Eνετικό μουσείο στον Πύργο Della Rocca Barozzi. Della Rocca Barozzi Tower Venetian Museum of Naxos

O Πύργος Della Rocca Barozzi βρίσκεται στη πολύ χαρακτηριστική και εντυπωσιακή περιοχή του Κάστρου στη Χώρα της Νάξου. Ο πύργος στεγάζει το Ενετικό Μουσείο της Νάξου. Είναι ένας καλοδιατηρημένος πύργος που ανήκει στην οικογένεια Καραβία. Οι ιδιοκτήτες δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο να διατηρήσουν αναλλοίωτη από το χρόνο την παλιά ατμόσφαιρα και αίγλη του κτιρίου.

The Della Rocca-Barozzi Tower is located inside the remarkable and impressive area of the Kastro in Hora of Naxos. The tower houses the Venetian Museum of Naxos. This is a well preserved tower belonging to the Karavias Family. The owners give particular importance in preserving the old atmosphere and glamour of the building unaltered by the passing of time.

Ο πύργος σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό ενετικό μουσείο (με πολύ προσωπικό ύφος) που περιέχει, έπιπλα, τραπεζομάντιλα, χρηστικά αντικείμενα, κοσμήματα, βιβλία, ρούχα, όπλα, και πολλά άλλα αντικείμενα των προηγούμενων ετών, που αποτελούσαν το νοικοκυριό.

The tower today has been turned in to a unique museum (with a very personal style) which contains, furniture, table cloths, utilitarian objects, jewels, books, clothind, arms, and a lot of other objects of past years that constituted the household. 

Ο πύργος αποτελείται από τον κυρίως όροφο (σαλόνι, υπνοδωμάτια, τραπεζαρία, βιβλιοθήκη, παρεκκλήσι) και ένα κελάρι που χωρίζεται σε διαφορετικά επίπεδα.

The tower house is made up of the main floor (lounge, bedrooms, dining room, library, chapel) and a cellar articulated over several levels.

Όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται εκεί έχουν τη δική τους διαχρονική διαδρομή και όλα μαζί συνθέτουν με μοναδικό τρόπο την Ιστορία όλης της περιοχής.

All of the collection of household articles found there have their own diachronic course and all together combine, in a unique way, the History of the greater Cycladic area.

Το μουσείο κάθ’ όλη τη διάρκεια του έτους – αλλά κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο – φιλοξενεί σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, από κονσέρτα μέχρι τοπικά βιολιά, εικαστικές εκθέσεις ή λαογραφικά θεάματα, σε έναν ξεχωριστό χώρο που βρίσκεται στο κελάρι του πύργου, καθώς και στην πλαϊνή αυλή.

Through out the year – but especially during the summer season – the museum houses important cultural activities, such as classical music concerts, local and traditional violin concerts, art exhibitions or folkloric events, inside a very special area at the tower’s cellar, and also at the yard on the side of the tower, with spectacular view, overlooking the harbour and the open western sea.

Αξίζει τον κόπο λοιπόν να επισκεφθεί κάποιος το μουσείο και να απολαύσει ένα μοναδικό συνδυασμό Ιστορίας και καλλιτεχνικής δημιουργίας, μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον.

It is definitely worthwhile to pay a visit to the museum and enjoy a unique combination of history, cultural and artistic creativity, within an enchanting environment.

Μετέωρα Περσειδών στα Μετέωρα. Perseids over Meteora

Δυο μετέωρα Περσειδών πάνω από τους βράχους των Μετεώρων στην Καλαμπάκα. The two bright meteors flashing through this night skyscape from August 7 are part of the ongoing Perseid meteor shower. In the direction indicated by both colorful streaks, the shower's radiant in the eponymous constellation Perseus is at the upper right. North star Polaris, near the center of all the short, arcing star trails is at the upper left. But also named for its pose against the sky, the monastery built on the daunting sandstone cliffs in the foreground is part of Meteora. A World Heritage site, Meteora is a historic complex of lofty monasteries located near Kalabaka in central Greece. Image Credit & Copyright: Babak Tafreshi (TWAN)

Αργά το βράδυ της Δευτέρας 12 Αυγούστου, στον νυχτερινό ουρανό του βορείου ημισφαιρίου -και της Ελλάδας- θα αποκορυφωθεί για μια ακόμα εντυπωσιακή βροχή από «πεφταστέρια», τους διάττοντες Περσείδες. Τόσο το βράδυ της προηγούμενης μέρας (Κυριακή), όσο και της επόμενης (Τρίτη) θα πρέπει επίσης να αναμένεται αυξημένη πτώση μετεώρων.

