Εγκεφαλόφωνο: δημιουργία μουσικής διαμέσου της σκέψης. Creating music by thought alone

To Εγκεφαλόφωνο είναι ένα μουσικό όργανο το οποίο χειρίζεται κανείς μόνο με την σκέψη. The Encephalophone is a musical instrument that can be played by the mind alone. Neurologist Thomas Deuel practices on the encephalophone in preparation for a gig. Credit: University of Washington

«Hands-free» μουσικό όργανο, ελεγχόμενο μέσω σκέψης, ανέπτυξαν νευρολόγοι, με σκοπό τη χρήση του από ασθενείς που έχουν προβλήματα κίνησης ή βρίσκονται στο στάδιο της αποκατάστασης από εγκεφαλικά επεισόδια, τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη κ.α.

Το «εγκεφαλόφωνο» περιγράφεται σε σχετικό report στο Frontiers in Human Neuroscience [The Encephalophone: A Novel Musical Biofeedback Device using Conscious Control of Electroencephalogram (EEG)].

Thomas Deuel, a neuroscientist, sound artist, and neurologist, discusses his work with music generated through conscious control of the electroencephalogram. Thomas discusses his Encephalophone, a novel musical instrument and cognitive rehabilitation device using conscious control of electroencephalogram (EEG). There is a discussion of the basic function of EEG, a historical perspective on the sonification of EEG, and a description of how the Encephalophone works and experiments proving its effectiveness, followed by future directions being pursued.

Όπως εξηγεί ο Τόμας Ντιούελ, νευρολόγος του Σουηδικού Ιατρικού Κέντρου, νευροεπιστήμονας του University of Washington και πρώτος συντάκτης του report, πρόκειται για «ένα μουσικό όργανο που ελέγχεις με τη σκέψη σου, χωρίς κίνηση».

«Είμαι μουσικός και νευρολόγος, και έχω δει πολλούς ασθενείς που έπαιζαν μουσική πριν το εγκεφαλικό ή άλλο κινητικό πρόβλημα, που δεν μπορούν πλέον να παίξουν κάποιο όργανο ή να τραγουδήσουν» λέει ο Ντιούελ. «Σκέφτηκα ότι θα ήταν θαυμάσιο το να μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα όργανο εγκεφάλου- υπολογιστή για να δώσεις σε ασθενείς τη δυνατότητα να παίξουν μουσική ξανά χωρίς να απαιτείται κίνηση».

Το εγκεφαλόφωνο συλλέγει εγκεφαλικά σήματα μέσω ενός ειδικού σκουφιού που μετατρέπει συγκεκριμένα σήματα σε μουσικές νότες. Η συσκευή συνδυάζεται με συνθεσάιζερ, κάτι που επιτρέπει στον χρήστη να δημιουργεί μουσική χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο εύρος ήχων.

Ο Ντιούελ είχε αρχικά αναπτύξει το εγκεφαλόφωνο στο δικό του, ανεξάρτητο εργαστήριο, σε συνεργασία με τον Δρ. Φέλιξ Ντάρβας, γιατρό στο University of Washington. Στο πρώτο τους αυτό report, περιγράφουν την ανάπτυξη του οργάνου, καθώς και τις αρχικές τους μελέτες, οι οποίες δείχνουν πώς το όργανο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η προκαταρκτική μελέτη έδειξε πως 15 υγιείς ενήλικοι που αποτελούσαν την ομάδα δοκιμής ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν το όργανο για να παράγουν τις επιθυμητές μουσικές νότες, χωρίς να χρειάζεται προηγούμενη εκπαίδευση.

Το εγκεφαλόφωνο μπορεί να ελεγχθεί μέσω δύο ανεξάρτητων τύπων εγκεφαλικών σημάτων: Είτε αυτών που σχετίζονται με τον οπτικό φλοιό (ανοιγοκλείνοντας τα μάτια), είτε αυτών που σχετίζονται με την κίνηση. Ο έλεγχος μέσω της σκέψης για την κίνηση ίσως να είναι πιο χρήσιμος για ασθενείς με αναπηρία, και ο Ντιούελ σχεδιάζει να συνεχίσει τις έρευνες πάνω σε αυτή την εφαρμογή- ωστόσο, οι έρευνες μέχρι τώρα δείχνουν πως ο έλεγχος μέσω του ανοίγματος/ κλεισίματος των ματιών είναι πιο ακριβής.

