Στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας. At Old Fortress of Corfu

Στα ανατολικά της Παλιάς Πόλης υψώνεται το πρώτο φρούριο της Κέρκυρας, το Παλιό ή Φορτέτσα (Fortezza), ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της οχυρωματικής τέχνης τόσο της βυζαντινής εποχής όσο και της βενετσιάνικης.

Η βραχώδης χερσόνησος με τους δύο χαρακτηριστικούς λόφους (Corifes) αποτελεί το Ανατολικό άκρο της Πόλης. Μετά τον 6ο αιώνα, οχυρώνεται και αποκτά τους πρώτους κατοίκους, οι οποίοι ήταν οι επιζήσαντες Κερκυραίοι από τις καταστροφές της αρχαίας Πόλης, και έτσι, δημιουργήθηκε η Πόλη της Κέρκυρας (Corifo , Corfu).

Οι οχυρώσεις του φρουρίου κατασκευάστηκαν μέσα σε ένα σημαντικό ιστορικά διάστημα περίπου 15 αιώνων. Στο διάστημα αυτό ξεχωρίζουν τρεις ιδιαίτερες ιστορικές φάσεις. Η Βυζαντινή περίοδος, κατά την οποία οχυρώθηκε ο Ανατολικός λόφος (Castell Vechio), η Πρώιμη Ενετική περίοδος όταν η χερσόνησος μετατράπηκε σε νησί και οχυρώθηκε ο Δυτικός λόφος (Castell Novo) και η Ύστερη Ενετική όταν συμπληρώθηκαν τα οχυρωματικά έργα και έλαβαν τη τωρινή τους μορφή προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη νέα σύγχρονη απειλή της εποχής, τα κανόνια.

Στην τελευταία αυτή φάση ισοπεδώθηκαν τα κτίσματα μπροστά στο Φρούριο και κατασκευάστηκε η επιβλητική "Πλατεία Σπιανάδα”, στην οποία βρίσκεται έως σήμερα η είσοδος του. Παρόλο που ποτέ κανείς δε κατάφερε να κυριεύσει το κάστρο αυτό, πολλές και διαφορετικές σημαίες κυμάτισαν στη κορυφή του, αποτέλεσμα των αλλαγών που συντελέστηκαν στην Ευρώπη. Έτσι πολλά έθνη κατάφεραν να αφήσουν το σημάδι τους: Βυζαντινοί, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Έλληνες, Ιταλοί, Γερμανοί, και να συνθέσουν αυτό το ιδιαίτερο κόσμημα της Κέρκυρας.

Η πόλη παρέμεινε στην κατοχή των Βενετών μέχρι το 1797 οπότε και ο Μέγας Ναπολέων κατέλυσε την δημοκρατία της Βενετίας. Η Κέρκυρα στην συνέχεια αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Επτανήσου πολιτείας για επτά χρόνια. Την περίοδο 1807-1814 περιήλθε στους Γάλλους για να ακολουθήσει μέχρι το 1864 η περίοδος της Αγγλοκρατίας. Το 1864 ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος και ακολούθησε μία περίοδος παρακμής μέχρι την δεκαετία του 1950 που γνώρισε εντυπωσιακή τουριστική ανάπτυξη.

Η πόλη της Κέρκυρας χωρίζεται από το φρούριο με μια τεχνητή τάφρο, η οποία δημιουργήθηκε για περισσότερη προστασία και ονομάζεται Contrafossa. Για να εισέλθει κάποιος πρέπει να περάσει τη γέφυρα που συνδέει την πόλη με το νησάκι. Η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτελεί ιδανική επιλογή καθώς επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση στο θαλάσσιο δίκτυο και τον πλήρη έλεγχο των γειτονικών ακτών, ενώ τα υψηλά οχυρώματα σε συνδυασμό με την τεχνητή τάφρο καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση οποιουδήποτε επιδρομέα.

Το φρούριο υπέστη αρκετές μετατροπές από την αρχική μορφή, την οποία ελάχιστα πράγματα την θυμίζουν σήμερα. Έτσι, από το αρχικό έργο των Βυζαντινών, ακολούθησαν μετατροπές τον 16ο αιώνα από τους Ενετούς για να αμυνθούν στις επιδρομές της Τουρκικής Αυτοκρατορίας. Οι Ενετοί προσπάθησαν να ενισχύσουν τα οχυρώματα και να ανοίξουν μεταγενέστερες τάφρους γύρω από το φρούριο και να κάνουν λεία τα βράχια για να εμποδίσουν οποιαδήποτε ενδεχόμενη αναρρίχηση.

Στο εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν διάφορα κτίρια ανάμεσα στα οποία μια φυλακή κατασκευασμένη το 1786 από τους Ενετούς και η οποία επεκτάθηκε αργότερα από τους Άγγλους, το στρατιωτικό παρεκκλήσι, δύο στρατώνες κατασκευασμένοι από τους Άγγλους γύρω στο 1850 και ένα στρατιωτικό νοσοκομείο που σήμερα είναι σχολείο μουσικής. 

Εκτός από το ιστορικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον αυτό που κάνει ξεχωριστό το Παλαιό Φρούριο είναι χωρίς αμφιβολία το υπέροχο πανόραμα που προσφέρει προς το Ιόνιο Πέλαγος και την πόλη της Κέρκυρας.

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου έργο των Άγγλων από το 1840, που 20 χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε καθολική εκκλησία και διακοσμήθηκε με εικόνες από τον ναό του Άγιου Σπυρίδωνα που υπάρχει στην πόλη της Κέρκυρας.

Το άγαλμα προς τιμήν του Στρατάρχη Σούλενμπουργκ (φτιαγμένο από τους Ενετούς επειδή ο Στρατάρχης βοήθησε τους Κερκυραίους να απωθήσουν τους Τούρκους) έχει σήμερα μεταφερθεί μπροστά από την αψιδωτή είσοδο του φρουρίου. Από εκεί, μέσα από μια γαλαρία, ένας διάδρομος οδηγεί στο κέντρο της ακρόπολης. Ένας άλλος διάδρομος στα αριστερά, οδηγεί στην βόρεια έπαλξη του φρουρίου.

The Old Fortress is the best known and most famous castle in Corfu. Its history is closely connected with history of the island. It is situated on a rocky peninsula and has two peaks. The castle is 600 m long and 200 m wide and dates back to the Byzantine period. The Byzantines were the first to fix the eastern top of the Acropolis and named it the Sea-Tower. At those times the city of “Koryfo” was founded. One of the versions of the Island’s name says that it originates from the word “koryfi” meaning peaks. But the main fortification was built by the Venetians (1402-1797). The peninsula was separated from the island by a moat and two enclosure-walls were built in front of it. Under the castle there was a labyrinth of arched ways and tunnels up to the top to the rock which formed a perfect underground connecting system.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

Πηγή: Άρθρο Wikipedia -Παλαιό ενετικό φρούριο (Κέρκυρα)

Αυθεντικός Καραβάτζιο βρέθηκε τυχαία σε σοφίτα. 'Lost Caravaggio' found in French attic causes rift in art world

«Αυτό το ιδιαίτερο φως, αυτή η χαρακτηριστική ενέργεια του Καραβάτζιο, χωρίς διορθώσεις, με ένα σίγουρο χέρι, αποδεικνύουν ότι ο πίνακας είναι αυθεντικός», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο εμπειρογνώμονας Έρικ Τουρκέν. The painting Judith Beheading Holofernes at its presentation in Paris. It may have been painted by Caravaggio (1571-1610) and could be worth €120m. Photograph: Charles Platiau/Reuters

Ένας πίνακας που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε σοφίτα σπιτιού της νοτιοδυτικής Γαλλίας είναι αυθεντικό έργο του Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζιο (1571-1610), δήλωσε πρόσφατα ο εμπειρογνώμων Έρικ Τουρκέν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Παρίσι.

Το έργο απεικονίζει τον αποκεφαλισμό του Ασσυρίου στρατηγού Ολοφέρνη από την Ιουδήθ, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Βαιτυλούας στην Ιουδαία τον 4ο π.Χ. αιώνα.

«Αυτό το ιδιαίτερο φως, αυτή η χαρακτηριστική ενέργεια του Καραβάτζιο, χωρίς διορθώσεις, με ένα σίγουρο χέρι, αποδεικνύουν ότι ο πίνακας είναι αυθεντικός», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Έρικ Τουρκέν.

