Η διαδρομή του Curiosity προς το όρος Sharp, Curiosity's Path to Mount Sharp

Curiosity spies the layered flanks of Mt. Sharp in this photo taken on Sept. 7. Click for larger version. Contrast has been increased to show the layering more clearly. Credit: NASA

Το διαστημικό ρόβερ της NASA Curiosity προσγειώθηκε στον κρατήρα του Άρη Gale τον Αύγουστο του 2012. Ένας από τους βασικούς στόχους αυτού του κινούμενου υπερσύγχρονου εργαστηρίου, είναι η αναζήτηση στοιχείων που να αποδεικνύουν ότι στην επιφάνεια του Άρη αναπτύχθηκε κάποιου ζωή, μικροβιακής μορφής.

Το βίντεο που ακολουθεί μας δείχνει την διαδρομή του Curiosity, με αφηγητή τον John Grotzinger, ερευνητή της αποστολής Mars Science Laboratory.

John Grotzinger, Curiosity’s principal investigator, narrates an aerial tour of the rover’s past, present and future traverses on the Red Planet. Credit: NASA

Η κορυφογραμμή Murray, που βρίσκεται δυτικά του κρατήρα Endeavour στον Άρη. Αυτή η τοποθεσία ήταν η περιοχή έρευνας του παλαιότερου διαστημικού ρόβερ της NASA Opportunity.  Image Credit: NASA / JPL-Caltech / Cornell / ASU

Το Curiosity κατευθύνεται προς το όρος Sharp, ένα βουνό ύψους 5 χιλιομέτρων. Αυτή τη στιγμή το ρόβερ διασχίζει την συστάδα των μικρών αμμόλοφων Murray, μια διαδρομή που εμπεριέχει κινδύνους στην οδήγηση εξαιτίας της βαθιάς άμμου.

Oblique view of Mount Sharp made with images and elevation data from three Mars orbiters.  Gale Crater is 96 miles (154 kilometers) in diameter. The landing location (ellipse) and possible path (in blue) to Mt. Sharp are seen in the foreground. Click to enlarge. Credit: NASA/JPL-Caltech/ESA/DLR/FU

Η λοφώδης αυτή περιοχή, που μοιάζει με μικρογραφία της Monument Valley στη Γιούτα, ονομάστηκε έτσι προς τιμή του πλανητικού επιστήμονα της NASA, Bruce Murray (1931-2013), o οποίος διετέλεσε και διευθυντής του Jet Propulsion Laboratory (JPL).

Έκτωρ Κακναβάτος, «Κωνικός Νοέμβρης»

Αλαλιασμένος έτρεχε πίσω απ’ την εξάτμιση·

Συμμάζωχνε τα πεπτικά του όπως όπως

το παχύ το τυφλό το σιγμοειδές

παρατατικός ταξίαρχος.

Χυμένες κατεπάνω του οι σφήκες σύννεφο

έζεχνε ψοφίμι ο μυελός των επωμίδων

το στομάχι να ξερνά ηγήτορες, το πάγκρεας

πορτοκαλί σιδερικό τινάχτηκε στο βάραθρο,

η φωνή του επάνω στο φεγγάρι ετζακίστη

σκόρπισε κι η χολή φελόνι,

μακρύ συλλείτουργο ίσα κάτω την Τσίμοβα.

Προωθημένος διεθνής ραβδούχος νοικιασμένος

με την ώρα σε κώχευεν ο πόρφυρας

μάτι κρύο έμπυο…μα οι μικρές εκείνες;

εκείνες του νερού που δεν λυγίσανε

που δεν ελύγιζαν ποτέ με την γεωδαισία;

λέω για τις σημαντικές ικτίδες των λαβυρίνθων.

Αλαφρωμένος, τρίχρωμος, τσέπες γεμάτες χελιδόνια

εφηβικά εξανθήματα στύσεις κι άλλα τέτοια

της ευθυβολίας, ομολόγησε πως όχι σπάνια

αυτιάζονταν ελευθερίαν ήτοι αρχαίο κρουστό

οιονοσκόπων· ύστερα χιόνισε όπως θυμάσαι.

Μούμιες ψαριών γελούσανε μες στ’ασπρογάλαζο.

Τέλος πήδησε στο κενό ο θεότρελλος κ’ εχάθη·

κάποτε το ’χε πει: όπου να’ναι ταξιδεύω  με χιονοστιβάδες.

Εκείνους τους χρόνους άκουγε : αχ

Ευκαιρία που χάθηκε με την σπληνεκτομή.

