Τεντ Κούσερ, «Γονείς». Ted Kooser, “Parents”

David Hockney, My Parents, 1977, Oil paint on canvas, 183×183 cm, Tate Britain, London.

 

Οι πεθαμένοι γονείς μου δεν μπλέκουν ποτέ στα πόδια μου.

Όταν μπω σε κάποιο δωμάτιο το έχουν ήδη εγκαταλείψει,

έχουν βρει ήδη κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει

κάπου αλλού στο σπίτι, ο πατέρας μου με την ηλεκτρική σκούπα,

η μάνα μου με το ξεσκονόπανο και το σπρέι. Κατά καιρούς

έχω ακούσει τις παλιές τους παντόφλες να σέρνονται απαλά

πάνω-κάτω στο χολ, ή έχω δει κάτι σαν

το στρίφωμα της φούστας της καθώς χάνεται

πίσω από μια πόρτα. Αφήνω όλα τα είδη καθαρισμού

σε εμφανές σημείο, και κάθε συσκευασία μοιάζει να διαρκεί

για πάντα. «Δεν είναι ανάγκη να φεύγετε!» φωνάζω

κι η ηχώ γεμίζει τα δωμάτια, εκείνοι όμως δεν κοντοστέκονται

ποτέ τους. Αφήνουν τα πατώματα να λάμπουν

πίσω τους, και θυμούνται πάντα να σβήνουν τα φώτα.

Οι γονείς μου, Ευάγγελος και Βιολέττα, σε γαμήλια φωτογραφία τους. ΦΩΤΟ – ΒΑΛΣΑΜΗ, ΛΑΡΙΣΑ, 27-12-1964.

Μετάφραση: Δημήτρης Πολιτάκης

“Parents”

Gustav Klimt (1862–1918), Death and Life (1910-15), oil, 180.5 x 200.5 cm, Leopold Museum (Die Sammlung Leopold), Vienna, Austria. Wikimedia Commons.

My dead parents try to keep out of my way.

When I enter a room they have already left it,

gone off to find something that ought to be done

elsewhere in the house, my dad rolling the Hoover,

my mother with dust rag and Pledge. At times

I’ve heard their old slippers, pattering away

down the hall, or seen for only an instant

what might be the hem of her skirt as it swept

through a door. I leave all the cleaning supplies

where they’re easy to find, and they seem to last

forever. “You don’t need to go!” I call out

through the echoing rooms, but they’ve never

turned back. They leave the floors shining

behind them, and remember to turn off the lights.

Félix Vallotton (1865–1925), Interior with the Back of a Woman in Red (1903), oil on canvas, 93 x 71 cm, Kunsthaus Zürich, Zürich, Switzerland. Wikimedia Commons.

Πηγές: https://www.nytimes.com/2018/11/24/magazine/poem-parents.html - https://www.lifo.gr/stiles/ena-poiima-gia-toys-goneis-poy-den-yparhoyn-pia

 

 

 

TOI-700: Το καλύτερο στοίχημα για εξωγήινη ζωή. Meet TOI-700’s exoplanets: Our best bet for alien life

Το εξωπλανητικό σύστημα TOI-700 διαθέτει δυο πλανήτες, τους TOI 700d και ΤΟΙ 700e, στην κατοικήσιμη. Παρά το γεγονός ότι το μητρικό τους άστρο TOI-700 είναι ερυθρός νάνος θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή. Red dwarf stars were supposed to be inhospitable. But TOI-700, now with at least two potentially habitable worlds, is quite the exception. The exoplanetary system TOI-700 now has four known planets orbiting it, with the third planet located in the "optimistic" habitable zone and the fourth firmly located in the habitable zone. Despite being a red dwarf star, TOI-700 could quite possibly be home to inhabited planets. Credit: ESA

Το σύμπαν μας είναι γεμάτο από άστρα, πλανήτες και πολύ πιθανώς από ζωή, αν και δεν την έχουμε ανακαλύψει ακόμα, εξαιρώντας τη Γη. 

What do planets outside our solar system, or exoplanets, look like? A variety of possibilities are shown in this illustration. Scientists discovered the first exoplanets in the 1990s. As of 2023, the tally stands at just over 5,000 confirmed exoplanets. None are known to be inhabited, but a few raise tantalizing possibilities. Credit: NASA/JPL-Caltech

Ο ιδανικός υποψήφιος εξωπλανήτης που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή, θα έχει το μέγεθος της Γης, και θα περιφέρεται στην κατάλληλη απόσταση (κατοικήσιμη ζώνη) από το μητρικό του άστρο.

This graphic shows a representation of the TOI-178 planetary system, which wasrevealed by ESA’s exoplanet watcher Cheops. Credit: ESA/Cheops Mission Consortium/A. Leleu et al.

Το σύστημα TOI-700 έγινε γνωστό πριν από χρόνια διότι εκεί ανακαλύφθηκε ο TOI 700d, ένας δυνητικά κατοικήσιμος εξωπλανήτης στο μέγεθος της Γης. 

Using data from NASA’s Transiting Exoplanet Survey Satellite, scientists have identified an Earth-size world, called TOI 700 e, orbiting within the habitable zone of its star – the range of distances where liquid water could occur on a planet’s surface. The world is 95% Earth’s size and likely rocky. Music credit: "Dream Box" by Carl David Harms from Universal Production Music. Credit: NASA's Goddard Space Flight Center/Scientific Visualization Studio

Το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS ανακάλυψε στο ίδιο σύστημα και έναν δεύτερο εξωπλανήτη, τον ΤΟΙ 700e, επίσης στο μέγεθος της Γης και στην λεγόμενη «αισιόδοξη κατοικήσιμη ζώνη».

Άλλη μία «δεύτερη Γη» ανακαλύφθηκε σε απόσταση 100 ετών φωτός γύρω από το άστρο ΤΟΙ 700

Newly discovered Earth-size planet TOI 700 e orbits within the habitable zone of its star in this illustration. Its Earth-size sibling, TOI 700 d, can be seen in the distance. Credit: NASA/JPL-Caltech/Robert Hurt

Το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) ανακάλυψε έναν ακόμη εξωπλανήτη που μοιάζει με τον δικό μας. Πρόκειται για τον ΤΟΙ 700e, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 ετών φωτός και έχει το 95% του μεγέθους της Γης, είναι δηλαδή οριακά μικρότερος, ενώ πιθανότατα είναι και βραχώδης.

The known, current architecture of the TOI-700 system, with four known exoplanets, one in the optimistic habitable zone and one in the conservative habitable zone. More rocky planets may exist further out in the habitable zone as well; we’ll need more and better data to determine whether that’s the case. Credit: NASA’s Goddard Space Flight Center

Αυτή η «δεύτερη Γη» φαίνεται να κινείται πέριξ του άστρου της (ενός μικρού σχετικά ψυχρού ερυθρού νάνου τύπου Μ) σε απόσταση κατάλληλη για την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή και για την ανάπτυξη ζωής. Οι αστρονόμοι είχαν προηγουμένως ανακαλύψει τρεις πλανήτες στο ίδιο σύστημα, τους ΤΟΙ b, c και d. Ο τελευταίος επίσης κινείται στην φιλόξενη για ζωή ζώνη και μοιάζει με τη Γη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αστρονόμο Έμιλι Γκίλμπερτ του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στη Νότια Καλιφόρνια, έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ, ενώ θα ακολουθήσει και δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters».

TOI 700 e, illustrated here at left, is around 95% Earth’s size and likely rocky. It’s on a 28-day orbit around its star. At right, TESS observations of the planet’s transit. Credit: NASA/JPL-Caltech/Robert Hurt/NASA’s Goddard Space Flight Center

«Πρόκειται για ένα από τα λίγα συστήματα με πολλούς, μικρούς και δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες, που γνωρίζουμε. Αυτό καθιστά το σύστημα ΤΟΙ 700 κατ’ εξοχήν κατάλληλο για περαιτέρω μελέτη. Ο πλανήτης e είναι περίπου 10% μικρότερος από τον πλανήτη d, συνεπώς αποδεικνύεται ότι οι επιπρόσθετες παρατηρήσεις με το TESS μας επιτρέπουν να βρίσκουμε ολοένα μικρότερους κόσμους», δήλωσε η Γκίλμπερτ.

To άστρο ΤΟΙ 700 βρίσκεται στο νότιο αστερισμό της Δοράδος και το 2020 είχε ανακαλυφθεί πέριξ αυτού ο παρόμοιος με τη Γη (και 20% μεγαλύτερος από αυτήν) εξωπλανήτης d. O πιο εσωτερικός πλανήτης b, που έχει το 90% του μεγέθους της Γης, έχει διάρκεια έτους δέκα μέρες (ο χρόνος μιας πλήρους περιφοράς γύρω από το μητρικό άστρο του), ο c είναι 2,5 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και έχει έτος διάρκειας 16 ημερών, ο d έχει έτος 37 ημερών, ενώ ο e 28 ημερών.

Το TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite)  είχε εκτοξευθεί τον Απρίλιο του 2018 και σήμερα αποτελεί τον κύριο «κυνηγό» εξωπλανητών της NASA, έχοντας ανακαλύψει 285 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες και περισσότερους από 6.000 υποψήφιους μέχρι σήμερα. ΤΟΙ σημαίνει «TESS Object of Interest» (αντικείμενο ενδιαφέροντος του TESS).

