Μενέλαος Λουντέμης, «Αλλοδαπός»

Ανάμεσα απ’ τα νύχια της νύχτας

παραδέρνω σαν αιχμάλωτο έντομο –

ξένης ιθαγενείας.

Πατέρα είχα έναν τζίτζικα ραψωδό

με τρύπιο παντελόνι.

Και μητέρα την απέραντη Ερημιά.

Επάγγελμά μου την κραυγή

– τ’ απαρηγόρητο τραγούδι της τυράγνιας –

κι ηλικία; Αν βγάλεις έξω τις νύχτες

δεν έζησα καθόλου.

Καταδίκη; Μου ‘ραψαν τα χείλη

γιατί τάραζα τον ύπνο ενός Τυφλοπόντικα Φαραώ

που ‘χτιζε τις πυραμίδες του

κάτω απ’ το δέντρο της μοναξιάς μου.

Σ’ αυτό συμφώνησαν ομόφωνα

κι όλοι οι ευαίσθητοι βράχοι

κι ένας ιεροκήρυκας Ιπποπόταμος

που κήρυττε με πάθος την εγκράτεια.

Και μόνο μια ευγενικιά πεταλούδα

μη βρίσκοντας άλλη φλόγα να καεί

τρύπωσε στην καρδιά μου.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής