Κόκκινος γίγαντας σε πρωτοφανή λεπτομέρεια. Strange Star Spiral Offers Clues to Sun's Fate / Zooming into the red giant star R Sculptoris

Η σπειροειδής δομή στο κέλυφος του Ρ του Γλύπτη, που αποκάλυψε το τηλεσκόπιο ALMA, δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ξανά από τους επιστήμονες. Πηγή: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)

The spiral structure around the red giant R Sculptoris allowed astronomers to study the history of pulses of mass from the star. CREDIT: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)

This video sequence starts with a view of the rather faint constellations of Sculptor (The Sculptor) and Cetus (The Sea Monster). As we zoom in we see a few faint galaxies but close in on a star that looks very red. This is the old red giant variable star R Sculptoris. Observations using the Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) have revealed an unexpected spiral structure in the material around this star. Credit: ESO/A. Fujii/Digitized Sky Survey 2

Το άστρο Ρ του αστερισμού του Γλύπτη όπως δεν το έχετε ξαναδεί ποτέ όχι μόνο εσείς αλλά και οι αστροφυσικοί αποκάλυψε μια ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το ολοκαίνουργιο «σούπερ» τηλεσκόπιο ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Οι εξαιρετικά υψηλής ποιότητας για τα μέχρι τώρα δεδομένα εικόνες αποκαλύπτουν για πρώτη φορά λεπτομέρειες που ανατρέπουν ορισμένες θεωρίες για την εξέλιξη των άστρων.

Γερασμένος κόκκινος γίγαντας

Το Ρ του Γλύπτη (R Sculptoris, στο κέντρο της εικόνας) είναι ένας γερασμένος κόκκινος γίγαντας ο οποίος εκτοξεύει σκόνη και αέρια κάθε 10.000 με 50.000 χρόνια σχηματίζοντας γύρω του ένα σφαιρικό κέλυφος – κάτι το οποίο είναι γνωστό και έχει παρατηρηθεί όχι μόνο σε αυτό αλλά και σε άλλα άστρα του είδους. Για πρώτη φορά όμως οι ειδικοί βλέπουν χάρη στο τηλεσκόπιο ALMA ένα τέτοιο κέλυφος με τόση λεπτομέρεια και παρατηρούν ότι, τουλάχιστον στην περίπτωση του συγκεκριμένου άστρου, αντί να είναι αραιό και άτακτο, έχει μια ξεκάθαρη σπειροειδή δομή.

Συνδυάζοντας τα δεδομένα με μοντέλα ο Ματίας Μέρκερ του Πανεπιστημίου της Βόννης και οι συνεργάτες του υπολόγισαν ότι ο θερμικός παλμός (η εκτόξευση υλικών, δηλαδή) που παρήγαγε το κέλυφος του Ρ του Γλύπτη σημειώθηκε πριν από περίπου 1.800 χρόνια και διήρκεσε περίπου 200 χρόνια. Υπολόγισαν επίσης την ταχύτητα και την έκταση της απώλειας μάζας κατά τη διάρκεια του θερμικού παλμού διαπιστώνοντας ότι η μάζα που διοχετεύεται στο διαστρικό μέσο όσο εξελίσσεται το φαινόμενο και αμέσως μετά το τέλος του είναι περίπου τρεις φορές περισσότερη από ό,τι πίστευαν οι αστροφυσικοί.

Κρυφός συνοδός

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» συμπεραίνει επίσης ότι το Ρ του Γλύπτη αποτελεί μέρος ενός δυαδικού συστήματος: το θεαματικό «σπιράλ» έχει σμιλευτεί από ένα δεύτερο σώμα-συνοδό που βρίσκεται σε τροχιά γύρω του και το οποίο ως τώρα δεν έχει συλλάβει κανένα όργανο παρατήρησης.

