Pablo Picasso, Girl Before a Mirror, 1932
Εκείνο
το πρωί ξύπνησα με την αίσθηση ότι μες στον ύπνο μου είχα ανακαλύψει επιτέλους
τί σημαίνει ευτυχία – μόνο που δε θυμόμουν τί ακριβώς
Jules Marie Auguste
Leroux, The mirror, 1910
τ’
άλλα θα τα μάθαινα αργότερα μέσ’ από σκοτεινούς υπαινιγμούς ή αδιάφορα λόγια
και συχνά αναρωτιόμουν: είμαστε τάχα αθώοι αυτού του εγκλήματος;
Félicien
Rops, The Sacrifice, 1883
Όμως
η νύχτα με δρόμους μοναχικούς και τύψεις φτιάχνει έναν κόσμο ξένο, φανάρια υγρά
μέσα στις γάζες των αποστάσεων, άνθρωποι που υπάρχουν και δεν υπάρχουν όπως
όλοι μας, πόσα βιβλία αδιάβαστα ακόμα, πόσα κλειδιά ριγμένα στο ποτάμι κι οι
νεκροί δεν πέθαναν αλλά τώρα ξέρουν την ώρα και δεν παρουσιάζονται όποτε νά
’ναι.
Leon Gordon, Elegant Man in Mirror, c. 1930
Ο
Ιάκωβος έκανε να με κρατήσει, «χάθηκαν όλα» του λέω, «μα αυτό είναι το
συναρπαστικό» μου λέει – φίλοι παλιοί απ’ τον καιρό που είχαμε ακόμα την δύναμη
να κλαίμε.
Jan van Eyck, The Arnolfini Portrait, 1434
Detail of the
convex mirror
Ύστερα
μείναμε σιωπηλοί κοιτάζοντας τον καθρέφτη – υπήρχε εκεί κι ένα τρίτο πρόσωπο
για το οποίο δεν θα μιλήσουμε ποτέ.
M.C. Escher, Hand with Reflecting Sphere, 1935
Τώρα
αν θυμάμαι κάτι απ’ τη ζωή μου είναι δυό τρία ήρεμα βράδια και λίγη μουσική απ’
το ανεκπλήρωτο – κι αυτά τα γλυκά λόγια που λέμε στον εαυτό μας όταν μας έχουν
όλοι απαρνηθεί…
ΤΑΣΟΣ
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου