Το ιστολόγιο "Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία" είναι ένας διαδικτυακός τόπος που αφιερώνεται στην προώθηση και ανάδειξη της τέχνης, της επιστήμης και της φιλολογίας. Ο συντάκτης του ιστολογίου, Κωνσταντίνος Βακουφτσής, μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις του, τις αναλύσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό, το σύμπαν και τη λογοτεχνία.
Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.
Ο
συγκεκριμένος αυτός επισκέπτης βοηθά πλέον να κατανοήσουμε περισσότερα για την
ίδια την προέλευσή μας, καθώς εκτιμάται πως κομήτες σαν τον «Καταλίνα» μπορεί
να ήταν μια απαραίτητη πηγή άνθρακα σε πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης κατά τον
σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος. Illustration of a
comet from the Oort Cloud as it passes through the inner solar system with dust
and gas evaporating into its tail. SOFIA’s observations of Comet Catalina
reveal that it’s carbon-rich, suggesting that comets delivered carbon to the
terrestrial planets like Earth and Mars as they formed in the early solar
system. Credit:
NASA/SOFIA/Lynette Cook
Στις
αρχές του 2016, ένας παγωμένος επισκέπτης από τις παρυφές του ηλιακού μας
συστήματος πέρασε από τη Γη, και έγινε για λίγο ορατός στους παρατηρητές ως ο
κομήτης «Καταλίνα», πριν περάσει από τον ήλιο και εξαφανιστεί. Μεταξύ των
πολλών τηλεσκοπίων που τον παρατήρησαν ήταν και το ιπτάμενο SOFIA (StratosphericObservatoryforInfraredAstronomy) της NASA, που ήταν σε θέση να «πιάσει» ένα γνώριμο
ίχνος στην ουρά του- άνθρακα.
Infrared
observations of the comet helped researchers see that it was carbon rich,
allowing them to theorise these comets helped seed the hot, rocky early Earth.
Ο
συγκεκριμένος αυτός επισκέπτης βοηθά πλέον να κατανοήσουμε περισσότερα για την
ίδια την προέλευσή μας, καθώς εκτιμάται πως κομήτες σαν τον «Καταλίνα» μπορεί
να ήταν μια απαραίτητη πηγή άνθρακα σε πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης κατά τον
σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος. Νέα αποτελέσματα από το SOFIA- ένα κοινό εγχείρημα της NASA και του Γερμανικού Κέντρου
Αεροδιαστημικής- δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο PlanetaryScienceJournal.
«Ο
άνθρακας είναι κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης της ζωής» είπε ο Τσαρλς
Γούντγουορντ, αστροφυσικός του UniversityofMinnesota και leadauthor της έρευνας. «Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι
αν η Γη θα μπορούσε να είχε αιχμαλωτίσει αρκετό άνθρακα κατά τον σχηματισμό
της, οπότε πλούσιοι σε άνθρακα κομήτες θα μπορούσαν να έχουν αποτελέσει μια
σημαντική πηγή παράδοσης αυτού του απαραίτητου στοιχείου, που οδήγησε στη ζωή
όπως τη γνωρίζουμε».
The carbon-rich
Comet Catalina was first discovered in 2013 on its final and first journey
through the inner solar system.
Προερχόμενος
από το Νέφος Οόρτ, μακριά στο ηλιακό μας σύστημα, ο κομήτης αυτός και άλλοι
παρόμοιοι έχουν τόσο μεγάλες τροχιές που φτάνουν στη «γειτονιά» μας σχετικά
αμετάβλητοι- «παγωμένοι στον χρόνο», παρέχοντας έτσι μια σπάνια δυνατότητα
στους επιστήμονες να αποκτήσουν πολύτιμες πληροφορίες για το πρώιμο ηλιακό
σύστημα.
Οι
παρατηρήσεις του SOFIA
επέτρεψαν την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη σύσταση της σκόνης και του αερίου,
καθώς σχημάτιζαν την ουρά του κομήτη. Όπως διαπιστώθηκε, ο κομήτης είναι
πλούσιος σε άνθρακα, κάτι που υποδεικνύει ότι σχηματίστηκε στις εξώτερες
περιοχές του αρχέγονου ηλιακού συστήματος, με αποθέματα άνθρακα – ιδιαίτερα υψηλής
σημασίας για την εμφάνιση ζωής.
Αν
και ο άνθρακας είναι βασικό συστατικό της ζωής, η πρώιμη Γη και άλλοι πλανήτες
του εσώτερου ηλιακού συστήματος ήταν τόσο θερμοί κατά τον σχηματισμό τους που
στοιχεία όπως ο άνθρακας χάθηκαν ή εξαντλήθηκαν. Ενώ οι ψυχρότεροι γίγαντες σαν
τον Δία και τον Ποσειδώνα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν άνθρακα στο εξώτερο
ηλιακό σύστημα, το μέγεθος του Δία μπορεί να μπλόκαρε βαρυτικά τον άνθρακα από
το να εισαχθεί ξανά στο εσώτερο ηλιακό σύστημα. Οπότε προκύπτει το ερώτημα: Πώς
οι εσώτεροι βραχώδεις πλανήτες εξελίχθηκαν στους πλούσιους σε άνθρακα κόσμους
που είναι σήμερα;
Comet Catalina was
visible through small telescopes or binoculars on January 1, 2016 as it made
its closest approach to the Earth on its way into interstellar space.
Οι
επιστήμονες εκτιμούν πως μια μικρή μεταβολή στην τροχιά του Δία επέτρεψε σε
μικρούς, πρώιμους προγόνους κομητών να φέρουν άνθρακα από τις εξώτερες περιοχές
στις εσώτερες- όπου ενσωματώθηκε σε πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης. Η πλούσια σε
άνθρακα σύνθεση του «Καταλίνα» βοηθά να εξηγηθεί πώς πλανήτες που σχηματίστηκαν
στις θερμές, φτωχές σε άνθρακα περιοχές του πρώιμου ηλιακού συστήματος
εξελίχθηκαν σε πλανήτες με το συγκεκριμένο, σημαντικό για τη ζωή, στοιχείο.
Πήλινη
πλάκα που βρέθηκε σε θέση παρακείμενη του ιερού της Ολυμπίας. Στην πλάκα
αναγράφονται 13 στίχοι από τη ραψωδία ξ της Οδύσσειας
(ομιλία του Οδυσσέα στον Εύμαιο) και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, μπορεί
να χρονολογηθεί στη Ρωμαϊκή περίοδο (φωτ.: ΥΠΠΟΑ). The clay tablet
contains 13 verses from the Odyssey’s 14th rhapsody. Image credit: Hellenic Ministry of Culture
and Sports.
«Η
Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την
Ελληνική γλώσσα. Επιπλέον, πολλές χιλιάδες επιστημονικοί όροι σχηματίστηκαν από
ξένους στη βάση ελληνικών λέξεων». (Βιβλίο Γκίνες).
«Η
Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της
νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν
όρια». (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).
«Η
Ελληνική και η Κινεζική είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους
ίδιους λαούς και… στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται
κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική».
(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).
Η
Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις
υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα
ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα.
Μόνον
αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα,
το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
Το
εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να
γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιος είναι ο
σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.
Το
«πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων
Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι-η» όπως πολύ
άστοχα το γράφουμε σήμερα.
Ο
λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που
σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το
πιάσουμε.
Επίσης,
η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς
προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από
το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Άρα
το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι
μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να
γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.
Επιπλέον,
η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και
στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να
μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο
από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
Είναι
πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς
τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι
τη σημασία της.
Είναι
πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο
σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
Στη
γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην
Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες
γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα.
Σε
μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το
σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να
ισχύει.
Στα
Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα
Ελληνικά ως «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.
Μάλιστα
ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή
την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία
Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση.
Στην
γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο
εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως
μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».
Για
παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και
πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική
του γη / δικό του σπίτι.
Ο
«βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ
είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο
στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).
Αυτό
που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει
ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει
και δίνει τροφή για τη σκέψη.
Για
παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι.
Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας
καταστρέφει.
Μας
«φθίνει» – ελαττώνει ως ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας.
Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην
τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».
Έχουμε
τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο,
πρέπει να έλθει και στην ώρα του.
Ωραίο
δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι
κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό
είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε
να το απολαύσουμε.
Lessons in liberty
… ancient Greece produced ideas that have subsequently informed the most
significant moments in western political history. IllustrationbyRomyBlumelfortheSaturdayReview.
Ακόμα
έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται
«παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της
ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς.
Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!
Ο
Ερμής Κρατά το παιδί-Διόνυσο, του Πραξιτέλη, Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Hermes
and the Infant Dionysus by Praxiteles, 4th century BC, Archaeological Museum of
Olympia, Greece.
Το
άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε
αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται,
αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση.
Η Αφροδίτη της
Μήλου. Venus de Milo, c. 130 - 100 BC, Greek, the Louvre.
Αν
κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από
αγάλλομαι + ίαση (=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο
άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και
πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη
σωματική μας υγεία.
Παρένθεση:
και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι
άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε
τι. Για σκεφτείτε το λίγο.
Σε
αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για
το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι).
Οι
Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε,
και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε
φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ
εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.
Είναι
προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο
George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη.
Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την
σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.
«Η
γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου,
εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.
Μια
πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να
μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να
γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η
Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι
τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.
Όπως
γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν
κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που
μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω
αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ
τους με μουσική».
Ο
γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι
εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα:
«Άκουγα
αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά
και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών
μας – μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή
στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα
να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή
η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».
'Force of
nature...' Composer Iannis Xenakis photographed at his home in Paris, May,
2001. Photograph: Ulf
Andersen/Getty Images
Ο
διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές
τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.
Αλλά
και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις
φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων.
Ας
μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για
νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.
«Οι
τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες
προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η
αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις
κακόηχες συγχορδίες» όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α.
Τζιροπούλου-Ευσταθίου.
Είναι
γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες
ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους
που «ελάλουν ώς αηδόνες».
Δυστυχώς
κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί
κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Να
τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για
την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι
άνθρωποι της πόλεως.
