Η πορνεία στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο. Prostitution in the Ancient Greek World

The Harvard 1960.346 vase, from the Early Classical period, portrays two symposium scenes where the hetairai are completely nude. Side A depicts a scene where two hetairai are teasing two men, also nude. Side B also shows two hetairai with a bearded man and a youth. These hetairai are wearing jewelry, especially on their head piece, which was common among prostitutes, for they could afford to buy jewelry, but also, their appearance was critical to their professional success. They are wearing earrings, anklets, thigh bands, and necklaces.

Ο Φιλήμων ιστορεί πως ο Σόλων ίδρυσε πρώτος τα πορνεία στην Αθήνα, για να ανακουφίσει τους νέους που έφταναν στην ακμή, ο δε Νίκανδρος ο Κολοφώνιος γράφει πως ο Σόλων ίδρυσε και τον ναό της Πανδήμου Αφροδίτης στην Αθήνα, της προστάτριας του αγοραίου έρωτα, από τα κέρδη των πορνών που είχε εγκαταστήσει στα οικήματα.

Red-figure chous. This symposium scene depicts a youthful symposiast reclining on a coach whilst a hetaira plays the harp. In was found in the Theatre of Dionysus, and is painted by the Eretria Painter, 425- 420 BCE. National Archaeological Museum, Athens.

Από ένα απόσπασμα του Ξενάρχου που διέσωσε ο Αθήναιος πληροφορούμαστε τον τρόπο λειτουργίας τους. Αφού ο Ξέναρχος κατηγορήσει την νεολαία της εποχής του που τρώει τα λεφτά και τον καιρό της με μεγαλόμισθες εταίρες ή με ελεύθερες παντρεμένες γυναίκες διατρέχοντας τον έσχατο κίνδυνο να συλληφθεί, λέει πως θα μπορούσε να διαλέξει άλλον ευκολότερο και ασφαλέστερο δρόμο, την επίσκεψη στα πορνεία, όπου όπως μας αναφέρει, μπορεί κανείς να διαλέξει ελεύθερα όποια του αρέσει.

Για να πείσει ένα πιθανό πελάτη για τα θέλγητρά της, αυτή η πόρνη δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί εντελώς. (Ρώμη, Villa Giulia).

Στέκονταν σε παράταξη μέσα στους οίκους - «επί κέρως τεταγμέναι», όπως λέει χαρακτηριστικά, ημίγυμνες ή φορώντας διαφανείς χιτώνες, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα πάντα και να διεγείρονται οι πελάτες.

Ρωμαϊκό νόμισμα που χρησιμοποιήθηκε από λάγνο λεγεωνάριο βρέθηκε στις όχθες του ποταμού Τάμεση, στη Βρετανία. Κατασκευασμένο από χαλκό, το νόμισμα απεικονίζει ένα ζευγάρι σε ιδιαίτερες στιγμές. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι το νόμισμα αποτελεί το πρώτο παράδειγμα ρωμαϊκής «μάρκας» πορνείου που έχει βρεθεί στη χώρα. Βρισκόταν κρυμμένο μέσα σε λάσπη για 2000 χρόνια περίπου μέχρι να βρεθεί από έναν ερασιτέχνη αρχαιολόγο χρησιμοποιώντας μεταλλικό ανιχνευτή. Στην πίσω πλευρά της μάρκας βρίσκεται το νούμερο XIIII, που πιστεύεται ότι δηλώνει την νομισματική αξία που έδωσε ο κάτοχός του για να το αποκτήσει, δηλ. 14 μικρά ρωμαϊκά νομίσματα.  Το ποσό αυτό είναι ισοδύναμο με επτά καρβέλια ψωμί ή τον ημερήσιο μισθό ενός εργάτη του 1ου αιώνα μ.Χ. Ο κάτοχος της μάρκας θα επισκέφτηκε κάποια από τα πορνεία του Londinium και το έδωσε στην πόρνη ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών της.

Η ταρίφα ποίκιλλε από σπίτι σε σπίτι ή από γυναίκα σε γυναίκα και ήταν κατά κανόνα ένας οβολός (το 1/6 δηλ. της δραχμής), αλλά μπορούμε να υποθέσουμε πως μπορούσε ο πελάτης να δώσει κάτι παραπάνω για να έχει ειδική περιποίηση).

Customer and a prostitute (a money pouch is hanging on the wall), tondo of a red-figure kylix. Munich, private collection.

Τα πορνεία στην Αθήνα ήταν εγκατεστημένα κυρίως στον Κεραμεικό που ήταν μέσα στην πόλη, κατά τον σχολιαστή του Αριστοφάνη, και ειδικότερα στις πύλες του Κεραμεικού, καθώς μας πληροφορούν ο Ησύχιος και η Σούδα. Τα περισσότερα, όμως, ήταν στο λιμάνι, στον Πειραιά, καθώς μας πληροφορεί ο Πολυδεύκης, μιας και ήταν χώρος, όπου έρχονταν έμποροι, ξένοι και ναυτικοί.

Youth and hetaira. Most portrayals of respectable women in Classical Athens on vase paintings display their domestic duties such as spinning and weaving clothes for the family. On many of these vases, these domestic chores are shown as a social event, where more than one woman are seen working in harmony. The faces of these women are usually pale, which signified their position in society; being secluded indoors and away from the public sector. In most cases, it was a sign of status and wealth for women to have pale skin, for they did not participate in strenuous labor outside, like the men. The pale skin may also represent the purity of these respectable women; their limited sexual partners, or virginity, and their importance to procreate heirs for their families.

Οι πόρνες ντύνονταν παρδαλά κι αυτό δεν επιτρεπόταν για τις ελεύθερες γυναίκες. Όταν έμπαινε ο πελάτης, η πόρτα έκλεινε. Μέσα στο δωμάτιο είχε συνήθως προθάλαμο. Στους τοίχους υπήρχαν άσεμνες και διεγερτικές παραστάσεις, κατάλληλος διάκοσμος για τον χώρο. Τον χειμώνα είχαν κάρβουνα αναμμένα για ζεστασιά. Το κρεβάτι είχε σεντόνια και καλύμματα και μέσα έκαιγε λύχνος συνεχώς. Οι πελάτες κατά τα φαινόμενα προπλήρωναν.

Οι πόρνες ήταν δούλες, ξένες ή αιχμάλωτες πολέμου, ή αγορασμένες. Απαγορευόταν αυστηρά να εκδίδεται ελεύθερη.

Ο Θεόπομπος αναφέρει πως ο ρήτορας Κλέομις της Μήθυμνας τους μαστροπούς που προήγαγαν στην πορνεία ελεύθερες τους έδεσε μέσα σε σακκιά και τους έριξε μέσα στη θάλασσα να πνιγούν.

Οι προαγωγοί ή πορνοβοσκοί ήταν πρόσωπα ανυπόληπτα και λεγόντουσαν κι αλλιώς πόρνοι, πορνοσκόποι και εταιροτρόφοι. Νοίκιαζαν τα πορνεία και είχαν τις πόρνες καταβάλλοντας κάθε χρόνο το πορνικόν τέλος στο κράτος, ένα φόρο δηλαδή στο κράτος, καθώς μαθαίνουμε απ’ τον Αισχίνη.

Θησαυρός αρχαίων ‘νομισμάτων’ βρέθηκε στη Νάπολη με ανάγλυφες παραστάσεις ερωτικών συνευρέσεων.  Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ο θησαυρός των χάλκινων νομισμάτων, τα οποία ζυγίζουν 25 κιλά,  εκτιμάται σε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.

Η ταρίφα των πορνών φαίνεται καθοριζόταν και πάλι απ’ το κράτος κι αυτό λεγόταν «διάγραμμα», όπως μας πληροφορεί η Σούδα, όπου οι αγορανόμοι καθώριζαν (διέγραφον) πόσο έπρεπε «λαμβάνειν την εταίραν εκάστην».

Πρόκειται για κέρματα στα οποία στην μία όψη απεικονίζουν ερωτικές σκηνές και στην άλλη έχουν λατινική αρίθμηση από το 1 έως το 20. Βρέθηκαν κατά τη διάρκεια ανασκαφών σε αρχαιολογικό χώρο, αλλά ακόμη δεν έχει διευκρινισθεί ο σκοπός της δημιουργίας τους.

Και στην Κω υπήρχε πορνικόν τέλος, όπως προκύπτει από μια πολύτιμη επιγραφή που καταγράφει τους φόρους του κράτους, μεταξύ των οποίων υπάρχει και ο φόρος των εταιρών. Το πορνικόν τέλος καταβαλλόταν στον πορνοτελώνη, τον τελώνη δηλαδή των δημοσίων πορνών.

Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για μάρκες παιχνιδιού, ενώ άλλοι διατείνονται ότι έχουν χρησιμοποιηθεί για να πληρώσουν διάφορες ‘υπηρεσίες’ σε οίκους ανοχής ή ακόμη ως κουπόνι για παροχή υπηρεσιών από πόρνες του δρόμου.

Το πορνείο λεγόταν και οικίσκος, οίκημα (δηλ. το «σπίτι», όπως λέμε σήμερα), τέγος, παιδισκείον (από τα κοριτσάκια, τις παιδίσκες που είχε μέσα), κηλωστόν, χαμαιτυπίον (την ονομασία αυτή την πήρε απ’ τις λεγόμενες χαμαιτύπες, τις πόρνες δηλαδή που συνευρίσκονταν στο ύπαιθρο ξαπλώνοντας χάμω, δηλ. στο έδαφος.

Η ιδέα των κουπονιών εξηγείται ως εύκολος τρόπος παροχής υπηρεσιών για όλους: τους ξένους επισκέπτες της πόλης που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, καθώς και ικανοποίηση του πληθυσμού των δούλων που είχαν αιχμαλωτισθεί σε άλλες χώρες και μεταφερθεί στην ιταλική χερσόνησο.

Από τη μια πλευρά παρουσιάζεται η υπηρεσία που επιθυμεί ο πελάτης και από την άλλη  υπάρχει η τιμή για τη συγκεκριμένη εξυπηρέτηση.

Αργότερα φαίνεται σπιτώθηκαν κι έτσι απ’ αυτές πήρε την ονομασία και το σπίτι). Υπήρχε και μια άλλη κατηγορία ακόμη φτηνότερων πορνών που έκαναν τη δουλειά στο ύπαιθρο ψαρεύοντας τους πελάτες στο δρόμο με διάφορα κόλπα, μεταξύ των οποίων ήταν να έχουν γραμμένα με καρφιά στα πέδιλα λέξεις που αποτυπώνονταν στο μαλακό έδαφος.

Σώθηκε ένα τέτοιο παπούτσι που γράφει με τα καρφιά τη λέξη ‘’ακολούθει’’, κάτι ανάλογο με τις σύγχρονες πόρνες που έχουν τυπωμένες καρτούλες με την διεύθυνση, τις οποίες πετάνε στον ανυποψίαστο πελάτη. Οι πόρνες αυτές λεγόντουσαν «λεωφόροι» (το ανάλογο με το σημερινό τροτέζα ή καλντεριμιτζού) ή «σποδησιλαύραι» (λαύρα είναι το δρομάκι, τα ο σοκάκι και σποδός η σκόνη), χαμαιτύπαι, χαλκιδίτιδες (από το πολύ ευτελές ποσό που έπαιρναν, ένα χάλκινο νόμισμα), χαμαιταιρίδες.

Συνευρίσκονταν στους σκοτεινούς δρόμους στην περιοχή του Φιλοπάππου, σε ψηλά επιτάφια μνημεία. Άλλες πήγαιναν σε ειδικά πανδοχεία που νοίκιαζαν γι’ αυτό το σκοπό δωμάτια ή σε ταβέρνες που λεγόντουσαν ματρυλλία ή μαστρύπια. Υπήρχαν πόρνες εγκατεστημένες στα λουτρά. Τέλος, στα συμπόσια καλούσαν αυλητρίδες, χορεύτριες (ορχηστίδες), ακροβάτιδες που πέρα απ’ το πρόγραμμα που παρουσίαζαν, δίνονταν πολύ συχνά για μικρή πρόσθετη αμοιβή στον έρωτα των ανδρών.

Ο ανάγλυφος σκύφος του 1ου αιώνα μ.Χ. με φαλλόσχημη προχοή που βρέθηκε στο πορνείο της Αρχαίας Αγοράς στη Θεσσαλονίκη. Ήταν καλοκαίρι του 1995 όταν η αποκάλυψη ενός ανάγλυφου κεραμικού δοχείου κρασιού με φαλλόσχημο στόμιο και ανάγλυφες παραστάσεις του Ερμή, της Αφροδίτης, σταφυλιών και άλλων αρχαίων συμβόλων γονιμότητας και αφροδισιακής δραστηριότητας, στον υπό πολυετή ανασκαφή χώρο της Αρχαίας Αγοράς στη Θεσσαλονίκη, οδήγησε σε πλέον σαφή συμπεράσματα. Ο σκύφος είναι διακοσμημένος με κλαδιά αμπέλου, με σταφύλια, σφραγίσματα με τον Ερμή και την Αφροδίτη, παράσταση πουλιού και εντόμου. Την ιδιαίτερη χρήση του αγγείου δηλώνει η προχοή-φαλλός με τους δύο επίθετους όρχεις στο κάτω μέρος. Φαλλόσχημα και φαλλοφόρα αγγεία, ρυτά, κάνθαροι, σκύφοι, κύλικες χρησιμοποιούνταν ως σκεύη συμποσίων ήδη από τον 6ο αι. π.Χ. και η χρήση τους συνεχίστηκε και στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Οι εταίρες έπιναν κρασί από τις φαλλόσχημες κάνουλες των αγγείων για να διεγείρουν τους συνδαιτυμόνες.

Οι εταίρες ήταν πόρνες πολύ όμορφες, ανωτέρου επιπέδου. Κατείχαν συνήθως υψηλή μόρφωση και μπορούμε να τις παρομοιάσουμε κατά κάποιο τρόπο με τις γιαπωνέζες γκέισες. Πολλές απ’ αυτές κέρδισαν την ελευθερία τους εξαγοράζοντάς την με τα κέρδη τους ή με χρήματα των εραστών τους.

Η τιμή τους κυμαινόταν από 1 δραχμή, δηλ.6 φορές περισσότερο από τις δημόσιες πόρνες, μέχρι αμύθητα ποσά. Το πόσο σοβαρή επίδραση άσκησαν στη ζωή της αρχαίας Ελλάδας φαίνεται από το ότι όλοι οι μεγάλοι άνδρες της αρχαιότητος είναι συνδεδεμένοι με εταίρες που φημίζονταν όχι μονάχα για την ομορφιά και την τέχνη του έρωτα, αλλά και το πνεύμα τους.

Μαρμάρινη προτομή της Ασπασίας, που φέρει επιγραφή με το όνομά της. Ρωμαϊκό αντίγραφο, ελληνιστικού αγάλματος. Μουσείο του Βατικανού, Ρώμη. Marble herm in the Vatican Museums inscribed with Aspasia's name at the base. Discovered in 1777, this marble herm is a Roman copy of a 5th-century BC original and may represent Aspasia's funerary stele.

Η Ασπασία έγινε σύζυγος του ισχυρότερου άνδρα της Αθήνας, του Περικλέους. Λέγεται πως έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη χάραξη της πολιτικής του αθηναϊκού κράτους κι ο Πλάτων στον «Μενέξενο» αναφέρει πως εκείνη συνέθεσε τον επιτάφιο λόγο που εξεφώνησε ο Περικλής.

Η Τιμάνδρα ή Δαμασάνδρα, μητέρα της Λαΐδος, συνδέθηκε με τον Αλκιβιάδη, όπως και η περίφημη Θεοδότη η Αττική.

Η χορεύτρια Φίλιννα συνδέθηκε με τον βασιλιά Φίλιππο κι απέκτησε μαζί του τον Αρριδαίο που βασίλεψε μετά τον Αλέξανδρο.

Η Μανία και η Λάμια ήταν οι περίφημες εταίρες του Δημητρίου Πολιορκητή.

Η Δημώ συνδέθηκε με τον βασιλιά Αντίγονο.

Η Μύστα και η Νύσα συνδέθηκαν με τον βασιλιά Σέλευκο.

«Η Λαΐς από την Κόρινθο» (1526), έργο του Χανς Χολμπάιν του νεότερου, Kunstmuseum Basel. “Lais of Corinth” by Hans Holbein the Younger, Kunstmuseum Basel.

Η Λαΐς είχε δεσμό με τον ζωγράφο Απελλή, τον φιλόσοφο Αρίστιππο και τον Διογένη τον Κυνικό.

Vénus Capitoline, copie de l'Aphrodite de Cnide, œuvre de Praxitèle dont la maîtresse, l'hétaïre Phryné, est le modèle, musée du Louvre.

Η Φρύνη με τον ρήτορα Υπερείδη.

Η Μιλτώ με το βασιλιά της Περσίας Κύρο.

Thais leading the destruction of the palace of Persepolis, as imagined by Joshua Reynolds.

Η Θαΐς ήταν η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και είναι αυτή που έκαψε το ανάκτορο της Περσέπολης σ’ ένα γιορταστικό συμπόσιο.

Η Γλυκέρα είναι η περίφημη ερωμένη του Μενάνδρου.

