Δύο οι νικήτριες του Νόμπελ Χημείας: Τιμήθηκαν για ανάπτυξη μεθόδου επεξεργασίας γονιδιώματος. Nobel Prize in Chemistry Awarded to 2 Scientists for Work on Genome Editing

To βραβείο Νομπέλ 2020 στην Χημεία απονέμεται στις: Emmanuelle Charpentier και Jennifer A. Doudna «για την ανάπτυξη μιας μεθόδου επεξεργασίας γονιδιώματος». Emmanuelle Charpentier and Jennifer A. Doudna developed the Crispr tool, which can change the DNA of animals, plants and microorganisms with high precision. Emmanuelle Charpentier, left, and Jennifer A. Doudna in Oviedo, Spain, in 2015. Credit: Miguel Riopa/Agence France-Presse — Getty Images

Στις Εμανουέλε Σαρπεντιέ και Τζένιφερ Α. Ντούντνα απονεμήθηκε το φετινό Νόμπελ Χημείας, για την «ανάπτυξη μιας μεθόδου επεξεργασίας γονιδιώματος». Όπως ανακοινώθηκε από τη Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, οι δύο νικήτριες ανακάλυψαν «ένα από τα πιο κοφτερά εργαλεία της γενετικής τεχνολογίας: Το γενετικό ψαλίδι CRISPR/Cas9. Χρησιμοποιώντας αυτό, οι ερευνητές μπορούν να αλλάζουν το DNA ζώων, φυτών και μικροοργανισμών με εξαιρετικά υψηλή ακρίβεια».

Το CRISPR/Cas9 έχει φέρει επανάσταση στις μοριακές βιοεπιστήμες ενώ έχει ανοίξει «νέες ευκαιρίες» όσον αφορά στην τροποποίηση φυτών. Παράλληλα συμβάλλει σε καινοτόμες αντικαρκινικές θεραπείες και, όπως τόνισε η ακαδημία, μπορεί να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της θεραπείας κληρονομικών ασθενειών.

H Γαλλίδα Σαρπεντιέ και η Αμερικανίδα Ντούντνα γίνονται η έκτη και η έβδομη γυναίκα που κερδίζουν Νόμπελ Χημείας, αποκτώντας τις θέσεις τους δίπλα στη Μαρί Κιουρί, που το κέρδισε το 1911, και τη Φράνσις Άρνολντ, που το κέρδισε το 2018.

Προκειμένου να διαπιστώσουν τα μυστικά της ζωής, οι επιστήμονες πρέπει να είναι σε θέση να τροποποιούν/ επεξεργάζονται γονίδια. Αυτό κάποτε ήταν πολύ χρονοβόρο και δύσκολο- ωστόσο χάρη στο CRISPR/Cas9 είναι πλέον δυνατό να μεταβληθεί ο κώδικας της ζωής ενός οργανισμού μέσα σε μερικές εβδομάδες.

«Υπάρχει τεράστια δύναμη σε αυτό το γενετικό εργαλείο, που μας επηρεάζει όλους. Δεν έφερε μόνο επανάσταση στη βασική επιστήμη, μα επίσης οδήγησε σε καινοτόμες καλλιέργειες και θα οδηγήσει σε πρωτοποριακές νέες ιατρικές θεραπείες» είπε ο Κλάες Γκούσταφσον, πρόεδρος της Επιτροπής Νόμπελ για τη Χημεία.

Η Εμανουέλ Σαρπεντιέ γεννήθηκε το 1968 στη Γαλλία και είναι διευθύντρια της Μονάδας Max Planck για τις Επιστήμες Παθογόνων, στο Βερολίνο. Η Ντούντνα γεννήθηκε το 1964 στις ΗΠΑ και είναι καθηγήτρια στο University of California, Berkeley, και ερευνήτρια στο Howard Hughes Medical Institute.

Η ανακάλυψη αυτού του «γενετικού ψαλιδιού» ήταν απρόσμενη: Όταν η Σαρπεντιέ μελετούσε τον Streprococcus pyogenes, ένα από τα πλέον επιβλαβή βακτήρια για την ανθρωπότητα, ανακάλυψε ένα προηγουμένως άγνωστο μόριο, το tracrRNA. Η δουλειά της έδειξε ότι το tracrRNA είναι μέρος του αρχαίου ανοσοποιητικού συστήματος των βακτηρίων, CRISPR/Cas, που «αφοπλίζει» τους ιούς κόβοντας το DNA τους.

Η Σαρπεντιέ δημοσιοποίησε την ανακάλυψή της το 2011. Την ίδια χρονιά άρχισε συνεργασία με τη Τζένιφερ Ντούντνα, βιοχημικό με μεγάλες γνώσεις και εμπειρία πάνω στο RNA. Μαζί κατάφεραν να δημιουργήσουν το «γενετικό ψαλίδι» σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα και να απλοποιήσουν τα μοριακά συστατικά έτσι ώστε να είναι ευκολότερη η χρήση τους. Μετά, σε ένα ιστορικό πείραμα, επαναπρογραμμάτισαν το «γενετικό ψαλίδι»: Στη φυσική του μορφή, το «ψαλίδι» αναγνωρίζει το DNA από τους ιούς, μα οι δύο ερευνήτριες απέδειξαν πως μπορούσε να ελεγχθεί έτσι ώστε ν ακόψει οποιοδήποτε μόριο DNA σε προκαθορισμένο σημείο. Όπου το DNA κόβεται, είναι ευκολότερο να ξαναγραφτεί ο «κώδικας της ζωής».

Από το 2012, που οι δύο επιστήμονες ανακάλυψαν το CRISPR/Cas9, η χρήση του έχει εξαπλωθεί, καθώς αξιοποιείται σε πολλούς διαφορετικούς τομείς επιστημονικής έρευνας, φέρνοντας μια νέα εποχή στις βιοεπιστήμες.

Πηγές: https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/2020/press-release/ - https://www.nytimes.com/2020/10/07/science/nobel-prize-chemistry-crispr.html - https://www.naftemporiki.gr/story/1643655/duo-oi-nikitries-tou-nompel-ximeias-timithikan-gia-anaptuksi-methodou-epeksergasias-gonidiomatos

 

 

Κλείτος Κύρου, «Κραυγή δέκατη ένατη»

Edvard Munch (1863–1944), The Scream (1893), oil, tempera and pastel on cardboard, 91 × 73.5 cm, Nasjonalgalleriet, Oslo. Wikimedia Commons.

Απευθύνομαι πάλι σε σας ζητώ να μ’ ακούσετε

Για τελευταία φορά το ζητώ δε χωρεί αναβολή

Τώρα που είναι ακόμη καιρός τώρα που η μέρα

Αρχίζει πάλι και ξαναμικραίνει τώρα που κι αυτό

Το καλοκαίρι λιγοθυμάει μέσα στις χούφτες σας

Κι η κάθε λέξη γίνεται βαριά κι ασήκωτη

 

Σας προσφωνώ και πάλι με τα ίδια όπως τότε ψευδώνυμα

Τα ‘χετε ως κι αυτά λησμονήσει πάνε τόσα χρόνια

Πού να θυμάστε τώρα τις βραδινές συγκεντρώσεις

Τις ασκητικές σας μορφές κάτω από το σπασμένο φως

Πιστεύατε με φανατισμό θέσει και πράξει επιδοκιμάζατε

Υστερικά τον κάθε ομιλητή διεκδικούσατε την αποκατάσταση

Της φωτιάς της δικής σας φωτιάς που ζητούσε μια διέξοδο

Αναποδογυρίζοντας ουρανούς καταβροχθίζοντας κόκαλα

 

Δε θέλω να κουράσω τη μνήμη σας μικρό θα ‘ναι το όφελος

Μεγάλος ο κόπος ποιος τόλμησε ποτέ να ταράξει

Τον ύπνο της λάβας τώρα έχετε απομακρυνθεί απ’ το πεδίο βολής

Επαναπαύεσθε μακάρια πάνω στα τρόπαια των αστικών μαχών

Γυμνάζοντας αρνητικά τις αισθήσεις σας αποταμιεύοντας όνειρα

Κάθε μέρα γίνεσθε και πιο εκλεκτικοί αλλάζετε

Τις μάρκες των τσιγάρων αλλάζετε τα ρούχα σας αλλάζετε

Συνήθειες διασκεδάσεις κλίμα σπίτια και γυναίκες αλλάζετε

Τα δόντια σας και την καρδιά σας και τους λυγμούς

Ακόμη της καρδιάς σας τους αλλάζετε που δεν μπορώ

Να τους ξεχάσω γιατί με κυνηγούν κυκλοφορούν στο αίμα μου

Σαν ψάρια σκοτεινά που χάσαν τα νερά τους

 

Σας υπενθυμίζω πως για να φτάσετε στην αποθέωση

Θα πρέπει να ταπεινωθείτε πρώτα ν’ αρχίσετε από την τριβή

Που σιγοκαίει στα δάχτυλα σεις από φυσικού σας

Δεν ήσασταν αγέρωχοι όπως οι Άλλοι που ρουφήχτηκαν στη γη

Προτιμήσατε τη συναλλαγή απλώνοντας το χέρι στον ήλιο

Μείνατε στατικοί μέσα στο χρόνο αγάλματα του δισταγμού σας

Συνωστισμένοι μπρος στις εξόδους κινδύνου στην καμπή του δρόμου

Εκεί που χωρίσαμε οριστικά παρασυρμένοι από έξαλλα πλήθη

 

