Η ύλη επικράτησε της αντιύλης εξαιτίας του πεδίου Higgs. Higgs Boson Could Explain Matter’s Dominance over Antimatter

In this illustration, two protons collide at high energy, producing a Higgs boson that instantly decays, producing two tau particles. The rest of the energy from the collision sprays outward in two jets (pink cones). Measuring the angle between these jets could reveal whether or not the Higgs is involved in charge-parity (CP) violation, which says that nature treats a particle and its oppositely charged antiparticle differently. A SLAC researcher and his colleagues propose such an experiment in a recent paper in Physical Review D. Credit: SLAC National Accelerator Laboratory

Την αιτία που ενδεχομένως κρύβεται πίσω από το γεγονός ότι η ύλη υπερίσχυσε της αντιύλης στα πρώτα στάδια της κοσμικής δημιουργίας, με συνέπεια το σύμπαν σήμερα να κατακλύζεται από σωματίδια, διατυπώνουν Αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες σε άρθρο τους στο περιοδικό Physical Review Letters [Postinflationary Higgs Relaxation and the Origin of Matter-Antimatter Asymmetry], η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη στο «νεαρό» σύμπαν σχετίζεται με το μποζόνιο Χιγκς, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε το 2012 από μετρήσεις στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN.

Με βάση τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, όταν το σύμπαν είχε «ηλικία» μόλις 10^-32 δευτερόλεπτα, ένα μέρος των φωτονίων που είχαν δημιουργηθεί άρχισε να μετατρέπεται σε ύλη, με τη μορφή ζευγών από σωματίδια και αντισωματίδια. Μόλις δημιουργούνταν, τα ζεύγη αυτά συγκρούονταν και αλληλοεξουδετερώνονταν, παράγοντας πάλι ακτινοβολία.

Ωστόσο, δεν εξαϋλώθηκαν όλα τα σωματίδια αφού, έστω και σε απειρολάχιστο βαθμό, τα σωματίδια υπερείχαν αριθμητικά των αντισωματιδίων – για κάθε 1 δισεκατομμύριο αντισωματίδια υπήρχαν 1 δισεκατομμύρια και 1 αντισωματίδια. Μια ασυμμετρία στην οποία «χρωστάμε» το γεγονός ότι προέκυψαν τα πρώτα σταθερά υποατομικά σωματίδια, και εν τέλει το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα.

Αν και αυτή η απειροελάχιστη υπεροχή είναι η αιτία που οι αστέρες και οι πλανήτες αποτελούνται από ύλη, με την αντιύλη να σπανίζει στο σύμπαν, συνιστά γρίφο για τους κοσμολόγους επειδή δεν μπορεί να εξηγηθεί με τους νόμους της φυσικής, οι νόμοι δεν κάνουν «διακρίσεις» ανάμεσα στα σωματίδια και τα αντισωματίδια. Σύμφωνα όμως με την ομάδα από το UCLA, πιθανόν οφείλεται στη συμπεριφορά του μποζονίου Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη και την αντιύλη.

Πιο συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα, η ανισοκατανομή προήλθε από την κίνηση του πεδίου Χιγκς, το οποίο σχετίζεται με το μποζόνιο, η οποία είχε σαν συνέπεια σε εκείνο το στάδιο της κοσμικής δημιουργίας οι μάζες των σωματιδίων και των αντισωματιδίων να είναι παροδικά άνισες. Η εξήγηση αυτή βασίζεται στην υπόθεση πως, στις πρώτες φάσεις της Μεγάλης Έκρηξης, η ένταση του πεδίου ήταν πολύ μεγαλύτερη από την «τιμή ισορροπίας» που έχει σήμερα. Γεγονός που με τη σειρά του επέτρεψε στα σωματίδια να «κυριαρχήσουν» στα αντισωματίδια.

Computer simulation of particle tracks from an LHC collision that produced a Higgs boson. Credit: CERN

Το σωματίδιο Χιγκς προτάθηκε το 1964 από τον Βρετανό Πίτερ Χιγκς και τον Γάλλο Φρανσουά Ανγκλέρ, ως ο μηχανισμός απόκτησης μάζας που συμπλήρωνε και την τελευταία «ψηφίδα» στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Το σωματίδιο κέρδισε τα φώτα της δημοσιότητας το 2012, όταν δύο ανεξάρτητα πειράματα στον επιταχυντή του CERN ανακοίνωσαν την πειραματική επαλήθευσή του. Την επόμενη χρονιά, οι δύο επιστήμονες απέσπασαν το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, για την πρόβλεψή τους.

