Διαφορετικός ο φόβος της απιστίας για τα δύο φύλα. Men fear sexual affairs - but women are more upset if their partner falls in love with someone else

Émile Bernard, Cour d'amour, 1890. Οι άνδρες πληγώνονται περισσότερο από τη μοιχεία ενώ οι γυναίκες από τη συναισθηματική απιστία. The fear: A new study has found that most men would be more upset if their other half had a sexual affair, but women would be more hurt by emotional infidelity, researchers have claimed, citing evolutionary reasons.

Η σκέψη και μόνο του/της συντρόφου μας με κάποιον άλλον μας προκαλεί ναυτία. Ωστόσο το συναίσθημα αυτό ενδεχομένως να διαφέρει ανάμεσα στις γυναίκες και στους άνδρες. Νέα αμερικανική μελέτη από το Πανεπιστήμιο Τσάπμαν στην Καλιφόρνια αποκαλύπτει ότι άλλα είναι εκείνα που εξοργίζουν τους άνδρες ως προς την απιστία και άλλα είναι εκείνα που πληγώνουν τις γυναίκες.

Από τα ευρήματα των αμερικανών ερευνητών φάνηκε ότι οι άνδρες θυμώνουν στη σκέψη ότι η σύντροφός τους διατηρεί ερωτική σχέση με κάποιον άλλον άνδρα, ενώ οι γυναίκες πληγώνονται βαθύτατα από το συναισθηματικό δέσιμο που μπορεί να έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στον σύντροφό τους και σε μια άλλη γυναίκα.

Σεξ χωρίς συναίσθημα ή έρωτας χωρίς σεξ;

Cagnaccio di San Pietro, After the Orgy, 1928.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ειδικοί ζήτησαν από 64.000 άτομα να δηλώσουν τι είναι αυτό που θα τους πλήγωνε περισσότερο: το να μάθαιναν ότι ο/η σύντροφός τους διατηρούσε ερωτική σχέση με ένα τρίτο άτομο, χωρίς όμως να είναι ερωτευμένος/η μαζί του, ή το να μάθαιναν ότι το έτερό τους ήμισυ είναι ερωτευμένο με κάποιον άλλον, χωρίς ωστόσο να έχουν προχωρήσει σε σεξουαλική επαφή.

Το 54% των ετεροφυλόφιλων ανδρών δήλωσε ότι θα πληγωνόταν περισσότερο από τη σεξουαλική απιστία της συντρόφου του παρά από το συναισθηματικό δέσιμο με κάποιον άλλον συγκριτικά με το 34% των γυναικών.

Παρά το γεγονός ότι εντοπίστηκαν διαφορές ως προς τις απόψεις των εθελοντών βάσει της ηλικιακής τους ομάδας, του κοινωνικού τους status, της μισθολογικής τους κλίμακας αλλά και του ιστορικού τους γύρω από την απιστία, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες εξέφραζαν απόψεις πιο κοντινές σε εκείνες των γυναικών.

Ερωτική ζήλια με εξελικτικό υπόβαθρο

Edvard Munch, Jalousie, 1907. Έμφαση στη σεξουαλική επαφή δίνουν οι άνδρες στα σενάρια απιστίας, τη στιγμή που oι γυναίκες επικεντρώνονται περισσότερο στο συναισθηματικό δέσιμο που μπορεί να έχει προκύψει ανάμεσα στον σύντροφό τους και σε μια άλλη γυναίκα. Men fear sexual infidelity more because if his partner becomes pregnant, he cannot be sure the baby will be his, the researchers said.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Archives of Sexual Behaviour», η στάση των ανδρών απέναντι στη σεξουαλική απιστία ενδεχομένως να κρύβει μια εξελικτική διάσταση με ρίζες στην πατρική αβεβαιότητα. Για παράδειγμα, αν ένας άνδρας που βρίσκεται σε σχέση με μια γυναίκα διαπιστώσει ότι η σύντροφός του είναι έγκυος, αν δεν προχωρήσει σε τεστ πατρότητας, δεν μπορεί να γνωρίζει μετά βεβαιότητας ότι το παιδί είναι δικό του.

«Ενώ θα περίμενε κανείς τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες να εκδηλώνουν την ίδια ερωτική ζήλια, οι άνδρες ενδεχομένως να έχουν πολύ πιο έντονες αντιδράσεις συγκριτικά με τις γυναίκες» αναφέρουν οι επιστήμονες.

«Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες δεν αντιμετωπίζουν τον φόβο της μητρικής αβεβαιότητας, αντιμετωπίζουν ωστόσο τον κίνδυνο της απώλειας της αφοσίωσης και της στήριξης του συντρόφου τους σε περίπτωση που ο σύντροφός τους στρέψει το ενδιαφέρον του προς κάποια άλλη γυναίκα». 

«Αν ένας άνδρας ανακαλύψει ότι η γυναίκα του διατηρεί ερωτική σχέση με κάποιον άλλον, θίγεται ο ανδρισμός του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε αρνητική αντίδραση περισσότερο στο άκουσμα μιας ερωτικής σχέσης παρά στο άκουσμα ενός συναισθηματικού δεσμού που δεν εμπεριέχει σεξουαλική επαφή» υπογραμμίζουν οι ειδικοί. «Οι γυναίκες μεγαλώνουν με έμφαση στο συναισθηματικό κομμάτι, σκέφτονται πιο πολύ τη σχέση και γίνονται συναισθηματικοί τροφοί μέσα σε αυτήν. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι μπορεί να πληγωθούν πολύ περισσότερο αν διαπιστώσουν ότι ο σύντροφός τους είναι ερωτευμένος με κάποια άλλη γυναίκα από ό,τι αν μάθουν ότι απίστησε μια φορά χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω για εκείνον».

