Ο πανέμορφος Γλάρος του Διαστήματος. Wide-field view of the entire Seagull Nebula (IC 2177)

Το νεφέλωμα του Γλάρου είναι ένα από τα πιο όμορφα νεφελώματα. This wide-field view captures the evocative and colourful star formation region of the Seagull Nebula, IC 2177, on the borders of the constellations of Monoceros (The Unicorn) and Canis Major (The Great Dog). This view was created from images forming part of the Digitized Sky Survey 2. Credit: ESO/Digitized Sky Survey 2. Acknowledgement: Davide De Martin

Το Νότιο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια νέα λεπτομερή φωτογραφία του νεφελώματος IC 2177 που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «Νεφέλωμα του Γλάρου», αφού η εικόνα του θυμίζει το θαλασσοπούλι ενώ πετάει.

The Seagull nebula, seen in this infrared mosaic from NASA's Wide-field Infrared Survey Explorer, or WISE, draws its common name from it resemblance to a gull in flight. But it depends on your point of view. When the image is rotated 180 degrees it bears a passing resemblance to a galloping lizard -- or perhaps a dragon or a dinosaur. The image spans an area about seven times as wide as the full moon, and three times as high (3.55 by 1.37 degrees), straddling the border between the constellations Monoceros and Canis Major (the Big Dog). So you might say this lizard is running with the Big Dog, while the gull is flying from it.

Astronomers catalog the nebula as IC 2177. This cosmic cloud is one of many sites of star formation within the Milky Way galaxy. It is located 3,800 light-years away from Earth, inside the Orion spur -- the same partial spiral arm of the Milky Way where our solar system is located. The nebula is nearly 240 light-years across.

Astronomers list the region near the seagull's eye (or lizard's hip) as NGC 2327, which contains a cluster of stars born about 1.5 million years ago. The eye is the brightest and hottest of the newborn stars in the entire nebula, and heats up the dust so that it glows in infrared light.

All four infrared detectors aboard WISE were used to make this image. Color is representational: blue and cyan represent infrared light at wavelengths of 3.4 and 4.6 microns, which is dominated by light from stars. Green and red represent light at 12 and 22 microns, which is mostly light from warm dust. Photo credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA

Το νεφέλωμα βρίσκεται σε απόσταση 3.700 ετών φωτός από την Γη ανάμεσα στους αστερισμούς του Μονόκερου και του Μεγάλου Κυνός. Την νέα εικόνα κατέγραψε η κάμερα Wide Field Imager του τηλεσκοπίου 2,2 μέτρων MPG/ESO στο Αστεροσκοπείο La Silla στη Χιλή.

Η κάμερα έκανε «ζουμ» σε μια περιοχή του νεφελώματος όπου η αλληλεπίδραση του φωτός και της υπεριώδους ακτινοβολίας των θερμών άστρων με τη κοσμική ύλη (αέρια, σκόνη) δημιουργούν ένα λαμπερό πολύχρωμο περιβάλλον. Οι αλληλεπιδράσεις «ζωγραφίζουν» κάποιες περιοχές με κοκκινωπή απόχρωση και άλλες με γαλαζωπή.

This video sequence starts with a broad view of the Milky Way before closing in on the familiar bright star Sirius and the nearby constellation of Orion (The Hunter). We see a faint red object resembling a bird in flight — the Seagull Nebula (IC 2177) and zoom in on what turns out to be a dramatic star formation region. The final view of the "wings" of the seagull is a detailed new image from the Wide Field Imager on the MPG/ESO 2.2-metre telescope. Credit:ESO/Digitized Sky Survey 2/Nick Risinger (skysurvey.org). - Panning across part of the Seagull Nebula: This pan video gives a close-up view of the intricate structure of part of the Seagull Nebula. These wisps of gas and dust are known as Sharpless 2-296 and form part of the "wings" of the celestial bird. This region of the sky is a fascinating muddle of intriguing astronomical objects — a mix of dark and glowing red clouds, weaving amongst bright stars. This new view was captured by the Wide Field Imager on the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory in Chile. Credit:ESO

Το ψηφιοποιημένο σημειωματάριο του Νεύτωνα. Isaac Newton's notebooks open digital doors

Το πανεπιστήμιο Καίμπριτζ, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός Ισαάκ Νεύτων, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα.

An instant classic: Sir Isaac Newton's Principia laid out his the mathematical foundation for gravity and the laws of motion. (Credit: University of Cambridge)

Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του «Principia Mathematica» (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του αντίτυπο.

Σημειώσεις του Νεύτωνα και στα αρχαία Ελληνικά.

Ο Ισαάκ Νεύτωνας ήξερε την αρχαία ελληνική γλώσσα. Περισσότερες από 4.000 σελίδες από τα χειρόγραφά του βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και είναι γραμμένες στα αρχαία ελληνικά.

Ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός ήταν στενά συνδεδεμένος με το εν λόγω Πανεπιστήμιο, καθώς φοίτησε εκεί από το 1661-1665, από το 1669-1701 δίδασκε, ενώ το 1703 εξελέγη πρόεδρος της Royal Society, θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του.

Οι συγκεκριμένες σημειώσεις περιλαμβάνουν σημειώσεις από τις σπουδές του και τις εξερευνήσεις του στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μεταφυσική.

Παρατηρώντας κάποιος τα σημείωματα του Νεύτωνα, θα δει ότι οι σημειώσεις είναι γραμμένες στα ελληνικά ενώ οι τίτλοι / θέματα που δούλευε παρουσιάζονται στα λατινικά.

Οι σύντομες επεξηγήσεις στα περιθώρια των σελίδων είναι καλογραμμένες σε ελληνικό κείμενο, με πεζά γράμματα και με τα απαραίτητα διακριτικά. Φαίνεται, επομένως, ότι η ελληνική γνώση της γλώσσας ήταν τόσο διαδεδομένη ώστε ένας μελετητής θα μπορούσε να το χρησιμοποιεί αβίαστα ακόμη και σε απλές σημειώσεις.

Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος για την ψηφιοποίηση στη βιβλιοθήκη του Καίμπριτζ Cambridge Digital Library, Γκραντ Γιανγκ, τα χειρόγραφα του Νεύτωνα αποκαλύπτουν τον τρόπο που σκεπτόταν και σταδιακά προχωρούσε στις σημαντικές ανακαλύψεις του, που σφράγισαν τη σύγχρονη επιστήμη.

Για ρίξτε όμως μια ματιά στο σημειωματάριό του: http://cudl.lib.cam.ac.uk/view/MS-ADD-03996/9. Οι σελίδες προχωρούν από πάνω, μεγενθύνεται με το + Έχει τρομερό ενδιαφέρον!!

This is a notebook Newton acquired while he was an undergraduate at Trinity College and used from about 1661 to 1665 (see his inscription). It includes many notes from his studies and, increasingly, his own explorations into mathematics, physics and metaphysics. It was judged 'Not fit to be printed' by Newton's executor and was presented to the Library by the fifth Earl of Portsmouth in 1872.

This notebook contains many blank pages (all shown) and has been used by Newton from both ends. Our presentation displays the notebook in a sensible reading order. It shows the 'front' cover and the 30 folios that follow and then turns the notebook upside down showing the other cover and the pages that follow it. Full transcriptions are available for folios 88r-135r, a famous section of the manuscript where Newton organises his notetaking according to 'Questiones quaedam Philosophiae' (certain philosophical questions). The notebook was photographed while it was disbound in 2011.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Seeing Beyond: The James Webb Space Telescope

Το τηλεσκόπιο James Webb θα μπει σε μια τροχιά 1.513.000 χιλιόμετρα από τη Γη, στο σημείο Lagrange L2 και θα είναι το πρώτο αναπτυγμένο οπτικό τηλεσκόπιο στο διάστημα. Αφού υποβληθεί σε μια πολύπλοκη σειρά δοκιμών εκεί ψηλά, συμπεριλαμβανομένου και του αλεξήλιου, θα τεθεί μετά σε πλήρη λειτουργία.

Όταν μπει σε τροχιά το 2018, θα έχει κατοπτρική επιφάνεια επτά φορές μεγαλύτερη από το σημερινό Hubble, διευρύνοντας σημαντικά τις δυνατότητες αστρονομικής έρευνας. Το Webb θα έχει ένα κάτοπτρο με διάμετρο 21 μέτρα το οποίο έχει περίπου εφτά φορές περισσότερη επιφάνεια συλλογής από αυτόν του Hubble. Το κάτοπτρο του Hubble είναι πολύ μικρότερο, μόλις 2,43 μέτρα διάμετρο και η επιφάνεια συλλογής του είναι 4,46 τετραγωνικά μέτρα.