Εσύ πηγαίνοντας κατά τα Πατήσια ή ετούτο:

πόσες μέρες ακόμη του μένουνε του ήλιου;

Τα τανκς μεταδοτικά δισύλλαβα άνοιγαν δρόμο

του βροντόσαυρου, καταμεσί οδόφραγμα

κωνικός Νοέμβρης

Μετρούσες, πάλι ακέφαλο έψιλον πετρωμένο ήτα

Το άλφα πολτός από τον φάλαγγα.

Στο στενό τι ήθελες μ’ εκείνη την αφίσσα

εσύ ένας σκύλος σε στάση εμετού;

Σου είπα μη από τα φαρμακεία τους μην περνάς

σου τη στήνουν πάλι ούθε κι αν περάσεις

πρόσεχε πού πατάς πρόσεχε τις πρόκες,

εσένα το λέω με την ουρανομήκη ανεμόσκαλα

φωλιά του πυρετού, ερωδιέ,

με τα βροντώδη τσόκαρα.

(από τη συλλογή Οδός Λαιστρυγόνων, Κείμενα, Αθήνα 1978)

Έκτωρ Κακναβάτος

Αστρονόμοι ανακάλυψαν την πιο μεγάλη δομή στο Σύμπαν; Astronomers Discover Largest Structure in the Universe

283 GRBs with observed redshift (blue) and the 31 GRBs (red) between redshift 1.6 and 2. It’s ten billion light years across and almost as far away but nobody had spotted it…until now.

Το ερώτημα για το πόσο μεγάλες δομές μπορούν να δημιουργηθούν στο Σύμπαν, απασχολούσε ανέκαθεν τους επιστήμονες και ειδικότερα τα τελευταία 100 χρόνια κατά τα οποία οι γνώσεις μας για τον Κόσμο αναπτύχθηκαν εκθετικά.

Earlier this year, they spotted a larger structure in the constellation of Leo called the Huge-LQG (Large Quasar Group). This consists of 73 quasars stretching over a distance of 4 billion light years.

Μέχρι σήμερα, οι μεγαλύτερες δομές που γνωρίζαμε ήταν το Μεγάλο Τείχος Sloan, ένα τείχος από γαλαξίες με μέγεθος 1.3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός (400 Megaparsec) το οποίο απέχει περίπου ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη, και το Μεγάλο LQG (Large Quasar Group), μια συλλογή από κβάζαρ όπου η μεγαλύτερη διάστασή του είναι της τάξης 1200 Megaparsec.

Σύμφωνα όμως με μία νέα έρευνα, υπάρχει μία ακόμη μεγαλύτερη δομή, με διάσταση τουλάχιστον 2.000 Megaparsec (60 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από το Γαλαξία μας) σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς.

Η έρευνα βασίζεται σε μετρήσεις από εκρήξεις ακτινών γ και οι αστρονόμοι πιστεύουν πως συμβαίνουν κατά την κατάρρευση ενός άστρου σε μαύρη τρύπα ή αστέρα νετρονίων. Artist's illustration showing the life of a massive star as nuclear fusion converts lighter elements into heavier ones. When fusion no longer generates enough pressure to counteract gravity, the star rapidly collapses to form a black hole. Theoretically, energy may be released during the collapse along the axis of rotation to form a gamma-ray burst.

Η έρευνα δημοσιεύεται από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Βουδαπέστης και του Κολλεγίου Τσάρλεστον των ΗΠΑ, και βασίζεται σε μετρήσεις από εκρήξεις ακτινών γ, τα οποία είναι τα συμβάντα με τη μεγαλύτερη ενέργεια στο Σύμπαν. Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως τα συμβάντα αυτά συμβαίνουν κατά την κατάρρευση ενός άστρου σε μαύρη τρύπα ή αστέρα νετρονίων, και μπορούν να εκπέμψουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου την ενέργεια που θα εκπέμψει ο Ήλιος σε όλη του τη ζωή.

Η αντίληψη των αστρονόμων είναι πως τέτοια συμβάντα συμβαίνουν παντού στο Σύμπαν, με μια ομοιόμορφη κατανομή. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, από μία περιοχή 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας λαμβάνουμε πολύ περισσότερα τέτοια σήματα από ό,τι ανέμεναν.

Η στατιστική τους ανάλυση από ένα δείγμα 238 εκρήξεων ακτινών γ, υποδεικνύει την ύπαρξη μιας τεράστιας δομής στην περιοχή εκείνη, η οποία δεν είναι ακόμη γνωστό από τι αποτελείται.

Η πιθανότητα λάθους είναι πολύ μικρή, ωστόσο οι αστρονόμοι επισημαίνουν πως θα χρειαστούν ακόμη ένα με δύο χρόνια παρατηρήσεων των ακτίνων γ προτού επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη, εξαιτίας του μικρού πλήθους δειγμάτων.

