ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. / FASCISM INC

«Όσοι καταδικάζουν τον φασισμό χωρίς να καταδικάζουν τον καπιταλισμό, είναι ευχαριστημένοι αν ο χασάπης πλένει τα χέρια του πριν ζυγίσει το ζώο που έσφαξε». Μπ. Μπρεχτ

«Επειδή φασισμός δεν είναι μόνο η συμμορία της Χρυσής Αυγής αλλά και οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες και οι εκδότες που την εξέθρεψαν…».

«Επειδή η οικονομική κρίση που ευνοεί την ανάπτυξη του φασισμού και του ναζισμού είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας…»

«Επειδή ολόκληρη η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι της άκρας δεξιάς…».

Θέλουμε να σας διηγηθούμε μικρές, άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής.

Θα ταξιδέψουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι, στην Ελλάδα της κατοχής, του εμφυλίου και της δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα.

Το νέο ντοκιμαντέρ θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου περιγράψαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.

Το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. φιλοδοξεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει τα αντιφασιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και ταυτόχρονα να συνεχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας.

Fascism Inc is a crowdfunded documentary on the rise of neo-fascism in Greece and Europe and the role of the economic elites.

Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα. The Wretches Are Still Singing

Πέντε φίλοι, σαραντάρηδες σήμερα, εκπρόσωποι της γενιάς του '50, ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σιωπής. Ο ένας έρχεται από φυλακή, όπου μπαινοβγαίνει χρόνια, ο άλλος από μια σειρά τυφλών φόνων, ο τρίτος αφήνοντας πίσω του γυναίκα και παιδιά, ο άλλος από την περιπλάνηση και η τελευταία, το κορίτσι της παρέας, σκαστή απ' το τρελοκομείο όπου χρόνια κρύβεται...

Μετέωροι όλοι, τυραννισμένοι από άγονους έρωτες, σημαδεμένοι απ' το θάνατο αγαπημένων συνομηλίκων, προδομένοι από την πολιτική των καιρών τους, προσπαθούν, μάταια όμως, να ξαναστήσουν την παλιά συμμορία της εφηβείας τους. Η επανάσταση χάθηκε. Ο καθένας θα τραβήξει τώρα για το δικό του θάνατο, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της γενιάς του. Μια ταινία ρέκβιεμ για τους επαναστάτες.

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Νικολαΐδης

Ηθοποιοί: Άλκης Παναγιωτίδης, Κωνσταντίνος Τζούμας, Ρίτα Μπενσουσάν, Χρήστος Βαλαβανίδης, Όλια Λαζαρίδου, Δημήτρης Πολύτιμος, Ντόρα Καλογρίδη, Γιούλα Καζόνι, Μαριτίνα Πάσσαρη, Αντιγόνη Αμανίτου, Γιούλα Αναγνώστου.

Μουσική: Jerry Lee Lewis, Bo Diddley, Julie London, Bill Haley, Little Richard, Sarah Vaughan, Platters, Brenda Lee, Roy Orbison, Nat King Cole, Connie Francis, Everly Brothers.

Διάρκεια: 110΄.

Five friends (representatives of the Fifties generation) now in their forties, get together after many years of silence. One shows up from jail, where he has been entering and exiting for years, the other comes from a series of "accidental" murders, another leaves his wife and kids, the fourth one is a wonderer, and the last one, the girl of the gang, comes from a lunatic asylum where she has been hiding for years... All of them are outcasts, tortured from barren love affairs, wounded from the deaths of their beloved friends and betrayed by the politics of their times. They hopelessly try to reconstruct the gang of their puberty, but the revolution is lost... Now, each in his own way, will progress into a journey of death, thus opening a new chapter in the history of their generation.

Director: Nikos Nikolaidis. Nikos Nikolaidis, the multi-award winning director and writer, was born in Athens on the 25th of October 1939. His directorial debut began with the short film: Lacrimae Rerum 1962, and his official entrance into world of filmmaking was in 1975, with the feature film Euridice Β.Α. 2037. Aside from film directing, Nikolaidis has worked for a record company and has put his signature on more than 200 television commercials. He is the only Greek filmmaker to have been awarded five times as "Best Director" at the Thessaloniki Film Festival, yet never for the "Best Film" category. He passed away on the 5th of September 2007.