Night sky watcher David Kingham took this photo of the Perseid meteor shower from Snowy Range in Wyoming on August 12, 2012. Credit: David Kingham/DavidKinghamPhotograph

Όσοι ξενυχτήσουν, θα έχουν την ευκαιρία -εφόσον ο καιρός κατά τόπους το επιτρέψει- να δουν το θεαματικό αστρονομικό φαινόμενο, που μπορεί να φθάσει έως τα 100 μετέωρα ανά ώρα. Με δεδομένο ότι το φεγγάρι δεν είναι «γεμάτο», ο ουρανός θα είναι αρκετά σκοτεινός και κατάλληλος για τις παρατηρήσεις των μετεώρων.

Οι Περσείδες θεωρούνται μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι κατεξοχήν γρήγορα και φωτεινά, συχνά με μακριές πύρινες «ουρές».

Sunday and Monday, August 11 and 12, 2013, all night. The peak of the Perseid meteor shower, usually the best in the year, occurs in the middle of the day on Monday August 12, so both the night before and the night after will both be good to observe meteors. Usually meteors are more frequent after local midnight, around 1 a.m. local daylight saving time. The crescent moon setting before 11 p.m. won’t interfere with the meteors, which are best observed from a dark country location. Credit: Starry Night Software

Oι Περσείδες δεν είναι τίποτε άλλο από μικρά απομεινάρια, μέχρι και σε μορφή σκόνης, του κομήτη Σουίφτ Τατλ, τα οποία συναντά η Γη μία φορά τον χρόνο γύρω στις αρχές του Αυγούστου. Όταν μπαίνουν στην ατμόσφαιρα της Γης τα σωματίδια αναφλέγονται σε ύψος περίπου 100 χιλιομέτρων και σχηματίζουν μια φωτεινή σφαίρα που κινείται με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 200.000 χιλιομέτρων την ώρα. Κατά τη διάρκεια της εισόδου τους στην ατμόσφαιρα, αφήνουν πίσω τους μια “ουρά” που ονομάζεται διάττοντας αστέρας, μετέωρο ή πεφταστέρι, και φαίνεται από τη Γη με γυμνό μάτι. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό του Περσέα, φαίνεται δηλαδή ότι έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.

«Πλησιάζει» η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου, What Will Happen When the Sun’s Magnetic Poles Reverse?

The heliospheric current sheet separates regions of the solar wind where the magnetic field points toward or away from the Sun. The complex field structure in the photosphere simplifies with increasing height in the corona until a single line separates the two polarities at about 2.5 solar radii. That line is drawn out by the radially accelerating solar wind to form a surface similar to the one shown in this idealized picture. The surface is curved because the underlying magnetic pattern rotates every 27 days with the Sun. It would take about 3 weeks for material near the current sheet traveling at 400 km/s in the solar wind to reach the orbit of Jupiter, as depicted here. In reality the surface becomes increasingly distorted because of variations in the solar wind speed along the surface and other dynamic effects operating in the interplanetary medium. The shape of the current sheet usually evolves slowly – over months – as the large-scale pattern of the Sun’s field changes in response to the emergence and decay of solar active regions. Coronal mass ejections often disrupt the background pattern temporarily, but sometimes the changes are permanent. During most of the solar cycle the current sheet is basically a tilted dipole with varying degrees of quadrupole distortion. Near solar maximum the dipole decays leaving a much more complicated structure. This picture shows the heliospheric current sheet as it might appear during the rising phase of the cycle, when the dipole and quadrupole components are balanced; at this point the neutral line at the base of the sheet resembles the seam on a baseball. 

