Κροπότκιν: «Η αναρχία είναι ελευθερία, ο καπιταλισμός βία». Kropotkin: "Anarchy is Freedom, Capitalism Violence"

Aminadav Moiseevich Kanevsky, Capitalism

Από τον Hobbes μέχρι τον Freud και τον Konrad Lorenz, η επικρατούσα αντίληψη έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ένα από τη φύση του επιθετικό ζώο. Ο άγγλος φιλόσοφος Hobbes ήταν ο πρώτος που συστηματοποίησε αυτή την πεσιμιστική άποψη της ανθρώπινης φύσης. Επινόησε τον όρο «πόλεμος όλων εναντίων όλων», για να χαρακτηρίσει την επιστροφή στη φύση. Ο τρόμος αυτός θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί, με την συμφωνία για την ύπαρξη εξουσίας. Ο Rousseau, εκατό περίπου χρόνια αργότερα, ανασκευάζει την υπόθεση του Hobbes, βλέπει την ανθρωπότητα ως «καλή εκ φύσεως» και θέλει να ξεγυμνώσει τον «πολιτισμό» από όλα όσα εμποδίζουν να βγει ο πιο «φυσικός» και καλός μας εαυτός. Είναι γνωστή η φράση του από το «Κοινωνικό Συμβόλαιο»: «Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και παντού βρίσκεται αλυσοδεμένος». Για τον Locke, οι άνθρωποι ζούσαν αρμονικά μέχρι την εμφάνιση της ιδιωτικής περιουσίας, η συσσώρευση της οποίας δημιούργησε την αναγκαιότητα του κράτους, θέση που υποστηρίζει και ο Rousseau. Η διαφορά μεταξύ του Locke και του Rousseau είναι ότι ο πρώτος είναι θετικά διακείμενος προς την ιδιοκτησία την οποία θεωρεί φυσική, ενώ ο δεύτερος είναι αρνητικός. Αυτοί που συσσωρεύουν περιουσία νομοθετούν για να την προστατεύσουν από τους μη έχοντες, ενισχύοντας έτσι την ανισότητα.

Kropotkin's photo by Nadar

Για τον Κροπότκιν, η κοινωνικότητα δεν είναι επιλογή αλλά ουσιώδης στρατηγική επιβίωσης από την οποία εκκινεί η ηθική της αλληλοβοήθειας. Οι θεωρήσεις των κοινωνικών συμβολαίων ακυρώνονται σύμφωνα με την άποψή του περί κοινωνικότητας. Ο αναρχικός φιλόσοφος δεν αρνήθηκε το ρόλο του ανταγωνισμού αλλά επικεντρώθηκε στην αλληλοβοήθεια γιατί ο ανταγωνισμός είχε ήδη προβληθεί. O Κροπότκιν είχε συνείδηση της πάλης των τάξεων άρα είχε συνείδηση ότι και το στοιχείο του ανταγωνισμού είναι φυσική τάση. Θεωρούσε, ωστόσο ότι η αλληλοβοήθεια είναι η δημιουργική τάση της ιστορικής προόδου της ανθρωπότητας η οποία οδηγεί και σε ηθική πρόοδο.

Smile if you want to smash the state. Osvaldo Gado/flickr, CC BY-SA

Η επαναστατική βία στη σκέψη του Κροπότκιν συσχετίζεται με την αντίληψή του για την ελευθερία ως ηθικής αυτοπραγμάτωσης  και  θεωρεί ότι η επανάσταση είναι φυσικός μηχανισμός αλλαγής, κοινωνική αναγκαιότητα. Ωστόσο, ο Κροπότκιν αν και υπερασπίστηκε αρχικά την προπαγάνδα των πράξεων, αποδίδει αργότερα μεγαλύτερη σημασία στις ενέργειες που σχετίζονται με την οικονομική τρομοκρατία και το κίνημα των trade unions. Aυτές οι ενέργειες θεωρεί ότι θα προετοιμάσουν το δρόμο για την επανάσταση μεγαλύτερης κλίμακας. Δεν ήταν υπέρ της μη βίας του Τολστόι καθώς είχε την άποψη ότι η μεγαλύτερη βία απορρέει από το κράτος. Από το 1890 θεωρούσε ότι ο αναρχισμός θα γίνει με σταδιακή ωρίμανση της κοινής γνώμης και προς το τέλος της ζωής του αποδοκίμασε τις τρομοκρατικές πράξεις, οι οποίες θεωρούσε ότι είχαν καταστροφικό αποτέλεσμα στο αναρχικό κίνημα.

John Keane, Surface Noise (Freedom + Authority), 2011

Θεωρούσε ότι στη διάρκεια της επαναστατικής περιόδου θα υπάρξουν θύματα αλλά η βία θα στρέφεται εναντίον των θεσμών κυρίως: «H ελευθερία ξεκινά από τη βάση και όχι μέσω μιας επαναστατικής κυβέρνησης γιατί έτσι καταστρέφεται η ελεύθερη προδιάθεση των ανθρώπων. Αν αφεθούν ελεύθεροι οι άνθρωποι, θα ακολουθήσουν τα φυσικά τους καλά ένστικτα και θα δείξουν το έμφυτο οργανωτικό τους πνεύμα στην διανομή τροφής και ένδυσης σύμφωνα με τις αρχές της Δικαιοσύνης και ισότητας». Ακόμα και στο θέμα της επανάστασης (απαλλοτρίωση) αναφέρει στις «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη» ότι επιθυμούσε «η επανάσταση να είναι όσο το δυνατόν πιο ανθρώπινη, με τον «μικρότερο αριθμό θυμάτων, και μια ελάχιστη αμοιβαία πικρία».

Ο Avrich αναφέρει ότι ο Κροπότκιν απεχθανόταν τη χρήση πραξικοπηματικών επαναστατικών πρακτικών και αντιπαθούσε εν γένει τις μυστικές οργανώσεις «επαγγελματιών επαναστατών» με τα παράνομα σχέδια, τις κεντρικές επιτροπές και την σιδηρά πειθαρχία τους. Θεωρούσε ότι η δράση των επαναστατικών μειοψηφιών λειτουργεί υπέρ της επαναστατικής αφύπνισης των ανθρώπων αλλά δεν είναι αυτές  καθεαυτές τα όργανα της επανάστασης. Όταν οι άνθρωποι αφυπνιστούν, με τη συνδρομή των εξωτερικών περιστάσεων, αυτοί θα πάρουν την πρωτοβουλία. Η συνειδητή ανάμειξη των μαζών στην επαναστατική διαδικασία στοχεύει στην πρόταξη της ελευθερίας.