Το Webb θα έχει σημαντικά μεγαλύτερο οπτικό πεδίο από ότι η κάμερα NICMOS στο Hubble και αρκετά καλύτερη ανάλυση από το διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων Spitzer.

Το Webb θα παρατηρεί κυρίως στο υπέρυθρο φάσμα και θα έχει τέσσερα επιστημονικά όργανα που μπορούν να παίρνουν φωτογραφίες και να κάνουν φασματικές αναλύσεις των αντικειμένων. Αυτά τα όργανα θα παρέχουν κάλυψη από μήκη κύματος 0,6 μέχρι 28 μικρόμετρων (ένα μικρόμετρο είναι 1 x 10^-6 μέτρα).Το υπέρυθρο μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος κυμαίνεται από τα 0,75 μικρόμετρα μέχρι μερικές εκατοντάδες μικρόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα του Webb θα λειτουργούν κυρίως στο υπέρυθρο μέρος του φάσματος με μια μικρή δυνατότητα στο ορατό.

Στις φωτογραφίες, κομμάτια του τηλεσκοπίου υφίστανται δοκιμές ψύχους, έως και – 240 βαθμούς Κελσίου για να διαπιστωθεί η αντοχή του στις διαστημικές καταπονήσεις.

Πατήστε στον ακόλουθο σύνδεσμο για να δείτε "διαδραστικά" λεπτομέρειες και κοντινά πλάνα από το James Webb Space Telescope: http://www.nasa.gov/externalflash/webb3d/

Κι άλλο παράξενο λαμπερό αντικείμενο στον Άρη, Another Weird Shiny Thing on Mars

Οι πράσινες γραμμές δείχνουν το παράξενο αντικείμενο που εντόπισε το Curiosity στην επιφάνεια του Άρη. Green lines point to a shiny protuberance on rock imaged by the Curiosity rover on Mars. Credit: NASA/JPL/CaltechMalin Space Science Systems.

Πριν από λίγο καιρό το διαστημικό ρόβερ Curiosity φωτογράφισε ένα “περίεργο” αντικείμενο στο έδαφος του Άρη. Σύμφωνα με την τότε ανακοίνωση της επιστημονικής ομάδας του Curiosity θα μπορούσε να είναι κάποιο κομμάτι που έπεσε από το ίδιο το ρόβερ.

Τώρα οι κάμερες του Curiosity εντόπισαν μια μικρή μεταλλική προεξοχή πάνω σε έναν βράχο – την βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα, οι πράσινες γραμμές δείχνουν τη θέση του.

Πολύ κοντινό πλάνο της περίεργης προεξοχής. A closeup of the shiny protuberance. Credit: NASA/JPL/Caltech/Malin Space Science Systems.

Another zoomed-in view of the shiny protuberance. Credit: NASA/JPL-Caltech/Malin Space Science Systems.

This image was taken by Mastcam: Right (MAST_RIGHT) onboard NASA's Mars rover Curiosity on Sol 173 (2013-01-30 23:39:36 UTC). Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Malin Space Science Systems

Η προεξοχή που φαίνεται να έχει μεγάλη ανακλαστικότητα είναι μικρή – το ύψος της είναι περίπου μισό εκατοστό. Η εικόνα λήφθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 2013.

Panorama of the area, from Sol 173. Credit: NASA/JPL/Caltech/Malin Space Science Systems.

Ότι κι αν είναι αυτό το παράξενο μικρό λαμπερό αντικείμενο έχει ενδιαφέρον και ελπίζουμε να έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γι ‘αυτό σύντομα από κάποιον επιστήμονα της ομάδας του Curiosity.

Αρχαίοι Έλληνες, οι πρωτοπόροι της επιστήμης, Carl Sagan - The Pioneers of Science

Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του αστροφυσικού, αστρονόμου και κοσμολόγου Καρλ Σάγκαν με θέμα την επιστήμη στην αρχαία Ελλάδα.

"Οι πρωτοπόροι της Επιστήμης" είναι ένα επεισόδιο από την βραβευμένη σειρά του Καρλ Σάγκαν "ΚΟΣΜΟΣ" και με ένα ταξίδι του στην Ελλάδα, αναλύει τις ανακαλύψεις των αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων όπως των Θαλή, Εμπεδοκλή, Αναξίμανδρου, Αρίσταρχου και άλλων και εξηγεί πώς τα επιτεύγματα των προγόνων μας έχουν εμπνεύσει την μοντέρνα επιστήμη.