Μια τέτοια ανακάλυψη θα είχε σημαντικές συνέπειες σε θέματα κοσμολογίας, καθώς όλη η σύγχρονη κοσμολογία βασίζεται στην κοσμολογική αρχή, η οποία προϋποθέτει πως ζούμε σε ένα Σύμπαν ισότροπο και ομογενές (δηλαδή μοιάζει το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, αλλά και κάθε περιοχή του δε διαφέρει από κάποια άλλη).

Ωστόσο, το Σύμπαν επέτρεψε κατά την εξέλιξή του την ύπαρξη κάποιων τοπικών ανισοτροπιών, στις οποίες οφείλουμε και την ύπαρξη δομών όπως οι γαλαξίες και κατά συνέπεια και την ίδια την ύπαρξή μας. Η παρουσία αυτών των ελάχιστων διακυμάνσεων είναι μάλιστα εμφανής στην ακτινοβολία που λαμβάνουμε από τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης.

Αν και η παραδοχή για την ισοτροπία και την ομογένεια του Σύμπαντος υποστηρίζεται από όλους τους επιστήμονες, είναι ανοικτό το ερώτημα του μέχρι ποιο σημείο φτάνει, και κατά συνέπεια μέχρι ποια κλίμακα μπορούν να έχουν οι δομές στο Σύμπαν. Η ύπαρξη τόσο μεγάλων δομών ταράζει την αξιοπιστία της κοσμολογικής αρχής, προκαλώντας τις βασικές παραδοχές της κοσμολογίας, από τις οποίες επιτρέπονται περιορισμένου μεγέθους ανισοτροπίες.

Από πού κρατάει η σκούφια της… Κοκκινοσκουφίτσας; Science on the trail of The Wolf and Little Red Riding Hood

Περπατώ, περπατώ μες στο δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ... A 1952 illustration of the popular fairy tale.

Τις «ρίζες» της Κοκκινοσκουφίτσας εντόπισαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ντάραμ στη Βρετανία. Βάσει του προφορικού «ταξιδιού» του γνωστού παραμυθιού, οι ειδικοί ενδεχομένως να καταφέρουν να ξετυλίξουν την ιστορία της μετανάστευσης των λαών.

An illustration based on the fable The Wolf and the Kids, which highlights the dangers of talking to strangers.

Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην ιστορία «Ο λύκος και τα παιδιά», η οποία εκτιμάται ότι ακούγεται σε διάφορες χώρες εδώ και 2.000 χρόνια. Η ιστορία βασίζεται σε έναν λύκο που υποδύεται μια κατσίκα-«γκουβερνάντα» με σκοπό να φάει τα κατσικάκια, υπογραμμίζοντας έτσι τους κινδύνους του να μιλάμε σε αγνώστους. Σύμφωνα με τους ίδιους, δύο βασικές εκδοχές του συγκεκριμένου παραμυθιού εξελίχθηκαν με την πάροδο των ετών. Η πρώτη ξεκίνησε στην Ευρώπη, ενώ η δεύτερη ακουγόταν κυρίως σε Αφρική και Ασία.

Experts at Durham University used mathematical modelling to plot the 'evolutionary tree' of The Wolf and the Kids and found the British favourite Little Red Riding Hood, whose wolf character devours a young girl in a similar deception, branched off around 1,000 years along the evolutionary tree.

Οι ειδικοί συνέκριναν τις ομοιότητες 72 σημείων που εντόπισαν σε 58 διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας που βρήκαν ανά τον κόσμο. Χρησιμοποιώντας ένα μαθηματικό μοντέλο, για να «πλέξουν» το εξελικτικό «φυλογενετικό» δέντρο του εν λόγω παραμυθιού, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η σύγχρονη εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας έκανε την εμφάνιση της πριν από περίπου 1.000 χρόνια.

«Παραμυθένια» εξέλιξη

The origins of Little Red Riding Hood have been traced back 2,000 years by scientist. A Victorian image is pictured.

Το φημισμένο παραμύθι, κατά το οποίο ο κακός λύκος υποδύεται τη γιαγιά με σκοπό να φάει την εγγονή, άρχισε να ακούγεται, κατά τους ερευνητές στη Γαλλία, στην Αυστρία και στη βόρεια Ιταλία αρκετά πριν καταγραφεί για πρώτη φορά από τον γάλλο συγγραφέα Σαρλ Περό, γύρω στο 1.600. Η πιο σύγχρονη εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας δημιουργήθηκε από τους γερμανούς αδελφούς και «παραμυθάδες», Γιάκομπ και Βίλχελμ Γκριμ, πριν από περίπου 200 χρόνια.

The Wolf And The Seven Young Kids illustration by Carl Offterdinger.

Το παραμύθι «Ο λύκος και τα παιδιά» - γνωστό κυρίως στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή – δηλαδή, εξελίχθηκε από προφορική ιστορία στην καταγραφή της Κοκκινοσκουφίτσας, η οποία ταξίδεψε νότια στην Αφρική και έφτασε μέχρι την Ασία, για να γίνει «Ο τίγρης και η γιαγιά» στην Ιαπωνία, στην Κίνα και στην Κορέα.

«Η μελέτη μας κατάφερε να διαλύσει ένα μεγάλο μυστήριο. Τα αφρικανικά παραμύθια, φαίνεται να αποτελούν παρακλάδι της ιστορίας “O λύκος και τα παιδιά”, που με την πάροδο των ετών έχει εξελιχθεί στη σύγχρονη Κοκκινοσκουφίτσα. Πρόκειται για μια διαδικασία που οι βιολόγοι ονομάζουν, συγκλίνουσα εξέλιξη, κατά την οποία μη συγγενικά είδη αναπτύσσουν ομοειδή συμπεριφορά και εμφάνιση. Το γεγονός ότι η Κοκκινοσκουφίτσα εξελίχθηκε σε δύο εκδοχές, ξεκινώντας από την ίδια ρίζα, αποδεικνύει ότι η δυναμική της όλης ιστορίας μαγνητίζει τη φαντασία μας» εξηγεί χαρακτηριστικά ο ανθρωπολόγος δρ Τζαμσίντ Τεχράνι.

Οι ερευνητές δεν κατάφεραν να ανιχνεύσουν το πότε ακριβώς ξεκίνησε η προφορική διάδοση της αρχικής εκδοχής του παραμυθιού με πρωταγωνιστή των κακό λύκο. Τα ενδιαφέροντα ευρήματά τους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «PLoS ONE».

Αλμπέρ Καμύ: Ο «Επαναστατημένος άνθρωπος». Albert Camus: “The rebellious man”

“Find meaning. Distinguish melancholy from sadness. Go out for a walk. It doesn’t have to be a romantic walk in the park, spring at its most spectacular moment, flowers and smells and outstanding poetical imagery smoothly transferring you into another world. It doesn’t have to be a walk during which you’ll have multiple life epiphanies and discover meanings no other brain ever managed to encounter. Do not be afraid of spending quality time by yourself. Find meaning or don’t find meaning but ‘steal’ some time and give it freely and exclusively to your own self. Opt for privacy and solitude. That doesn’t make you antisocial or cause you to reject the rest of the world. But you need to breathe. And you need to be.” Albert Camus (Notebooks 1951-1959)

Η τετραμελής παρέα είχε ξεκινήσει την προηγούμενη ημέρα από το Λουρμαρέν της Προβηγκίας με προορισμό το Παρίσι. Αφού διανυκτέρευσαν στο μικρό πανδοχείο «Chapon Fin», στο Θουασί, συνέχισαν τον δρόμο τους πλησιάζοντας προς τη γαλλική πρωτεύουσα. Το σπορ Φασέλ-Βεγκά οδηγούσε ο εκδότης Μισέλ Γκαλιμάρ. Δίπλα του καθόταν ο φίλος του και νομπελίστας λογοτέχνης Αλμπέρ Καμύ. Στα πίσω καθίσματα η σύζυγος του Γκαλιμάρ Ζανίν, η κόρη τους Άννα και ο Φλοκ, ο ράτσας τεριέ σκύλος τους. Έριχνε χιόνι, γεγονός που έκανε τον δρόμο ιδιαιτέρως ολισθηρό. Επρόκειτο όμως για διαδρομή εύκολη, μια ευθεία με ψηλά δέντρα αριστερά και δεξιά. Ο οδηγός πάτησε γκάζι, όταν κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο. Το αμάξι άρχισε να κάνει ζιγκ ζαγκ για να τερματίσει βίαια την τρελή πορεία του πάνω σε έναν πλάτανο. Ήταν δύο το μεσημέρι της 4ης Ιανουαρίου 1960. Ο Καμύ ανασύρθηκε νεκρός, ο Γκαλιμάρ βαρύτατα τραυματισμένος για να υποκύψει πέντε ημέρες αργότερα, οι δύο γυναίκες δεν είχαν πάθει απολύτως τίποτε, ενώ ο σκύλος είχε εξαφανιστεί.

Ατύχημα-«σκάνδαλο»

Το 1951 η έκδοση του «Επαναστατημένου Ανθρώπου» πέφτει σαν βόμβα. Ο Καμύ δέχεται επιθέσεις από δεξιά κι αριστερά (με πρωτοστάτη τον Σαρτρ), από κληρικούς και άθεους. Η «φιλοσοφία» του είναι μια φιλοσοφία ενάντια στο δογματισμό, πάσης φύσης, και υπέρ του ανθρώπου. «Ο επαναστατημένος δε φυλάει τίποτα», γράφει, «τα παίζει όλα για όλα».

Μετά το αρχικό σοκ ο Ζαν-Πολ Σαρτρ έγραφε αποχαιρετώντας τον φίλο και (από κάποια στιγμή) ιδεολογικό αντίπαλό του: «Άλλοι πεθαίνουν γέροι, άλλοι πάλι (πάντα με αναστολή) μπορούν να πεθάνουν οποιαδήποτε στιγμή χωρίς να αλλάξει το νόημα της ζωής τους, το νόημα της ζωής γενικότερα. Έχουμε όμως ανάγκη οι καλύτεροι από εμάς άνθρωποι να φτάνουν ως το τέρμα της σήραγγας. Σπάνια ο χαρακτήρας ενός έργου και οι συνθήκες της ιστορικής στιγμής απαιτούσαν με τόσο ξεκάθαρο τρόπο να ζήσει ένας συγγραφέας. Το ατύχημα που σκότωσε τον Καμύ το αποκαλώ "σκάνδαλο" γιατί προβάλλει στην καρδιά του ανθρώπινου κόσμου τον παραλογισμό των βαθύτερων απαιτήσεών μας. Ο Καμύ, στα είκοσι χρόνια του, χτυπημένος ξαφνικά από μια αρρώστια που ανέτρεψε τη ζωή του, ανακάλυψε το παράλογο - ανόητη άρνηση του ανθρώπου. Το συνήθισε, στοχάστηκε την ανυπόφορη υπόστασή του, τα βρήκε με τον εαυτό του, γλίτωσε. Ωστόσο (...) ο ασθενής που γιατρεύτηκε συνετρίβη από έναν θάνατο απρόβλεπτο, που ήρθε από αλλού. Και το παράλογο μοιάζει να προβάλλει ως το ερώτημα που κανένας δεν του θέτει πια, που ο ίδιος δεν θέτει πια σε κανέναν, είναι η σιωπή που δεν είναι πια σιωπή, που δεν είναι πια απολύτως τίποτε...».

«Κάθε ιδεολογία», έγραφε στον Επαναστατημένο Άνθρωπο, «αρνιέται όλες τις άλλες, υποχρεωτικά ξεπλανευτικές. Τότε είναι που αρχίζουμε να σκοτώνουμε.»

Σήμερα, 53 χρόνια από την αποχώρηση και 100 χρόνια από τη γέννηση του «προφήτη του παραλόγου», όπως τον αποκάλεσαν - με τη λέξη «προφήτης» να αποκτά σχεδόν κυριολεκτική διάσταση, δεδομένου ότι ο Καμύ ήταν εκείνος που χαρακτήρισε τον εικοστό αιώνα «αιώνα του άγχους και του στρες» και τον 21ο «αιώνα της κατάθλιψης και της μελαγχολίας» -, η συζήτηση σχετικά με το πόσο ο τραγικός θάνατός του αποτελεί την επιβεβαίωση της θεωρίας του περί ύπαρξης του παραλόγου μέσα στον κόσμο αλλά και μέσα στον άνθρωπο (μόνη σωτηρία μας είναι η αποδοχή του, έλεγε) συνεχίζεται. Εξάλλου και ο ίδιος είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο, ότι «δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από τον θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα»...

Ηθική και πολιτική

«…να αξιωθούμε μια μέρα να ζήσουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι, δηλαδή σαν άνθρωποι που αρνιούνται να ασκήσουν καθώς και να υποστούν τη φρίκη» Αλμπέρ Καμύ

Την ίδια στιγμή τα πανανθρώπινα νοήματα που εμπεριέχονται στο έργο του είναι εδώ, διαχρονικά και επίκαιρα, για να πυροδοτήσουν τη σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου: ο έντονος ανθρωπισμός του όπως έχει αποτυπωθεί στα κείμενα και στα θεατρικά του, οι βαθιά ηθικές απόψεις του για την πολιτική (δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική χωρίς ηθική, διακήρυττε), για την ελευθερία («η άνευ όρων ελευθερία είναι το αντίθετο της ελευθερίας»), για τον ρόλο των πνευματικών ανθρώπων («αρκεί η σιωπή ενός άγνωστου φυλακισμένου που ταπεινώνεται στην άλλη άκρη της γης για να ανασύρει τον συγγραφέα από την εξορία του»), για την ιστορική ευθύνη των λαών («ενώπιον ενός κόσμου που απειλείται με διάσπαση, όπου οι μεγάλοι Ιεροεξεταστές κινδυνεύουν να εδραιώσουν για πάντα τα βασίλεια του θανάτου, η γενιά μου ξέρει ότι οφείλει μια ειρήνη ανάμεσα στα έθνη που να μην είναι απότοκο δουλείας»)...

Με την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία, που «ξάφνιασε» πολλούς μετριοπαθείς, γράφει: «Να ‘χεις ζήσει μέσα στο μίσος αυτού του θεριού, να το έχεις μπροστά σου και να μην ξέρεις να το αναγνωρίσεις. Τόσο λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Πιο ύστερα, χωρίς αμφιβολία, θα έρθουν η λάσπη, το αίμα, η πελώρια αηδία. Αλλά για σήμερα διαπιστώνουμε πως η αρχή των πολέμων είναι όμοια με την αρχή της ειρήνης: Ο κόσμος και η καρδιά την αγνοούν».

Η ανάλυση και αποτίμηση του συνόλου της δημιουργίας του είναι βεβαίως υπόθεση δύσκολη και αφορά τους μελετητές, ερευνητές και τους σύγχρονους φιλοσόφους. Εμείς, ως απλοί αναγνώστες αλλά και ως άνθρωποι διψασμένοι για την αλήθεια που εμπεριέχει ο λόγος των αληθινά φωτισμένων, μπορούμε πάντα να ανατρέχουμε σε αυτή τη δημιουργία και να βρίσκουμε, αν όχι λύσεις και απαντήσεις, σίγουρα παρηγοριά από ένα πνεύμα βαθιά οξυδερκές αλλά και απέραντα συμπονετικό. Από τον συγγραφέα που θεωρούσε ότι δεν μπορεί να τεθεί «στην υπηρεσία εκείνων που δημιουργούν την Ιστορία αλλά μόνο στην υπηρεσία εκείνων που την υφίστανται». Από τον άνθρωπο που δήλωσε: «Ανάμεσα στη Δικαιοσύνη σας (σ.σ.: αναφερόταν, βεβαίως, στην κατεστημένη εξουσία) και στη μάνα μου προτιμώ τη μάνα μου».

Ελευθερία ως το τέλος

«Δεν έμαθα την ελευθερία από τον Μαρξ, την έμαθα στην αθλιότητα».

Επίλογος: Ο Αλμπέρ Καμύ ετάφη στο χωριό Λουρμαρέν, ο ήλιος του οποίου του θύμιζε την Αλγερία. Το 2009 με αφορμή την πεντηκοστή επέτειο του θανάτου του (1960) ο Νικολά Σαρκοζί πρότεινε ως «μια εξαιρετικά συμβολική πράξη» τη μεταφορά των οστών του στο παρισινό Πάνθεον (όπου, μεταξύ άλλων, βρίσκονται οι τάφοι των Ρουσό, Ουγκό, Ζολά, Βολταίρου...). Ο γιος του, Ζαν Καμύ, αρνήθηκε λέγοντας ότι κάτι τέτοιο ερχόταν σε αντίθεση με τις απόψεις και με τη στάση ζωής του πατέρα του. Η δίδυμη αδελφή του Κατρίν θύμισε ότι «δεν του άρεσαν οι τιμές». Ο διδάκτωρ της Φιλοσοφίας Μισέλ Ονφρέ σε επιστολή που απηύθυνε στον Σαρκοζί τόνισε: «Ο Καμύ υπερασπίστηκε την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Γι' αυτόν η ελευθερία χωρίς δικαιοσύνη είναι η αγριότητα του πιο ισχυρού. Και η δικαιοσύνη χωρίς ελευθερία είναι η κυριαρχία του συρματοπλέγματος. Η κοινωνία μας, αυτή που εσείς επίσημα ενσαρκώνετε, δεν είναι ελεύθερη παρά μόνο για τους ισχυρούς και είναι άδικη για τους αδύναμους». Ο Καμύ αναπαύεται μέχρι σήμερα στο Λουρμαρέν.