Στo έργο «Σύγχρονη επιστήμη και αναρχισμός» τονίζει: «Η αντιπροσωπευτική κυβέρνηση, είτε είναι η «δικτατορία του προλεταριάτου» είτε μια εκλεγμένη «προσωρινή κυβέρνηση» ή μια ιακωβίνικη «συνέλευση» δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει την επανάσταση, όσο οι ίδιοι άνθρωποι δεν πραγματοποιούν την αλλαγή, επεξεργαζόμενοι επιτόπου τους αναγκαίους νέους θεσμούς. Στο καθήκον της ανοικοδόμησης της κοινωνίας είναι απαραίτητο το συλλογικό πνεύμα των μαζών. Πουθενά στην ιστορία δεν βρίσκουμε ένα παράδειγμα που να αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι της εξουσίας στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων. Το να  επιβληθεί η ανοικοδόμηση διά νόμου είναι αδύνατον, όπως έχει αποδείξει η ιστορία της Γαλλικής επανάστασης».

«…Η ελευθερία χωρίς σοσιαλισμό είναι προνόμιο και αδικία και ο σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι υποδούλωση και βαρβαρότητα … Είμαστε επίσης εχθροί της πατριαρχικής και νομικής εξουσίας των συζύγων πάνω στις γυναίκες, των γονέων πάνω στα παιδιά και αυτό επειδή η ιστορία μας διδάσκει ότι ο δεσποτισμός στην οικογένεια είναι το σπέρμα του πολιτικού δεσποτισμού στο κράτος…»-Μιχαήλ Μπακούνιν, (1814-1876). A portrait depicting the young Mikhail Bakunin. The portrait is from 1843 and drawn by H. Mitreuter.

Αν και ο Κροπότκιν ισχυρίζεται ότι «το να περιμένουμε να έρθει μια επανάσταση σαν δώρο γενεθλίων, χωρίς να προηγηθεί μια σειρά διαμαρτυριών και χωρίς προκαταρκτικές εξεγέρσεις είναι παράλογο» («Σύγχρονη επιστήμη και Αναρχισμός»), ο Arrich επισημαίνει, ότι συνειδητοποίησε καλύτερα από οποιονδήποτε σύγχρονό του ότι οι μέθοδοι που θα χρησιμοποιηθούν για την επανάσταση, θα επηρεάσουν και τη φύση της μετεπαναστατικής κοινωνίας. Γι αυτό τον λόγο  απέρριψε τις απόψεις του Bakunin για ένα μυστικό επαναστατικό κόμμα και τόνιζε ότι η κοινωνική χειραφέτηση έπρεπε να επιτευχθεί με ελευθεριακά μέσα. Η άποψή του για τον επαναστάτη απείχε πολύ από εκείνη του Bakunin και του Nechayev. Για τον Κροπότκιν οι σκοποί και τα μέσα ήταν αδιαχώριστα: «Ήταν άκαμπτος στην αντίθεσή του απέναντι σε κάθε τακτική που ερχόταν σε σύγκρουση με τις ευγενείς αρχές του». Αν και κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων του ως αναρχικού αγωνιστή, ο Κροπότκιν ήταν ανάμεσα στους σθεναρότερους υποστηρικτές της «προπαγάνδας μέσω της δράσης» και της τυραννοκτονίας, αργότερα όμως ήταν ολοένα και λιγότερο υπέρ της βίας και εξέφρασε κατ' επανάληψη την αντίθεσή του στις οργανωμένες εκστρατείες τρομοκρατίας μικρών συνωμοτικών ομάδων, απομονωμένων από τις μάζες. Η τυφλή τρομοκρατία θεωρούσε ότι διέσυρε τον αναρχισμό και αποθάρρυνε του αληθινούς υποστηρικτές του κινήματος.

Coming sometime, maybe? Jeff Meyer/flickr, CC BY

Το όνομά του συνδέεται με τον αυθεντικό αναρχισμό ο οποίος δεν συνδέεται με τη βία ή την αταξία και το χάος. Η επανάσταση για τον Κροπότκιν αποτελεί μια διεργασία κατά την οποία οι άνθρωποι παίρνουν την τύχη στα χέρια τους μέσα από λαϊκά συμβούλια και θεωρείται πιο δημοκρατική από οποιοδήποτε άλλο είδος διακυβέρνησης της εποχής του. Ήταν επίσης ενθουσιώδης θιασώτης μεταρρυθμιστικών οργάνων όπως οι συνδικαλιστικές ενώσεις, οι εθελοντικές, οι πολιτιστικοί σύλλογοι και οι πολιτικές εφημερίδες. Η βία, επομένως, δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό της αναρχικής του θεώρησης. Στην «Αναρχία» επισημαίνει  ότι όσο υπάρχει η βία της εξουσίας, οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να εξεγείρονται αλλά με την επίτευξη της αναρχίας θα σταματήσουν οι εκδηλώσεις βίας γιατί σέβεται την απόλυτη ελευθερία του ατόμου. Η ελευθερία  στην αναρχοκομουνιστική του κοινωνία εδραιώνεται στον φυσικό νόμο, το εθιμικό δίκαιο και η κοινωνική αποδοκιμασία ή ο εξοστρακισμός αναγκάζουν σε συμμόρφωση τους παραβάτες. Σε περίπτωση μη συνεργασίας, το άτομο καλείται «να φύγει και να ζήσει σαν ερημίτης». Η αλληλοβοήθεια εντός της κοινότητας επιστρατεύεται για την καταπολέμηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς καθώς η ανάπτυξη των σχέσεων μέσα σ’ αυτή βοηθά στην καταπολέμηση της εγκληματικής συμπεριφοράς. Για τον Κροπότκιν «μια κοινωνία ίσων δεν πρέπει να φοβάται τις αντικοινωνικές πράξεις όταν παντού θα υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι, όταν όλοι θα έχουν λάβει μια υγιή εκπαίδευση και θα έχουν αποκτήσει τη συνήθεια της αλληλοβοήθειας». Η φιλία, η αδελφική αντιμετώπιση, η ηθική συμπαράσταση, η αλληλοϋποστήριξη, κατά τον φιλόσοφο, αποτρέπει τις αντικοινωνικές πράξεις ενώ το υφιστάμενο σύστημα τιμωρίας είναι πηγή νέων εγκλημάτων. Η επανάσταση, κατά τον Κροπότκιν θα είχε ως πρώτιστο καθήκον την κατάργηση των φυλακών που θα συνοδευόταν από ένα καθεστώς αλληλοβοήθειας και ευκαιριών μέσω της συνεργασίας ώστε η αντικοινωνική συμπεριφορά να εξαφανιζόταν.

