση, εναντίωση, ρήξη, πάλη της φωτιάς με το νερό;»

Edward Burne-Jones (1833–1898), Sibylla Delphica (1868), oil on canvas, 152.8 x 60.3 cm, Manchester Art Gallery, Manchester, England. Wikimedia Commons.

Εκείνο που ορίζει τη διαφορά είναι κάτι άλλο και σαφές, όσο και το φύλλο της Ελιάς. Αλλά γι’ αυτό ακριβώς είναι απόλυτο και ακραίο.

Raphael (1483–1520), The School of Athens (c 1509-10), fresco, 500 x 770 cm, Stanza della Segnatura, Palazzo Vaticano, The Vatican City. Wikimedia Commons.

Η διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι πως οι Έλληνες οικοδόμησαν έναν κόσμο που στηρίζεται στην παρατήρηση και στη νόηση, ενώ οι χριστιανοί οικοδόμησαν έναν κόσμο που στηρίζεται στην υπόθεση και στη φαντασία.

Domenico Morelli (1823–1901), The Conversion of Saint Paul (1876), oil on canvas, dimensions not known, Cattedrale di Altamura, Altamura, Italy. Wikimedia Commons.

Απόσπασμα από ηχογραφημένο μάθημα του Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου στις 7/4/1998. (https://liantinis.org/)

Η παρατήρηση των ελλήνων είναι τέτοιας ποιότητας, ώστε πάντα να βεβαιώνεται πρακτικά από τα συμβαίνοντα στη φύση, και πάντα να αποδεικνύεται χειροπιαστά από το πείραμα στο εργαστήριο.»

Πηγή: Δημήτρης Λιαντίνης, «Τα Ελληνικά». Εκδόσες Βιβλιογονία. Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο - https://liantinis.org/