H γλώσσα εμφανίστηκε «για να βοηθά στην κατασκευή εργαλείων». Humanity's First Talks May Have Been About Tools, Scientists Say

Αναπτύχθηκε πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια προκειμένου να διδάσκεται η πολύτιμη για την επιβίωση τέχνη. Two and a half million years ago, our hominin ancestors in the African savanna crafted rocks into shards that could slice apart a dead gazelle, zebra or other game animal. Over the next 700,000 years, this butchering technology spread throughout the continent and, it turns out, came to be a major evolutionary force. Stone-knapping demonstration. Credit: Video by Yasmin Anwar, Roxanne Makasdjian and Phil Ebiner / UC Berkeley

Οι πρόγονοί μας ανέπτυξαν την πρώτη γλώσσα πριν από περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια για να μαθαίνουν στους συντρόφους τους πώς να κατασκευάζουν εργαλεία, υποδεικνύει το ασυνήθιστο πείραμα διεθνούς ομάδας ψυχολόγων.

Το ερώτημα του πότε και του πώς εμφανίστηκε η γλώσσα έχει κεφαλαιώδη σημασία για την ανθρωπολογία. Είναι όμως πολύ δύσκολο να απαντηθεί, αφού οι λέξεις δεν αφήνουν ίχνη στο αρχαιολογικό αρχείο.

Πότε εμφανίστηκε η γλώσσα;

Ορισμένοι πιστεύουν ότι η γλώσσα είναι ίδιον του Homo sapiens και εμφανίστηκε πρόσφατα, πριν από περίπου 50.000 χρόνια. Άλλοι, πάλι, τοποθετούν την εμφάνιση της γλώσσας στις απαρχές του ανθρώπινου γένους, πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια.

Η τελευταία μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature Communications, δεν απαντά ευθέως στο ερώτημα του πότε. Προσφέρει όμως μια νέα θεωρία για το γιατί: η ομιλία ήταν εξελικτικό πλεονέκτημα για τους ανθρώπους που έπρεπε να διδάσκουν ο ένας στον άλλο την πολύτιμη τέχνη τους. 

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι τα λίθινα εργαλεία δεν ήταν απλώς το προϊόν της ανθρώπινης εξέλιξης αλλά και κινητήριος δύναμή της. Δημιούργησαν το εξελικτικό πλεονέκτημα που απαιτούνταν για την ανάπτυξη της ανθρώπινης επικοινωνίας και διδασκαλίας» λέει ο Τόμας Μόργκαν του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.

Η μελέτη δεν προσφέρει άμεσες αποδείξεις για τη νέα θεωρία, δείχνει όμως ότι η γλώσσα όντως βοηθά στην εκμάθηση της κατασκευής εργαλείων.

Το περίεργο πείραμα

Οι εθελοντές της μελέτης κλήθηκαν να κατασκευάσουν λίθινα εργαλεία με ή χωρίς προφορικές οδηγίες. Το βίντεο των ερευνητών εξηγεί τη διαδικασία. UC Berkeley post-doctoral researcher, Thomas Morgan, demonstrates stone-knapping, how our hominin ancestors in the Stone Age made sharp tools out of rocks, for butchering their game. His research findings suggest that the practice of teaching this skill to younger generations helped drive the development of communication and language. Video by Yasmin Anwar, Roxanne Makasdjian and Phil Ebiner

Στο πείραμα συμμετείχαν 184 φοιτητές του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους στη Βρετανία, οι οποίοι χωρίστηκαν σε πέντε ισάριθμες ομάδες. Οι εθελοντές της κάθε ομάδας σχημάτισαν μια αλυσίδα, στην οποία κάθε μέλος έπρεπε να «διδάξει» την κατασκευή απλών λίθινων εργαλείων στον επόμενο εθελοντή.

Η πρώτη ομάδα έπρεπε να μάθει να κατασκευάζει εργαλεία χωρίς καμία οδηγία. Στη δεύτερη ομάδα, ο πρώτος εθελοντής παρακολούθησε μια επίδειξη χωρίς λόγια, και κλήθηκε να δείξει το ίδιο στον επόμενο. Στην τρίτη ομάδα, οι ερευνητές έδειξαν ενεργά στον πρώτο εθελοντή τι κινήσεις έπρεπε να κάνει, χωρίς όμως να χρησιμοποιούν χειρονομίες. Η τέταρτη ομάδα βασίστηκε σε χειρονομίες, και η πέμπτη σε προφορικές οδηγίες.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι εθελοντές κλήθηκαν να κατασκευάσουν τα εργαλεία σε σύντομο χρόνο χτυπώντας μια μικρή πέτρα πάνω σε μια μεγαλύτερη πέτρα από οψιανό λίθο. Το πέτρωμα αυτό έχει την τάση να σπάει σε φέτες με αιχμηρές άκρες σαν μαχαίρι.

Προφορικές οδηγίες=καλύτερες επιδόσεις

Εξετάζοντας τον αριθμό και την ποιότητα των εργαλείων που παρήγαγαν οι εθελοντές, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ομάδα που χρησιμοποίησε προφορικές οδηγίες είχε μακράν καλύτερες επιδόσεις.

