Arts Universe and Philology

Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Τα επιστημονικά επιτεύγματα του 2012


Το εξώφυλλο της 21ης Δεκεμβρίου της επιθεώρησης «Science» το οποίο είναι αφιερωμένο στο μποζόνιο του Χιγκς, ως επίτευγμα της χρονιάς για το 2012 Credit:Maximilien Brice and Claudia Marcelloni/CERN, Science, AAAS

Για άλλη μια φορά οι συντάκτες της επιθεώρησης «Science» επέλεξαν τα σημαντικότερα επιστημονικά γεγονότα της χρονιάς που σε λίγο θα μας αφήσει, όπως αυτά παρουσιάστηκαν μέσα από δημοσιεύσεις στις σελίδες της έγκριτης επιθεώρησης. Ο «πρωταγωνιστής» της καθιερωμένης λίστας των 10 θέσεων ήταν μάλλον αναμενόμενος: πρόκειται για το μποζόνιο Χιγκς η ύπαρξη του οποίου προβλέφθηκε θεωρητικώς πριν από περισσότερο από 40 χρόνια από τον Πίτερ Χιγκς αλλά τον περασμένο Ιούλιο επιστήμονες ανέφεραν ότι αυτή η θεωρία μάλλον έγινε… πράξη. Το θεμελιώδες αυτό σωματίδιο το οποίο πιθανότατα «συνέλαβαν» οι ερευνητές εκτιμάται ότι «κρατά» το κλειδί στην ερώτηση σχετικά με το γιατί τα στοιχειώδη σωματίδια έχουν μάζες. Και μπορεί το μποζόνιο να κέρδισε τη «μάχη» της πρωτιάς, ωστόσο εξίσου ενδιαφέροντα είναι και τα υπόλοιπα εννέα επιτεύγματα του 2012 που συμπληρώνουν τη δεκάδα και τα οποία καλύπτουν όλα τα γούστα: περιλαμβάνουν από την προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη και τις «γεύσεις» των νετρίνων, ως τους ρομποτικούς βραχίονες που βοηθούν τυφλούς, τα ωάρια από βλαστικά κύτταρα αλλά και το γονιδίωμα ενός μυστηριώδους είδους ανθρώπου που έζησε στον πλανήτη πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Ιδού λοιπόν η διάσημη πλέον κατάταξη των επιστημονικών επιτευγμάτων της χρονιάς μέσα από τα μάτια των συντακτών του «Science».

1. Επίτευγμα της χρονιάς: Το μποζόνιο Χιγκς

The Large Hadron Collider at Cern. The discovery of the Higgs Boson was hailed as an 'intellectual, technological and organisational triumph'. Photograph: Mark Thiessen/National Geographic Society/Corbis

Χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου μισό αιώνα μέχρι να κατασκευαστεί το γιγάντιο μηχάνημα που θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις σχετικά με την ύπαρξη του μποζονίου Χιγκς. Ωστόσο τον περασμένο Ιούλιο φαίνεται ότι έφτασε η στιγμή: επιστήμονες του CERN ανακοίνωσαν πως είναι σχεδόν βέβαιοι ότι εντόπισαν «κάτι που μοιάζει με το Χιγκς», το σωματίδιο που θα επιβεβαιώσει ότι γνωρίζουμε πώς η ύλη αποκτά τη μάζα της.

Συγκεκριμένα οι υπεύθυνοι του CMS και του ATLAS, των δύο πειραμάτων που διεξάγονται για τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς, ανακοίνωσαν ότι το επίπεδο βεβαιότητας που πέτυχαν αντιστοιχεί σε ανακάλυψη νέου σωματιδίου, το οποίο είναι συμβατό με τη θεωρία του Πίτερ Χιγκς.

Για να γίνει επισήμως δεκτή η ανακάλυψη, οι ερευνητές θα πρέπει να αποδείξουν ότι το νέο σωματίδιο συμπεριφέρεται όπως το Χιγκς. Επιπλέον, το επίπεδο βεβαιότητας για τον εντοπισμό του σωματιδίου πρέπει να φτάνει τα 5 σίγμα, κάτι που σημαίνει ότι η πιθανότητα να οφείλονται σε λάθος οι παρατηρήσεις είναι μόλις 0,00006%.

2. Το γονιδίωμα του μακρινού μας εξαδέλφου

Μέσα στο 2012 αποκωδικοποιήθηκε πλήρως το γονιδίωμα του ανθρώπου της Ντενίσοβα, ο οποίος έζησε πριν από περίπου 40.000 χρόνια στη Σιβηρία, παράλληλα με τους προγόνους μας. Η αποκωδικοποίηση κατέστη δυνατή χάρη σε αυτό το δόντι αλλά και σε τμήμα οστού που βρέθηκαν σε σπήλαιο της Ντενίσοβα Credit: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology

Μέσα στο 2012 γερμανοί επιστήμονες έδωσαν στη δημοσιότητα το γονιδίωμα ενός εξαφανισμένου είδους, του ανθρώπου του Ντενίσοβα. Πρόκειται για ένα είδος που ζούσε στη Σιβηρία και ήταν συγγενικό των σύγχρονων ανθρώπων – οι Ντενίσοβα ήταν μάλιστα ακόμη πιο στενοί συγγενείς των Νεάντερταλ.

Το «διάβασμα» της γενετικής αλληλουχίας του μυστηριώδους είδους επετεύχθη μέσω της ανάλυσης του απολιθώματος ενός δακτύλου αλλά και ενός δοντιού που εντοπίστηκαν σε ένα σπήλαιο στη Ντενίσοβα της νότιας Σιβηρίας.

Οι Νεάντερταλ και οι Ντενίσοβα θεωρούνται οι στενότεροι εξαφανισμένοι συγγενείς του σύγχρονου ανθρώπου. Οι επιστήμονες ήδη ερευνούν το γονιδίωμα των Ντενίσοβα για να συμπεράνουν ποια ακριβώς γονίδια του ανθρωπίνου γονιδιώματος προέρχονται από το DNA των μακρινών αυτών εξαδέλφων μας. 

