Νίκος Καββαδίας, «Γυναίκα»

Γκούσταφ Κλιμτ, Οι Τρεις Ηλικίες της Γυναίκας, 1905

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία

Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου

Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει

Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου

για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι

Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα

Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι

πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει

Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ’ είδες

Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει

τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο

διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω

ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Jules Pascin, Portrait of Lucy Krohg, c. 1925. Lucy Krohg, wife of the Norwegian artist Per Krohg, was Pascin's mistress. Upon his death in 1930, Pascin (1885 - 1930) left his entire body of work to her and to his wife, Hermine David. Lucy Krogh opened the Galerie Lucy Krohg in Paris in 1932, and exhibited Pascin's work there.

(Από τη συλλογή Τραβέρσο, Άγρα, 1990)