Gert Wollheim, The
Wounded Man, 1919
Γιατί το αίμα του
χειμώνα
έβγαλε φτερά την
άνοιξη
και πέταξε το
καλοκαίρι;
γιατί τα λουλούδια
που φύτεψα στον κήπο μου
φύτρωσαν άγρια
στον καθρέφτη της κάμαρας μου;
γιατί τ’ ωραίο
άσπρο σώμα που κρατούσα
μαύρισε
και μου έβαψε τα
χέρια;
γιατί μετράνε τα
πουλιά την άνοιξη με τα μαχαίρια;
γιατί οι αρρώστιες
του καλοκαιριού
φάνηκαν στο
φεγγάρι του χειμώνα;
γιατί τα μαύρα
μαλλιά που τύλιγα τα χέρια μου
γίναν αράχνες και
δέρματα σκονισμένα;
γιατί το φλιτζάνι
που έπινα καφέ
γέμισε ένα πράσινο
σκοτεινό μαρτύριο;
Δεν έχει κόκκινη
απάντηση
το γιατί είναι μια
μεγάλη έλλειψη
κάτι σαν τάφος
Εικ. Ο Ζακ Κωστόπουλος. Φωτογραφία του Κώστα
Παπαντωνίου από το 3point magazine (που είχε δημοσιεύσει συνέντευξη,
στις 3.2.2017 του Ζ. Κωστόπουλου στη Μαρία Καμάνη, με τίτλο “Αρνούμαι να
προσέξω”: https://bit.ly/2xt32o0).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου