Θεσσαλονίκη: Πάνω από 100.000 τα αρχαιολογικά ευρήματα στο Μετρό. Thessaloniki: Metro Construction Reveals Over 100,000 Archaelogical Findings

Working ahead of the rail construction drills, archaeologists have recovered over 100,000 objects in the area, including over 50,000 coins. Vessels, lamps, vials and jewels of various types have also been found — in keeping with the area’s trading character — in addition to 2,500 graves of Hellenistic and Roman times.

Ξεπερνούν τις 104.000 τα κινητά αρχαιολογικά ευρήματα (νομίσματα, αγγεία, λυχνάρια, κοσμήματα από χρυσό, χαλκό, άργυρο, κεραμικά, γυάλινα κ.ά.) που εντόπισαν οι αρχαιολόγοι της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια των επταετών, μέχρι σήμερα, ανασκαφικών εργασιών τους στους τέσσερις (από τους αρχικά επτά) σταθμούς του Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Despina Makropoulos, the president of the 9th Ephorate of Byzantine Antiquities, talked about the history of these four metro stations and the findings, during a lecture at the archaeological museum of the city, on Monday.

Ως «ανακεφαλαίωση των αρχαιολογικών πεπραγμένων στη διάρκεια των εργασιών διάνοιξης του Μετρό στη Θεσσαλονίκη» χαρακτήρισε η διευθύντρια της 9ης ΕΒΑ Δέσποινα Μακροπούλου τη διάλεξη με θέμα: «Διαδρομή δεκάξι αιώνων με το μετρό από το Βαρδάρη ως το Συντριβάνι ή από τη Χρυσή Πύλη ως την Κασσανδρεωτική. Οι Σταθμοί διηγούνται» που έδωσε το βράδυ της Δευτέρας, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης.

Στη διήγησή τους, διά στόματος της αρχαιολόγου και παρουσία εκατοντάδων ακροατών, που κατέκλυσαν την αίθουσα «Μανόλης Ανδρόνικος» αλλά και ολόκληρο το χώρο υποδοχής του Αρχαιολογικού Μουσείου, οι σταθμοί «μίλησαν» για τη Χρυσή Πύλη και την πύλη του Βαρδαρίου (Σταθμός Πλατείας Δημοκρατίας και Διακλάδωση προς Σταυρούπολη) και τη διαχρονία της χρήσης τους επί έξι και πλέον αιώνες (νεκροπόλεις, δρόμοι, είσοδος στην πόλη, πιθεώνες, νεκροταφεία από τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια ως την τουρκοκρατία, τους μουσουλμανικούς τάφους και τα χάνια).

 Byzantine public building at Thessaloniki subway stop.

Τα χρονικά αλλά και... γεωγραφικά (μικρότερα αυτά) άλματα συνεχίστηκαν με αναφορές στο σταθμό Συντριβανίου -ανατολικότερα και κοντά στη λεγόμενη Κασσανδρεωτική πύλη- με τον εντοπισμό, το 2009, της παλαιοχριστιανικής Βασιλικής και τελικά την απόφαση για καταγραφή και κατάχωσή της.

«Σταθμός Αγίας Σοφίας»

She talked about the station of Agia Sofia and the discovery of Decoumanous Maximous (avenue of the ancient years) of which only the northern part was excavated as the southern is covered by the current Platia Makedonomahon. 

Η διήγηση των σταθμών έκανε μια μεγαλύτερη «στάση» στο «σταθμό Αγίας Σοφίας» του μετρό (σε απόσταση μόλις 370 μέτρων από τον πολυσυζητημένο σταθμό Βενιζέλου, επί της σημερινής οδού Εγνατία) με αναφορές στη Λεωφόρο της Αρχαιότητας (την λεγόμενη Decoumanus Maximous) που αποκαλύφθηκε σε μήκος τουλάχιστον 72,80μ. αλλά μόνο το νότιο τμήμα της, καθώς το βόρειο δεν ανασκάφηκε και καλύπτεται από τη σημερινή πλατεία Μακεδονομάχων.

This was the heart of the city, the crossroads that the main public buildings, smaller retail structures and the public market clustered around for centuries. The daily life of Thessalonians is literally inscribed into the stone. The marble slabs of the road are marked by wheel ruts from years of cart travel and some of them have children’s board games etched into the surface, a kind of permanent hopscotch pitch. The headlines are calling it Thessaloniki’s Pompeii because apparently any extensive ruin of an ancient city is a Pompeii now, but what’s great about this discovery is not that it’s frozen in time, but rather an illustration of many phases the city went through from ancient Greece, to Roman rule to Byzantine and up to the present considering that the modern Egnatia street up top follows the path of the Roman decumanus below.

Η οδός, στρωμένη με μαρμάρινες πλάκες και οριοθετημένη από μαρμάρινα κράσπεδα, λίγο πριν από τη συμβολή της με την κάθετη οδό στο ύψος της σημερινής Αγίας Σοφίας, διευρύνεται διαμορφώνοντας πλακόστρωτη πλατεία με κρήνη για να ξεδιψούν περαστικοί και περίοικοι. Τη μνημειακή μορφή του δρόμου συμπληρώνει κιονοστοιχία, από την οποία ορατός, σήμερα, είναι ο ισχυρός στυλοβάτης, που σώζει επτά βάσεις κιόνων του 4ου και 6ου αι., οριοθετεί τον οδικό άξονα στα νότια και τον χαρακτηρίζει ως via colonnata.

 The sewer pipe ran alongside the main road.

Από τα κτίρια της νότιας οικοδομικής γραμμής των παλαιοχριστιανικών χρόνων εντοπίστηκαν μόνον οι όψεις τους και κάποια θυραία ανοίγματα καθώς και ίχνη από την εβραϊκή συνοικία που κάηκε στην πυρκαγιά του 1917. 

«Σταθμός Βενιζέλου»

Recent rescue excavations conducted by the Greek Archaeological Service at the historical centre of Thessaloniki, Greece, for the construction of the underground railway network, revealed significant evidence of the city’s urban life from the 4th–9th centuries: the monumental gate at the crossroads of the marble paved avenue (76 m in length), framed by public buildings, with the road leading to the harbour. These extraordinary finds constitute a unique evidence of the social, commercial, and everyday life in early Byzantine Thessaloniki. A controversy has erupted between archaeologists and city authorities who want a metro station combined with a subterranean museum including all those findings and the company of “Attiko metro” and the government from the other side who say the two cannot exist together.This picture taken on April 15, 2013, shows the remains of shops, workshops and public buildings dating from the 6th-9th centuries AD [Credit: AFP/Sakis Mitrolidis]

Αναλυτικότερη, σαφέστερη και πλέον εντυπωσιακή, εξαιτίας των εντυπωσιακών ευρημάτων της, υπήρξε η «διήγηση» του «σταθμού Βενιζέλου».

Thessaloniki ancient ruins at subway stop. A section of ancient Thessaloniki discovered during subway construction in 2006 and threatened with removal to accommodate the state company in charge of building the rail will remain in place where it was found. This is a big turn-around from four months ago when the ancient remains were slated to be moved far out of the way to make station construction easier.

«Εδώ, ο σταθμός σχεδιάστηκε πάνω στο αιώνιο σταυροδρόμι της πόλης» είπε στη διάλεξή της η κ. Μακροπούλου. Η ανασκαφή, σε έκταση 1600 τ.μ., έδωσε όλα τα απαιτούμενα στοιχεία για τη διαχρονία του σταυροδρομιού: την περίφημη Decumanus Maximus.

One of the central features of the ruins is a 76m section of the city's main paved road (decumanus) which was found in excellent condition.

«Decumanus» ονόμαζαν τις ρωμαϊκές οδούς που ήταν προσανατολισμένες από τα ανατολικά προς τα δυτικά και συνήθως κοσμούνταν στην αρχή και το τέλος του από πλατείες ενώ cardo τις καθέτους οδούς με κατεύθυνση από το βορρά προς το νότο. Στην περίπτωση των αποκαλύψεων του σταθμού Βενιζέλου, decumanus ήταν η σημερινή οδός Εγνατία (μετατοπισμένη σήμερα προς τα βόρεια) και cardo η οδός Βενιζέλου (ή Σαμπρή Πασά της περιόδου της τουρκοκρατίας). Οι δυο οδοί (εντοπίστηκαν στην ακριβή διασταύρωσή τους) αποκαλύφθηκαν σε πλάτος 7,80 και 4,50 μέτρων αντίστοιχα, μαρμαροστρωμένες με ίχνη σε πολλά σημεία των αμαξοτροχών.

Alongside the decumanus are the remains of shops, workshops and public buildings dating from the 6th-9th Centuries AD.

Γύρω από τους δρόμους εκτείνονται πυκνοδομημένα οικοδομικά τετράγωνα, που συνιστούν γειτονιές της βυζαντινής αγοράς της πόλης. Καταστήματα και εργαστήρια προσανατολίζονται με ανοιχτούς προς το δρόμο χώρους για την έκθεση των προς πώληση προϊόντων. Πληθώρα μικροαντικειμένων και κοσμημάτων, όπως επιστήθιοι σταυροί, γυάλινα και χάλκινα βραχιόλια, χάλκινα κυρίως και σπανιότερα ασημένια δακτυλίδια, μαρτυρούν τον διαχρονικά εμπορικό χαρακτήρα της περιοχής, με έμφαση κυρίως στον τομέα της αργυροχρυσοχοΐας.

Δεν είναι τυχαίο, όπως τόνισε η κ. Μακροπούλου ότι ακόμη και σήμερα υπάρχει πληθώρα καταστημάτων χρυσοχοΐας στην Εγνατία οδό, ούτε και η ... ανεύρεση υδραργύρου, που χρησιμοποιούνταν στην αργυροχρυσοχοΐα.

The marble-paved avenue formed a crossroads with the road (cardo) leading to the harbour. The columns were built by metro excavators.

Στη διάλεξη έγινε αναφορά στους σεισμούς του 6ου αλλά και του 9ου αιώνα, που ουσιαστικά καταργούν τη Μεγάλη Λεωφόρο και τη μετατρέπουν σε στενό οθωμανικό σοκάκι μετά τον 10ο αιώνα.

«Όχι» στην απόσπαση

Archaeological organizations responded to the ministerial decree with swift and public outrage. Polyxeni Veleni, the Director of the 16th Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities, described it poetically: “It is our Parthenon. Would you like to see Parthenon on Mount Taygetus?” (That’s a mountain on the south Peloponnese between Sparta and Kalamata, about 100 miles southwest of Athens.) The municipal leaders of Thessaloniki agreed. The city already lost much of its ancient history to hasty development after World War II, and thus the second most important city in the Byzantine Empire after Constantinople has little of its illustrious past to show for it. This discovery is a window into that history, and it’s not the kind of find that can be dug up and shipped to a museum. It’s like a core sample of the city, a large section that preserves 83 yards of the 3rd century A.D. Roman marble-paved main street built over the Greek one from 300 B.C. that passed through the center of the city, the remains of buildings, columns, foundations from the 6th through the 9th centuries A.D., a monumental Roman-era gate and pieces of large public buildings from the 7th century that are rare finds anywhere in the Byzantine world.

Στη διάλεξη έγινε λόγος και για τη «λάθος», όπως χαρακτηρίστηκε, αρχική απόφαση του ΚΑΣ για την απόσπαση, φύλαξη και στο μέλλον έκθεση σε άλλο χώρο των ευρημάτων, για τις 12.500 υπογραφές Ελλήνων και ξένων επιστημόνων και πολιτών υπέρ της «ιστορικής αναγκαιότητας συνύπαρξης (και όχι απόσπασης) των αρχαίων με το σύγχρονο μετρό».

Demonstrators protest outside the construction site of a new subway station in Thessaloniki, Greece, on Monday Oct. 7 2013. Some 200 people, including many state-employed archaeologists, have protested Greek government plans to dig up a large section of an ancient Roman road, and move it elsewhere, to make way for a new subway station. Holding a banner reading "Culture is not business," the demonstrators outside the construction site at the center of the northern city of Thessaloniki are calling for the stone road to be incorporated into the subway station. (AP Photo Nikolas Giakoumidis)

«Πράγματι, οι εργασίες για τη διάνοιξη του μετρό έγιναν η αφορμή για να μάθουμε πολλά για την πόλη μας. Αλλά και για να μεριμνήσουμε για τη διάσωσή τους. Θέλουμε να κτίσουμε το μέλλον μας πάνω στη γνώση του ιστορικού παρελθόντος αλλά όχι πάνω στο πτώμα του» κατέληξε η κ. Μακροπούλου καταχειροκροτούμενη.

Demonstrators protest outside the construction site of a new subway station in Thessaloniki, Greece, on Monday Oct. 7 2013. Some 200 people, including many state-employed archaeologists, have protested Greek government plans to dig up a large section of an ancient Roman road, and move it elsewhere, to make way for a new subway station. Holding a banner reading "Culture is not business," the demonstrators outside the construction site at the center of the northern city of Thessaloniki are calling for the stone road to be incorporated into the subway station. (AP Photo Nikolas Giakoumidis)

Την εκδήλωση-διάλεξη διοργάνωσε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αποφοίτων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ «ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ».

Tο φινλανδικό θαύμα στην Παιδεία. The Finnish miracle in Education

"This is what we do every day," says Kirkkojarvi Comprehensive School principal Kari Louhivuori, "prepare kids for life." (Stuart Conway)

Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή.

Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment - Πρόγραμμα Διεθνούς Aξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών.

Author Lynnell Hancock says that an attitude of doing "whatever it takes" drives not only Kirkkojarvi principal Kari Louhivuori, shown here, but also Finland's 62,000 other professional educators in 3,500 public schools from Lapland to Turku. (Stuart Conway)

Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών».

Finland ranks near the top in reading, science and math. Chart Resources: Programme for International Student Assessment Test Scores; Infographic by 5W Infographics

Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα.

"Play is important at this age," says veteran Kirkkojarvi teacher Maija Rintola with a few of her twenty-three 7- and 8-year-old first graders. "We value play." Children in Finland spend less time in classrooms and more time playing than American students. (Stuart Conway)

Tάξεις - Kοινωνικές κυψέλες

H Φινλανδία έχει εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως και η Eλλάδα. Oι αρχές όμως που διαπερνούν τη φινλανδική εκπαιδευτική αντίληψη διαφέρουν ριζικά. Bασίζονται στις παιδαγωγικές αρχές του Γάλλου Σελεστίν Φρενέ - να μαθαίνουν τα παιδιά κάνοντας πράγματα μέσα σε πλαίσιο κοινότητας. Στην πράξη αυτό μεταφράζεται στο ότι από την πρώτη κιόλας τάξη του Δημοτικού οι μικροί μαθητές συμμετέχουν σε πληθώρα δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής.

Fred Dervin teaching in vivid and interesting way. What Can We Learn from the Finnish Miracle of Education?——Teaching Chinese in Finland is the new course for the Chinese language teachers in Finland to be conducted in 2013. The course introduces innovative and practical ideas to teach Chinese in Finland. The Finnish education is now known worldwide for its excellent results in most international rankings, especially in PISA studies. The course on teaching Chinese in Finland is designed by Professor Fred Dervin from the Faculty of Behavioural Sciences, the Department of Teacher Education at University of Helsinki. 

Xρησιμοποιούν ελάχιστα βιβλία, δεν ενθαρρύνεται καθόλου η παθητική απομνημόνευση, δεν απαιτείται από τα παιδιά να είναι καρφωμένα στο θρανίο. Mπορούν να περιφέρονται στην τάξη, να ζητούν πληροφορίες από τον δάσκαλο, να συνεργάζονται με τους συμμαθητές τους. Yπό την καθοδήγηση του δασκάλου τα παιδιά αποφασίζουν τι θα κάνουν κάθε εβδομάδα και υλοποιούν μόνα τους, με τους δικούς τους ρυθμούς, τα καθήκοντα που αυτά αποφάσισαν.

Helsinki's Siilitie schoolteacher Aleksi Gustafsson, with first graders taking his measure, developed his "outdoor math" curriculum at a free workshop for teachers. "It's fun for the children to work outside," he says. "They really learn with it." (Stuart Conway)

Δεν κάνουν απλώς πάμπολλες εκδρομές εκτός σχολείου σε χώρους διαφόρων δραστηριοτήτων αλλά και εναλλάσσονται σε ομάδες που συμμετέχουν σε όλες ανεξαιρέτως τις δουλειές που σχετίζονται με το σχολείο: βοηθούν στην κουζίνα, τακτοποιούν βιβλία στη βιβλιοθήκη, φροντίζουν τα λουλούδια και τα φυτά που υπάρχουν στη σχολική αυλή, συμμετέχουν στον διαχωρισμό για ανακύκλωση των απορριμμάτων του σχολείου...

Finland's schools have not always been so freewheeling. Timo Heikkinen, who is principal of the Kallahti school in Helsinki, shown here, remembers a time when most of his high-school teachers simply dictated to the open notebooks of compliant children. (Stuart Conway)

Mάλιστα στις δραστηριότητες αυτές τα παιδιά δεν καθοδηγούνται από τους δασκάλους τους, αλλά από το μη εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου: μαγείρους, κηπουρούς, καθαρίστριες, γραμματέα... Έτσι τα παιδιά αναπτύσσουν αισθήματα σεβασμού προς τη δουλειά όχι μόνο των δασκάλων τους, αλλά και όλων των εργαζομένων.

«H ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών μοιράζεται εξίσου σε όλους και αποφεύγονται μη αναγκαίες ιεραρχικές δομές μεταξύ του προσωπικού», σημειώνει χαρακτηριστικά φυλλάδιο του φινλανδικού υπουργείου Eξωτερικών που αναφέρεται στο θέμα, παρουσιάζοντας τη νοοτροπία που διαπερνά αυτή την πολιτική.

Στην υπηρεσία όλων 

Three wars between 1939 and 1945 left Finland deeply in debt. Still, says Pasi Sahlberg, "we managed to keep our freedom." (Stuart Conway)

Tα φινλανδικά σχολεία βρίσκονται εξαρχής στην υπηρεσία των πολιτών. Mορφώνουν τα παιδιά, αλλά διευκολύνουν και τους γονείς. Eίναι φυσικά δημόσια σχεδόν στην ολότητά τους. Xρηματοδοτούνται από τους δήμους ή το κράτος. Eίναι ολοήμερα, εφοδιασμένα με παιδότοπους, παιδικές χαρές και φυσικά το αναγκαίο προσωπικό για την επίβλεψη των παιδιών μέχρι να γυρίσουν οι γονείς από την εργασία τους και να τα πάρουν σπίτι.

Όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία (συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου Λυκείου) της Φινλανδίας παρέχουν δωρεάν ζεστό φαγητό το μεσημέρι στους μαθητές. Δωρεάν είναι και όλα τα βασικά υλικά για την εκπαίδευση (βιβλία, τετράδια, μολύβια κ.λπ.), ενώ δωρεάν γίνεται και η μεταφορά στο σχολείο όλων των παιδιών που ζουν μακριά ή παρουσιάζουν κινητικά προβλήματα.

Tα φινλανδικά σχολεία είναι επίσης ανοιχτά στην τοπική κοινωνία. Oι γονείς είναι ευπρόσδεκτοι στις σχολικές δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν με τις γνώσεις ή την τέχνη τους - ένας πατέρας δημοσιογράφος π.χ. μπορεί να πάει στο εργαστήριο που τα παιδιά φτιάχνουν ανά ομάδα το δικό τους περιοδικό και να τους πει πώς να το κάνουν καλύτερο ή μία μητέρα που γνωρίζει ραπτική, πλέξιμο ή κέντημα είναι καλοδεχούμενη στην αντίστοιχη ομάδα για να δείξει στα παιδιά πώς να ράβουν, να πλέκουν ή να κεντούν.

Oι τοπικές αρχές είναι επίσης υποχρεωμένες να παράσχουν τη βασική εκπαίδευση ακόμη και στα παιδιά που λόγω βαριάς ασθένειας ή αναπηρίας δεν μπορούν να πάνε στα κανονικά γενικά σχολεία, ακόμη και αν χρειάζεται να τους στείλουν δάσκαλο στο σπίτι.

Δρόμοι διαρκώς ανοιχτοί 

Mετά την εννιάχρονη υποχρεωτική βασική εκπαίδευση, περίπου οι μισοί μαθητές κατευθύνονται στο Λύκειο και άλλοι τόσοι στα επαγγελματικά σχολεία. Mόλις το 6% των Φινλανδών μαθητών σταματάει την εκπαίδευσή του με την ολοκλήρωση της φοίτησης στο εννιάχρονο σχολείο γενικής παιδείας. Oύτε και τρέχουν όμως όλοι στο Γενικό Λύκειο, όπως εδώ. Mόνο οι μισοί.

Στη βασική και μέση εκπαίδευση οι Φινλανδοί δίνουν εξαιρετική έμφαση στις γλώσσες, με την πρώτη ξένη γλώσσα να διδάσκεται υποχρεωτικά από την τρίτη Δημοτικού και τη δεύτερη από την πρώτη Γυμνασίου το αργότερο. Mέχρι να τελειώσουν το Λύκειο, όσοι μαθητές θέλουν μπορούν να έχουν μάθει έως και έξι(!) γλώσσες.

Όσο για τα παιδιά μεταναστών, αρκεί να μπορούν να σχηματίσουν μια μικρή, ολιγομελή ομάδα και ο δήμος, με δικά του φυσικά έξοδα, είναι υποχρεωμένος να παρέχει εκπαίδευση και στη γλώσσα τους δύο φορές την εβδομάδα. Στο Eλσίνκι π.χ. όπου υπάρχουν 2.600 παιδιά μεταναστών, τέτοια μαθήματα γίνονται σε περίπου 40 γλώσσες.

Aκόμη μεγαλύτερη προσοχή δίνουν οι Φινλανδοί σε θέματα θρησκείας. Aρκεί να υπάρξουν τρία και μόνο παιδιά σε μία τάξη από κάποια θρησκεία για να διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών στη θρησκεία τους και αποκλειστικά σε αυτήν. Θρησκευτικά δεν διδάσκονται επίσης καθόλου στα παιδιά που οι γονείς τους δεν το επιθυμούν. Tα παιδιά αυτά διδάσκονται Hθική και Διαπροσωπικές Σχέσεις όλα τα χρόνια της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

«Εκτόπισαν» την ιδιωτική εκπαίδευση 

H τριτοβάθμια εκπαίδευση χωρίζεται σε Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία. Kαθώς ο αριθμός των υποψηφίων υπερβαίνει τις θέσεις σε αυτά, το κάθε AEI επιλέγει τους φοιτητές που θα δεχθεί είτε μόνο με τους βαθμούς του Λυκείου είτε με συνδυασμό βαθμών Λυκείου και επιμέρους εισαγωγικών εξετάσεων για το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο ή Πολυτεχνείο. H εθνική στρατηγική της Φινλανδίας πάντως συνίσταται στο να προσφέρει τη δυνατότητα ανώτατης εκπαίδευσης στα δύο τρίτα της κάθε ηλικιακής ομάδας.

Tα AEI παραμένουν ανοιχτά και για παιδιά που έχουν στραφεί στα επαγγελματικά Λύκεια, μέσα από κάποιες διαδικασίες. Tο τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, όπως με εμφανή υπερηφάνεια τονίζει το φινλανδικό υπουργείο Eξωτερικών, ότι «χάρη στην υψηλή ποιότητα του σχολικού συστήματος γενικής παιδείας του δημόσιου τομέα, η Φινλανδία δεν έχει εμπορική αγορά στη βασική εκπαίδευση, ενώ και στα άλλα επίπεδα και στους άλλους τομείς η εμπορική παροχή εκπαίδευσης είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με πολλές άλλες δυτικές χώρες».

Προφανώς καθόλου δεν αρέσουν στον OOΣA, προπύργιο του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, ούτε τα συμπεράσματα των Φινλανδών ούτε τα επιτεύγματα της δημόσιας εκπαίδευσης της Φινλανδίας, την υπεροχή των οποίων αναγκάζεται να πιστοποιεί ο ίδιος ο OOΣA!

Του Γιώργου Δελεαστίκ

Πηγή: imerisia.gr

Τι θα βλέπατε αν σας στόχευαν από τη Σελήνη με λέιζερ, This Is What a Laser From the Moon Looks Like

Μια δέσμη υπέρυθρου φωτός όπως ανιχνεύθηκε από τον σταθμό της ESA στην Τενερίφη. This infrared image shows a laser beam signal from NASA's LADEE moon probe as seen in infrared by the European Space Agency's Optical Ground Station in Tenerife, Spain on Oct. 26, 2013. Credit: ESA

Το διαστημικό σκάφος της NASA LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer) – προφέρεται όπως το “laddie,” και όχι “lady” – που είχε εκτοξευθεί στις 6 Σεπτεμβρίου, βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Το LADEE θα μελετήσει τη σύνθεση και τη δομή της ελάχιστης ατμόσφαιρας της Σελήνης. Μεταξύ άλλων είναι εφοδιασμένο με ένα νέο προηγμένο σύστημα επικοινωνίας που δοκιμάζεται για πρώτη φορά και ίσως επιφέρει επανάσταση στις διαστημικές επικοινωνίες.