Πηγές: ΤΟ BHMA, tvxs

Γαλαξίες παρόμοιοι με τον δικό μας. Tracing the growth of Milky Way-like galaxies

Η εξέλιξη γαλαξιών (σαν τον δικό μας). Μια σύνθεση φωτογραφιών από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. This composite image shows examples of galaxies similar to our Milky Way at various stages of construction over a time span of 11 billion years. The galaxies are arranged according to time. Those on the left reside nearby; those at far right existed when the cosmos was about 2 billion years old. The bluish glow from young stars dominates the color of the galaxies on the right. The galaxies at left are redder from the glow of older stellar populations. Astronomers found the distant galaxies in two Hubble Space Telescope surveys: 3D-HST and the Cosmic Assembly Near-infrared Deep Extragalactic Legacy Survey, or CANDELS. The observations were made in visible and near-infrared light by Hubble's Wide Field Camera 3 and Advanced Camera for Surveys. The nearby galaxies were taken from the Sloan Digital Sky Survey. This image traces Milky Way-like galaxies over most of cosmic history, revealing how they evolve over time. Hubble's sharp vision resolved the galaxies' shapes, showing that their bulges and disks grew simultaneously. Credit: NASA, ESA, P. van Dokkum (Yale University), S. Patel (Leiden University), and the 3D-HST Team

Mια σύνθετη εικόνα που περιέχει γαλαξίες παρόμοιους με τον δικό μας στα διάφορα στάδια της εξέλιξής των μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 11 δισεκατομμυρίων χρόνων.

“For the first time, we have direct images of what the Milky Way looked like in the past,” said Pieter van Dokkum, a co-author of the study and an Astronomer at Yale University. “Of course, we can’t see the Milky Way itself in the past. We selected galaxies billions of light-years away that will evolve into galaxies like the Milky Way. By tracing the Milky Way’s siblings, we find that our galaxy built up 90 percent of its stars between 11 billion and 7 billion years ago, which is something that has not been measured directly before.” (Image courtesy NASA/ESA)

Οι γαλαξίες είναι τοποθετημένοι συναρτήσει του χρόνου. Αριστερά βρίσκονται γαλαξίες παρόμοιας ηλικίας με τον δικό μας, ενώ προς τα δεξιά περιέχονται γαλαξίες μεγαλύτερης ηλικίας. Η γαλαζωπή λάμψη από τα νέα άστρα κυριαρχεί στο χρώμα των γαλαξιών προς τα δεξιά, ενώ το χρώμα των γαλαξιών αριστερά είναι προς το ερυθρό, εξαιτίας της λάμψης των γηραιότερων άστρων.

Οι σκύλοι είναι... Ευρωπαίοι. Europe is origin of dogs, DNA study of fossils suggests

Hashimoto Kansetsu, Dogs from Europe, 1941, color on silk / pair of two-panel screens. Οι σκύλοι φαίνεται ότι είναι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με νέα γενετική ανάλυση. Dogs likely originated in Europe more than 18,000 years ago.

Τα αποτελέσματα μιας νέας γενετικής μελέτης μαρτυρούν ότι οι σκύλοι έχουν... ευρωπαϊκή ταυτότητα – με άλλα λόγια οι λύκοι από τους οποίους προήλθαν εξημερώθηκαν επί ευρωπαϊκού εδάφους.

A Grey Wolf (Canis lupus) on a moss-covered rock in the Bavarian Forest, Bavaria, Germany. PHOTOGRAPH BY ROBERT SEITZ, IMAGEBROKER/CORBIS

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι ο «καλύτερος φίλος του ανθρώπου» αποτελεί εξελικτικό απόγονο του γκρι λύκου, ωστόσο επί μακρόν οι επιστήμονες βρίσκονταν σε διαμάχη σχετικά με τον χρόνο και τον τόπο της εξημέρωσης των λύκων.

Πριν από τουλάχιστον 18.000 χρόνια η εξημέρωση

European grey wolves inhabit the animal park of Rhodes, France in December 2012. If your dog could talk, he might have a European accent. A new study comparing DNA from modern dogs and ancient fossils suggests today’s pets descended from wolves in Europe. Man’s earliest best friends likely scavenged their meals from scrap piles left behind by hunter-gatherers, said the report by international researchers in the journal Science. The bolder the wolf, the more he would be able to eat and the more loyal to humans he would grow. Scientists believe this process of domestication likely began as many as 19,000 to 32,000 years ago. Photograph by: JEAN-CHRISTOPHE VERHAEGEN , AFP/Getty Images

Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» βασίστηκε σε γενετική ανάλυση δειγμάτων σύγχρονων και αρχαίων σκύλων αλλά και λύκων και δείχνει ευρωπαϊκή καταγωγή των σκύλων η οποία χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 18.000 χρόνια.

A lateral view of a Pleistocene wolf from the Trou des Nutons cave (Belgium), calibrated age of 26,000 years Before the Present. This wolf species was particularly large. Credit: Royal Belgian Institute of Natural Sciences

Από προηγούμενες γενετικές μελέτες είχε προκύψει ότι οι σύγχρονοι σκύλοι – σε όλα τα… σχήματα και μεγέθη – προήλθαν από τους λύκους οι οποίοι ήλθαν σε επαφή με τις ανθρώπινες κοινωνίες στη Μέση Ανατολή ή στην Ανατολική Ασία πριν από περίπου 15.000 έτη. Το πρόβλημα όμως με αυτή τη θεωρία ήταν ότι δεν φαινόταν να συνάδει με τα ευρήματα των παλαιοντολόγων οι οποίοι έχουν ανακαλύψει απολιθώματα ζώων που μοιάζουν με σκύλους τα οποία χρονολογούνται πριν από 30.000 χρόνια ή και περισσότερο.