The TRAPPIST-1 system contains the most terrestrial-like planets of any stellar system presently known, and is shown scales to temperature equivalents to our own Solar System. These seven known worlds, however, exist around a low-mass, consistently flaring red dwarf star. None of them may have atmospheres any longer. Credit: NASA/JPL-Caltech

Η παρατήρηση του συστήματος του ΤΟΙ 700 με το TESS, καθώς επίσης με άλλα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια συνεχίζεται. Το σύστημα του ΤΟΙ 700 είναι το δεύτερο που κεντρίζει τόσο πολύ το ενδιαφέρον των αστρονόμων μετά το κοντινότερο σύστημα Trappist-1 σε απόσταση 39,5 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο διαθέτει επτά πλανήτες που έχουν ομοιότητες με τον δικό μας.

Πηγές: https://www.amna.gr/home/article/699908/Alli-mia-deuteri-Gi-anakalufthike-se-apostasi-100-eton-fotos-guro-apo-to-astro-TOI-700 - https://bigthink.com/starts-with-a-bang/toi-700-exoplanet-alien-life/ - https://www.jpl.nasa.gov/news/nasas-tess-discovers-planetary-systems-second-earth-size-world

 

 

 

 

 

Ανακαλύφθηκαν τα πιο μακρινά άστρα στις εσχατιές του γαλαξία μας. Astronomers find the most distant stars in our galaxy halfway to Andromeda

Αστρονόμοι στις ΗΠΑ ανακάλυψαν μερικά από τα πιο μακρινά άστρα που έχουν βρεθεί στον γαλαξία μας, συγκεκριμένα στη γαλαξιακή άλω, δηλαδή στην εκτεταμένη σφαιροειδή περιοχή που περιβάλλει το κύριο σώμα του γαλαξία. Χάρη στις νέες αυτές παρατηρήσεις, οι επιστήμονες έχουν πια μια καλύτερη εικόνα των εξωτερικών ορίων της άλω. Astronomers have discovered more than 200 distant variable stars known as RR Lyrae stars in the Milky Way's stellar halo. The most distant of these stars is more than a million light years from Earth, almost half the distance to our neighboring galaxy, Andromeda, which is about 2.5 million light years away. This illustration shows the Milky Way galaxy's inner and outer halos. A halo is a spherical cloud of stars surrounding a galaxy. Credit: NASA, ESA, and A. Feild (STScI)

The Andromeda Galaxy captured by the NASA Galaxy Evolution Mapper in 2012. Image: NASA/JPL-Caltech

Συγκεκριμένα βρέθηκαν 208 μεταβλητά άστρα του τύπου RR Lyrae, με το πιο μακρινό από αυτά να απέχει πάνω από ένα εκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη και να βρίσκεται σχεδόν στη μέση της απόστασης από τον γειτονικό μας γαλαξία της Ανδρομέδας, που απέχει περίπου 2,5 εκατ. έτη φωτός. Τα εν λόγω αρχαία άστρα είναι προβλέψιμης μεταβαλλόμενης φωτεινότητας (αυτή αυξομειώνεται στο πλαίσιο ενός επαναλαμβανόμενου κύκλου) και έτσι θεωρούνται ιδανικά ως σημεία αναφοράς για τη μέτρηση των γαλαξιακών αποστάσεων.

«Η νέα έρευνα επανακαθορίζει τι συνιστά τα απώτατα όρια του γαλαξία μας. Στην πραγματικότητα ο γαλαξίας μας και η Ανδρομέδα είναι και οι δύο τόσο μεγάλοι, που δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κενό ανάμεσα στους δύο γαλαξίες», δήλωσε ο καθηγητής αστρονομίας και αστροφυσικής Ράτζα Γκούχα Θακούρτα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στη Σάντα Κρουζ, ο οποίος έκανε τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ.

Οι αστρονόμοι τόνισαν ότι η περιβάλλουσα άλως που αποτελείται από διάφορα διάσπαρτα άστρα, είναι πολύ μεγαλύτερη από τον κυρίως δίσκο του γαλαξία μας, ο οποίος δεν ξεπερνά σε διάμετρο τα 100.000 έτη φωτός. Το ηλιακό μας σύστημα με τη Γη βρίσκεται σε έναν από τους σπειροειδείς βραχίονες του δίσκου. Στη μέση του δίσκου βρίσκεται ένα κεντρικό ‘εξόγκωμα’ και γύρω από αυτό είναι η άλως που περιέχει τα αρχαιότερα άστρα του γαλαξία μας και η οποία εκτείνεται σε απόσταση εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων προς κάθε κατεύθυνση.

