Ανακαλύφθηκε η περιστρεφόμενη τραπεζαρία του Νέρωνα. Revolving Dining Room in Emperor Nero's Luxurious Palace Really Existed

Το επανορθωτικό μοντέλο του συστήματος των σφαιρών κατά την οποία το εστιατόριο του Νέρωνα περιστρέφεται. A reconstructive model of the system of spheres on which Nero's revolving restaurant rotated. Credit: Francoise Villedieu and Edikom

Η περιστρεφόμενη τραπεζαρία σε ένα πολυτελές παλάτι του αυτοκράτορα Νέρωνα υπήρχε πραγματικά.

An 18th Century print by J Blundell shows the scale of Nero's Golden Palace, which, if completed, would have spanned a third of the city of Rome.

Το υπερβολικό παλάτι του αυτοκράτορα Νέρωνα, το Domus Aurea, και για το οποίο μπορούσε να υπερηφανεύεται για τα 300 περίπου δωμάτια που το δάπεδό τους ήταν καλυμμένο από εκθαμβωτικά γυαλισμένο λευκό μάρμαρο, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2009 από μια ομάδα από Γάλλους και Ιταλούς αρχαιολόγους.

Archaeologists examine a 4m diameter pillar found on the Palatine Hill in Rome, believed to have been part of the Roman emperor Nero's legendary rotating dining room. The researchers believe the pillar was part of the overall structure that supported the rotating dining room.

Τώρα, στο πολυτελές ανάκτορο έχει μόλις αποκαλυφθεί μια άλλη έκπληξη - μια περιστρεφόμενη τραπεζαρία…!  Μια αίθουσα  που κάποτε υπηρέτησε τους επιφανείς επισκέπτες του περίφημου ηγεμόνα.

The find was made during excavation of the Domus Aurea or 'Golden House' on the Palatine Hill - one of Ancient Rome's fabled Seven Hills. The structure was one of Nero's most extravagant projects.

Οι αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει την 2000 ετών περιστρεφόμενη πλατφόρμα ως μία από τις πιο περίεργες και περίπλοκες δομές της αρχαιότητας. Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει μια περιγραφή του παλατιού από τον αρχαίο ιστορικό Suetonius.

A bust of Emperor Nero who committed suicide after Rome's senate declared him a public enemy.

Ο Νέρωνας ήταν αυτοκράτορας της Ρώμης το 54-68 μ.Χ. και ο τελευταίος της Ιουλιο-Κλαυδιανής δυναστείας. Αυτός επικέντρωσε μεγάλο μέρος της προσοχής του στη διπλωματία, το εμπόριο, και την ενίσχυση της πολιτιστικής ζωής της αυτοκρατορίας.

A main source for Roman history is De vita Caesarum, or The Twelve Ceasars. It was written by Gaius Suetonius Tranquillus, the secretary of Emperor Hadrian, in AD121. Suetonius portrays Nero as a good ruler who sank into sexual depravity. He wrote: 'Not satisfied with seducing free-born boys and married women, Nero raped the Vestal Virgin Rubria.' He added: 'Having tried to turn the boy Sporus into a girl by castration, he went through a wedding ceremony with him - dowry, bridal veil and all - which the whole Court attended; then treated him as a wife.'His feasts now lasted from noon till midnight, with occasional break for diving into a warm bath or, if it were summer, into snow-cooled water.'

Αλλά ήταν επίσης γνωστός τόσο για την τυραννία που επέβαλε αλλά και τη ζωή της υπερβολής που έζησε Το 64 μ.Χ., μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε κατά τη μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης, την οποία πολλοί (;) Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο ίδιος είχε ξεκινήσει με σκοπό την εκκαθάριση της γης για το σχεδιαζόμενο ανακτορικό συγκρότημα του.

A gold coin showing Nero and his mother, Agrippina the Younger, and, below, his mistress Poppaea Sabina.

Είναι γνωστός ως αυτοκράτορας που ήταν πρώιμος διώκτης των Χριστιανών. Ήταν υπεύθυνος για πολλές εκτελέσεις, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του, η γυναίκα του, και το πιθανότερο, του ετεροθαλής αδελφού του Britannicus.

The Golden Palace was built on the Palatine Hill, where legend said the founders of Rome, Romulas and Remus were cared for by a she-wolf.

Η κατασκευή του παλατιού του Νέρωνα ξεκίνησε αμέσως μετά τη μεγάλη πυρκαγιά είχε καθαρίσει τις αριστοκρατικές κατοικίες στις πλαγιές του Παλατινού Λόφου. Χτισμένο από τούβλα και μπετόν στα λίγα χρόνια μεταξύ της πυρκαγιάς και της αυτοκτονίας του Νέρωνα το 68 μ.Χ., η εκτεταμένη χρήση σε φύλλα χρυσού που έδωσε στη βίλα και το  όνομά της δεν ήταν το μόνο εξωφρενικό στοιχείο του ντεκόρ του: γύψινες οροφές βρέθηκαν με ημιπολύτιμους λίθους και καπλαμά από ελεφαντόδοντο, ενώ οι τοίχοι είχαν νωπογραφίες, συντονίζοντας τη διακόσμηση σε διαφορετικά θέματα σε κάθε μεγάλη ομάδα των δωματίων.

Στον Παλατίνο Λόφο στη Ρώμη. The Palatine Hill in Rome. Historian Suetonius wrote a vivid description of the palace in the ‘Lives of the Caesars, Nero’: “Its vestibule was large enough to contain a colossal statue of the emperor a hundred and twenty feet high; and it was so extensive that it had a triple colonnade a mile long. There was a pond too, like a sea, surrounded with buildings to represent cities, besides tracts of country, varied by tilled fields, vineyards, pastures and woods, with great numbers of wild and domestic animals. In the rest of the house all parts were overlaid with gold and adorned with gems and mother-of-pearl. There were dining-rooms with fretted ceils of ivory, whose panels could turn and shower down flowers and were fitted with pipes for sprinkling the guests with perfumes. The main banquet hall was circular and constantly revolved day and night, like the heavens. He had baths supplied with sea water and sulphur water. When the edifice was finished in this style and he dedicated it, he deigned to say nothing more in the way of approval than that he was at last beginning to be housed like a human being.”

Ο ιστορικός Suetonius έγραψε μια γλαφυρή περιγραφή του παλατιού για τις ζωές των Καισάρων,  -.........Νέρων.........: «Ο προθάλαμος του ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να περιέχει ένα κολοσσιαίο άγαλμα του αυτοκράτορα εκατόν είκοσι πόδια υψηλό(;) και ήταν τόσο εκτενής που είχε μια τριπλή κιονοστοιχία μήκους ενός μιλίου. Υπήρχε μια λίμνη πάρα πολύ μεγάλη , όπως μια θάλασσα, που περιβάλλεται από κτίρια που αντιπροσώπευαν τις πόλεις, εκτός από εκτάσεις της γης , που αυτά τα χωράφια καλλιεργούνταν, είχαν αμπέλια και λιβάδια και τα δάση, με μεγάλο αριθμό άγριων και κατοικίδιων ζώων. Στο υπόλοιπο του σπιτιού όλα τα μέρη είχαν επικαλυφτεί με χρυσάφι και ήταν στολισμένα με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια. Υπήρχαν τραπεζαρίες-δωμάτια με κρουνούς από ελεφαντόδοντο, των οποίων οι πίδακες θα μπορούσαν να μετατραπούν και ψεκαστήρες κάτω από τα λουλούδια και ήταν εξοπλισμένα με σωλήνες για να πασπαλίζουν τους επισκέπτες με αρώματα. Η κύρια αίθουσα δεξιώσεων ήταν κυκλική και συνεχώς περιστρεφόμενη μέρα και νύχτα, όπως οι ουρανοί. Είχε λουτρά που τροφοδοτούνται με θαλασσινό νερό και το νερό με θείο. Όταν το οικοδόμημα τελείωσε σε αυτό το ύφος και το αφιέρωσε στον ίδιο , δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο και που καταδέχτηκε να στεγάζεται σαν ένα ανθρώπινο ον…..»

Οι αρχαιολόγοι έσκαβαν σε ένα τεχνητό πρόβολο στη βορειοανατολική γωνία του Παλατίνου Λόφου της Ρώμης, όταν βρήκαν έναν κυκλικό , 12μετρο υψηλό πύργο, με ένα μεγάλο κεντρικό πυλώνα με τέσσερα μέτρα σε διάμετρο και 8 ζεύγη καμάρες που στηρίζουν δύο ορόφους. Κατά μήκος της κορυφής των άνω αψίδων, ήταν εν σειρά των ημι-σφαιρικές οπές, που γεμίζουν με ολισθηρό άργιλο - κάπως σαν τις κοιλότητες που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλα πλοία και που περιέχουν πρωτόγονα ρουλεμάν, επί των οποίων κινούνται πλατφόρμες που τοποθετήθηκαν για τη μεταφορά βαρέων φορτίων.

Η ανασκαφή πάνω στον Παλατίνο. Οι κορυφές των τόξων που υποστήριξαν τη περιστρεφόμενη τραπεζαρία είναι ορατά στο προσκήνιο. The dig on the Palatine. The tops of the arches that supported the revolving dining room are visible in the foreground. Photo source: Haaretz 

Οι γραμμές των κοιλοτήτων που έχουν στη δομή πιστεύεται ότι στεγάζονται μεταλλικές σφαίρες που υποστήριζαν τον ανακυκλούμενο όροφο. Στο κάτω μέρος του πύργου, αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης ενδείξεις ότι ένας μηχανισμός είχε κατασκευαστεί στον τοίχο. Καταθέσεις ασβεστίτη στις γύρω πέτρες δείχνουν ότι η συνεχής κίνηση του δαπέδου μπορεί να τροφοδοτείται από το νερό και η δύναμη να διοχετεύεται μέσω ενός συστήματος γραναζιών.

Η Maria Antonietta Tomei, αρχαιολόγος και πρώην υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Αρχαιολογική Εποπτεία, η οποία εποπτεύει την ανασκαφή πάνω στον Παλατίνο, δήλωσε ότι η ανακάλυψη της τραπεζαρίας ρίχνει νέο φως στον  αυτοκράτορα Νέρωνα. Αν και ο Νέρων έχει μια φοβερή φήμη…. Αυτός δεν ήταν απλά μια αρνητική εικόνα….. Και τώρα, κατά την άποψή της, η μηχανική και η αρχιτεκτονική πολυπλοκότητα της ανακυκλούμενης τραπεζαρίας του, τονίζουν το πάθος του για την επιστήμη και την τεχνολογία, καθώς και για τις τέχνες και τον πολιτισμό.

Μυστηριώδης κρατήρας στη Σιβηρία εμπνέει φανταστικές θεωρίες. 'End Of The World' Crater Mystery In Siberia

Επιστήμονες έχουν σπεύσει στην περιοχή για να μελετήσουν την αγνώστου προελεύσεως φαινομενικά απύθμενη τρύπα. This giant crater measuring around 262ft and found in far northern Siberia is believed to have been caused by rising temperatures in the area - not a meteorite.

Εξωγήινο διαστημόπλοιο; Χτύπημα μετεωρίτη; Ή μήπως υπόγεια έκρηξη φυσικού αερίου;

Very remote: The crater has appeared in Yamal - a large peninsula jutting into Arctic waters, which is Russia's main production area for gas supplied to Europe.

The Yamalo-Nenets Autonomous Region is area known for its permafrost and pingos.

The mysterious hole is in the Yamalo-Nenets Autonomous Region, some 20 miles from the Bovanenkovo gas field.

Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει λύσει το μυστήριο του γιγάντιου κρατήρα που βιντεοσκοπήθηκε στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, της οποίας το όνομα σημαίνει στην ντόπια διάλεκτο «Το τέλος του κόσμου».

Andrei Plekhanov, a senior researcher at the Scientific Research Center of the Arctic, who travelled to investigate the crater, said there were no traces of an explosion.

Ερευνητική αποστολή, στην οποία συμμετέχει το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, έσπευσε να ερευνήσει την παράξενη, φαινομενικά απύθμενη τρύπα, της οποίας η διάμετρος εκτιμάται στα 80 μέτρα.

Οι διάφορες θεωρίες

The discovery eliminates the possibility that a meteorite had struck the region in the Yamal Peninsula - the name of which translates as 'the end of the world'.

Perma frost is seen near the hole in this photo. Some said the hole could have been formed by a meteorite striking the spot, but that no longer seems to be the case.

Εξήγηση ακόμα δεν υπάρχει, ωστόσο η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωρίτη διαψεύστηκε κατηγορηματικά από το παράρτημα του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων στο Γιαμάλ.

Mr Plekhanov said the enormous crater appears to be made up of 80 per cent ice which adds to the theory that it was caused by the effects of global warming.

Το έδαφος της περιοχής παραμένει μόνιμα κατεψυγμένο, και σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρία η τοπική τήξη του εδάφους οδήγησε στην εκρηκτική απελευθέρωση φυσικού αερίου, περίπου όπως συμβαίνει και στο άνοιγμα μιας σαμπάνιας.

The darkening around the inner rim of the crater indicates 'severe burning' that scorched its edges.

Ο κρατήρας βρίσκεται εξάλλου μόλις 30 χιλιόμετρα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στο Μποβανένκοβο.

Footage from inside the crater showed that there is a lake at its base.

Μια τρίτη θεωρία, αναφέρει το Russia Today, θέλει το λάκκο να σχηματίστηκε από την εκρηκτική ανάφλεξη φυσικού αερίου που ήρθε σε επαφή με αλάτι -αλάτι που παραμένει στο υπέδαφος από την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα.

Θερμικά φαινόμενα

The edge of the terrifyingly large crater is seen here.

Thanks to their readings (shown) the team now believes the cause was increasing temperatures.

It's not yet known if this event, which scorched the ground nearby (shown), could occur again in the area.

Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι το χώμα που περιβάλλει τον κρατήρα πρέπει να εκτινάχθηκε από το εσωτερικό του.

Here can be seen permafrost, soil below the freezing point of water, near the crater.

Και το σκούρο χρώμα στις πλαγιές του κρατήρα μαρτυρά ότι το φαινόμενο σχετίζεται με «θερμικές διαδικασίες», όπως μια έκρηξη φυσικού αερίου.

Another aerial view shows how out of place the hole looks in the environment.

Εκπρόσωπος της τοπικής κυβέρνησης είπε πάντως στο Interfax ότι ανάλογα φαινόμενα έχουν καταγραφεί και παλαιότερα στο Γιαμάλ.

Πιθανότατα δεν πρόκειται για το τέλος του κόσμου.

Γήινο έδαφος στον… Άρη. Earth like soil spotted on Mars

Στη φωτογραφία που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ερευνητές εμφανίζονται κάποιες από τις ρωγμές στο έδαφος του Άρη όπου το έδαφος εκεί είναι φιλικό για την παρουσία μικροβιακών μορφών ζωής. This recent image from Curiosity from the impact Gale Crater reveal Earth-like soil profiles with cracked surfaces lined with sulfate, ellipsoidal hollows and concentrations of sulfate comparable with soils in Antarctic Dry Valleys and Chile's Atacama Desert.