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον κορυφαίο παλαιογενετιστή Σβάντε Πάαμπο του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ της Λειψίας δημοσίευσαν την ανάλυση του αρχαίου DNA για να επιτρέψουν στους συναδέλφους τους να «κατεβάσουν» δωρεάν το γονιδίωμα, ώστε να το μελετήσουν αποτελεσματικότερα.

Πριν από ένα χρόνο περίπου, οι ίδιοι γερμανοί επιστήμονες είχαν δημοσιεύσει μία πρώτη μη αναλυτική εκδοχή του γονιδιώματος ενός κοριτσιού που έζησε στο σπήλαιο Ντενίσοβα  πριν από 30.000 χρόνια τουλάχιστον και τα απολιθώματα του οποίου είχαν ανακαλυφθεί το 2008 από επιστήμονες της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

3. Ποντίκια γέννησαν με ωάρια από βλαστικά κύτταρα

Ιάπωνες ερευνητές δημιούργησαν από το... μηδέν υγιή ωάρια ποντικών με χρήση βλαστικών κυττάρων. Οι επιστήμονες γονιμοποίησαν τα ωάρια που δημιούργησαν και τα εμφύτευσαν σε πειραματόζωα: ύστερα από φυσιολογική εγκυμοσύνη, αυτά έφεραν στο φως υγιή ποντικάκια Credit:Katsuhiko Hayashi

Μέσα στο 2012 ιάπωνες ερευνητές χάρισαν σε… ποντικίνες τη χαρά της μητρότητας με ωάρια που δημιούργησαν από το… μηδέν με χρήση βλαστικών κυττάρων. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κιότο στην Ιαπωνία γονιμοποίησαν τα ωάρια που δημιούργησαν και τα εμφύτευσαν σε πειραματόζωα: ύστερα από φυσιολογική εγκυμοσύνη, αυτά έφεραν στο φως υγιή ποντικάκια. Το … ευτυχές γεγονός ήλθε ύστερα από μια πορεία ερευνών που σημειώθηκε μεθοδικά, βήμα προς βήμα, ξεκινώντας από τις «απαρχές» του γεννητικού συστήματος – δηλαδή από τα αρχέγονα γεννητικά κύτταρα (PGC). Τα κύτταρα αυτά, τα οποία διαθέτει το έμβρυο, διαφοροποιούνται κατά την ανάπτυξη ώστε να σχηματίσουν τελικά τα ωάρια ή τα σπερματοζωάρια.

Μέσα στο 2011 ο  Κατσουχίκο Χαγιάσι και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Κιότο είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν κύτταρα παρόμοια με τα PGC τόσο από εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα ποντικών όσο και από κύτταρα iPS (induced pluripotent stem cells), τα οποία έχουν τις ιδιότητες των πολυδύναμων εμβρυϊκών βλαστικών αλλά προκύπτουν από τη μετατροπή ενηλίκων κυττάρων. Στη συνέχεια οι επιστήμονες είχαν επιτύχει να παραγάγουν σπέρμα χρησιμοποιώντας τα κύτταρα με τις ιδιότητες των PGC που δημιούργησαν.

Στη νέα μελέτη τους  η οποία δημοσιεύθηκε αυτή τη χρονιά στην επιθεώρηση «Science», οι επιστήμονες προχώρησαν πολύ περισσότερο. Κατ’ αρχάς δημιούργησαν από τα κύτταρα με τις ιδιότητες των PGC ωάρια ποντικών. Για να το επιτύχουν χρησιμοποίησαν εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα καθώς και κύτταρα iPS που έλαβαν από έμβρυο θηλυκού ποντικού, τα οποία τοποθέτησαν ανάμεσα σε κύτταρα ωαρίων (επίσης από έμβρυο θηλυκού ποντικού) προκειμένου να τα κάνουν να μετατραπούν σε κύτταρα ωαρίων σε αρχικό στάδιο.

Στη συνέχεια οι ερευνητές εμφύτευσαν τα νεαρά κύτταρα ωαρίων που σχηματίστηκαν στις ωοθήκες μιας ενήλικης ποντικίνας. Τέσσερις εβδομάδες αργότερα, αφαιρώντας τις ωοθήκες, είδαν ότι είχαν αναπτυχθεί σε ώριμα ωάρια, τα οποία γονιμοποίησαν και εμφύτευσαν σε άλλα θηλυκά ποντίκια. Τα εμφυτευμένα γονιμοποιημένα ωάρια αναπτύχθηκαν κανονικά σε έμβρυα οδηγώντας τελικά στη γέννηση καθ’όλα υγιών μικρών.

Ωστόσο, όπως αναφέρεται στη μελέτη, η ανάπτυξη ορισμένων εμβρύων παρουσίασε ανωμαλίες. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν αν αυτό οφείλεται σε προβλήματα που είχαν τα ίδια τα ωάρια ή αν σχετίζεται με το περιβάλλον ανάπτυξής τους. Τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να διευκρινιστούν με περαιτέρω μελέτες.

4. Η προσεδάφιση του Curiosity στον Άρη

Μέσα στο 2012 ο ρομποτικός εξερευνητής Curiosity προσεδαφίστηκε στον Άρη. Ενα ειδικό σύστημα που έμοιαζε με γερανό ήταν εκείνο που οδήγησε το Curiosity με ασφάλεια στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη Credit: NASA/JPL-Caltech

Μέσα σε αυτή τη χρονιά η ανθρωπότητα έβαλε (πιο σοβαρά από ποτέ) πλώρη για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη στέλνοντας για εξερεύνηση ένα άκρως εξελιγμένο ρομποτικό όχημα, το Curiosity. Η επιτυχημένη προσεδάφιση του ρομποτικού εξερευνητή ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τους ειδικούς της αποστολής στο Jet Propulsion Laboratory της NASA, λίγο έξω από το Λος Άντζελες.

Παρότι το Curiosity δεν ήταν το πρώτο ρομποτικό όχημα που έφθασε στον Άρη η επιτυχής προσεδάφισή του τον περασμένο Αύγουστο άνοιξε μια καινούργια σελίδα στην κατάκτηση του Διαστήματος.

Το μικρό αυτό διαστημικό επιστημονικό εργαστήριο το οποίο κοστίζει 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια αποτελεί το «πουλέν» της NASA η οποία τα τελευταία χρόνια πλήττεται από περικοπές των προγραμμάτων της. Και έτσι η στιγμή που «πάτησε» επάνω στον Άρη ήταν για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία ιστορική.

Όλα πήγαν κατ’ ευχήν. Η είσοδος του οχήματος στην ατμόσφαιρα του Κόκκινου Πλανήτη έγινε ακριβώς τη χρονική στιγμή που είχε προγραμματιστεί. Οι προωθητικοί πύραυλοι το οδήγησαν στην επιλεγμένη τοποθεσία προσεδάφισης, στον κρατήρα Γκέιλ, στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη, κοντά στον ισημερινό. Το πελώριο αλεξίπτωτο ανέκοψε την ταχύτητά του και ο «ουράνιος γερανός» το απόθεσε μαλακά στο έδαφος. Το ρομποτικό όχημα έφτασε στον προορισμό του αφού διήνυσε 566 εκατομμύρια χιλιόμετρα εντός οκτώ περίπου μηνών, κινούμενο με ταχύτητα 17 φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήχου.

Στους τέσσερις μήνες που το Curiosity «κατοικεί» στον Άρη έχει αποδείξει ότι είναι άκρως «εργατικό» στέλνοντας πίσω στη Γη πλήθος εικόνων και πληροφοριών. Βασικός στόχος της όλης αποστολής είναι η αναζήτηση μορφών ζωής στον Κόκκινο Πλανήτη. Η πιθανή ανακάλυψή τους εκτιμάται ότι θα βοηθήσει μεταξύ άλλων στις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη.

5. Φανερώθηκαν τα… εξωτικά σωματίδια

Τις πρώτες σαφείς ενδείξεις για την ύπαρξη των «φερμιονίων Μαγιοράνα», μιας κατηγορίας παράξενων σωματιδίων που αποτελούν τα αντισωματίδια των εαυτών τους ανακάλυψαν μέσα στο 2012 οι επιστήμονες Credit: V. Mourik, K. Zuo, M.Frolov, S.R Plissard, E.P. A. M Bakkers, L.P Kouwenhoven

Το 2012 εμφανίστηκαν οι πρώτες σαφείς ενδείξεις για την ύπαρξη των «φερμιονίων Μαγιοράνα», μιας κατηγορίας παράξενων σωματιδίων που αποτελούν τα αντισωματίδια των εαυτών τους. Ο εντοπισμός τους κατέστη δυνατός χάρη σε ένα ειδικά σχεδιασμένο τρανζίστορ.

Φερμιόνια είναι χονδρικά τα σωματίδια από τα οποία αποτελείται η μάζα, σε αντιδιαστολή με τα λεγόμενα μποζόνια, τα οποία χονδρικά είναι φορείς των φυσικών δυνάμεων.

Όλα ή τουλάχιστον τα περισσότερα φερμιόνια είναι «φερμιόνια Ντιράκ» (ονομάστηκαν έτσι από τον μεγάλο βρετανό φυσικό Πολ Ντιράκ) και εξ ορισμού είναι διαφορετικά από τα αντισωματίδιά τους, τα οποία υπάρχουν στον κόσμο της αντιύλης. Οταν ένα σωματίδιο συναντήσει ένα αντισωματίδιο, και τα δύο εξαϋλώνονται σε μια έκρηξη ενέργειας.

Το 1937, όμως, ο ιταλός θεωρητικός φυσικός Ετορε Μαγιοράνα (ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς το 1938 στη διάρκεια ενός ταξιδιού με καράβι) προέβλεψε θεωρητικά ότι υπάρχουν φερμιόνια που δεν ακολουθούν τον κανόνα του Ντιράκ.

Προηγούμενες θεωρητικές μελέτες προέβλεπαν ότι, ακόμα και αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα θεμελιώδη σωματίδια που να συμπεριφέρονται ως φερμιόνια Ντιράκ, η κίνηση των ηλεκτρονίων σε κάποια ηλεκτρονικά κυκλώματα μιμείται τη συμπεριφορά των φερμιονίων Μαγιοράνα.

Αν οι φυσικοί κατάφερναν να δείξουν ότι μεγάλοι αριθμοί ηλεκτρονίων συμπεριφέρονται όπως τα αντίθετα των εαυτών τους, θα έδειχναν ουσιαστικά ότι τα φερμιόνια Μαγιοράνα όντως υπάρχουν.

Αυτό ακριβώς επιχείρησε να κάνει η μελέτη των ερευνητών του Ντέλφτ στην Ολλανδία. Στο πλαίσιό της οι επιστήμονες κατασκεύασαν ένα ειδικό τρανζίστορ, το οποίο περιλαμβάνει ένα εξαιρετικά λεπτό, ημιαγώγιμο καλώδιο που συνδέει δύο ηλεκτρόδια.

Σύμφωνα με τη θεωρία, αν διοχετευθεί ηλεκτρικό ρεύμα σε αυτό το νανοκαλώδιο υπό την επίδραση ενός μαγνητικού πεδίου, και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, τα ηλεκτρόνια στο νανοκαλώδιο θα συμπεριφερθούν ως φερμιόνια Μαγιοράνα. Αν πάλι η θεωρία δεν ευσταθεί, το ηλεκτρικό ρεύμα δεν θα πρέπει καν να περάσει από το ημιαγώγιμο νανοκαλώδιο. Πράγματι, οι ερευνητές κατέγραψαν τη ροή ηλεκτρονίων, ένδειξη ότι συμπεριφέρονται ως φερμιόνια Μαγιοράνα.

Αν τελικά η ύπαρξη των φερμιονίων Μαγιοράνα επιβεβαιωθεί, τότε μπορούν να υπάρχουν «απτές» εφαρμογές σε πολλούς τομείς. Για παράδειγμα, τα φερμιόνια αυτά θα ήταν ιδανικά για την κατασκευή των λεγόμενων κβαντικών υπολογιστών, καθώς ένα ζευγάρι από φερμιόνια Μογιοράνα θα «θυμόταν» την αρχική του κατάσταση ακόμα και αν χωριζόταν.

