Ταξίδι στην άκρη του σύμπαντος. Journey to the Edge of the Universe

Το καταπληκτικό ταξίδι του National Geographic έως στην άκρη του σύμπαντος που μας κάνει να συνειδητοποιούμε πόσο πραγματικά μικροί είμαστε αλλά ταυτόχρονα και πόσο μοναδικοί. Ξεκινώντας από το διαστημόπλοιο Γη, απολαύστε την απίστευτη διαδρομή μέσα από αστέρια και γαλαξίες μέχρι τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του γνωστού σύμπαντος. National Geographic presents the first accurate non-stop voyage from Earth to the edge of the Universe using a single, unbroken shot through the use of spectacular CGI technology. Building on images taken from the Hubble telescope, Journey to the Edge of the Universe explores the science and history behind the distant celestial bodies in the solar system.

Οπτικά εφέ τελευταίας τεχνολογίας και υπερσύγχρονα γραφικά συνδυάζονται με εικόνες από διαστημόπλοια αλλά και από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ (Hubble) για να προσφέρουν το απόλυτο ταξίδι στο Σύμπαν.

Το καταπληκτικό ταξίδι του National Geographic έως στην άκρη του σύμπαντος μας κάνει να συνειδητοποιούμε πόσο πραγματικά μικροί είμαστε αλλά ταυτόχρονα και πόσο μοναδικοί, θυμίζοντας τη γραφή του Βρετανού μαθηματικού και φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσελ:

Μπέρτραντ Ράσελ (1872-1970): φιλόσοφος, μαθηματικός, άθεος, ουμανιστής, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας και φυλακισθείς για τις αντιπολεμικές του ενέργειες και θέσεις, ο Ράσελ αποτέλεσε έναν από τους θεμελιωτές της σύγχρονης αναλυτικής φιλοσοφίας, συνέθεσε μαζί με τον Κουρτ Γκέντελ το διασημότερο «δίδυμο» στον χώρο της Λογικής, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επανάσταση των κοινωνικών αντιλήψεων που σημειώθηκε τον 20ό αιώνα.

«Η φιλοσοφία της φύσης δεν πρέπει να περιορίζεται υπέρμετρα στη Γη. Η Γη είναι ένας από τους μικρότερους πλανήτες σε ένα από τα μικρότερα ηλιακά συστήματα του γαλαξία μας. Θα ήταν γελοίο να κατευθύνουμε τη φιλοσοφία της φύσης έτσι ώστε να εξάγουμε συμπεράσματα που στόχο έχουν να ικανοποιήσουν την ψυχολογία των μικροσκοπικών παρασίτων αυτού του ασήμαντου πλανήτη. Ο βιταλισμός ως φιλοσοφία, και η εξελιξιαρχία (evolutionism), δείχνουν μια έλλειψη αναλογίας και λογικής συνάφειας. Θεωρούν ότι τα γεγονότα της ζωής που μας ενδιαφέρουν προσωπικά, έχουν μια κοσμική σημασία και όχι μια σημασία που περιορίζεται στην επιφάνεια της Γης. Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία, ως κοσμικές φιλοσοφίες, δείχνουν τον ίδιο αφελή ανθρωπισμό. Το σύμπαν, στο βαθμό που μπορούμε να ξέρουμε από τη φιλοσοφία της φύσης, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό· δεν ενδιαφέρεται να μας κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους. Όλες οι φιλοσοφίες αυτού του είδους πηγάζουν από υπερβολική σημασία για τον εαυτό μας και διορθώνονται έξοχα με λίγη αστρονομία.

Στη φιλοσοφία όμως των αξιών, η κατάσταση αντιστρέφεται. Η φύση είναι μόνο μέρος όσων μπορούμε να φανταστούμε. Τα πάντα, πραγματικά ή φανταστικά, μπορούν να εξυμνηθούν από εμάς και δεν υπάρχει κάποιο εξωτερικό κριτήριο για να καταδείξει το πιθανό σφάλμα της αξιολόγησής μας. Εμείς είμαστε οι έσχατοι και αδιάψευστοι κριτές της αξίας, και στον κόσμο των αξιών η φύση είναι μόνο μέρος. Σε αυτόν τον κόσμο, λοιπόν, είμαστε σημαντικότεροι από τη φύση. Στον κόσμο των αξιών, η φύση καθεαυτή είναι ουδέτερη. Ούτε καλή ούτε κακή. Δίχως να αξίζει το θαυμασμό μας ή την αδιαφορία μας. Είμαστε εμείς οι δημιουργοί των αξιών και είναι οι επιθυμίες μας που απονέμουν αξία. Σε αυτή την επικράτεια είμαστε βασιλιάδες και όταν υποκλινόμαστε στη φύση υποβαθμίζουμε το βασίλειό μας. Επαφίεται σε εμάς να προσδιορίσουμε την καλή ζωή, όχι στη φύση - ούτε καν σε μια φύση προσωποποιημένη σαν Θεός».

Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το παραπάνω απόσπασμα (Μπέρτραντ Ράσελ, «Τι πιστεύω», 1925) το «διαστημόπλοιο» Γη προσφέρει τη δυνατότητα για ένα τέτοιο... «μάθημα αστρονομίας». Μπορούμε να απολαύσουμε, λοιπόν, την απίστευτη διαδρομή μέσα από αστέρια και γαλαξίες μέχρι τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του γνωστού σύμπαντος.