Ilya Sergeevich Glazunov, The market of our democracy, 1999

Η ανθρώπινη φύση είναι, όπως υποστηρίζει ο Κροπότκιν, έμφυτα κοινωνική,  και όχι εκ προοιμίου έμφυτα καλή. Το πώς αυτή αναπτύσσεται και τελικά εκφράζεται εξαρτάται από τον τύπο της κοινωνίας, μέσα στον οποίο ζούμε και δημιουργούμε. Όπως ο Benjamin, αργότερα, αντιπαραθέτει την μυθική βία, τη βία της εξουσίας στην θεϊκή βία και θεωρεί απορριπτέα κάθε μυθική βία που θεσπίζει δίκαιο και είναι η βία που άρχει. Θεωρεί ότι ο καπιταλισμός προωθεί τη βία καθόσον δεν στηρίζεται στην αλληλοβοήθεια αλλά στο δίκαιο του ισχυρού.

Απόσπασμα της διδακτορικής διατριβής της Παναγιώτας Ψυχογιού για τη φιλοσοφία του Κροπότκιν. Διαβάστε τη διατριβή (Online)

Πηγές: http://artinews.gr/%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%BA%CE%B9%CE%BD-%CE%B7- https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/35256

Η Βιολογία φωτίζει τη… Γαλλική Επανάσταση. What can 200-year-old DNA tell us about a murdered French revolutionary?

Jacques-Louis David, The Death Of Marat, 1793. Περισσότερο από δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Μαρά, οι ερευνητές εντοπίζουν τον μικροοργανισμό που τον έκανε να ζει στην μπανιέρα του. Jean-Paul Marat was stabbed to death in his bathtub in 1793. Now, blood preserved from his assassination may reveal the disease that struck him down in life.

Τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, στις 13 Ιουλίου 1793, ο Ζαν-Πολ Μαρά (Jean-Paul Marat, 1743-1793), φυσικός, δημοσιογράφος και ηγετική φυσιογνωμία της κοινωνικής επανάστασης έναντι της μοναρχίας, βρίσκεται δολοφονημένος στην μπανιέρα του. Δίπλα του βρίσκεται η λεκιασμένη από το αίμα του εφημερίδα «L’ami du peuple» (Ο φίλος του λαού), την οποία εκδίδει ο ίδιος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Μαρά ταλαιπωρείται από μία δερματική ασθένεια, στην οποία ορισμένοι ερευνητές αποδίδουν τη σταδιακή του απόσυρση από την ενεργό δράση στην Επανάσταση. Έπειτα από 226 χρόνια, μία σύμπραξη ισπανών, γάλλων και άγγλων βιολόγων με έδρα το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης προσπαθεί να ρίξει φως στη δερματική πάθηση που βασάνιζε τον Μαρά. Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία προδημοσιεύθηκαν στην πλατφόρμα «bioRxiv», ανατρέπουν ορισμένες από τις προηγούμενες υποθέσεις των ερευνητών της Ιστορίας, της Ιατρικής και της Βιολογίας, αφού μελετώντας το DNA το οποίο συνέλεξαν από τη λεκιασμένη εφημερίδα οι ερευνητές διαπίστωσαν ποια μικρόβια ενδέχεται να είχαν επιβαρύνει την υγεία του Μαρά. Τα ευρήματα αυτά δεν έριξαν μόνο φως στο ιατρικό ιστορικό της ηγετικής φυσιογνωμίας της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά άνοιξαν επίσης τον δρόμο για προηγμένες τεχνικές της λεγόμενης αναδρομικής διάγνωσης, της διερεύνησης των αιτιών παθολογικών καταστάσεων προσώπων των οποίων το ιατρικό ιστορικό παρουσιάζει επιστημονικό ενδιαφέρον.

Αναζητώντας την ασθένεια

This 19th-century engraving depicts the moment after French revolutionary Jean-Paul Marat is assassinated in his bathtub by Charlotte Corday. PHOTOGRAPH BY ULLSTEIN PICTURE, GETTY

Η υγεία του Ζαν-Πολ Μαρά κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του έχει απασχολήσει πολύ έντονα τους ερευνητές, γι’ αυτό και υπάρχει μία πολύ εκτενής βιβλιογραφία γύρω από την ασθένεια η οποία τον ταλαιπωρούσε. Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι ο γάλλος επαναστάτης υπέφερε από μία δερματική πάθηση η οποία είχε επιβαρύνει πολύ την υγεία του. Ο μόνος τρόπος για να ανακουφιστεί από τους πόνους, ήταν να περνάει πολλή ώρα στο ιαματικό λουτρό του σπιτιού του. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, συνέβαλε καθοριστικά στην απόσυρση του Μαρά από την ενεργό δράση της Επανάστασης. Με τις γνώσεις τις οποίες διέθεταν οι γιατροί εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε η δυνατότητα να προσδιοριστεί ακριβώς η φύση της ασθένειας. Ακριβώς λόγω της επίδρασης που είχε η ασθένεια στη δράση και στην προσωπικότητα του Μαρά, η ερευνητική κοινότητα προσπαθεί εδώ και χρόνια (μέσω των περιγραφών των εκζεμάτων του από τον ίδιο, από ανθρώπους του περιβάλλοντός του αλλά και από τους γιατρούς οι οποίοι είχαν παρακολουθήσει την πορεία της ασθένειάς του) να κάνει διάγνωση εκ των υστέρων. Ανάμεσα στις ασθένειες οι οποίες είχαν προταθεί μέχρι σήμερα είναι η σύφιλη, η λέπρα, η ψώρα, το ατοπικό έκζεμα, η σμηγματορροϊκή και η ερπητοειδής δερματίτιδα.

Από τον 21ο στον 19ο αιώνα

Edvard Munch, The Death Of Marat, 1907

Στην πρόσφατη ερευνητική εργασία οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν σύγχρονες τεχνικές του πεδίου της μεταγενωμικής ανάλυσης, η οποία συνίσταται στη μελέτη γενετικού υλικού το οποίο εντοπίζεται σε δείγματα που έχουν ληφθεί από το περιβάλλον. Η μεταγενωμική ανάλυση έχει καταστεί δυνατή έπειτα από την αλματώδη ανάπτυξη της αλληλούχισης του DNA τα τελευταία χρόνια, του προσδιορισμού δηλαδή της πληροφορίας που «κρύβεται» σε ένα δείγμα γενετικού υλικού. Εν αντιθέσει με τη γενωμική ανάλυση η οποία στοχεύει στη μελέτη του γενετικού υλικού ενός συγκεκριμένου οργανισμού, η μεταγενωμική ανάλυση επιτρέπει τον προσδιορισμό της γενετικής ταυτότητας όσων οργανισμών υπάρχουν στο εκάστοτε δείγμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η μεταγωνιδιωματική ανάλυση είχε στόχο την ανίχνευση γενετικού υλικού μικροβιακών στελεχών τα οποία υπήρχαν στο υπό μελέτη δείγμα. Οι ερευνητές δηλαδή συνέλεξαν δείγμα γενετικού υλικού από την κηλίδα αίματος η οποία βρίσκονταν επάνω στην εφημερίδα που βρέθηκε δίπλα στο πτώμα του Μαρά. Έπειτα, χρησιμοποίησαν εξειδικευμένες τεχνικές μεταγονιδιωματικής ανάλυσης ώστε να κατατάξουν το γενετικό υλικό είτε σε ανθρώπινης είτε σε μικροβιακής προέλευσης. Μετά από αυτόν τον διαχωρισμό, οι επιστήμονες συνέκριναν το γενετικό υλικό το οποίο είχαν συλλέξει με το γενετικό υλικό ήδη γνωστών μικροβιακών στελεχών, με σκοπό να αναγνωρίσουν μικρόβια τα οποία περιέχονταν στο συγκεκριμένο δείγμα.

Η Ελληνίδα της έρευνας

Sofia Morfopoulou | University College London

Μία από τις τεχνικές τις οποίες χρησιμοποίησαν οι ερευνητές είχε αναπτυχθεί από την ελληνίδα βιολόγο Σοφία Μορφοπούλου, η οποία συμμετείχε στην εν λόγω δημοσίευση. Όπως η ίδια σημείωσε η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία ήταν η πρώτη της επαφή με την ανάλυση πολύ παλιού γενετικού υλικού. Η ίδια συνέβαλε στην εργασία πραγματοποιώντας την κύρια μεταγενωμική ανάλυση του γενετικού υλικού το οποίο είχε συλλεχθεί από την κηλίδα αίματος, χρησιμοποιώντας την τεχνική την οποία η ίδια είχε αναπτύξει. «Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται και σε άλλες αναλύσεις μεταγενωμικής αλλά όχι με δεδομένα από τόσο παλιά δείγματα όπως αυτό της κηλίδας αίματος του Μαρά» σημειώνει η ερευνήτρια του Τμήματος Ιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου στην εφημερίδα μας, για να συμπληρώσει ότι «το κύριό μου ενδιαφέρον είναι η ανάλυση μεταγενωμικών δεδομένων  με σκοπό τη διάγνωση ασθενών με λοιμώδεις ασθένειες οι οποίες είναι δύσκολο να διαγνωσθούν με τα υπάρχοντα τεστ.  Έχω ασχοληθεί με λοιμώξεις του κεντρικού νευρικού συστήματος όπως η εγκεφαλίτιδα, και εκεί χρησιμοποιείται κυρίως και η μέθοδος την οποία ανέπτυξα, στο πλαίσιο συνεργασίας μου με διαγνωστικά τμήματα νοσοκομείων». Όπως επεσήμανε η ίδια, παράλληλα με τη δική της οι ερευνητές εφάρμοσαν άλλη μία τεχνική, η οποία τους επέτρεψε να βεβαιωθούν ότι το γενετικό υλικό των μικροοργανισμών οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για την πάθηση του Μαρά είναι όντως παλιοί και δεν προέρχονται από επιμολύνσεις του δείγματος με σύγχρονους μικροοργανισμούς.

Απαντήσεις σε ιστορικά ερωτήματα

Jean-Paul Marat, a portrait by Joseph Boze, 1793; in the Museum of the History of Paris.

Η ανάλυση αυτή αποδείχθηκε πολύτιμη για τους ερευνητές: το δείγμα περιείχε γενετικό υλικό τόσο ανθρώπινης προέλευσης όσο και μικροβιακής. Μερικοί από τους μικροοργανισμούς των οποίων το γενετικό υλικό ανιχνεύτηκε επάνω στο φύλλο της εφημερίδας είναι γνωστό ότι αναπτύσσονται σε χαρτί ή σε ξηραμένο αίμα. Άλλοι όμως είναι παθογόνοι και γνωστοί για την πρόκληση ασθενειών. Ένα άμεσο συμπέρασμα της συγκεκριμένης ανάλυσης είναι ότι τα συμπτώματα του Μαρά δεν θα μπορούσαν να οφείλονται στη σύφιλη, στη λέπρα ή στην ψώρα, αφού δεν βρέθηκε στο δείγμα γενετικό υλικό των μικροοργανισμών οι οποίοι προκαλούν τις συγκεκριμένες παθολογικές καταστάσεις.

Κατάφεραν ωστόσο να ανιχνεύσουν το γενετικό υλικό ενός μύκητα, γνωστού στην επιστημονική κοινότητα ως Malassezia restricta. Ο μύκητας αυτός συνδέεται με την εμφάνιση παθολογικών καταστάσεων του δέρματος όπως το ατοπικό έκζεμα του δέρματος ή η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα. Εκτός από το συγκεκριμένο στέλεχος μύκητα, οι ερευνητές ανίχνευσαν επίσης στελέχη των βακτηρίων Cutibacterium acnes και Staphylococcus aureus, τα οποία είναι επίσης υπεύθυνα για δερματικές παθήσεις.

Το συμπέρασμα των ερευνητών από αυτή την ανάλυση είναι ότι πιθανότατα η ασθένεια η οποία ταλαιπωρούσε τον Μαρά ήταν η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, ενώ παράλληλα ήταν μολυσμένος από πολλά μικροβιακά στελέχη, κάτι το οποίο επιδείνωσε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση της υγείας του. Αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο συμπέρασμα, το ΒΗΜΑ-Science επικοινώνησε με τον καθηγητή Καρλ Λαουέντζα-Φοξ, επικεφαλής της δημοσίευσης και ερευνητή του Ινστιτούτου Παλαιοντολογίας Μικέλ Κρουσαφόντ στην Καταλωνία, ο οποίος μας διευκρίνισε κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να είχε μολυνθεί ο Ζαν-Πολ Μαρά.

«Δεν γνωρίζουμε εάν ο μύκητας Malassezia restricta ήταν διαδεδομένος την εποχή την οποία ζούσε ο Ζαν-Πολ Μαρά» αναφέρει ο ισπανός παλαιοντολόγος στην εφημερίδα, διευκρινίζοντας ότι «οι μύκητες δεν ήταν γνωστό να προκαλούν μολύνσεις του δέρματος και δεν υπάρχουν αναλύσεις βιολογικού υλικού ανθρώπων από εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η μόλυνση θα μπορούσε να αποδοθεί στην ιδιαιτερότητα της ζωής του Μαρά, όπως παραδείγματος χάριν στο γεγονός ότι κρυβόταν σε κελάρια και στους υπονόμους του Παρισιού για διάστημα εβδομάδων. Αυτό ενδέχεται να είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη μόλυνσή του».

Είναι αξιόπιστα τα αποτελέσματα;

A forensic swab was used to take DNA from Marat’s bloodstained newspapers. (de-Dios et al.)

Ένα άλλο ερώτημα το οποίο προκύπτει από μία τέτοιου είδους ανάλυση, είναι η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, δεδομένου ότι αφενός το βιολογικό υλικό είναι πολύ παλιό, αφετέρου η εφημερίδα με την κηλίδα αίματος η οποία χρησιμοποιήθηκε για τις αναλύσεις θα μπορούσε να είχε αλλάξει πολλά χέρια, «μολύνοντας» το δείγμα με γενετικό υλικό προερχόμενο από το δέρμα άλλων ανθρώπων εκτός του Μαρά. Όπως σημειώνουν οι ερευνητές στην εργασία τους, παλαιότερα έχουν γίνει προσπάθειες για ανάλυση του μικροβιακού προφίλ διαφόρων δειγμάτων πολύ παλιού DNA, όπως από γενετικό υλικό δοντιών ή από «πλακάκια» πάνω στα οποία τοποθετούνταν βιολογικό υλικό προς μελέτη στο μικροσκόπιο. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο καθηγητής Καρλ Λαουέντζα-Φοξ, «παρότι υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία για προσπάθειες αναδρομικής διάγνωσης ασθενειών ιστορικών προσώπων, είναι η πρώτη φορά όπου δεδομένα μεταγενωμικής ανάλυσης παράγονται από ένα βιολογικό δείγμα ενός τέτοιου προσώπου. Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της ανάλυσής μας αποκλείουν κάποιες υποθέσεις οι οποίες είχαν διατυπωθεί σχετικά με τη νόσο του Μαρά, ενώ ενδυναμώνουν κάποιες άλλες με δεδομένα μεταγενωμικής. Δεν αποκλείουμε την περίπτωση να κάνουμε λάθος, αλλά τουλάχιστον πρόκειται για δεδομένα τα οποία μπορούν να ελεγχθούν και όχι απλώς για υποθέσεις». Όσον αφορά το ενδεχόμενο η εφημερίδα να έχει αλλάξει πολλά χέρια, ο καθηγητής σημειώνει ότι η επικρατούσα υπόθεση υποδεικνύει ότι δεν είναι πιθανό να έχει γίνει κάτι τέτοιο, καθώς επάνω στην εφημερίδα βρέθηκαν σημειώσεις και ως εκ τούτου, καθώς ο εκδότης της εφημερίδας ήταν ο ίδιος, μάλλον το συγκεκριμένο φύλλο επρόκειτο για ένα προσωπικό του αντίτυπο. «Παραμένει φυσικά μια υπόθεση», σημειώνει ο καθηγητής, συμπληρώνοντας ότι «πιθανότατα όμως πρόκειται για ένα αντίτυπο το οποίο είχε εκδώσει ο ίδιος και το οποίο χρησιμοποίησε για να σημειώσει. Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι πολύ ασυνήθιστο ο μύκητας Malassezia restricta να προέρχεται από εξωτερική μόλυνση, η ύπαρξη του μύκητα στο δείγμα αντανακλά κατά πάσα πιθανότητα την παθολογική κατάσταση του ίδιου του Μαρά και όχι κάποιου άλλου προσώπου».

Τι είναι και πώς λειτουργεί η αναδρομική διάγνωση

Η αναδρομική διάγνωση είναι το πεδίο το οποίο ασχολείται με την ταυτοποίηση της ασθένειας ή των αιτιών θανάτου ιστορικών προσώπων ή προσώπων τα  οποία έχουν αξία για την επιστημονική κοινότητα. Οι ερευνητές αξιοποιούν δηλαδή σύγχρονες τεχνικές έρευνας και ανάλυσης για να διερευνήσουν, μέσα από το πρίσμα των σύγχρονων επιστημονικών γνώσεων, παθολογικές καταστάσεις ανθρώπων οι οποίοι έζησαν στο παρελθόν. Σε αυτή τη διερεύνηση των αιτιών μιας νόσου δεν περιλαμβάνονται μόνο δεδομένα από σύγχρονες τεχνικές ανάλυσης αλλά και ιστοριογραφικές αναφορές, όπως ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση της δερματοπάθειας του Ζαν-Πολ Μαρά. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της αναδρομικής διάγνωσης είναι η εκ των υστέρων διάγνωση του σπουδαίου συνθέτη Εκτόρ Μπερλιόζ ως πάσχοντος από ιδιοπαθή επιληψία, μέσα από την ανάλυση των γραπτών του, στα οποία ο συνθέτης αναφέρεται σε συμπτώματα τα οποία περιγράφηκαν από την επιστημονική κοινότητα τα τελευταία 60 χρόνια. Προσπάθειες για εξέταση βιολογικού υλικού ιστορικών προσώπων έχουν υπάρξει με την ανάλυση ίχνους αίματος το οποίο αποδιδόταν (τελικά λανθασμένα) στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΣΤ’ και την ανάλυση γενετικού υλικού το οποίο βρέθηκε στον σκελετό τόσο του Ριχάρδου Γ’ της Αγγλίας όσο και συγγενικών του προσώπων.