Αυτό δείχνει ότι η χρήση μιας έστω και υποτυπώδους γλώσσας θα αποτελούσε σημαντικό πλεονέκτημα για όσους γνώριζαν να τη χρησιμοποιούν. Αυτή η «πρωτο-γλώσσα», όπως την αποκαλούν οι ερευνητές, δεν αποκλείεται να προέκυψε από χειρονομίες με απλά νοήματα όπως «ναι» και «όχι».

Πότε όμως συνέβη αυτό; Η μελέτη δεν μπορεί να δώσει άμεση απάντηση, ωστόσο οι συντάκτες της προχωρούν σε μια ευλογοφανή υπόθεση.

Τα πρώτα λίθινα εργαλεία χρονολογούνται στα 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν, πολύ πριν από την εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου πριν από περίπου 200.000 χρόνια. Τα εργαλεία αυτά, γνωστά ως εργαλεία του Όλτντουβαϊ  (από το όνομα του φαραγγιού της Τανζανίας όπου ανακαλύφθηκαν τη δεκαετία του 1930) έμειναν ουσιαστικά απαράλλαχτα για τα επόμενα 700.000 χρόνια. Σύμφωνα με τον δρα Μόργκαν, αυτό υποδεικνύει ότι οι πρόγονοί μας δεν είχαν αναπτύξει γλώσσα σε αυτό το διάστημα -σε διαφορετική περίπτωση η τεχνολογία θα είχε βελτιωθεί ταχύτερα.

Μιλήσαμε πιθανότατα πριν από 1,8 εκατ. έτη

Early humans were using stone hand axes as far back as 1.8 million years ago. Credit: Pierre-Jean Texier, National Center of Scientific Research, France.

Η μεγάλη αλλαγή ήρθε πριν από περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια, όταν εμφανίστηκε ένα νέο είδος εργαλείων στη μορφή τσεκουριών και πρωτόγονων μπαλτάδων. Αυτό οδηγεί τον Μόργκαν στο συμπέρασμα ότι η πρώτη γλώσσα πρέπει να εμφανίστηκε περίπου την ίδια εποχή.

Αυτό, βέβαια, θα είναι δύσκολο έως αδύνατο να αποδειχθεί. Ακόμα και τα βασικά ευρήματα της μελέτης δεν μπορεί να θεωρηθούν αποδεδειγμένα, δεδομένου ότι οι εθελοντές της μελέτης είχαν μεγαλώσει χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και δεν είχαν καμία προηγούμενη εμπειρία με πέτρινα εργαλεία.

Μαζικά εξαφανίστηκαν (και) οι ευρωπαίοι δεινόσαυροι. Dinosaurs wiped out rapidly in Europe 66 million years ago

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει τη θεωρία ότι υπεύθυνος είναι ο μεγάλος αστεροειδής που έπεσε στην Αμερική. The new study suggests that European dinosaurs were thriving up to the asteroid impact. In this artist's depiction, a Daspletosaurus (predator on the left) attacks a herd of Centrosaurus during the Cretaceous.

Νέα ενδιαφέρουσα μελέτη για την παρουσία των δεινοσαύρων στην Ευρώπη ενισχύει την κρατούσα θεωρία για τη μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων από τον πλανήτη μας.

Οι θεωρίες

Η κρατούσα θεωρία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων αναφέρει ότι ένας μεγάλος αστεροειδής έπεσε πριν από περίπου 66 εκ. έτη στη κεντρική Αμερική (πιθανότατα στο Μεξικό) προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις στον πλανήτη οι οποίες οδήγησαν στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Εχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια κάποιες νέες θεωρίες που είτε αναφέρουν και άλλους παράγοντες που σε συνδυασμό με τον αστεροειδή εξαφάνισαν τους δεινοσαύρους είτε προβάλλουν διαφορετικές αιτίες για αυτή την κομβική για την ιστορία του πλανήτη αλλά και την εμφάνιση του ανθρώπου εξέλιξη. Η τελευταία σχετική μελέτη έρχεται να στηρίξει απόλυτα τη κρατούσα θεωρία.

Απότομη εξαφάνιση

Οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν κάποτε στην Ευρώπη και όπως αναφέρουν οι ερευνητές εξαφανίστηκαν μαζικά όταν έπεσε ο αστεροειδής στην αμερικανική ήπειρο. Pictured is the evolution of the European continental ecosystems around the time dinosaurs went extinct. The diverse vertebrates of the latest Cretaceous are shown, with dinosaurs in France, crocodiles in Hungary and other mammals almost wiped out (bottom image), with a few groups surviving into the Paleogene (top image). Credit: Background paleogeography reconstructions - Dr. Ron Blakey, Professor Emeritus Northern Arizona University; fossils: Dr. Jeremy E. Martin (for other fossil image credits see the ZooKeys paper of Csiki-Sava et al., doi: 10.3897/zookeys.469.8439).

Ερευνητές του Σώματος Γεωλογίας και Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης και της Σχολής Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου μελέτησαν την παρουσία των δεινοσαύρων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση «ZooKeys» στην Ευρώπη όπως και στις υπόλοιπες ηπείρους κυριαρχούσαν για εκατοντάδες εκ. έτη οι δεινόσαυροι.

Μελετώντας τα απολιθώματα των ευρωπαίων δεινοσαύρων οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι την ίδια ακριβώς περίοδο που εκτιμάται ότι έπεσε ο αστεροειδής, δηλ. πριν από 66 εκ. έτη, υπήρξε μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων στην Ευρώπη. «Τα ευρήματα των δύο τελευταίων δεκαετιών στην Ευρώπη δείχνουν ότι οι δεινόσαυροι ευημερούσαν στην ήπειρο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Η δική μας μελέτη μας δείχνει ότι η ευημερία τους έληξε ταυτόχρονα με την πτώση του αστεροειδή στην αμερικανική ήπειρο και ότι πράγματι αυτός ο αστεροειδής εξόντωσε τους δεινοσαύρους μονομιάς σε όλο τον πλανήτη» αναφέρει ο Στηβ Μπρουσάτ, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Φαντάσματα αρχαίων ιών «ρυθμίζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου». “Old” Viruses Influences Behavior

Theo van Rysselberghe, The Reading, 1903. Γονίδια ενδογενών ρετροϊών ίσως είναι τα υπεύθυνα για τον ιδιαίτερο ανθρώπινο εγκέφαλο. Do viruses make us smarter? Retroviruses seem to play a central role in the basic functions of the brain, more specifically in the regulation of which genes are to be expressed, and when, researchers say.

Γονίδια αρχαίων ιών που ενσωματώθηκαν στα κύτταρα των προγόνων μας πριν από εκατομμύρια χρόνια περιέργως δείχνουν να ρυθμίζουν τη δημιουργία νευρικών κυκλωμάτων στον εγκέφαλο, αναφέρουν ερευνητές στη Σουηδία.

Οι βιολόγοι γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι το γονιδίωμα του ανθρώπου και των περισσότερων θηλαστικών περιέχει «ενδογενείς ρετροϊούς», ιούς που ενσωματώνουν το γενετικό υλικό τους στα κύτταρα του ξενιστή (όπως για παράδειγμα ο ιός του HIV).

Το 5% του ανθρώπινου γονιδιώματος 

A new study from Lund University in Sweden indicates that inherited viruses that are millions of years old play an important role in building up the complex networks that characterise the human brain. Photo credit: Mehmet Pinarci (Creative Commons licensed)

Οι ενδογενείς ρετροϊοί αντιστοιχούν γύρω στο 5% του ανθρώπινου γονιδιώματος, ωστόσο για πολλά χρόνια οι αλληλουχίες αυτές θεωρούνταν «άχρηστο» DNA χωρίς πραγματικές λειτουργίες.

Στη νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Cell Reports, πολυμελής ομάδα του Πανεπιστημίου της Λουντ αναφέρει ότι οι ενδογενείς ιοί δείχνουν να παίζουν κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Συγκεκριμένα, τα γονίδια των αρχαίων αυτών ιών δείχνουν να ρυθμίζουν τη λειτουργία, ή έκφραση, γονιδίων που παίζουν ρόλο στη δημιουργία των νευρικών δικτύων του εγκεφάλου.

«Παρατηρήσαμε ότι οι ιοί αυτοί ενεργοποιούνται ειδικά στα εγκεφαλικά κύτταρα και έχουν σημαντικό ρυθμιστικό ρόλο» αναφέρει ο Γιόχαν Γιάκομπσον, επικεφαλής του τμήματος Μοριακής Νευρογενετικής του πανεπιστημίου.

Υποστηρίζει μάλιστα ότι «ο ρόλος των ρετροϊών μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί το γιατί τα εγκεφαλικά κύτταρα είναι τόσο δυναμικά και πολύπλευρα στη λειτουργία τους». Με άλλα λόγια, οι ενδογενείς ρετροϊοί ίσως ευθύνονται για τον ιδιαίτερο ανθρώπινο εγκέφαλο.

Η μελέτη δείχνει ότι τα βλαστικά κύτταρα του εγκεφάλου χρησιμοποιούν έναν εξειδικευμένο μοριακό μηχανισμό για να ελέγχουν την έκφραση των ιικών γονιδίων.

Δεν ενεργοποιούνται σε άλλους ιστούς

Inherited viruses that are millions of years old play an important role in building up the complex networks that characterize the human brain, researchers say. They have found that retroviruses seem to play a central role in the basic functions of the brain, more specifically in the regulation of which genes are to be expressed, and when. A Retrovirus.

Οι εν λόγω ρετροϊοί δεν ενεργοποιούνται σε άλλους ιστούς του σώματος, πιθανώς επειδή θα προκαλούσαν την εμφάνιση όγκων, οι οποίοι δεν εμφανίζονται ποτέ στο νευρικό σύστημα.

Η ιδιαιτερότητα αυτή οδηγεί τους ερευνητές στην υποψία ότι τα φαντάσματα των ιών που μόλυναν κάποτε τους προγόνους μας δεν αποκλείεται να παίζουν ρόλο σε νευροεκφυλιστικές και ψυχικές ασθένειες.

Είναι μια ευλογοφανής αλλά μάλλον τραβηγμένη υπόθεση, για την οποία σίγουρα απαιτούνται περαιτέρω μελέτες τόσο στον άνθρωπο όσο και σε άλλα θηλαστικά.

Ωστόσο, ακόμα κι αν οι ρετροϊοί δεν παίζουν ρόλο στη δημιουργία της βασικής αρχιτεκτονικής του εγκεφάλου, δεν αποκλείεται να επηρεάζουν τον εγκέφαλο με άλλους τρόπους: έρευνα του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Οκτώβριο έδειξε ότι ένας ιός που κανονικά προσβάλλει μονοκύτταρα φύκη δεν αποκλείεται να προσβάλλει και τον άνθρωπο και να προκαλεί επιβράδυνση των γνωστικών λειτουργιών.

Παραισθησιογόνα σε αρχαία πιθάρια στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Hallucinogenic in ancient jars at the Necromanteion of Acheron

Σε υπόγεια αίθουσα ενός οικοδομήματος στην κοιλάδα του Αχέροντα βρέθηκαν τα πιθάρια με τα απανθρακωμένα αγροτικά προϊόντα. The dead-end corridor and underground cavern of the Sacred Hall in the Necromanteion ("Oracle of the Dead") of Ephyra in Thesprotia, Epirus, where pilgrims could have their future told by talking with the dead.

Απανθρακωμένα κουκιά, τα οποία κατανάλωναν οι πιστοί και έφταναν σε έκσταση και μέσα από τις παραισθήσεις «επικοινωνούσαν» με τις ψυχές των νεκρών στο πιο φημισμένο νεκρομαντείο του αρχαίου ελληνικού κόσμου, αυτό του Αχέροντα στην Πρέβεζα, βρέθηκαν σε μικρά και μεγάλα πιθάρια που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον αρχαιολογικό χώρο.

Η υποψήφια διδάκτωρ Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ Ευγενία Γκατζόγια, που έκανε την αρχαιοβοτανική μελέτη σε απανθρακωμένους σπόρους και παρουσίασε τα αποτελέσματά της στο συμπόσιο για το Αρχαιολογικό Έργο στη Βορειοδυτική Ελλάδα και στα Νησιά του Ιονίου, στα Γιάννενα, βρήκε ανάμεσα στους σπόρους μεγάλο αριθμό από κουκιά καθώς επίσης σταφύλια, ελιές και άλλα δημητριακά.

«Μικρά και μεγάλα πιθάρια για την αποθήκευση στερεών και υγρών τροφών βρέθηκαν σε υπόγεια αίθουσα ενός οικοδομήματος στην κοιλάδα του Αχέροντα. Μέσα στα πιθάρια διατηρήθηκαν σε απανθρακωμένη μορφή πλούσιες συγκεντρώσεις αγροτικών προϊόντων», ανέφερε η κ. Γκατζόγια, προσθέτοντας ότι από τα δημητριακά ξεχωρίζουν τα κουκιά, το σιτάρι, τα μπιζέλια, ενώ από τα φρούτα τα μόνα που εντοπίστηκαν σε μεγάλες ποσότητες σε έναν μικρό πίθο είναι τα σταφύλια και μάλιστα μια ποικιλία σαν σταφίδα.

Γενική άποψη Νεκρομαντείου. The most famous nekromanteion (or nekyomanteion), or oracle of the dead, of the ancient Greek world lies near the northwest shores of the Acherousian Lake, where Acheron and Kokytos, the rivers of Hades, meet. Ancient literary sources describe the Acherousian Lake as the place where the dead began their descent to Hades, and associate Ephyra, the Epirote city located further north, with the ancient cult of the god of death. © Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. - Γενική Γραμματεία Πολιτισμού

Τα σωζόμενα λείψανα του νεκρομαντείου του Αχέροντα χρονολογούνται στην Ελληνιστική περίοδο και το κύριο τμήμα του ιερού στο τέλος του 4ου-αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα, στην ίδια περίοδο ανάγεται και η χρήση του οικοδομήματος μέσα στο οποίο βρέθηκαν τα πιθάρια. Η χρήση του νεκρομαντείου είναι γνωστή από τις αρχαίες πηγές. Οι ιερείς οδηγούσαν τους επισκέπτες μέσα στο ιερό και με τελετουργικό τρόπο εκείνοι έρχονταν σε επαφή με τα είδωλα των νεκρών.

Ειδική διατροφή

Τα απανθρακωμένα κατάλοιπα και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα επιβεβαιώνουν αυτό που ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έφορος Αρχαιοτήτων και ανασκαφέας της περιοχής, Σωτήρης Δάκαρης, είχε επισημάνει ότι δηλαδή αυτά αποτελούσαν συστατικά μια ειδικής διατροφής με την οποία οι επισκέπτες προετοιμάζονταν ψυχικά και σωματικά για την επικοινωνία με τις ψυχές των νεκρών, όπως περιγράφει ο Όμηρος στη Νέκυια της Οδύσσειας.

Πελίκη του “ζωγράφου του Λυκάονα”: Ο Οδυσσέας στον κάτω κόσμο. Βοστόνη, Museum of Fine Arts.

Η θεωρία του βασίζεται στο ότι η υπερβολική κατανάλωση κουκιών και μάλιστα ωμών προκαλεί ζάλη και παραισθήσεις, ενώ, σύμφωνα με τον ανασκαφέα, τα κουκιά συνδυάζονταν με άλφιτα (είδος κριθαρένιου ψωμιού), με μέλι και κρασί. Η «συνάντηση» των επισκεπτών με τις ψυχές των νεκρών ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τους αρχαίους Έλληνες, καθώς πίστευαν ότι οι νεκροί τους έστελναν σημάδια για το μέλλον.