Πηγές: naftemporiki.gr - www.scientificamerican.com

To μυστηριώδες φως στον πλανήτη-νάνο Δήμητρα. 'Bright Spot' on Ceres Has Dimmer Companion

This image was taken by NASA's Dawn spacecraft of dwarf planet Ceres on Feb. 19 from a distance of nearly 29,000 miles (46,000 kilometers). It shows that the brightest spot on Ceres has a dimmer companion, which apparently lies in the same basin. Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

Το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA φωτογράφησε τον πλανήτη – νάνο Δήμητρα (Ceres) στις 19 Φεβρουαρίου 2015, από απόσταση 46.000 χιλιομέτρων αποκαλύπτοντας ότι δίπλα στο μυστηριώδες φωτεινό σημείο που είχε παρατηρηθεί σε έναν κρατήρα του, υπάρχει και δεύτερο αλλά λιγότερο φωτεινό σημείο.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα το παραπάνω animation που αποτελεί σύνθεση κοντινών εικόνων που έχει τραβήξει τις τελευταίες ημέρες το Dawn. Στο animation διακρίνεται σε κέντρο ενός κρατήρα ένα μυστηριώδες λαμπερό σημείο το οποίο αναμένεται να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας του σκάφους. Ceres rotates in this sped-up movie comprised of images taken by NASA’s Dawn mission during its approach to the dwarf planet. The images were taken on Feb. 19, 2015, from a distance of nearly 29,000 miles (46,000 kilometers). Dawn observed Ceres for a full rotation of the dwarf planet, which lasts about nine hours. The images have a resolution of 2.5 miles (4 kilometers) per pixel. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

Σύμφωνα με τον Chris Russell, ερευνητή της αποστολής Dawn, «θα μπορούσε να είναι η απαρχή ενός ηφαιστείου, όμως πρέπει να δούμε εικόνες με καλύτερη ανάλυση για να οριστικοποιηθούν τέτοιες γεωλογικές ερμηνείες».

Το διαστημικό σκάφος Dawn εκτοξεύτηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2007, με στόχο την κύρια ζώνη των αστεροειδών, που βρίσκονται μεταξύ του Άρη και του Δία. Στις 26 Ιουνίου 2011 το Dawn προσέγγισε τον αστεροειδή Εστία (Vesta) και παρέμεινε σε τροχιά γύρω του μέχρι το 2012 στέλνοντας στη Γη 30.000 φωτογραφίες του.

After seven eventful years and 2.9 billion miles (4.7 billion km), the Dawn spacecraft now has the mysterious world of Ceres in its sights. This artist's concept shows the Dawn spacecraft heading toward the dwarf planet Ceres. It is due to arrive at the icy, dirt covered world in March if all of its final manoeuvres go to plan.

Το Dawn θα χρησιμοποιήσει το σύστημα προώθησης ιόντων που διαθέτει για να μπει σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015.

Έτσι στους επόμενους μήνες οι επιστήμονες της αποστολής ελπίζουν να φτάσουν σε μια βαθύτερη κατανόηση της προέλευσης και της εξέλιξης του νάνου-πλανήτη μελετώντας την επιφάνειά του. Και βέβαια να επιλύσουν το παζλ με τα μυστηριώδη φωτεινά σημεία …

Ceres may have an ocean and possibly an atmosphere. It lies less than three times as far as Earth from the sun - close enough to feel the warmth of the star allowing ice to melt and reform (artist's impression pictured).

«Η Δήμητρα παραμένει ένα μυστήριο για μας» αναφέρει ο Κρίστοφερ Ράσελ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής. Τα μόνα που είναι γνωστά  για τον πλανήτη νάνο στον οποίο ανακαλύφθηκαν πρόσφατα πίδακες υδρατμών, είναι ότι καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτω από το παγωμένο κάλυμμα μπορεί να κρύβεται μια θάλασσα.

Γιατί δεν θα δείτε τον λευκό καρχαρία να πλησιάζει. Great white sharks attack prey under cover of sun

Εκμεταλλεύονται τη γωνία υπό την οποία πέφτει το φως του Ήλιου για να μην γίνονται αντιληπτοί. Photo credit: Willyam Bradberry/ Shutterstock

Οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες εκμεταλλεύονται τη γωνία υπό την οποία πέφτει το φως του Ήλιου για να μην γίνονται αντιληπτοί από τα υποψήφια θύματά τους, διαπιστώνουν ερευνητές στην Αυστραλία. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι ο λευκός καρχαρίας (Carcharodon carcharias), το μεγαλύτερο αρπακτικό ψάρι του πλανήτη, προτιμά να κυνηγά το ξημέρωμα και το σούρουπο.

Οι νέες παρατηρήσεις, οι οποίες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «The American Naturalist», δείχνει να προσφέρει μια πειστική εξήγηση για αυτή τη στρατηγική. Ο Τσάρλι Χάβενιρς και η ομάδα του στο Πανεπιστήμιο «Φλίντερς» της Αυστραλίας ταξίδεψαν 30 χιλιόμετρα από τις ακτές της νότιας Αυστραλίας και προσέλκυσαν λευκούς καρχαρίες πετώντας στο νερό ιχθυέλαιο και αλεσμένα ψάρια. Στη συνέχεια έριξαν στη θάλασσα κομμάτια τόνου, βάρος έξι κιλών, και παρακολούθησαν τις επιθέσεις στα δολώματα.

Οι παρατηρήσεις

You won't see me coming... (Image: Brian J. Skerry/National Geographic Creative)

Οι ερευνητές κατέγραψαν 1000 προσεγγίσεις από 44 λευκούς καρχαρίες, οι οποίες κατέληξαν σε 37 επιθέσεις στα κομμάτια τόνου. Αυτό που διαπίστωσαν οι ερευνητές ήταν ότι οι καρχαρίες έτειναν να επιτίθενται από την κατεύθυνση από την οποία ερχόταν ο ήλιος: νωρίς το πρωί προτιμούσαν να πλησιάζουν τα δολώματα από την ανατολή, ενώ το απόγευμα πλησίαζαν από τη δύση.

Όταν πάλι ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, η κατεύθυνση της επίθεσης δεν βρέθηκε να συνδέεται με τη γωνία του ήλιου -ακόμα μια ένδειξη ότι οι καρχαρίες προσανατολίζονταν εσκεμμένα με βάση τον Ήλιο. Η τακτική αυτή δεν αποκλείεται να επιτρέπει στους κυνηγούς να βλέπουν καλύτερα τη λεία τους, λένε οι ερευνητές. Εξίσου πιθανό είναι ότι η προσέγγιση από την κατεύθυνση του ήλιου αφήνει το στόχο τυφλωμένο από τη λάμψη του Ήλιου, ανίκανο να διακρίνει την απειλή.

Το κόλπο, εκτιμά η ερευνητική ομάδα, θα ήταν αποτελεσματικό τόσο με τα ψάρια όσο και με θηράματα που έχουν το κεφάλι έξω από το νερό -όπως για παράδειγμα οι κολυμβητές και οι σέρφερ. Σε αυτή την περίπτωση, η αντανάκλαση του ήλιου στο νερό θα έκρυβε τον δολοφόνο. Όπως επισημαίνει η μελέτη, οι λευκοί καρχαρίες είναι το μόνο γνωστό αρπακτικό που επιτίθεται ακολουθώντας τη γωνία του Ήλιου.

Βλέποντας πιο μακριά από το Hubble. MUSE looks deeper into the universe than Hubble in 3-D

Δύο από τους μακρινούς γαλαξίες που ανακάλυψε το όργανο MUSE με φόντο την αντίστοιχη εικόνα του Hubble. The background image in this composite shows the NASA/ESA Hubble Space Telescope image of the region known as the Hubble Deep Field South. New observations using the MUSE instrument on ESO’s Very Large Telescope have detected remote galaxies that are not visible to Hubble. Two examples are highlighted in this composite view that show up strongly in the appropriate parts of the three-dimensional MUSE data. Image credit: ESO/MUSE Consortium/R. Bacon

Νέος φασματογράφος που εγκαταστάθηκε σε ένα ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο στη Χιλή χρειάστηκε μόλις 27 ώρες για να ολοκληρώσει μια απογραφή των γαλαξιών στις εσχατιές του Σύμπαντος, βλέποντας αντικείμενα αόρατα ακόμα και για το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.

Το 1995, το Hubble έστρεψε το φακό του για δέκα συνεχόμενες μέρες σε μια μικρή περιοχή του ουρανού στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Τα δεδομένα που συγκέντρωσε, γνωστά ως «Βαθύ Πεδίο» (Hubble Deep Field) έφεραν επανάσταση στην κοσμολογία, καθώς αποκάλυψαν μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν στο Σύμπαν.

Αργότερα, το 1998, το διαστημικό τηλεσκόπιο πραγματοποίησε μια ανάλογη απογραφή των μακρινών γαλαξιών στον ουρανό του νότιου ημισφαιρίου, το λεγόμενο «Βαθύ Πεδίο του Νότου» ή HDF-S.

Σε μια επίδειξη της τεχνολογικής προόδου που έχει σημειωθεί έκτοτε, ερευνητές του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) παρουσιάζουν μια νέα, λεπτομερέστερη εκδοχή του HDF-S. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics».

Κλειδί για το επίτευγμα ήταν ο «Φασματογραφικός Εξερευνητής Πολλαπλών Μονάδων», ή MUSE, ένας αισθητήρες που εγκαταστάθηκε σε ένα από τα τέσσερα επιμέρους τηλεσκόπια που συνιστούν το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του ESO στο όρος Παρανάλ της Χιλής.

Με τα «μάτια» του MUSE

Νέος πρωτοποριακός αισθητήρας αποκαλύπτει δεδομένα πρωτοφανούς ακρίβειας. Looking like a machine straight out of the movie The Matrix, with its Medusa-like hoses and connections, MUSE (Multi Unit Spectroscopic Explorer) is an integral field spectrograph (IFS) that observes the entirety of an astronomical object in one go, and for each pixel measures the intensity of the light as a function of its colour, or wavelength. With nearly 400 million pixels to be processed in real time, MUSE has presented Paranal Observatory with new computation and communication challenges. During commissioning alone, nearly half a billion spectra were produced! Image credit: ESO

Σε αντίθεση με άλλους αισθητήρες, οι οποίοι καταγράφουν μόνο την ένταση του φωτός σε κάθε εικονοστοιχείο (pixel), το MUSE καταγράφει 24 επιμέρους μήκη κύματος σε κάθε εικονοστοιχείο.

Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού «Science», τα επιπλέον δεδομένα επιτρέπουν στους αστρονόμους να υπολογίσουν άμεσα την απόσταση και τη σύσταση κάθε αντικειμένου, ακόμα και την εσωτερική κίνηση ορισμένων γαλαξιών.

Με το Hubble, αντίθετα, οι αστρονόμοι έπρεπε να χρησιμοποιούν διαφορετικά όργανα για να αποκτήσουν το πλήρες φάσμα κάθε αντικειμένου που είχε δει νωρίτερα το διαστημικό τηλεσκόπιο.

In this picture the objects that had their distances measured by MUSE are shown with coloured symbols. White star symbols are faint stars in the Milky Way. Everything else is a distant galaxy. Circles show objects that appear in the Hubble imaging of this field, triangles are more than 25 new discoveries in the MUSE data, and cannot be seen in the Hubble picture. Blue objects are comparatively close, green and yellow ones more distant and purple and pink galaxies are seen when the universe was less than one billion years old. MUSE has measured more than ten times as many distances to distant galaxies in this field than had been achieved up to now. Image credit: ESO/MUSE consortium/R. Bacon

Το Muse ανακάλυψε 20 εξαιρετικά αμυδρά αντικείμενα που παρέμεναν αόρατα στο Hubble. Μέτρησε επίσης τις αποστάσεις 189 γαλαξιών στο οπτικό πεδίο του, δέκα φορές περισσότερους γαλαξίες από ό,τι είχαν μετρηθεί ως τώρα.

Οι ενθουσιασμένοι ερευνητές του ESO ελπίζουν τώρα ότι το MUSE θα μπορέσει να δει τον λεγόμενο κοσμικό ιστό: αχανή νήματα πάνω στα οποία συγκεντρώνονται όλοι οι γαλαξίες του Σύμπαντος, αφήνοντας ανάμεσά τους άδειες εκτάσεις σαν τις τρύπες ενός σφουγγαριού.

Έτσι μοιάζει η ζωή στον Τιτάνα. Life 'not as we know it' possible on Saturn's moon Titan

Οι ερευνητές σχεδίασαν την εικονιζόμενη μορφή ζωής που έχει μέγεθος ιού. Στην εικόνα έχει διενεργηθεί τομή στην εξωτερική μεμβράνη ώστε να φαίνεται το εσωτερικό του μονοκύτταρου οργανισμού. A new type of methane-based, oxygen-free life form that can metabolize and reproduce similar to life on Earth has been modeled. It is theorized to have a cell membrane, composed of small organic nitrogen compounds and capable of functioning in liquid methane temperatures of 292 degrees below zero. A representation of a 9 mm azotosome, about the size of a virus, with a piece of the membrane cut away to show its hollow interior. Credit: James Stevenson

Ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, βρίσκεται σύμφωνα με τους επιστήμονες σε μια γεωλογική και ατμοσφαιρική κατάσταση παρόμοια με εκείνη της πρώιμης Γης.

This near-infrared, colour mosaic from NASA’s Cassini spacecraft shows the Sun glinting off of Titan’s north polar seas composed of liquid methane. Image credit: NASA/JPL-Caltech/University of Arizona/University of Idaho.

Για αυτόν τον λόγο, εδώ και μια δεκαετία αποτελεί μόνιμο στόχο των ερευνητών, αφού η μελέτη του είναι πιθανό να αποκαλύψει πολλά στοιχεία για την εξέλιξη του πλανήτη μας αλλά και την παρουσία της ζωής τόσο στη Γη όσο και σε άλλους πλανήτες.

Graduate student James Stevenson, astronomer Jonathan Lunine and chemical engineer Paulette Clancy, with a Cassini image of Titan in the foreground of Saturn, and an azotosome, the theorised cell membrane on Titan. Image credit: Jason Koski/Cornell University Photography

Με βάση της συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στον Τιτάνα ομάδα ειδικών στη μοριακή δυναμική του Πανεπιστημίου Κορνέλ στις ΗΠΑ σχεδίασε μια μονοκύτταρη μορφή ζωής που θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και να ζει στον δορυφόρο. Πρόκειται για μια μορφή ζωής που βασίζεται όχι στο οξυγόνο αλλά στο μεθάνιο το οποίο αφθονεί στον Τιτάνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η μορφή ζωής θα μπορούσε να επιβιώνει και να αναπαράγεται με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και οι αντίστοιχες κυτταρικές μορφές ζωής στη Γη. Η εργασία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances».

«Θύμα» των λυκόσκυλων οι Νεάντερταλ; Dogs bred from wolves helped humans take over from Neanderthal rivals in Europe 40,000 years ago

Ίσως τα λυκόσκυλα να ήταν ο καθοριστικός παράγοντας της εξαφάνισης των Νεάντερταλ. Man's best friend: An early cave painting in Libya of dogs chasing a deer in the Akakus Mountains. A new theory claims humans teamed up with the ancestors of domestic dogs far earlier than was first thought.

Οι Νεάντερταλ ζούσαν για δεκάδες χιλιάδες έτη στην Ευρώπη χωρίς προβλήματα μέχρις ότου έκανε την εμφάνιση του ο σύγχρονος άνθρωπος. Οι Νεάντερταλ εξαφανίσθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα με πολλές θεωρίες να έχουν διατυπωθεί για το τι συνέβη. Μια επιφανής αμερικανίδα ανθρωπολόγος διατυπώνει μια νέα θεωρία για το πώς εξαφανίστηκαν οι Νεάντερταλ. Όπως υποστηρίζει, ο καθοριστικός παράγοντας για την εξαφάνισή τους δεν ήταν ο άνθρωπος αλλά οι… σκύλοι.

Η συμμαχία

Left behind: While early humans hunted with wolves, their Neanderthal rivals in Europe continued using primitive tools without any help, according to anthropologist Dr Pat Shipman (artist's impression).

Η καθηγήτρια Πατ Σίπμαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια στο βιβλίο «Οι επιδρομείς: Πώς οι άνθρωποι και οι σκύλοι τους οδήγησαν στην εξαφάνιση τους Νεάντερταλ» διατυπώνει τη θεωρία της. Η Σίπμαν εκτιμά ότι οι εξημερωμένοι λύκοι που βοηθούσαν τους προγόνους μας να κυνηγάνε, τους έδωσαν σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όχι μόνο έναντι των θηραμάτων τους, αλλά και έναντι των Νεάντερταλ, με τους οποίους οι Homo sapiens επίσης έπρεπε να ανταγωνιστούν για εδάφη, στέγη και τροφή.

«Συνάψαμε μια συμμαχία με τον λύκο και αυτό θα υπήρξε το τέλος των Νεάντερταλ», δήλωσε η Πατ Σίπμαν. Η θεωρία της αμφισβητεί την κυρίαρχη αντίληψη ότι οι λύκοι εξημερώθηκαν μόλις πριν από 10.000 χρόνια, σχεδόν παράλληλα με τη δημιουργία σταθερών καταυλισμών από τους πρώην κυνηγούς-συλλέκτες και την ανάπτυξη της γεωργίας. Η αμερικανίδα ανθρωπολόγος πιστεύει ότι οι λύκοι έμαθαν να τρέφονται από τους ανθρώπους ήδη πριν από 70.000 χρόνια, μόλις οι πρόγονοί μας άρχισαν να μεταναστεύουν από την Αφρική προς την Ευρώπη, όπου έφθασαν τελικά πριν από περίπου 45.000 χρόνια, γεγονός που σταδιακά οδήγησε στην εμφάνιση των σκύλων.

Λείπουν οι αποδείξεις

Crossing paths: Wolves and woolly mammoths co-existed for millennia, but only wolves survived in the end.

Η νέα θεωρία, που ασφαλώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί, αποτελεί πάντως μια εναλλακτική εξήγηση, πέρα από την κλιματική αλλαγή, γιατί οι κυρίαρχοι ως τότε Νεάντερταλ (επί τουλάχιστον 200.000 χρόνια) εξαφανίστηκαν λίγες χιλιάδες χρόνια μετά τη συνάντησή τους με τον σύγχρονο άνθρωπο.

Η Πατ Σίπμαν, εκτιμά ότι τα πρώτα λυκόσκυλα μαζί με τα ανώτερα όπλα και τις μεγαλύτερες κυνηγετικές δεξιότητες, επέτρεψαν στους ανθρώπους να «σβήσουν» τους Νεάντερταλ από τον χάρτη και να γίνουν αυτοί οι κυρίαρχοι στην Ευρώπη.

Τα λυκόσκυλα θα εντόπιζαν και μετά θα κυνηγούσαν τα μεγάλα ζώα (π.χ. ελάφια, βίσωνες κ.α) έως ότου αυτά να εξαντληθούν από την κούραση. Τελικά, οι άνθρωποι θα έδιναν με τα δόρατα και τα βέλη τους την χαριστική -και σχετικά ξεκούραστη- βολή στα θηράματά τους. Ήταν μια παραγωγική συνέργεια και κατανομή δραστηριοτήτων, καθώς τα μεν λυκόσκυλα δεν χρειαζόταν να κάνουν το δύσκολο μέρος της «δουλειάς», δηλαδή να πλησιάσουν πολύ κοντά τα μεγάλα ζώα - θηράματα, για να τα σκοτώσουν, ενώ οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να χαλάνε άσκοπα την ενέργειά τους στο κυνήγι.

«Ήταν μια κατάσταση αμοιβαία επωφελής για τους ανθρώπους και τους σκύλους, που μπορούσαν να μοιραστούν το κρέας από το κυνήγι», σύμφωνα με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια. Επιπλέον, οι λύκοι - σκύλοι μπορούσαν να διώχνουν τα άλλα επικίνδυνα σαρκοβόρα ζώα, όπως τα λιοντάρια και τις ύαινες, που έσπευδαν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση, μόλις οι άνθρωποι σκότωναν κάποιο ζώο.

Φονικό δίδυμο

No match: The theory claims Neanderthals (model pictured) were no match for the hunting technique.

Μετά την εξαφάνιση των Νεάντερταλ, ακολούθησε σταδιακά η εξαφάνιση από την Ευρώπη των λιονταριών, των μαμούθ, των υαινών και των βισώνων. Οι άνθρωποι και οι λύκοι-σκύλοι αποτελούσαν -και ακόμη αποτελούν- ένα φονικό δίδυμο, σύμφωνα με την Πατ Σίπμαν.

Close relation: A Natural History museum employee examines a model of a Neanderthal during an exhibition last year. Neanderthals look similar to modern humans but were a distinct species with genetic differences.

Οι έως τώρα μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι και οι Νεάντερταλ συνυπήρξαν στην Ευρώπη για περίπου 4.000 χρόνια, ανταλλάσσοντας ιδέες και γονίδια, μέσω και σεξουαλικών επαφών. Στην Ασία αυτή η συνύπαρξη μπορεί να κράτησε πολύ περισσότερο, ίσως και 20.000 χρόνια, καθώς στην ήπειρο αυτή οι Homo sapiens (που είχαν εμφανιστεί στην Αφρική πριν από περίπου 200.000 χρόνια) είχαν φθάσει πολύ νωρίτερα από ό,τι στην Ευρώπη.

Οι πρώτοι Νεάντερταλ ήλθαν στην Ευρώπη πριν από 250.000 χρόνια και οι τελευταίοι φαίνεται πως έζησαν σε σπηλιές στο Βέλγιο και στην Ισπανία. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα «εξαδέλφια» μας είχαν αποκτήσει οποιαδήποτε σχέση με τους λύκους (καθώς συνέχιζαν να κυνηγούν μόνοι τους τα μαμούθ και τα άλλα μεγάλα ζώα) και αυτό ίσως υπήρξε τελικά το μοιραίο λάθος τους.

Το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε. No Big Bang? Quantum equation predicts universe has no beginning

Η νέα θεωρία για το Σύμπαν είναι ότι αυτό υπήρχε ανέκαθεν και δεν έχει κάποιο σημείο αρχής. Our universe, according to Einstein's theories, is around 13.8 billion years old and formed from an infinitely small point during the Big Bang (illustration pictured) While most people accept this model, scientists still can't explain what happened inside this tiny point - called a singularity – or what came before it.

Μια νέα ανατρεπτική κοσμολογική θεωρία έριξε στο τραπέζι ομάδα επιστημόνων. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια.

Fred Hoyle was a famous English astronomer noted primarily for the theory of stellar nucleosynthesis and his often controversial stances on other scientific matters—in particular his rejection of the "Big Bang" theory, a term originally coined by him on BBC radio.

Όταν διατυπώθηκε αυτή η θεωρία υπήρξαν αρκετοί που διαφώνησαν όπως ο Βρετανός αστρονόμος Φρεντ Χόιλ που σε ραδιοφωνική εκπομπή του BBC χρησιμοποίησε τον όρο Big Bang (Μεγάλη Έκρηξη) για να ειρωνευτεί αυτή τη νέα ιδέα. Όμως στην πορεία ο όρος επικράτησε χωρίς το ειρωνικό περιεχόμενο. Η νέα θεωρία αναφέρει ότι δεν υπήρξε ποτέ Μεγάλη Έκρηξη γιατί πολύ απλά το Σύμπαν υπήρχε πάντοτε και δεν σχηματίστηκε μετά από κάποιο κοσμικό γεγονός.

Αέναο

'As far as we can see, since different points in the universe never actually converged in the past, it did not have a beginning,' said Professor Das. Pictured is a star cluster that popular cosmology believes formed following the Big Bang. The current research suggests stars such as this always existed.

«Η θεωρία μας εισηγείται την ιδέα ότι η ηλικία του Σύμπαντος είναι άπειρη» αναφέρει ο Σάουργια Ντας θεωρητικός φυσικός του Πανεπιστημίου του Λέθμπριτζ στον Καναδά, εκ των συγγραφέων της σχετικής δημοσίευσης στην επιθεώρηση «Physical Letters B».

The scientists began with equations created by physicist David Bohm, who in the 1950s attempted to use quantum theory in place of classical equations.

Η νέα θεωρία βασίζεται στις θεωρίες των «κρυφών μεταβλητών» για τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων. Πρόκειται για μια κατηγορία της κβαντικής μηχανικής που είναι γνωστή ως «μηχανική του Bohm». Με αυτό το είδος κβαντομηχανικής δίνεται στους επιστήμονες ένα τρόπος για να υπολογίζουν την τροχιά ενός σωματιδίου. Η νέα θεωρία, σύμφωνα με τους δημιουργούς της, μπορεί να εξηγήσει και από τι αποτελείται η μυστηριώδης σκοτεινή ύλη από την οποία αποτελείται μεγάλο μέρος της ύλης του Σύμπαντος.