Επίσης, σε συνεργασία με το Center for Digital Arts and Experimental Media (DXARTS) γίνονται προσπάθειες ώστε το εγκεφαλόφωνο να αποκτήσει περαιτέρω μουσικές δυνατότητες- και να γίνει ευκολότερο στη χρήση. Κλινικές δοκιμές αναμένεται να αρχίσουν αργότερα μέσα στο έτος.

Πηγές: www.naftemporiki.gr – medicalxpress.com

Το μικρότερο άστρο στο ορατό Σύμπαν. Smallest-ever star discovered by astronomers

Σε απόσταση 600 ετών φωτός από τη Γη, δεν είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από τον πλανήτη Κρόνο. Το άστρο EBLM J0555-57Ab (δεύτερο από δεξιά) σε σύγκριση με τους πλανήτες Δία και Κρόνο, αλλά και με το άστρο TRAPPIST-1. Η ακτίνα του EBLM J0555-57Ab είναι περίπου το 84% της ακτίνας του Δία (αριστερά), αλλά η μάζα του είναι 85 φορές μεγαλύτερη από αυτή του γίγαντα αερίου πλανήτη. An international team of astronomers, led by the University of Cambridge, has announced the discovery of a low-mass star, called EBLM J0555-57Ab, roughly the size of the gas giant Saturn, making it the smallest star yet discovered. Artist’s concepts of Saturn, Jupiter, EBLM J0555-57Ab and the star TRAPPIST-1. EBLM J0555-57Ab has a mass comparable to the current estimate for TRAPPIST-1, but has a radius that is nearly 30% smaller. Image credit: Amanda Smith

Αν ήταν έστω και ελάχιστα μικρότερο, δεν θα μπορούσε να συντηρήσει τη θερμοπυρηνική λάμψη του: το μικρότερο γνωστό άστρο, το οποίο μόλις ανακαλύφθηκε σε απόσταση 600 ετών φωτός από τη Γη, δεν είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος από τον πλανήτη Κρόνο.

«Η μελέτη μας αποκαλύπτει το ελάχιστο μέγεθος που μπορούν να έχουν τα άστρα» λέει ο Αλεξάντερ Μπέτικερ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics.

Αν το άστρο ήταν λίγο μικρότερο, εξηγεί, η πίεση στον πυρήνα του δεν θα ήταν αρκετά μεγάλη για να διατηρήσει τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης υδρογόνου, οι οποίες τροφοδοτούν όλα τα άστρα.

«Το άστρο αυτό είναι μικρότερο και πιθανώς ψυχρότερο από ορισμένους γιγάντιους αέριους εξωπλανήτες» επισημαίνει ο Μπέτικερ.

Σε ένα δυαδικό σύστημα

Focused image of the EBLM J0555-57 binary system by the Swiss 1.2-m Leonhard Euler Telescope at ESO’s La Silla Observatory. Image credit: Alexander von Boetticher et al.

Το μικρούλι άστρο, με την ονομασία EBLM J0555-57Ab, ανήκει σε ένα δυαδικό σύστημα, κινείται δηλαδή σε τροχιά γύρω από ένα δεύτερο άστρο, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει πολύ μεγαλύτερη μάζα.

Ανακαλύφθηκε χάρη σε μια τεχνική που χρησιμοποιείται κανονικά για τον εντοπισμό πλανητών γύρω από μακρινά άστρα: το EBLM J0555-57Ab προκαλεί έναν ανεπαίσθητο κλυδωνισμό στο συνοδό του άστρο, καθώς περιφέρεται γύρω του, και η μέτρηση αυτού του κλυδωνισμού μπορεί να αποκαλύψει τη μάζα και άλλα χαρακτηριστικά.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τα άστρα με μάζα μικρότερη από το 20% της μάζας του Ήλιου είναι τα πιο άφθονα στο Σύμπαν.

Δεν είναι όμως καλά κατανοητά, καθώς το μικρό μέγεθος και η χαμηλή φωτεινότητά τους δυσχεραίνουν τον εντοπισμό τους.

Πηγές: http://www.cam.ac.uk/research/news/smallest-ever-star-discovered-by-astronomers - http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=891951

Μια πολύ κοντινή πτήση πάνω από Πλούτωνα και Χάροντα. NASA Video Soars over Pluto’s Majestic Mountains and Icy Plains

Όταν Ιούλιο του 2015, το διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA έστειλε τις πρώτες κοντινές εντυπωσιακές φωτογραφίες του Πλούτωνα και των δορυφόρων του, πολλοί αναρωτήθηκαν πως θα ήταν μια πτήση πάνω από τα επιβλητικά βουνά και τις παγωμένες πεδιάδες τους.

Και η απάντηση δόθηκε. Χρησιμοποιώντας τα πραγματικά δεδομένα του New Horizons οι επιστήμονες δημιούργησαν δυο νέες ταινίες που μας δείχνουν πως θα φαινόταν ο πλανήτης-νάνος Πλούτωνας και ο δορυφόρος του Χάροντας, κατά την διάρκεια μιας πολύ κοντινής πτήσης πάνω από τις επιφάνειές τους.

Πετώντας πάνω από τον Πλούτωνα:

Using actual New Horizons data and digital elevation models of Pluto and its largest moon Charon, mission scientists have created flyover movies that offer spectacular new perspectives of the many unusual features that were discovered and which have reshaped our views of the Pluto system – from a vantage point even closer than the spacecraft itself. This dramatic Pluto flyover begins over the highlands to the southwest of the great expanse of nitrogen ice plain informally named Sputnik Planitia. The viewer first passes over the western margin of Sputnik, where it borders the dark, cratered terrain of Cthulhu Macula, with the blocky mountain ranges located within the plains seen on the right. The tour moves north past the rugged and fractured highlands of Voyager Terra and then turns southward over Pioneer Terra -- which exhibits deep and wide pits -- before concluding over the bladed terrain of Tartarus Dorsa in the far east of the encounter hemisphere. Digital mapping and rendering were performed by Paul Schenk and John Blackwell of the Lunar and Planetary Institute in Houston. Credits: NASA/JHUAPL/SwRI/Paul Schenk and John Blackwell, Lunar and Planetary Institute

Πετώντας πάνω από τον Χάροντα:

The exciting flight over Charon begins high over the hemisphere New Horizons saw on its closest approach, then descends over the deep, wide canyon of Serenity Chasma. The view moves north, passing over Dorothy Gale crater and the dark polar hood of Mordor Macula. The flight then turns south, covering the northern terrain of Oz Terra before ending over the relatively flat equatorial plains of Vulcan Planum and the “moated mountains” of Clarke Montes. Digital mapping and rendering were performed by Paul Schenk and John Blackwell of the Lunar and Planetary Institute in Houston. Credits: NASA/JHUAPL/SwRI/Paul Schenk and John Blackwell, Lunar and Planetary Institute

Πηγές: physicsgg - https://www.nasa.gov/feature/nasa-video-soars-over-pluto-s-majestic-mountains-and-icy-plains

Ένα νέο ορυκτό γεννήθηκε στην Καμτσάτκα. New Mineral Discovered: Nataliyamalikite

Ανακαλύφθηκε πρόσφατα και φέρνει στο φως μυστικά για τις διεργασίες στο εσωτερικό της Γης. An international team of geologists led by Monash University Professor Joël Brugger has discovered a new thallium mineral — nataliyamalikite. Nataliyamalikite (TlI) grains on the mineral mascagnite (NH4)2SO4. Image credit: Okrugin et al, doi: 10.2138/am-2017-6057.

Ο πλούτος των υλικών που μπορεί να γεννήσει αυτός ο πλανήτης δεν παύει να μας εκπλήσσει. Διεθνής ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ένα νέο, άγνωστο μέχρι πρότινος ορυκτό σε ένα από τα πλέον «άγρια» ηφαιστειακά περιβάλλοντα της Γης, στη χερσόνησο Καμτσάτκα της Ρωσίας. Ο ναταλιαμαλικίτης, όπως ονομάστηκε, περιγράφεται για πρώτη φορά σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα. Γέννημα-θρέμμα των ηφαιστείων, φέρνει στο φως μυστικά για τις διεργασίες που συντελούνται στο εσωτερικό της Γης και μπορεί να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες στους επιστήμονες που ασχολούνται με τη μελέτη και την εξόρυξη των ορυκτών.

Ορυκτό πλούσιο σε θάλλιο

Summit of the Avacha volcano, Kamchatka, Far East Russia. Yellow sulphur deposits rim the frozen lava lake. The high temperature fumaroles (white smoke) deposit unusual minerals – including Nataliyamalikite. Photo Joël Brugger