Οι σπόροι από τα κουκιά, τα υπόλοιπα δημητριακά, τα φρούτα και τις ελιές βρέθηκαν σε απανθρακωμένη μορφή, γεγονός που αποδίδεται σε μια μεγάλη φωτιά που κατέστρεψε ολόκληρο το οικοδομικό συγκρότημα στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, γύρω στο 167 π.Χ. όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες λεηλάτησαν την Ήπειρο.

Η μέχρι τώρα μελέτη των σπόρων έδειξε ότι ανάμεσά τους υπήρχε δίκοκκο σιτάρι, σιτάρι σπέλτα, μαλακό και σκληρό σιτάρι, εξάστοιχο κριθάρι, κουκιά, ρόβια, μπιζέλια και λούπινα.

Εκτός από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, μεγάλος αριθμός απανθρακωμένων σπόρων βρέθηκε και στην Επισκοπή Σερβιανών, μια περιοχή νότια της λίμνης Παμβώτιδας στα Γιάννενα. Στα οικιστικά κατάλοιπα συγκροτήματος, πιθανόν αγροικίας ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, βρέθηκαν σπόροι από δημητριακά και φρούτα, τους οποίους επίσης μελέτησε η κ. Γκατζόγια. Στην Επισκοπή Σερβιανών τα κύρια είδη που καλλιεργούνταν ήταν η βρόμη και το κριθάρι, ενώ μεταξύ των φρούτων εντοπίστηκαν πολλοί ελαιοπυρήνες, σπασμένοι και ολόκληροι. Από τη μέχρι τώρα μελέτη δεν φαίνεται να αποτελούν κατάλοιπα εξαγωγής ελαιολάδου, αλλά πιο πολύ δίνουν την εικόνα βρώσιμων ελιών.

Πηγή: www.ethnos.gr

Η «εξαφάνιση» ενός αστέρα νετρονίων και η στρέβλωση του χώρου. Scientists watch as pulsar vanishes thanks to warped space-time

Η τροχιά του πάλσαρ J1906. Arecibo Observatory. Illustration of one orbit of pulsar J1906 (on the right, with radio beams) around its companion (centered). In the space-time curvature caused by the companion (blue), the pulsar rotation axis slants throughout the orbit. For illustration the effect is exaggerated 1 million times here. Credit: Joeri van Leeuwen/ASTRON

Επιστήμονες από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας παρακολούθησαν για μια πενταετία τη σταδιακή «εξαφάνιση» ενός αστέρα νετρονίων, μετρώντας έτσι με ακρίβεια τόσο τη μάζα όσο την αιτία της «εξαφάνισής» του – τη στρέβλωση του χώρου, λόγω του ισχυρού βαρυτικού πεδίου που αργά αλλά σταθερά μετέβαλλε την περιστροφή του.

Γνωστοί και ως πάλσαρ, οι περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων συχνά αναφέρονται σαν «φάροι του διαστήματος», επειδή εκπέμπουν ραδιοκύματα που, όταν φτάνουν στη Γη, γίνονται αντιληπτά σαν παλμοί ακτινοβολίας.

Η ιδιαιτερότητα του πάλσαρ που μελέτησαν οι Ολλανδοί αστρονόμοι είναι πως ανήκει σε ένα διπλό σύστημα, το J1906, αλληλεπιδρώντας με έναν δεύτερο αστέρα νετρονίων που βρίσκεται σε μικρή απόσταση. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ένα ισχυρό βαρυτικό πεδίο το οποίο, όπως προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, στρεβλώνει τον χώρο και επομένως μεταβάλλει τον άξονα περιστροφής του πάλσαρ.

Το φαινόμενο ονομάζεται γεωδαιτική μετάπτωση και κάνει τον άξονα περιστροφής του πάλσαρ να ταλαντώνεται, όπως περίπου συμβαίνει σε μία περιστρεφόμενη σβούρα. Με τον ίδιο τρόπο αλλάζουν όμως σταδιακά διεύθυνση και οι εκπεμπόμενοι παλμοί, με συνέπεια αν και πριν από πέντε χρόνια έφταναν τον πλανήτη μας, σήμερα η πορεία τους να μην «συναντά» τη Γη. Κάτι που σημαίνει πως αυτή τη στιγμή ο πάλσαρ έχει «εξαφανισθεί» από τα επίγεια ραδιοτηλεσκόπια.

Η μελέτη των Ολλανδών επιστημόνων δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Astrophysical Journal, ενώ παρουσιάσθηκε επίσης στο 225ο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας. Αναλύοντας τα δεδομένα της τελευταίας πενταετίας για την κίνηση του πάλσαρ, μπόρεσαν όχι μόνο να μετρήσουν τη μάζα του, αλλά και να εκτιμήσουν την επίδραση της βαρυτικής παραμόρφωσης του χώρου. Έτσι, βρήκαν πως ο άξονας μετατοπίζεται 2 μοίρες ανά έτος, υπολογίζοντας μάλιστα πως ο αστέρας νετρονίων θα ξαναγίνει «ορατός» από τη Γη το 2170.

Arecibo Observatory.

Η ανακάλυψη του J1906 έγινε τυχαία, από αναλύσεις δεδομένων από το Τηλεσκόπιο Arecibo, στο Πουέρτο Ρίκο. «Ήταν πραγματική αποκάλυψη, αφού η συγκεκριμένη περιοχή είχε ερευνηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν», είπε στο συνέδριο ο Γιούρι βαν Λιούβεν, επικεφαλής της έρευνας του Ολλανδικού Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας.