Filmography

• 1962 Lacrimae Rerum 11'
• 1968 Unconditionally (Anef Oron) 45'
• 1975 Euridice ΒΑ 2037
• 1979 The Wretches Are Still Singing (Ta Kourelia Tragoudane Akoma)
• 1983 Sweet Bunch (Glykia Symmoria)
• 1987 Morning Patrol (Proini Peripolos)
• 1990 Singapore Sling
• 1993 The Girl with the Suitcases (To Koritsi Me Tis Valitses) TV film
• 1999 See You in Hell, My Darling (Tha Se Do Sti Kolasi Agapi Mou)
• 2002 Loser Takes All (O Hamenos Ta Perni Ola)
• 2005 The Zero Years

Το μεγαλείο του Βορείου Σέλαος, 'The light show of the millenium': Stunning timelapse video reveals the finest Aurora Borealis display in Britain for more than a decade

Το βίντεο που δημιούργησε ο πολωνός φωτογράφος αποκαλύπτει το «ταξίδι» του Βορείου Σέλαος τον Φεβρουάριο, πάνω από τη Σκωτία. This time-lapse video of the Northern Lights as they travelled over Scotland in February, video grab pictured, was created using more than 2,000 pictures. It is being hailed as evidence of the best Northern Lights display the UK has seen for more than 12 years.

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το μαγευτικό Βόρειο Σέλας να απλώνεται πάνω από τους λόφους και τις λίμνες του Κάιθνες, στη Σκωτία, απαθανάτισε ο πολωνός φωτογράφος Μασιέγ Βινιάρτζιζκ.

Polish photographer Maciej Winiarcyzk focused on landmarks, cliffs and castles in Caithness, including the Castle Sinclair Girnigoe pictured, for his video, while tracking the night sky overhead. He said: 'It was for sure the best light show in this solar cycle, even this millennium. I've never seen anything quite as spectacular'.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για το πιο θεαματικό σέλας που έχει καταγραφεί την τελευταία δεκαετία. Συνδυάζοντας ομοιόμορφα περί τις 2.000 λήψεις, ο Βινιάρτζιζκ δημιούργησε ένα βίντεο time-lapse, το οποίο αποκαλύπτει τον μαγικό «καμβά» των ουρανών.

Φαινόμενο ουράνιας «ζωγραφικής»

The 41-year-old astronomy enthusiast only took up photography two years ago, after years of putting his passion to one side. Since then he has quickly become one of the country's highest regarded time-lapse photographers. The video, grab pictured, was posted to YouTube this week and has quickly gained more than 15,000 views from stargazers around the world.

Το σέλας αποτελεί μια ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα η οποία πλήττει την ατμόσφαιρα βόρειων ή νότιων περιοχών, σχηματίζοντας το Βόρειο ή το Νότιο Σέλας αντίστοιχα. Πρόκειται δηλαδή για έναν βομβαρδισμό των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων (κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια) από τον Ήλιο.

There are two types of Aurora - Aurora Borealis, which means 'dawn of the north', and Aurora Australis', also known as 'dawn of the south.' They are caused when electrically charged particles from the sun enter the Earth's atmosphere and collide with molecules. These so-called geomagnetic storms occur when a solar wind or cloud of magnetic field hits the Earth's magnetic field.

Ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, γνωστός και ως μαγνητική καταιγίδα, «συγκρούεται» με το μαγνητικό πεδίο της Γης, οδηγώντας στον εγκλωβισμό των ηλεκτρονίων γύρω από τους μαγνητικούς της πόλους και την εισχώρηση των πυρήνων υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας διεγείρουν τα άτομα οξυγόνου και αζώτου που υπάρχουν στα συγκεκριμένα ύψη (100 χλμ. και άνω, πάνω από την επιφάνεια της Γης) προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα στους αιθέρες.

Ο φωτεινός θησαυρός της Σκωτίας

Over the course of January and February, this geomagnetic storm and shock wave from the solar wind was so strong and significant, it travelled further south over the UK and could be seen in areas with little cloud cover. Auroral displays appear in many colours although pale green and pink are the most common. Shades of red, yellow, green, blue, and violet have been reported, pictured.

Το μαγευτικό Βόρειο Σέλας που κατέγραψε ο πολωνός φωτογράφος, όπως φαίνεται στο βίντεο, συνοδεύεται από μια πανδαισία χρωμάτων. Συνήθως  η χρωματική τους παλέτα ξεκινάει από μια απαλή απόχρωση πρασίνου και ροζ και διανθίζεται με κόκκινες, κίτρινες, μπλε και μοβ πινελιές. Το χρώμα του φωτεινού ουράνιου «έργου τέχνης» αποκαλύπτει πολλές φορές την απόσταση του φαινομένου από το έδαφος.

Variations in colour are due to the type of gas particles that are colliding. The common, greenish-yellow colour is caused by colliding oxygen molecules approximately 60 miles above the earth. Rare, red auroras are produced by oxygen molecules situated much higher up, at around 200 miles. Nitrogen produces blue or purplish-red aurora.

«Ήταν το καλύτερο σέλας που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο εντυπωσιακό» αναφέρει ο Βινιάρτζιζκ. «Εξαιτίας της χαμηλής φωτορύπανσης στη Σκωτία, το Βόρειο Σέλας φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο».

Ο φωτογράφος εστίασε στους γραφικούς βράχους και στα κάστρα του Κέιθνες, καταγράφοντας παράλληλα τη θεαματική ουράνια δραστηριότητα ακριβώς από πάνω τους.

«Στο Κέιθνες, είχα αρχικά έρθει για δουλειά. Τότε δεν είχα ιδέα ότι η συγκεκριμένη περιοχή έκρυβε αυτόν τον ουράνιο “θησαυρό”. Πρόκειται για την ιδανική περιοχή για κάτι τέτοιο, η οποία μου επέτρεψε να δώσει ζωή στο χόμπι μου» καταλήγει ο ίδιος.

Ηφαιστειακή έκρηξη με τα «μάτια» ενός drone! Try Getting This Close To An Active Volcano Without A GoPro

Watch this amazing video as a Dji Phantom quad-copter flies to the Yasur volcano on Tanna Island in Vanuatu as it erupts.

Πάνω από το εκρηγνυόμενο ηφαίστειο Γιασούρ, στη νήσο Τάνα του Βανουάτου, στον νότιο Ειρηνικό, πέταξε ένα μη επανδρωμένο ιπτάμενο όχημα (drone) καταγράφοντας μοναδικές εικόνες καταστροφής.

Το «αθεόφοβο» drone αξίας περίπου 300 ευρώ που ονομάζεται DJI Phantom, ανήκει στον Σον Ο’Κάλαχαν, ο οποίος βρισκόταν στο νησί σε διακοπές και χειριζόταν το ιπτάμενο όχημα κατά τη διάρκεια της έκρηξης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το DJI Phantom ήταν εξοπλισμένο με μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας τύπου GoPro, η οποία και κατέγραψε τη «βροχή» πυκνού καπνού και λάβας.

Ιπτάμενος φαντομάς με φαν κλαμπ

Η επικίνδυνη αποστολή στην καρδιά του ηφαιστείου εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία από πλευράς του DJI Phantom, χάρη στον ικανό χειριστή του. The videographer got the footage in a fairly direct way: He hooked up his camera to a DJI Phantom quadcopter, got it up to speed, and sent it straight into the fire. Amazingly, he didn’t come out of it with a $400 drone destroyed, and if you see the video, you’ll understand why that’s such a miracle.

Ο Ο’Κάλαχαν ανέβασε το βιντεάκι στο YouTube, το οποίο απέσπασε εκατοντάδες σχόλια αγωνίας από πλευράς του κοινού, γύρω από το αν… σώθηκε το drone από τη μανία της φύσης.

O δημιουργός της εντυπωσιακής ταινίας, έσπευσε να απαντήσει ότι: «Κανένας φαντομάς δεν τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης».

Τα ερωτικά ενός κλόουν. The love of a clown

Ángel Zárraga, La mujer y el pelele, 1909

Είμαι ένα Δάκρυ, ένα χαμόγελο ζωγραφιστό

Είμαι ένας κλόουν, που απέξω μου γελώ,

Είμαι ένας κλόουν, που μέσα μου πονώ…

Guillaume Seignac, Pierrot's embrace, 1900

Κι είναι μικρό… μα είναι γλυκό,

στο ψέμα που έφτιαξα…. να ζω,

γιατί η αλήθεια είναι πικρή,

πικρά να σ’ αγαπώ…

Edward Hopper, Soir Bleu, 1914

Κι είναι γλυκό να ακολουθώ

στον δρόμο τον αποψινό

την ονειροβασία,

γιατί η αλήθεια είναι πικρή,

πικρή κι η κοινωνία..

Félicien Rops, L'Amour Mouché, 1881

Είναι μικρό πολύ μικρό,

σοκάκι η καρδιά σου,

κάνε μου χώρο να διαβώ,

στη γη με τ’ όνειρά σου…

Heinz Hajek-Halke, In Love, 1936

Θα ψάξω δύναμη να βρω

πίσω να μην γυρίσω,

γιατί η νύχτα είναι μικρή,

μικρό και να λυγίσω

Erich Heckel, Dead Pierrot, 1914

Δώσ’ μου της λήθης το νερό,

Να πιω να σ’ αγαπήσω,

Δωσ’ μου της λήθης το νερό,

Να πιω κι ας ξεψυχήσω…

Almada Negreiros, Study for a Theatre Decoration, 1929

Είναι μικρό πολύ μικρό,

σοκάκι η καρδιά σου,

κάνε μου χώρο να διαβώ,

στη γη με τ’ όνειρά σου…

Amandus Faure, Standing Artist and Pierrot, 1909

Είμαι ένα Δάκρυ, ένα χαμόγελο ζωγραφιστό

Κλόουν σε τσίρκο, ακροβατώ,

Ψάχνω στον κόσμο να σε βρω….

 Θανάσης Σάλτας

Federico Fellini: «Από τότε που πρωτοσυνάντησα κλόουν σε τσίρκο αποφάσισα να γίνω σαν κι αυτόν. Στο βάθος τα κατάφερα…».

Ο Φεντερίκο Φελίνι έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια στους κλόουν. Θα μπορούσε αν δεν είχε ακολουθήσει το επάγγελμα του σκηνοθέτη, να είχε γίνει κάλλιστα διευθυντής τσίρκου. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σκιτσογράφος και η προτίμησή του στο διάβασμα ήταν τα κόμικς, τα πρόσωπα των οποίων του θύμιζαν κλόουν.

Το τσίρκο πίστευε, είχε μια δύναμη ταυτόσημη με εκείνη του κινηματογράφου και ιδιαίτερα οι κλόουν διότι είναι οι μόνοι που διακινδυνεύουν πολλά την ώρα ακριβώς που τα ζουν. Διόλου παράξενο το ότι μια από τις αγαπημένες του ταινίες ήταν το «Τσίρκο» του Τσάρλι Τσάπλιν.

Pablo Picasso, Familie d'arlequin, 1905

Για τον Φελίνι όχι μόνο το τσίρκο αλλά ο κόσμος ολόκληρος ήταν γεμάτος από κλόουν. Στην αυτοβιογραφία του «Ο Φελίνι για τον Φελίνι» δίνει ένα διαφορετικό χαρακτηρισμό κλόουν σε μερικές από τις διασημότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας και τέχνης: στον Πικάσο (ένας ακόμη που αγαπούσε το τσίρκο και ζωγράφισε για αυτό στη γαλάζια περίοδο), στον Μοράβια, στον Παζολίνι, στον Αντονιόνι, στον Χίτλερ, στον Φρόιντ,. Αν ξεφυλλίσει κανείς τη φιλμογραφία του, θα δει να ξεπετάγονται πού και πού αυτά τα αστεία ανθρωπάκια με τις θλιμμένες φατσούλες, με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια, τεντωμένα ανάμεσα στη θλίψη και στη χαρά.

Κάποτε μάλιστα το 1970, έκανε ταινία για αυτούς «Οι Κλόουν» κάτι σαν ντοκιμαντέρ, το οποίο βέβαια δεν έμεινε στη ψυχρή απεικόνιση της δουλειάς τους αλλά πήρε τη μορφή ενός λυρικού ύμνου στη θλίψη και στη χαρά.

O Φελίνι ήταν ένας τραγικός γελωτοποιός της ζωής, ο οποίος, χωρίς ποτέ να σε κάνει να ξεσπάς στα γέλια αλλά ούτε και σε λυγμούς, σου έδινε τη δυνατότητα να σκεφτείς πόσο αστεία πικρή είναι στην πραγματικότητα η ζωή. Γι’ αυτό αγαπούσε τόσο πολύ τους κλόουν , δηλαδή εμάς, όλους εμάς. Ένας παλιάτσος βρίσκεται μέσα σε έναν κόσμο αστείας φαντασίας αλλά είναι πάντα μελαγχολικός, λες και βρίσκεται σε μια αιώνια βαθιά μοναξιά. Το ίδιο και οι ταινίες του Φελίνι. Το ίδιο κι εμείς….

Πηγή: Κινηματογραφική Λέσχη Κορυδαλλού

«Πρόμαχος»: Μια ταινία για την επιστροφή των Γλυπτών, γυρισμένη στον Παρθενώνα, “Promakhos”: A movie about the Parthenon Marbles, Justice & Greece

Two Athenian attorneys pursue litigation for the return of the Parthenon Marbles. As the bronze statue of Athena Promakhos used to stand guard in front of the Parthenon, both must find the courage to stand in defense of what they love. Filming on the project started last month in Athens, for what promises to be a very interesting film, highlighting one approach that could be taken to handle the restitution of the sculptures.

Πριν από μερικές ημέρες, έγιναν τα γυρίσματα μερικών σκηνών από την νέα ταινία των ελληνο-αμερικανών αδελφών Κόρτι και Τζων Βούρχη, επάνω στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως των Αθηνών.

Promotional image for the Promakhos movie. You can view the website for the film here. For the most up to date information, follow the facebook page that they have created for the film. More information about the cast is available on IMDB.

Ο τίτλος της ταινίας είναι «Πρόμαχος» και περιγράφει τον έρωτα δύο ανθρώπων και την κοινή τους προσπάθεια για την επαναφορά στην Ελλάδα, των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα.

Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Χωραφάς και η Κασσάνδρα Βογιατζή, οι δε προαναφερόμενες σκηνές, έγιναν παρουσία των ξαφνιασμένων ευχάριστα τουριστών-επισκεπτών της Ακροπόλεως και είχαν θέμα την ξενάγηση της Βογιατζή από τον Χωραφά στον ιερό χώρο.

Η Ακρόπολη. Έργο του Λέο φον Κλέντσε. Διακρίνεται το Άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς. Idealised view of the Acropolis and Athena Promachos, by the painter Leo von Klenze in 1846. The artist imagined the great statue of Athena Promachos as visible from far away, carrying a great spear in her right hand.

Με το όνομα ''Πρόμαχος'' αναφέρεται από την αρχαιότητα, το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στα προπύλαια της Ακροπόλεως, το οποίο ευρισκόταν στο σημείο από όπου επόπτευε και προστάτευε την αγαπημένη της πόλη, σύμφωνα με την τότε αντίληψη των Αθηναίων.

Ρωμαϊκό αντίγραφο της Αθηνάς Προμάχου του Φειδίου.

Χρηματοδοτήθηκε από τα λάφυρα των Μήδων του Μαραθώνα και ήταν έργο του Φειδία. Στο άγαλμα αυτό η Αθηνά παρουσιάζονταν όρθια, και πάνοπλη όπως στην μάχη. Το δόρυ της ήταν τόσο μεγάλο που το ύψος του υπερέβαλε τον Παρθενώνα. Το όλο καλλιτέχνημα ήταν επιβλητικό και αξιοθαύμαστο, αλλά ακόμα πιο θαυμαστή ήταν η ασπίδα, στην οποία ο καλλιτέχνης παρίστανε την μάχη των Λαπιθών με τους Κενταύρους.

Αθηναϊκό νόμισμα ρωμαϊκών χρόνων με μια μοναδική απεικόνιση της Ακροπόλεως και των μνημείων της. Διακρίνονται το προ της εισόδου του ιερού βράχου ανηφορικό κλιμακωτό τμήμα της πομπικής οδού των Παναθηναίων, τα Προπύλαια, το κολοσσιαίο άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου και ο Παρθενών.

Υπήρχε μέχρι το 395 μ.Χ. και φόβισε κατά τα λεγόμενα τον Αλάριχο κατά την εισβολή του στην Αθήνα. Δεν είναι γνωστό πότε και από ποιον καθαιρέθηκε. Πιθανώς να το μετέφεραν οι Χριστιανοί στο Βυζάντιο. Ίσως να ήταν αυτό εκείνο μπροστά στο Βουλευτήριο. Σήμερα σώζεται μόνο το βάθρο, στο οποίο ήταν στημένο το άγαλμα.

"Athena Promachos" - from Pisoni's villa at Herculaneum - Naples, Archaeological Museum.

Η ταινία, πέραν από την διαφήμιση της Ελλάδος, θα χρησιμοποιηθεί και ως ένα πρόσθετο μέτρο πίεσης προς την Βρετανική Κυβέρνηση, προκειμένου να επιστραφούν τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα στην γη τους, εκεί όπου ανήκουν. Η προσπάθεια είναι πολλή σοβαρή από τους δυο ελληνο-αμερικανούς αδελφούς, συμπίπτει δε με την διεθνή διαμόρφωση ενός ευνοϊκού κλίματος, ειδικά από τις Επιστημονικές Κοινότητες, για την επιστροφή των γλυπτών στην χώρα μας. Το γεγονός μιας τέτοιας προβολής, δεν θα πρέπει να αφήσει ανεπηρέαστους τους Βρετανούς, οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει και συζητούν για κάποιες επιστροφές υπό τύπον ''δανείου'' κάποιων άλλων ''κλεμμένων'' από την Ιρλανδία και την Σκωτία. Πάντως, τον ξύλινο Θρόνο της Σκωτίας, τον προστατεύουν με δρακόντια μέτρα ασφαλείας μέσα στο Αββαείο του Γουέστμίνστερ, θεωρώντας ότι είναι δικός τους κι ας τον έχουν κλέψει και αυτόν!...

Οι δυο σκηνοθέτες, είπαν για την ταινία τους στους δημοσιογράφους: «Μέσα από μια σύγχρονη ιστορία, η ταινία μας επιδιώκει να μιλήσει για την αναγέννηση της Αθήνας και της δικαιοσύνης. Όπως το άγαλμα της Αθηνάς Προμάχου που ορθωνόταν στην Ακρόπολη, έτσι και οι ήρωες της ταινίας πρέπει να βρουν το κουράγιο να υπερασπισθούν αυτά που αγαπούν. Όραμά μας είναι να γυρίσουμε μια ταινία που θα αναβιώσει την αρχαία φωνή των Γλυπτών του Παρθενώνα και θα βρει απήχηση στους σημερινούς νέους».

Τα γυρίσματα της ταινίας θα συνεχιστούν στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι έτοιμη για το Φεστιβάλ των Καννών.

Από την άκρη της πόλης. From the edge of the city

Η ιστορία ενός Ρωσοπόντιου που ζει στην Ελλάδα και ονειρεύεται με ορμητήριο το Μενίδι να κατακτήσει τη ζωή της πρωτεύουσας. «Από την Άκρη της Πόλης» ξεκινάει ένα ταξίδι στο «σκοτάδι» της πρωτεύουσας. Κλαμπ, μπορντέλα, ναρκωτικά, πορνεία, όλα για την επίτευξη του στόχου. Η κυνική και καυστική ματιά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και μια συγκλονιστική ταινία για στο «περιθώριο» της μεγαλούπολης.

«Πήρα αγκαλιά την Ομορφιά. Μα τη βρήκα πικρή και την έφτυσα» (Παραφρασμένοι στίχοι Α. Ρεμπώ)

The "Edge of the City" means Menidi, a poor suburb on the edge of pulsating Athens (the city). Menidi harbours many Cosssack Greeks. They are also called "pontios", ethnic Greeks from the Black Sea dispersed through the ex-Southern Soviet Union in the Stalin era. The "pontios" have returned to Greece en masse after the demise of the USSR. The parents speak mostly Greek, but the teenage children speak a hybrid Russian-Greek language which reflects their lack of identity and marginalization in Greece's highly xenophobic society. The teenagers' marginalization leads them to the core of the film's theme: the lives of petty crime and prostitution which these second or third class Greeks lead. Their camaraderie, their sexual and criminal exploitation by rich Greeks, their own exploitation of prostitutes, sexual and moral ambiguity all lead to the film's defining!

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης

Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Ηθοποιοί: Στάθης Παπαδόπουλος (Σάσια), Κώστας Κοτσιανίδης (Κότσιαν), Παναγιώτης Χαρτοματζίδης (Παναγιώτης), Δημήτρης Παπουλίδης (Γιώργος), Θεοδώρα Τζήμου (Νατάσα).

Η τιμή της αγάπης. The Price of Love

Μια ιστορία αγάπης μεταξύ δύο νέων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, στην Κέρκυρα του 1900. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία των δύο νέων και τον αντίκτυπο που έχουν οι πράξεις τους στο οικογενειακό περιβάλλον και στον κοινωνικό τους περίγυρο. Η ταπεινής καταγωγής κοπέλα (Ειρήνη - Αννυ Λούλου), ερωτεύεται τον νεαρό ξεπεσμένο άρχοντα (Αντρέα - Στρατής Τσοπανέλλης). Αρχικά εκείνος, αφού με τον ασυγκράτητο έρωτά του την εκθέτει, ζητάει στη συνέχεια μεγάλη προίκα για να την παντρευτεί. Η μητέρα της Ειρήνης (Επιστήμη - Τούλα Σταθοπούλου) που είναι και ο αρχηγός της οικογένειας μιας και ο πατέρας είναι ένας μέθυσος, αρνείται: Τα «τάλαρα» που έχει μαζέψει με τόσο κόπο πρέπει να μοιραστούν δίκαια σε όλα της τα παιδιά. Ο Αντρέας απομακρύνεται μέχρι που μαθαίνει πως η Ειρήνη πρόκειται να παντρευτεί κάποιον άλλο. Στην παραφορά του πάθους του, την παίρνει από το σπίτι της και την πάει στο δικό του όπου και την κρατά υποσχόμενος συνεχώς παντρειά.

Η ταινία «Η τιμή της αγάπης», βασισμένη στο μυθιστόρημα «Η τιμή και το χρήμα» του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1872-1923) είναι ένα δράμα εποχής με έντονα στοιχεία κοινωνικής κριτικής κυρίως σε σχέση με την τάξη και το φύλο.

Η Τώνια Μαρκετάκη (1942-1994), μένοντας πιστή στο κείμενο του συγγραφέα, αποτύπωσε έξοχα την κοινωνία της εποχής, τις αντιθέσεις των τάξεων, το πολιτικό κλίμα, και ταυτόχρονα παρουσίασε μια ομάδα πειστικότατων χαρακτήρων χάρη και στις θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών.

Οι ήρωες της ταινίας έχουν ξεκάθαρους στόχους και όνειρα. Ο βίος τους υπαγορεύεται από τα δύο στοιχεία που κυριαρχούν στην κοινωνία της Κέρκυρας του 1900 και τους κάνουν να ξεχωρίζουν ο ένας από τον άλλο: Ο Αντρέας συμπεριφέρεται σαν αφέντης, λόγω της αριστοκρατικής του καταγωγής αλλά και του φύλου του, θεωρεί ταπείνωση την εργασία, ατίμωση τη φτώχεια, ενώ από την άλλη, η Ειρήνη είναι πιο πειθήνια, ως γυναίκα και άνθρωπος του λαού, αλλά ακριβώς λόγω της τάξης της, είναι αποφασιστική και ρεαλίστρια.

Αισθητικά το φιλμ είναι πραγματικά απολαυστικό. Τόσο η σκηνογραφία και τα κοστούμια που είναι ιδιαίτερα προσεγμένα αλλά δίχως εκζήτηση ώστε να μην επισκιάζουν την υπόθεση και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, όσο και η μουσική (Ελένη Καραΐνδρου, τραγούδι Δήμητρα Γαλάνη) που ενσωματώνει το πάθος των πρωταγωνιστών και τη μελαγχολία τους, βοηθούν στη δημιουργία ατμόσφαιρας που αναδείχνει την εποχή όπως και την ίδια την αφήγηση.

Πρόκειται για μια καθαρά κινηματογραφική ταινία, φτιαγμένη από μια αυθεντική καλλιτέχνιδα.

Πρωταγωνιστούν: Τούλα Σταθοπούλου, Στρατής Τσοπανέλλης, Σπύρος Παντέλιος, Σπύρος, Μανώλης Λογιάδης, Λάκης Κωνσταντής, Γιώργης Αγιοβλασσίτης, Αντίοχος, Άννυ Λούλου, Αλίκη Νικηφόρου. Σκηνοθεσία: Τώνια Μαρκετάκη. Σενάριο: Τώνια Μαρκετάκη. Μουσική: Ελένη Καραΐνδρου. Διάρκεια: 109 λεπτά. Έτος Παραγωγής: 1984