Πηγές: https://www.biorxiv.org/content/10.1101/825034v1 - https://www.nationalgeographic.co.uk/history-and-civilisation/2019/11/what-can-200-year-old-dna-tell-us-about-murdered-french - https://www.tovima.gr/2019/12/07/science/i-viologia-fotizei-ti-galliki-epanastasi/

Οι πρώτες αποκαλύψεις του σκάφους Parker Solar Probe από τον Ήλιο. NASA's Parker Solar Probe Sheds New Light on the Sun

Το σκάφος Parker Solar Probe της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 και έχει αρχίσει να μελετά τον Ήλιο από κοντινότερη απόσταση σε σχέση με κάθε άλλο στο παρελθόν, άρχισε να στέλνει τα πρώτα αποκαλυπτικά στοιχεία που φωτίζουν τα αρκετά ακόμη μυστήρια του άστρου μας. NASA's Parker Solar Probe mission has returned unprecedented data from near the Sun, culminating in new discoveries published on Dec. 4, 2019, in the journal Nature. Among the findings are new understandings of how the Sun's constant outflow of material, the solar wind, behaves. Seen near Earth -- where it can interact with our planet's natural magnetic field and cause space weather effects that interfere with technology -- the solar wind appears to be a relatively uniform flow of plasma. But Parker Solar Probe's observations reveal a complicated, active system not seen from Earth. Credits: NASA's Goddard Space Flight Center

Η μελέτη των στοιχείων αυτών θα βοηθήσει, μεταξύ άλλων, στην καλύτερη πρόγνωση του διαστημικού «καιρού», καθώς επίσης στην κατανόηση της συμπεριφοράς άλλων άστρων στο σύμπαν.

Το σκάφος, με μέγεθος αυτοκινήτου και κόστος ενάμισι δισεκατομμυρίου δολαρίων, έχει ήδη κάνει τρεις κοντινές διελεύσεις από τον Ήλιο (η επόμενη είναι τον Ιανουάριο) και έχει πλησιάσει σε απόσταση έως 24 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Μέσα στην επόμενη εξαετία θα συμπληρώσει 24 διελεύσεις και θα πλησιάσει σε απόσταση έως 6,1 εκατ. χλμ., επτά φορές πιο κοντά από κάθε άλλη διαστημοσυσκευή (το προηγούμενο ρεκόρ ηλιακής προσέγγισης κατείχε το σκάφος Helios 2 από το 1976).

Οι πρώτες αποκαλύψεις

Parker Solar Probe observed switchbacks — traveling disturbances in the solar wind that caused the magnetic field to bend back on itself — an as-yet unexplained phenomenon that might help scientists uncover more information about how the solar wind is accelerated from the Sun. Credits: NASA's Goddard Space Flight Center/Conceptual Image Lab/Adriana Manrique Gutierrez

Ήταν γνωστό ότι ο ηλιακός «άνεμος» - το ρεύμα των φορτισμένων σωματιδίων που εκρέουν συνεχώς από τον Ήλιο- επιταχύνεται καθώς αφήνει το εξωτερικό στρώμα του άστρου μας. Όμως οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι η επιτάχυνση του ανέμου είναι ακόμη μεγαλύτερη της αναμενόμενης.

Parker Solar Probe has made new observations of energetic particles — like those seen here impacting a detector on ESA and NASA's Solar and Heliospheric Observatory — which will help scientists better understand how these events are accelerated. Credits: ESA/NASA/SOHO

Μια από «τις πραγματικά μεγάλες εκπλήξεις», όπως είπαν οι επιστήμονες της αποστολής που έκαναν τέσσερις σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό «Nature» -είναι η ανίχνευση ξαφνικών πολύ ισχυρών αυξήσεων στην ταχύτητα του ηλιακού ανέμου, τόσο βίαιων που το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου αναστρέφεται κατά 180 μοίρες και μετά από λίγο επιστρέφει στην αρχική θέση του. Τα ηλιακά σωματίδια φαίνεται να εκτινάσσονται μάλλον με εκρηκτικό τρόπο κατά κύματα, παρά να εκρέουν με μια σταθερή ροή.

NASA's Parker Solar Probe observed a slow solar wind flowing out from the small coronal hole – the long, thin black spot seen on the left side of the Sun in this image captured by NASA's Solar Dynamics Observatory – on October 27, 2018. While scientists have long known that fast solar wind streams flow from coronal holes near the poles, they have not yet conclusively identified the source of the Sun's slow solar wind. Credits: NASA/SDO

Ο Ήλιος παράγει ένα γρήγορο άνεμο με ταχύτητα 500 έως 1.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και έναν πιο αργό που ταξιδεύει στο διάστημα με λιγότερα από 500 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Ο πρώτος πηγάζει από γιγάντιες «τρύπες» στο ηλιακό στέμμα κοντά στους δύο πόλους. Ο πιο μυστηριώδης αργός άνεμος φαίνεται να προέρχεται και αυτός από μικρότερες τρύπες στο στέμμα, οι οποίες βρίσκονται κοντά στον ισημερινό του και έως τώρα ήταν άγνωστες. Οι τρύπες αυτές είναι πιο κρύες και λιγότερο πυκνές σε σχέση με την υπόλοιπη επιφάνεια του Ήλιου.

Ακόμη, βρέθηκε ότι ο ηλιακός άνεμος κινείται γύρω από τον Ήλιο πολύ ταχύτερα από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες, με ταχύτητα 35 έως 50 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει τις προγνώσεις του διαστημικού καιρού, δηλαδή πότε μια επικίνδυνη έκρηξη ακτινοβολίας του Ήλιου μπορεί να φθάσει στη Γη.

Parker Solar Probe saw cosmic dust (illustrated here) — scattered throughout our solar system — begin to thin out close to the Sun, supporting the idea of a long-theorized dust-free zone near the Sun. Credits: NASA's Goddard Space Flight Center/Scott Wiessinger

Όπως αναμενόταν, βρέθηκε πολλή λεπτή σκόνη στην περιοχή κοντά στον Ήλιο, η οποία εκτιμάται ότι προέρχεται από απομεινάρια αστεροειδών και κομητών που πλησίασαν το άστρο αρκετά για να διαλυθούν.

Όμως όσο πλησιάζει κανείς τον Ήλιο, τόσο αυτή η σκόνη αραιώνει, με αποτέλεσμα σε απόσταση περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων χιλιομέτρων από αυτόν να μην υπάρχει καθόλου σκόνη.

Ανθεκτικό

Parker Solar Probe's imagers look out sideways from behind the spacecraft's heat shield, watching structures as they develop in the corona. Credits: NASA/JHUAPL/Naval Research Lab/Parker Solar Probe

Μέχρι στιγμής το Parker Solar Probe έχει αντέξει την ακραία θερμότητα της «ατμόσφαιρας» του Ήλιου, του λεγόμενου στέμματος, αλλά όταν φθάσει στο πιο κοντινό σημείο η θερμική ασπίδα του πάχους 11,4 εκατοστών θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με θερμοκρασίες της τάξης των 1.400 βαθμών Κελσίου.

Guardian graphic. Source: The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory

Μια βασική ερώτηση που περιμένει επιστημονική απάντηση, είναι γιατί η επιφάνεια του Ήλιου έχει θερμοκρασία μόνο 6.000 βαθμών Κελσίου, ενώ η ατμόσφαιρα (το στέμμα) του φθάνει το 1,1 εκατομμύριο βαθμούς (θα περίμενε κανείς να έχει μικρότερη θερμοκρασία από την επιφάνεια).

Πηγές: https://www.nasa.gov/feature/goddard/2019/nasas-parker-solar-probe-sheds-new-light-on-the-sun/ - https://www.kathimerini.gr/1054850/gallery/epikairothta/episthmh/oi-prwtes-apokalyyeis-toy-skafoys-parker-solar-probe-apo-ton-hlio

Ένας γιγάντιος εξωπλανήτης γύρω από ένα άστρο λευκό νάνο. Giant planet found around tiny white dwarf star, a first

Ο πλανήτης εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τη Γη και τριπλάσιος από το άστρο του. Διαθέτει μάλιστα μια ουρά σαν κομήτη, καθώς σταδιακά εξαερώνεται υπό την επίδραση του καυτού άστρου του. The Neptune-sized planet, which orbits an Earth-sized star, is being slowly evaporated by the white dwarf, causing the planet to lose some 260 million tons of material every day. This artist's concept shows the white dwarf WDJ0914+1914 and the Neptune-sized planet that orbits the dead star. Credit: ESO/M. Kornmesser

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά ένα τεράστιο εξωπλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα άστρο λευκό νάνο, σε απόσταση περίπου 1.500 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Καρκίνου. Ο πλανήτης εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τη Γη και τριπλάσιος από το άστρο του. Διαθέτει μάλιστα μια ουρά σαν κομήτη, καθώς σταδιακά εξαερώνεται υπό την επίδραση του καυτού άστρου του.

Η ανακάλυψη έγινε με το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής και οι αστρονόμοι από τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Χιλή, με επικεφαλής τον δρα Μπόρις Γκένσικε του βρετανικού Πανεπιστημίου του Γουόρικ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

Ο λευκός νάνος (WD J0914+1914) είναι το απομεινάρι ενός άστρου που κάποτε έμοιαζε με τον Ήλιο μας. Η θερμοκρασία του πιστεύεται ότι φθάνει τους 28.000 βαθμούς Κελσίου, πενταπλάσια από του Ήλιου. Η ακτινοβολία του μητρικού άστρου αναγκάζει την ατμόσφαιρα του παγωμένου εξωπλανήτη να διαφεύγει στο διάστημα με εντυπωσιακό ρυθμό τουλάχιστον 3.000 τόνων ανά δευτερόλεπτο, σχηματίζοντας έτσι ένα δίσκο σαν ουρά από αέρια που περιέχουν υδρογόνο, οξυγόνο και θείο.

Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι κάπως έτσι μπορεί να μοιάζει το ηλιακό μας σύστημα στο μακρινό μέλλον. Άστρα σαν τον Ήλιο καταναλώνουν υδρογόνο στον πυρήνα τους στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, όμως όταν το καύσιμο αυτό τελειώσει, αρχίζει η σύνθεση του άνθρακα-12 και βαρύτερων πυρήνων και μετατρέπονται σε ερυθρούς γίγαντες, με μέγεθος εκατοντάδες φορές μεγαλύτερο από το αρχικό τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να «καταπίνουν» και να καταστρέφουν τους πιο κοντινούς πλανήτες τους και αυτή πιθανότατα θα είναι η μοίρα της Γης, του Ερμή και της Αφροδίτης σε περίπου 4,5 έως πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Τελικά ο ερυθρός γίγαντας χάνει τα εξωτερικά στρώματα του στο διάστημα, αφήνοντας πίσω του ένα πυρήνα, που είναι ο λευκός νάνος, ένα μικρό απομεινάρι που όμως ακόμη μπορεί να έχει πλανήτες γύρω του, τους πιο μακρινούς που ξέφυγαν από την θανατηφόρα «αγκαλιά» του ερυθρού γίγαντα.

Researchers using ESO’s Very Large Telescope have, for the first time, found evidence of a giant planet associated with a white dwarf star. The planet orbits the hot white dwarf, the remnant of a Sun-like star, at close range, causing its atmosphere to be stripped away and form a disc of gas around the star. Credit: ESO

Οι αστρονόμοι εικάζουν ότι υπάρχουν πολλά τέτοια αστρικά συστήματα που έχουν κάποιο λευκό νάνο στο κέντρο τους, αλλά έως τώρα ποτέ δεν είχαν βρει ένα πλανήτη που να έχει διασωθεί από τη φάση ερυθρού γίγαντα του άστρου του και να συνεχίζει να κινείται γύρω πλέον από ένα λευκό νάνο. Στο συγκεκριμένο αστρικό σύστημα, εκτός από τον γιγάντιο εξωπλανήτη που βρέθηκε, θεωρείται πιθανό ότι υπάρχουν και άλλοι.

Πηγές: Accretion of a giant planet onto a white dwarf star  - http://www.astronomy.com/news/2019/12/first-giant-planet-discovered-around-a-tiny-white-dwarf-star - https://www.amna.gr/home/article/413278/Anakalufthike-o-protos-gigantios-exoplanitis-guro-apo-ena-astro-leuko-nano

Οι πρώτοι τεχνητοί νευρώνες στη μάχη κατά των χρόνιων παθήσεων. World first as artificial neurons developed to cure chronic diseases

Τους πρώτους στον κόσμο τεχνητούς νευρώνες πάνω σε ένα τσιπάκι πυριτίου πλάτους λίγων χιλιοστών, οι οποίοι συμπεριφέρονται σχεδόν σαν τους πραγματικούς στον εγκέφαλο, δημιούργησε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων. Artificial neurons on silicon chips that behave just like the real thing have been invented by scientists - a first-of-its-kind achievement with enormous scope for medical devices to cure chronic diseases, such as heart failure, Alzheimer's, and other diseases of neuronal degeneration. This is one of the artificial neurons in its protective casing. Credit: University of Bath

Το επίτευγμα ανοίγει νέες δυνατότητες για τη δημιουργία βιοηλεκτρονικών ιατρικών συσκευών και εμφυτευμάτων που θα βοηθήσουν στη θεραπεία χρόνιων παθήσεων, όπως η καρδιακή ανεπάρκεια, η νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις, η παράλυση κ.α.

