Κλείτος Κύρου, «Κάτι που έμεινε»

René Magritte, Les Liaisons dangereuses, 1935

Η ώριμη στιγμή του χωρισμού

Μας πρόφτασε βιαστικά

Φορέσαμε κι οι δύο από ένα χαμόγελο

Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας

Και ξεφυλλίζαμε

Τις μέρες που θα ’ρθουν

Βέβαια

Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ

Πώς τα χέρια μου

Δεν θα τύλιγαν πια

Τις γραμμές του κορμιού της.

Άνοιξε την τσάντα

Και μου επέστρεψε δυο βιβλία

Ένα κίτρινο πουκάμισο

Και μιαν αλυσίδα

Piet van der Hem, A promenade on the Pincio, Rome

- Λοιπόν

Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου

Και ‘σύ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου

Émile Bernard, Woman at Saint-Briac, 1886

Δεν απάντησα

Μου έσφιξε τα χέρια

Κι απομακρύνθηκε

Federico Zandomeneghi, Reverie

Δες έχεις πια τίποτε δικό μου

Κι όμως

Τη θύμησή της

Τη δίπλωσα προσεχτικά

Και την κρατώ ακόμα.

Θεόδωρος Ράλλης, Νέα στο παράθυρο

Κλείτος Κύρου, «Αναζήτηση - αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής», 1949