Ένα πραγματικά πανέμορφο ταξίδι στην αρχαία Ελλάδα από τον εξαίρετο Καρλ Σάγκαν!

Carl Sagan in "Cosmos" is talking about the discoveries of Thales, Empedokles, Anaximander, Theodores, the Efpalinian Trench, and how the ancient Greek ideas inspired modern science.

Το «γεύμα» της μαύρης τρύπας του Γαλαξία, A Black Hole's Dinner is Fast Approaching

This view shows a simulation of how a gas cloud that has been observed approaching the supermassive black hole at the centre of the galaxy may break apart over the next few years. This is the first time ever that the approach of such a doomed cloud to a supermassive black hole has been observed and it is expected to break up completely during 2013. The remains of the gas cloud are shown in red and yellow, with the cloud’s orbit marked in red. The stars orbiting the black hole are also shown along with blue lines marking their orbits. This view simulates the expected positions of the stars and gas cloud in the year 2021. Credit: ESO/MPE/Marc Schartmann

Βίαιο θάνατο αναμένεται να συναντήσει ένα γιγάντιο νέφος αερίων τους προσεχείς μήνες. Το νέφος κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς τη γιγάντια μαύρη τρύπα που υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία μας, του Τοξότη Α*. Το φαινόμενο παρακολουθούν επιστήμονες του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία που έδωσαν νέα στοιχεία για αυτό.

Astronomers using ESO's Very Large Telescope have discovered a gas cloud with several times the mass of the Earth accelerating towards the black hole at the centre of the Milky Way. This is the first time ever that the approach of such a doomed cloud to a supermassive black hole has been observed. This ESOcast explains the new results and includes spectacular simulations of how the cloud will break up over the next few years. Credit: ESO

Κοσμική ζωγραφική. LL Ori and the Orion Nebula

Το Μέγα Νεφέλωμα του Ωρίωνα μοιάζει με κοσμικό πίνακα. This esthetic close-up of cosmic clouds and stellar winds features LL Orionis, interacting with the Orion Nebula flow. Adrift in Orion's stellar nursery and still in its formative years, variable star LL Orionis produces a wind more energetic than the wind from our own middle-aged Sun. As the fast stellar wind runs into slow moving gas a shock front is formed, analogous to the bow wave of a boat moving through water or a plane traveling at supersonic speed. The small, arcing, graceful structure just above and left of center is LL Ori's cosmic bow shock, measuring about half a light-year across. The slower gas is flowing away from the Orion Nebula's hot central star cluster, the Trapezium, located off the upper left corner of the picture. In three dimensions, LL Ori's wrap-around shock front is shaped like a bowl that appears brightest when viewed along the "bottom" edge. The beautiful picture is part of a large mosaic view of the complex stellar nursery in Orion, filled with a myriad of fluid shapes associated with star formation. Image Credit: NASA, ESA, and The Hubble Heritage Team

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία όπου απεικονίζεται το Μέγα Νεφέλωμα του Ωρίωνα που αποτελεί το κοντινότερο στη Γη εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. 

Orion Nebula In 3D. Image Credit: NASA, G. Bacon, L. Frattare, Z. Levay, and F. Summers (STScI/AURA)

Ο αστερισμός του Ωρίωνα διαθέτει πολλά νεφελώματα αλλά το Μέγα Νεφέλωμα που είναι επίσης γνωστό ως M42 είναι το πιο «δραστήριο» και ενδιαφέρον για τους επιστήμονες. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1350 ετών φωτός από τη Γη και η διάμετρος του εκτιμάται ότι είναι 24 έτη φωτός.

Ορισμένα από τα νεαρά άστρα του νεφελώματος, όπως το LL Orionis, παράγουν ηλιακούς ανέμους μεγαλύτερης ταχύτητας, έντασης και ενέργειας από τους ανέμους του Ήλιου. Οι ηλιακοί άνεμοι συναντούν αέρια που κινούνται στο Διάστημα με μικρή ταχύτητα. Η συνάντηση αυτή δημιουργεί κοσμικούς «κυματισμούς» παρόμοιους με το κύμα που προκαλείται κατά την κίνηση μιας βάρκας στο νερό. Οι αλληλεπιδράσεις των άστρων με τα υλικά του νεφελώματος δημιουργούν ένα πολύχρωμο μωσαϊκό όπως αυτό που παρουσιάζεται στην εικόνα που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.