Μια ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το Curiosity στον Αρη. Ο ρομποτικός εξερευνητής εντόπισε στον κρατήρα Γκέιλ όπου βρίσκεται κάποια σημεία όπου η σύσταση του εδάφους έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνα του εδάφους σε ορισμένες περιοχές της Γης. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί σε αυτά τα σημεία να υπήρχαν κάποτε ή και να εξακολουθούν να υπάρχουν μικροβιακές μορφές ζωής.

Το εύρημα

University of Oregon Professor of Geological Sciences Gregory Retallack talks about his paper published in the journal Geology.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Όρεγκον μελέτησαν εικόνες που έστειλε το Curiosity και επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους σε κάποια σημεία της επιφάνειας του κρατήρα στα οποία υπάρχουν ρωγμές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σύσταση του εδάφους εκεί και ειδικά τα επίπεδα φωσφόρου είναι τέτοια που τουλάχιστον στη Γη δημιουργούν προϋποθέσεις για την παρουσία μικροβιακών μορφών ζωής. Η ηλικία του συγκεκριμένου εδάφους υπολογίστηκε στα 3.7 εκ. έτη.

Moon Valley Valle de la Luna Salt Mountain Range Atacama Desert Chile: Researchers say soil on Mars has a similar chemical composition to the area.

Έδαφος σαν αυτό που εντοπίστηκε στον Άρη υπάρχει σύμφωνα με τους ερευνητές στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή και στις Ξηρές Κοιλάδες της Ανταρκτικής. Ακόμη και αν δεν υπάρχουν τώρα κάποιες μορφές ζωής σε αυτά τα σημεία του Κόκκινου Πλανήτη είναι πολύ πιθανό να υπήρχαν στο κοντινό ή απώτερο παρελθόν όταν οι κλιματικές συνθήκες ήταν πιο φιλικές για την παρουσία της ζωής. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geology».

Γεωλογικά γλυπτά στο... μικροσκόπιο. Researchers figure out how oddly shaped sandstone landform structures come about

Έργα της βαρύτητας οι εντυπωσιακές αψίδες από ψαμμίτη, στο Εθνικό Πάρκο Αψίδων στη Γιούτα των ΗΠΑ. Στην εικόνα, το εμβληματικό «Delicate Arch» στο Εθνικό Πάρκο Αψίδων στις ΗΠΑ. Delicate Arch, Arches National Park, Utah, USA. Credit: Jaroslav Soukup

Εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο το «Εθνικό Πάρκο Αψίδων», μια περιοχή της πολιτείας Γιούτα με περισσότερες από 2.000 μνημειώδεις αψίδες από ψαμμίτη. Οι σχηματισμοί αυτοί πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν λόγω της διάβρωση των εύθρυπτων πετρωμάτων από το νερό και τον αέρα. Όμως τα τελευταία πειράματα δείχνουν ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για γλυπτά της βαρύτητας.

Αψίδες προς... ανάλυση

Double O Arch storm composite, Devil’s Garden, Arches National Park, Utah, USA. Credit: Michael Atman

Ερευνητές από τις ΗΠΑ και την Τσεχία ήταν περίεργοι να κατανοήσουν πώς ο ψαμμίτης, ένα μάλλον σαθρό πέτρωμα από κόκκους άμμου που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους μπορεί να σχηματίζει πανύψηλες κατασκευές που δεν καταρρέουν από το ίδιο τους το βάρος.

Μετέφεραν λοιπόν στο εργαστήριο δείγματα ψαμμίτη από ένα ορυχείο στην Τσεχία στο οποίο οι εργασίες εξόρυξης οδήγησαν στον αυθόρμητο σχηματισμό αψίδων.