Μην απορείτε λοιπόν για τη σημερινή σας προκάλυψη

Μη διαστέλλετε τα έκθαμβα μάτια σας μπροστά

Στο άνοιγμα που μας χωρίζει το ξέρετε πως δεν μπορεί

Να κλείσει με σχήματα νεκρών πια περιπτύξεων

Σας κατηγορώ δίχως τύψη καμιά σεις οι ίδιοι

Επισπεύσατε τη μελλούμενη αναπόφευκτη πτώση σας

Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606–1669), Lucretia (1666), oil on canvas, 110.2 x 92.3 cm, Minneapolis Institute of Arts, Minneapolis, MN. Wikimedia Commons.

Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960) 

 

Νόμπελ Φυσικής σε τρεις ερευνητές για τις ανακαλύψεις τους γύρω από τις μαύρες τρύπες. Nobel prize in physics awarded to trio for work on black hole formation

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Βασιλικής Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών, το Νόμπελ Φυσικής απονέμεται στον Ρ. Πένροουζ για «την ανακάλυψη ότι ο σχηματισμός της μαύρης τρύπας αποτελεί ισχυρή πρόβλεψη για την γενική θεωρία της σχετικότητας». Και στους Ρ. Γκένζελ και Α. Γκεζ για «την ανακάλυψη ενός υπερμεγέθους και συμπαγούς αντικειμένου στο κέντρο του γαλαξία μας». From left: Richard Penrose, Andrea Ghez and Reinhard Genzel, winners of the Nobel prize in physics. Composite: UCLA/MPE/EPA

Οι επιστήμονες Ρότζερ Πένροουζ, Ράινχαρντ Γκένζελ και Άντρεα Γκεζ κέρδισαν το Νόμπελ Φυσικής του 2020 για τις ανακαλύψεις τους γύρω από ένα από τα πιο περίεργα και εξωτικά φαινόμενα του σύμπαντός μας- τις μαύρες τρύπες.

«Οι ανακαλύψεις των νικητών αυτών έτους άνοιξαν νέους ορίζοντες στη μελέτη των συμπαγών και γιγαντιαίας μάζας αντικειμένων» είπε, σύμφωνα με το Reuters, ο Ντέιβιντ Χάβιλαντ, πρόεδρος της Επιτροπής Νόμπελ για τη Φυσική, κατά την απονομή του ύψους 10 εκατ. σουηδικών κορονών (1,1 εκατ. δολαρίων) βραβείου.

This year's Nobel Prize in Physics was awarded to Roger Penrose, Reinhard Genzel and Andrea Ghez.

Αναλυτικότερα, ο Ρότζερ Πένροουζ τιμήθηκε «για την ανακάλυψη πως ο σχηματισμός μαύρων τρυπών είναι μια στιβαρή πρόβλεψη της γενικής θεωρίας της Σχετικότητας», ενώ οι Γκένζελ και Γκεζ για την «ανακάλυψη ενός γιγαντιαίας μάζας συμπαγούς αντικειμένου στο κέντρο του γαλαξία μας».

Penrose, a physicist, mathematician and cosmologist at the University of Oxford, was awarded half the prize.

Ο Πένροουζ είναι Βρετανός και καθηγητής στο University of Oxford, ο Γερμανός Γκένζελ είναι στο Ινστιτούτο Max Planck και στο University of California, Berkeley, ενώ η Γκεζ είναι στο University of California, Los Angeles.

Μεταξύ των Νόμπελ η Φυσική χαίρει ιδιαίτερης αίγλης, καθώς στο παρελθόν βραβεία είχαν απονεμηθεί σε μεγάλους «αστέρες» της επιστήμης, όπως ο Άλμπερτ Άινσταϊν. Όπως είπε ο Ντέιβιντ Χάβιλαντ για τις μαύρες τρύπες, «αυτά τα εξωτικά αντικείμενα εξακολουθούν να παρουσιάζουν πολλά ερωτηματικά τα οποία ζητούν απαντήσεις, εμπνέοντας μελλοντικές έρευνες».

Ghez is only the fourth woman to be awarded a Nobel Prize in Physics.