Το τηλεσκόπιο ALMA του Νότιου Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου (Southern European Observatory – ESO) είναι το πιο ισχυρό στο είδος του στον κόσμο. Ακόμη δεν έχει τεθεί πλήρως σε λειτουργία, καθώς εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατασκευή (όταν έγινε η μελέτη είχαν εγκατασταθεί μόνο οι μισές κεραίες του). Η εκπληκτική αυτή εικόνα του Ρ του Γλύπτη είναι, όπως όλα δείχνουν, μια πρόγευση άλλων, ακόμη πιο εντυπωσιακών, που θα ακολουθήσουν.

Wittgenstein - Fragments

Francis Bacon, Study for a portrait of Van Gogh iii, 1957

Ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε φιλοσοφική σύγχυση είναι σαν κάποιον που βρίσκεται μέσα σ' ένα δωμάτιο και θέλει να βγει έξω, αλλά δεν ξέρει πώς. Πάει να βγει απ' το παράθυρο, αλλά είναι πολύ ψηλά. Πάει να βγει απ' την καπνοδόχο, αλλά είναι πολύ στενή. Κι αν γύρναγε μονάχα το κεφάλι του, θα έβλεπε πως η πόρτα ήταν όλη την ώρα ανοιχτή!

~

Όταν φιλοσοφείς, πρέπει να κατεβαίνεις στο αρχέγονο χάος κι εκεί να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.

~

Η αρρώστια μας είναι τούτη: θέλουμε να εξηγούμε.

~

Αυτό που ανήκει στην ουσία του κόσμου δεν μπορεί να λεχθεί περί τού κόσμου. Διότι τότε θα μπορούσε να είναι και αλλιώς, αφού κάθε πρόταση είναι επιδεκτική άρνησης.

~

Όλα κυοφορούνται μες στη γλώσσα.

~

Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα για να βγω έξω απ' τη γλώσσα.

~

Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις.

~

Πρόβλημα είναι αυτό που μπορείς να αντιμετωπίσεις.

~

Αν η απάντηση δεν μπορεί να μπει σε λόγια, ούτε η ερώτηση μπορεί.

~

Ένα από τα πιο βαθιά ριζωμένα σφάλματα στη φιλοσοφία είναι να φαντάζεσαι τη δυνατότητα σαν τον ίσκιο της πραγματικότητας.

~

Edvard Munch, The Murderess, 1906.

Ο θάνατος δεν είναι περιστατικό της ζωής. Δεν είναι γεγονός του κόσμου.

~

Η λύση του αινίγματος της ζωής σε χώρο και χρόνο βρίσκεται εκτός χώρου και χρόνου.

~

Η μόνη ευτυχισμένη ζωή είναι εκείνη που μπορεί  να παραιτηθεί από τις χαρές της ζωής.

~

Η σοφία σου κρύβει τη ζωή. Η σοφία είναι σαν την ψυχρή, γκρίζα στάχτη, που καλύπτει τη φλόγα.

~

Αν κάποιος μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο περί ηθικής, το οποίο θα ήταν πραγματικά βιβλίο περί ηθικής, το βιβλίο αυτό θα κατέστρεφε με μιαν έκρηξη όλα τα άλλα βιβλία του κόσμου.

~

Η ηθική δεν αναφέρεται στον κόσμο. Η ηθική είναι συνθήκη του κόσμου, όπως η λογική.

~

Ηθική και αισθητική είναι ένα και το αυτό.

~

Ο μεγάλος δημιουργός δεν χρειάζεται να έχει γούστο' το παιδί έρχεται στον κόσμο τέλεια διαμορφωμένο.

~

Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι. Είναι ο εαυτός σου.

~

Η μελωδία είναι ένα είδος ταυτολογίας: ολοκληρώνεται στον εαυτό της' ικανοποιεί τον εαυτό της.

~

Κάθε μεγάλη τέχνη κλείνει μέσα της ένα άγριο θηρίο: εξημερωμένο.

~

Μεγαλοφυΐα είναι εκείνο που μας κάνει να ξεχνάμε το ταλέντο του τεχνίτη.

~

Οτιδήποτε τελετουργικό (που θυμίζει ιεροτελεστία) πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγεται γιατί σαπίζει αμέσως. Και το φιλί είναι βέβαια τελετουργία αλλά αυτό δεν σαπίζει. Γι' αυτό και η τελετουργία, τότε μόνο είναι επιτρεπτή,  όταν είναι τόσο γνήσια όσο ένα φιλί.

~

Η μεγαλύτερη βλακεία μας μπορεί να είναι πολύ σοφή.

~

Οι άνθρωποι σήμερα πιστεύουν πως οι επιστήμονες υπάρχουν για να τους διαφωτίζουν, ενώ οι μουσικοί, οι ποιητές κτλ, για να τους διασκεδάζουν. Το ότι αυτοί έχουν κάτι να τους διδάξουν ούτε που περνάει απ' το μυαλό τους.

~

Πάνω στις σκέψεις μου, όπως στου κάθε ανθρώπου, έχουν κολλήσει τα μαραμένα λείψανα των παλαιότερων σκέψεών μου.

~

Επαναστάτης είναι εκείνος που μπορεί και επαναστατεί ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.

Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν ( 1889-1951)

Η Πραγματική Ιστορία της Τροίας, The true story of Troy - The History Channel

Ο Αχιλλέας κακοποιεί τον Έκτορα, Αχίλλειο, Κέρκυρα, 19ος αιώνας - Triumph of Achilles, Achilleion,  Corfu 

Ήταν μύθος, παραμύθι, ή μήπως όχι;  Η Ομηρική Τροία, η πόλη με τα άπαρτα τείχη, που χρειάσθηκαν δέκα χρόνια πολιορκίας για να πέσει, βρέθηκε από Γερμανούς ερευνητές.  Το 1280 π.Χ. ήταν μια τειχισμένη μεγαλούπολη κάπου 10.000 κατοίκων και εκτεινόταν κάτω από τον γνωστό ώς τώρα μικρό οχυρό λόφο του Χιτσαρλίκ σε έκταση δεκαπλάσια από ό,τι ήταν γνωστό μέχρι σήμερα, ήτοι 270.000 τ.μ.  Με την βοήθεια ιστορικών, μελετητών και με την χρήση Η/Υ το History Channel αναζητά την αλήθεια...

The truth behind a tale so powerful, it inspired 3,000 years of myth and legend, and may have changed the course of history.  It's the site of the most legendary war in history and the Western world's oldest adventure story. It begins with a beauty contest and ends with a giant wooden horse unleashing death and destruction. Now, archaeologists, literary detectives, and military analysts are uncovering evidence that the mythological Trojan War and the legendary city of Troy is real. From archaeological trenches at ancient Troy and the citadel fortress of King Agamemnon, to Homer and Hollywood, we search for the true story of Troy.  The story of Troy--the exploits of the nearly invincible Achilles, valiant Hector, the beautiful Helen, and the king of kings, Agamemnon--addresses many aspects of history and the human condition including questions particularly relevant today: When is war justified? And at what point is war made senseless by its awful cost?  Vivid 3-D animation, re-enactments of battles, interviews with the world's leading experts, and exclusive film footage from sites of archaeological digs, bring the history of Troy to life.

Νομπέλ Χημείας για τους υποδοχείς «κλειδοκράτορες των αισθήσεων», Cell receptor work wins Nobel prize for chemistry

Οι G πρωτεϊνικοί υποδοχείς είναι οι «κλειδοκράτορες των αισθήσεών μας». Beta-adrenergic receptor (red) with G protein bound to it determined by Brian Kobilka's lab (green, blue and yellow complex) (Image: Wikipedia commons)

Το εφετινό βραβείο Νομπέλ Χημείας δόθηκε στον 69χρονο καθηγητή ιατρικής του αμερικανικού Πανεπιστημίου Duke, Ρόμπερτ Λέφκοβιτς, και στον 57χρονο καθηγητή βιοχημείας του Πανεπιστημίου Stanford, Μπράιαν Κομπίλκα, επίσης Αμερικανό, για την αποκωδικοποίηση των «G πρωτεϊνικών υποδοχέων».