Οι επιστήμονες γρήγορα διαπίστωσαν πως το J1906 ήταν ένα διπλό σύστημα αστέρων νετρονίων – δηλαδή «αστρικών πτωμάτων» με απίστευτη πυκνότητα, αφού έχουν μάζα όση και ο Ήλιος, αλλά διάμετρο μόλις 16 χιλιόμετρα.

Κάθε αστέρας ολοκληρώνει μια περιφορά γύρω από τον συνοδό του σε μόλις τέσσερις ώρες, ενώ ο πάλσαρ περιστρέφεται σε συχνότητα επτά φορές το δευτερόλεπτο. Παράλληλα, η μεταξύ τους απόσταση είναι αρκετά μικρή, μόλις όσο η διάμετρος του Ήλιου. Έτσι, οι επιστήμονες προέβλεψαν πως η επίδραση της βαρύτητας στον χώρο θα ήταν αρκετά έντονη, κάτι που επαλήθευσαν στη συνέχεια οι μετρήσεις τους.

Πηγή: naftemporiki.gr – www.astron.nl

To Facebook σε γνωρίζει καλύτερα από τους φίλους σου! Facebook knows you better than your friends do!

Η μελέτη των Likes αποκαλύπτει τη προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του χρήστη. Cambridge University has created an algorithm which can accurately predict personalities simply based on Facebook 'Likes'. Photo: Alamy

Η εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών στο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης είναι τέτοια που μπορούν πλέον να κρίνουν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου καλύτερα από ό,τι οι άλλοι άνθρωποι, ακόμη κι αν πρόκειται για συγγενείς και φίλους.

Η σύγκριση

The research, and online test, was created by PhD student Wu YouYou from Cambridge University’s Psychometrics Centre. In addition to predicting a user's personality (pictured), the test predicts a user's age, relationship status, intelligence levels, life satisfaction, political and religious beliefs and education.

Αμερικανοί επιστήμονες, για πρώτη φορά, συνέκριναν άμεσα την ικανότητα των υπολογιστών και των ανθρώπων, όσον αφορά την ακρίβεια των κρίσεων για την προσωπικότητα και συμπέραναν ότι τα μηχανήματα μπορούν πλέον να «διαβάσουν» πιο σωστά έναν άνθρωπο.

Η κρίση των υπολογιστών βασίζεται σε λογισμικό που χρησιμοποιεί ένα μόνο κριτήριο: τα "likes" (μου αρέσει) ενός ανθρώπου στο facebook σχετικά με διάφορα πράγματα, όπως ταινίες, μουσική, βιβλία, σπορ, προϊόντα, διασημότητες, πολιτικούς κ.α. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τα «likes» ενός χρήστη, που θεωρούνται το «ψηφιακό αποτύπωμά» του, μπορούν να αποκαλύψουν τις πολιτικές και σεξουαλικές τάσεις του.

Το μοντέλο

By ‘mining’ for Likes on the social network, software has been developed that can accurately predict how open, conscientious, outgoing and neurotic that individual user is. And, in the majority of cases, these predictions were found to be more accurate than those made by close friends and family.

Ερευνητές των πανεπιστημίων Κέμπριτζ της Βρετανίας και Στάνφορντ των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «PNAS» ανέπτυξαν ένα λογισμικό που, μελετώντας το facebook, μπορεί να αξιολογήσει μια προσωπικότητα με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι οι φίλοι και τα μέλη της οικογένειας, παρ’ όλο που οι τελευταίοι έχουν οικειότητα με έναν άνθρωπο. Μόνο ο ή η σύζυγος τα καταφέρνει (οριακά) καλύτερα από τον υπολογιστή.

Το μοντέλο των ερευνητών αποτελεί μια εντυπωσιακή απόδειξη της ικανότητας των υπολογιστών να αναλύουν τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου μέσω ανάλυσης ψηφιακών δεδομένων (data) και τίποτε άλλο. Το γεγονός ότι οι μηχανές μπορούν να μάθουν έναν άνθρωπο καλύτερα και από τους συνανθρώπους του, όπως είπαν οι επιστήμονες, αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στον μακρύ δρόμο για μια πιο στενή σχέση μεταξύ ανθρώπων και μηχανών.

Lead researcher Wu Youyou said: ‘In this context, the human-computer interactions depicted in science fiction films such as Her seem to be within our reach.’ In Her, starring Joaquin Phoenix, (pictured) a man develops a close relationship with an operating system personified by a female voice, called Samantha.

«Στο μέλλον οι υπολογιστές θα μπορούν να διαβάζουν τα ψυχολογικά γνωρίσματά μας και να αντιδρούν ανάλογα, οδηγώντας έτσι στην ανάδυση μηχανών με συναισθηματική νοημοσύνη και κοινωνική επιδεξιότητα», δήλωσε η υπεύθυνη της μελέτης Γου Γιουγιού του Κέντρου Ψυχομετρικής του Κέμπριτζ. «Υπό αυτή την έννοια, οι διαδράσεις ανθρώπων - υπολογιστών που αποτυπώνονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως το φιλμ «Δικός της», φαίνεται να βρίσκονται πλέον στη σφαίρα του εφικτού», πρόσθεσε.