Η Γκεζ είναι μόλις η τέταρτη γυναίκα που κερδίζει το Νόμπελ Φυσικής, μετά τη Μαρί Κιουρί το 1903, τη Μαρία Γκέπερτ Μάγιερ το 1963 και τη Ντόνα Στρίκλαντ το 2018.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της επιτροπής, ο Πένροουζ χρησιμοποίησε «ευφυείς μαθηματικές μεθόδους» στην απόδειξή του πως οι μαύρες τρύπες αποτελούν απευθείας επακόλουθο της γενικής θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάν. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν δεν πίστευε πως τα συγκεκριμένα «θηρία» που καταβροχθίζουν ότι εισέρχεται μέσα τους – ακόμα και το φως- υπάρχουν στα αλήθεια, ωστόσο το 1965, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Πένροουζ έδειξε πως όντως μπορούν να σχηματίζονται και τις περιέγραψε με λεπτομέρεια, με το σχετικό επιστημονικό άρθρο να θεωρείται ακόμα ως ένα από τα σημαντικότερα στον κλάδο του.

Οι Γκένζελ και Γκεζ ηγήθηκαν ο καθένας μίας ομάδας αστρονόμων που, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, εστιάζουν σε μια περιοχή ονόματι Τοξότης Α* στο κέντρο του γαλαξία μας. Οι μετρήσεις των δύο ομάδων συμφωνούν στο ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει ένα εξαιρετικά βαρύ, αόρατο αντικείμενο που επηρεάζει τα γύρω άστρα: Περίπου τέσσερα εκατομμύρια ηλιακές μάζες (μάχες αντίστοιχες αυτής του ήλιου μας) είναι συγκεντρωμένες μαζί σε μια περιοχή όχι μεγαλύτερη από το ηλιακό μας σύστημα.

Πηγές: https://www.nobelprize.org/prizes/physics/2020/press-release/ - https://www.theguardian.com/science/2020/oct/06/nobel-prize-in-physics-awarded-to-trio-for-work-on-blackhole-formation - https://www.naftemporiki.gr/story/1643189/nompel-fusikis-se-treis-ereunites-gia-tis-anakalupseis-tous-guro-apo-tis-maures-trupes

 

 

Νόμπελ Ιατρικής σε τρεις επιστήμονες για την ανακάλυψη του ιού της ηπατίτιδας C. Nobel Prize in Medicine Awarded to Scientists Who Discovered Hepatitis C Virus

To βραβείο Νομπέλ 2020 στην Ιατρική μοιράζονται οι: Harvey J. Alter, Michael Houghton και Charles M. Rice «για την ανακάλυψη του ιού της ηπατίτιδας C.» Harvey Alter, Michael Houghton and Charles Rice shared the 2020 Nobel Prize in Physiology or Medicine. Credit: Jonathan Nackstrand/Agence France-Presse — Getty Images

Σε τρεις επιστήμονες που ανακάλυψαν τον ιό της ηπατίτιδας C απονεμήθηκε το Νόμπελ Ιατρικής 2020. Οι νικητές είναι ο Βρετανός Μάικλ Χότον και οι Αμερικανοί Χάρβεϊ Άλτερ και Τσαρλς Ράις, με την επιτροπή των βραβείων Νόμπελ να τονίζει πως οι ανακαλύψεις τους έσωσαν εκατομμύρια ζωές.

Ο εν λόγω ιός αποτελεί κοινό αίτιο καρκίνου στο πάγκρεας και σημαντικό λόγο για μεταμοσχεύσεις ήπατος. Όπως ανακοινώθηκε για τον καθένα ξεχωριστά, οι μελέτες του Χάρβεϊ Άλτερ έδειξαν πως ένας άγνωστος ιός αποτελούσε κοινό αίτιο χρόνιας ηπατίτιδας, ενώ ο Τσαρλς Ράις έδωσε τα τελικά στοιχεία που έδειχναν πως από μόνος του ο ιός της ηπατίτιδας C μπορούσε να προκαλέσει ηπατίτιδα. Ο Μάικλ Χότον χρησιμοποίησε μια νέα στρατηγική για την απομόνωση του γονιδιώματος του νέου ιού, ο οποίος έλαβε το όνομα του ιού της ηπατίτιδας C.

Οι τρεις επιστήμονες, όπως ανακοινώθηκε, «συνέβαλαν αποφασιστικά στη μάχη κατά της ηπατίτιδας που μεταδίδεται από το αίμα, ενός σημαντικού προβλήματος υγείας που προκαλεί κίρρωση και καρκίνο του ήπατος σε ανθρώπους ανά τον κόσμο».

Τη δεκαετία του 1960 υπήρχε έντονη ανησυχία πως οι μεταγγίσεις αίματος μπορεί να μετέδιδαν χρόνια ηπατίτιδα μέσω μιας άγνωστης, μυστηριώδους νόσου- σε βαθμό που τότε η μετάγγιση αίματος αποτελούσε ένα είδος «Ρώσικης Ρουλέτας». Πλέον ειδικά, εξαιρετικά ευαίσθητα τεστ αίματος σημαίνουν πως σε πολλά μέρη του κόσμου αυτός ο κίνδυνος έχει αντιμετωπιστεί επιτυχώς, ενώ έχουν αναπτυχθεί επίσης αποτελεσματικά φάρμακα.