Στο βίντεο του Nature, τα πειράματα της μελέτης σε γρήγορη κίνηση. Hydrologists have found an explanation for how fantastical arch structures can form in sandstone (see link above). To validate their model, the team also performed lab experiments. They exposed 10-centimeter blocks of sandstone from a Czech quarry to erosion by water. The push of gravity distributed itself unevenly, which led to the formation of pillars (one in the first experiment, two in the second) that lasted longer than the surrounding material. The first sequence is a continuous recording of about 90 minutes, accelerated by 200x. The second is accelerated 100x in the first half, followed by two cuts, and the process lasted just over an hour.

Όταν τα δείγματα βυθίστηκαν σε νερό, ο ψαμμίτης διαλύθηκε αμέσως. Όταν όμως βυθίστηκαν με βάρη τοποθετημένα πάνω τους, η τάση που ασκούσε το βάρος στους κόκκους άμμου διατήρησε τη δομή σταθερή, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση «Nature».

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι κατακόρυφες τάσεις που ασκεί η βαρύτητα μέχρι τη βάση του σχηματισμού δεν κατανέμεται ομοιόμορφα στον ψαμμίτη. Οι περιοχές που δεν δέχονται τάση παρατηρήθηκαν να καταρρέουν και να αφήνουν πίσω τους σχηματισμούς που θυμίζουν τα φυσικά μνημεία του Εθνικού Πάρκου Αψίδων.

Το μεγαλύτερο αξιοθέατο του πάρκου, μέσα στην κοιλάδα του ποταμού Κολοράντο στις ΗΠΑ, είναι το λεγόμενο «Delicate Arch», ή «Λεπτεπίλεπτη Αψίδα», ένα γεωλογικό γλυπτό ύψους 20 μέτρων.

Rock pillars, together with rock arches, alcoves and pedestal rocks are decorating sandstone landscape with underlining intricate concept design. Physical and numerical modelling, and field observations of locked sands and sandstone formations reveal aspects of the natural self-organizing engineering. Cueva Colibri – Sistema Brewer, Churí tepui, Venezuela. Credit: Libor Lanik

Εδώ και χιλιάδες χρόνια η βαρύτητα επιβραδύνει τη διάβρωση αυτών των επιβλητικών σχηματισμών, δεν αρκεί όμως για να την σταματήσει εντελώς: πάνω από 40 αψίδες έχουν καταρρεύσει στο πάρκο από το 1970.

Χτυπώντας καμπάνες στην Απείραθο. Banging Bells in Apirathos

Το παράξενο χωριό που χτίζει και υφαίνει, στιχουργεί, τραγουδά και χορεύει. Το παράδοξο χωριό με τους σκληροτράχηλους ασμυριγλάδες, τους αεράτους βοσκούς. Το περίεργο χωριό με τους εκατοντάδες δημιουργούς, μύστες και ιεροφάντες της τέχνης, της επιστήμης, του πολιτισμού, της κοινωνίας και της ζωής.

Η Απείρανθος ή «τ’ Απεράθου», όπως την αποκαλούν οι Ναξιώτες, είναι κτισμένη στους πρόποδες του βουνού Φανάρι, σε υψόμετρο 600 μέτρων. Απέχει 28 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού.

Apiranthos, or “t’Aperathou” in local speech, is built at the foot of Mt. Fanari, at 600m above sea level and 28km from main town Chora.

Η Απείραθος ξεχωρίζει από τα άλλα χωριά της Νάξου στο γλωσσικό ιδίωμα, τα ήθη και τα έθιμα, καθώς οι κάτοικοί της θεωρείται ότι προήλθαν από άλλες περιοχές (Κρήτη, Μικρά Ασία κ.ά.).

Its inhabitants are considered to have largely come from other areas (e.g. Crete, Asia Minor) and Apiranthos’s local language idiom, mores and customs are quite distinct from other Naxos villages. 

Ενετικοί πύργοι, όμορφα παλιά διώροφα σπίτια, μαρμάρινα καλντερίμια με καμάρες, γραφικές πλατείες με καφενεία και η ποιητική διάθεση των Απεραθιτών, δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που σπάνια συναντάται στον κυκλαδικό χώρο. 