Οι «κλειδοκράτορες των αισθήσεων»

Οι εν λόγω υποδοχείς (G-protein coupled receptors στα Αγγλικά) είναι μάλλον άγνωστοι στον καθένα από εμάς, αλλά είναι κυριολεκτικά οι «κλειδοκράτορες των αισθήσεών μας»: Σχεδόν κάθε λειτουργία του ανθρώπινου σώματος, από το οπτικό πεδίο και την οσμή ως τον ρυθμό της καρδιάς και τη νευρωνική επικοινωνία, εξαρτάται από το έργο που επιτελούν αυτοί οι υποδοχείς.

Φωλιασμένοι στη λιπώδη μεμβράνη που περιβάλλει τα κύτταρα, ανιχνεύουν τις ορμόνες, τις οσμές, τους χημικούς νευροδιαβιβαστές και άλλα σήματα που έρχονται «απ’ έξω» και στη συνέχεια μεταφέρουν τα μηνύματά τους στο εσωτερικό των κυττάρων, ενεργοποιώντας κάποιον από τους διάφορους τύπους πρωτεΐνης G. Η πρωτεΐνη αυτή, με τη σειρά της, πυροδοτεί μια πληθώρα άλλων αντιδράσεων στο σώμα μας. Λόγω ακριβώς της καταλυτικής για τις αισθήσεις μας δράσης τους, οι υποδοχείς αυτοί συνιστούν στόχο των μισών σχεδόν φαρμακευτικών ερευνών, που διεξάγονται παγκοσμίως. Αλλά, πριν φθάσουμε στην τωρινή πυρετώδη ανάλυση της ατομικής δομής τους και της προσπάθειας κατανόησης αυτού του κεντρικού κυτταρικού συστήματος επικοινωνίας, χρειάστηκε ένας πολύχρονος αγώνας εκ μέρους των βραβευθέντων σήμερα δύο ερευνητών.

Η πορεία ως το Νομπέλ

Two American scientists won the 2012 Nobel Prize for chemistry on Wednesday for research into how cells respond to external stimuli that is helping to develop better drugs to fight diseases such as diabetes, cancer and depression.

Ο Μπράιαν Κομπίλκα (Brian K. Kobilka) ήταν γιος και εγγονός αρτοποιών, από ένα χωριό της Μινεσότας. Σπούδασε Βιολογία και έπειτα Ιατρική. Το 1984, έγινε δεκτός ως υπότροφος ερευνητής στο εργαστήριο του καθηγητή Ρόμπερτ Λέφκοβιτς (Robert J. Lelfkowiz), στο Πανεπιστήμιο Duke της Βόρειας Καρολίνας. Το συγκεκριμένο εργαστήριο ήταν πρωτοπόρο στη διερεύνηση των υποδοχέων της αδρεναλίνης και, εκείνη την εποχή, έψαχνε να βρει τον τρόπο να κλωνοποιήσει το γονίδιο του υποδοχέα β2AR και να προσδιορίσει τη γενετική ακολουθία του.

Ο Κομπίλκα πρότεινε στην ομάδα των ερευνητών μία εξαιρετικά καινοτόμο ιδέα: να κατασκευάσουν μια βιβλιοθήκη των γονιδιακών ακολουθιών των θηλαστικών και να την αντιπαραβάλουν με τα αποκόμματα των ακολουθιών που είχαν στα χέρια τους. Από αυτό θα προέκυπταν  οι αναγκαίες «λωρίδες» για να συρράψουν την πλήρη ακολουθία. Το σχέδιο λειτούργησε και προέκυψε ολόκληρη οικογένεια υποδοχέων, που ήταν «γαζωμένοι επτά φορές» στη μεμβράνη των κυττάρων. Στη συνέχεια των 28 ετών που μεσολάβησαν από τότε, έχουμε βρει 800 τέτοια μέλη της πολύτιμης αυτής οικογένειας στους ανθρώπους.

Η πορεία της έρευνας του Κομπίλκα δεν ήταν διόλου ρόδινη, καθώς αντιμετώπισε αρκετή δυσπιστία από τους συναδέλφους του. Μάλιστα, το 2001, ο κύριος χρηματοδότης των ερευνών του, το Howard Hughes Medical Institute, του ανακοίνωσε ότι δεν θα του διέθετε πόρους μετά το 2003. Όμως εκείνος επέμεινε στην εργασία του και, από το 2004, άρχισε να έχει σωρεία νέων ανακαλύψεων στον τομέα των αντισωμάτων. Οπότε, το εφετινό Νομπέλ δεν είναι μόνο η μέγιστη επιβράβευση για την καινοτόμο έρευνα των δύο ιατρών-βιοχημικών αλλά και η μέγιστη δικαίωση για την αφοσίωση του Kομπίλκα στον στόχο του.

today's art: Sir Lawrence Alma-Tadema, In the Tepidarium (1881), oil on canvas, 33 cm x 24.2 cm, Lady Lever Art Gallery, Port Sunlight, United Kingdom

Ένα από τα ερωτικότερα έργα του Ολλανδού, ως συνήθως σε ρωμαϊκό μπάνιο, κάτι μεταξύ δημοσίων λουτρών-σάουνας-χαμάμ. Ξαπλωμένη σε ημιάγριο αρκουδοτόμαρο, καλύπτεται με φτερό στρουθοκαμήλου, κρατά ένα φαλλικό σύμβολο εν είδει εργαλείου καθαριότητας και η νωχέλεια κατακτά το σύμπαν της των ατμών, των αρωμάτων και των φαντασιώσεων.

Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Antony and Cleopatra  (1885, 65,5 x 92 cm.)

Οι γυναίκες της Άμφισσας, The Women of Amphissa (1887, 182.8 x 121.8 cm.)

Ολλανδός και προορισμένος για συμβολαιογράφος ο Άλμα Ταντέμα (Lawrence Alma-Tadema 1836-1912) γλύτωσε. Και από τη σκόνη των υποθηκοφυλακείων αλλά και από την υγρασία των Κάτω Χωρών. Φιλάσθενο παιδί έπεισε τη μητέρα του να του επιτρέψει να ασχοληθεί με ό,τι αγαπούσε περισσότερο, κι η μάνα φοβούμενη πως δεν είχε ζωή ο γιος της, συναίνεσε. Ο μικρός Laurens και πάλι τη γλύτωσε κι έγινε τελικά ένας από τους πλέον διάσημους ζωγράφους του 19ου αιώνα. Στα 1863 πήγε γαμήλιο ταξίδι στη Ρώμη και το μεσογειακό φως μπλεγμένο στα ρωμαϊκά ερείπια τον μέθυσε ανεξίτηλα. Το άρωμα της ξενοιασιάς σε βαθμό χαύνωσης τον ενέπνευσε ακλόνητα στο έργο του και μας παρέδωσε σε ήπια αισθησιακά χρώματα  τις πιο ράθυμες σκηνές της αιωνιότητας.

Αν το Λάτιο ήταν ο σπόρος, η Αίγυπτος κι η αρχαία Ελλάδα έγιναν οι καρποί που τον έτρεφαν ζωγραφικά και τον ανέδειξαν σε έναν από τους σημαντικότερους  Προραφαηλίτες  καλλιτέχνες. Σειρές βραβεύσεων, διακρίσεις από τα τέσσερα σημεία της Ευρώπης, μέλος της Βρετανικής Βασιλικής Ακαδημίας.