Η μετάδοση πληροφοριών γίνεται διαμέσου της υπέρυθρης ακτινοβολίας μια μέθοδος που είναι έξι φορές γρηγορότερη σε σχέση με την εκπομπή διαμέσου ραδιοκυμάτων

NASA's Lunar Laser Communications Demonstration is a novel test of next-generation communications tech. See how the system works in this SPACE.com infographic. Credit: R. Toro/SPACE.com

Σχεδόν όλες οι διαστημικές αποστολές βασίζονται σήμερα στις ραδιοεπικοινωνίες, οι οποίες όμως συναντούν σημαντικούς περιορισμούς. Ένα πρόβλημα είναι ότι το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα δεν είναι απεριόριστο, και οι συχνότητες που αντιστοιχούν στα ραδιοκύματα και τα μικροκύματα είναι πλέον κατειλημμένες. Η NASA, όμως, χρειάζεται όλο και ταχύτερες μεταδόσεις, και μια καλή λύση είναι η αξιοποίηση της ακτινοβολίας λέιζερ σε άλλες, πιο ευρύχωρες συχνότητες.

Τον Οκτώβριο, το λέιζερ του Ladee έθεσε νέο ρεκόρ ταχύτητας για εξωγήινες μεταδόσεις στα 622 Mbps. Αυτό σημαίνει ότι οι μελλοντικές αποστολές της NASA θα μπορούν να μεταδίδουν βίντεο σε υψηλή ανάλυση και σε 3D.

O επίγειος σταθμός της ESA στο νησί της Τενερίφης. The European Space Agency's Optical Ground Station on the volcanic island of Tenerife., Spain, is used for quantum communication and teleportation experiments, as well as for laser communication with satellites, space debris tracking and asteroid searches. Credit: ESA

Στις 26 Οκτωβρίου, η οπτική μετάδοση του δορυφόρου ελήφθη από επίγειο σταθμό της ESA στο νησί της Τενερίφης, έξω από τις δυτικές ακτές της Αφρικής. Η δέσμη που έφτασε στο σταθμό δεν θα ήταν ορατή με γυμνό μάτι, δεδομένου ότι το λέιζερ εκπέμπει στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος. Με τη βοήθεια μιας υπέρυθρης κάμερας, όμως, η εξωγήινη λάμψη ήταν δυνατό να φωτογραφηθεί.

Τα δεδομένα που έλαβε η ESA μεταδόθηκαν στη χαμηλότερη ταχύτητα των 40 Mbps, η οποία όμως είναι αρκετές φορές μεγαλύτερη από ό,τι σε μια τυπική ευρυζωνική σύνδεση για το σπίτι.

An artist's illustration for the high-tech laser communications system on NASA's LADEE moon dust probe now in lunar orbit. Credit: NASA

Εκτός από το σταθμό της Τενερίφης, το Ladee στοχεύει επίσης το λέιζερ σε έναν σταθμό της NASA στο Νιου Μέξικο και σε έναν δεύτερο σταθμό της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας.

Ουίλλιαμ Τζόζεφ Μάλλορντ Τέρνερ, Το πλοίο των σκλάβων. William Joseph Mallord Turner, The Slave Ship

Joseph Mallord William Turner, Το Δουλεμπορικό, Slavers throwing overboard the Dead and Dying - Typhon coming on ("The Slave Ship"), 1840, Oil on canvas, 35 3/4 x 48 1/4 in. Museum of Fine Arts, Boston

Το 1840 στο Λονδίνο, είχε προγραμματιστεί μια διεθνής συνάντηση μεταξύ των σπουδαίων και ευγενών εκείνης της εποχής με σκοπό να εκφράσουν την δίκαιη αγανάκτησή τους κατά της δουλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Joseph Mallord William Turner, εξοικειωμένος με το θέμα πολλά χρόνια πριν υπό την καθοδήγηση του προστάτη του, Walter Fawkes, ήθελε να εκφράσει την γνώμη του στον καμβά. Και πώς το κάνει;

Slavers throwing overboard the Dead and Dying - Typhon coming on ("The Slave Ship") (detail), 1840.

Με το να γίνει ένα αγκάθι στα πλευρά της προσωπικής του επιτυχημένης σταδιοδρομίας. Γυρίζει πίσω 60 χρόνια για να αναστήσει ένα από τα πιο επαίσχυντα επεισόδια στην ιστορία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, κατά το οποίο 132 Αφρικανοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά - με τα χέρια και τα πόδια τους αλυσοδεμένα - ρίχτηκαν στη γεμάτη καρχαρίες θάλασσα στα βρώμικα νερά της Καραϊβικής.

Ο Turner μας πνιγεί σ'αυτή την ιστορική στιγμή, μας τραβά μέσα σ'αυτό το τρομακτικό χάσμα στον ωκεανό, μας κρατά βουτηγμένους μέσα στο αιματοβαμμένο φως του, ακριβώς στην ίδια απόχρωση που παίρνει νόημα όταν αιματώνεται το οπτικό σας νεύρο καθώς κλείνετε τα μάτια σας απέναντι στο εκτυφλωτικό φως του ήλιου. Αν και σχεδόν όλοι τους, οι σύγχρονοι με αυτόν επικριτές του πιστεύουν ότι αυτός ο πίνακάς του αντιπροσωπεύει το πιο χαμηλό επίπεδο μέσα στην καλλιτεχνική του δράση, εξαιτίας της απερίσκεπτης αδιαφορίας του Turner προς τους κανόνες της τέχνης, στην πραγματικότητα ήταν ο μεγαλύτερος του θρίαμβος στο γλυπτό σκάλισμα του χωροχρόνου.

Joseph Mallord William Turner, ‘Self Portrait’, about 1799, Tate Gallery, London © The Art Archive / Tate Gallery, London / Eileen Tweedy

Ο Ουίλλιαμ Τζόζεφ Μάλλορντ Τέρνερ (William Joseph Mallord Turner) γεννήθηκε στο Λονδίνο 1775, στη λαϊκή συνοικία του Κόβεν Γκάρντεν όπου ο πατέρας του ασκούσε το επάγγελμα του κομμωτή. Από πολύ μικρή ηλικία έδωσε δείγματα ενός πρόωρου ταλέντου, σχεδιάζοντας επιτυχημένα αντίγραφα από εικόνες περιοδικών ή χρωματίζοντας χαλκογραφίες. Οι επιδόσεις του Τέρνερ, που μόλις 9 ετών αμειβόταν από γνωστούς του πατέρα του, έδειξαν το δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει το παιδί θαύμα.

Το μεγάλο κανάλι, The Grand Canal, Venice, 1835, Oil on canvas, 36 x 48 1/8 in. (91.4 x 122.2 cm), The Metropolitan Museum of Art, New York

Άρχισε την σταδιοδρομία του ως τοπογράφος και σχεδιαστής. Ο Τέρνερ γράφεται στη σχολή ζωγραφικής της Βασιλικής Ακαδημίας το 1789 και σε ηλικία 18 ετών έχει δικό του εργαστήριο και δέχεται πολλές παραγγελίες για αντίγραφα υδατογραφιών με τοπία και σχέδια αρχιτεκτόνων που πρέπει να χρωματίσει. Ο πατέρας του εγκαταλείπει το επάγγελμα του κομμωτή για να παρασταθεί στο γιό του, αφού η μητέρα του είχε καταλήξει στο ψυχιατρείο.