Επί του πίνακα αυτού «θα υπάρξουν περισσότερες διχογνωμίες από ό,τι μελέτες», πρόσθεσε ωστόσο ο εμπειρογνώμων, ορισμένοι συνάδελφοι του οποίου εμφανίζονται πιο καχύποπτοι.

Caravaggio, Judith Beheading Holofernes, 1598–1599. Galleria Nazionale d'Arte Antica, Rome. Ο πίνακας, που απεικονίζει το φόνο του Ολοφέρνη από την Ιουδήθ, χρονολογείται μεταξύ 1600 και 1610 και η αξία του εκτιμάται στα 120 εκατ. ευρώ. Είναι η δεύτερη Ιουδήθ του ζωγράφου. 

Η ύπαρξη ελαιογραφίας με θέμα «Ιουδήθ και Ολοφέρνης» που είχε φιλοτεχνηθεί μεταξύ 1600 και 1610 ήταν γνωστή χάρη σε αντίγραφο του έργου, που αποδίδεται στον Λουί Φινσόν, Φλαμανδό ζωγράφο, σύγχρονο του Καραβάτζο και έμπορο των έργων του Λομβαρδού Δασκάλου. Έργο του Φινσόν με το ίδιο θέμα εκτίθεται σήμερα στο Ανάκτορο Ζεβάλος στη Νάπολη. Η ύπαρξη της ελαιογραφίας του Καραβάτζο ήταν γνωστή χάρη στη διαθήκη του Φινσόν, που συντάχθηκε στο Άμστερνταμ το 1617 και μνημόνευε το έργο. Το πρωτότυπο, όμως, χάθηκε αμέσως μετά, για να εμφανισθεί εκ νέου στη σοφίτα της Τουλούζης.

Ο πίνακας ανακαλύφθηκε από τους ιδιοκτήτες σπιτιού σε περιοχή της Τουλούζης, τον Απρίλιο του 2014, όταν άνοιξαν ένα χώρο κάτω από τη στέγη για να επιδιορθώσουν μια διαρροή, εξήγησε ο Τουρκέν. Στη συνέχεια ο πίνακας πέρασε από έναν εκτιμητή, ο οποίος απευθύνθηκε στο γραφείο του εμπειρογνώμονα.

Γάλλος εμπειρογνώμονας δείχνει ακτινογραφική απεικόνιση του έργου «Ιουδήθ και Ολοφέρνης», που εντοπίσθηκε σε σοφίτα της Τουλούζης και αποδίδεται στον Καραβάτζο. Παρότι η πατρότητα του έργου αναμένεται να προκαλέσει αμφισβητήσεις, ο ειδήμων του Λομβαρδού Δασκάλου του 16ου αιώνα και πρώην διευθυντής του Μουσείου της Νάπολης, Νικόλα Σπινόζα, επιμένει πως όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι το έργο φιλοτέχνησε ο Καραβάτζο.

Την πατρότητα του έργου αμφισβητεί, ωστόσο, η ειδικός του Καραβάτζο, Μίνα Γκρεγκόρι, επιμένοντας ότι την ελαιογραφία δεν φιλοτέχνησε ο ίδιος ο Ιταλός, αλλά κάποιος –ιδιαίτερα ταλαντούχος– μιμητής του. Πριν από δύο εβδομάδες, προτού ακόμη ο εντοπισμός της ελαιογραφίας ανακοινωθεί στο κοινό, το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας δημοσίευσε υπουργικό διάταγμα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με το οποίο «δεν παραχωρείται άδεια εξαγωγής του αποδιδόμενου στον Μικελάντζελο Μερίζι (επονομαζόμενο και Καραβάτζο) έργου σε άλλη χώρα».

Το υπουργείο ανέφερε χθες σε ανακοίνωσή του ότι το έργο «αξίζει να διατηρηθεί στο γαλλικό έδαφος ως σημαντικός σταθμός της δημιουργίας του Καραβάτζο, παρότι η απόδοση της πατρότητάς του δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί». Η υπουργική απόφαση σημαίνει ότι το έργο πρέπει να παραμείνει για 30 μήνες στη Γαλλία, δίνοντας την ευκαιρία στο κράτος να το αγοράσει.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ – Γαλλικό Πρακτορείο (Ε.Κ.).