Η άλως είναι δύσκολο να μελετηθεί, καθώς απέχει πολύ από τη Γη και επιπλέον τα άστρα της είναι πολύ αραιά σε σύγκριση με εκείνα στον κεντρικό γαλαξιακό δίσκο. Από την άλλη, η άλως κυριαρχείται από τη σκοτεινή ύλη και περιέχει έτσι το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής γαλαξιακής μάζας.

Με βάση προηγούμενες εκτιμήσεις, η άλως εκτείνεται σε απόσταση έως 300 κιλοπαρσέκ ή περίπου ένα εκατομμύριο έτη φωτός από το γαλαξιακό κέντρο (ένα κιλοπαρσέκ αντιστοιχεί σε 3.260 έτη φωτός), όμως η νέα μελέτη επεκτείνει το εξωτερικό όριο της άλω έως τουλάχιστον τα 320 κιλοπαρσέκ.

Πηγές: https://phys.org - https://www.amna.gr/home/article/699657/Anakalufthikan-ta-pio-makrina-astra-stis-eschaties-tou-galaxia-mas- – https://www.eurekalert.org/news-releases/975868

 

Κωνσταντίνος Βακουφτσής, «Ορθή επανάληψη»

Anastasiya Markovich (1979-), Effect of Butterfly (date not known), oil on linen, 60 x 80 cm, location not known. Courtesy of Picture Labberté K.J. and the artist, via Wikimedia Commons.

Ένα μήνυμα διατάραξε τη σιγή της αίθουσας:  ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ «ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ» ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ

Στο θέμα Β2β αντικαθίσταται το ερωτηματικό στο τέλος της περιόδου με τελεία, δηλαδή : «Γιατί, κύριε … μέλλον».

Η παρούσα ορθή επανάληψη να γραφεί στον πίνακα. Την έγραψα και εμπνεόμενος έγραψα το εξής:

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, ΠΛΑΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,

ΚΑΘΙΣΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ, ΠΤΩΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ,

ΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ, ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΠΤΩΣΗ,

ΠΤΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ, ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΣΤΥΣΗ,

ΣΤΥΤΙΚΗ ΣΥΖΕΥΞΗ, ΖΕΥΞΗ ΟΡΓΑΣΜΙΚΗ,

ΟΣΜΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗ, ΟΡΜΗ ΕΡΩΤΙΚΗ,

ΑΝΕΡΑΣΤΗ ΠΛΗΞΗ, ΕΚΠΛΗΞΗ ΚΒΑΝΤΙΚΗ,

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΜΠΛΟΚΗ, ΠΛΕΞΗ ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ,

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΣΩΤΕΙΑ, ΘΕΪΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ,

ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΟΛΗ, ΑΣΕΜΝΗ ΕΚΡΗΞΗ,

ΑΡΜΥΡΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ, ΚΡΟΥΣΗ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ,

ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΑΣΦΟΔΕΛΟΙ, ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,

ΦΙΛΙΚΗ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ, ΘΛΙΨΗ ΕΧΘΡΙΚΗ,

ΑΧΡΕΙΑΣΤΗ ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΦΥΣΗ ΔΟΤΙΚΗ,

ΑΦΥΣΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ, ΑΣΚΟΠΗ ΦΥΣΙΚΟΤΗΤΑ,

ΣΚΟΠΟΥ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ, ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΠΛΗΣΜΟΝΗ,

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ, ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ,

ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΧΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΗΧΗΡΗ,

ΚΑΥΛΑ ΣΙΩΠΗΛΗ, ΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ,

ΑΕΡΙΝΗ ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ, ΛΕΥΚΟΤΗΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ,

ΕΡΕΒΟΥΣ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ, ΛΑΜΠΗΔΟΝΟΣ ΗΔΟΝΗ,

ΑΕΝΑΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ, ΕΛΞΗ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ,

ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΕΝΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ, ΗΓΕΣΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ,

ΣΤΑΣΙΜΗ ΠΛΑΝΗ, ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΡΟΠΙΚΗ,

ΤΕΡΨΙΣ ΑΤΕΡΜΟΝΗ, ΤΕΡΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ,

ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ, ΘΕΛΞΙΣ ΘΗΛΥΚΗ,

ΛΥΚΗ ΑΡΣΕΝΙΚΗ, ΑΡΣΗ ΑΝΙΚΗΤΗ,

ΣΚΗΤΗ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΗ, ΑΥΤΟΔΙΑΜΟΡΦΟΥΜΕΝΗ ΝΤΡΟΠΗ,

ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ, ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ,

ΔΙΑΣΕΙΣΗ ΑΛΓΟΡΙΘΜΙΚΗ, ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΥΜΙΚΗ,

ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΒΥΘΙΣΗ, ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ,

ΔΥΣΗ ΧΡΩΜΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ,

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ, ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΙΔΙΟΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ,

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΑΜΠΥΛΟΤΗΤΑ, ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΛΟΞΗ…

William Girometti (1924–1998), Life in the Reflection of Freedom (1972), oil on canvas, 50 x 60 cm, Private collection. Image by Silvia Girometti, via Wikimedia Commons.

Παρασκευή, 03/06/2022

Κωνσταντίνος Βακουφτσής, «Εξέτασις υποθάλπουσα πλεκτάνην»

Cyril Edward Power, The Exam Room, c.1934

Η ζέστη αφόρητη σήμερα στο εξεταστικό. Ο ιδρώτας άφθονος, η αγωνία ξεχείλιζε. Ο λόγος μου παρηγορητικός μέχρι να έρθουν τα θέματα. Η απελπισία έκαιγε στα μάτια του υποψηφίου του πρώτου θρανίου, που καθόταν άπραγος βαριανασαίνοντας. Πότε είναι η ώρα δυνατής αποχώρησης; Καιόμενος και ’γω έγραψα το εξής:

Καυτές αίθουσες,

στο υπέρυθρο του φάσματος

ίδρωσε η αγωνία,

υποχείριος προσέρχεσαι στο εξεταστικό

αυτοενεχυριάζεσαι εθισμένος στο βαθμό

υπάρχει επαρκής λόγος να ξεπουληθείς

τοξικομανής της συνήθειας·

δε θα βαθμολογηθεί το όνειρο

δε σβήνει με γόμα το μέλλον·

έχεις τρεις ώρες,

μπορείς να ξοδεύεις

ποιήματα και μουσικές,

με ανεξίτηλο μελάνι

να μουντζουρώσεις τον μηχανισμό

εξετάσεων και πιστοποιήσεων και,

όταν οι επιτηρητές σε απομακρύνουν

από την αίθουσα,

επίγνωση ελευθερίας

και ήθος αυτογνωσίας

θ’ αποκαθηλώσουν

την υποθάλπουσα πλεκτάνη…

Leonid Pasternak, The Night before the Exam, 1895

Δευτέρα, 06/ 06/ 2022

 

«Τι τρώει το σύμπαν;». ‘What’s Eating the Universe?’

Στον αστερισμό του Ηριδανού κρύβεται ένα φοβερό μυστήριο: είναι λες και κάτι έχει κόψει μια τεράστια μπουκιά από το σύμπαν! Η εκπληκτική ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται ο τομέας της αστροφυσικής και της κοσμολογίας στις μέρες μας μάς επιτρέπει να κατανοούμε την ιστορία του σύμπαντος καλύτερα απ’ ό,τι κατανοούμε την ιστορία του ίδιου μας του πλανήτη. Οι ανακαλύψεις μας όμως συνοδεύονται από αδιανόητους γρίφους που αφήνουν άφωνους τους ίδιους τους αστροφυσικούς: υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, φούσκες γεμάτες κενό που μοιάζουν να καταβροχθίζουν το διάστημα, μέχρι και τεράστια παράλληλα σύμπαντα που καταπίνουν μικρότερα. Ο βραβευμένος αστροφυσικός, δεινός αφηγητής και πασίγνωστος εκλαϊκευτής των μυστηρίων του σύμπαντος Paul Davies παρουσιάζει με σαφήνεια και παιγνιώδη διάθεση όσα γνωρίζουμε για το σύμπαν και τα αινίγματά του, διερευνώντας τις δελεαστικές -και μερικές φορές τρομακτικές!- δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας. Οδηγώντας μας μέσα από τις τολμηρές έρευνες που προσφέρουν λύσεις σε αδιανόητα μυστήρια, μας οδηγεί εν τέλει στο μεγαλύτερο αίνιγμα όλων: γιατί υπάρχει το σύμπαν; Και πώς κατάφερε ένα σύστημα σωματιδίων, δίχως νόηση και δίχως σκοπό, να γεννήσει συνειδητά και σκεπτόμενα όντα γεμάτα απορίες; Το Τι τρώει το σύμπαν; είναι μια εκθαμβωτική περιήγηση στα μεγάλα “κοσμικά” ερωτήματα του σύμπαντος και της ζωής μας, γραμμένη έτσι ώστε να διασκεδάσει, να μαγέψει και να εμπνεύσει κάθε αναγνώστη. A whirlwind tour through the vastness of space and the innermost recesses of subatomic matter. The anomalous cold spot in the CMB, as viewed by Planck, is unusual not only for its coldness and its extent, but for the fact that it’s surrounded by a hot region on all sides. This puzzling feature may be explicable by the recent discovery of a new, nearby supervoid in the constellation of Eridanus. (Credit: A. Kovács et al., 2021, MNRAS)

Όταν κανείς βλέπει τον τίτλο ενός βιβλίου να θέτει το ερώτημα ‘τι τρώει το σύμπαν;’ το μυαλό του ίσως πάει στην ταινία The Neverending Story (ή στην ομώνυμη νουβέλα στην οποία βασίστηκε η ταινία), όπου η χώρα της Φαντασίας καταβροχθίζεται από την καταστροφική μανία του Τίποτα. Όμως όταν συνειδητοποιήσει ότι ο συγγραφέας είναι o γνωστός φυσικός Paul Davis, τότε αρχίζει να αναρωτιέται μήπως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και στo πραγματικό σύμπαν.