6.  «Ανάβοντας» και «σβήνοντας» τα γονίδια

Ένα νέο εργαλείο που παρουσιάστηκε στην επιθεώρηση «Science» τον Σεπτέμβριο του 2012 και αφορά στόχευση των γονιδίων δείχνει μαζί με άλλες εξελίξεις του τομέα το μέλλον των γενετικών αναλύσεων Credit:Science/AAAS

Μετά την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος μια από τις μεγάλες προκλήσεις για τους ειδικούς ήταν – και είναι – το να καταφέρουν να παρέμβουν σε συγκεκριμένα γονίδια προκειμένου να αποκαλύψουν τα «επιμέρους» μυστικά του γενετικού μας κώδικα τα οποία είναι καίριας σημασίας για την υγεία αλλά και την ασθένεια στον ανθρώπινο οργανισμό.

Ωστόσο η όλη διαδικασία της παρέμβασης ήταν σε μεγάλο βαθμό δύσκολη αφού δεν υπήρχαν τα κατάλληλα εξειδικευμένα εργαλεία. Μέσα στο 2012 όμως εμφανίστηκε ένα εξελιγμένο «εργαλείο» (TAL effector) το οποίο έδωσε στους ερευνητές τη δυνατότητα να «αλλάζουν» τη συμπεριφορά των γονιδίων, να αυξάνουν τη δράση τους ή αντιθέτως να τα «αποσιωπούν» σε ψάρια-ζέβρα, βατράχους, παραγωγικά ζώα, ακόμη και σε κύτταρα ασθενών.

Η νέα αυτή τεχνολογία μαζί με άλλες που συνεχώς «αναδύονται» υπόσχονται να προσφέρουν ένα μέλλον εξίσου αποτελεσματικό και πιο φθηνό σε σύγκριση με τις υπάρχουσες μεθόδους στόχευσης γονιδίων.

Μέσα σε αυτό το νέο τοπίο οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα καταφέρουν να «διαβάσουν» καλύτερα το κάθε γονίδιο και τις μεταλλάξεις του, τον ρόλο που επιτελεί τόσο σε υγιή άτομα όσο και σε ασθενείς.

Η καλύτερη γνώση του γενετικού υλικού μας εκτιμάται ότι τελικώς θα προσφέρει και καλύτερες θεραπείες «κομμένες και ραμμένες» με βάση το DNA του καθενός μας.

7. Λέιζερ ακτίνων Χ στην υπηρεσία της ιατρικής

Με χρήση ενός λέιζερ ακτίνων Χ - το οποίο είναι πολύ ανώτερο από τις συμβατικές ακτίνες Χ - επιστήμονες κατάφεραν να αποτυπώσουν πλήρως τη δομή ενός ενζύμου που είναι απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση του παρασίτου Trypanosoma brucei (πρόκειται για το παράσιτο που προκαλεί την αφρικανική τρυπανοσωμίαση ή νόσο του ύπνου) Credit:Michael Duszenko, University of Tübingen

Τον περασμένο Νοέμβριο επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν χρησιμοποίησαν ένα λέιζερ ακτίνων Χ – το οποίο «λάμπει» πολύ περισσότερο από τις συμβατικές πηγές ακτίνων Χ – προκειμένου να προσδιορίσουν τη δομή ενός ενζύμου.

Το ένζυμο αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του παρασίτου Trypanosoma brucei το οποίο προκαλεί την αφρικανική τρυπανοσωμίαση (ή αλλιώς ασθένεια του ύπνου).

Το συγκεκριμένο επίτευγμα έδειξε τις μεγάλες ικανότητες των λέιζερ ακτίνων Χ στον προσδιορισμό της δομής πρωτεϊνών η οποία παρέμενε μέχρι σήμερα «ασύλληπτη» από τους επιστήμονες.

Η εξέλιξη των εργαλείων που χρησιμοποιούν οι ερευνητές αναμένεται να αποκαλύψει ζωτικής σημασίας λεπτομέρειες για τον «μικρόκοσμο» εντός πολλών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου.

8. Στα σκουπίδια ο όρος «σκουπιδο-DNA»

Δεν υπάρχει «άχρηστο» DNA, παρότι μόνο το 2% των ανθρώπινων γονιδίων κωδικοποιεί για την παραγωγή πρωτεϊνών. Αυτό έδειξε μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science» μέσα στο 2012 ανατρέποντας όσα πίστευαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες για το «σκουπιδο-DNA». Το νέο αυτό εύρημα αναμένεται να ρίξει φως στη λειτουργία των γονιδίων αλλά και σε πλήθος νόσων Credit:Science/AAAS

Μια μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας τον περασμένο Σεπτέμβριο θεωρήθηκε ως νέο ιστορικό ορόσημο της βιολογίας – μετά από εκείνο της ολοκληρωμένης «ανάγνωσης» του ανθρωπίνου γονιδιώματος το 2003. Εκατοντάδες επιστήμονες δεκάδων ερευνητικών κέντρων παγκοσμίως που συμμετείχαν στο διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα ENCODE παρουσίασαν την «ανανεωμένη έκδοση» της «εγκυκλοπαίδειας του DNA» η οποία επεφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη.

Ποια ήταν αυτή; Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τεράστιας αυτής ερευνητικής δουλειάς που διήρκεσε πέντε έτη το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι κάτι πολύ περισσότερο από τα ήδη γνωστά 20.000- 23.000 γονίδια, καθώς, πέρα από αυτά τα γονίδια που απαρτίζουν μόλις το 2% του DNA και παράγουν τις πρωτεΐνες  το υπόλοιπο DNA (θεωρούμενο «σκουπίδι» μέχρι σήμερα) κάθε άλλο παρά άχρηστο είναι. Στην πραγματικότητα, μάλλον αποτελεί ένα τεράστιο κρυφό «λειτουργικό σύστημα» που ελέγχει το γονιδίωμά μας. Συνολικά, περίπου το 80% του DNA αποκαλύφθηκε πλέον ότι επιτελεί κάποιου είδους χρήσιμη βιοχημική λειτουργία.

Ο νέος γενετικός «χάρτης» έριξε περισσότερο φως στο ανθρώπινο γονιδίωμα, αλλά ταυτόχρονα κατέστησε ακόμα πιο περίπλοκη και μυστηριώδη τη λειτουργία των γονιδίων. Οι επιστήμονες ελπίζουν πάντως ότι τα νέα στοιχεία θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των ασθενειών και σε πιο αποτελεσματικές θεραπείες τους.

Ήταν χαρακτηριστική των ανατρεπτικών αυτών ευρημάτων η δήλωση του επικεφαλής της διεθνούς ερευνητικής ομάδας, καθηγητή Γιούαν Μπίρνι του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Βιοπληροφορικής στο Κέμπριτζ: «Ο όρος σκουπιδο-DNA πρέπει πια να…  πεταχτεί στα σκουπίδια. Είναι ξεκάθαρο από τη νέα έρευνα ότι ένα πολύ μεγαλύτερο τμήμα του γονιδιώματος είναι βιολογικά ενεργό από ό,τι νομίζαμε».

Οι ερευνητές εντόπισαν μέσα στο «άχρηστο» DNA γύρω στα 10.000 γονίδια πέρα από τα ήδη γνωστά περίπου 20.000 γονίδια. Αυτά τα νέα γονίδια όμως δεν κωδικοποιούν πρωτεΐνες, αλλά μόρια RNA, τα οποία βοηθούν σημαντικά στη ρύθμιση της δράσης των 20.000 γονιδίων που παράγουν τις πρωτεΐνες. Όπως ανακαλύφθηκε, περίπου το 76% του DNA του γονιδιώματος μετατρέπεται (μεταγράφεται) σε RNA, ένα ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από ό,τι πίστευαν οι βιολόγοι μέχρι σήμερα. Βρέθηκαν ακόμα περίπου 11.200 «ψευδο-γονίδια», νεκρά εξελικτικά απομεινάρια του μακρινού παρελθόντος, που όμως -για κάποιον λόγο- ενεργοποιούνται ξανά σε μερικά κύτταρα και σε μερικούς ανθρώπους.

9. Κίνηση με τη… σκέψη

Μέσα στο 2012 ερευνητές έδειξαν ότι παράλυτοι ασθενείς μπορούν να κινήσουν έναν εξελιγμένο ρομποτικό βραχίονα με τη... σκέψη τους. Ο βραχίονας που ονομάζεται Modular Prosthetic Limb αναπτύχθηκε από ειδικούς του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς Credit:Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory

Μέσα στο 2012 ειδικοί του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς πήγαν τη σκέψη της…  κίνησης μέσω της σκέψης ένα βήμα πιο πέρα.

Παρουσίασαν έναν εξελιγμένο ρομποτικό βραχίονα ονόματι Modular Prosthetic Limb (αναπτύχθηκε στο πλαίσιο των Εξελιγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ) που προσφέρει σε παράλυτα άτομα τα οποία σήμερα είναι εγκλωβισμένα μέσα σε ένα σώμα που δεν αντιδρά, μεγάλη αυτονομία κινήσεων – είναι χαρακτηριστικό ότι το νέο ρομποτικό προσθετικό μέλος προσφέρει ανεξάρτητη κίνηση του κάθε δαχτύλου σε ένα «πακέτο» που ζυγίζει λιγότερο από πέντε κιλά.

Το Modular Prosthetic Limb προσομοιάζει στη δεξιότητα των κινήσεων με το φυσικό άνω ανθρώπινο άκρο και είναι σχεδιασμένο ώστε να αποκρίνεται στη σκέψη του χρήστη. Στο πλαίσιο πειραμάτων προσέφερε σε παράλυτους ασθενείς τη δυνατότητα να εκτελούν πολύπλοκες κινήσεις σε τρεις διαστάσεις.

Σημειώνεται ότι η ίδια ερευνητική ομάδα ήταν η πρώτη που είχε δείξει πώς παράλυτα άτομα μπορούν μόνο με τη σκέψη τους να κινήσουν τον κέρσορα σε μια οθόνη υπολογιστή.

Προς το παρόν η συγκεκριμένη τεχνολογία είναι πειραματική και πολύ ακριβή ωστόσο οι επιστήμονες ελπίζουν ότι πιο εξελιγμένοι αλγόριθμοι θα βελτιώσουν αυτά τα «νευρο-προσθετικά» μέλη χαρίζοντας αυτονομία σε άτομα που έχουν παραλύσει λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου, τραυματισμών στη σπονδυλική στήλη και άλλων παθήσεων.

10. Πώς αλλάζουν οι «γεύσεις» των νετρίνων

Ορισμένες πυρηνικές αντιδράσεις όπως αυτές που λαμβάνουν χώρα στον Ήλιο παράγουν νετρίνα, τα «άπιαστα» σωματίδια που αναμένεται κάποια ημέρα να δώσουν την απάντηση στο γιατί το Σύμπαν περιέχει τόση ύλη και τόσο λίγη αντιύλη. Εφέτος διεθνής ομάδα ερευνητών προσδιόρισε την τιμή της τελευταίας παραμέτρου που απαιτείται για την περιγραφή των ταλαντώσεων των νετρίνων, του τρόπου δηλαδή με τον οποίον τα νετρίνα αλλάζουν τύπο Credit:NASA/SDO/GSFC

Το τελευταίο κομμάτι ενός παζλ που βασάνιζε επί έτη τους φυσικούς φαίνεται ότι βρέθηκε εφέτος μέσω των μετρήσεων του Πειράματος Νετρίνων του Αντιδραστήρα Daya Bay στην Κίνα.

Η διεθνής ομάδα ερευνητών που εργάζεται εκεί κατόρθωσε να προσδιορίσει την τιμή και της τελευταίας παραμέτρου που απαιτείται για την περιγραφή των ταλαντώσεων των νετρίνων – του τρόπου δηλαδή με τον οποίο τα σωματίδια περνούν από τον ένα τύπο στον άλλο ή, όπως λένε οι ειδικοί, αλλάζουν «γεύσεις».