Η ηπατίτιδα προκαλείται κυρίως από ιικές μολύνσεις, αν και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, τοξίνες από το περιβάλλον και αυτοάνοσα είναι επίσης σημαντικά αίτια. Τη δεκαετία του 1940 διαπιστώθηκε πως υπήρχαν δύο κύρια ήδη μολυσματικής ηπατίτιδας. Η πρώτη, ηπατίτιδα Α, μεταδίδεται μέσω μολυσμένου νερού ή τροφίμων και γενικά δεν αφήνει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στον ασθενή. Το δεύτερο είδος μεταδίδεται μέσω αίματος και σωματικών υγρών και αποτελεί πολύ σοβαρότερη απειλή, που μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια προβλήματα, με ανάπτυξη κίρρωσης και καρκίνου του ήπατος. Αυτή η μορφή ηπατίτιτδας είναι ιδιαίτερα ύπουλη, καθώς άτομα που είναι κατά τα άλλα υγιή μπορεί να είναι μολυσμένα για πολλά χρόνια πριν εκδηλωθούν σοβαρά προβλήματα. Η ηπατίτιδα που μεταδίδεται με το αίμα έχει υψηλά επίπεδα θνησιμότητας και προκαλεί πάνω από ένα εκατομμύριο θανάτους ετησίως σε όλο τον κόσμο.

Τη δεκαετία του 1960 ο Μπάρουχ Μπλούμπεργκ διαπίστωσε πως μία μορφή ηπατίτιδας που μεταδίδεται από το αίμα προκαλείται από έναν ιό που έγινε γνωστός ως ο ιός της ηπατίτιδας Β, και η ανακάλυψη αυτή οδήγησε στην ανάπτυξη διαγνωστικών τεστ και ενός εμβολίου. Ο Μπλούμπεργκ κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1976.

Ο Άλτερ εκέινη την περίοδο μελετούσε στα US National Institutes of Health την εμφάνιση ηπατίτιδας σε ασθενείς που είχαν λάβει μεταγγίσεις αίματος. Αν και τα τεστ για τον ιό ηπατίτιδας Β είχαν μειώσει τις περιπτώσεις ηπατίτιδας που μεταδιδόταν μέσω μετάγγισης, ο Άλτερ και συνάδελφοί του προβληματίζονταν επειδή σημειώνονταν ακόμα πολλές. Τεστ για την ηπατίτιδα Α αναπτύχθηκαν επίσης εκείνη την περίοδο, και διαπιστώθηκε πως η ηπατίτιδα Α δεν ήταν η αιτία. Εν τέλει ο Άλτερ και συνεργάτες του έδειξαν πως υπήρχε μια νέα μορφή χρόνιας ηπατίτιδας την οποία προκαλούσε ιός. Η μυστηριώδης αυτή ασθένεια ονομάστηκε «non-A, non-B» ηπατίτιδα.

Ο Μάικλ Χότον, που εργαζόταν για τη φαρμακευτική Chiron, ανέλαβε να απομονώσει τη γενετική αλληλουχία του ιού που την προκαλούσε και διέφευγε του εντοπισμού. Το αποτέλεσμα ήταν ο εντοπισμός ενός ιού που ανήκει στην οικογένεια Flavivirus, και ονομάστηκε ιός της ηπατίτιδας C. Η παρουσία αντισωμάτων σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα έδειχνε πως ο ιός ήταν πιθανότατα η αιτία. Η εξέλιξη αυτή ήταν αποφασιστικής σημασίας, μα έλειπε ακόμα ένα κομμάτι: Να επιβεβαιωθεί πως αυτός προκαλούσε την ηπατίτιδα- και αυτό το έκανε ο Τσαρλς Ράις, ερευνητής του Washington University in St. Louis, παρέχοντας τις τελικές αποδείξεις που χρειάζονταν για να επιβεβαιωθεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως επρόκειτο για τον ιό που προκαλούσε τις ανεξήγητες περιπτώσεις ηπατίτιδας που είχε προκληθεί από μετάγγιση αίματος.

Όπως τόνισε η επιτροπή των βραβείων Νόμπελ, για πρώτη φορά η ασθένεια μπορεί πλέον να θεραπευτεί, αυξάνοντας τις ελπίδες πως ο ιός της ηπατίτιδας C μπορεί να εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο πληθυσμό- ένας στόχος για την επίτευξη του οποίου απαιτούνται διεθνείς προσπάθειες όσον αφορά στις εξετάσεις αίματος και στην ανάπτυξη και διάθεση των κατάλληλων φαρμάκων ανά τον πλανήτη.