The Education of
Achilles by Chiron fresco from Herculaneum. Photograph: Leemage/Corbis
Η
Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά
της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με
μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».
Ένας
άκρως ασυνήθιστος μετεωρίτης ηλικίας σχεδόν 4,6 δισεκατομμυρίων ετών, που
ανακαλύφθηκε στην Αλγερινή έρημο Σαχάρα το 2020, περιέχει το αρχαιότερο ηφαιστειακό
πέτρωμα που έχει ποτέ βρεθεί, σύμφωνα με τους Γάλλους επιστήμονες που τον
ανέλυσαν. The oldest volcanic rock we have ever discovered may
help us understand the building blocks of planets. The meteorite, which was
discovered in the Sahara desert in 2020, dates from just 2 million years after
the formation of the solar system – making it more than a million years older
than the previous record-holder. This is the oldest chunk of volcanic rock ever
unearthed. Credit: Maine
Mineral and Gem Museum/Darryl Pitt
«Ο
μετεωρίτης είναι ο αρχαιότερος μαγματικός βράχος που έχει αναλυθεί μέχρι σήμερα
και ρίχνει φως στη δημιουργία των πρωταρχικών φλοιών που κάλυπταν τους
αρχαιότερους πρωτοπλανήτες», σύμφωνα με τους ερευνητές που έκαναν τη σχετική
δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).
«Δουλεύω
πάνω στους μετεωρίτες περισσότερα από 20 χρόνια και αυτός είναι ο πιο
φανταστικός νέος μετεωρίτης που έχω ποτέ δει. Πιθανώς δεν θα ξαναβρούμε κάτι
ανάλογο ακόμη πιο παλαιό», δήλωσε στο "New Scientist" ο επικεφαλής
ερευνητής Ζαν-Αλί Μπαράτ του Πανεπιστημίου της Βρέστης και του Εθνικού Κέντρου
Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας.
Two views of a
piece of EC 002. The main mass of the meteorite resides at the Maine Mineral
and Gem Museum. Image credit:
Maine Mineral and Gem Museum/Darryl Pitt
Ο μετεωρίτης ονομάστηκε Erg Chech 002 ή EC 002
και αποτελείται από ανδεσίτη, ο οποίος στη Γη βρίσκεται κυρίως στις ζώνες καταβύθισης,
τις περιοχές όπου οι τεκτονικές πλάκες συγκρούονται και η μία βυθίζεται κάτω
από την άλλη. Σπάνια έχει βρεθεί ανδεσίτης σε μετεωρίτη, καθώς οι περισσότεροι
που πέφτουν στον πλανήτη μας, αποτελούνται από ένα άλλο είδος ηφαιστειακού
πετρώματος, το βασάλτη.
A protoplanet in
the early solar system spawned a unique type of meteorite. The EC 002 meteorite
is "relatively coarse grained, tan and beige," with crystals that are
green, yellow-green and yellow-brown. Image credit: Maine Mineral and Gem Museum/Darryl Pitt
Ο
εν λόγω μετεωρίτης πιθανώς αποτελούσε μέρος του φλοιού ενός αρχαίου
πρωτοπλανήτη που διασπάστηκε στη νηπιακή ηλικία του ηλιακού συστήματος. Κανένας
γνωστός αστεροειδής δεν μοιάζει στη χημική σύνθεση του με τον EC 002, πράγμα
που σημαίνει ότι σχεδόν έχουν εκλείψει πια σήμερα τέτοια πλανητικά απομεινάρια.
Ομάδα
ερευνητών υπό τον Τομπάιας Μέιερ του CSH (Center for Space and Habitability)
στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και με τη συμμετοχή του ETZ Zurich, του
Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του ΝCCR PlanetS ανακάλυψαν στοιχεία μοτίβων
ροών εντός ενός πλανήτη σε απόσταση 45 ετών φωτός από τη Γη – του LHS 3844b. LHS
3844b’s hemispheric tectonics is the direct consequence of a significant
temperature contrast between its day- and nightside and is absent in the
present-day Solar System. This illustration shows the possible interior
dynamics of the hot super-Earth LHS 3844b. Image credit: Universität Bern / University of Bern / Thibaut
Roger
Η
τεκτονική δραστηριότητα στη Γη δεν είναι υπεύθυνη μόνο για βουνά και σεισμούς,
μα και για τον κύκλο που φέρνει υλικό από το εσωτερικό του πλανήτη στην
επιφάνεια και την ατμόσφαιρα, και μετά το μεταφέρει πίσω, κάτω από τον φλοιό
της Γης. Ως εκ τούτου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των συνθηκών που
έκαναν τη Γη κατοικήσιμη.
Μέχρι
τώρα δεν είχαν βρεθεί σε εξωπλανήτες στοιχεία τεκτονικής δραστηριότητας σε
πλήρες πλανητικό επίπεδο. Ομάδα ερευνητών υπό τον Τομπάιας Μέιερ του CSH
(Center for Space and Habitability) στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και με τη
συμμετοχή του ETZ Zurich, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του ΝCCR PlanetS
ανακάλυψαν στοιχεία μοτίβων ροών εντός ενός πλανήτη σε απόσταση 45 ετών φωτός
από τη Γη – του LHS 3844b. Τα σχετικά αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Astrophysical Journal Letters.
«Η
παρατήρηση ενδείξεων τεκτονικής δραστηριότητας είναι πολύ δύσκολη, επειδή
συνήθως κρύβονται κάτω από μια ατμόσφαιρα» εξηγεί ο Μέιερ. Ωστόσο πρόσφατα
αποτελέσματα έδειξαν πως ο LHS 3844b πιθανότατα δεν έχει ατμόσφαιρα. Λίγο
μεγαλύτερος από τη Γη και πιθανότατα αντίστοιχα βραχώδης, είναι σε τροχιά γύρω
από το άστρο του σε τόσο μικρή απόσταση που η μία πλευρά του πλανήτη είναι
συνεχώς σε φως και η άλλη συνεχώς σε σκοτάδι- όπως η ίδια πλευρά της Σελήνης
βλέπει πάντα προς τη Γη. Χωρίς ατμόσφαιρα να προστατεύει από την ακτινοβολία, η
επιφάνεια είναι πάντα πολύ θερμή- ικανή να φτάνει μέχρι και 800 βαθμούς Κελσίου
στη φωτεινή πλευρά. Στη σκοτεινή πλευρά οι θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά
χαμηλές- πέφτοντας ακόμα και κάτω από τους 250 βαθμούς Κελσίου. «Σκεφτήκαμε πως
αυτή η μεγάλη αντίθεση θερμοκρασίας μπορεί να επηρεάζει τη ροή υλικού στο
εσωτερικό του πλανήτη» είπε ο Μάιερ.
The volcano planet
LHS 3844b might be filled with active volcanoes covering half its surface,
forming a glowing red alien world. An artist’s concept of LHS 3844b, showing
the day side of this planet awash with volcanic activity. Image credit: The
Cosmic Companion / Created in NASA’s Eyes
Για
να δοκιμάσουν τη θεωρία τους, οι ερευνητές έκαναν προσομοιώσεις υπολογιστή- και
οι περισσότερες έδειξαν ότι υπήρχε μόνο ροή προς τα πάνω στη μια πλευρά του
πλανήτη και προς τα κάτω στην άλλη. Ως εκ τούτου, όπως σημειώνει ο Μάιερ, το
υλικό έρεε από το ένα ημισφαίριο στο άλλο. Ωστόσο, η κατεύθυνση δεν ήταν πάντα
η ίδια. «Με βάση αυτά που έχουμε συνηθίσει στη Γη, θα περίμενε κανείς το υλικό
στη θερμή φωτεινή πλευρά να είναι ελαφρύτερο και ως εκ τούτου να ρέει προς τα
πάνω και το αντίθετο» είπε άλλος ένας εκ των ερευνητών, ο Νταν Μπόουερ. Ωστόσο
κάποιες προσομοιώσεις έδειξαν ακριβώς τις αντίθετες κατευθύνσεις- και αυτό
θεωρείται πως οφείλεται στην αλλαγή του ιξώδους με τη θερμοκρασία: Το ψυχρό
υλικό είναι πιο άκαμπτο και ως εκ τούτου δεν «θέλει» να καμφθεί, να σπάσει ή να
υποχωρήσει στο εσωτερικό. Ωστόσο, το θερμό υλικό ρέει προς το εσωτερικό του
πλανήτη.
Σε
κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν πώς μια πλανητική
επιφάνεια και το εσωτερικό μπορούν να ανταλλάσσουν υλικό υπό συνθήκες πολύ
διαφορετικές από αυτές της Γης. Οι ροές αυτές θα μπορούσαν να έχουν περίεργες
συνέπειες: «Σε οποιαδήποτε πλευρά του πλανήτη το υλικό ρέει προς τα επάνω, θα
περίμενε κάποιος μεγάλη ηφαιστειακή δραστηριότητα σε αυτή την πλευρά» είπε ο
Μπόουερ, προσθέτοντας πως «παρόμοιες βαθιές ροές προς τα πάνω στη Γη προκαλούν
ηφαιστειακή δραστηριότητα στη Χαβάη και την Ισλανδία». Ως εκ τούτου, θα
μπορούσε να φανταστεί κανείς ένα ημισφαίριο με αμέτρητα ηφαίστεια, και ένα
χωρίς σχεδόν κανένα.
John Everett
Millais (1829–1896), Cinderella
(1881), oil on canvas, 126 x 89 cm, Private collection. Wikimedia Commons.
Έτσι
χωρίς
ποτέ να μου διαβάσεις παραμύθια
όπως
χωρίς σε μεγαλώσανε και σένα
σπαρτιάτικα
- ενώ καλοπερνούν τα ψέματα
και
ψέμα ότι τρέφονται με μέλανα ζωμό.
Τρέφονται
με τις ανάγκες μας
ανώτερες
κι από βασιλικό πολτό.
Σε
νυχτωμένο δάσος σε άφησε ο ποιός
και
συ δεν ρώτησες ποτέ κανένα παραμύθι
πως
να διαφύγεις και από που.
Και
μόνο φόβοι
δίνανε
στους φόβους σου κουράγιο
εκεί
αμετακίνητη να μένεις
στου
ανέμου τα μουγκρίσματα
τη
νύχτα όσο ξέσκιζε των δέντρων τα κλαδιά
τα
ώτα και τα χρόνια.
Έτσι
ακριβώς μεγάλωσες και μένα,
σπαρτιάτικα,
με νυχτωμένου δάσους
τον
μέλανα ζωμό
δε
μ΄έστειλες ποτέ σε παραμύθι
να
διαφύγω από που.
Κι
εγώ όπως εσύ ποτέ δε διανοήθηκα
σπιτάκι
φωτισμένο στο βάθος να διακρίνω
ποτέ
δεν μπήκα στης Χιονάτης τη δανεική οδό
δε
χώθηκα ποτέ σε ξένη σούπα
να
κοιμηθώ
ούτε
ξεπαγιασμένη καταβρόχθισα
μικρόσωμο
κρεβάτι με νάνους σκεπασμένο
για
να κρατιέται ζεστουλό.
Μάνα,
λες να είναι
κληρονομική
η πραγματικότης;
John Everett
Millais (1829–1896), The Martyr of the
Solway (c 1871), oil on canvas, 70.5 × 56.5 cm, Walker Art Gallery,
Liverpool, England. Wikimedia Commons.
Ήδη,
το biohacking -η προσπάθεια βελτίωσης φυσικών και γνωστικών επιδόσεων του
ατόμου με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας- είναι γεγονός σε χώρες
όπως οι ΗΠΑ, ενώ η αναζήτηση της φράσης «biohacking companies» (εταιρείες
βιολογικού χάκινγκ) στο Google «επιστρέφει» 2.130.000 αποτελέσματα. Biohacking
— also known as DIY biology — is an extremely broad and amorphous term that can
cover a huge range of activities, from performing science experiments on yeast
or other organisms to tracking your own sleep and diet to changing your own
biology by pumping a younger person’s blood into your veins in the hope that
it’ll fight aging. The type of biohackers currently gaining the most notoriety
are the ones who experiment — outside of traditional lab spaces and
institutions — on their own bodies with the hope of boosting their physical and
cognitive performance. They form one branch of transhumanism, a
movement that holds that human beings can and should use technology to augment
and evolve our species. iStockphoto/Getty Images
«Θα
μπορείς να σερφάρεις στο Ίντερνετ με το μυαλό σου. Να χρησιμοποιείς βιονικούς
βραχίονες, βιονικά πόδια και μάτια. Θα ενισχύσεις το οργανικό ανοσοποιητικό σου
σύστημα με ένα βιονικό και θα αναθέτεις ολοένα περισσότερες αποφάσεις σε
αλγόριθμους, που σε ξέρουν καλύτερα από ό,τι γνωρίζεις τον εαυτό σου».
Σε
μια περίοδο που η Covid-19 αλλάζει άρδην τα δεδομένα, με τεράστια τη συμβολή
της τεχνολογίας, η παλαιότερη αυτή εκτίμηση του καθηγητή και συγγραφέα Γιουβάλ
Νόα Χαράρι εντάσσεται στη μεγάλη συζήτηση για την εξέλιξη του ανθρώπου και τον
λεγόμενο «μετανθρωπισμό»: το κίνημα που υποστηρίζει ότι ο Homo Sapiens ήδη
μετασχηματίζεται, ενισχύοντας τη διάνοια και τη φυσιολογία του με τεχνολογικά
ενθέματα και μέσω της γενετικής, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει πολύ
μαζικότερο στις επόμενες δεκαετίες.
Do you want to know
how to get a better life? A better body and health? Then you are in luck
because that is precisely what Martin Kremmer's talk is about! As a biohacker
who is striving to create optimal health for himself, he shares his view on how
you can take control of your health and life with a CEO's mindset. The future
of healthcare is in front of you - are you Ready? Martin has been an avid
biohacker since 2013, focused on bringing the movement of biohacking, optimal
living, and natural healing to Denmark. During the day, he is Global Director
at EY, where he focuses on using data as the connective tissue in creating
better UX. At night he is on a mission to spread knowledge on how humans can
move from "normal" health to an "optimal" health state. And
he knows what he is talking about, as he is leading the Danish Biohacker
Community of about 1000 individuals, who all try to find the most optimal state
of well being through technology and emerging science.
Ήδη,
το biohacking -η προσπάθεια βελτίωσης φυσικών και γνωστικών επιδόσεων του
ατόμου με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας- είναι γεγονός σε χώρες
όπως οι ΗΠΑ, ενώ η αναζήτηση της φράσης «biohacking companies» (εταιρείες
βιολογικού χάκινγκ) στο Google «επιστρέφει» 2.130.000 αποτελέσματα. Mάλιστα, σε
γνωστή ιστοσελίδα επιχειρηματικών αγγέλων, υπάρχει λίστα 570 επενδυτών, που
ενδιαφέρονται να χρηματοδοτήσουν νεοφυείς επιχειρήσεις στον χώρο του
biohacking.
O «επαυξημένος» άνθρωπος
The
future? Shutterstock
Δεν
είναι όμως μόνο η βελτιστοποίηση των ανθρώπινων επιδόσεων, που «εμπνέει» τους
οπαδούς του μετανθρωπισμού. Μιλούν ακόμα και για κατάργηση του θανάτου. Όχι
σύντομα όμως, για αυτό εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην κρυογονική, ώστε να
δώσουν στην επιστήμη και την τεχνολογία τον χρόνο να πετύχουν την κατάργηση της
…ημερομηνίας λήξης.
Μεταξύ
άλλων, ο Αμερικανός επιστήμονας και επιχειρηματίας Ray Kurzweil, ο πρωτοπόρος
της νανοτεχνολογίας Eric Drexler και ο ιδρυτής της PayPal, Peter Thiel, έχουν
κατά καιρούς εκφράσει την επιθυμία διατήρησης των σωμάτων τους …στην ψύξη, ώστε
να «ξυπνήσουν» στη νέα αυτή εποχή.
Μέχρι
σήμερα, σύμφωνα με τον Guardian,
έχουν δημιουργηθεί τέσσερις εγκαταστάσεις κρυογονικής, τρεις στις ΗΠΑ και μία
στη Ρωσία. Η μεγαλύτερη είναι η Alcor (Αριζόνα), που μπορεί να φιλοξενήσει
μέχρι και 100 «ασθενείς» και έχει χαρακτηριστεί ως «το μέρος όπου φιλοξενούνται
τα πτώματα των αισιόδοξων».
Παρότι
η τεχνολογική εξέλιξη ήδη βελτιώνει τον άνθρωπο και παρόλο που η
επιχειρηματικότητα σπεύδει να επιβιβαστεί στο τρένο του μετανθρωπισμού, προς το
παρόν ο «επαυξημένος άνθρωπος» (augmented human) κι η κατάργηση του θανάτου δεν
είναι παρά σενάρια.
Το
ΑΠΕ-ΜΠΕ συζήτησε αυτά τα σενάρια με τον επικεφαλής της Έδρας της UNESCO για το
Μέλλον, δρα Επαμεινώνδα Χριστοφιλόπουλο, αναπληρωτή προέδρου της Ομάδας
Στρατηγικών Προβλέψεων και Προοπτικής Διερεύνησης της ελληνικής κυβέρνησης και
την καθηγήτρια Σύγχρονης, Νεότερης Φιλοσοφίας και Βιοηθικής, Σταυρούλα
Τσινόρεμα, διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιοηθικής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ψάχνοντας στα περιθώρια
For some people,
the human body isn’t a temple. Instead they see it as a source of frustration
thanks to the considerable limitations compared to the powerful technology
available today. In the last few years, a new community of
biohackers or “grinders” has sprung up to experiment with enhancing the human
body with technology. Largely outside of the mainstream disciplines of science
or philosophy, it is a raw, exciting field that turns longstanding ethical
beliefs on their head. Grindhouse Wetware/Ryan O'Shea
«Ο
μετανθρωπισμός περιλαμβάνει διάφορες έννοιες, όπως το biohacking -ήδη τάση στην
Αμερική, όπου πολλοί άνθρωποι βάζουν μικρά εμφυτεύματα στο σώμα τους, όπως
μαγνήτες στα δάχτυλα των χεριών ή εσωτερικά ηχεία- και η κρυοσυντήρηση» λέει ο
δρ Χριστοφιλόπουλος και προσθέτει: «Για να αρχίσεις να βλέπεις τις τάσεις του
μέλλοντος, που σήμερα είναι «στην πολλή αρχή», χρειάζεται να ψάξεις στα
περιθώρια. Στα περιθώρια της επιστήμης, της τέχνης, της μόδας, στην
υποκουλτούρα. Το mainstream (η κυρίαρχη τάση) βρίσκεται μπροστά σου, ενώ το
καινούργιο αρχίζει περιφερειακά. Φαίνεται λοιπόν πως, περιφερειακά, αυτό είναι
κάτι που άρχισε να συμβαίνει.
Many consider
magnet finger implants to be an interesting new way to give a “sixth sense” to
the human being. A magnet implant consists of a 52n neodymium magnet coated
in 24-carat gold and then placed inside a silicone or Teflon shell to perform a
biological test.
Σύμφωνα
με τις εκτιμήσεις των μελλοντολόγων, σε μερικές δεκαετίες δεν αποκλείεται να
έχουμε τον «επαυξημένο άνθρωπο», με τεχνολογικά εμφυτεύματα, εξωσκελετούς που
τον βοηθούν να καταφέρνει πράγματα πολύ πάνω από τις βιολογικές του δυνατότητες
και ψηφιακά γυαλιά με κάθε είδους πληροφορίες» σημειώνει, παραθέτοντας -μεταξύ
άλλων- το παράδειγμα του «Magic Leap» ενός φορετού (wearable) χωρικού
υπολογιστή, που συγχωνεύει φυσικό και ψηφιακό κόσμο.
Το μειονέκτημα του «απλού»
ανθρώπου
Human enhancement
may be just around the corner. How do Americans view these emerging
technologies that may one day enhance our human capabilities? Credit: Pew Research Center
Τι
μπορεί να σημαίνει όλο αυτό για την ίση πρόσβαση των ανθρώπων σε ευκαιρίες;
«Είναι βέβαιο ότι αν όλο αυτό γίνει mainstream, το να μείνεις «απλός» άνθρωπος
σημαίνει πως θα μειονεκτείς σε σχέση με τον αναβαθμισμένο, με επίπτωση στη
δουλειά σου, τη δημιουργικότητά σου και τον ίδιο τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι
τον εαυτό σου. Χρειάζονται προφανώς ασφαλιστικές δικλείδες, αλλά όποιους
κανόνες και να βάλεις, πάντα θα έρχονται εκ των υστέρων, γιατί η τεχνολογία
προχωράει ταχύτατα και, κανονιστικά, δεν μπορείς να αποκλείσεις εκ προοιμίου
μεγάλες δυνατότητες, όπως, π.χ., το να βοηθήσεις με έναν εξωσκελετό χιλιάδες
ανθρώπους που είναι καθηλωμένοι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Οι κυβερνήσεις δεν έχουν
τις αναγκαίες δομές, ώστε να δρουν προληπτικά σε τέτοια θέματα, αλλά είναι
απαραίτητο να δημιουργούν ασφαλιστικές δικλείδες».
Πόσο
πιθανό είναι να δούμε όντως μια κοινωνία με αναβαθμισμένους ανθρώπους;
«Προφανώς όλα αυτά είναι σενάρια και για αυτό όλα είναι υπό αίρεση. Επιπλέον,
στον δρόμο της τεχνολογίας και της καινοτομίας οι αστάθμητοι παράγοντες είναι
πολλοί. Δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον με γραμμικό τρόπο» λέει,
ξεκαθαρίζοντας πως δεν υπάρχει ρητή απάντηση στο ερώτημα.
Χειραγωγώντας την ανθρώπινη
φύση ερήμην του χειραγωγηθέντος
The new
gene-splicing technique “CRISPR” greatly improves scientists’ ability to
accurately and efficiently “edit” the human genome. Credit: GettyImages
Ο
άνθρωπος ανέκαθεν βελτίωνε τον εαυτό του με τη βοήθεια της επιστήμης και της
τεχνολογίας. Ακόμα και τα γυαλιά μυωπίας είναι μια τέτοια βελτίωση. Γιατί
λοιπόν η περαιτέρω βελτίωσή του αποτελεί σήμερα κοινωνικό και ηθικό θέμα; Όπως
εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιοηθικής του Πανεπιστημίου
Κρήτης, Σταυρούλα Τσινόρεμα, η διαφορά είναι ότι πλέον έχουμε τη δυνατότητα να
χειραγωγήσουμε γενετικά την ανθρώπινη φύση, να παρέμβουμε στο ανθρώπινο
γονιδίωμα και να το τροποποιήσουμε οριστικά και αμετάκλητα. Το ηθικό ερώτημα
είναι, λέει, κατά πόσον αυτό είναι θεμιτό, πέραν της επέμβασης για
θεραπευτικούς σκοπούς, δηλαδή για την πρόληψη σοβαρών γενετικών παθήσεων.
«Αυτός
στου οποίου το γονιδίωμα θα έχουμε παρέμβει, δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που
εμείς έχουμε τροποποιήσει πριν από τη γέννησή του. Μέχρι σήμερα διάφορες
παρεμβάσεις στην ανθρώπινη φύση είναι δυνητικά αναστρέψιμες, η γενετική δεν θα
είναι. Φυσικά, εν πολλοίς, οι βελτιωτικές γενετικές επεμβάσεις είναι απλώς
σενάρια. Σενάρια που χρειαζόμαστε όμως, για να στοχαστούμε το ηθικό όριο στον τρόπο
που πράττουμε σήμερα» υπογραμμίζει.
Η
ελευθερία υπό όρους ισότητας, οι άνθρωποι-εργαλεία κι η απώλεια της ηθικής
ευθύνης
An illustration of
a brain hemisphere with chips embedded. Getty
Images/iStockphoto
Κι
αν αυτά τα σενάρια επαληθεύονταν και ζούσαμε σε μια κοινωνία, στην οποία
κάποιοι θα είχαν γενετικά ή μηχανικά χειραγωγηθεί; «Τότε θα ετίθετο σε κίνδυνο
η βασική και θεμελιώδης αρχή μέσω της οποίας θέλουμε να αυτοκατανοούμε τις
μεταξύ μας σχέσεις: η ελευθερία υπό όρους ισότητας. Θα υπήρχαν άνθρωποι
εργαλειακά τροποποιημένοι από άλλους, π.χ., για μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη ή
αναβαθμισμένη ικανότητα επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων. Αυτό θα απειλούσε
βασικές αρχές μιας ελεύθερης, δίκαιης, δημοκρατικής κοινωνικής συμβίωσης. Μια
τεράστια δυναμική ώθηση σε αυτήν τη συζήτηση έρχεται από τη συνάντηση της
βιοϊατρικής με την τεχνητή νοημοσύνη και τη ρομποτική. Μέσω αυτών έχουμε τη
δυνατότητα παρέμβασης και μετά τη γέννηση του ανθρώπου, πχ, με τσιπ στον
εγκέφαλο ή ενθέματα, που, για ορισμένους, θα μπορούσαν να ρυθμίζουν ακόμα και
την ηθική συμπεριφορά, ώστε ο άνθρωπος να δρα πάντα με ηθικό, κοινωνικά
αποδεκτό τρόπο. Τότε όμως θα χάναμε το υπόβαθρο της ηθικής μας ευθύνης, του να
ασκούμε την ελευθερία μας και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για αυτήν. Από μια
κοινωνία ανθρώπων, που νοούνται ως ελεύθεροι και ίσοι, άρα υπεύθυνοι ο ένας
απέναντι στον άλλον, θα περνούσαμε σε μια κοινωνία «κοινωνικών αυτόματων»,
πλήρως εργαλειοποιημένων όντων» εξηγεί.