Οστά σκύλου που ανακαλύφθηκαν στο Ιλινόι των ΗΠΑ. Το απολίθωμα που ήταν μεταξύ των δειγμάτων που χρησιμοποιήθηκαν στη νέα μελέτη χρονολογείται πριν από 8.500 έτη. This fossil specimen is from a dog burial site in Greene County, Illinois, and is estimated to be 8,500 years old. Credit:Del Baston, Center for American Archaeology/Science

Τώρα ο δρ Ολαν Θάλμαν από το Πανεπιστήμιο του Τούρκου στη Φινλανδία και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι δείχνουν έναν νέο επιστημονικό δρόμο σε ό,τι αφορά την εξημέρωση των λύκων.

Ευρωπαϊκή συγγένεια

The head of a Palaeolithic dog from the Goyet cave in Belgium, thought to be 36,000 years old. Researchers believe the species that this fossil represents was an ancient sister-group to all modern dogs and wolves. They believe the species was less likely to be a direct ancestor.

Η μεγάλη γενετική ανάλυση που διεξήγαγαν σε δείγματα σύγχρονων και αρχαίων σκύλων και λύκων αποκάλυψε ότι οι σύγχρονοι σκύλοι έχουν συγγένεια με τους αρχαίους ή σύγχρονους ευρωπαϊκούς λύκους, όχι όμως και με λύκους εκτός Ευρώπης.

Με δεδομένο μάλιστα ότι τα δείγματα των αρχαίων σκύλων που χρησιμοποιήθηκαν στην ανάλυση χρονολογούνται πριν από περισσότερα από 18.000 χρόνια, τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι η εξημέρωση έγινε πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν ως σήμερα οι επιστήμονες.

Αν τα καινούργια αποτελέσματα αποδειχθούν σωστά, αυτό σημαίνει ότι οι σκύλοι άρχισαν να διαχωρίζονται από τους λύκους όταν οι άνθρωποι βρίσκονταν ακόμη στη φάση του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη.

Ακολουθώντας τους κυνηγούς

Is it a wolf? Is it a dog? No, it’s a Czechoslovakian Wolfdog.

Είναι πιθανό κάποιοι λύκοι να ακολουθούσαν τους κυνηγούς, αρχικώς από απόσταση, προκειμένου να τραφούν από τα απομεινάρια μεγάλων ζώων που οι κυνηγοί άφηναν πίσω τους. Τελικώς όμως οι λύκοι ενσωματώθηκαν σε αυτές τις ομάδες καθώς εξοικειώθηκαν με τον άνθρωπο.

Σε αναμονή οριστικής απάντησης

The Basenji represents one of the most divergent dog lineages in existence today. Genetic analyses of modern and ancient canids, including some of the oldest known dog remains, place the origin of modern dogs in Europe between 18,800 and 32,100 years ago. Credit: Science

Πάντως και τα καινούργια ευρήματα, αν και άκρως ενδιαφέροντα, δεν φαίνεται να δίνουν την οριστική απάντηση στο ζήτημα. Και αυτό διότι υπάρχουν διάφορα προβλήματα: καταρχάς οι πληθυσμοί των σκύλων έχουν αναμειχθεί σε μεγάλο βαθμό με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που περιπλέκει το «γενετικό σήμα» που μελετούν οι επιστήμονες. Κατά δεύτερον, έχει αποδειχθεί ότι κάποιοι σκύλοι έχουν ξαναζευγαρώσει με άγριους λύκους. Έτσι για να δοθεί η τελειωτική απάντηση στο θέμα θα απαιτηθεί περισσότερη ανάλυση, πιθανότατα του πυρηνικού DNA των αρχαίων ζώων.

Two dogs, seen today: Higgins, left, and Albi.

Μέχρι σήμερα τόσο η νέα μελέτη στο «Science» όσο και οι προηγούμενες έχουν βασιστεί στο μιτοχονδριακό DNA, το οποίο αποτελεί χρήσιμο γενετικό υλικό αλλά δεν δίνει τη συνολική γενετική εικόνα για έναν οργανισμό. Το πυρηνικό DNA μπορεί να προσφέρει στους ειδικούς πολύ περισσότερες πληροφορίες, ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να εξαχθεί, κυρίως σε πολύ αρχαία οστά ή σε απολιθώματα.