The tiny electric pulse has been mounted on a silicon chips for the first time and is designed to mimic the neurons in our nervous system. The chip is being held here by researcher Alain Hogaret with research associate Kamal Abu Hassan looking on.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία, την Ελβετία και τη Νέα Ζηλανδία, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλέν Νογκαρέτ του Τμήματος Φυσικής του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπαθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», ανέπτυξαν βιονικούς νευρώνες που μπορούν να ανταποκρίνονται στα ηλεκτρικά σήματα του νευρικού συστήματος όπως οι βιολογικοί νευρώνες και με τη σειρά τους να στέλνουν κατάλληλα σήματα σε άλλα νεύρα, στους μυς και στα όργανα του σώματος, κάτι που υπήρξε στόχος της ιατρικής έρευνας εδώ και δεκαετίες.

Έτσι, ανοίγονται νέοι δρόμοι για τη θεραπεία παθήσεων όπου οι νευρώνες δεν δουλεύουν σωστά ή έχουν καταστραφεί. Οι τεχνητοί νευρώνες θα μπορούν να εμφυτεύονται και να αντικαθιστούν τα μη λειτουργικά κυκλώματα των φυσικών νευρώνων. Για παράδειγμα, στην καρδιακή ανεπάρκεια οι νευρώνες στη βάση του εγκεφάλου δεν ανταποκρίνονται σωστά στα ερεθίσματα του νευρικού συστήματος, με αποτέλεσμα να μη στέλνουν στην καρδιά τα κατάλληλα ηλεκτρικά σήματα, η οποία έτσι δυσλειτουργεί.

Prof Alain Nogaret describes the significance of his work.

Οι νέοι νευρώνες από πυρίτιο μιμούνται με μεγάλη ακρίβεια (πάνω από 94%) τους πραγματικούς, όπως έδειξαν τα πειράματα σε ζώα. «Έως τώρα οι νευρώνες ήσαν σαν ένα μαύρο κουτί, όμως κατορθώσαμε να ανοίξουμε αυτό το μαύρο κουτί να κοιτάξουμε μέσα, βρίσκοντας μια μέθοδο να αναπαράγουμε τις ηλεκτρικές ιδιότητες των πραγματικών νευρώνων με μεγάλη λεπτομέρεια», δήλωσε ο Νογκαρέτ.

Οι τεχνητοί νευρώνες χρειάζονται μόνο 140 νανοβάτ ενέργειας, πράγμα που διευκολύνει πολύ την ενσωμάτωση τους σε βιοηλεκτρονικά κυκλώματα προς εμφύτευση στο σώμα, όπως «έξυπνους» βηματοδότες.

Πηγές: https://www.nature.com/articles/s41467-019-13177-3 - https://www.bath.ac.uk/announcements/world-first-as-artificial-neurons-developed-to-cure-chronic-diseases/ - https://www.kathimerini.gr/1054653/article/epikairothta/episthmh/oi-prwtoi-texnhtoi-neyrwnes-sth-maxh-kata-twn-xroniwn-pa8hsewn

Απρόσμενα μεγάλη μαύρη τρύπα στον γαλαξία μας. Astronomers Find ‘Impossible’ Stellar Black Hole in Milky Way

Κινέζοι επιστήμονες ανακάλυψαν στον γαλαξία μας μια μαύρη τρύπα τόσο μεγάλη για το είδος της, για τη δημιουργία της οποίας δεν υπάρχουν επιστημονικές εξηγήσεις μέχρι στιγμής. An international team of astronomers has discovered an exceptionally massive black hole of stellar origin with a mass 68 times that of the Sun. An artist’s impression of the wide star-black-hole binary system LB-1. Image credit: Jingchuan Yu.

Κινέζοι επιστήμονες ανακάλυψαν στον γαλαξία μας μια μαύρη τρύπα τόσο μεγάλη για το είδος της, για τη δημιουργία της οποίας δεν υπάρχουν επιστημονικές εξηγήσεις μέχρι στιγμής. Η μαύρη τρύπα με την ονομασία LB-1 κινείται γύρω από ένα άστρο, απέχει περίπου 15.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 70 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο.

Οι αστρονόμοι του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Κίνας και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, με επικεφαλής τον Λίου Τζιφένγκ, έκαναν την ανακάλυψη με το κινεζικό τηλεσκόπιο LAMOST και τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

Η LB-1 ανήκει στην κατηγορία των αστρικών μαύρων οπών, δηλαδή σχηματίσθηκε μετά από την έκρηξη και τη βαρυτική κατάρρευση ενός μεγάλου άστρου. Έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι τέτοιου είδους μαύρες τρύπες δεν φθάνουν σε μέγεθος μεγαλύτερο από 20 φορές σε σχέση με τον Ήλιο.

«Μαύρες τρύπες με τέτοια μάζα δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν στο γαλαξία μας, σύμφωνα με τα περισσότερα υπάρχοντα μοντέλα αστρικής εξέλιξης. Η LB-1 έχει διπλάσια μάζα από αυτή που θεωρούσαμε δυνατή. Τώρα οι επιστήμονες πρέπει να αντιμετωπίσουν την πρόκληση να εξηγήσουν τη δημιουργία της», δήλωσε ο Τζιφένγκ.

Artist's impression of photons veering around a black hole. (Nicolle R. Fuller/NSF)

Μια πιθανότητα είναι ότι πρόκειται για δύο μαύρες τρύπες σε κοντινή τροχιά η μία γύρω από την άλλη και όχι μια μόνο μαύρη τρύπα. Μαύρες τρύπες σαν τη LB-1, αλλά μικρότερες σε μέγεθος, θεωρούνται κοινές στο γαλαξία μας (φθάνουν ίσως τα 100 εκατομμύρια σύμφωνα με μια εκτίμηση), αλλά σπάνια εντοπίζονται, επειδή -αντίθετα με άλλα είδη μαύρων οπών- συνήθως δεν εκπέμπουν ακτίνες-Χ. Όσες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα (περίπου δύο δεκάδες) έχουν όλες μάζες κάτω των 30 ήλιων.

Παρόλα αυτά, η LB-1, αν και η μεγαλύτερη έως τώρα αστρική μαύρη τρύπα στο γαλαξία μας, είναι πολύ μικρότερη από τις μαύρες τρύπες που υπάρχουν στα κέντρα γαλαξιών (και του δικού μας) και οι οποίες έχουν μάζες εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ήλιων.

Πηγές: https://www.nature.com/articles/s41586-019-1766-2 - http://www.sci-news.com/astronomy/lb-1-impossible-stellar-black-hole-milky-way-07855.html - https://www.tovima.gr/2019/12/02/science/mayri-trypa-ston-galaksia-mas-70-foveres-megalyteri-apo-ton-ilio/