The Apodyterium

Το δικό του γυμνό, απαραίτητο σχεδόν σε κάθε καμβά που ιδιότροπα απολάμβανε την ειδική λατινική αρίθμηση του Ταντέμα, δεν ήταν ποτέ επιθετικό, καμία αισχύνη ή υποψία προστυχιάς. Προβάλει αιθέρια μια εξιδανικευμένη ομορφιά, όπως αρμόζει στα κλασικά του θέματα, έτσι ώστε να επιτευχθεί η συμβατότητα με την απόλυτη, την μαστιγωτικά αυστηρή ηθική του κοινού της Βικτωριανής εποχής.

A Favourite Custom

Η συγκυρία της αποκάλυψης της θαμμένης Πομπηίας έδωσε άλλες διαστάσεις στις γνώσεις για την ζωή των ελίτ της Ρωμαϊκής κοινωνίας. Όλα όσα διασώθηκαν ακέραια ατόφια και αναλλοίωτα μέσα στην καταστροφική στάχτη του Βεζούβιου, συντήρησαν όλες τις μαγείες μιας αριστοκρατίας που ήξερε να ζήσει. Σίγουρα ο Lawrence  Alma-Tadema ένιωθε και λίγο αυτοκράτορας γα να αποδώσει με τόση ηδυπάθεια τις βασιλικότερες στιγμές της γυναικείας απραξίας. Τελικά πέθανε Άγγλος και με τα διάσημα του Βαρώνου στο στήθος.

Προτάσεις για τη διδασκαλία της Ιστορίας Γ’ Λυκείου: Το ανατολικό ζήτημα κι ο Κριμαϊκός πόλεμος

Το ανατολικό ζήτημα κι ο Κριμαϊκός πόλεμος from Kostas Vakouftsis

Παρουσίαση με διαφάνειες για τη διδασκαλία της πέμπτης ενότητας του σχολικού βιβλίου.

Μυκηναϊκός: O πολιτισμός των Ηρώων, Mycenaeans: the Civilisation of Heroes - The History Channel

Η Πύλη των Λεόντων ήταν η κυρία είσοδος της Ακροπόλεως και το άνοιγμα της έκλεινε με διπλή μπρούντζινη πόρτα. Το ανάγλυφο στο κέντρο απεικονίζει δύο αντιμέτωπα λιοντάρια, τα κεφάλια των οποίων αποτελούντο από διαφορετικό  υλικό. Η κατασκευή χρονολογείται το 1250 π.Χ. The Lion's Gate of Mycenae is a fine example of masonry in Bronze Age Greece.

O Μυκηναϊκός πολιτισμός αναπτύχθηκε από το 1600 - 1200 π.Χ. στην Ελλάδα με κέντρο τις Μυκήνες. Σχετικά με την καταγωγή των Μυκηναίων, μερικοί πιστεύουν ότι κατάγονται από τους Κρήτες, αλλά η πιο ισχυρή άποψη είναι ότι κατάγονται από τους Αχαιούς, λαό πολεμικό που ήρθε από το Βορρά. Το επίθετο «μυκηναϊκός» προέρχεται από την πρώτη αρχαιολογική θέση στην οποία εντοπίστηκε, τις Μυκήνες, που αποτελούν και ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του. Κατά την περίοδο ακμής του εξαπλώθηκε και στην Κρήτη, στα νησιά του Αιγαίου και στην Ανατολική Μεσόγειο.

A visit to the cities of Mycenae and Tiryns where archaeological findings have confirmed the existence of Homer's heroes. The Mycenaean World was the world of the heroes who conquered Troy. Those heroes stood at the heart of Greek self-perception for centuries after the fall of their civilization. Since the rediscovery of the remains of the civilization of Mycenae by Heinrich Schliemann in the 1870s, knowledge of these Greeks of the Bronze Age has increased steadily. Stepping into the place of the collapsed civilization of Minoan Crete and the Peloponnese the Mycenaeans dominated mainland Greece and the Greek islands from about 1600-1200 BC. Their exploits became the subject of the legends that were immortalized by Homer.