Η Τώνια Μαρκετάκη γεννήθηκε στον Πειραιά το 1942. Σπούδασε με υποτροφία στο Ινστιτούτο Ανωτάτων Κινηματογραφικών Σπουδών Ι.D.Η.Ε.C. , στο Παρίσι, παρακολουθώντας ταυτόχρονα μαθήματα στη δραματική σχολή του Theatre National Populaire (TNP). Εργάστηκε σαν βοηθός Σκηνοθέτη και βοηθός Μοντέρ κοντά στον Ζαν-Λυκ-Γκοντάρ και τον Νίκολας Ρέυ στο Λονδίνο.  Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα εργάζεται ως καλλιτεχνική συντάκτρια και κριτικός κινηματογράφου στις εφημερίδες “Δημοκρατική Αλλαγή”, “Το Βήμα” και στο περιοδικό “Ταχυδρόμος”. Το 1967 παρουσιάζει την πρώτη μικρού μήκους ταινία της Ο Γιάννης και ο Δρόμος. Την ίδια χρονιά φυλακίζεται και εξορίζεται. Εργάζεται στην Αγγλία, ως βοηθός μοντέρ, και στο Αλγέρι, ως σκηνοθέτης εκπαιδευτικών ταινιών για αγράμματους αγρότες. Τον Μάιο του 1971 επιστρέφει στην Ελλάδα, δηλώνοντας  “προτιμώ τους δικούς μας φασίστες, από τους υπόλοιπους…” Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Ιωάννης ο Βίαιος (1973) βραβεύεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και κέρδιζει την εκτίμηση των κριτικών στο Φόρουμ του Φεστιβάλ του Βερολίνου.  Ακολουθούν, η τηλεοπτική σειρά Λεμονοδάσος (1978), και οι επίσης πολυβραβευμένες ταινίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό Η Τιμή της Αγάπης και Κρυστάλλινες Νύχτες.  Σκηνοθέτει θεατρικά έργα. Εργάζεται σαν Βοηθός Γενικού Διευθυντή στην Κρατική Τηλεόραση και κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές. Μεταφράζει και γράφει ποιήματα και πεζά.

Αν και χάθηκε πρόωρα, μόλις στα 52 της, θεωρείται από τις σημαντικότερες γυναίκες σκηνοθέτες του νέου ελληνικού κινηματογράφου.

The wife of an alcoholic and mother of four (Toula Stathopoulou) is a factory worker in Corfu at the beginning of the 20th century. A fallen noble man who has fallen on hard times (Stratis Tsopanellis) wants to marry her eldest daughter (Anny Loulou) and take advantage of the family's meager earnings. He kidnaps the not-unwilling girl, and argues with her mother about the dowry. But the girl refuses to marry him when she wakes up to the fact that he is only looking out for his own interests. She then decides to start working in order to earn money to raise the child she is expecting.

 Konstantinos Theotokis

The film is an adaptation of the novel 'For Honor and Money' by Konstantinos Theotokis.

 Scene from the movie "The price of love", 1984.

Early 20th century, in a small port neighborhood of Corfu, Greece. Epistimi raises her children alone against a harsh historical and political background. Her husband spends the poor income of the family on alcohol. Rini, Epistimi's daughter, and Andreas, a decadent aristocrat occupied with smuggling, fall in love. Andreas and Rini cannot get married, because of Rini's low social status and lack of money. Andreas asks for a large dowry in order to marry her -he has to pay off a mortgage on his family's house. Epistimi offers him half of the money he asks for, since she must also think of her other children. To blackmail her, Andreas, persuades Rini to run off with him without marrying, but Epistimi once again does not give him the sum he asks for. Rini gets pregnant and her mother has no other choice than submitting to the blackmail. In triumph Andreas announces to Rini that they are going to get married, but Rini refuses and breaks their relationship. Despite the outcry against unmarried mothers, Rini finds a job in a factory. She manages to preserve her dignity and to remain firm on her belief that Love should have no Price.

The Price of Love

music: Eleni Karaindrou

lyrics: Tonia Marketaki

with the voice of Dimitra Galani

There is no price for love

and neither for life there is

Who is selling it? Who is buying it?

Who is taking it to auction?

There is no price for love

and neither for life there is

Whoever loves can give it

with just a glance, a kiss

If you have a little love, give me

to sweeten my life

There is no price for love

there is no price for pride.

Directed by Tonia Marketaki.

Tonia Marketaki was born in Athens in 1942 and studied in Paris (I. D H. E. C.). She worked as a film critic from 1963-1967, before making her first, short film John and the Road in 1971. In the same year she is imprisoned and then exiled. Her first feature film Violent John (1973) won three awards at the Thessaloniki International Film Festival and critical acclaim in the Forum at the Berlin Film Festival. This was followed by the television series The Lemon Grove (1978) and the also awarded films The Price of Love and Crystal Nights. She has also been a theatre director, was a radio producer and worked as Assistant to the General Director in the National television. She has also been involved in translating and wrote poetry and works in prose. She is considered to be one of the most important women directors of New Greek Cinema.