Η Διδώ κτίζει την Καρχηδόνα, Dido building Carthage; or the Rise of the Carthaginian Empire, 1815, Oil on canvas, 155.5 x 232 cm, National Gallery, London

Στη ζωγραφική επηρεάστηκε στη νεανική του ηλικία από τον Τόμας Γκέρτιν και τον Ρόμπερτ Κόζενς, από τους χώρους και τις σκηνογραφικές κατασκευές κλασικού τύπου, γνωστές από τα έργα του Πουσσέν και του Κλωντ Λορραίν, που διακρίνονται σε έργα όπως «Η Διδώ κτίζει την Καρχηδόνα», (1815). Στα μεταγενέστερα έργα, ακόμη και με υψηλό θέμα, όπως το «Ανάκτορο του Καλιγούλα στη Βαΐα» και το «Προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ», η κλασική επίδραση παραμερίζεται από ένα φωτιστικό όργιο, που τείνει να σβήσει τα περιγράμματα των αντικειμένων, για να προβάλει το μεγαλείο των φυσικών στοιχείων.

The Temple of Jupiter Panellenius, Restored, Exhibited 1816. Oil on canvas. 46 x 70 in. (116.8 x 177.8 cm)

Με την έννοια αυτή ο Τέρνερ ήταν ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της εποχής του, ο πρώτος μεγάλος ρομαντικός που κατόρθωσε να δώσει στις πλούσιες και γεμάτες φαντασία κλίμακες των λευκών, των κίτρινων και των γαλάζιων, έναν ισχυρά υποβλητικό και ποιητικό τόνο. Ο Τέρνερ υπήρξε ο πρόδρομος των εμπρεσιονιστών σε ότι αφορά την απόδοση του φωτός. 

The Angel Standing in the Sun, Exhibited 1846. Oil on canvas. 31 x 31 in. (78.8 x 78.8 cm) 

Εκτός από το πλήθος των ελαιογραφιών ο Τέρνερ δημιούργησε και πολλές υδατογραφίες, χαρακτικά και σχέδια, πολλά από τα οποία συγκεντρωμένα σε τόμους, ανήκουν στις σειρές Liber studiorum, Rivers of England, Turner’s Annual Tour και άλλες, τεκμήρια κυρίως των πολλών ταξιδιών του.

Keelmen Heaving in Coals by Moonlight, 1835. Oil on canvas. 36 3/8 x 48 3/8 in. (92.4 x 122.9 cm). Widener Collection.

Στο έργο του «Ξεφόρτωμα κάρβουνου, στο σεληνόφως», (1835), η αφήγηση τοποθετείται στο δεύτερο επίπεδο και χρησιμεύει μόνο σαν αφορμή. Το δράμα, η εποποιία έχουν εξαφανιστεί όπως και το βάρος, η μάζα, η ορμή και η κίνηση στη δομή, στην κατασκευή και στο χρώμα. Το τοπίο δεν είναι πια μια εξωτερική πραγματικότητα, αλλά ένας απλός καμβάς, που χρησιμεύει στον καλλιτέχνη για να ενορχηστρώσει τον κόσμο του φωτός, με μια παλέτα που μεταλλάζει. Κύριο μοτίβο είναι η πανσέληνος, κυρίαρχο στοιχείο της σκηνής, στο χώρο και στο χρώμα. Τα άλλα στοιχεία είναι βοηθητικά, όπως οι ανταύγειες στο νερό και στα πανιά ή η απεραντοσύνη του ουρανού. Ο Τέρνερ παίζει με τα στοιχεία αυτά για να δημιουργήσει εντυπώσεις αντιθέσεων στις μαύρες σιλουέτες, καθώς φωτίζονται από μικρές ασημένιες λάμψεις, ή στις φαντασμαγορικές φωτιές, από όπου ξεπροβάλουν με απροσδόκητο ρυθμό, ασθενικά ανθρώπινα φαντάσματα, αιχμάλωτα μέσα στον κύκλο μιας κακής μαγγανείας. 

Από τους λαμπρότερους ανακαινιστές στην ιστορία της ζωγραφικής, ο Τέρνερ έπαιρνε σαν θεματικό υλικό τα ίδια τα φυσικά στοιχεία και τα συμβόλιζε σαν αφηρημένες δυνάμεις. Αισθανόταν τη φύση σαν χρώμα και φως και ακολουθώντας τον ρομαντισμό της εποχής του, ενδιαφερόταν για τις θεαματικές όψεις της θάλασσας, του ουρανού και των βουνών, καθώς και για τον δραματικό χαρακτήρα των ατμοσφαιρικών φαινομένων του χιονιού, του ανέμου και της βροχής. Η τέχνη του Τέρνερ γινόταν όλο και πιο αφηρημένη. Στο έργο του «Το Δουλεμπορικό», (1840), είναι ένα κλασικό παράδειγμα της τέχνης του τα τελευταία χρόνια, όπου το φως και η ατμόσφαιρα, παρά οι γραφικές σκηνές ήταν τα θέματα που κυριαρχούσαν στη ζωγραφική του. Το εστιακό σημείο της ηρωικής θαλασσογραφίας δεν είναι το πλοίο, αλλά ο ήλιος που βασιλεύει και το δράμα είναι η συμφωνική παρουσίαση ουρανού και θάλασσας και όχι η ανθρώπινη κτηνωδία. Το πολύ έντονο φως, η πηγή κάθε φωτός, ο ήλιος, τοποθετείται στο κέντρο της συνθέσεως. Ο πίνακας βασίζεται στην ιστορία του δουλεμπορικού πλοίου Ζονγκ. Όταν μια επιδημία εκδηλώθηκε στο πλοίο, το 1783, ο καπετάνιος έριξε τους δούλους στη θάλασσα αφού δεν θα εισέπραττε καμία ασφάλεια για εκείνους που πέθαιναν από αρρώστια.

Ανεμοστρόβιλος, πλοίο στην είσοδο του λιμανιού, ή Ατμόπλοιο μέσα σε χιονοθύελλα, Snowstorm, 1842, Oil on canvas, 91.5 x 122 cm (36 x 48 in.), National Gallery, London

Η πρώτη ελαιογραφία που εξέθεσε ο Τέρνερ στη Βασιλική Ακαδημία ήταν μια θαλασσογραφία. Σε όλη του τη ζωή ο καλλιτέχνης ζήτησε την έμπνευσή του από το θέαμα της θάλασσας και των πλοίων. Στην εποχή του η θάλασσα κατείχε σημαντική θέση στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Αγγλίας. Το έργο του «Ανεμοστρόβιλος, πλοίο στην είσοδο του λιμανιού» ή «Ατμόπλοιο μέσα σε χιονοθύελλα», παρουσιάστηκε το 1842 στη Βασιλική Ακαδημία και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα της τεχνοτροπίας του Τέρνερ, ο οποίος επιδιώκει να αποδώσει με τη ζωγραφική του διάφορες ορατές αλλά και απτές αξίες όπως τα σύννεφα και τη θάλασσα, στοιχεία παραδοσιακά στη ζωγραφική τέχνη. Ακόμη τον ατμό και τα φωτεινά σήματα που εκπέμπουν τα πλοία όταν βρίσκονται σε κίνδυνο και την ομίχλη. Μας δίνει την εντύπωση του σκοτεινού σκάφους, της σημαίας που κυματίζει θαρραλέα στον ιστό. Μιας μάχης με το μαινόμενο πέλαγος και με την απειλητική καταιγίδα. Τις λεπτομέρειες τις καταπίνει το εκτυφλωτικό φως και οι μαύροι ίσκιοι των σύννεφων της καταιγίδας. Εδώ τα χρώματα γίνονται πιο λεπτά, γκρίζα, άσπρα, πράσινα, μερικές κίτρινες και γαλάζιες πινελιές.

Το πλοίο Βαν Τρόμπ μπάζει νερά καθώς αλλάζει πορεία, Van Tromp Going About to Please His Masters - Ships a Sea Getting a Good Wetting, 1844

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Τέρνερ τα πέρασε στο Τσέλσι, στις όχθες του Τάμεση, κρύβοντας την αληθινή του ταυτότητα κάτω από το ψεύτικο όνομα Μπόοθ. Ο Τέρνερ είχε χαρακτήρα εκκεντρικό. Ήταν τύπος ιδιότροπος και μοναχικός, φιλάργυρος στο έπακρο και η συμπεριφορά του συχνά προκαλούσε υποψίες. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, το 1829, έγινε μισάνθρωπος, απέφευγε τις κοινωνικές σχέσεις. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1851 από αρθρίτιδα. Ενταφιάστηκε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, πλάι στον συνάδελφό του Τζόσουα Ρέυνολντς. Για τον Τέρνερ η φύση καθρεπτίζει και εκφράζει τα συναισθήματα του ανθρώπου. Ακατανόητος για το κοινό, ο πίνακας αυτός δεν πουλήθηκε ποτέ.

Phryne Going to the Public Baths as Venus: Demosthenes Taunted by Aeschines, exhibited 1838

Μαζί με άλλες 300 ελαιογραφίες και προσχέδια με λάδι και 18.000 υδατογραφίες και σχέδια, κληροδοτήθηκε από τον Τέρνερ και πέρασε στο αγγλικό κράτος το 1851, όταν πέθανε ο καλλιτέχνης.

Βιβλιογραφία:

- E.H. Gombrich, 1998, «Το χρονικό της Τέχνης», Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

- Εγκυκλοπαίδεια έγχρωμη «ΔΟΜΗ», Όλες οι γνώσεις για όλους, Τόμος 14ος, 1975, Εκδόσεις «ΔΟΜΗ», Αθήναι

- Εγκυκλοπαίδεια έγχρωμη «ΔΟΜΗ», Όλες οι γνώσεις για όλους, Τόμος 15ος, 1975, Εκδόσεις «ΔΟΜΗ», Αθήναι

- Τα Μεγάλα Μουσεία του Κόσμου, (Εθνική Πινακοθήκη-Ουάσιγκτων), (Μουσείο Καλών Τεχνών-Βοστώνη), 1970, Εκδόσεις Φυτράκη - Αθήναι

- Ιστοσελίδα της Wikipedia

Ξεκινά η εποχή της αστρονομίας των νετρίνων, IceCube pushes neutrinos to the forefront of astronomy

Mια αλληλεπίδραση νετρίνου 250 TeV με τον ανιχνευτή IceCubeA 250 TeV neutrino interaction in IceCube. At the neutrino interaction point (bottom), a large particle shower is visible, with a muon produced in the interaction leaving up and to the left. The direction of the muon indicates the direction of the original neutrino.

Τα νετρίνα είναι σωματίδια που πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν στη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν και έκτοτε ταξιδεύουν στο Διάστημα με ταχύτητες κοντινές σε αυτές του φωτός. Νετρίνα δημιουργούνται επίσης μέσα σε βίαιες κοσμικές διεργασίες και φαινόμενα. Μέχρι την δεκαετία του 1980 οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει να εντοπίσουν νετρίνα με καταγωγή εκτός του ηλιακού μας συστήματος.

Το 1987 εντοπίστηκαν κάποια εξωηλιακά νετρίνο ενώ χρειάστηκε να φτάσουμε στον περασμένο Απρίλιο για να εντοπιστούν δύο ακόμη. Ένας τόσο «φτωχός» αριθμός δεν ήταν ωστόσο ικανός να βοηθήσει στην επιστημονική διερεύνηση κοσμικών φαινομένων που συνδέονται με τα σωματίδια αυτά. Τώρα όμως  ερευνητές στην Ανταρκτική υποστηρίζουν ότι εντόπισαν 28 κοσμικά νετρίνα τα οποία όπως φαίνεται μπορούν να φωτίσουν διάφορα κοσμικά φαινόμενα. Η ανακάλυψη χαιρετίστηκε διεθνώς ως μία από τις σημαντικότερες στη σωματιδιακή φυσική. Πολλοί ειδικοί μάλιστα κάνουν λόγο για την έναρξη μιας νέας εποχής ή καλύτερα για τη δημιουργία ενός νέου επιστημονικού κλάδου, της «αστρονομίας των νετρίνων» όπως την ονομάζουν.

Τα νετρίνα

A computer reconstruction of a downward-moving cosmic ray muon (an elementary particle similar to an electron) track, observed in the IceCube Neutrino Detector. The colored dots represent light sensors that detected photons emitted by the muon as it traversed the ice near the sensors. The size of the dots is proportional to the number of photons detected by the sensor, while the different colors indicate the time of detection of the photons, and consequently the direction of the muons movement. (The red sensors detected the track, and then the yellow, and then green, following the rainbow.) The track in the ice in the lower portion of the picture is close to one kilometer in length. Neutrinos are produced by the decay of radioactive elements and elementary particles such as pions. Unlike other particles, neutrinos are antisocial and difficult to trap in a detector. It is the feeble interaction of neutrinos with matter that makes them uniquely valuable as astronomical messengers. Unlike photons or charged particles, neutrinos can emerge from deep inside their source and travel across the universe without interference. They are not deflected by interstellar magnetic fields and are not absorbed by intervening matter. However, this same trait makes cosmic neutrinos extremely difficult to detect; immense instruments are required to find them in sufficient numbers to trace their origin. Although trillions of neutrinos stream through your body every second, none may leave a trace in your lifetime.

Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια που δημιουργούνται κατά τη ραδιενεργό διάσπαση, δηλαδή κατά τη διάρκεια πυρηνικών αντιδράσεων όπως αυτές που συντελούνται στο εσωτερικό των άστρων και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Δημιουργούνται επίσης κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων με άτομα ύλης.

Τα περισσότερα νετρίνα που φθάνουν στη Γη προέρχονται από τον Ήλιο. Το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα σωματίδια έγκειται κυρίως στο ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν γιατί αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη και επιπλέον κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.

Ορισμένα νετρίνα έχουν πολύ μεγαλύτερη ενέργεια, καθώς προέρχονται από πολύ πιο μακρινές και ισχυρές πηγές σε σχέση με τον Ήλιο, όπως από εκρήξεις ακτίνων γάμμα σε άλλους γαλαξίες, μαύρες τρύπες και ενεργούς γαλαξιακούς πυρήνες (κβάζαρ), γι’ αυτό και λέγονται «κοσμικά νετρίνα». Η παρατήρηση αυτών των μακρινών «αγγελιαφόρων» μπορεί να ρίξει περισσότερο φως στα πιο βίαια γεγονότα του Σύμπαντος.

Εντοπισμός στους πάγους

O ανιχνευτής του IceCube μέσα στους πάγους εντόπισε 28 νετρίνα προκαλώντας ενθουσιασμό στην επιστημονική κοινότητα. Digital Optical Modules View of signal cables from strings of Digital Optical Modules extending down into the ice, part of the IceCube Neutrino Detector. Elusive particles, called neutrinos, will be detected arriving from distant astrophysical sources and carrying information about those sources, just as rays of light reveal objects to conventional telescopes. The IceCube Neutrino Detector is a neutrino telescope currently under construction at the South Pole. Like its predecessor, the Antarctic Muon and Neutrino Detector Array (AMANDA), IceCube is being constructed in deep Antarctic ice by deploying thousands of spherical optical sensors (photomultiplier tubes, or PMTs) at depths between 1,450 and 2,450 meters. The sensors are deployed on "strings" of sixty modules each, into holes in the ice that is melted using a hot water drill. The data that IceCube will collect will also contribute to our understanding of cosmic rays, supersymmetry, weakly interacting massive particles (WIMPS), and other aspects of nuclear and particle physics.

Το IceCube είναι ένα παρατηρητήριο που βρίσκεται στο ερευνητικό κέντρο Σκοτ-Αμούνδσεν κοντά στον Νότιο Πόλο και θεωρείται ένα είδος «CERN των πάγων». Στα ερευνητικά προγράμματα του IceCube συμμετέχουν 260 επιστήμονες από 11 χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Σουηδία, Βέλγιο, Ελβετία, Ιαπωνία, Καναδάς, Ν. Ζηλανδία, Αυστραλία και Ν. Κορέα).

The Ice Cube Lab.

O ανιχνευτής του IceCube δεν βρίσκεται ούτε στο Διάστημα, ούτε καν στην επιφάνεια της Γης, αλλά αντίθετα βαθιά στο υπέδαφος. Καταλαμβάνει όγκο ενός κυβικού χιλιομέτρου κάτω από τους πάγους (εξ ου και το όνομά του) και περιλαμβάνει 5.160 ψηφιακούς οπτικούς αισθητήρες βυθισμένους με 86 χαλύβδινα καλώδια μέσα σε τρύπες που έχουν βάθος 1,5 έως 2,5 χλμ. κάτω από την επιφάνεια του πάγου.

Όταν κάποιο νετρίνο τύχει να αλληλεπιδράσει με κάποιον ατομικό πυρήνα, τότε ο αισθητήρας καταγράφει τη σύγκρουση σαν μια «χιονοστιβάδα» άλλων σωματιδίων που εκπέμπουν φως. Όσο πιο έντονο είναι το παραγόμενο φως, τόσο υψηλότερης ενέργειας είναι το νετρίνο που πιάνεται στα παγωμένα δίχτυα του IceCube.

Εύρηκα!

The IceCube Laboratory at the Amundsen-Scott South Pole Station, in Antarctica, hosts the computers collecting raw data. Only events selected as interesting for physics studies are sent to UW–Madison, where they are prepared for use by any member of the IceCube Collaboration. Sven Lidstrom. IceCube/NS

Aπό το 2011 οι επιστήμονες του IceCube προσπαθούν να «συλλάβουν» κάποιο από τα κοσμικά νετρίνα. Μετά από πολλές αποτυχίες και απογοητεύσεις εντόπισαν τον περασμένο Απρίλιο δύο κοσμικά νετρίνα και τώρα άλλα 28.

«Πρόκειται για τεράστιο εύρημα. Μπορεί να σηματοδοτεί τη ξεκίνημα της αστρονομίας νετρίνων», δήλωσε ο Ντάρεν Γκραντ, καθηγητής Φυσικής του καναδικού Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα και ένας από τους επικεφαλής του IceCube.

Τα 28 νετρίνα που «έπιασε» το IceCube, προέρχονται από άγνωστες μακρινές πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος, καθώς έχουν υψηλή ενέργεια άνω των 30 TeV, ενώ δύο από αυτά άνω των 1.000 TeV, όταν -συγκριτικά- ο αναβαθμισμένος επιταχυντής του CERN το 2015 θα κάνει συγκρούσεις σωματιδίων με συνολική ενέργεια 14 ΤeV.

Η ανακάλυψη αναμένεται να προσφέρει νέα δεδομένα στην κατανόηση φαινομένων όπως οι εκρήξεις σουπερνόβα και ο σχηματισμός μελανών οπών. Η εξέλιξη αυτή ανάμεσα στα άλλα ενισχύει τις προσπάθειες κατασκευής ανιχνευτών νετρίνων σε διάφορες περιοχές της Γης, όπως στα βάθη της Μεσογείου.