Πηγές: www.nobelprize.org/prizes/medicine/2020/press-release - https://www.nytimes.com/2020/10/05/health/nobel-prize-medicine-hepatitis-c.html - https://www.naftemporiki.gr/story/1642792/nompel-iatrikis-se-treis-epistimones-gia-tin-anakalupsi-tou-iou-tis-ipatitidas-c

 

 

 

 

Ανακάλυψη «ακραίου» εξωπλανήτη από το Cheops. An ‘Extreme’ Exoplanet Observed by CHEOPS

Ένα νέο, κοντινό πλανητικό σύστημα που περιλαμβάνει έναν από τους θερμότερους και πιο «ακραίους» εξωπλανήτες που είναι γνωστοί ως τώρα, τον WASP-189b, ανακάλυψε η αποστολή Cheops του ΕΟΔ. WASP-189b is one of the most ‘extreme’ planets ever discovered and its star holds some surprises too. Artist’s impression of CHEOPS in front of the exoplanet WASP-189b, as if the space telescope were between the day side of the planet and its blue star. In reality, CHEOPS observes exoplanets from Earth orbit. © Frederik Peeters / David Ehrenreich

Το Cheops (Characterising Exoplanet Satellite), το οποίο εκτοξεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2019, είναι σχεδιασμένο για την παρατήρηση κοντινών άστρων που θεωρείται πως «φιλοξενούν» πλανήτες.

An artist’s impression of the CHEOPS telescope — the ESA’s first S-Class project which will search for suitable exoplanets for future investigations — planets like WASP-189b (ESA)

Μέσω μετρήσεων ακριβείας στα επίπεδα του φωτός που προέρχονται από αυτά τα συστήματα, καθώς οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τα άστρα, το Cheops μπορεί να κατηγοριοποιήσει αυτούς τους πλανήτες- και στη συνέχεια να βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με το πώς σχηματίζονται και εξελίσσονται.

Infographic of the WASP-189b and its system (ESA)

Η νέα ανακάλυψη έχει να κάνει με έναν αποκαλούμενο «υπερ-θερμό Δία», υπό την ονομασία WASP-189b. Οι πλανήτες αυτοί είναι γίγαντες αερίων σαν τον Δία, ωστόσο βρίσκονται πολύ πιο κοντά στο άστρο τους, και ως εκ τούτου έχουν πολύ ακραίες θερμοκρασίες. Ο WASP-189b βρίσκεται 20 φορές πιο κοντά στο άστρο του από ό,τι η Γη στον ήλιο, και πραγματοποιεί μια πλήρη περιστροφή σε μόλις 2,7 ημέρες. Το άστρο του είναι πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο θερμό από τον ήλιο, οπότε εμφανίζεται να έχει γαλάζια λάμψη.

An artist’s impression of an ultrahot Jupiter. Image credit: Sci-News.com.

«Μόνο λίγοι πλανήτες είναι γνωστοί γύρω από τόσο θερμά άστρα, και αυτό το σύστημα είναι μακράν το φωτεινότερο» είπε η Μόνικα Λεντλ του University of Geneva στην Ελβετία. «Το WASP-189b είναι επίσης ο φωτεινότερος θερμός Δίας που μπορούμε να παρατηρήσουμε, καθώς διέρχεται μπροστά ή πίσω από το σύστημά του, κάτι που κάνει πραγματικά ενδιαφέρον το όλο σύστημα».

Highly precise brightness measurements of WASP-189b with CHEOPS: When a planet passes in front of its star as seen from Earth, the star seems fainter for a short time. This phenomenon is called a transit. When the planet passes behind the star, the light emitted and/or reflected by the planet is obscured by the star for a short time. This phenomenon is called occultation. (ESA)

Η θερμοκρασία στον πλανήτη υπολογίζεται στους 3.200 βαθμούς Κελσίου, κάτι που καθιστά τον WASP-189b έναν από τους θερμότερους και πιο «ακραίους» γνωστούς πλανήτες- εντελώς διαφορετικό από τους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Σε τέτοιες θερμοκρασίες, ακόμα και μέταλλα όπως ο σίδηρος λιώνουν και μετατρέπονται σε αέριο.

Πηγές: https://www.aanda.org/component/article?access=doi&doi=10.1051/0004-6361/202038677 - https://medium.com/predict/wasp-189b-an-extreme-exoplanet-observed-by-cheops-ad974aba822b - https://www.naftemporiki.gr/story/1641048/anakalupsi-akraiou-eksoplaniti-apo-to-cheops-tou-eod

 

 

 

Homo Sapiens: Έφτασε στο δυτικό σημείο της Ευρώπης 5.000 χρόνια νωρίτερα από ότι νομίζαμε. Modern humans reached westernmost Europe 5,000 years earlier than previously known

Μυστήριο παραμένει το πώς - Το έκανε ακολουθώντας ποτάμια στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα ή μία παράκτια διαδρομή; Modern humans arrived in the westernmost part of Europe 41,000—38,000 years ago, about 5,000 years earlier than previously known, according to Jonathan Haws, Ph.D., professor and chair of the Department of Anthropology at the University of Louisville, and an international team of researchers. Tools discovered in Lapa do Picareiro in central Portugal. Credit: Jonathan Haws.

Οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens) έφθασαν στο πιο δυτικό σημείο της Ευρώπης πριν από 41.000 έως 38.000 χρόνια, περίπου 5.000 χρόνια νωρίτερα από ό,τι εκτιμάτο έως τώρα, σύμφωνα με νέα επιστημονικά ευρήματα στην Πορτογαλία.

View of Lapa do Picareiro looking in from the entrance. Credit: Jonathan Haws

Η νέα εκτίμηση βασίζεται στην ανακάλυψη στο σπήλαιο Λάπα ντο Πικαρέιρο, κοντά στην ατλαντική ακτή της Κεντρικής Πορτογαλίας, λίθινων εργαλείων που χρονολογήθηκαν προ 38.000 έως 41.000 ετών και τα οποία -με βάση τη μορφολογία τους- εκτιμάται ότι ανήκαν σε προγόνους μας και όχι σε Νεάντερταλ, που πιθανώς συνυπήρχαν στην περιοχή εκείνη την εποχή.

View of the excavation of the early modern human (foreground) and Neanderthal layers (background) of Lapa do Picareiro. Credit: Jonathan Haws

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ και διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανέφεραν ότι η ανακάλυψη υποδηλώνει πως υπήρξε ταχεία διασπορά του Homo sapiens διαμέσου της Ευρασίας και προς τα δυτικά, μέσα σε λίγες χιλιάδες χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση των προγόνων του σύγχρονου ανθρώπου στη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Παραμένει ασαφές πώς ακριβώς οι πρόγονοί μας έφθασαν στο δυτικό άκρο της Ευρώπης, αν, δηλαδή, σύμφωνα με τους ερευνητές, το έκαναν ακολουθώντας ποτάμια στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα ή αν ακολούθησαν μία παράκτια διαδρομή.

Πηγές: Jonathan A. Haws el al., "The early Aurignacian dispersal of modern humans into westernmost Eurasia," PNAS (2020). www.pnas.org/cgi/doi/10.1073/pnas.2016062117 - https://phys.org/news/2020-09-modern-humans-westernmost-europe-years.html - https://www.tovima.gr/2020/09/29/science/homo-sapiens-eftase-sto-dytiko-simeio-tis-eyropis-5-000-xronia-noritera-apo-oti-nomizame/

 

 

 

Ενδείξεις για τέσσερις υπόγειες λίμνες στον Άρη. On Mars, 4 supersalty lakes may be hiding under the south pole ice cap

Όχι μία αλλά τέσσερις λίμνες με αλμυρό νερό μπορεί να βρίσκονται θαμμένες κάτω από τους πάγους στο νότιο πόλο του Άρη, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Ιταλών επιστημόνων, κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει στη Γη κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Using new radar data from ESA’s Mars Express spacecraft, researchers have detected three reservoirs of liquid water trapped below the south polar cap of the Red Planet. An artist’s impression of ESA’s Mars Express spacecraft. Image credit: ESA / ATG Medialab / DLR / FU Berlin / CC BY-SA 3.0 IGO.

Αν αυτό όντως επιβεβαιωθεί, αυξάνονται οι πιθανότητες εύρεσης ιχνών ζωής στον γειτονικό πλανήτη, όπως έχει βρεθεί να υπάρχουν μικροοργανισμοί στις υπόγειες λίμνες της Ανταρκτικής.

Με μπλε χρώμα οι θέσεις των υπόγειων λιμνών στο νότιο πόλο του Άρη. Potential underground lakes below the south pole of Mars are shown in blue.  (Image credit: Elena Pettinelli et al, Nature.)

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές σε σχετική δημοσίευση τους στο περιοδικό «Nature Astronomy», η ανάλυση των στοιχείων που συνέλλεξε μεταξύ 2012-2019 το ραντάρ MARSIS του σκάφους Mars Express του Ευρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά από το 2003 γύρω από τον Άρη, δείχνει ότι είναι πολύ πιθανό πως κάτω από 1.400 μέτρα πάγου βρίσκεται μια μεγάλη λίμνη, η οποία περιβάλλεται από τρεις μικρότερες.