Ο ναταλιαμαλικίτης (nataliyamalikite), ο οποίος πήρε το όνομά του από τη ρωσίδα ηφαιστειολόγο και γεωοικολόγο Νατάλια Μάλικ, αναγνωρίστηκε πρόσφατα ως νέο ορυκτό από τη Διεθνή Ορυκτολογική Εταιρεία (International Mineralogical Association, IMA) και η δημοσίευση της περιγραφής του στην επιθεώρηση «American Mineralogist» θεωρείται ότι σηματοδοτεί την επίσημη «γέννησή» του. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η υψηλή περιεκτικότητά του σε θάλλιο, ένα σπάνιο βαρύ μέταλλο το οποίο είναι κυρίως γνωστό για την τοξικότητά του αλλά χρησιμοποιείται σε σημαντικές εφαρμογές, από την οπτική ως την ηλεκτρονική και την κατασκευή υπεραγωγών που αντέχουν σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Το θάλλιο δεν βρίσκεται ελεύθερο στη φύση, όμως ανιχνεύεται στους ατμούς ορισμένων ηφαιστείων. Ένα τέτοιο ηφαίστειο - και μάλιστα με υπερβολικά υψηλές συγκεντρώσεις θαλλίου στους ατμούς του - είναι το Αβάτσα ή Αβατσίνσκι στην Καμτσάτκα, όπου ανακαλύφθηκε το νέο ορυκτό.

Για τον λόγο αυτόν οι συγγραφείς της μελέτης υπογραμμίζουν ότι ο σχηματισμός του ναταλιαμαλικίτη απεικονίζει τις πολύπλοκες διεργασίες που ελέγχουν τη γεωχημεία του θαλλίου στα μαγματικά συστήματα. Όπως επισημαίνουν, τα ορυκτά που περιέχουν θάλλιο (τα οποία έχουν βρεθεί σε συγκεκριμένους τύπους ηφαιστείων) προκύπτουν τελικά όταν το θάλλιο που υπάρχει σε υποβυθισμένα ιζήματα μεταφέρεται στα αέρια των ηφαιστείων. Θεωρούν δε ότι οι υπέρμετρα εμπλουτισμένοι με θάλλιο ατμοί από τους οποίους έχει σχηματιστεί ο ναταλιαμαλικίτης έχουν δημιουργηθεί από σύνθετες και παροδικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε πλούσια σε θάλλιο θειούχα ρευστά υλικά και μαγματικούς ατμούς - μια διαδικασία η οποία, όπως τονίζουν, μπορεί να παίζει ρόλο στον έλεγχο της κατανομής των μετάλλων στα επιθερμικά κοιτάσματα που σχηματίζονται από ρευστά υλικά σε σημείο βρασμού (όπως π.χ. ορισμένα κοιτάσματα χρυσού).

Μυστικά από τα έγκατα της Γης

The Kamchatka Peninsula

Αυτές οι πληροφορίες σχετικά με τον ναταλιαμαλικίτη σε συνδυασμό με εκείνες που θα αντληθούν στο μέλλον από την περαιτέρω μελέτη του θεωρούνται σημαντικές για την ορυκτολογία. «Η ανακάλυψη αυτού του νέου υλικού σημαίνει ότι θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα μέταλλα βγαίνουν από πηγές που βρίσκονται στα βάθη του πλανήτη και συγκεντρώνονται σε ρηχά επίπεδα για να σχηματίσουν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Τζόελ Μπρούγκερ από το Πανεπιστήμιο Μόνας στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, εκ των επικεφαλής της μελέτης. «Αυτό θα μας προφέρει μοναδικές γνώσεις σχετικά με τις διαδικασίες που ευθύνονται για τη χημική εξέλιξη του πλανήτη μας. Και οι γνώσεις αυτές είναι απαραίτητες για τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας της εξόρυξης».

Οι ρώσοι επιστήμονες που ανακάλυψαν τον ναταλιαμαλικίτη συνεργάστηκαν για τη μελέτη του με τον καθηγητή Μπρούγκερ και τους συναδέλφους του στο Μόνας, οι οποίοι και εξήγαγαν την κρυσταλλική δομή του νέου ορυκτού. «Η κατανόηση της κρυσταλλικής δομής είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να διαβάζει κάποιος το πλήρες γονιδίωμα του νέου ορυκτού» εξήγησε ο κ. Μπρούγκερ. «Και στην περίπτωση του ναταλιαμαλικίτη αυτό ήταν απίστευτα δύσκολο καθώς οι κόκκοι είναι πολύ μικροσκοπικοί, σχεδόν αόρατοι».

