Τάσος Λειβαδίτης, 25η ραψωδία της Οδύσσειας. Tassos Leivaditis, 25th rhapsody of the Odyssey

Guiseppe Bottani, Η Αθηνά αποκαλύπτει  στον Οδυσσέα την Ιθάκη, Athena revealing Ithaca to Ulysses, (1717-1784), oil on canvas, 47x72 cm.

«Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν᾿ Ὀδυσσεῦ,

ἴσχεο, παῦε δὲ νεῖκος ὁμοιί̈ου πολέμοιο,

μή πως τοι Κρονίδης κεχολώσεται εὐρύοπα Ζεύς»

ὣς φάτ᾿ Ἀθηναίη, ὁ δ᾿ ἐπείθετο, χαῖρε δὲ θυμῷ.

ὅρκια δ᾿ αὖ κατόπισθε μετ᾿ ἀμφοτέροισιν ἔθηκεν

Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο,

Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν.

Ομήρου Οδύσσεια, ω

Edvard Munch, The Flower of Pain, 1897

Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,

οι έρωτες για να τελειώνουν,

η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο

κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,

μονάχα όποιος τα διψάει όλα

……………………μπορεί να με προφτάσει,

ό,τι ζήσαμε

…………χάνεται,

γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου

και μόνο καμμιά φορά,

……………………τις νύχτες,

θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,

…………όσα δε ζήσαμε

……………………αυτά μας ανήκουν…

Τάσος Λειβαδίτης