Στον κεντρικό δρόμο της Απειράνθου θα συναντήσετε την Παναγία που φέρει το όνομα του χωριού. Κτισμένη τον 18ο αιώνα δεσπόζει με την επιβλητική της παρουσία. Περίτεχνο το μαρμάρινο καμπαναριό και το τέμπλο της καθώς και οι εικόνες μες στο ναό.

Ένας θρύλος σχετικά με την εικόνα της Απεραθίτισσας αναφέρει ότι η εικόνα ξεβράστηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, στην παραλία του Αζαλά. Εκεί, τη βρήκε ένας Απεραθίτης βοσκός και την πήρε στους ώμους του να τη φέρει στο χωριό.  Σε δύο σημεία της διαδρομής, η εικόνα κατέβηκε από τον ώμο του βοσκού ως εκ θαύματος. Ήταν τα μέρη όπου η Παναγία επέλεξε να χτιστούν αντίστοιχα η εκκλησία της Πυθαδαριώτισσας και του Σταυρού της Ράχης. Όταν έφτασαν στο χωριό, ο βοσκός τοποθέτησε την εικόνα μέσα στην Πρωτόθρονο, την πρώτη εκκλησία που υπήρχε στη θέση του σημερινού Δημοτικού σχολείου. Την άλλη μέρα το πρωί η εικόνα βρίσκονταν στη θέση που είναι σήμερα ο κεντρικός Ναός της Παναγίας. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε θεϊκό σημάδι, για το σημείο το οποίο έπρεπε να χτιστεί εκκλησία.

Σήμερα η πλακόστρωτη αυλή της φιλοξενεί συχνά τα πανηγύρια των κατοίκων και τον Δεκαπενταύγουστο ο εορτασμός της γίνεται με λαμπρές εκδηλώσεις. Στο χώρο της εκκλησίας στεγάζεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Panagia (Virgin Mary) Aperathitissa church, named after the village, is located on its main street. Built in the 18th century, it has an imposing presence. The church’s marble bell tower, altar screen, and icons inside are all works of intricate detail. Legend has it that an icon depicting the Virgin Mary appeared at the nearby Azalas beach during Byzantine times. It was found there by a local shepherd who carried it back to the village. 

According to the legend, the icon lifted itself twice from the shepherd’s shoulders to descend on spots chosen by Virgin Mary. Two churches –Pythadariotissa and Stavros Rachis- were subsequently built at these respective locations. Once back at the village, the shepherd placed the icon inside its original church, Protothroni, located where the primary school nowadays stands. The following day, the icon was found to have moved to the spot where the Panagia church stands today. The incident was interpreted as being a divine message, making the construction of a church there imperative. 

These days, its stone-paved yard often hosts local traditional celebrations, while the church stages a major feast of its own every August 15, marking the Assumption of the Virgin. The Natural History Museum is housed at the church.

Οι Απεραθίτικοι ανεμόμυλοι είναι οι κλασικοί κυκλαδίτικοι ανεμόμυλοι με τις δώδεκα αντέννες. Είναι ερειπωμένοι ή σχεδόν ερειπωμένοι, εκτός από τον μύλο του Φραντζέσκου που ανακατασκευάσθηκε και που μπορεί να λειτουργήσει μόλις αρματωθεί με πανιά.

Εντυπωσιακός είναι ο Πύργος του Ζευγώλη (17ος αι.), χτισμένος πάνω σε βράχο στην είσοδο του χωριού. Από εκεί ξεκινάτε την περιήγησή σας στους δρόμους του χωριού που είναι στρωμένοι με μαρμαρόπλακες, πριν καταλήξετε στην κεντρική πλατεία με τα καφενεία.

Venetian towers, pretty, old two-storey houses, marble paved alleys with arches above them, picturesque squares and the poetic disposition of Apiranthians combine to create a rare atmosphere in the Cycladic islands. 