Η Λαμπιτώ η Σαμία συνδεόταν με τον Δημήτριο τον Φαληρέα.

Η Σινώπη με τον Ιεροφάντη των Ελευσινίων Μυστηρίων Αρχία.

Η Λεόντιον ήταν η συντρόφισσα του Επίκουρου.

Η Αγαθόκλεια ήταν η φίλη του Πτολεμαίου του Δ’.

Η Μανία ήταν η ερωμένη του ολυμπιονίκη στο παγκράτιον Λεοντίσκου. Το 13ο βιβλίο του Αθήναιου μας δίνει πλήθος ονόματα, ανέκδοτα και περιστατικά από τις διάσημες εταίρες της αρχαιότητας.

Courtesan mask of the New Comedy, number 39 on the Julius Pollux list, found in Cyrenaica (now in Libya). Terracotta, 3rd–2d centuries BC. Louvre.

Η ιεροδουλεία ήταν ένας θεσμός, κατά τον οποίο γυναίκες, αλλά ορισμένες φορές και άνδρες ασκούσαν στους ναούς την Ιερή Πορνεία.

Δύο είναι τα είδη της. Το πρώτο περιλαμβάνει όλες τις γυναίκες που είναι υποχρεωμένες, πριν παντρευθούν, να διακορευθούν μέσα στο ναό προς όφελος της θεάς, στην οποία ανήκει ο ναός.

Το δεύτερο, που είναι μετεξέλιξη του πρώτου και προφανώς επιβλήθηκε με την επικράτηση της πατριαρχίας και της ζηλοτυπίας του άνδρα που θέλει η γυναίκα του να μη σμίγει με κανένα, έστω και με θεό σε ναό, αφορά εκείνες τις γυναίκες που υπηρετούν στο ναό είτε ως σκλάβες είτε επειδή είναι ταμένες είτε γιατί έχουν έλθει με τη θέλησή τους και η ιερά πορνεία που ασκούν είναι σε μόνιμη επαγγελματική βάση.

One of a large number of terracotta images of lovers on beds found in Mesopotamia. Often understood as connected to the "Sacred Marriage" rite, with the woman seen as a "sacred prostitute." Dated to the third millennium BCE. © S. Beaulieu, after Teubel 1984:117, Plate 19

Η ιεροδουλεία, θεσμός πανάρχαιος και θρησκευτικός, ήταν απλωμένη σ’ όλο το χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Στην Κύπρο ήταν ανεπτυγμένη, όπως μας πληροφορούν οι Κλέαρχος Σολεύς και ο Ιουστίνος, ο οποίος αναφέρει επίσης ότι οι Επιζεφύριοι Λοκροί σε κρίσιμες στιγμές πολέμου πόρνευαν τις θυγατέρες τους στον ναό της Αφροδίτης.

Να και μια φωτογραφία, που απόλυτα εκφράζει την ελληνική προσέγγιση στον Έρωτα από τα αρχαιολογικό Μουσείο Καταλονίας.

Στην Άβυδο της Τρωάδος υπήρχε ιερό της Αφροδίτης Πόρνης. Στην Ελλάδα ξακουστό ήταν το ιερό της Αφροδίτης στην Κόρινθο που είχε περισσότερες από 1.000 ιερόδουλες εταίρες, τις οποίες είχαν αφιερώσει στη θεά άνδρες και γυναίκες. Γι’ αυτές συνέρρεε πλήθος κόσμου, όπως μαρτυρεί ο Στράβων, και πλούτιζε η πόλη. Οι καπετάνιοι των πλοίων σκόρπιζαν αφειδώς τα λεφτά τους και απ’ αυτό βγήκε η παροιμία «ου παντός ανδρός ες Κόρινθον έσθ’ ο πλους», δηλαδή δεν είναι εύκολο ταξίδι για τον καθένα η Κόρινθος.

Και υπήρχε αρχαίο έθιμο στην Κόρινθο, όταν επρόκειτο να προσευχηθεί η πόλη στην Αφροδίτη για ζητήματα υψίστης σημασίας, να προσκαλούν όσο το δυνατόν περισσότερες εταίρες να συνενώσουν την φωνή τους και να θυσιάσουν μαζί. Και για την πατριωτική τους στάση κατά την περσική εισβολή ανέγραψαν τα ονόματα των εταίρων σε δημόσια πινακίδα κι ο Σιμωνίδης τους αφιέρωσε επίγραμμα.