The horn antenna in Holmdel, N.J., that first detected microwaves emanating from the birth of the universe. PHOTO: BETTMANN ARCHIVE/GETTY IMAGES

H μελέτη της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου που αποτελεί έναν θησαυρό πληροφοριών για το σύμπαν μας αποκάλυψε και κάποια άλυτα προς το παρόν μυστήρια, όπως μια μεγάλη περιοχή του ουρανού που φαίνεται πολύ πιο ψυχρή, απ’ όσο θα έπρεπε. Βρίσκεται στον αστερισμό του Ηριδανού στο νότιο ημισφαίριο, έχει πλάτος περίπου 5 μοιρών (όσο δέκα πανσέληνοι) και είναι οκτώ φορές ψυχρότερη από την μέση διαφορά θερμοκρασίας στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Αναφέρεται ως ψυχρή κηλίδα και γίνονται διάφορες εικασίες ώστε να εξηγηθεί η προέλευσή της.

When displayed on a celestial sphere, the CMB cold spot can be seen to correspond with the Eridanus supervoid, but the full extent and depth of the void is only just beginning to be quantified today. It's plausible that the reason this spot is so cold is due to the gravitational influence of the shrinking supervoid over time. (Credit: Piquito veloz/Celestia)

Μια ιδέα που κυκλοφορεί από την δεκαετία του 1970 είναι ότι το σύμπαν μας μπορεί να τρώει τον εαυτό του από τα μέσα προς τα έξω! Αυτό θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή, εξαιτίας ενός γενικότερου χαρακτηριστικού των κβαντικών συστημάτων.

The cold spots (shown in blue) in the CMB are not inherently colder, but rather represent regions where there is a greater gravitational pull due to a greater density of matter, while the hot spots (in red) are only hotter because the radiation in that region lives in a shallower gravitational well. Over time, the overdense regions will be much more likely to grow into stars, galaxies and clusters, while the underdense regions will be less likely to do so. However, the CMB cold spot is anomalously cold, inconsistent with an origin at the last-scattering surface. (Credit: E.M. Huff, SDSS-III/South Pole Telescope, Zosia Rostomian)

Η ιστορία του σύμπαντος που καταβροχθίζει τον εαυτό του εκτυλίσσεται περίπου ως εξής. Όταν ένα άτομο διεγείρεται, δηλαδή βρίσκεται σε διεγερμένη στάθμη ενέργειας, τότε θα αποδιεγερθεί σε χαμηλότερη στάθμη, εκπέμποντας ένα φωτόνιο. Όμως ότι συμβαίνει στα άτομα, συμβαίνει επίσης και στο κβαντικό κενό. Αν, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι επιστήμονες, η σκοτεινή ενέργεια έχει κβαντική προέλευση (δηλαδή, είναι η ενέργεια του κβαντικού κενού), τότε όπως και τα άτομα, ίσως υπάρχουν πολλές δυνατές τιμές ή στάθμες στην ενέργεια του κενού. Το σύμπαν μας τυχαίνει να βρίσκεται σε μια από αυτές τις ενεργειακές στάθμες του κενού, αλλά ίσως όχι στη χαμηλότερη. Η ανησυχία είναι ότι μια διεγερμένη κατάσταση του κβαντικού κενού δεν θα ήταν εντελώς σταθερή. Θα υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να μεταβεί σε μια κατάσταση χαμηλότερης ενέργειας – το κενό θα μπορούσε να ‘διασπαστεί’ – απελευθερώνοντας έτσι μια εκπληκτική ποσότητα ενέργειας. Αν αυτό συνέβαινε οπουδήποτε στο σύμπαν, οι συνέπειες θα ήταν αποκαλυψιακές. Μια μικροσκοπική φυσαλίδα του νέου, χαμηλότερης ενέργειας κενού θα εξαπλωθεί σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, με την εκλυόμενη ενέργεια να συγκεντρώνεται στο τοίχωμα της φυσαλίδας. Καθώς αυτό το όριο θα επεκτεινόταν, θα κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του. Μπορεί να μην υπάρχει προειδοποίηση: ίσως μάθουμε ότι το σύμπαν μας καταστρέφεται μόνο όταν το τείχος θα έφτανε και θα εξολόθρευσε και εμάς και οτιδήποτε άλλο – πιο γρήγορα από την ταχύτητα της σκέψης.