Αστροφυσικοί σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονται σε αναμονή για ένα φαινόμενο που συμβαίνει κάθε περίπου 11 χρόνια, όταν η δραστηριότητα του Ήλιου κορυφώνεται και το μαγνητικό πεδίο του αναποδογυρίζει, με τον βόρειο και τον νότιο πόλο να ανταλλάσσουν θέσεις.


Σε τρεις με τέσσερις μήνες

The magnetic flux of the Sun through the solar cycle (credit: Ian O’Neill).

Η αντιστροφή αναμένεται σε τρεις με τέσσερις μήνες, όταν το μητρικό μας άστρο θα βρίσκεται στο μέσο του λεγόμενου ηλιακού μέγιστου -το αποκορύφωμα στον 11ετή κύκλο αυξομείωσης της ηλιακής δραστηριότητας, κατά το οποίο φτάνει στο μέγιστο ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων.

Στη διάρκεια του ηλιακού μέγιστου ο κίνδυνος γεωμαγνητικών καταιγίδων αυξάνεται -όμως το μέγιστο του 2013-2014 φαίνεται ότι θα αποδειχθεί ασυνήθιστα ήσυχο, ίσως το πιο ασθενές των τελευταίων 100 ετών.

Οι αλλαγές που παρατηρούνται κατά τον 11ετή ηλιακό κύκλο πιστεύεται ότι πηγάζουν από το εσωτερικό «δυναμό» του Ήλιου, το οποίο δημιουργεί ένα πανίσχυρο μαγνητικό πεδίο.

Το πεδίο αυτό εκτείνεται δισεκατομμύρια χιλιόμετρα στο Διάστημα, μέχρι πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα (μια περιοχή που ονομάζεται και ηλιόσφαιρα), και είναι ο βασικός παράγοντας που διαμορφώνει τον λεγόμενο «διαστημικό καιρό», δηλαδή τη ροή φορτισμένων σωματιδίων σε όλο το Ηλιακό Σύστημα.

Φυσιολογική φάση του ηλιακού κύκλου

The sun's magnetic field is gearing up to shift, a once in 11 year event, according to NASA officials. NASA via Space.com

Στη φάση στην οποία βρίσκεται τώρα ο Ήλιος, «τα πολικά μαγνητικά πεδία εξασθενούν, μηδενίζονται και τελικά επανεμφανίζονται με αντίστροφη πολικότητα. Αυτό είναι μια φυσιολογική φάση του ηλιακού κύκλου» εξηγεί ο Φιλ Σέρερ, ερευνητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και της NASA.

«Φαίνεται ότι απέχουμε μόνο τρεις με τέσσερις μήνες μέχρι την πλήρη αναστροφή του πεδίου. Αυτό θα έχει συνέπειες σε όλο το Ηλιακό Σύστημα» επισημαίνει ο Τοντ Χοκσίματου Στάνφορντ, συνεργάτης του Σέρερ.

Ασυνήθιστα ήσυχο το τρέχον ηλιακό μέγιστο

Astronomers anticipate the reversal of the sun's global magnetic field. (Credit: Science@NASA)

Ο διαστημικός καιρός είναι συνήθως άστατος κατά τη διάρκεια της αντιστροφής, ωστόσο το τρέχον ηλιακό μέγιστο είναι ασυνήθιστα ήσυχο -οι ηλιακές κηλίδες, οι σκοτεινές περιοχές από τις οποίες ξεσπούν οι ηλιακές καταιγίδες, παραμένουν ασυνήθιστα λίγες.

Βρισκόμαστε όμως στα μισά του δρόμου, καθώς η αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου συμβαίνει ακριβώς στο μέσον της περιόδου που διαρκεί το μέγιστο.

Πάντως, καθώς η αντιστροφή πλησιάζει, τα δεδομένα της NASA δείχνουν ότι τα δύο ημισφαίρια του Ήλιου δεν είναι απολύτως συγχρονισμένα.

«Ο βόρειος πόλος του Ήλιου έχει ήδη αλλάξει πρόσημο, ενώ ο νότιος πόλος πασχίζει να τον προλάβει» αναφέρει ο δρ Σέρερ. «Σύντομα, πάντως, και οι δύο πόλοι θα έχουν αντιστραφεί, οπότε θα περάσουμε στο δεύτερο μισό του μέγιστου» καταλήγει. 

Το Ρεύμα των Μαγγελάνων, Hubble finds source of Magellanic Stream

H λωρίδα αερίων που διαπερνά τον γαλαξία μας πηγάζει από δύο γειτονικούς μας γαλαξίες. These images show wide and close-up views of a long ribbon of gas called the Magellanic Stream, which stretches nearly halfway around the Milky Way. In the combined radio and visible-light image at the top, the gaseous stream is shown in pink. The radio observations from the Leiden/Argentine/Bonn (LAB) Survey have been combined with the Mellinger All-Sky Panorama in visible light. The Milky Way is the light blue band in the centre of the image. The brown clumps are interstellar dust clouds in our galaxy. The Magellanic Clouds, satellite galaxies of the Milky Way, are the white regions at the bottom right. The image at the bottom, taken at radio wavelengths, is a close-up map of the Magellanic Stream that also was generated from the LAB Survey. Researchers determined the chemistry of the gas filament by using Hubble's Cosmic Origins Spectrograph (COS) to measure the amount of heavy elements, such as oxygen and sulphur, at six locations (marked with an "x") along the Magellanic Stream. COS observed light from faraway quasars that passed through the stream, and detected the spectral fingerprints of these elements from the way they absorb ultraviolet light. Quasars are the brilliant cores of active galaxies. These observations show that most of the gas was stripped from the Small Magellanic Cloud about two billion years ago — but surprisingly, a second region of the stream was formed more recently from the Large Magellanic Cloud. The pink circles to the right mark the location of the Small and Large Magellanic Clouds. Credit: Credit for the radio/visible light image: David L. Nidever, et al., NRAO/AUI/NSF and Mellinger, LAB Survey, Parkes Observatory, Westerbork Observatory, and Arecibo Observatory. Credit for the radio image: LAB Survey

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μια γιγάντια κοσμική λωρίδα διαπερνά σχεδόν τον μισό γαλαξία μας. Η λωρίδα αποτελείται από αέρια και οι επιστήμονες προσπαθούσαν όλα αυτά τα χρόνια να εντοπίσουν την πηγή της.

This wide field view of part of the Large Magellanic Cloud includes the location of the N11 star formation region. This image was created from digitised photographs through red and blue filters. The field of view is about three degrees across. Credit: ESO/Digitized Sky Survey 2. Acknowledgment: Davide De Martin

Τα στοιχεία που είχαν στη διάθεση τους οι ειδικοί έδειχναν ότι η λωρίδα αυτή σχετίζεται άμεσα με δύο μικρότερους γειτονικούς μας γαλαξίες, το Μεγάλο και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Για αυτό και οι επιστήμονες την ονόμασαν «Το Ρεύμα του Μαγγελάνου».

The two-colour image shows an overview of the full Small Magellanic Cloud (SMC) and was composed from two images from the Digitized Sky Survey 2. The field of view is slightly larger than 3.5›. Credit: ESA/Hubble and Digitized Sky Survey 2. Acknowledgements: Davide De Martin

Ομάδα ειδικών με επικεφαλής επιστήμονες του Space Telescope Science Institute  στη Βαλτιμόρη ανέλυσε πρόσφατες παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και επίγειων τηλεσκοπίων. Οι ερευνητές εντόπισαν νέα ενδιαφέροντα στοιχεία για αυτή τη μυστηριώδη κοσμική δομή. H λωρίδα των αερίων φαίνεται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο δισεκατομμύρια έτη στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου. Όπως όμως προκύπτει από τις νέες παρατηρήσεις κάποια στιγμή σε πιο πρόσφατους χρόνους το ρεύμα των αερίων που κινούνται με μεγάλες ταχύτητες άρχισε να τροφοδοτείται και από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου γεγονός που εξέπληξε τους επιστήμονες αφού το ρεύμα φαίνεται να έχει τώρα δύο πηγές. Η μελέτη του ρεύματος συνεχίζεται ώστε να αποκαλυφθούν και άλλα δεδομένα για αυτό.