Δημοσιότητα, λογοδοσία,
βιομηχανική κατασκοπεία
Ο
Ιανός απεικονιζόταν συχνά με δύο πρόσωπα και αποκαλείτο Janus bifrons,
δηλαδή διπρόσωπος Ιανός και του ήταν αφιερωμένοι αρκετοί ναοί στη Ρώμη. Ο
διασημότερος όλων ήταν εκείνος που βρισκόταν Forum Romanum και οι πύλες του
ήταν ανοικτές σε περίοδο πολέμου και κλειστές σε περίοδο ειρήνης. Στις πιο
πρώιμες περιόδους ο Ιανός απεικονιζόταν με το ένα πρόσωπο γενειοφόρο και το
άλλο ξυρισμένο, γεγονός που ώθησε ορισμένους ερευνητές να το αποδώσουν σε ζεύγη
αντιθέτων, όπως είναι ο ήλιος και η σελήνη ή το γήρας και η νιότη. Statue
representing Janus Bifrons in the
Vatican Museums
Ποιες
θα ήταν οι ασφαλιστικές δικλείδες; «Το άπλετο φως της δημοσιότητας ως προς τις
επιστημονικές εξελίξεις και την έρευνα, και η δημόσια λογοδοσία των
επιστημονικών φορέων απέναντι στην κοινωνία. Η ανθρώπινη πράξη -κι επομένως η
επιστημονική πράξη- είναι σαν τον Ιανό. Κάθε χρήση φέρει μέσα της την
κατάχρηση. Χρειάζεται λοιπόν να εμποδιστεί η κατάχρηση, μέσα από την άπλετη
δημοσιότητα και την υπεύθυνη, δημόσια λογοδοσία. Πρωτίστως, οι χρηματοδοτικές
πηγές της έρευνας δεν πρέπει ποτέ να είναι κρυφές, ενώ η δημοκρατική Πολιτεία
οφείλει να ελέγχει τους θεσμούς της επιστήμης με τρόπο που να συμβάλλει στο
κοινό αγαθό και να εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών» λέει.
Πόσο
πρόθυμες, όμως, θα ήταν να αποκαλύψουν την έρευνά τους μεγάλες επιχειρήσεις,
που επενδύουν δισεκατομμύρια σε αυτή και είναι λογικό να φοβούνται τη
βιομηχανική κατασκοπεία; «Ευλόγως η επιχείρηση μπορεί να έχει θεμιτό συμφέρον.
Εδώ χρειάζεται οριοθέτηση ως προς το πού τελειώνει η αξίωση της δημοσιότητας
και πού αρχίζει το θεμιτό συμφέρον τού να μην μοιράζεται ερευνητικά δεδομένα.
Το θεμιτό συμφέρον πρέπει να προστατεύεται. Χρειάζεται λοιπόν να εξετάσουμε
τρόπους, ώστε να εναρμονίζονται και να συν-ισχύουν το θεμιτό συμφέρον με τις
αρχές της διαφάνειας και της λογοδοσίας. Στο σημείο αυτό μπορούν να συμβάλουν
τόσο η νομική επιστήμη, όσο και η ηθική φιλοσοφία και η βιοηθική, καθώς η ηθική
και το δίκαιο συνδέονται, και το δίκαιο αποτελεί και καταστάλαγμα ηθικών
προβληματισμών» υπογραμμίζει.
Δεν μπορούμε να καταργήσουμε
τον θάνατο
“We’re fast
approaching the moment when humans and machines merge,” Time magazine declared in its 2011 issue.
Οι
οπαδοί του μετανθρωπισμού ευαγγελίζονται και κατάργηση του θανάτου. Αν ο φόβος
του θανάτου καταργηθεί, πώς θα επηρεαστούν κοινωνίες, φιλοσοφία, θρησκείες,
ιδεολογίες και ο ίδιος ο τρόπος που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του;
«Όσα ουτοπικά ιδεώδη αυτοτελείωσης και να συλλάβει ο ανθρώπινος νους, το φυσικό
όριο του ανθρώπου είναι ο θάνατος. Καταφέρνουμε να τον καθυστερούμε, αλλά όσο
και να παρεμβαίνουμε μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας στην επιμήκυνση του
ορίου της ανθρώπινης ζωής, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να το καταργήσουμε. Το
καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε το τέλος της φυσικής μας
ζωής ως τρόπο ένταξης του εαυτού μας στον κόσμο. Να μην περιμένουμε από έναν
επιστήμονα ή τεχνολόγο να καταργήσει το φυσικό αυτό όριο, γιατί στο τέλος, αντί
για την κατάργηση του θανάτου, μπορεί να οδηγηθούμε σε πολύ επικίνδυνα
πειράματα ευγονικής, που καταστρέφουν, αντί να ενισχύουν το ανθρώπινο ευ ζην»
καταλήγει.