Fluctuations in spacetime itself at the quantum scale get stretched across the Universe during inflation, giving rise to imperfections in both density and gravitational waves. While inflating space can rightfully be called ‘nothing’ in many regards, not everyone agrees. (Credit: E. Siegel; ESA/Planck and the DOE/NASA/NSF Interagency Task Force on CMB research)

Υπάρχει μια απόκοσμη παραλλαγή σ’ αυτό το σενάριο. Η διαστελλόμενη φυσαλίδα μπορεί να μην περιέχει κβαντικό κενό χαμηλότερης ενέργειας, αλλά το απόλυτο τίποτα. Θα μπορούσε να είναι μια τρύπα στον χώρο, όχι μια μαύρη τρύπα, αλλά μια φυσαλίδα μη χώρου, που διαστέλλεται ανεξέλεγκτα, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της και τελικά καταβροχθίζει ολόκληρο το σύμπαν, αφήνοντας μόνο το τίποτα: τον χώρο καταβροχθισμένο ολοκληρωτικά από τον μη-χώρο (spacelessness).

Η βασική ιδέα της εξαφάνισης του χώρου χωρίς προειδοποίηση με αυτόν τον ανησυχητικό τρόπο προτάθηκε για πρώτη φορά το 1982 από τον θεωρητικό φυσικό Edward Witten από το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών στο Πρίνστον (όπου εργαζόταν ο Αϊνστάιν), με βάση την θεωρία χορδών. Το περιέγραψε ως εξής: «Μια τρύπα σχηματίζεται αυθόρμητα στον χώρο και επεκτείνεται γρήγορα στο άπειρο, ωθώντας στο άπειρο οτιδήποτε μπορεί να συναντήσει.» Δείτε τον χώρο σαν ένα ελβετικό τυρί. Τώρα φανταστείτε ότι οι τρύπες στην δομή του τυριού μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερο μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς το τυρί.

The Cold Spot resides in the constellation Eridanus in the southern galactic hemisphere. The inset shows the microwave temperature map of this patch of sky, as mapped by the European Space Agency Planck satellite. The main figure depicts the map of the dark matter distribution created by the Dark Energy Survey team. Note how the large supervoid thoroughly coincides with the CMB’s cold spot. (Credit: Gergö Kránicz and András Kovács)

Μήπως η μυστηριώδης ψυχρή κηλίδα του Ηριδανού είναι ένα είδος γιγάντιου φινιστρινιού στην «προ-δημιουργία», μια κοσμική εποχή που προηγήθηκε της μεγάλης έκρηξης, πολύ διαφορετική από τον κόσμο που γνωρίζουμε; Μήπως υπάρχουν κι άλλα τέτοια φινιστρίνια; Παράθυρα στο ευρύτερο πολυσύμπαν; Ή μήπως όλες οι περίεργες ανωμαλίες θα αποδειχθούν απλώς στατιστικές αποκλίσεις; Συνεχίστε να παρακολουθείτε τον χώρο…

Αν και οι κοσμικοί κατακλυσμοί που περιγράφηκαν εδώ σας προκαλούν εφιάλτες, παρηγορηθείτε από το γεγονός ότι το σύμπαν μας έχει αντέξει για πολλά δισεκατομμύρια χρόνια χωρίς ατυχήματα μέχρι στιγμής. Από τον κατάλογο που περιέχει όλες τις φοβίες σας, το ενδεχόμενο να κατασπαραχθεί το σύμπαν μας, από τον εαυτό του ή από άλλο σύμπαν, θα πρέπει να βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της λίστα σας.

Πηγές: https://www.wsj.com/articles/whats-eating-the-universe-review-a-pocket-guide-to-the-cosmos-paul-davies-dark-matter-11631292599 - Paul Davis, ‘Τι τρώει το σύμπαν; (What’s Eating the Universe)’ - https://physicsgg.me/2022/03/15/

 

 

Τεχνητή νοημοσύνη αποκρυπτογραφεί αρχαία ελληνικά κείμενα. AI minds the gap and fills in missing Greek inscriptions

To σύστημα αποκατέστησε τα τμήματα που λείπουν σε αυτή την επιγραφή που αφορά διάταγμα για την Ακρόπολη των Αθηνών. This inscription (Inscriptiones Graecae, volume 1, edition 3, document 4, face B (IG I³ 4B)) records a decree concerning the Acropolis of Athens and dates to 485/4 BC. Marsyas, Epigraphic Museum, WikiMedia CC BY 2.5.