Παλαιότερες παρατηρήσεις των ίδιων επιστημόνων από το 2018 -οι οποίες τότε είχαν αντιμετωπιστεί με ενθουσιασμό αλλά και σκεπτικισμό από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα- είχαν δώσει ενδείξεις ότι ίσως υπάρχει μια υπόγεια λίμνη διαμέτρου περίπου 19 χιλιομέτρων σε βάθος ενάμισι χιλιομέτρου κάτω από το νότιο πόλο του γειτονικού πλανήτη. Οι νέες μετρήσεις παρέχουν περισσότερα στοιχεία και μάλιστα για περισσότερες από μία αλμυρές λίμνες, οι οποίες είναι διασκορπισμένες σε μια έκταση περίπου 75.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

An artist's depiction of Mars covered in water, as it may have been about 4 billion years ago. (Image: © NASA/GSFC)

Οι επιστήμονες είναι βέβαιοι ότι κάποτε, πριν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, ο Άρης ήταν πολύ πιο ζεστός και υγρός από ό,τι τώρα. Οι Ιταλοί ερευνητές εκτιμούν ότι ένα μέρος από τα αρχαία επιφανειακά ύδατα υπάρχουν ακόμη κρυμμένα και δεν αποκλείουν να βρουν ενδείξεις για ακόμη πιο πολλές υπόγειες λίμνες στο μέλλον, ίσως και κάτω από το βόρειο πόλο του «κόκκινου» πλανήτη.

Mars Orbiter Laser Altimeter topographic map of Ultimi Scopuli and location of MARSIS profiles collected in the region. Image credit: Lauro et al, doi: 10.1038/s41550-020-1200-6.

Η νέα έρευνα, με επικεφαλής τη γεωφυσικό και πλανητική επιστήμονα δρα Έλενα Πετινέλι του Πανεπιστημίου της Ρώμης (Roma Tre), εκτιμά ότι η μεγάλη λίμνη έχει διαστάσεις 20 επί 30 χιλιόμετρα και είναι άγνωστο το βάθος της, καθώς το ραντάρ δεν μπορεί να διαπεράσει το αλμυρό νερό. Οι τρεις άλλες κοντινές λίμνες εκτιμάται ότι έχουν διαστάσεις της τάξης των δέκα χιλιομέτρων περίπου.

Η μεγάλη περιεκτικότητα των λιμνών σε άλατα τις βοηθά να παραμένουν υγρές και να μην παγώνουν, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα μιας υπόγειας γεωθερμικής δραστηριότητας που λιώνει τους πάγους. Ως πιθανότερη πάντως εκδοχή θεωρούν ότι οι λίμνες περιέχουν πανάρχαιο νερό, «που κάποτε βρισκόταν στην επιφάνεια και, αν αυτό όντως συμβαίνει, ασφαλώς μπορεί να αποτελούν ένα καλό μέρος για να φιλοξενήσουν ζωή, εξαφανισμένη πια ή και τωρινή», ανέφερε η Πετινέλι. Όμως, όπως είπε, για να επιβεβαιώσει κανείς κάτι τέτοιο, πρέπει να κάνει γεώτρηση στον Άρη σε βάθος ενάμισι χιλιομέτρου, κάτι που δεν είναι εφικτό με την υπάρχουσα τεχνολογία.

Άλλοι πάντως πλανητικοί επιστήμονες και γεωφυσικοί, όπως ο Τζακ Χολτ του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και ο Μάικ Σόρι του Πανεπιστημίου Πέρντιου της Ινδιάνα, εξέφρασαν στο περιοδικό «Nature» τις επιφυλάξεις τους για το κατά πόσο και τα νέα στοιχεία πράγματι αφορούν κανονικές αλμυρές λίμνες. Η κινεζική αποστολή Tianwen-1 καθ’ οδόν για τον Άρη, η οποία αναμένεται να εισέλθει σε τροχιά γύρω του το Φεβρουάριο του 2021 και μετά θα στείλει ένα ρομποτικό ρόβερ στην επιφάνεια του, το οποίο θα διαθέτει ραντάρ, ίσως ρίξει περισσότερο φως στο υγρό παρελθόν -και πιθανώς υγρό παρόν- του Άρη.

Πηγές: https://www.nature.com/articles/s41550-020-1200-6 - http://www.sci-news.com/space/mars-express-three-new-water-bodies-martian-south-pole-08895.html - https://www.space.com/mars-hiding-salty-subsurface-lakes - https://www.amna.gr/home/article/491890/Nees-endeixeis-gia-tesseris-upogeies-limnes-me-almuro-nero-sto-notio-polo-tou-Ari