Η χερσόνησος της Καμτσάτκα, όπου ανακαλύφθηκε ο ναταλιαμαλικίτης, είναι μια από τις πλέον ενεργές ηφαιστειογενείς ζώνες του πλανήτη - περιλαμβάνει 160 ηφαίστεια, εκ των οποίων τα 29 είναι ενεργά ενώ έξι περιλαμβάνονται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Πολλά από τα νέα ορυκτά που ανακαλύπτονται - υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο γίνονται περίπου 150 ανακοινώσεις σε όλον τον κόσμο - εντοπίζονται σε ηφαιστειογενείς περιοχές της Γης.

Πηγές: http://www.monash.edu/news/articles/monash-earth-scientists-involved-in-discovery-of-a-new-mineral - http://www.tovima.gr/science/article/?aid=891742

Νίκος Καρούζος, «Αλλόφρονας Ιούλιος»

Vincent van Gogh, Wheatfield with Crows, 1890

“Ο γενέθλιός μου μήνας στα θολερά/ λιοπύρια του Καρκίνου

μ’ έναν απρόκοφτον ίσκιο που αναβλύζει/ δονούμενος από φευγαλέα

φωνήματα κληματαριάς- τι άρια/ ο θάνατος ή η έβδομη κοίμηση…

Σα να αισθάνομαι το σώμα μου στον ιδρώτα/ λουσμένο μουσείο

Οπού ‘χει να δείξει σωζόμενες αστραπές

τη μεγάλη του πόνου προσωπογραφία.

Μοναστήρι παμπάλαιο τούτος- εδώ ο ύπερος.

Δεν επιτρέπω υπολειπόμενα δάκρυα

προχωρώντας με χαυλιόδοντες αταραξίας

ανάμεσα στα μελανθή με φως ανήμερο

να κατακάψω και τις πέντε ηπείρους.

Την καλησπέρα μου στα Ιδανικά σας”.

Erna Rosenstein, Rays of Silence, 1968

Το Juno φωτογραφίζει την ερυθρά κηλίδα του Δία. NASA’s Juno Spacecraft Spots Jupiter’s Great Red Spot

H φωτογραφία λήφθηκε στις 10 Ιουλίου 2017 όταν το διαστημικό σκάφος βρισκόταν περίπου 8.648 χιλιόμετρα πάνω από τα νέφη του πλανήτη Δία. This enhanced-color image of Jupiter’s Great Red Spot was created by citizen scientist Jason Major using data from the JunoCam imager on NASA’s Juno spacecraft. Credits: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Jason Major

Για πρώτη φορά ένα γήινο διαστημικό σκάφος πέρασε ακριβώς πάνω από την μεγάλη «ερυθρά κηλίδα» του πλανήτη Δία. Η ερυθρά κηλίδα έχει πλάτος 16.350 χιλιόμετρα – είναι 1,3 φορές μεγαλύτερη από τη Γη.

This enhanced-color image of Jupiter’s Great Red Spot was created by citizen scientist Kevin Gill using data from the JunoCam imager on NASA’s Juno spacecraft. Credits: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Kevin Gill

Ανακαλύφθηκε το 1830 και πιθανόν να υπάρχει για περισσότερα από 350 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια η ερυθρά κηλίδα φαίνεται να συρρικνώνεται.

10 Ιουλίου 2017, το Juno απέχει 9,866 χιλιόμετρα από τον Δία. This enhanced-color image of Jupiter’s Great Red Spot was created by citizen scientist Gerald Eichstädt using data from the JunoCam imager on NASA’s Juno spacecraft. Credits: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Gerald Eichstädt

Το διαστημικό σκάφος Juno συμπλήρωσε ένα έτος σε τροχιά γύρω από τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και πριν από μερικές μέρες πέρασε ακριβώς πάνω από την ερυθρά κηλίδα και την φωτογράφισε. Σιγά – σιγά φτάνουν στην Γη οι πρώτες εντυπωσιακές εικόνες:

Πηγές: https://www.nasa.gov/feature/jpl/nasa-s-juno-spacecraft-spots-jupiter-s-great-red-spot - physicsgg

Να γιατί όσο μεγαλώνουμε κοιμόμαστε λιγότερο. Live-in grandparents helped human ancestors get a safer night's sleep

Nikolaos Gyzis, Old Man Sleeping, c. 1872. Αυτό που οι ηλικιωμένοι χαρακτηρίζουν ως αϋπνία ίσως είναι ένα εξελικτικό χαρακτηριστικό επιβίωσης. Sleep changes common with age may have helped our ancestors survive the night.

Όσο μεγαλώνουμε ο καλός ύπνος μπορεί να αποτελεί άπιαστο όνειρο, αλλά αυτό που οι ηλικιωμένοι χαρακτηρίζουν ως αϋπνία μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα εξελικτικό χαρακτηριστικό επιβίωσης.

Σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Proceedings of the Royal Society B, μελέτη που έγινε σε κυνηγούς-συλλέκτες της βόρειας Τανζανίας, που εξακολουθούν να ζουν σε ομάδες, έδειξε ότι οι διαφορές στον ύπνο που σχετίζονται με την ηλικία διασφαλίζουν ότι τουλάχιστον ένα άτομο είναι ξύπνιο κατά τη διάρκεια της νύχτας. «Αυτό προσέφερε στους προγόνους μας προστασία από πιθανούς εισβολείς που παραμόνευαν τη νύχτα», εξηγούν οι ερευνητές.

Επαγρύπνηση τη νύχτα

A sound night’s sleep grows more elusive as people get older. But what some call insomnia may actually be an age-old survival mechanism, finds a study of hunter-gatherers in Tanzania. Photo by Peter Ungar, University of Arkansas

«Η θεωρία ότι υπάρχει όφελος από το να ζεις μαζί με τους παππούδες ισχύει εδώ και χρόνια, αλλά η παρούσα μελέτη επεκτείνει αυτή την ιδέα στην επαγρύπνηση κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου», σχολιάζει ο Ντέιβιντ Σάμσον, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης και επίκουρος καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.

Η φυλή των κυνηγών-συλλεκτών που μελετήθηκε ονομάζεται Χάντζα. Τα μέλη της ζουν και κοιμούνται σε ομάδες των 20-30 ατόμων και ακολουθούν τον κύκλο ημέρας/νύχτας, όπως οι άνθρωποι έκαναν για χιλιάδες χρόνια πριν την ανάπτυξη της γεωργίας. 

The Hadza people of northern Tanzania sleep in huts made of woven grass and branches. Photo by Peter Ungar, University of Arkansas

«Είναι εξίσου σύγχρονοι με εμάς. Αλλά αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης εξελικτικής ιστορίας επειδή ακολουθούν έναν τρόπο ζωής που είναι πιο κοντά στο κυνήγι και τη συλλογή τροφίμων, κατά τον τρόπο που έκαναν οι πρόγονοί μας. Κοιμούνται κάτω, δεν έχουν τεχνητό φωτισμό ή κλιματισμό, δηλαδή τηρούν τις περιβαλλοντικές συνθήκες ύπνου των πρώτων ανθρώπων στη Γη», λέει η Αλίσα Κριτέντεν, επίκουρη καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Λας Βέγκας, που έλαβε μέρος στην έρευνα.

Οι Χάντζα δεν βάζουν φρουρούς κατά τη διάρκεια της νύχτας επειδή δεν χρειάζεται. Οι ατομικές παραλλαγές στα πρότυπα ύπνου και ο ανήσυχος ύπνος των γηραιότερων μελών της ομάδας, εγγυώνται ότι τουλάχιστον ένα άτομο μένει ξύπνιο κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Κατά μέσο όρο, πάνω από το ένα τρίτο της ομάδας μένει σε εγρήγορση ή κοιμάται πολύ ελαφριά, ανά πάσα στιγμή. Και σ' αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι υγιείς ενήλικοι, τα παιδιά και άτομα που είναι τραυματισμένα.

Πρώτη απόδειξη και στους ανθρώπους

Hadza women walking in northern Tanzania. Photo by Alyssa Crittenden, University of Nevada, Las Vegas

Παλαιότερες μελέτες έχουν αναδείξει παρόμοια ευρήματα σε πτηνά, ποντίκια και άλλα ζώα, αλλά η παρούσα έρευνα αποδεικνύει κάτι ανάλογο και στους ανθρώπους.

Οι ερευνητές ελπίζουν να μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τις διαταραχές του ύπνου που σχετίζονται με την ηλικία «αφού όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι παραπονούνται ότι ξυπνούν νωρίς και δεν μπορούν να ξανακοιμηθούν. Και εν τέλει μπορεί να μην τους συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο. Απλώς μερικά από τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι διαταραχές αλλά υπολείμματα του εξελικτικού μας παρελθόντος», καταλήγουν οι επιστήμονες.

Πηγές: David R. Samson, Alyssa N. Crittenden, Ibrahim A. Mabulla, Audax Z. P. Mabulla, Charles L. Nunn. Chronotype variation drives night-time sentinel-like behaviour in hunter–gatherers. Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, 2017; 284 (1858): 20170967 DOI: 10.1098/rspb.2017.0967 - http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=891439