Σύστημα τεχνητής νοημοσύνης με την ονομασία «Ιθάκη» εκπαιδεύτηκε να διαβάζει μισοκατεστραμμένα αρχαιοελληνικά κείμενα με σχετικά υψηλή ακρίβεια, μια εξέλιξη που αναμένεται να επιταχύνει τις προσπάθειες γλωσσολόγων και αρχαιολόγων.

Πρόκειται για ένα επίτευγμα της DeepMind, εταιρεία της Google που ειδικεύεται στην τεχνητή νοημοσύνη, η οποία συνεργάστηκε στη μελέτη με ερευνητές του Τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ) και των  πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βενετίας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Γιάννη Ασσαέλ της Deep Mind, παρουσιάζουν την πρωτοποριακή τεχνική στο περιοδικό Nature.

Ithaca system restores text, can also ID location and date of damaged inscriptions. Detail from the Chalcis Decree, an inscription that records an oath of allegiance sworn by the city of Chalcis to Athens. Traditionally dated to 446 BCE, it was recently redated to 424 BCE. Acropolis Museum/Socratis Mavrommatis

Το σύστημα βασίζεται σε ένα νευρωνικό δίκτυο που εκπαιδεύτηκε στα αρχαία ελληνικά αναλύοντας κείμενα από επιγραφές που χρονολογούνται μεταξύ του 7ου αιώνα π.Χ. και του 5ου αιώνα μ.Χ.

Η «Ιθάκη» προσφέρει ακρίβεια 62% όταν μαντεύει μόνη της ποια γράμματα λείπουν και 72% όταν οι προτάσεις της αξιολογούνται πρώτα από ειδικούς.

The use of artificial intelligence (AI) is transforming many areas of research. A new AI tool helps to fill in missing text and estimate the timeframe and geographical origin of ancient inscriptions. Sample of Ithaca's outputs: (left) Geographical attribution of an inscription from Amorgos. (right) Chronological attribution with Ithaca's predicted distribution in yellow. Y. Assael et al., 2022

Το σύστημα μπορεί όχι μόνο να διαβάζει κείμενα και να συμπληρώνει τους χαρακτήρες που λείπουν αλλά και να εκτιμά κατά προσέγγιση την ηλικία τους και τη γεωγραφική προέλευσή τους.

Προσφέρει ακρίβεια 71% για την χρονολόγηση με εύρος 30 ετών, στην περίοδο ανάμεσα στο 800 π.Χ. και στο 800 μ.Χ., καθώς και για την εκτίμηση της τοποθεσίας προέλευσης μεταξύ 84 περιοχών.’

Οι ερευνητές τόνισαν ότι με τη βοήθεια της «Ιθάκης» δημιουργούνται νέες συνέργειες και δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα σε ειδικούς της πληροφορικής, ιστορικούς, επιγραφολόγους, παπυρολόγους, ειδικούς στα αρχαία νομίσματα και άλλες ειδικότητες.

Οι ερευνητές ήδη εργάζονται πάνω σε νέες εκδόσεις της Ithaca για άλλες αρχαίες γλώσσες όπως τα ακκαδικά, τα εβραϊκά, η γλώσσα των Μάγια της Κεντρικής Αμερικής.

Yannis Assael. Greek artificial intelligence research scientist working at Google DeepMind.

Ο Γιάννης Ασσαέλ αποφοίτησε από το Τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το 2013. Με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Σήμερα είναι ανώτερος ερευνητής (Senior Research Scientist) στην DeepMind. Στην ανάπτυξη της «Ιθάκης» συνέβαλαν ακόμα οι Γιάννης Παυλόπουλος, Μαρίτα Χατζηπαναγιώτου και Ίων Ανδρουτσόπουλος του ΟΠΑ.

Σε συνεργασία με το Google Cloud και το εργαλείο Google Arts & Culture, οι ερευνητές διέθεσαν δωρεάν το διαδραστικό σύστημα τους στο Διαδίκτυο, ενώ το σύστημα είναι διαθέσιμο ως ανοιχτός κώδικας.

Πηγές: https://www.tovima.gr/2022/03/09/science/texniti-noimosyni-tis-google-apokryptografise-arxaia-ellinika-keimena/

• Link to published paper (open access): https://www.nature.com/articles/s41586-022-04448-z 

• Link to Ithaca’s free online interface: https://ithaca.deepmind.com/ 
• Link to Nature's announcement video: https://www.youtube.com/watch?v=rq0Ex_qCKeQ
• Link to the open source code: https://github.com/deepmind/ithaca

Ithaca's authors: Yannis Assael*, Thea Sommerschield*, Brendan Shillingford, Mahyar Bordbar, John Pavlopoulos, Marita Chatzipanagiotou, Ion Androutsopoulos, Jonathan Prag & Nando de Freitas.