Η εξέλιξη θα επιτρέψει πλέον στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα τη συμπεριφορά των νετρίνων και των αντινετρίνων και ενδεχομένως να δώσουν απαντήσεις στο μεγάλο μυστήριο της ύπαρξης της ύλης και της αντιύλης στο Σύμπαν.

Για πολύ καιρό η επιστήμη θεωρούσε τα νετρίνα μάλλον «αδιάφορα» σωματίδια με μηδενική μάζα και ουδέτερο φορτίο. Πρόσφατα όμως αποδείχθηκε ότι έκρυβαν πολυποίκιλες εκπλήξεις. Ναι μεν το φορτίο τους είναι ουδέτερο αλλά μάλλον διαθέτουν μάζα – έστω και εξαιρετικά μικρή. Επιλέον είναι τα μόνα που κυκλοφορούν σε πολλές «γεύσεις».

Η καθυστερημένη αναγνώριση είναι βέβαια δικαιολογημένη. Τα νετρίνα είναι εξαιρετικά «φευγαλέα» σωματίδια: ταξιδεύουν σε ταχύτητες παρόμοιες με αυτές του φωτός και δεν αλληλεπιδρούν σχεδόν με τίποτε – υπόκεινται μόνο σε ασθενείς αλληλεπιδράσεις με την ύλη. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να διαπεράσουν τα πάντα, ακόμη και το χέρι σας, ανεμπόδιστα και χωρίς να γίνονται αντιληπτά.

Οι επιστήμονες έχουν διακρίνει προς το παρόν τρεις τύπους τους, ή «γεύσεις» όπως τις αποκαλούν: τα νετρίνα ηλεκτρονίου, τα νετρίνα μιονίου και τα νετρίνα τ. Κατά τη διάρκεια του ιλιγγιωδών ταχυτήτων ταξιδιού τους τα σωματίδια-χαμαιλέοντες φαίνονται ξαφνικά να «εξαφανίζονται». Στην πραγματικότητα όμως, όπως ανακάλυψαν οι επιστήμονες, απλώς αλλάζουν γεύση: «μετασχηματίζονται» ή υφίστανται ταλαντώσεις μεταπηδώντας από τον έναν τύπο στον άλλο.

Η ανακάλυψη των ταλαντώσεων των νετρίνων – οι οποίες είναι και αυτές που απέδειξαν ότι τα σωμάτια έχουν μάζα – έγινε εδώ και περίπου μια δεκαετία. Έκτοτε οι φυσικοί προσπαθούν να διερευνήσουν πώς ακριβώς συντελούνται. Διεξάγοντας σειρές πειραμάτων πέτυχαν να προσδιορίσουν την τιμή σχεδόν όλων των παραμέτρων που προβλέπει το θεωρητικό μοντέλο της περιγραφής τους – εκτός από μια.

Αυτήν ακριβώς την παράμετρο, τη γωνία μείξης θ13, κατόρθωσαν να μετρήσουν οι ερευνητές του Daya Bay, προσδιορίζοντας την τιμή της στις 8,8 μοίρες και όχι στο 0, όπως υπαγόρευαν ορισμένες υποψίες.

Η εξέλιξη είναι σημαντική, όχι μόνο γιατί πλέον θα επιτρέψει πειράματα και υπολογισμούς που ως τώρα ήταν αδύνατα, αλλά και επειδή το γεγονός ότι η θ13 δεν έχει μηδενική τιμή «ανοίγει» ένα μεγάλο πεδίο πιθανοτήτων για την επιβεβαίωση βασικών θεωριών της Φυσικής όπως η ασυμμετρία μεταξύ ύλης και αντιύλης (η λεγόμενη παραβίαση φορτίου-ισοτιμίας ή CP violation).

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

















Το «εορταστικό» νεφέλωμα, Hubble Views Planetary Nebula NGC 5189


Το πλανητικό νεφέλωμαστολίδι» NGC 5189. The NASA/ESA Hubble Space Telescope celebrates the holiday season with a striking image of the planetary nebula NGC 5189. The intricate structure of the stellar eruption looks like a giant and brightly colored ribbon in space. Credit: NASA, ESA and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA)

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες η NASA δίνει στη δημοσιότητα εικόνες που έχουν συλλέξει τα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια από παράξενες ή εντυπωσιακές σκηνές και φαινόμενα του Σύμπαντος τα οποία παραπέμπουν στο πνεύμα των ημερών. 


This is a video zoom into the region of sky containing the planetary nebula NGC 5189. The nebula has a knotty and filamentary structure surrounding bluish lobes. The nebula was formed by gases escaping from a dying Sun-like star. The nebula is located several thousand light-years away in the southern constellation Musca. Credit: NASA, ESA, and G. Bacon (STScI)

Εφέτος επέλεξε να δώσει στη δημοσιότητα τη φωτογραφία του πλανητικού νεφελώματος NGC 5189 το οποίο όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ μοιάζει με «χριστουγεννιάτικο στολίδι τυλιγμένο με λαμπερή κορδέλα». To NGC 5189 βρίσκεται σε απόσταση τριών χιλιάδων ετών φωτός, στον αστερισμό της Μύγας.

Ένα πλανητικό νεφέλωμα αποτελείται από ένα επεκτεινόμενο κέλυφος ιονισμένου αερίου που αποβάλλεται από άστρα τα οποία βρίσκονται στα τελευταία στάδια της ζωής τους. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα πλανητικά νεφελώματα μπορεί να παίζουν κρίσιμο ρόλο στη χημική εξέλιξη ενός γαλαξία.


Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

«ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ». «LUGARES DEL MITO»

Η γεωγραφία της Ελλάδας απολαμβάνει ένα μοναδικό πολιτιστικό προνόμιο, ενώ σε άλλες χώρες τα βουνά είναι μόνο βουνά και τα ποτάμια απλώς ποτάμια, στην Ελλάδα πολλοί τόποι, που μπορεί σήμερα να περνούν απαρατήρητοι, έχουν αποτελέσει το σκηνικό των αρχαιότερων μύθων του πολιτισμού μας.

Η σειρά ντοκιμαντέρ «ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ» μας ξεναγεί στα πιο υποβλητικά τοπία της Ελλάδας, ιχνηλατώντας, μέσα από τη φύση, τη λογοτεχνία, την αρχαιολογία και τις ζωντανές μαρτυρίες των κατοίκων της, τους τόπους που ενέπνευσαν τους αρχαιοελληνικούς μύθους, τις πρώτες «ιστορίες» του Δυτικού πολιτισμού.

Με τη ματιά του Ισπανού Ελληνιστή και Ερευνητή ΠΕΔΡΟ ΟΛΑΓΙΑ, Συγγραφέα του «ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΤΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», Βραβείο Ακαδημίας ΑΘΗΝΩΝ 2002, η φιλόδοξη αυτή σειρά ντοκιμαντέρ μας οδηγεί σε απόκρυφα μονοπάτια και τόπους γνωστούς και άγνωστους σε ολόκληρη την Ελλάδα αποδεικνύοντας ότι οι Αρχαίοι μύθοι, που έχουν φτάσει αποσπασματικά ως εμάς, είναι τα απομεινάρια μιας τεράστιας ποιητικής δημιουργίας που, για πολλούς αιώνες, συνάρμοσε αδιάσπαστα τη γεωγραφία και την ταυτότητα των Ελλήνων.

Ο ΠΕΔΡΟ ΟΛΑΓΙΑ ταξιδεύει σ' όλη την Ελλάδα, ανασυνθέτει το «μυθολογικό χάρτη» της Ελλάδας και μας ξεναγεί στη «μεγάλη σκηνή» της Ελληνικής μυθολογίας αλλά και στους πραγματικούς τόπους, όπως είναι σήμερα.

ΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ΤΟΥ ΠΕΔΡΟ ΟΛΑΓΙΑ - 12 ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΤΙΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΑΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ.

1. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 00:01 ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΡΦΕΑΣ ΗΡΩΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ.
2. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 27:25 ΗΡΑΚΛΗΣ, Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ.
3. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 54:19 ΘΗΣΕΑΣ, ΗΡΩΑΣ ΜΙΜΗΤΗΣ.
4. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1:22:32 ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΙΑ.
5. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1:50:39 Ο ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ.
6. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2:17:46 Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.
7. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 2:44:05 ΟΔΥΣΣΕΑΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΡΩΑΣ.
8. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3:10:30 ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΦΥΣΗΣ.
9. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3:38:18 ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.
10. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4:04:59 ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ, Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ.
11. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4:30:12 ΟΡΕΣΤΗΣ, Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΗΡΩΑ.
12. ΕΝΟΤΗΤΑ/ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 4:54:50 ΠΡΟΟΛΥΜΠΙΕΣ ΘΕΟΤΗΤΕΣ.





Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Χωρίς τα Ελληνικά. Sin griego


Σύντομο Ντοκιμαντέρ  του Ισπανού φιλόλογου Jesús Palomar για τη φιλοσοφία, την κλασική παιδεία και την ελληνική γλώσσα.

Μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στο κείμενο στα ισπανικά κάνοντας κλικ στο σύνδεσμο: http://filosofiapalomar.blogspot.com.es/2012/11/sin-griego-.

El joven de esta lápida está desnudo, salvo el manto que cubre su brazo izquierdo y el hombro. Sostiene un rascador (estrígil) que lo identifica como un atleta. Es un relieve típico de la escultura funeraria del siglo IV a. C. Se trata de una imagen idealizada del difunto, pero, curiosamente la cabeza fue vuelta a esculpir en la época romana para reutilizar la escultura y se grabó en la parte superior el nombre de Trifón, hijo de Eutico. Relieve funerario griego de mármol pentélico, probablemente procedente de Atenas.

Ο ελληνιστής φιλέλληνας Πέντρο Ολάγια αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή: « Η τωρινή κυβέρνηση περιφρονεί ασύστολα και  περιορίζει στο ελάχιστο τις κλασικές σπουδές στην Ισπανία, διώχνοντας de facto τα αρχαία ελληνικά από τα προγράμματα σπουδών της μέσης εκπαίδευσης. Απέναντι σε αυτό, είναι ενθαρρυντική η μεγάλη κινητοποίηση των εκπαιδευτικών, κυρίως των κλασικιστών, και μέρους της κοινωνίας -και όχι μόνο της νεολαίας- ενάντια στις περικοπές στην εκπαίδευση. Παραδειγματική είναι η εκστρατεία «Γνωρίζω την κληρονομιά μου», υπέρ των κλασικών σπουδών στη μέση εκπαίδευση, που αυτή τη στιγμή διοργανώνουν οι καθηγητές στη Murcia. Είναι προφανές ότι όλες οι περικοπές στην εκπαίδευση -και μάλιστα στις ανθρωπιστικές σπουδές- δεν στοχεύουν ποτέ στην εξοικονόμηση πόρων, αλλά στην υπονόμευση της όποιας αντικαθεστωτικής σκέψης. »



O Κρόνος... καρτ ποστάλ. Saturn’s Backlit Beauty

Ο Κρόνος υπό το «κρυφό» ηλιακό φως. NASA’s Cassini spacecraft has delivered a glorious view of Saturn, taken while the spacecraft was in Saturn’s shadow. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute

Μια ακόμη υπέροχη φωτογραφία του Κρόνου έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Η εικόνα αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών που έχει τραβήξει το διαστημικό σκάφος Cassini το οποίο εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του τα τελευταία χρόνια. Η εικόνα μοιάζει σαν το Cassini να «ζήτησε» από τον...  άρχοντα των δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος να «ποζάρει» στον φακό του με κρυφό φωτισμό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών που τράβηξε το Cassini όταν έπεφτε το φως του Ήλιου πάνω στον Κρόνο. Το αποτέλεσμα της επεξεργασίας είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό.

Cassini's previous mosiac, made up of 165 images taken by the Cassini wide-angle camera over nearly three hours on Sept. 15, 2006. As a sort of Christmas gift to the world, the Cassini mission team released this image today, a majestic mosaic showing the planet Saturn gleaming in backlit sunlight.

“Of all the many glorious images we on Cassini have received from Saturn, none are more strikingly unusual than those we have taken from within Saturn’s shadow,” said Cassini imaging team director Carolyn Porco. “They unveil a rare splendor seldom seen anywhere else in our solar system.”