Ένας σεμνός χώρος στον κεντρικό πεζόδρομο της Απειράθου στεγάζει τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα της ευρύτερης περιοχής. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Απειράθου ιδρύθηκε στη δεκαετία του 1960 με πρωτοβουλία των κατοίκων του χωριού φιλοξενώντας αρχικά την αρχαιολογική συλλογή του Μιχάλη Μπογδάνη. 

Στη συνέχεια εμπλουτίστηκε από τα ευρήματα των ανασκαφών στην περιοχή, αλλά και από τα ευρήματα των ίδιων των κατοίκων στα κτήματά τους κατά τη διάρκεια γεωργικών εργασιών. Περιλαμβάνει μαρμάρινες καντήλες και κρατηρίσκους της Πρωτοκυκλαδικής Περιόδου (3000-2700 π.Χ.), κυκλαδικά ειδώλια και αγγεία, γλυπτά, αρχιτεκτονικά μαρμάρινα μέλη, εργαλεία, όπλα κ.ά.

Τα σπουδαιότερα εκθέματά του, λόγω της σπανιότητας τους, θεωρούνται οι δέκα λίθινες πλάκες με βραχογραφήματα σκηνών της καθημερινότητας, που βρέθηκαν στην Κορφή τ’ Αρωνιού, έναν παραλιακό λόφο στα ανατολικά της Νάξου, όπου σύμφωνα με τους αρχαιολόγους υπήρξε μικρό ιερό και παρατηρητήριο.

A modest establishment in Apiranthos’s main street hosts the most important archaeological finds of the area. The Apiranthos Archaeological Museum was founded by a local initiative in 1960, initially hosting the collection of Michalis Bogdanis.  

It was later enriched with the discoveries of excavations in the area and the finds of local farmers while they tilled their land. The exhibits include oil lamps and small receptacles of the Proto-Cycladic period (3000-2700 BC), Cycladic idols and vessels, sculptures, parts of marble architectural structures, tools, weapons etc.

The most important exhibits, due to their rarity, are considered the 10 stone slabs with rock drawings of scenes of everyday life, found at Korfi t’Aroniou –a hill overlooking the eastern coast of Naxos, where archaeologists believe that there was a small sanctuary and a watch tower.

The entrance to the village features the impressive Zevgolis Tower (17th century), built on a rock. It is also the starting point for a tour of the marble-strewn alleyways, before you end at the square with the cafes.

Την Απείραθο της Νάξου όταν την αντικρύζεις από μακριά εντυπωσιάζεσαι από την θωριά της. Σκαρφαλωμένο στα ριζά του βουνού Φανάρια, μοιάζει σαν ανηφορίζει προς τα πάνω, σαν να αναζητά να αναίβει πιο ψηλάγια ν’ αγναντέψει καλύτερα την θάλασσα του Αιγαίου.

Και όταν ο επισκέπτης επισκευθεί το χωριό και συναντήσει τους Απεραθίτες και τις Απεραθίτισσες, θα παραξενευτεί όταν τους ακούσει να μιλούν μεταξύ τους, γιατί το Απεραθίτικο γλωσσικό ιδίωμα από την ιδιοτυπία της μουσικότητάς του, την περίεργη φθογγολογική εκφορά αλλά και από τις ίδιες τις λέξεις, είναι δύσκολο να το κατανοήσει.

Ο οικισμός, τα σπίτια του, οι ρύμνες του, ο πολεοδομικός του ιστός. Η αρχιτεκτονική του υφή, που ανήκει αναμφισβήτητα στην Κυκλαδική, αλλά έχει και τα δικά της τ Απεραθίτικα γνωρίσματα, όπως είναι  οι ανεφανοί, οι παραστιές και τα εσωτερικά παράθυρα, οι πλακόστρωτες ρύμνες, οι σέντζοι απ έξω απ τα σπίτια και οι συγκοπές στους κομούς των καντουνιών.

Photo credit: Konstantinos Vakouftsis