Η μελέτη

Study of 86,000 users reveals the power of intelligent machines, and they're getting better. The work, reported in the journal Proceedings of the National Academy of Sciences, builds on a previous study by Cambridge University scientists which showed that a variety of psychological and demographic characteristics can be predicted through Facebook Likes. Computer-based personality judgment accuracy (y axis) is plotted against the number of Likes available for prediction (x axis). The red line represents the average accuracy of computers’ judgment across the five personality traits.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα δείγμα 86.220 εθελοντών στο facebook, που συμπλήρωσαν ένα εκτενές ερωτηματολόγιο σχετικά με την προσωπικότητά τους, ενώ επέτρεψαν και την πρόσβαση στα «likes» τους. Με αυτό τον τρόπο, οι ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν αλγόριθμους που συσχετίζουν τα «likes» με βασικά ψυχολογικά γνωρίσματα, όπως η εξωστρέφεια, η φιλικότητα, η αίσθηση καθήκοντος, η ύπαρξη νευρωτικών χαρακτηριστικών κ.α.

Στη συνέχεια, όσοι εθελοντές ήθελαν, κάλεσαν τους φίλους και συγγενείς τους να κρίνουν την προσωπικότητά τους μέσω ενός μικρότερου ερωτηματολογίου. Έτσι, 17.622 εθελοντές κρίθηκαν από ένα άτομο (συγγενή ή φίλο) και 14.410 από δύο.

Τελικά, ο υπολογιστής έκανε τις δικές του ψυχολογικές αξιολογήσεις. Το συμπέρασμα ήταν ότι οι μηχανές και οι αλγόριθμοί τους, αναλύοντας έναν επαρκή αριθμό από «likes», πλησίαζαν περισσότερο από ό,τι οι συγγενείς και οι φίλοι στη «σκιαγράφηση» του ψυχολογικού «πορτρέτου» ενός ανθρώπου.

Μόλις δέκα «likes» αρκούσαν για να ξεπεράσει ο υπολογιστής την κρίση ενός συναδέλφου, με 70 το μηχάνημα ήταν καλύτερος ψυχολόγος από έναν φίλο ή συγκάτοικο, με 150 από ένα μέλος της οικογένειας, ενώ με 300 συναγωνιζόταν τον/την σύζυγο. Ο μέσος χρήστης του facebook έχει 227 «likes» στο προφίλ του και ο αριθμός αυτός διαχρονικά αυξάνει, άρα στο μέλλον οι υπολογιστές θα έχουν την ευκαιρία να γίνουν ακόμη καλύτεροι ψυχολόγοι.

Όπως είπαν οι ερευνητές, οι συγγενείς και φίλοι μπορεί να γνωρίζουν κάποιον και να βασίζονται στη διαίσθησή τους, όμως οι υπολογιστές έχουν ένα μεγάλο «όπλο»: έναν όγκο από «μεγάλα δεδομένα» (big data) που κρατούν στην μνήμη τους και με τη βοήθεια των οποίων κάνουν συγκρίσεις και κρίσεις.

Τα ευρήματα

Analysis of the data revealed which Likes equated with higher levels of particular traits. For instance, liking Salvador Dali (picutred), TED talks, or pages about meditation revealed a high degree of openness. The results of the computerised assessment were compared with judgements of friends and family members.

Ο ερευνητής δρ. Ντέιβιντ Στίλγουελ τόνισε ότι «η ικανότητα να κρίνει κανείς μια προσωπικότητα, συνιστά ουσιώδες συστατικό της κοινωνικής ζωής, από τις καθημερινές αποφάσεις έως τα μακροπρόθεσμα σχέδια ποιόν θα παντρευτείς, θα εμπιστευτείς, θα προσλάβεις ή θα εκλέξεις για πρόεδρο. Τα ευρήματα μια τέτοιας ανάλυσης δεδομένων μπορεί μελλοντικά να φανούν πολύ χρήσιμα στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους, όταν παίρνουν αποφάσεις».

Η διαισθητική κρίση ποτέ δεν θα καταργηθεί, σύμφωνα με τη Γου Γιουγιού, αλλά γιατί να μην βρει έναν αξιόπιστο συμπαραστάτη στο «πρόσωπο» ενός υπολογιστή; Από την άλλη όμως, πολλοί θα θεωρήσουν ως δυστοπικό ένα μέλλον, όπου οι μηχανές «διαβάζουν» σε μαζική κλίμακα τους ανθρώπους ως ανοικτά βιβλία.

Οι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι οι νέες «ψυχαναλυτικές» δυνατότητες των υπολογιστών θέτουν ηθικά ζητήματα προστασίας των δεδομένων της ιδιωτικής ζωής, γι’ αυτό, όπως είπαν, οι χρήστες πρέπει να έχουν πάντα τον έλεγχο του «ψηφιακού αποτυπώματός» τους. «Υπάρχει μια πολύ μεγάλη σκοτεινή πλευρά σε αυτή την τεχνολογία. Με το πάτημα ενός κουμπιού, θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλο τον πληθυσμό της Γης. Πρέπει να σιγουρευτούμε ότι θα λύσουμε σωστά αυτά τα ζητήματα», δήλωσε ο ερευνητής Μιχάλ Κοζίνσκι.

Άλλοι ψυχολόγοι, όπως ο Ντέηβιντ Φάντερ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, επεσήμαναν ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι άκρως πολύπλοκη και έτσι ποτέ δεν θα καταφέρουν να την «πιάσουν» σωστά ακόμη και οι πιο εξελιγμένοι αλγόριθμοι. Ίσως ναι, ίσως όμως και όχι...