NASA’s Cassini spacecraft has delivered a glorious view of Saturn, taken while the spacecraft was in Saturn’s shadow. The cameras were turned toward Saturn and the sun so that the planet and rings are backlit. (The sun is behind the planet, which is shielding the cameras from direct sunlight.) In addition to the visual splendor, this special, very-high-phase viewing geometry lets scientists study ring and atmosphere phenomena not easily seen at a lower phase.

Περιπλανώμενο άστρο προκαλεί κοσμικά κύματα, Massive Star Makes Waves


Η εικόνα ελήφθη στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος και αντιστοιχήθηκε σε ορατά χρώματα. The giant star Zeta Ophiuchi is having a "shocking" effect on the surrounding dust clouds in this infrared image from NASA’s Spitzer Space Telescope. Stellar winds flowing out from this fast-moving star are making ripples in the dust as it approaches, creating a bow shock seen as glowing gossamer threads, which, for this star, are only seen in infrared light. Image credit: NASA/JPL-Caltech

Όπως η πλώρη ενός πλοίου σχηματίζει ένα κύμα που προπορεύεται στη θάλασσα, ένα γιγάντιο άστρο που περιπλανιέται στο διαστρικό κενό απαθανατίστηκε να δημιουργεί ένα κύμα καθώς περνά μέσα από σύννεφα αερίου και σκόνης.

Το άστρο

Zeta Ophiuchi - Runaway Star Plowing Through Space

Το άστρο Ζήτα στον αστερισμό του Οφιούχου, 20 φορές πιο βαρύ και 80.000 φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο, πιστεύεται ότι ανήκε κάποτε σε ένα δυαδικό σύστημα, βρισκόταν δηλαδή σε τροχιά γύρω από ένα άλλο, ακόμα μεγαλύτερο άστρο. Όμως αυτός ο γιγάντιος σύντροφος έφτασε κάποτε στο τέλος της ζωής του, οπότε εξερράγη και έσπρωξε μακριά του το Ζήτα του Οφιούχου.

Έκτοτε, το μοναχικό πια άστρο τρέχει μέσα σε σύννεφα αερίου και σκόνης με ταχύτητα 24 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η νέα εικόνα ελήφθη με το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA.


Το κύμα


Το κρουστικό κύμα του Ζ Οφιούχου σε εικόνα του τηλεσκοπίου WISE . The blue star near the center of this image is Zeta Ophiuchi. When seen in visible light it appears as a relatively dim red star surrounded by other dim stars and no dust. However, in this infrared image taken with NASA's Wide-field Infrared Survey Explorer, or WISE, a completely different view emerges. Zeta Ophiuchi is actually a very massive, hot, bright blue star plowing its way through a large cloud of interstellar dust and gas. mage credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA

Το κρουστικό κύμα που σχηματίζει το άστρο απουσιάζει εντελώς από εικόνες στο ορατό μέρος του φάσματος, ωστόσο η υπέρυθρη ακτινοβολία του αντιστοιχήθηκε εδώ με ορατά χρώματα. Το Ζήτα του Οφιούχου είναι το γαλάζιο άστρο στο κέντρο.

Καθώς το άστρο περνά μέσα από τη διαστρική σκόνη, η οποία φαίνεται μπλε, τα σωματίδια που εκτοξεύει διαρκώς στο διάστημα, γνωστά ως αστρικός άνεμος, σπρώχνουν απότομα το διαστρικό υλικό και σχηματίζουν κύματα. Οι περιοχές του κύματος που υφίστανται τη μέγιστη συμπίεση και αναπτύσσουν τη μέγιστη θερμοκρασία εμφανίζονται μπλε.

Το κύμα αυτό (bow shock) είναι ανάλογο με το κύμα που σχηματίζεται μπροστά από την πλώρη (bow) ενός πλοίου, ή το κύμα συμπιεσμένου αέρα που δημιουργείται μπροστά από ένα αεροπλάνο καθώς σπάει την ταχύτητα του ήχου.

Το ίδιο κύμα ήταν ορατό σε ένα προηγούμενο πορτρέτο του Ζήτα Οφιούχου με το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE της NASA, ωστόσο το Spitzer είναι σχεδιασμένο να παρακολουθεί σε μικρότερες περιοχές του ουρανού και γι΄αυτό δίνει πιο λεπτομερείς.




ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ. OEDIPUS THE KING

Η τραγωδία «Οδίπους Τύραννος» είναι έργο του Σοφοκλή. Η χρονολογία συγγραφής του έργου θεωρείται άγνωστη. Εικάζεται ότι παρουσιάστηκε τελικά για πρώτη φόρα το 428 π.Χ.

 Oedipus and the Sphinx. By a Menelaus painter, circa 440 B.C

Πολλοί κριτικοί, συμπεριλαμβανομένου και του Αριστοτέλη, θεωρούν τον Οιδίποδα Τύραννο ως την κορυφαία τραγωδία που έχει γραφτεί ποτέ.

Antoni Brodowski, Oedipus and Antigone

Βασίζεται στο Θηβαϊκό δραματικό κύκλο, ή κύκλο των Λαβδακιδών. Κεντρική ιδέα είναι η θέση πως ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από το πεπρωμένο του.

ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ (1974) Μ.Κατράκης Α.Κατσέλη
Μια μεγάλη παράσταση του Εθνικού Θεάτρου που έκανε παγκόσμια περιοδεία και είχε παντού αποθεωτική υποδοχή. Η μαγνητοσκόπησή της έγινε το 1974 στην Ιαπωνία.

Παίζουν: Μάνος Κατράκης, Αλέκα Κατσέλη
Σκηνοθέτης: Τάκης Μουζενίδης
Σκηνικά - Κοστούμια: Διονύσης Φωτόπουλος
Χορογραφία: Μαρία Χορς
Μουσική: Στέφανος Βασιλειάδης

Ποιητής : Σοφοκλής
Χορός : Θηβαίοι γέροντες
Πρόσωπα : Οιδίποδας,Τειρεσίας,Κρέων,Ιοκάστη,Άγγελος.Δούλος,Εξάγγελος.
Χώρος : Έξω από το παλάτι.